장음표시 사용
81쪽
n E DAEMONIACI s si 'hos possunt, si modo volunt, sedibus deijcere, ut superius assertum est.
93. Caeterum de his nostra disputatio non est. de hominibus est quaestio. Quaerimus, quibus hominibus potestas quam Christus in mundum inuexit, communicata sit: omnibustae, an certis' &sicertis, quibusnam illisl A tquelioc praecipuum hic caput est. Α9 . Porro, si ex usu potestatis, rem voluet imus definire, atque exemplis niti,quae Nouum Testamentum suppeditat, tres hominuclasses constituere neccsse erit, quibus iam saepe dicta facultas communicata esse vidcri possct: si vero non exempla, sed Christi orationem consulamus, duas tantum reperiemus.
s. Expulerunt daemonia Apostoli & discipuli Domini. id ipa
sorum oratio testatura Domine, inquiunt alicubi, etiam daemonia Lucaeio. sub ijciuntur nobis. Expullarunt. qui Clitisti fidem complexi erant, quamuis in Christi, vel discipulorum,vel Apostolorum non essent ι ordine. Neque enim frustra , Domino dictum est: Sisna eos qui crediderint. haec sequentur: In nomine meo daemonia eiicient. Ex- πιν. vlt..pu lerunt etiam, qui nec indisti pulorum essent numero, nec inter fideles haberi vellent, ut Apostoli Ioannis haec oratio probat I Prata Luc. s.ceptor, Vidimisquendam in nomine tuo elici cnxem daemonia, &prohibuimus eum, quia non sequitur nobiscum. 3. 9σ. Verum his omnibus, Christi oratione, aut promissione po- testas collata non erat. hoc in tertio horum genere manifestum est; qui quamuis Christi nec discipuli essent,nec doctrinam profiterentur,cum Christi tamen nominis inuocatione,ut alios factitare vide.
hant, daemonia expulisse videntur. 497. In hosum numero fuerunt Exorcistae,qiioru Actuum Ap - stolicorum historia meminit: qui circumeuntes. super eos,qui Spi--39. ritus malos habebant, nomen Domini Iesu,que Paulus praedicabat, inuocabant: sed tamen non eandem hi cum prioribus illis fortunam experti. Illis paruerunt daemonia, &sedes suas reliquerunt; hos vestibus spoliatos, & egregie pulsatos conuerterunt in sugam. 98. Duobus igitur hominum generibus hanc Christo potestatem dicamus esse communicatam: viris Ecclesiasticis,sue Dco consecratis, quos Christi discipuli reserunt; & hominibus Laicis siue, qui nullis sa cris ordinibus sunt initiati,quales haud pauci initio nascentis Ecclesiae fuerunt. --99. Pro utrisque sunt Sacrarum Scripturarum testimonia. Pro .prioribus quod dicitur Ecce dedi vobis potestatem calcandi super Lucato. serpentes,&scorpjones, S super omnem potestatem Inimici. Pro
82쪽
lib. 6 c. 3 cap. 3. I. cap. 24. cap. 7
si 'Ans III. DI PUT A T. posterioribus quod inter signa, quae crid . . co dicuntur se m et,
soo. Atque ita seres habuit initio nascen ti, C ccle: et . id multis exemplis Apostoli; id multis quicunque seruCitriisti fidem susceperunt, demonstrarunt. De Apiast .lis res certa est: reliquis Christianis testimonium dat Tertullianus;qui S a militibus testatu rete. ctos immundos Spiritus; de parentes docet solitos exorciZare proprios filios. 1or. Voluit spicor, initio nascentis Ecclesiae Dominus hanc esse communissimam potestatem, ut sic pluribus argumentis, veritas ta dei Christianae, quae mundo , tanquam notia lux, inserebatur, commendaretur: ut intelligerent homines, daemonum regnum Christi aduentu dissolui, Somnino necessitatem incumbere, desse ta infidelitate Christianam complectendi. o2. Fuisse tamen peculiare munus ordinis Ecclesiastici ad hoc opus instituti, sanctorum patrum assertione exploratissimum est;&imprimis Ignatij Apostolorum discipuli, qui inter caeteros closiasticos ordines, & officia, recenset Exorcistas. Et Cornelius Papa, scribens ad Fabium Antiochenum, in Romana Ecclesia dicit esse i stitutos Exorcistas,& Lectores, unacu ostiarijs quinquaginta duos: Concilia praeterea Romanum, sub Sylvestro, Laodice num, Carthaginense IIII. inter Ecclesiasticos enumerat Exorcistas sicut & B. Hi ronymus, in Epistola ad Titum cap. 3.scribens. Insuper in praedicto Laodiceno statutum est,ne,qui non sunt ab Episcopis ordinati, tam in Ecclesijs quam in dom ibus exorci Zare praesuinant: imo. ne quid superstitionis in Exorcismos irriperet consultum est, ut Ordinandus Exorcista de manu Episcopi libellu acciperet, in quo scripti essent Exorcismi. dicente sibi Episcopo: Accipe,&commeda memoriae;& habeto potestatem imponedi manus super Emergumenum, sue baptiZatum. siue catechumenum: ut patet ex antiquis Ecclesiae Ritualibus libris,& Concilio Cartha. IIll. cap. 7.
d Agnum est,& arduum opus daemones ex humanis corpo ribus eijcere. Omnium id opinione, deco sensu certum est. Hinc Apostoli; bomine,inquiunt,admirabundi,etiam dς monia subiiciuntur nobis.& ad Apostolos Dominus:Ecce, inquit,dedi vobis rem non vulgarem & leuem potestatem calcan-
83쪽
DE DAEMONIACI s. t; di super serpentes,& scorpiones,&super omnem potestatem Ini- Mar. 3.mici .Et in magnam suspitionem sanctitatis atq; diuinitatis Christi, plerique ludaeorum venerunt ex eo, quod obseruarent ipsum daemonia verbo expellere.
O . Itaque quemadmodum ad res omnes arduas perficiendas, multa necessaria sunt; ita haud pauca ab his requiruntur, qui humana corpora a daemonibus liberare tentant. Quae vero haec sunt' quibus hic opus machinis quibus praesidi jsξsos. Si urbes essent expugnandae, aut arces;tormenta bellica adhiberi possent: si regno pellendus Tyrannus aliquis; militum copia opus esset: verum quoniam non hic arces expugnandae; nec Tyranni, qui sub aspectum veniunt, sed cum Spiritibus potentissimis belLlum suscipiturialiae adhibendae fiunt machinae. alia tormenta; quam quibus muri quatiuntur,aut Tyranni pelluntur. 1 os. Sed tamen hoc cum illis commune habere debent Machinae, quae ad profligandos daemones adhibentur; ut hosti sint aduersae, &contrariae;illas ipse oderit, non sustineat: etiam hic locu habet,quod dicitur. Contraria contrarijs pel luntur. O . Hinc intelligimus iustissimas esse, quae in exorcistis, si qua ido hoc certamen ineunt, postillantur conditiones. petitur, Ut conscientiam exomologesi peccatorii mundent, Vt orationi iustent,ut corpus ieiunio affl igat, ut magna animi submissione ad hoc opus asserant ut Dei amore flagrent.& bene de diuino adiutorio sperent. so8. Iustissimae hae sunt conditiones. Nam 5 daemonibus inuisae sunt, & magnum ipsas robur habere ad daemonum vires frangcndas operaque dissoluenda, tum exemplis, tum rationibus, tum etiam Christi grauissima authoritate potest probari. so'. Consessio peccatorum mundam parit conscientiam, & vitae affert sanctitatem. His quid magis immudis Spiritibus inuisum' An
non hoc exempla eorum probant,ad quorum, praesentiam, nunc in Idolis obmutuerunt,nunc se torqueri confessi sunt,nunc etiam, que multis annis Idola inhabitarunt, reliquerunt sto. Oratione fugari authoritate docetur Christi:qui orationem ad omnia a Deo obtinendum maximumque,certisamumque pr si- r. . . dium esse asseruit.sed tamen Orationis in hoc negotio necessitatem& virtutem maxime declarat; quod dicitur quoddam daemonio- Lucas. rum esse genus. quod ,nisi oratione,non elicitur. sa. Non minores sunt vires Ieiunii.&hoc Christi probat auctoritas. Orationi enim Ieiunium adiunxit; & utrunque docuit amesse medium necessariu vi ad illos Spiritus propulsandos, quos L a ex
84쪽
si P ΑRs III. DISPUTAT.ex miseri cuiusdam hominis corpore Apostoli ei jcercrequirerunt. 3ia . Sic ut in alijs rebus omnibus, ita hic plurimum valet animi submisso& humilitas. Cum enim superbissimi sint spiritus; cos. qui de se humiliter sentiunt, serre nulla ratione possunt. Sed &Deus eorum sic vult constandi superbiam, dum potentis imi arrogantissimique per eos, qui se nihil posse, &cile existimant, proflia gat, de sedibus pellit. sis. Habet etiam hi Mocum flagrans Dei amor. Quid porest Deus negare amore sui flagrantibus ξ dii igentes se diligit. Voluntatem timentium se facit. Quantus igitur amor Dei affertur; quanta reueremtia. dum quis daemones tentat e ijcere; tanta vis daemonibus videtur
'I . . Denique omnino nece est, ut spem habeant Exorcis M&denei praesentia; eiusque auxilio pie praesumant . quid . quaeso, quis aggreditur, qui omnem rei conficiendae spem absjcit 8 At ubi hostis magnos aduersariorum animos obseruat;& trepidat; & ipem victoriae aduersariis praebet. ' asis. Usccum ita sint optime dixisse iudicandus est B. Anthonius Mihi credite fratres;pcrtimescit Satanas piorum vigilias,oratione', -- i' i in ieiunia voluntariam paupertatem, misericordiarn & humilitatem, ' maxime autem ardcntem amorem in Christum Dominum. is.
um purit in consilentia in Exorcistis necessarci sit; si Spiritus ex
iam dictis haud obscure colligitur, plurimum expedire; ut qui Exorcistarum ossicio singuntur, &daemones eijce-ν reetentant; vitae sanctitate polleant, & nulla lethalis peccaticon s ien tia prau cia tu r. Nam si iam dictae machinae per se magnum impetum facere possint; quantum potcrunt coniunctae cum sanctitate, & vitae innocentia' 3IT. Vcruntamen, hoc omnino necessarium non est . Multive nient in extrema illa die, & dicent: Domine, Domine, Nonne in nomine tuo daemonia eiecimus'.&c. num idcirco hos ad caelestem Curiam ad mitendos censebimus8Sine errore non possumus. Dicetur illis: Nes io vos. Si Sancti et sciat, excludi a regno Dei non possent. 3i8. Quocirca.& in sacris Scripturis legimus. fuisse quosdam, qui in Domini nomine daemonia ei jciebant, ncc tamen Dominum s - qucban-
85쪽
Dp DAEMONIACIS. 8squebantur. At hoc prorsus erat necessarium, si vitae sanct itas omnino necessaria est. an qui Dominum non sequitur, sanctus esse potest's19. Quocirca nequaquam, tanquam parodoxum, reiici debet, quod Epiphanius, aduersus Ebionitas scribens, refert de Iosepho Hoes 3o homine Iudaeo, quod necdum credens in nomine Iesua daemonio obsessum hominem liberauerit. sao. Itaque & Dominus non iudicabat gloriandum, & gaudendum in hoc Apostolis, quod ipsis daemoniasiubilcerentur: tum ipsos LMaio iustam materiam gloriae existimabat habcre, quando constaret ipsorum nomina scripta esse in caelo. significabat scilicet, fieri posse.
ut etiam a regno Dei excludendi daemon ia et icerent.12I. Scio magnum&prorsus diuinum esse opus daemonia eiicere; se&liuinum quoque est opus, donum linguarum diuinum, donum sanitatum: diuinum, donum prophetiae. an Vero omncs a peccati laqueis absolvemu . quibus haec diuinitus donata collata sunt' 322. Scire non potest homo virum amore vel odio dignus sit. ita
cum Vniuersa antiquitate, tota per totum orbem profitetur Eccle- Ecclis. ν.
si a. Quid veroῖ Si ad daemones ex hominum corporibus profligandos vitae sanctitas necessaria est; quomodo non ij, de gratia sua atque .vitae saeiactitate certo debet constare, quibus constat quod daem
uer 3. Qui diuinorum sacramentorum sunt administratorcs, non necessario omnes puras habere debent conscientias. Vcre sacramenta administrare post unt,atque adeo vere administrant,quorum grauibus criminibus rea conssientia tenetur. quid ni igitur daemonia valerent ei jcercy.sr *. Sit ita, daemonum potcstati sint subiccti. qui in peccatis vel, fantur: sed tamen quemadmodum iniquus iudex non admittit po-icitatem judicandi, ita iniqui Exorcistae non sacultatem daemones pros gandi. sunt subiecti daemonibus, qua peccatores: sunt daemonibus superi0res, qua diurna virtute sunt instructi.
sas. Non priuata est. nec mortalibus congenita haec daemones eiiciendi potestati diuina est. Dei beneficio collata est. quocirca multo est omni daei nonum potestate superior . quando igitur Exorcistis parent & cedunt daemoncs, non Exorcistarum cedunt virtuti & ii nocentiae, sed Dei imperio & voluntati. s 26. Non illa peccati vis est, ut mox, ubi ceperit habere locum, omnem potestatem destruat;&priuet omni, quam quis in alios habet, iurisdictione.Quid quaeso,si hoc semel constitueri mus,certum
86쪽
D PAR s III. DII PUTAT.in Christiana Repub. habebimus 'quanta mox omnium rerum s quetur confusio. priuet peccatum Dei amicitia; indignos reddat omnibus diuinis & humanis beneficiis. his priuilegijs non priuat. et7. Hinc consequitur certu argumentum sanctitatis & innocen tiae alicuius ex hac re sumi non debere; atq; plurimu errare,si qui ob hanc solum causam Sanctorum Cathalogo asscribendum aliquem censent, quod in daemonibus ei jciendis excelluerit: Etiam in peccatis constituti daemones possunt elicere. 3a8. Magnum nihilominus aliquando hinc argumentum sumutur: tum scilicet, quando non desunt alia sanctitatis indicia, casti integri que mores, vitae austeritas. orationis stud tum animi prosun da submissio, & excellens diuinae bonitatis amor, &c..
Exorcista iam et ictu, siue qm aliam, quam Catholicam eligi nem profitetur, Damones valeat elycere'Acile credet seri posse, ut haereticus daemonia ex humanis corporibus eiiciat, qui ad Domini vertia attendet. sic enim quodam in loco loquitur , Surgent pseudochristi.&pseudoprophetae;& dabunt signa magna, & prodigia; ita ut in errorem, si fieri posset ducantur etiam electi ueso. Sed contrarium iudicabit, qui finem, qui in patrandis mir
eulis Deo propositus est, velit attendere. Cum enim hic sit verita tis confirmatior hostes vero veritatis sint haeretici ; nulla ratione Deus ad daemonum expulsionem quae inter miracula reponi potest) concurrere dicendus est: &ob id Haeretici nunquam daem ola eiicient. Et ita seres habet. Nunquam ab hominum corporibus, pellent daemones Haeretici quandocunque, & quotiescunque,hoc tenis tabunt,ut doctrinam suam, quam profitentur, confirment. moddicimus, praeter iam expositum argumentum, quatuor sere sunt, quae probare Videntur. 32. Primum Christi oratio, qua daemonum eiectionem insinuat fideliu esse signum: Signa, inquit, eos qui crediderint. haec sequentur, In nomine meo daemonia eiicient, &c. at in fidelium numero Haeretici non sunt. daemonia igitur, ex Christi sibi communicatapotcstate, profligare non valebunt.
87쪽
DE DAEMONIACI 3. υ1 3 i. Asterum est, quod cos nunqua daemonia expulisse leg mus. Cum igitur illa vix fieri poste dicamus, quae praeteritis temporibus
nunqu. in Acta sunt, Haereticos daemonia eiicere, idcirco vid murrceie posse negare, quia nulla unquam tempore illa eiecisse proba
ss . Tertium est, quod saepe in daemonum eiecitone ipsos illusos fuisse certis historiis doceatur, pro multis duas reserimus. primam Staphilus in absoluta resiposione cotra Iacobum Schmi delinii, his verbis recenset. possum ego, inquit, redigere mihi in m cino. riam anno i s s. daemoniacam quandam puellam, e Misniae ditione adductam VVitten bergam ad Lutherum ea spe, quod Lutherus, ceu tertius Elias, puellam istim a malo daemonio liberaturus esset. Quamuis autem Lutherus ad hoc admirandum, & magni momenti opus, initio non parum dissicilem se ostenderet, at tandem tamen iussit puellam adduci in parochianae Ecclesiae V Vit-ten bergensis sacrarium t illic que coram aliis plerisque Doctoribus, &eruditis viris, inter quos ego, tum quoque magister iuuenis aderam) daemonem coepit adiurare, & exorciZare, sed istamen more suo , non eo, qui apud Catholicos receptus & usitatus est. Cum autem ille dici multumque adiurasset daemonem, cedere ille noluit, sed eas in angustias, sit venia verbo, Lutheri caligas redegit, ut is quam primum e sacrario se proripere vellet . At
quid accidit3Mal ignus ille daemon usque adeo fores sacrarii obstruxerat,vi neque sol insecus, neque intrinsecus aperiri possent. Quaeres Lutherum in maiores etiam angustias adduxit, ita ut iam ad fe-neltram properarer, sperans per eam se posse effugere,&exilire. Veis rum obstabant illi Cancclli ferrei, sicque compullus est una nobi Dcum tantisper inclusus haerere, donec per cancellos serreos ab aedi, tuo nobis oblata securis, mihique, ceu iuueni viro, tradita, Vt ea fores effringerem e quod equidem tum conatus sum , S ad
effectum perduxi. Interea vero visu admirandum erat: ut Lutherus angoribus correptus, sursum deorsumque cur staret, atque,
instar ouis parturientis , huc illucque se in uerteret. Hactenus Staphilus. Landem rem, Staphilum, habet V Vilhelmus Lindanus Dialogo 3. cap. primo Dubitanti j. & Bredenbach. Collationum lib. 7. cap o. Altera historia Augustae V Vindelicorum accidit anno Domini, in filia Michaelis Rossim anni ciuis Augustani.
quam Theologiae Doctor & apud S. Mauritium parochus Simon
88쪽
re PARS III. DISPUTAT.Scheibendardus Catholico ritu liberauit, post litam multa sinistra tentassent verbi Ministri. Rem pluribus persequitur Bredcbachius
lib. 7. Collatio. cap. 42.331. Quartum cst, quod nisi in daemonum solum eicctione verum 'etiam in aliis; siquando quaedam perpetrare voluerunt, miraculis nihil emcere potuerunt,&egregie confusi sunt iidem Haretici. pro hac re & vetera,& noua suppetunt exempla. Vetera primum adducimus. Sub Honorico Catholicorum hoste, Cirola quidam Arianus Episcopus suit; qui cum Catholicos, pro fidei suae confirmatione, miracula edere cerneret. ne ipsis inserior haberetur, homine quendam quinquaginta aureis inducit. ut se caecum ad tempus similet, Se postquam a Cirota tu sus fuerit rcspicere, visum sibi benescioCiro. Ire restitutum esse publich testetur. quid vero sunt omnia . unum non fit, iussus non respicit fictus caecus. Iusto Dei iudicio ex vidente fit caecus, magno cum Cirotae, S omnium Arianorum dedecore. Ita Gregorius Turonensis de gloria Sanctorum. Alius quidam Epis copus Regis Leuuii di imperio inductus, idem tentavit; & cod mquoque euentu. ut idem habet Gregorius de gloria Sanctorum. Ausus eli Polichronius, ad confirmationem sectae suae, ultro apud sextam Oecumenicam Synodum in Trul Io, polliceri, se mortuum
vitae restituturum. & non mesto post allato cadauere, cum virtutis suae specie esset editurus. 5 diu mortuo ines amas et frustra ab omni concione, ut vanissimus nebulo, exesusus est, idem. frustra, va taciti se Simon Magos teste Γgesippo. Voluerunt etiam Ariani, Valentis imperatoris infirmum filium sanitati rcstituere: verum tantum ab- cst, ut restituerint; ut ex Vitio mortuum fecerint: te sic Nicephero. Idem Manicheo accidit, cu m Persici Regis filium praesumeret cur re, ut Theodoretus docet. Haec vetera i unt. Adiungimus noua. I annes Caluinus Bur laeum quendam Ostunensem, promissis vitae sublidiis. induxerat, ut mortuum se simularet: qui tandem. cum ex composito per Caluinum resuscitandus esset, diuina ultione percus sus, vere mortuus apparuit. hoc Hieronymus Bol secus, in vita Cabbini. Simile in Polonia accidit in Matthaeo quodam, homine paupepere. qui & ipse spe lucri. quod Haereticus Minister promiserat, ad infelicem. impiam simulatione inductus suit teste Francisco Tu riano de dogmat. charaei. Verbi Dei. Et V Vilhelmum Ne senum in Albi submersum ad vitam voluit reuocare Lutherus, sed frustra.
Lyndanus in Dubitantis. -- i .
6. Hinc optime antiquissimus Scriptor Tertullianus, hoc ab Apostolis Apostolicisque viris differre dicebat Haereticos, quod ilia
89쪽
DE DAEMONIA CI s. tyli de mortuis vivos sacerent; hi de vivis mortuos. Addamus nos, quod illi ex hominum corporibus daemonia eijcerent, hi in homines illa immitterent.137. Quid igitur est dicet aliquis,quod pseudoprophetae dictitur MMi. a..daturi signa & prodigia 3 Respondemus Signa dabunt; sed falsa, non vera fgna,qualia sunt, quae I lagi fecisse leguntur, & quae patratu- M. Drus dicitur AntPhristus: cuius signa & prodisia, mendacia vocat
sanctissinius Paulus. a. T,U. 2.
De Huersis modis, ritibus in Christianissimo,sive apud Caihολ
ιos, Damyma ex hominum corporibud ery suntur.
Ariis modis homines ab immundis spiritibus liberatoses se, nemo ignorat. Neque enimina eademque ratio serua- 13 rita est ab iis, qui olim in veteri lege daemonia eiecerunt;&ij qui idem in noua lege praestiterunt. Quod di imus ex Capite 42. & sequentibus praesentis Disputationis perspicuum estis 39. Sed & in veteri lege aliam rationem seruarunt qui a Salom ne instituti eranti aliam qui Tetragrammaton nomen adhibcbant. Et in noua non una apud omnes ratio suisse videtur. Alia usus Christus, alia Apostoli, alia Apostolorum successores quamuis nec semper diuersavsi sint ab A postolis Apostolorum succetares; nec una temper eademque fuerit omnium Apostolorum. 4o. Christus etiam Dominus non eundem semper modum socutus est.Nunc daemonia verbo expulit nunc quosdam quasi Exoriscismos adhibuit. sanaturus enim quendam daemoniacum, surdumta mutum, primo omnium ipsum apprethendit, tum a turba abduxit, mox mittit digitos in auriculam, huic expuit,& linguὸm Obsessi vis. . tangit,denique suspiciens in caelum dixit: Epheta. 14 I. Rationes illas veteris Testamenti persequi non est necesse. iam vetustate, si non alia de causa,antiquatae sunt.& abolitae. Nec ita Iam disciuiemus,qua Christus usus est. Reliquae quia magnos a quibusdam nostra aetate patiuntur insultus,&prs ter omnem rationem traducuntur, a calumniis sunt vindicandae, si tamen quae illae rati nes sint. quibus & olim expulsi, & nostris temporibus daemones e pellantur,prius assignauerimus. sina. Prima igitur ratio est. per nominis Domini nostri IESU Christi inuocationem. de hoc Iustinus in hunc modum: per nomen, DKρ. inquit, ipsius fili j Dei. & primogeniti Creaturae omnis, daemonium tria. emne adiuratum vincitur,& in ditionem redigitur. & paulo ante:
90쪽
- P ARs III. DIs PUTAT. Eius nominis Iesu)potentiam daemones tremunt, & formidant: &hodie quoq; ipsi per nomen Iesu Christi crucifixi, sub Pontio Pil
to, qui Iu deae procurationem egit,adiurati nobis parent. Haec Iustinus. Prudentius similia habet. - torquetur Apollo. Nomine pert ossus Christi, nec fulmina verbi , Ferre potest: agitant miserum tot verbera lingua, uot laudata Dei resonant miracula Christi. Secunda ratio est, per usum Reliquiarum. Ita est sanctorumor/i δεῖ potestas, inquit Chry sostomus, ut illorum superstitum ne umbras V quidem, aut vestes serre possint daemones: vita autem functorum αρο- 7 loculos quoq; reformidet . Itaq; inquit idem ut audaces latronum ' duces, siue impii sepulchrorum effossores, si sorte dupraedas agunt. aut spolia capienda conquirant, in arma vel ornamenta Imperatoris incurrerint, quamlibet cupidi praedarum. tamen ita, agnitis Regis insignibus, terrentur; ut fugiant. lneque cominus accedere vel attingere audeant, unde sibi compendium non procedere, sed periculum prouident imminere, si quid inde audeant usurpare: ita prosccto,& Daemones, qui vere latronum di Principes &Magistri sunt, ubi coronatorum Martyrum viderint corpora posita, longe ilico a conspectu illorum pauidi fugiunt &absiliunt. 34. Tertia ratio est, per Sanctae Crucis impressionem. de hac L 23. Gu. ctantius: Sicut ipse Christus) cum inter homines ageret uniuersos daemones verbo fugabat, hominumque mentes emolliebat,ie malis incursibus furiatas, in sensius pristinos reponebat;ita nunc sectatores eius eosdem Spiritus inquinatos de hominibus, & nomine Magistri sui & signo passionis excludunt.1 s. Quarta est, per Usum verum Consecratarum. Antiquissima in Chriiii Ecclesiae consuetudo est, ut res quaedam consecrentur, &benedicatur; quibus deinde fidei cs,tum ad ds mones profligandos.
tum ad morbos pellendos, aliaque mala arcenda uterentur. Quinta est daemonum per Exorcismos adiuratio. Huius m ad Demetrii minit Cyprianus. Adiurantur, inquit. a nobis & torquentur spiris Murro OV tualibus flagris: & verborum tormentis de obsessorum corporibus
eijciuntur daemon es. Sed & prudentius formam quandam Exorcissimi his verbis expressit,