장음표시 사용
571쪽
Ad deeimam ratismem Thrasegieam. Inempe donis gratiae habitualis Instructo is ex Iapsi,
vel perseuerantia eis decretam poenam , vel gloriam Nam libro de Correptione is gratia cap. o. sic ait e
nium hordinasse Angelorum, hominum ιιam ut in ea prius Uend/ret quid posset eorum Iiberum arbitrium;
dieium Denique Angeli quidam, quorum Princeps Π, qui dieitur Diabolus, e Iiberum arbitrιamia Dominor se factisunt, refuσientes tamιn eius bonitatem,qua obeat fierent, non potnerunt eius est sera ruditium , per
rtim arbιtrium 1n Oeritate Iieterunt,eamque de suo casu nunquam futuro certissime seire meruerunt hi Druus Augustinus perseuerantiam illorum non resert ad praede ita nationem, qua pia in se praedestinata fuerat ablo- Iuto decreto: sed in liberum arbitrium gratia instructu Et in fine capitis illius dicit, idem futurum fuisse in homine, si ut poterat peri uerat se . Et cap. I. ubi cum .dini Aet suilae relictum in libero a rhi trio primi homi nis,ut perseueraret, i vellet,addit Sed quia notatιpem
manere, profecto eius cu*a eri, euius meritumJuisset si permanere, ouissetis cui Heerunt Angeli sancti. qui cadentibus alijsριν liberum arbitrium, ιν tuum Iiberum arbitrium sι terunt ipsi Obuius mansonis debitam merradem recipere meruerunt. Tantam ferticet beatitvidinis plenitudιnem,qua eιs sertissimumst emper inci ita Oe mansero , Sec. Et idem patet ex toto discursu illius capitis, sequentis,quibus verbis docere videtur, praed stinationem Angelorum non falise absolutam ante priuisitonem meritorum, di perseuerantiae usque in finem. Seeundo discrepat in eo , quod eandem electionem absolutam ponat etiam pro statu innocentiae, si is perseuerasset, quod est contra Sanctum Lugultinum , qui passim docet, eandem in hoc negotio esse rationem illius status,atque conditionis Angelicar,ut ex locis citatis conitat. cTertio discrepat d sententia Sancti Augustini, quatenus totam praedestinationem, S reprobationem docet j ac faciai ante prae uisum peccatum originale, cuius
572쪽
contrarium docet S. Augustinus, qui initium electionis constituit in separatione a massa damnata,vt indicant
a. 'het illa eius verba de Bono Perseuerantiae cap. 6. Prad Ῥου,-v.f. ira tio es praescientia, ct ra aratio bone torum Dei, O i. ' quibμ ceri firme Iιberantur quιeumque Liberantur, non autem liberantur, nisi a communi peccato , damna
tione.Simili modo reprobari apud Augustinum est, re linqui in massa perditionis, ν patet ex eod. c. I . xc ista Vnde passim docet,peeeatum originale caulam esse re-Probationis, ut conita ex epist. IOI ad Sixtum in in Enchirid. cap. 4 os sty εc abibi. Confirmantur haec omniau quia electio omnium facta est in Christo, idost, propter Christi merita, uti Ad Eph.i. ος 3 Ephes r. ratio . tqui Christus secundum i . Augustinum non erat vesturus, si Adam non peccasse te Ergo electio no est facta ante praeuisum peccatum, sed eius praevisione absoluta iam supposita. Quarto discrepat eademHenrentia a Sancto Augustino quoniam Λuctores illius ponunt electionem Christi factam ante omnem prauasioncm futurorum, quod re pugnat doctran a Sancti Λugustini: Ergo probabilius est, Hugustinum a sententia,quipraedestinationem,& repro stationem absolutam pol praeuisa metata, vel detmeritas non antea,constituit,non discrepare imo Ian crum Thomamlauere eidem sententiae, mon proba re Illam operum praediinnitionem, aperte colligitur ex S. Thoma . . de verit art. 3. Stimiliter non probat illam abs Iutam electIonem ante praeuisum peccatum,cum ipsum, irastum non velit esse praedestinatum ante peccati prae uisionem , t constat ex s. p. q. t. art. 3. Preser Idem tim solutione ad 4 ubi ait , oris praedeuinatissensin mi praeserentram Iuturornm. 5udeo cui Demor gaesι-nalia D m aocuis bominas per orat oneratiorum4m pondam:ita etiam prauesinam opus OncarnaιIoma
.πT - Vam sit conformis nostra sententia; im, eadem
573쪽
Ad deeimam rationem Thes Iream ne ex eius testimoniis cap. 1 adductis . Unde ad pri
mam a imnem qua hoc impugnaturi fatemur quidem.
etiam Angelos electos suisse adsoluto decretoad gloriam ante omnem previsionem meritorum grati, nam
rationes, quibus superius 8 in libro de Auxit diis. 37.
3 Ilo id probauimus, aeque procedunt de homirabus,Mae Angelis, nec S. Augustinus docet contrarium, quiria
potius illo lib. ix de Cinit. Dei cap., expreste docet nostram sententiam. Vbi multis rationibus ostendie, Angelos, qui ab accepta gratia in peccatum cecideruti ex libertate arbitrii cecisti et eos vero qui in veritat steterunti Dei adiutorio in bono permansisse Verbλο dististi. Augustini sunt a fi non potueWant se 'orfacere melio .iὸν res quam eos iu 'eerat, quo nemo metius quinquam a laetoso.deo torofecto in banam voluntatem qua metiores essent, proueniat. ω operante adiutoris creato is habere non ossent. Et infra si inrique boni a /alitemereati sunt; si mala tantate eadentibus tui amylius asiuitias eamde tum dinis,lenitudinem. Mese nunquam easuros certissimi flerent, eruen'runt: Mut iam etiam in libro qui sequitur, i da tractabimas. Confitendum est igitur eum ἀ-biata Iaude ereatoris non adibis sanctos bomines pertine--,υerum etiam de Sancti Anteis sto et,quod ebaritas Dι dissu sit in isse Spiritumsanctum quidam Rom. προ eis. Respondet, sanctum An tu tinum loqui de adiutorio MUM Mdiuinae cooperationis, quod habuerunt in actu illo ple ne libero,quo Deo adherere,& subeste elegerunt, quos adiutorium etiam alijs praeparatum erat, o veluti pia aetu primo aderat ita,ut illud in sua potestate haberet: sed quia noluerunt Deo subesse conuertentes se ad superbiam, non hibuerunt in actu secundo Mec tamen solutio non videtur ad mentem Augustini. Nam ibi, Mubicumque loquitur de adiutorio allo gratiae efficacis nomine adiutorij non intelligit solum concursum simultaneum,quo Deus concurrit nobiscum aditam operaintionem,si uolumus sed illud, quo Deus etiam ossici ve ..Hη. velimus,quo in nobis, atque nobiscum,sisut dicit Con A
cilium Arausicanum,ue operemur, operatur, ut ex pro-3sesso disp. 8a. 16. de Auxit ossedi.Hoc aute adiutorii,
574쪽
Deus misericorditer praeparauit Angelis praedestinatis ad gloria, no aut praeparauit illud alijs, qui in veritate
nolle terunt mam si rate adiutorii praeparasset,aue pra ordinasset conterendirin illis, absque dubio in veritate steti sisent. Neque admittendum est , tale adiutorium
prae operantis gratiae essicacis fuiste Angelis malis pratis paratum, ut si voluissent, habuissent illud licet fuerit in eorum potestate, se ipsos impedire, ne sibi donare
Perdatis tua ex te frae , tantummodo in me aux/imms. Misolvi tuum. Vnde S. Anselmus :bro de Casii diaboli cap. 3. . de casu altos odisi fieri causa, quare Deus non concedit di
i. a. bolo gratiam iura non Go ιι occistere, nee paratus Οιι. Ex quo tamen non licet inferre,quod si Angeli vellene accipere gra Nam, praesertim actualem,necesse sit, quod eis daretur. Hanc etiam consequentiam negat . Thomas in solatione allegata adis .propter rati me superius assignatam, auctoritatem inductam ex seae a 3. cap.
Angelis ergo praedestinatis urat collatum a Deo iuxta lantentiam . Augusti m aliquod adiutorium speciale
praeuenientis gratiae, quod quidem aliis, qui ceciderunt, non fuit collatum, nempe adiutorium enicax praeoperantis gratiae, quo Deus efficit, ut perseuerarent vique in finem,quod quidem adiutorium aliis, qui ceciderunt, neque in actu primo neque in actu secundo fuit colla- turn Illud enim adiutorium eis collatum,quo perseuerare poterant, si voluissent, non erat idem et sed longe diuersum ab eo, quo Deus fecit, ut Angeli hon perte uerarent quia illud tribuebat Angelis reprobis posse perseuerare, si vellent et hoc autem tribuit praedeli in iis Angelis ipsum velle perseuerare usque In finem. Neque locus adductus ex b. August. probat oppossitum. Cum e nam ait quod eate , per Usum oberum arbιtrium in veratrues et/rtint, non excludit sed potius prae lup-PonIt auxilium eruca prae operanti gratiar, quW agi&adIuti iunt, ut plemet arusmat cap. s. allegato des 4 uitate Dei, quia di donata ei illi Perieueranti viquebia finem
575쪽
Ad secundum discrimen similiter respondetur, quod cum in cap. r. ait, fuisse relictum in libero arbitrio primi parentis, ut in iustit Ia originali perseueraret, si vellet, intelligit relictum id esse suo arbitrio, ita videlicet, ut quod non persevcraueriti ex libero eius arbitrio descenderit: si autem de facto perseuerasset, vis terat, id ex adiutorio Dei speciali donante illi ipsum uelle perseuerare usque in finem processisset, vi cap. I. huius libri ostensum est. disputat. io 6 de Λ iiijs. Vnde non oportet eadem in praesenti repetere. Sed dicent.Ergo nulla est differentia,quam in eodem capite assignat S. Augurinus inter statum Angelorum, primi parentis in natum integra ex una parte, st,intum naturae per originale peccatum corruptae ex ait ra , quantum ad necessitatem adiutora, diuinae gratiae rnam in utroque stati in nostra sententia praeter adiutorium praeuenientis gratiae , quo poterat homo , vel Homo Angelus perseuerare, si vellet, asserinius esse necessa u iura in
rium , ut actualiter perseueret, aliud adiutorium prae- Perantis gratiae, quo Deus facit, ut perseueret usque ' κη in finem. P a Respondetur, este magnam differentiam in utroque v. stati, quantum ad necessitatem auxilis diuinae gratiae. Ad cuius euidentiam considerandum est, quod ut . a. s. io'. are. s. in cor p. docet Sanctus Thomaso homo s. Thoat. in gratia habituali existens post lapsum primi parentis indiget auctio actuali ad recte agendum propter duo. Primo quιdem ratione generati propter hociqώod seu VH ρνε draum est utilia res ereata pote in quemeumque
tione Oee ι ait, propter conditionem ι atus humana natura, qua quidem δε et per gratiam fastur, quantiam ad mentem, emam tamen mea eo ruριιο, ct Uectro, quam tum ad ea nem ριν quam seruis egi peceatι υ dieitu ad Roman . Remanet etiam quadam ignorantiae obseu Ad Romaritas in intemctuseundum quam,mχιι- dieatur Eo. mam . quid oremus , Acut oportet, nescimus. Propter varios enim rerum euentus, ct quia etiam,s imos non
576쪽
tiones mortarium t ida, ct ineerta prouidam a noma, ct ido nee o ori nobιs, otia Deo dιri famur,ct protegamur,qui omnia nouit,ct omnia potes. E propter ho rata renatis inflIios Dei per gratiam eonveni dicereri nemoscinducas in tentationem, c. Ex hoc principio artaro eluidem questionis infert S.Iho quod homo in gratia constitutus,ut perseueret usque in finemndiget dis uino auxilio ipsum Irigente, ct protegente contra tentationum impulsus, quibus in se statur in statu naturae corruptae,etiam fi per gratiam habituale sanetur,qua in m ad mentem. His suppositis dicendum est, differen- viam assignatam a Sancto Augustino inter statum nati Tra integrae, statum naturae corruptae cosistere In dua2ν,-ὰ ius. Primo quidem , quia in statu natur corruptae duduplex dis plici ratione , seu duplici titulo indiget homo etiam inserenua gratia constitutus speciali auxilio Dei mouentis ad reis cae operandum,ue perseuerandum usque in finem,scilicet, ratione generali, ratione speciali luperius assis gnatis. Caeterum Angelus,vel homo inritatu naturae in tegrae indigebat ad recte operandum,mperseuerandamulque in finem praedicto auxilio solum propter Prima rationem generalem , eo quod in illo statu nulla erat sorruptio, aut rebellio carnis contra spiritum. Vnd
homini in natura integra auxilium Dei mouentis, ut iligeret Deum super omnia, impleret diuina mandata, tuque propter illam rationem generalem superius assi- natam. Secunda differentia cit, quam amynat Aug. m b. de Correptione in Gratia cap. II. naua su Angeiον vel homini in natura integra non contulilset Deus uinxilium,quo perseuerare possent, si vellent, non cecidissent sua culpa, eo quod absque proprio peccato defuisset illis auxilium , sine quo perieuerare non poterant, cui nemini imputatur id, quodabsque propria culpa
praecauere non potestia Ceterum pol peccatum o ginnata, licet Deus in poenam eiusdem peccata,vel alteriu
actualis non daret alicui auxilium,quo perseuerare posset, si vellet, fine quo Perseuerare non posset, adnu Peccaretinon perscueraudo;quia sua culpa tale adiut
577쪽
quo manere non pondi. Nuncautem quibus es ais adiutorium, iam poena meeati e Ur quibus autem datur,seeundum gratiam datur, nonIA dabitum. Idem etiam
docet S. Ihra. a. z. q. a. art. . ad I. Q. contra Gentes
cap. 6o ubi ait Suamuis autem tui, qui sunt in pee eat , ouare non polsant per propriam potestatem, quin impedimentumaratiistrarient, ine ponant , ostensum est, nis auxiii aerati praueniantur nibiumrnuit men hoc eis imputata ad eu*am, quia bie Uectus exeuψa racedente in eis ri Iinquitur fietit ebrius abi micidio non excusatur, quod per ebrietatem committit, quamsua culpa incurrit. Praeterea lieet illa , qui est in peccato , non habeat hoc in propria potestate , quod
omnino vitet peccatum: habet tamen potestatem nunc vitare hoc , vel illud peccatum , ut dictum est. Unde quodcumque committit, voluntarie committit, 3 ita
non immerito sibi imputatur ad culpam. Et hoc tantum docere intendit Augultinus cap. io. m. praeallegatis de Correptione in gratia, ut colligitur ex ipso contextu, di ex capitulo quinto, sexto eiusdem Ad tertium discrimen, quod assignatur inter no Pravim stram, ri Augustini sententiam, respondetur , quod P tam Sanctus Auguitinus , quam nos statuimus absolu tam praedestinationem electorum ad gloriam post PrR . ..sib, uisum originale peccatum, quatenus fuit obicctum νeccmi in cuius remedium praedestinatus est Christus , secundum quod homo, quia non fuit praeuisum, ut causa,vel effectus reprobationis,ut ex primissis constat. Sanctus autem Augustinus, dum conuituit praedestinationem In separatione a massa damnata,non Intelligit massam efficaciter reprobatam alias reprobatio damnanaorum furiae facta prius , quam praedestinario electorum,cuius contrarium ostentum ei supra a sed intel ''. p. . Iigit massam, quae post praedestinationem christi intel- ωήν Δαligeretur Lotan erreprobata, nisi per praedestinationu
578쪽
fuissent electi Dei benignitate a damnatione discreti Vel nomine massae dinatae intelligit massam, quae quantum est ἰ se intelligebatur cum luincienti causa damnationis invia prae intelligebatur cum originali peccato, ut opponebatur iustitiae originali xvi erat malum
naturae, in cuius remedium venit Christus eque S. Augustinus unquam docui peccatum originale praeuissima
fuisse caulam efficacem reprobationis, quantum ad in tegrum eitectum illius, neque id dicit locis in obiectio ne inductis: sed solum ait , dari causam obdurationis ex parte nostra,vi disputi Io de A iiij inum. I Olienis s.m est, patebit amplius I. par. q. 13. art. 3. 4. sed ante obdurationem in peccato p intelligitur in Deo permissio peccati, in quo obduratur quis, propter quod damnaturiquae quidem permissio est primus esse. Etas reprobationis, cuius nulla datut causa demeritoria ex parte hominis,nam ante permissione primi peccati nullum prae intelligitur in eodem homine peccatu, propter quod mereatur, quod Deus permittat,ut in peccatum cadat.
Ad Confirmationem fatemur u dem, electionem omnium factam fuisse in Christo,& propter eius mer ta,& consequenter post praeuisum originale peccarum xvi fuit obiectum,in cuius remedium venit Christusmoautem post pratui sum peccatum , secundum quod dicit ordinem ad reprobationem,ut supra dictum est. Ex tris facile responderi potest ad quartu discrime, A, nova octione proponitur. Nulluenim est tale discrime,s him n Putaus magna consensio inter nostram, inugusti M. mehais scutensiam. Docet quidem S. Augustinus, praedesti circa p=σd nationcm Chri illam quantum homo, factam tuisse post aperitur. praeuitum peccatum originale,secundum quod fuit obiectum,in cui in remedium venit Chri ilus et idem prorsus, di nos alserimus cum S. Thoma. Vocet S. Λugustinus,
praedestinationen Christi absolutam factam fuisse ante omnem praeuisionem meritorum eius,sive ante pra: uisatili merata ex gratia procedentia , id quod eusicaciter probat libro de Praedestinatione Sanctorum cap. I. cuius verba, quia maxime confirmant noliram sente tiam, di cmma fere argumenta aduersalitia dissoluunt,
579쪽
Ad lethmam a Anem Theoti eam rasin praesentifranseribere in expendere non grauabor. Mi etiam Cinquito praetiyinimum tamen rarisina o Auguit tionis , is atra ipse Saluator, ipse Mediator Dei, hominum homo Christus Iesus; qui rhoeust, quibus
tandem suis , et operum eI e praeedent/bus me νει snatura humana, qua in tuo eL .eomparauit Respondeatur quasso, tu homo, ni a verba Patri eoaterno in nitate persona assumptus, Uius Dei Mngenitus esset, Undebo in rueris hiatioci eius bonum qua ecumque praeessit' uid egit ante, quid eredidit, quid petiuit, in aulamein Faει. em exceuentiam perueniret ine. Nunquid o tuendum es, ne aecedent atate homo tu tibero perearet arbitri. an non ideo in tuo Iibera stantas erat, a non tant magis erat ἰ quanto magis peccato seruire non po-υνatinempe Lia omnia graiaritor admiranda, Matia,
Aqua erus propria verissime diei possunt, singuiariiερ an alis aecepit humana,bo ρή, nostra natura, nuuissuis
Idem repetit, confirmat libro de Bono Perseuerantiae capite q. Quibus verbis tria faretur Auguit inus, qua max me fauent nostrae sententiae, oppugnant inpositam. Primum eli, praedestinationem alalolutam Christi , quae prima est inter omneS, Caput & exempla praedestinationis nostrae, factam fuisse ante omnia praeuila elus merita, similiter aliorum electorum praedestinationem suisse factam ante praevisa eorum meriista, sicut nos arieramus, cuius tamen contrarium docet Aucior . decundum est, eiusmodi prae itinationem,
580쪽
ablolutam ante praeuis merita non praeiudieare ullo modo libertati arbitrii ipsius praedestinati, quod nos
fatemur contrarium autem docet Auctor, vi cap. s.
visum est,ubi octauam eius rationem distolui. Tertium est , talem modum praedestinandi nullo modo faeero Deum iniustiam , vel acceptorem personarum , quod aenos similiter dicimus & tamen idem Auctor in krt,viis deri Deum iniustum,& aceeptorem personarum,si ante omnia praeuis merita,vel demerita istum eligat ad eloriam quia sibi placet Lillum non eligat , quia non libi placet, ut ex eius ratione quarta capite ' impugna ta constat. Non ergo fauet Augustinus eius sententiae . sed potius illi expresse aduersatur,4 nostram ct
VIII. Confirmari hoc ipsum potest ex concessis ab eodemvradent Auctore ipse enim fatetur, atissimam Virginem praenalis chri destinatam suisse absoluta, efficaci Dei vo 'untateis ante omnia praeuis eius merita idque ex speciali pri-U uilegἰω. Ergo similiter fateri tenetur , humanitatem isti Christi praedestinatam fuisse absoluto decreto ad unio. nem hypostaticam, beatificam ante omnia praeuisa eius merita. Priuilegium enim concessum Beatissimae Virgini Matri non ei denegandum humanitati Chri sti. Si ergo ex illa absoluta praedestinatione Beatae
Virginis ante prae uisa merita non sequuntur inconu nientia, quae in hac obiectione o praecedentibus en nostra sententia inferuntur, euidens profecto est,et lia inconuenientia ex absoluta praedestinatione alio xum electorum ad gloriam ante praeuisa merita gratiae nullo modo consequi, alias enim etiam in praedostinatione Beatae Virginis , humanitatis Aristi locum habetent quod tame . Auctor , cum quo disputamus, non admittet, nec re vera est iadmἰttenduuia