장음표시 사용
211쪽
atque comprobant Psalmi me authoritate, qui asserit mille annos in oculiqDei esse sicut diem hesternum. Paradisum quoque fuisse in totius orbis eminentissima parte ex horum opinione infertur, quia Deus Adamum, Euam, diabolum, o serpentem praecipites in terram egisse dicitur. Ita autem praecipitatis non idem locus contigit; quia Adam cecidit in quandam Indiarum insulam nomine Sarandib: Eua uod in eum locum Arabiae, ubi
nune ciuitas Gedda conspicitur : Ablisus , siue Satan in Basan , vel ut alij malunt, propὸ urbem Baseram : serpens demum in Asphalianum, siue ut aliis placet, Nisiben. Nec silendum cst, quod hac occasione de Indiarum
aromatibus fabulantur Arabes, dum scribunt, omnes aromatum arbores,
plantas, ac stirpes in ea prouenisse regione ex soliis quibusdam , quae se cum ed asportauerat A . M suis Lehenus luxuriati sunt fabulis Arabes, quamobrem tempus iam est, ut illos in ordinem redigamus, & ab immensis propemodum temporum spatiis ad veram calculi rationem reuocemus. Quae autem Adami e pulsionem E Paradiso antecesserunt temporum immensa propemodum, ac innumera interualla aliquorum Hebraeorum naeniis, & commentis accensenda sunt, qui alios quoque Mundos ante hunc nostrum , in quo degimus, extitisse, scribunt. Hanc opinionem praeter R. Abhu, de R. Iehu tam ex antiquis Rabbinis, ut in Beresit Raba traditur, tuetur, atque defendit omnium impietate notissimus , ac bla*hemus isseacus Abrauanel, quem Menasset, Benafrael Probi. ii. de creatione Mundi refert,& sequitur. Qim notato , scias, Arabes temporum supputationem , dc Mundi AE ram exordiri ab Adami expulsione , siue casu , ut loquiintur, a qua tamquam a fonte caeteras derivant, ut ex subiicienda adirarum tabula vid re est ; atque adeo AEra casus Adami eadem est Arabibus , ac Iudaeis, MChristianis AEra creationis Mundi,& ipsius Adami. Aduertendum tamen est diligenter, tantam esse inter scriptores in subducenda annorum rati ne ex dato Mundi exordio confusionem, tot tantaque discrimina, Halica & alias esse periodos, ac alia, & alia principia, nemo non crediderit. Tot discriminum duas ut praecipuas assignant iuniores Arabes causas. Altera
harum duarum causi ex .aerarum multiplici numero enata est: quand
quidem ante Mahometismum singulis principibus , dc regibus peculiaris
constituebatur Epocha, qua publica acta notabantur, quamobrem multiplicato hoc . Eretu um numero , innorum decursu tanta confusio posteris
Chronographis emersit, ut in suo Chronico animaduertit apud Sciabin sciat, Hamra Asplahanensis Persa scriptor. His linguarum addit mutvlonem idem Sciat inscio, quae imperia sequuntur ut urtinium, dc librorum, qui in hoe genere scriptionis extabant, deplorandam amissonem, quae cana temporis eclacis iniuria , idna inruria hominum, & barbarie palum acci disse te tur. Altera verδ harum causarum ex variis sacrarum Litterarum Editionibus orta est, postquam Iudaisinus, Christianismus , dc Samaritica haeresis propagari coeperunt inter Arabes, quemadmodum omnes serὸ re hibent gentis scriptores. Hra autem inter Editiones haud facile concilianda versim discimina in annorum putatione, nemo mediocriter in ipserum lectione versatus ignorat. Ex quo factium est, ut qui Samaritanam sequuti
212쪽
sunt editionem, minimὸ conueniant cum illis , qui aut Hebraicum te tum , aut L XX. versionem sunt amplexati, re vice versa. Illi, qui post M homerum seripserunt, LXX. editioni adstipulati ferὸ sunt omnes, repudiatis ut falsis, atque corruptis Hebraicis, Samaritanisque numeris. Audiatur nunc inter alios eiures in praeludiis Historiae Gentium lsinael Scioinsciali ita de Samaritani textus Chronologiae adulteratione scribens. Hae editio, inquit, Samaritana indicat inter Adami, G diluuium amnos intem cesse tueor. Porro diluuium contigit anno 6oo. tu vixit Adam super auem pax ex omnium consensu annos 'so. Ilitur iuxta hanc editi nem Adam vita defunctus est agente Noe annum αoo. quod a mare est maximum absurdum. Indicat praeterea hac edisio, ab exacto diluuio ad natiuitatem Abrata dilecti re quem pax P Aa s annos 937. a natis
late , brahae ad obitum c Moysis annos Igitur ab emami casu ad obitum e a Cusi Iutantur anni α737. De interuallo ρ--, quod intercedis inter obitum ea usis G Heginam duasunt opiniones, una Chronographorum, Apronomorum altera. Si enim numerus ex Samarita editione sis us -- detur numero a Chronographis subducto ab obitu Mo sis ad moram , comfret anni a Mundi conditu ad Heziram si31. Intervastis vero ab hac eademeritione Iubducta, Fadiantur rammorumsupputationi, dabunt annos i 9. minus, quam prima supputino. Ex his itaque omni ae plane deprehendisur
huius eritionis corruptela , cum ex eius mente longo temporis induan Noe cum Adamo vixerit. Hebraicam porro editionem ita idem improbat Author. Tenus autem,
isqvit, Hebraici inde patet corruptela , quod a casu Adami ad diluuium putet annos is16. a Hluuio vero ad natiuitatem Abraha annos 292. At Noe ex omnium consensu vixit post diluuium annos 3so. Co iratur itaque Noemita defunctum fuis agente Abrahamo annum 18. quod maximum est etiam. absuriam. Fieri enim nouit, quod me attigerit Abraha tempora, quoniam
gens mi exona est post gentem Noe, oe gens Saleti 'stgentem Hudi, Abraham mero ac gens eius post gentem Saseu. .d quidaem rimo uturre Hud, verbis, quibus suam ita Mnabatur niem, ut Alcoranus testatur: Mementote, quod successores gentis Noe constituerit vos Deus. Iisdem quoque τι lis fuam exsereatus 'gentem Salebus. Ex quibus dilucide pate-hii huius Hebraiei textus, quo Iudai hac nostia aetate muntur, cuiusque innituntur aut ritati , corruptela. Sed ad interualla a creatione Mundi δε- ducta nunc veniamus. Putat hic textus a casu Adami ad ditauium annos
1116. oe a diluuio ad natiuitatem obruta 1lini super quem pax annos
191. G a natiuitate Abraha ad obitum Musis ex communi co sensis 1 s. Ab obitu autem Mysis ad Hegiram, iuxta putationem textus Hebraici, electionem Chrenogratiarum , sint anni ψ i. iuxta Apronomos vero, σeiusdem textus putationem 4 9α. nempe et '. anni minus. Summa quidem Periodorum ex hoc staducta textu exceditur ab ita , qua eo igitur a Graeco, cuius authoritati est innitendum, annis i. s. qua est summa illa, quam Iudai a praeterito tempore annorum Mundi detraxerunt. emodus autem, quo id praestiterunt, eiusmodifuit: transtulerunt ex atate Adami, ct singulorum selio m annos centum ante filiorum forum natiuitatem, illosque reposeurunt
213쪽
os natiuitatem, ex quo factum est, ut semma vita singulorum integra manente, interualla oe periodi diminuta sint. Adam iuidem annum agens Σ3o. genuit Seth, oe vixit Adam ex communi consenseu 93o. Iudaei autem sementes ioo. annos ex vita Adam ante natiuitatem Seth , eo que repserunt ps eiusdem natiuitatem, Daut iuxta illarum textum Adam genuerit Seth annum agens 13 o. semma vita hac ratione iste a manet, tempus tamen minuituron. ioo. atque ita in caeteris fa m est, unde contigit ista tot annorum diaminutio. Fertur autem , Iu os ad id patrandum compulses fit, quia tam ipsorum Scriptura, quam libri ase praenunciauerant e Coa a-ntum in fm dierum sturum esse, qui retura fuit sexto murenario, sed cum id patrisu rint, translatus est ad initium misi e Πν quinti, qui in medium tempus, non is. suandoquidem totam Mundi atatem 7ooo. annorum sciunt isti
Antequam autem ulterius progrediamur , trix hic notanda sunt ex I maelis mox relatis verbis. Primum, summa, seu pi modus, quam a creati ne Mundi ad diluuium ex Hebraico textu suae aetatis, quem in Perside, ubi scripsit, consuluit, centum annis ab illa cxceditur, quam nostia nunc exhibent in Occidente exemplaria. Ille tamen non semel testatur , non solam se plura euoluisse eiusmodi Hebraaea exemplaria , sed etiam Rabbinos, dc sentis Doctores adhibuisse, quemadmodum fecit quoque ante ilitum in ruo Chronico conficiendo Hamadaddinus Ismael princeps Hemat. Ex quo planὸ colligere est , exemplaria, quibus usus est uterque Isinael, disserre ab iis, quae egunt nunc in Europa Iudaei, nec ita sibi ubique con- istare, ut blaterat, dc rudit noster Iudaeus. Secundum, quamuis verba illa Hudi, de Salehi ad suas gentes qua ab Alcorano relata nullius sint habenda ponderis, aut momenti, nihilominus captu dissicillimum esse videtur, quomodδ tam breui temporis interuallo tot potentissimi reges sub ipsi
Noachi aetate emergere potuerant, ac gentibus penὸ innumeris regnare, quae vix, aut ne vix quidem suam agnoscebant originem, adhuc etiam vita fruente omnium parente. Legat, qui vult, R. P. Ioannis Morini Presbyteri Conpregationis Oratori j I Es V CHRISTI, viri praeter insignem Hebraicae languae peritiam , undequaque doctissimi cap. 2. Exercit. 7. lib. i. de Hebraei, Graecique Textus sinceritate, in quo hac de re suo more lit ratissime disserit, idque tractat argumenti. Demum ea opinio de corruptela, & adulteratione Iudaicae Chronologiae ad negandum Christi Domini aduentum, atque ad euitandum praestitutum ab Eliae vaticinio tempus, receptissimam antiquorum omnium Rabbinorum traditionem, non solam ab hoc Ismaele asseritur, sed etiam ab omnibus aliis Mahometanis scriptoribus, quotquot hoc argumentum Chronologicum tractarunt. Sed hac de re alibi fusius dictum est. nam autem fuerit eiusdem Authoris de textu L XX. sententia, eandena Chronologiam quod attinet, haec eius ibidem ostendunt verba: At Graeca editio, inquit, quam exactiores elegerunt Chronographi insitis conficiendis chronicis, nihil as sne continet, aut ιι cultatis, quod praeteritas Lye tatares. Hanc septuaginta duo tran krunt Doctores ante natiuitatem Messa annos circiter 3oo. cura, oesolicitud ne Ptolomaei, mi duemus ad calcem Hl
214쪽
I97storia filiorum Mail, dum agemus de eius mersione ex Hebraico in Graecumidioma, mi ibi, Deo iuuante, videre poteris. Hanc propteria o nos versiremem Aldgimus ad hoc nostrum Chronicum contexendum , eamque caeteris praetuli mos. Issa indicat siquidem ab casu odami ad diluuium , quod contigit atatis
Noe anno sco. intercessisse annos 22 r. ac inter i ud, Ο natiuitatem Abrahae dilicti γuper quem pax iosi. inter natiuitatem etera Abnuba, oe obitum Moysis ex communi omnium Edrtionum consensu ann. 1 F. periodo porro
sio est inter logos, ct Chronographos. t auriquidaem isti, eam 978. ann rum esse, Hatuunt, dierum vero et 8. r ab initio regni Nabuchod et for adi moram ρκtant 1369. ac dira ii . ab que ulla dissensione. cuam autem teri dum confirmauit quoque Ptolomaeus in Almagesto , si que 'undum ictam notauit obseruationes. Igitur inter Hegirum , σ casum A mi erant anni 6D6. qua est flerita a nobis sinutatio in hoc nostro concinnando libra. Mi AIDo gorum periodi sinutatio, quam in se as retulerunt tabulas, ab obitu Moysis ad initium regDi Nabuchian or, putat annos 1 9. minus. Haec Itamael, cui plures alii adstipulantur Mahometani scriptores. Ex ha, tenus autem enarratis planum sit, editionem LXX. Interpretum non ibium Christianis Orientis maxime probari, sed ipsis quoque Mali
metanis, qui Hebraicam dc Samaritanam cxaminatas, expensas,&cum illa diligentis lime collatas tanquam corruptas dc adulteratas repudiarunt, reiecerunt, atque in robarunt, hanc vero, ut magis veracem, dc Chron logiae consentaneam amplexati sunt. Huic opinioni non parum roboris addit Ecclesiae Catholicat authoritas, quae, ut author est Annalium Ecclesiasticorum scriptor eminentissimus in Apparatu ii ii 8. Nin Annot. ad Ma tyrologium Romanum, ac alibi, antiquitus consileuit supputare a Mos ab origine Mundi non secundum Hebraicam editionem, sed secundam LXXII. Interpretes, 5c ipsa acta Synodica consignare, re quod caput est, hac hactenus utitur supputatione. sed grauis hic occurrit dissicultas de annis Mathusalem , quae grauisimorum Patrum & Scriptorum exagitauit animos , quamque libentissimὸ amplectuntur, pastinaque opponunt, qui male sunt assem erga LXX. editionem, & Hebraicam quo lubet iure, dc pertinacia defendere conantur. Siquidem secundium huius LXX. Interpretum editionis subductos numeros comperitur Mathusalem vita destinctus esse anilis post diluuium i . siue, ut habet Eusebius Chroni coriam lib. i. annis iue. Hic error solus in causa ferὸ fuit, ut posteriores Chronographi occidentales LXX. editione repudiata Hebraicam sint secuti. Orientales verδ non iterat , Audd nusquam eiusmodi error in eorum comperiatur codicibus, aut deprehendatur, sed omnium constantissima supputatione plane habetur, Mathus Acm eodem, quo contigit diluuium, anno excessisse. In eos autem Graecos codices, exl quibus id erroris colligitur , eum quoque casu , dc fortui id irrepsisse in nifestum est , quia tempore D. Augus ini non omnes codices peruaserat, i ut ipse testatur quaest. 1. Genes. Milito minus etiam tempore Iosephi, Afri-l cani, Eusebij, & aliorum, qui licet LXX. secuti sint, hanc tamen corru-l ptelam minimὰ animaduerterunt.
215쪽
Arabes, si hac difficultate laborauissent, facit E suis fabulis illam absoluis
sent & expedivissent, cum asserant in arca Noc octoginta seruatas fuisse animas, nempe mares quadraginta, ac totidem feminas etiam praeter me uxorem, filios, dc nurus. Iihi ex arca egressi urbem, ut Arabibus placet , condidEre, dccx suo nomine O gwω nominarunt. Hanc ciuitatem idem nomen adhuc retinere, affirmat in Pratis aureis Mashudius, tempore,
quo scribebat, videlicet Hegirae anno 3 . Ismael Sci ininsciis ex quorun dam aliorum sententia sex tantum praeter Noc familiam arca inclusos fuis se tradit. Sed utraque opinio Iudaeorum haud absimilibus naeniis accensen da est, qui daemones, ne aquis diluvij submergerentur, in arcam quoque admiserunt, ut de Gigantibiis, Rhinoceronte , ac aliis id genus nugis nihil inpraesens dicam. Ad corruptelam illam in aetatum Patriarcharum numeros inuectam quod attinet, potatis Iudaeorum malitiae, ne pauperem Messam praeter hiem de genium reciperent, confidenter adscribenda est iuxta Orientalium omnium thorum opinionem, qu uri LXX. Interpretibus. Quod quidem ex iis, quae Rabbinorum antiquissimi perhibent de Adami aetate ante gentiatum Seth clarissime euincitur. In Beresith Miba, qui liber est maximae authoritatis apud ipsos Iudaeos, tradunt Rabbini, Adamum ab Eua uxore abstinuisse post Abelis necem annos iso. quibus elapsis cognouit eam it rum , quae concipiens peperit ei Seth. Ex his autem videntur Iudaei putare annos Adami a morte Abelis ad natiuitatem Seth selum , reiectis iis, qui necem illam antecesserunt. Hanc receptissimam Hebraeorum traditionem citant R. Moyses AEgypthas in More Nebωhim lib. i. cap. 7. Midos Tam chuma Ie immedenu Genes Elias in Thisbi voce
, , v alij. At quis cordatus, dc intellectit praeditus facit E sibi persuadebit,
eodem Adami creationis anno Cainum, & Abelem genitos fuisse, ac e dem anno contigisse fratricidium 3 Necessis id igitur sequitur, Adamum, cita genuit Seth , aetate maiorem fuisse, quam iso. annorum, quos ipsi tribuit praesens Iudaeus textus a sua creatione ad natiuitatem Seth. Et sane multo vero similius est ex illius temporis conditione Abelem vita delametrum fuisse annos agentem io o. qui additi annis iso. quibus Adam abstinuit ab Eua post illam necem, confient anni Σ3 o. quos Adamo LXX. editio tribuit. Huic opinioni de abstinentia Adami eo temporis interuallo Orientales omnes adstipulantur. Videsis Georgium Elmacinum parte t. sui Chronici, Gregorium Barhebraeum lib. i. dc alios. Nec difficultati satis responsum esse arbitrentur, qui opinionem hanc fabulis censent sela asse
tione, nulla probatione accedente, praesertim cum praeter uniuersalem aD sensum non parui, aut leuis roboris argumentum a L X X. authoritate ha
Concludendum tamen est, utriusque seculi Chronographos Arabes omni asseveratione affirmare, Mundum hunc elementarem finem habiturum aliquando, quemadmodum & principium habuit, iisdemque planδ ad id probandum utuntur arymentis, ac quibus Philosbphi contra Dahritas. Notaim dum adhuc esst, id a nemine illorum, qui mortuorum concedunt resurrectionem negari, sed tantum ab iis, qui mortales esse animas credunt.
216쪽
Ochis, siue ariis. CAPUT DECIM VII.
ARABIBus ante Mahometismum, cum non una eademque esset suasio, ita nec una, eademque erat Epocha, aut AEra. Nam qiu Iudaicam profitebantur Legem, Iudaica utebantur Epocha, Samaritana, qui Samaritanam, qui Christianam, vel Christiana a Christo Domino nato, vel ea, quae a LXX. Interpretum editione statuitur: qui demum nulli h rum religionum addicti erant , tot constituebant AEras , quot regnabant illis reges, ut capite superiore notatum ouoque est. Ex quo 'uidem non parum confusionis in actis publicis, A scripturis consignandis exoriebatur , ac temporum perturbationis. Contingebat enim, atque contingere poterat aliquando , ut uno eodemque anno duo vel tres regnarent reges,
unde totidem Epochae fisciendae erant, ade ue ratione trium illarum Epocharum unus annus, siue unius anni fragmenta, ac partes pro tribus solidis annis putabantur , quod supra etiam ex Arabum Authoribus animaduersum est. Haec putandi ratio, methodus usque ad regnum Zaraa
cognomento Dunuas durauit,sub quo Elephantis A in initium habuit, ac in usu inter Arabes esse coepit. Huius haec ibit origo. Zaraa iste Christi na, qua ab incunabulis institutus erat, abdicata Religione, ad Iudaiimum se recepit, nec id sat habuit, ut Authores sint Ismaed Scioinsciali , Masilludius, Bensalina, dc alii, sed impietate Mne Caluinistica sacramenta pensundedit, Ecclesias, de lacrata Deo templa vel solo aequauit, vel in animalium conuertit stabula, Sanctorum reliquias voracibus dedit flammis, demumque Christianos, qui Iuda isinum amplecti nolebant, in ardentissimas fornaces detrudi, ac praecipites agi praecipiebat, unde ab eiusmodi sorti cibus cognomentum inditum illi est. Nec ptietereundum hic silentio est, quod Mashudius Author Mahometanus de muliere Christiana, & septimestri puero tradit. Haec iussu Tyranni cani ad voraces agebatur flammas, ac timore perculsa pedem re ne cogitabat, ita a septimestri puero illo interpellata est : O mater perre in fide t , nepoti m alius erit eis post hunc. Zaraa regis erga Christianos crudelitate, ac impietate erga Relisionem summopere motus AEthiopiae rex, Artabam Ducem cum septuaginta millibus pugilatorum contra illum destinauit, ad illatam Christianae Religioni vendicandam iniuriam. In AEthiopum exercitu ingentis
molis Elephas erat, antehac Arabibus nunquam visus, unde rei noui tu AErae locum dedit, de nomen. Quoniam autem hoc contigit eo anno , quo Pseudopropheta natus est, eius natalis annus aEra Elephantis notatur, ut in nostra Chronologia videre est. Quam qui deni Epocham
incidisse probant Arsium pauid supra citati scriptores in annum 88 i. , victoria Alexandri Macedonis contra Darium, α 1316. ab initio rUni Nabuchodno ri
217쪽
Quini md a transsato regno ab Arabibus ad AEthiopes, dc ab his ad Pera ad Ciliphatum Homari fili j Alchottabi acta publica consigilabantur tantam notato mense, nulla AEPae alicuius, aut anni mentione focta: sed nec etiam extabat apud Arabes vox, aut vocabulum aliquod, quo ocham, vel AEram significarent. Quamobrem redacta ad resni formam prouincia , & rei perpenso momento , A grauitate, certam supputand rum annorum rationem, & firmam, fixamque sedem, de Epocham statuere putauit Homarus, ad quotidianam euitandam confusionem, & in commoda. Molimini accessit occasio. Syngrapha a creditore ipsi oblata est, qua debitor quandam pecuniae summam mense Scialibati s suere promittebat nullo notato anno. Maxima contentio, & lis coram Homaro exoritur; creditor quippe asserebat, mensem illum esse anni currentis; con tra debitor, futuri, affirmabat. Hac dissicultate motus Homarus suorum consilio conuocato, ut de tanta re deliberarent, proposuit. Onanes censuerunt, id a Persarum institutis mutuandum, emendandumq; esse. Quo rem accersitum Harmarinum Doctorem Persuri diligenter interrogat
Homarus de sitae gentis supputandi modo , dc ratione, qua acta publica, de scripturas consignant. Gi ait: est apud nos supputandi quaedam ratio, quam bu Mab vocamus, id est fgputationem mensium. du eabulum ad Epocham significandam mutuati sunt, dc Arabicie accomm dantes pronuntiationi scripsere M arrach, unde postea derivatum est Tarich, id est, Chronologia, seu adycriptis temporis, dc verbum inueha, id est, Ch olvam contexere , tempus ad ribere, A ascripturas notare. Quo stabilito, Pseudoprophetae Hegiram, nempestigam Mecha ad Madinam, quae contiferat die octava meita Rabi hi prioris, in primum diem Moharranti reiiciunt, ac pro ara Mossemanica, siue Mahomelana statuunt. Id autem praestiterunt idcirco , ut Epocha haec in ipsi anni principio , primique mensis Calendis suam sedem fixam firmamque haberet; ab illo quippe mense initium sui anni capiunt Arabes. Ex quo palam relinquitiu , Iosephum Scali serum longὶ deceptum esse, dum lib. α de Eme
dat. temporum statuit principium anni Arabum Rabilium priorem, contra oninium Arabum mentem, ac statuta. Itaque Hegi in Mahometi sexaginta octo diebus a proprio tempore, ac loco retrocedit, ade ue a decem annis , de duobus mensibus, quos Mahomerus post Hegiram vixisse dicitur, demendi sunt dies sexaginta octo , itaut eius vita ad verum calculum reuocata sit post Hegiram annorum nouem, mensium undecim, dierum viginti duorum, quod diligenter Arabes notant scriptores.
Qui pored post ea tempora Chronologiae scribendae diligentiorem nauarunt operam , dc variarum Gentium euoluerunt monumenta, suam
hanc Epocham aliarum plurimarum collatione confirmare studuerunt, de cum illis contulerunt. Qua de re exactissimam confecit tabulam I mael Almouiad princeps Hemat, quam in suam Historiam Gentium retulit Selahinsciis, in qua ipso temporis momento Eras, ac 2Erarum disia crimina , interualla , de periodos intueri licet. 'taniam autem eam lectoribus, dc Chronologiae studiosis haud ingratam e putamus, illam huc transferre, dia eius usum demonstrare visum est.
218쪽
Huius tabulae usum hisce verbis eius tradit Author apud Sciahinsciali, qui eam plurimum commendat, comprobat. V ties, inquit, sire vis interuastum aliquod inter duas Erchas, precede per ta uti columnas incipiendo a celia in qua est notatum nomen unius illarum E arum, quarum intem Laquaris, usque ad communem cedam, in qua sibi occurrunt, oe numerus Chron. Orient. Cc
219쪽
ibid scriptus tibi dat interuastum, quod quaris. Res facillima exemplo multo facilior erit. Si vis itaque scire interuallum, quod est inter Christi Domini Natalem, &Hegiram, ingredere per cellam , ubi Christi Natalis est
descriptus in columna notata A , excurre usque ad cellam Communem, siue concurssis , comperies in ea sue i. qui numerus est interuallum annorum, qui secundum utriusque Ismaelis opinionem elapsi sunt a Christi Domini Natali ad Hegiram. Itaque 631. Christianus annus dat initium 2Erae Mahometanae. Item vice quoque versa, si cupis inuenire idem interuallum per Hegiram, destende a cella columna: B, in qua Hegira est descripta, ad communem cellam cum Natali Christi Domini, occurret tibi idem numerus 63I. annorum. Ex quo Videre est , tabulae huius duplicem esse usum ab alterutra Epocha incipiendo. Cellae autem notatae hoc signo . otiose sunt, siue ut Author loquitur, cadentes, quia in iis eadem Epocha incidit, sibique occurrit, ut casus Adami cum casu Adami, Diluuium cum Diluuio, SI sic de aliis. De vera ratione horum interuallorum nec disputo hἱc, nec iudicium fero, tantus enim non sum ; sed propono tantummodo quaenam fuerit, ac sit Arabum Mahometanorum opinio, Vt unusquisque habeat quid probet , aut improbet. Nec etiam abs re fore existimo , neclectoribus ingratum, addere hic eadem interualla ex Eutychi j Patriarchae
Alexandrini Melchitae Ecclesiastica Historia Arabica, ad rei huius mai rem elucidationem. Agens igitur is de Mahometi Hegira, quam incidisse primo anno imperij Heraclij scribit, ita periodos intercedentes inter illam , aliasque Epochas disponit. A Diocletiano ad Hegiram sent anni 338 A Natali Christi Domini ad Hegiram si Ab Alexandro ad Hegiram 93 A Captiuitate Babylonis ad Hegiram ri 96Α Dauid ad Hegiram 1673Ab Exodo filiorum Israel ad Hegiram 2279 Ab Abrahamo ad Hegiram 2786
A Phaleg ad Flegiram 3 3χ7Α Diluuio ad Hegiram 3818
Has periodos ac interualla utriusque tabulae suos habere assertores, dc patronos, qui Arabum tam Christianorum, quam Mahometanorum euoluuit monumenta, facilὶ animaduertit: at Hegiram contigisse primo anno imperi j Heraclij, nemo Arabum Authorum, quos videre hactenus potui,
tradit praeter unum Eutychium ; caeteri enim uno ore ac voce affirmant,
illam accidisse anno illius undecimo. Quamobrem exinde Georgius Elmacinus, dc alij utriusque religionis, quotquot Mabum Mahometanorum Historias, aut Chronologias laribere aggressi sint, exordium lampserunt, in
eoque anno aeram Hegirae collocarunt.
220쪽
DE ARABUM UTRIUSQUE SECULI ANNIS,
Mensibus, Hebdomadis, Diebus, ac Noctibus. CAPUT UNDECIMUM.
QVAE hoc capite de Arabum annis , mensibus, caeterisque aliis te poribus tradimus, ad verbum pene sunt excerpta ex Mashudij Pra
Arabum annum Lunae emetitur cursus, constat diebus 3s . nempe diebus undecim, & quadrante minus, quam annus Syriacus. Vagus crat, ut hactenus est, quia menses er singulas vagando tempestates non prius ad idem principium ,& punctum, unde digressi erant, redibant, quam 33, annorum cinenso spatio. Annus autem, in quo hoc accidebat, Arabicus dicebatur. Mensem singulis tribus annis intercalabant Arabes seculi ignorantiae , vocabaturque illis Alnasio, id est ut interpretatur idem Mashudiusὶ retrocessio , ne astitio. Eiusinodi regradationem, seu intercalationem antiquorum reprobat Alcoranus tamquam impiam dicens: Alnasio augmentum est impietatis. Haec Alcorani verba Commentatorum vexarunt, diuexaruntque ingenia, quia videre nequeunt, ubi consistat augmentum hoc impietatis a Mahometo assertae, nam oc ipsi suos annos intercalare coguntur, quocunque vocent nomine mensem illum interiectitium. Communis tamen opinio rationem eius impietatis in caeremonias quasdam, ritus, ac superstitiones, quas illo anno celebrabant, praesertimeo intercalari mense, relicti. Hodierni Arabes neomenias putant, prisci verδ δ σαούα, singulis mensibus so. dies completos tribuentes, quod quidem conuenire minime videtur cum ratione anni constantis 3s . diebus , nam numerus 3o. duodecies replicatus esticit annum dierum 3go. Id plane constat ex colloquio, quod antiqui illi Arabes cum Luna faciebant a prima nocte noui tunij ad interlunium per 3 o. noctes excurrentes ad varios eius status exprimendos. Dicebant enim , ut idem Mashudius author est : Die Lunar
qualis es fida prima noctist sim respondebat Luna in amiculus in casyla luctens. Lualis es filia secunda Z V, duo infantes a biduo nati cossoquentes.sDlis filia tertia Z Vt conuentus puestularum confabulantium. c sis sua quarta Z Ut micula nec lactentes, nec herbam a uc caraentes. sualis filia quinta P Conuersatio, G perhumana confabulatio. Vidis filia sexta 8 Lat tia i exultatis. Vualis ilia septima Z Meo lumine bra possunt calculi. Octaua & nona interrogatio desunt. Vis is filia decima Z Occultor adueniente aurora. ualis filia undecima Z Videor vestere, videorque mane. V sis Ν,
duodecimat Sum Luna lucens, oculos hallucinans. Decima-tertia interrogatio deest. malis fila quarta decimat Valida iuuentus nubra minime metuens.
ualis filia decima quinta Z Perfectio constans , atas consistens. Vibiis suaduima sexta Z Forma diminui inclio in ortu, re occasu. cualis filia decima septima Z Uultus meus pallescit, viator perhorrebit. Glis fitia aerima octaua Z Vita finis properat. cDilis filia decima nona r Sero orior, cito occultor.