장음표시 사용
222쪽
224쪽
S. P. D. humaniori omni doctrina politissimus SAMUEL MUM GRAVIus, Medicinae Doctor Londinensis, qui, quidquid severioribus professionis suae negotiis decerperet otii. terat, id Graecis illustrandis Uteris consueverat tribuere, editis immortalibus in EustiPIDEΜ laboribus. APPIAM ALEXANDRINI Romanam iustoriam nova editione decreverat perpolire eamque adeo studiis Eruditorum, a quibus immerito eamdem paene neglectam videbat, commendare. Illud consilium usGRAxius agitans, BRUNCRIO nostro, Viro Celeb . qui erat ei coniunctissimus, per literas significaverat, sibi ad novam cum fructu adornandam APPIANI
L Reliquus huius munentationis titulus olim hie suerat priam,
225쪽
editionem videri maximum sere momenrum adlaturum, si odii Augustani eius, e quo olim RV ΗΟΕsCHELius Romani Ihrieam APPIANI hissoriam ediderat . collan nem cum impreta aliquo APPIANI exemplo nancisci pose set. De quo MusGRAVI desiderio quum mecum conser re BRUNCRIus , lubens equidem meam qualemcumque
operam ad illud conficiendum negotium doctissimo Britanno spopondi; atque haud ita multo post per henev
Iam virorum mihi amicissimorum operam, ΗΟERNERI V. D. M. ac MERTENsU , Lycei Augustani Rectoris, de Biabliotheearia, ab illustrium Praesectorum Bibliothecae Augustanae liberalitate praestantissimum illum APPIANI c dicem nactus, mox eumdem cum exemplo meo editionis ΗΕΝR STEPHANI coepi conserre. La occasione studiose APPIANU .perlegens, duabus r hiis certatim me haud vulgariter sensi commotum hinc.
singulari quadam ipsius lectionis dulcedine, ac nobili illa lucidaque simplicitare, quae mira cum grayitate in Scriptoris huius narratione felicissime coniuncta est illine mi. serrima conditione Editionum praeclarissimi operis, quas ad hunc diem habemus, quas nimirum omnes innumeris vitiis atque indignissimis sordibus usquequaque scatere videbam. Cui rei quum accederet, ut plurimorum depravatorum locorum, ac in his maxime etiam desperatorum. paratam medicinam optimo illo Augustano Codice contineri viderem, atque ut praeterea ex eo, quod mihi imparato inter legendum usu veniebat, facili coniectura intelligerem, plurimis aliis locis selicem certissimamque, delam a viro in his rebus paulo exercitatiori posse adferri; laetus mox MusGRAVIO rescribens, adiectis compluribus speciminibus, demonstravi, quanto iure multum sibi AppiΛNo suo ab illo Codice sperarit. Simul eidem inter alia quae de APPIANO disserebam, significavi, quantam Scriptorem illum, in tam emendato praesertim Codice . perlegens caperem voluptatem, ut mihi paene ipsi, ni a longe eliciori exercitatiorique ingenio occuparum hoc
226쪽
opus gauderem, aliqua edendi APPIANI cupido esset coo
Ad haec M GRAvius perhumaniter mihi respondens, gratias primum agere amicas pro opera a me sui cauta suscepta tum vero significare se, quum ad eum dieis quo de APPIANo ad BRUNcRIum scripserat, nonnisi velute longinquo de edendo illi Scriptore cogitasset, neque ad. eo multum adhuc studii aut operae in ea re posuittar, pr ximis mensibus ea corporis infirmitato fuisse correptum, quae piam vitae summae revis nimis etiam essicacher admoneret, atque spes omnes vetaret inchoare longas Quare se totum illud APPIAN edendi consilium deponere esse coactum; sed eo magis gaudere, quod sibi ex literis meis intellexisse videretur, me deserti Auctoris patrocis nium haud gravate suscepturum. in hortari me sit optimus coepit, atque etiam urgere, ut serio id agerem; denique ultro offerre, se ea , quae quidem pauca admodum essent, quae ipse ad APPIANUM in schedis suis per occasionem adnotasset, ad me si ita vestem , traosmise
Brevi interposita moramum vi rescribo, me, quamquam vehementer dolerem, APPIANUQtas patro no qualis ipse futurus suisset, ae tali praesertim de caussa; debere carere, conditionem propositam, quoniam ita res serret, libenter accipere magnasque ipsi gratias habit rum, si, quae ad APPIANUM adnotata in schedis suis maheret, mecum communicasseta alia praeterea nonnulla de
tota APPIAN edendi ratione adiungo, ipsius potissimum MusGRAVID, ut qui primus illud consilium cepisset, sententiam iis de rebus requirens. Responsionis loco haudita multo post tristis adfertur mihi nuncius de obitu longe nobiliuam Viri quem mecum omnes politiorum liter rum studiosi merito deplorant. Atque adeo ad APPIANUΜquoque nostrum, etiam postquam consilium eius edendi deposueratiusGRAVIUS , pars illius luctus haud exigua
hactenus pertinet. quod non solum illis sive adiumentis
227쪽
sve ornamentis nunc carere necesserit nostram Am meditionem , quae a summi Viri consiliis monitisque labori nostro fuerant accessura sed quod etiam nulla amplius spes supersit, chartas illas ad APPIANUM pertinentes, de quibus mihi seripserat MusGRAVIus , umquam videndi. Monuit enim me per literas amicus defuncti, TYRWm Tus v. l. quem ea de re com lavi, omnes MusGRA VII schedas praeter paucissimas quasdam per testamen tum expressis verbis designatas inter quas nihil erat ad APPIANUM pertinens, ex voluntate Auctoris paulo post eius obitum flammis esse traditas. 'JRestat ut eam iacturam nos, tanto maiori studio in nostram Scriptoris huius editionem conserendo, aliisque eruditis Viris in consiliorum partem tam studiose quam officiose invitandis, sarcire quoad optime fieri poterit enitamur. Atque equidem ex eo tempore, quo mihi velut
ultimam suam de APPIAN voluntatem significans Mus- GRAVIus rem totam nostrae potissimum eurae commenda.
verat, serio iam coepi editionem Seriptoris huius mediis tari cum aliisque etiam Viris quorum auctoritatem inbuiusmodi rebus in primis magni faciendam arbitrahar.eonsilia conferre denique quaecumque ad adornandam n vam deserti iam pridem atque orbi Seriptoris editionem, commentari quoad opus fuerit eumdem illustrandum.
I Praeter spem opinionemqn deinde exacto me biennio a Musgravi obitu adlatum est ad me exemplum Appiani ex ediistione Caroli Stephani illud ipsum quod olim migravia suerat ἔevius libri oris passim inscriptae erant ipsius M gravi manu Emendation s ex domismi viri ingenio depromtae quumque in illa editione non exhibeantur tres libri, Historiam Hispaniensem Annibalteamin Illyricam continentes , adiectae erant schedae nonnullae, quibus fimiles Musgravi Emandationes ad praedictos Appiani libros spectantes, erant inscriptae. Deniqua arat brevis Epistoli, ab eodem Musgravio tremula manu Pau- eis ante obitum diebus d. xxvr Iulii. Dccιxxx. ad me perseripta qua significaverat Vir optimus, illud mihi munus ais esse destinatum. Quod munus quam quadem non durit.
228쪽
pertinere videbantur comparare. Et quum tres illae, quas ad hunc diem habemus APPIANI editiones. Parissensis GR. STEPHANI , DLI sol. Genevensis ENR STEPHANI
Μ-CIL fol. Amstilodamos Aux TOLLII , DCLXX.8. nonnisi ex uno eodemque vitiosissimo Codiue 'I sim
expressam prima mihi a praecipua cura comparandi aliorum Manaesen onum odiarum collarionibus tribuenda videbatur. Quare absoluta Augustani collatione , non Ium iam in eo sum, ut Regios duos Pari enses conseram dices; sed ne Iitaeorum quidem manuscriptorum ex empIarium subsidiis, in eis certe Appiam libris, qui in aliis msstis vel raro admodum, vel plane non inventu tur, Ibericum dico librum, ambiam. ω risum' -- rituram esse nostram APPIANI editionem, spero. Vari Hautem illius Miris vice quo olim usus est PETRus Camvinus DECEMBER, ipsa antiqui huius ac minime quidem diserti Interpretis Larina Veso, plurimis in eis, satis tuto nobis atque commode poterit inservire. Denique ex Synae Auctoris nostri Historia amplam admodum Epis min, a GEMisT PLETHON consectam, cuius duo exempla in caesarea Vindobonens Bibliotheca exstant in usum nostrae editionis cum impresso APPIANI libro sese eoil turum, ultro nobis receperat, de consilio nostro APPIA- Ni edendi vix certior factus, illustris Graecarum Musarum
rem curante eodem Tyr.hiet , quam supra laudavi, is manus meas tandem pervenisse, quumque eo nomine deinde gratum meum animum viro, quoad vixit, mihi amieissimo in Praes
tione ad Appianum nostrum p. xx. publice essem professus, familiariter ille mihi reseribens negavit a se illud honefietum esse protectum. Quare aequum censui . ut hae denique oblata oceasione gratias debitas, quas possem , agerem persolveremque nobili illi viro , mihi incognito, qui istum Masgravit librum. cum eis quae inmani Rhedis, quem fibrum ille haud dubie ex viri defuncti bibliotheca auctionis ege divendita, suo aere redemtum possidebat cognita prioris possessoris voluntate. adeo non modo desiter, verum etiam benevole liberaliterque ad
DI vero deinde commenti de Appiani codd. e. II. o noti ad
229쪽
patronus idem atque amicus, ALOYsius EMERICus L Me Faro A LOCELLA M. Caesareae a Regiae Maiestati a consiliis Atilicis eamdemque spem liberalissime nobis oblatam, his ipsis diebus Vir generocissimus incredibili humanitate, neque minus rara sagacitate, quam singulari di gentia, expletam nobis effectamque dedit. Ac haec quidem praetari, cum Exercitatioines hasce Aretaneas edere adgredior, non alienum videbatur quo scriptionis genere, quasi quadam futurae nostrae APPIAM editionis prolusione in consilium illud nostrum cum orbe literato communicare, sirorum doctorum de toto hoc instituto sententiam explorare liceat simulque Eorum, qui de APPIANO nostro quoquo modo bene mereri haud gravate voluerint, cum consilia, tum operam officiose sagitare. De his ipsis autem nostris Commentationibus d nique monendus est lector, ubicumque loca vel adseruntur vel citantur APPIANI , semper indicari HENR STEPHANIeditionem quod eo factum est, cum quod illam ipso usu commodissimam expertus sum, tum quod ea ratione simul
illis qui hac eadem editione, simul his qui Melodamosi
utuntur, consultum uerit; quoniam ad editionis mei damensis margines paginae editionis Η. STEPHANI continua
l priusquam in nostra Appiani editione, quae quadrienni sero post ista perscripta prodiit, singuli Libri per quos digestae sunt
Scriptoris huius Historiae, fuissent in certum numerum capi tum vel segmentorum divisi quieumque viri docti, suis in scriptis auctoritatem Appiani invocantes, adcurate indiςare vellent sedem, qua quodque testimonium in Appiani libris reperiretur, ii paginam indicare deituerunt eius editionis qua quisque utebatur. Quare quo facilius hi, qui nostra uterentur editione, reperi rent Scriptoris huius loca, ad quae in historicis seriptis , quae superioribus seculis prodierunt, haud infrequenter provocatur, commode utique iactum fuisset, sitra Stephanianae editionis Tolsianae Amstet amensis quarum alterutra plerumqui
230쪽
Appiani persona ex aetas. D. persona atque vita APPIANI, Romanae historiae
scriptoris, nihil aliud compertum habemus, praeter pauca ea, quae in fine Prooemii, operi suo praemissi, ipse Lydes his verbis scripsit: Tu δὲ ν ταιτα σενθρήια πολλοὶ
καὶ δικαις εν 'I' η συναγορεάσας - των βασιλέων, e
doctis citata est paginae potuissent iniris nostrae editionis notari. Quod quum propter chronologicas rationes in oris eiusdem editionis nostrae notatas fieri non potuerit, studiosorum hominum commoditati in eo genere , quod modo dicebam, hactenus a nobis consultum est, ut euique volumini Appiani nostri Tabulam subiiceremus, qua asenae superiorum trium editionum cum paginis Geapitibus nubae editionis conferuntur. Εamdem igitur Tabulam quisquis in Nere voluerit, is ea etiam loca, quae in hisee nostris Commentationibus ex Henrici Stephani editione citantur, in nostra editione citra dissicultatam reperiet eoque etiam facilius, si noverit memineritque, literis a. b. e. d. e. quae literae numeris paginarum editionis Stephanteae adiectae sunt, denotari quinque partes sere aequales, in quas quaelibet pagina eiusdem editionis distincta censeri debet. Is Quae enim PROTIus de Appi AN persona habet Codico 37. Pag. 4 edit. HOEsCHELM. ea ex hoc ipso, quem adsero loco desumta sunt.b Ix optimo an eripe Augusano, atque ex antiqua PETR CANDIDI versione, hoc nomen Αππιανὸς quod in impressis Graecis exemplaribus desideratur, in contextum recipiendum videbatur. Per fimplex autem .seribi a quibusdam nomen istud, monuit Sui-DAsa quam scripturam equidem nullibi serenis apud EvAGaiuM reperi loco infra Secti. IV. nota b. adserendo. Eadem autem in duobus codicibus Caesareis occurrit', quibus P LETHONI Excerptum ex APPIAN Briaris continetur de quibus vid Sect. IV. not. t.