장음표시 사용
231쪽
Γ, indisari. Planius aurem emam Mam. APPIANGs sum AEEx AMDRINU , ad primariam in patria mea agni rem pro. motus, postquam Romae in eaos coram caesaribus agendis erum versatus, donee Et me Procuratorem suum costuendignarentur L
II. Vtasse autem APPIANUM imperante Traiano ac m-driano ex ipsa eiusdem historia satis adparet e Sed proinduxisse etiam vitam usque in Antonini Pii imperirum qui Hadriano successit atque hoc demum imperante edidae Historiam suasi id quidem non solum, cum Gerardo Ioanne ossIo atque L. AIN FABRICI, ex Praetatione Auctoris nostri per facilem rationum collationem colligi potest sederat, ut feeit indisertus vetus Interpres nam, ve rivibus Roaeti caesaribus se vixisse, non poterat APPIAN in mentem venire ut expressis verbis moneret. Melius verba illa latina reddidit alter interpres SIGIsM GELENI Us , apud Caesarnmerib nacia ut significate illis verbis videatur Auctor, se non vulgarem fuisse caussarum patronum in iudieiis ordinariis sed in Caesarum praesertim cognitionibus. δὲ De Procurvioribus Morum . qui reditus aut res privatas riviscipis in provinetis administrabant, videndi Viri docti ad Lib. I. Digestis tit. XIX. da Ospeia Proeuratoria Caesaris et Rationalia ;BTNREnsROER Lib. II. Observationum Iaria Romani cap. m. . qui ad eosdem provocavit auctores, REIMARus ad DIONEM CassiuM Lib. LIII. cap. 13. pag. 7 8. De Aerapti Procuratore. qui Alexandriae residebat, ibique eum Iuridies qui dicebatur. proximam post Augustatim egue Praejectum tenebat dignit,tem, pauca quaedam adnotavit RITTERULMMEI NEC CH Hi 4riam Iuris Qνilia Tom. I. pag. 266. Eum Procuratorem STRAE Lib. XVII pag. O . b. edu Paris agis λογον vocavit quod idem sere sonat, quod latinum nomen Rationalis quo sequioriaevo adpellati sunt hi, qui prius Proeuratores dicti erant. Sed
seu commune Graecum nomen Procuratorum Caesaxum 'Επιωτροποι, erat; si etiam Aegypti Procurator, ἐπιπεσ
232쪽
IN APPIANUM. Hetiam ex disertis Auctoris verbis, quae alibi in ipso ope. sis cursu leguntur, sua sponte patet. DSECTIO SECUNDA.
Mauri Rationem secutus si in conseribenda Romanam ria APPIANUS.
I. Ille igitur Manislatis APPIANUs, amplo satis op re Romanam Historiam ab urbis gentisque incunabulis ad sua fere tempora Graeco sermone consignatam, qui patrius ipsi atque vernaculus erat, posteritati reliquit. In qua conseribenda historia quodnam consilium, quamve rationem sit secutus, ipsis sere verbis Auctoris explicare
edit Henr Se hari. De Hadriano cisi II p. 4si. d. ωΘriae. P. t 9. e. De utroque etiam PHOTIus monuit. ra ossius de restonia Graeris Lib. II. v. FABRI cIUS Bibl. Graeea Lib. IV eap. a. s. t. id ex eo probant, quod in Praefatione APPI Areus dieat eo ipso tempore , quo historiam
suam conseripserit, nondum quidem per dueentos annos Romam tenuisse Imperatores at urbem per nongentos annos stetisse.
Libro autem l GKL pag. 3 4. a. de instituto Hadriani, regiones Italiae proconsulibus regandas distribuendi, loquens idem Scriptor noster, non multum post mortem eiusdem Hadriani durat illud institutum, re eit. Idemque in Hispaniearum rerum Historiat P g. 373 eou.in pag. 76 ineunte de Hadriano non secus ac de Traiano tamquam sato iam tum unctis, eum illa stris heret, satis diserte loquitur. Maen a Neque tamen Latina linguae impetitiam, qua Lu-TARcΗυM in Romanorum vitis interdum in errorem inductum suisse monuerunt Eruditi Appia No quispiam facile obiecerit. Praeterquam enim quod Noster Latinis historiae Romanae somtibus quos raro quidem, sed passim tamen, citavit diligenter usus sit, de quo Metione I fu fias dicetur ex eo sane, quod
Romae cum ageret non in scholae alicuius umbra aut in phia
Iosophico quod dicebatur, otio tempus transmiserit, sed quod in foro, in civilibus negotiis, in caussis agendis fuerit versatus satis tuto colligi potest non mediocri Latina iermonis usu
233쪽
nivabit. Res lotu Porusi Romani, inquit,' multi Graeci
Latini scriptores memoriae prodiderunt. . . . Quos eo ti gens, quum Vere per singulas Romani Imperii provincias continenti quadam ratione perspice M, quibus rebus in earum quamet inelaruerit Romana virtusu iam me saepenumero ab harum rerum scriptoribus ex Africa in Hispaniam, in Hispania in Stelliam, O hine rursus in Macedoniam , aut ad aliam quamdam gensem, ad quam legatio suscepta aut cum qui societ diitia esset, abreptum vidi tum iterum, velut errabundum ci rhaginem aut in Siciliam reductum atque inci subito , nee tam perfectus ibidem rebus, alio rursus translatum. Itaqtie dispersas historiae partes , quae ad Siciliam , quae ad Carthaginem re quasque Africae nationes, quae ad unamquamque denique gentem atque provinciam Romano Imperio Iubiectam pertinerent , ni
tintim collegi ut quid in earum quaque gesserint Romani, O quaenam fuerit illarum gentium sive infirmitas sive fortitia . quaenam rursus victoris opusi sue virtus sve fortum , O quad.
otii denique aliud maxime memorabiti in valde provincia imelasim, planius unoscerem δειeliseremque. Nune autem comtans, fore etiam alios, e qui fimili ratione res Romanorum eos noscere cupiant, eadem hae rarisne Romanam mplariam , per singulas gentes atque provincias distributam, perscribere adingressiora.
II. Atque haec quidem ratio res Romanorum pertracta di non nimis forte commoda videri possit ad informandam lectoribus eontinentem atque lucidam universae historiae Romanae notitiam siquidem ea ratione non adeo facile perspici posse videantur incrementorum rei Romanae su cessio atque progressus, caussaeque e pluribus atque variis plerumque momentis aptae atque connexae, quibus quaeque insignior, vel domi, vel oris, effecta rerum huius populi sive in melius sive in peius conversio est, tum vero quoniam, status reipublicae ae universi imperii quinam, In Praefatione universo operi praemissa, p. V I sq.
234쪽
quolibet tempore uerit, eadem illa ratione non satis peris spicue intelligi posse videatur; quippe de quo e rebus in una aut altera provincia sigillatim gestis commodum ferri iud cium non possit, nisi rerum omnium memorabilium per si gulas imperii partes eodem tempore gestarum descriptio sinu unum sub conspectum lectoribus subiiciatur. Neque
vero culpandum idcirco, aut etiam spernendum, APPIANI nostri consilium rationemque ullo pacto duxerim. Primum enim negari non potest, annales atque historias eas, in quibus res omnes per quascunque partes tam vasti imperii. quale Romanorum fuit, eodem sere tempore gestae, pro miscue atque inter se confusae secundum temporum su cessionem exponuntur, illud ipsum habere incommodum
quod APPIANU expertum se esse professus est ut huius historiae studiosus lector, ubi rei cuiuspiam in una quadam parte imperii Romani gestae atque insignis fortasse
rerum conversionis exordium viderit expositum, iamque huius catastrophe momenta suo ordine persequi cupiat, donec ad finem perducta res sit, nunc eius narrationis filum subito, atque iterum quidem iterumque abruptum videataeque abscissum ut non modo suspensum sese teneri, sed etiam veluti vagum atque errabundum per universum terr rum orbem hinc inde traductum, denique ad pristinum locum vix tandem reducem, denuo inde ad alia omnia sa penumero abreptum, haud exiguo suo taedio, sentiat. Quare quum APPIANI aetate satis magna copia Annalium atque Historiarum eiusmodi exstaret, laudandum potius huius scriptoris institutum est, quod altera illa ratione maluerit uti, quae unumquodque rerum genus . velut ithridatim bella, velut civiles Romanorum turbas itemque uniuscuiusque geniis atque provinciae historiam, a primis suis primordiis usque ad finem , perpetuo riarrationis filo peris
sequitur quo tractationis genere, citra omnem controverissiam, unumquodque rerum gestarum genus, atque unius-
gustino omnino reponendum est αν τινα quod etiam citra duri hium vetus Internes in suo exemplari egerat. Diyitia i Corale
235쪽
cuiusque provinciae historia clariori in luce poni potest, atque mirum in modum adiuvatur lector quo facilius uno obtutu rem omnem animo possit complem III. Huc accedit, quod in quinque priorum quidem ab Urbe condita seculorum historia, ubi non nimis dum dilat tae atque amplae fuerunt res Romanorum . ad id de quo nunc quaerimus non fere differat APPIANI institutum a reli. quorum eiusdemiustoriae Scriptorum ratione; sequemibus autem seculis historia omnis Romana sponte quasi sua in
duas summas dirimatur partes, alteram rerum domestic rum, alteram externarum Domi civiles turbae, ac tratrum in fratres armatae manus: soris legationes, societates, hella,
varia quidem interdum fortuna, sed splendida plerumque, gesta atque eonsecta; denique mirae finium imperii prolata tiones ac infinita paene potentiae incrementa, aliis gentibus in fidem tutelamque receptis aliis plane subiugatis atque in descriptam aliquam provinciae sermam redactis. Atqui
quemadmodum commodissimum erat Civiles omnes turbas, a primis de Gracchorum seditionibus, ad illa usque tempora quibus adversariorum omnium victor Octavianus Caesar excessit continua quadam narratione persequi, id quod ab Appias nostro nactum videmus; sic historiae rerum externarum distributio per Varias gentes atque provincias
Romano imperio subiectas, iterum sua quadam sponte sese offerebat. ι
d Neque vero in line per provincias distributa historia respectuvi
ad universam totius imperii Romani historiam aut ad ordinem eum, quo secundum continuos universi imperii annales res quaeque in qualibet provincia vel eodem tempore gestae essent, vel sese inviem exeepissent, penitus neglexisse putandus est Appiareus. Primum enim . quod ad locum adtinet quem in operis sui editione cuique singulae historiae assignavit hunc ordinem a se observatum esse ipse declarat ut quisque liberiis ante alterum collocaretur, ut prius cum ea gente atque in ea provineis cuius historiam ille liber complectebatur bella atque res habere coepissent Romani. CVida Praesae. Atimns P g. ix. αὶ Tum vero is ipso historiae cuiusque cursu , si quid Diyitia i Corale
236쪽
Recensetur series XXIL Librorum . per quos distributae erant APPIANI Romanae Historiae. Illud igitur suum institutum imiro aliquot si is peris
secutus est APPIANU, quorum communis discrimis haec erat Ἀππιανου λιμιικὴ -ωiae, vel Ῥωμὶ καὶ τορ- . aut revius etiam Ῥο-μα: a quae generalis inscriptio in fronte cuiusque singularis libri ita repeti solebat, ut disceretur, verbi caussa 'Pωαἀiκῶν Βασιλικη, scilicet βιβλοe vel συγγραφεν 'Pa relin Κελτικὰ, 'Pωμαiκων ωβυώ, sic deinceps in numero autem librorum, itemque deerat ex alio libro repetendum, quod vel prae eaeteris mem rabile eodem tere tempore gestum esset. vel quod caussas aliquas aut necessariam quamdam illustrationem earum rerum contin xet de quibus nune agebatur eius rei mentionem commodo laeo iniicere, aut etiam narrationem breviter quantum opus
videbatur, tuo ει λα- σιν, quae sormula ei in huiusmodi oceasionibus solennis in repetere consuevit Seriptor noster. Sin III a Pnoxius, Ioeo ad Sed not. a. citato, itemque SuIDAs, νου Ῥουτιλ- ωZONARAs, Ioeo quem sub finem huius sectionis not. adseremus, generalem huius operis inseriptionem hane habent, ' muκ 'I-ορέ. quas voces codex Auxussanus interdum in pharali numero effert. Sed veriorem de ab ipso Appi Μ prosectam inseriptionem brevem illam esse, 'P--- . ex eiusdem Pra arioa pag. Ira. e. E. e. colligL posse videtur. Unius autem vel alterius singularis libri instriptione derepti librarii quidam, totius operis hune titulum s gerunt, ut illud μιλικὴν vel 'Iταλαὲν 'IHis,a inscripserine.' Prior error in Codie illo obtinuit, ex quo Gerepta ex Appiano edidit VALEsius, Parisiis anno 1634. Lubi vide p. 346 p. 366 e p. 6 num. H eumdemque errorem SUI Das erravit, νω- 'Aππιανόσ. Alterum errorem habet codex Florentinata. in BANDINII Mauro T. II eo 619 ubi vide inseriptionem totius Codicis, ae rursus inseriptionem Prooemii. ι die e gr. APPIANusos p. reto d. 'A cmus h ελιλω ἐν ety
237쪽
ordine , quo illi in universi operis serie collocati fuerint, hodie n. certo constat quum neque integra librorum omnium collectio ad aetatem pervenerit nostram δε inter eos auctores, qui libros APPIANI recensent, neque den mero neque de ordine satis conveniat. Duo sunt Auctores, quorum diligentia Catalogus Lbrorum, quibus constabat universa APPIANI Romana historii, nobis conservatus est tali er Homus; nonymus alter, cuius monitum deis mero atque serie Librorum Appianeorum in manu exaraiis dicibus passim reperitur. Et quoniam in PHOTII Cata logo, qui ex ipsa eius Bibliotheca facile peti potest, dia FABRICio etiam RVothecae Graecae insertus est, eho currunt nonnulla, quae sine dubio erronea sunt, atque ab
ipsius upiANi distributione aliena, J nos ex illius, quem diximus, nonymi praescripto recensionem hane institu mus; d interspersis vel subiectis quibusdam, ubi pub
e Fas Ricius in Bibl. Graeca Lib. IV cap. I l. Tom. Iu pag. 393 seq. ex PHOTH Bibliotheca, codice LVII. p. a. Mota Tius autem XXIV APPIANI Aros, nonos nostet nonnisi XXII numerat. Vide infra, not. p. Q. d mune non mi illius Caraugum lurorem APPIAN talem exhibeo, qualem in fronte codicis Augus ni scriptum reperi. Convenit autem fere, si eam discrepantiam exeipias, quam ad librum VIIl. notabo, cum eo Elencho, quem ex Codice Horentino iam ante hos duodecim annos publici iuris fecit diligentissimus BANDDNius in catalogo odi miraeeorum Bibiaoifi a Laurentianae, Tomo II col. 639 sq. Neque dubito esse eumdem, quem in Codice Regio Parisino num i 68t exhiberi monetur in cis logo Codicum ustorum Biblioth. Rex Paris Tom. II pag. 387. Quemadmodum autem BANDINius monuit, illum elanchum non ah eodem librario, qui ipsum Codicem descripserat, sed recentiori manu esse perscriptum sic, in urinano codieridem elenchus, simul cum illa alterius non' admonitione, quae in impressis exemplaribus etiam exhibetur . de qua vide Seh. IV. not. t. ab recentiori manu in fronte libri adscriptus est Mirum est autem, quorsum evaserit Codex is, e quo hie Catalogus transscriptus fuit atque eo magis quidem in hoc
ipsum inquirere operae pretium uerit, quod ex iis verbis, ia
238쪽
sierit, de uno aut altero libro observationibus. Sic I tu ille: N in Ammam, Psintis Imre 4 λόγοι σωρηται πεκλειομιενη G, . APPIANI Romana Hisoria' niduis in is
Iuno O octoginia annorum bellum Samnisicum nimirum ac Tarentinum Leontinetur e quae desinit idem Catalogus . satis tuto eolligi potest, eum prae ixum fuisse Tomo primo operum AppIANI, quid X priores libros, quorum plerique hodie desiderantur, eontinebat. CL MEL In
239쪽
IV. ' δὲ δ μεμὼν Κελτικη. Quaruuliber Histo- floria Roman Galliea. Quo libro primum ea, quae in Ita lia Galli contra Romanos tum quae Roma ni in Gallia gesserunt, exposita erant. His accedebat earum rerum commemoratio, quae trans Rhenum in Germania , nee
non quae in Britannia, a C. Caesare gesta sunt.1 γ
Ha. anc citat APPIANus in libro Derico, p. 36 αδε in iam p. a. b. i. 3. c. Idem vero liber Homo Σικελικη καὶ Νησιωτrac adpellatur quo significatur, Siculae historiae reliquarum etiam insigniorum Insularum hist
riam, Sardiritae, puta, Corsicae Cretae, Cypri, quo nimirum iusta libri mensura compleretur, fuisse subiectam d
Iibri, αἱ res popul Romani intra Italiam gessas, quae sane multae sunt, eo Ieauntur universos videm ommuni inscription πλώCAE HISTORIAE omprehendi potuisse intestigitur sed eos tres Iuros, ob nimiam rerum viam . distinximus morum Finprimo ea quae sub Regibus res sunt quos senem habui Roma, seu ordine singula separarim exponis eumque inseribo. Rerum Romanarum Lu=- REGIUM L DE REGIBUS. Gquuntur quas extra Latium per reliquam Italiam, excepta ea parre, quae Mye rem mare adtingis gesta sunt hunc alterum Librum ad prioris diserimen . Romanarum Rerum Librum I TALICUM adpelu p fremo eum Samnitibus qui Superum mare ad tant, magno ac femes populo per octoginta annos consati sunt donee hos, Pavotin quo finitimae gentes eos adiuverant, O Graeeos quotquo inferi rem in tant Italiam, imperio suo subiicerene Hie mihi Liber, a duorum veriorum distentiam, Romanarum extim Liber SAMNTTICUS inseribitur. Vide Epiromen huius libri, quae hodieque in exemplaribus Appi ANI exstat, atque ExcERPTA ab URst Nolae VALEsto edita; quibus adde Sui DAM M 'A-ιανὸς ipsum APPIANUM de Gril. Beuis Lib. ll pag. 43 . . Ut Da verba paulo inserius, SM. IV. num. Iv. not. f. exhibemus.s Quare VALEsius in Adnotatione ad Fragmemtum illud de Ct dio, quod Exeerptis ex Hi oria Sicula pag. s8. adiectum est. monuit, ea erasione isto in libro mentionem Clodi faetam sursi videri quod eius viri iniqua rogatione Crema insula, Di9jlige by Corale
240쪽
VIII. 'O 'Pη-κῶν Λιβυκ κώ Κακχ mia. Η storia Libra ac Puniea, sive de rebus Romanorum in Ase,ca, cum Carthaginiensibus praesertim, gestis. Quem l hrum PHOTI non solum Λιβυ- καὶ καρχηδονικην sed etiam Φαων, id est, Numidicum adpellat siquidem Punicae historiae historia Numidica subiecta erat i male autem a L eo dirimitur Pantius liber in eo Catalogi no-istri exemplari, quod in Horearino exstat Codice. λ IX. 'O N. Ῥωμαικῶν I, Mi ι . De rebus Maced
euius nimirum historia eodem libro comprehensa suisse eensenda est, in populi Romani ditionem pervenerit. videra Mationes VALEsri pag. 79. Ac confer APPiANUM, de Altis cisiabus, Lib. II pag. 4 i. a. Ad cuius loci sententiam constituendam, ex inti Augustari Wipsius historiae praescripto, pro Κατων reponendum Κατωνα est, maior distinctio, quae illam vocem praecedit, cum minori commutanda. Similiter Fragmentum illud XXXmum de creta Infata quod exstat in Exereptis ab URs IN editu p. si non ex Maredonis libro, ut suspicatus URsi Nuserat, in oris p. ia6. sed ex eodem hoe libros qui Si iam atque a Larem historiam continebat, decerptum esse via
ALI Praefatisne Appia Ni pag. xx. a. itemque in Punica historia Pag. a. b. C ex August. egit 'Aννιβιακα quae mollior nominis 2orma, ac nescio an verior, videtur quam eamdem sormam Isaacus Casa uaoNus ad obbii Lib. I. cap. 3. in Codieibus suis Polybianis sese reperisse testatur. ' Vide quae ad Polyb. I. 3, a. adnotavimus. Ii Quod patet etiam ex Excerptis Vatigariis pansor ad quae vide