Opuscula academica seorsim olim edita nunc recognita in unum volumen collegit

371쪽

et Λαβαι πόλις, ἔς Σαβαι. αττην&ς πολις Πολυμ τρι-οδεκατφ τ έθνικὸν Λοιλωος, ῶς Σαβαιοe. n. αὐτηe χωρας αμφότερας ἡ γὸρ αττηνέα, των Γερ=αίων ἐστὶ - ρα Id est oppidum , ut Salae, oppidum Chattenti Polybius XII Gemiti Labaetis, ut Sabaeus. Eiusdem regionis utrumque est oppidum nam Chattenta resio est Greaeam .

Stephanus Byz in Λαβαι.

3. Οι δὲ Γεφραῖοι Abουσι τὴν βασιλέα, μὴ καταλυσι τ

res aliis M. tributas Paeternam pacem Trebam O libertarem everteret. Ille vero, per interpretem ses expcteat e sola resto G se postularii orum linere. Suidas in Ἀξιουσι.

Uino quale fit ut Sabae oppidum Charreniae regionis atque Gemaeorum fuisse dicatur, planius fortasse intelligeremus, , quae de ista regione ac de variis Gerraeorum districtibus Polybius scripsit, integra ad nos pervenissent Latissime patuit apud veteres Scriptores nomen Sabaeorum S pluribus Arabiae r tionibus tribuebatur ae videtur interdum, quod uni istariam nationum conveniebat, ad aliam aut ad omnes suime relatum. Et de oppido Saba vel Sabae, Arabiae selieis , minime in liquido res esse videtur. De Homonymia nominis Sabaeorum quamquam multum abest ut in planum rem omnem deduxerit multa tamen diligenter ollegitis acute monuit Bochartus in Geogr. bacra Parta l. Lib. II cap. 26. Lib. IV cap. 7. ε 3. Di9jtiro b GOOule

372쪽

την in ον , καὶ εποίει τὸ ἁπόπλουν επὶ Σελευκεως. Ησαν δὲ τοι αρωματ ea ιν τε Ερυθρα θαλατπη. Libertate Gemraeis confirmata. Antiochum regem lsi statim quingentis argenti talentis , thuris male , gumia autem , quam Macte vocant, dueeruis donarunt, oronae nomine. Rex vero inde in Dium in

-χειρουμένας ἐπιβουλάς. u usterus naορίανθος. orian-Mihus Barbari quidam orianthum tyrannum lateaefecerunt B - rinione putantes se ducis Romanorum benevolentiam mimeoneisiaturos esse. Qiadam igitur percussorum, Scipionem a neuntes caes per trata praemia as eo postularunt. Quibus B Scipio respondit, non flere Romanos probare insidias, quaris milites contra duces sis momi essent. ιι - Posterior pars. huius fragmenti, inde a verbis ' δε Σκιπiων, repetitur apud eumdem Suidam in 'Eπιβουλη γοῖ quod ἀποσπασ-Postrema verba, 'Hσαν δὲ - δε Misa e a Sulla utique adsuta videntur; sed ex ipsius Polybi verbis, quae superius adleubi secerat, desumta Euthraeum autem mare hoc loco non, ut supra in Fragmento primo, Persieus sinus, sed ceanus Arabiam a meridie adluens, una cum Arahico sinu, iritelligi debebit. Draeeundum literarum quidem seriem ad Ἐπιβιλ ibi relatum videri potest. Sic in fine legendum fuerit πιβολὶς adgress MaLiaνα iam . Sed praestit. ιπιβουλac, Urias. Et mox in v Dissiligo by Ooste

373쪽

ματιον , siem non magis, quam maius illud fragmentum quod retulimus, nomen Polybi praefixum habeat. ILCasaubonus inter Fragmenta Polybiana num. 6o retulit: monuitque ibidem Gronovius, multum augeri illud fragmentum ex hoc ipso, in quibus versamur, loco posse. Mirum autem prosecto debet videri, ne verbum quidem nec a Gronovio, nec a docto Suidae Mitore, adiectum esse, sive explicandi caussa sve saltem dubitationis sDificandae Certe inauditum in Romana historia monstrum nominis ori nihl VIRIATHνM pone pro Boriantho, Q EsroNEM pro Scipione omnia in plano erunt. Viriathum illum Lusitanum, ex latrone ducem belli adversus Romanos per complures annos feliciter gesti, ad extremum a suis, atque adeo a barbaris, intersectum esse consentiunt auctores Oeterum plerique quidem caedem ibIam consilio atque fraude Caepionis consulis, corruptis Viriathi satellitibus, esse patratam confirmant Livius Epit. Lib. LIV. Velleius Paterc. II. I. Valerius Max. IX. 6. 4.

Auctor de Viris Illustr. in Viriatho. At cum auctore Fragmenti nostri, quisquis ille sit ad verbum paene conse tit Eutropius IV. 7, 6. Viriathus, ait, a suis interfectus est . . . . cum interfecto es eius praemium a Caepione Consule peterent, responsum est, numquam Romanis placuisse, imperatorem a suis mi&ibus intersci. eque vero ita pugnare haec sententia cum illa superiori videri debet, quin facile conciliari cum eadem possit ita quidem, ut res ea fere ratione gesta cogitetur quam Appianus exponit istoria Romanorum Hi*aniensi cap. 4. Ad nomen quod adtinet Viriathi, illud apud Graecos Scriptores, Appianum, Di ne Cassium, Diodorum Siculum , variis modis, Ga ια-

teribus omnibus Suidae editioniblis, uno verbo 'maas interiniecto, inseruntur hae verba: 'Eπιβουλι, και μιρου et Ea μιβουλευω σοι δοτικ, ad quae verba, amustero quidem omissa. pertinebat illud fragmentum.

e Vide Appianimist. Hispan eap. 6o.' Mimarum ad Dionem

374쪽

Sed quemadmodum Romanorum literam' consonam in nominibus propriis ab aliis quidem librariis Graecis per diphthongum G, ab aliis vero per literam expressam saepenumero videmus: at sic in codice, e quo stagmemtum nostrum in suum exico Suidas transscripsit, ιρ-τti vel Bυρωτρος scribi debuerat ex quo duarum literarum mutatione v vela in o. ω inis, inauditum n me Βορώνθος est exortum. De permutatione vero haud infrequenti nominum Σκιπ- ωκανειν, qui error in eiusdem Viriathi historia etiam Diodori Siculi codices occupavit dixi ad Appiani ist. Hispan cap. o. aliaque exempla congessit Perletonius in Animadv. histor cap. X. pag. 4a6. exquem laudavit esseling. ad Diodorum Tom. II pag. 324. Caeterum quod ad Polybium auctorem Fr gmentum hoc retulit Casaubonus, id sicut confirmareis lim recte factum, sic nec negare ausim. Peculiari sane I hro Bellum Numantinum scripsisse Polybium Tullius auctores , ad Familiar. Lib. V. Ep. a. In cuius libri introitu commodus locus erat breviter saltem perstringendi belli Viriathici quoniam a Viriatho concitati arma ceperant

Numantini, ut docet Appianus Hisp. cap. 66. ω76. J

Aliud apud Suidam reperio ex Historia Romana po tentum nominis, quod diu incassum me exercuit, neque

Tom. I. pag. 3 seq. ubi de varia nominis Mathi seriptione laudantur interpretes ad Aurelium Vict de Viris Illustr. eap. r, i di ad Silium Hal. X. aeto Apud Photium p. 626 edit. Hoesehelii, in xcerpto ex Diodori Siculi libro XXXII. lex deinceps 'Υρἱατθος scribitur. dxSi apud eumdem Suidam μιριαδες, Meriamu Βενεβ-M. Beneventum; Βοῦρος Venis; ιταλ- raeuitis; & sexcenta Mia. M ag. 43 seq. edit ab artesio procuratae Alimburgi ἔπι.l Conser quae monuimus ad Fragmentum Historicum Lxx. in

edit nostra Polybii Tom. V. p. 74 q-l

375쪽

te EMENDATIONES ET OBSERVATIONES

quidquam inde satis certi extundere adhuc quidem potuum ore in I Oui ' ονομα κυριον ἰητε ε τω Πραξικοπnσας in Id est: n Urbius, Nomen proprium. Quaere in voce Πρα--ξικοπi;σασ.. Ad ipsum autem hoc verbum Πραξι πη- σας , haec leguntur: 'O δε σύρνισου πραξικοπη ας νυκ3ος νιμιτελαβε το - ρος της κροπόλεως, και τούς Ῥωμαιους π ει ηγα γε.α Id est: Vrbius autem , proditorum opera Nusus , panem areis noctu oecupavit, O Romanos in eam in ntrodiaxit. - Et hoc pariter Fragmentum, licet sine auctoris nomine adferatur apud Suidam inter Fragmen Polybiana num ira retulit Calaubonus idemque ἈαCommentario ad Polyh. lib. I. cap. t 8. coniectura uniace ex usu verbi ducta satis compertum se habere ait Fragmentum hoc e Polybio esse petuum. Ac sane non solum praecedens Frum quod apud Suidam ad idem verbum πραξικοπη ας adsertur ex Polybio est lib. I. cap. 8 f verum etiam alterum illud, quod nostrum Fragm. proxime excipis, ex eodem Polybio ut ust rus, non ad hunc quidem locum, sed ad ραποδε ιιε,ον monuit scit ex Excerptis Petrescianis p. I. edit. Vales decerptum est. Neque in nostro Fragmento quidquam inest, quod dictionis Polybianae colori repugnare

videatur.

Sed quis intelligendus sit ille Urbius, O ειος, altum est cum apud Casaubonum tum apud usterum silentium. Cogitaveram Vibilus, βιος praesertim quum haud i frequenter in Polybianis quidem codicibus invenerim literarum permutationem, librariorum incuria ad- nussam. Sed in Romana Historia Vibium nullum reperire mihi contigit, ad quem ea res, de qua in Fragm. nostro agitur, referri posset. Proximum erat de uisio cogitare, quod quidem nomen promiscue ΦολουAς, Φουλα io Sc. ουλβιος a Graecis fibrariis inerri solet. Et exi Non eap. 9. ut sisterus ali. e in Polrbio Gronoviano Tom. II p. 3 6. Edit. Ernesti Tomo

376쪽

ειος quidem si intercidisse Iiterum initiatim statuamus, nihil sumemus, nisi quod satis requenter nominibus propriis in codicibus msstis accidisse videmus qua de re exempla nonnulla collegimus ad Appianimis . Annibal cap. 36. quibus facile plura adiici possunt. Restat, ut literaσα in corruptam suisse suspicemur quae literae sicut ex di lecti usu interdum inter se permutantur H sic is li- Irariis passim perperam confusae reperiuntur. Quibus ita sumtis, coniectura haud improbabili donec certius aliquid aut verisimilius adseratur colligere licebit, agi de Μ. Fulvio Consule . . . LXV. Samen Cephalleniae oppidum capiente qua de re Livius XXXVlII. IV. nulla quidem proditionis mentione facta, his verbis exponit:

Romani Oc τε per ARCEM , quam Cyatidem vocant, muro fuerat , in forum pervenerunt Samari postquam captam us

his parum abra libus senserunt, cum coniugibus, liberis in

maiorem confugerunt arcem Sic το μερος τῆς Δροπολεως, seris pars ilia, quam a Romanis captam graecus Scriptor dicit, uerit eadem, quam Cyatidem Livius vocat, ah Qua de permutatione conserti potest uelanus in Iudicio Vocalium cap. 4. om. I. pag. 6 edit. Hemstethus tum choliastes Aristophanis in lutum v. . , quem ad eum locum Hemstethusius laudavit, en ieus Stephanus in Animadu in Lib. de Dialeetis p. 1 . Apud Lucianum autem loeo citato cum vulgo datur μολιμει μέχρι νυν τὸ Λαμβύα a. 'Pω διαμοισ- βατώοῦ assi τοῦ πισσηρε- σι κιο αλαλγιας, recte nuperrime quidem monuit doctus interpres Gallieus, pro σψαλαλγiα cum Regio Codice scribendum esse κιφαλαργναι'. sed eam lectionem. ex Codie Volssiano etiam adnotatam, in margine reliquit Hense

ι De illa literarum λ ωρ librariis solenni confusione monuit Gisb. Κoen, ad Gregorii Corinthi pise libellum περὶ Διαλεκτων p.ri4. Reiskius ad Polybium , Tom. IV. Animadversionum in Graecos auctores p. aa. Eodem modo in Appiani Codicibus πλὴν πρὶν, in Polybianis παρασ/ παλιν permutata a librariis vidimus. Quae permutatio faeile nostro in loco aeeidere potuit, postquam capite truncatum atque deformium semel

fuerat nomen. Dissiligo by Ooste

377쪽

maiori arce distinctam facit. Quod satis convenit eum Graeco nam si pars arcis capta est ab hostibus, consentaneum est, reliquam partem ab hac uita muro a m nitione separatam, Qtutum adhuc perfugium potuisse civibus praestare. VI.

Μμφνοι Iudicantes Suspicantes Phoeenses, partim quidemno iis Romanis, qui in navibus relicti fuerant, de resiquis niudicium facientes, partim vero imperia eorum iniquo ammon frentes, sedisionem excitarunt. Ista si ita scripsit Midas. non minus hallucinatus Grammaticus graecus est, quam latinus huius loci interpres Vim verhi σταθα Σεια cum significatione satis obvia verbi στα suευεινδε ἐπισταθμεμειν misere confudit Graeculus quisquis fuit, qui istam intem

pretationem κρινον - , πονοουντες Verbo πω ταωευ-

μενοι adiecit. Quod si alter artieulus, qui hunc proxime excipit in Lexico nostro, ab ipsius Suidae manu estir sectus superior ille vel saltem absurda ista, alienissima interpretatio ab imperito sciolo intrusa debebit videri. Nam

mox satis adposite Emσταθαευόαενοι exponitur εἰς τους λαυτωνδει υ δεχόαενοι, quamquam nec hoc vim illius verbi prorsus exhaurit adserturque locus nescio cuius auctoris 'Eπι τα συοαένους τε - αῖτων καὶ in ρ' ἰοικάνους Sed hoc rursus loco cum a vi verborum ex antis quo Scriptore prolatorum, tum ab ipsius graeci Grammatici interpretatione, plurimum aberravit interpres latinus, articulum istum ita ponens: 'Eπιστα ιευό-νοι.

. Qui in domos a quibusdam recipiuntur. Qui hospition excipiuntur. Hospitio ab illis exceptos o Doliatos. Μ hora iam olim dederat Henricus Stephanus, in inuro

378쪽

linguae Graecae T. I. col. 74o verba ista σπιά μο- μενους π αυτων recte exponens, quibus ut hospitia spraeberent, impositum erat; se a quibus ad flati cibi habenda designari erant Pariterque , in superiori Fragmento, verba illa, τὰ μὲν πο των ει ολειφθε,των 'Pωι ἀέων ἐν τaiae

ναυσὶ μι-ιθμευομενοι, idem Stephanus perspecte his I rinis verbis interpretatus erat , partim quod hospitio recipere uis essent, os in nauibus Romanos seu, quod relitas in nave Prectius dixivet eum naribus vel cum lasse Romanis mansiones apud eos designatae essent Poterat brevius dicere: quod stativis essen ab illis gravati Ipsum autem hoc Fragmentum, de quo erba facere exorsus sum, quamquam absque auctoris nomine prosem

tu apud Grammaticum, tamen non dubitabo cummenta

Valesio ad Polybium auctorem reserre fi Ductum autem est ex eadem parte Historiarum Polybii, ex qua excerpta est Ecloga um de Legationibus: brevi intervallo verba ista, a Grammatico conservata, praecesserant apud Polybium narrationem de Phocaeensium legatione ad S leucum Antiochi filium, quae in praedicta cloga exponitur. Fragmentum nostrum opportune illustrat Livius XXXVII. s. I ita quidem, ut simul connexio eiusdem fragmenti cum illa Legatione satis adpareat, intelligaturque quid sit quod ex Polyhii narratione interciderit. Inter haec, inquit Phoeaeae seditio orti, quibusdam ad Antioehum viatiturinis animos avocantibus Gravia hiberna navium erant;

I hoc est, quod Polybius dicit, μὰν υπὸ των απολοι apo

Vii. p. ar . In editionemronov. Polybi Tom. II. p. 361. num. 26. edit. Ernest Tom. III. p. 88. s Cons in nostra Polybi editione Reliqvitas Libri Ar cap. . IIJ Satis notum est, in illorum temporum historia Livium pres sere pede Polybium esse secutum rata tamen, ut, qua res ad exteros populos magis quam ad Romanos pertinerent, vel

praeterierit, vel in brevius contraxeri Dissiligo b Cooste

379쪽

118 EMENDATIONES ET OBSERVATIONES

butum, quod togae quingeniae imperatae erant, euat quingenis, unicis Polybius οὐδε τας πιταγας δυσχερως φεμ τες. Alia quae apud eumdem polybium sequebantur, non excerpsit Grammaticus. J gravis etiam inopia frumenti; propter quam naves quoque o praesdium Romanum excessit. Tum vero liberata metu aerio erat, quae plebem in eoncionibus ad Antiochum trahebat. Senatus O optimates in Romana foetetare perstandum ensebant defessionis auctores plas apud multitudinem valuerunti Lege nunc legationem illam XVIII ex polybio excerptam & plana erunt omnia, neque dubita- his, Fragmentum nostrum ex eadem Polybi narratione fuisse depromtum. Sed vim illius verbi ἐπιστα ευσοδα graecum Grammaticum uatinum interpretem pariter suguri, eo magis etiam mirum videri debet, quod vocabulum etiam ab e dem verbo derivatum. νεπιστα ιευτος, in quo eadem notio manifeste inest, plus semel in eodem Lexico occurrit. Sic in 'AM E N lxT A M EI PO a. Πολυως Συγχω-

ρειν τον μιλε Φίλιππον Θασιους ἀφρουρητους, φορολογῆτους, ἀνεπιστώμισυτους. Ubi recte etiam vocabulum

hoc exponitur στ πιν vel στα θυλ μὴ δεχο--υς, id est ut perspecte Guil Budaeus in Comment. r. Ling. pag. 7 a. ed. Rob. Steph. cum eomen Stephanus interpretatur, immunes ab hospitiis praebendis exerei vi vel principis ramitatui quamquam hoc loco intelligi hospitia putarim, non tam comitatui principis, quam militibus O exemritui praebenda. Quod autem apud Suidam eodem Ioco ad σταὶ δεν, δε ομένους adiicitur τοι ἀγγαρεiαν, rursus res aliena miscetur. Nam licet vocabulum ἀγγαρ ἐκ latiore quadam notione denotet ἀνάγκην ἀκουσιον κοπιβδεες πομενην πηρεσιαν, necessitatem invitis impositam . Si ministerium in impositum, ut est apud eumdem Suidam in Ἀγγα sta tamen satis notum est peculiare illud genus ministerii vi impositi, quod 'Aγγαρειας, Angariae vocabulo proprie designatur, scilicet, quum quis accirendum, baiulandum , vel iumenta cursoribus publicis praebenda , adi-

380쪽

tur. Itaque in Pandectis Iuris, ubi de Excusatione mune. Tum agitur, diserte distinctum ἀγγαρέας onus ab λιστα - λεi videmus m Quare quum fragmentum illud Polybianum apud Suidam in 'Aνεπιστὰ -aυτως latine sic reddiderit interpres: Retem Philippum Thasiis eoncedere immunitatem a praesidiis, ributi, angariis pro variis rectius

dixisset hostim praebendi necessiste. Quod si Vero quaerat aliquis, quidnam igitur differat inter ἁ ουρητους----πισταθικευτους , praesertim quoniam πισταhasia missium

intelligimus, quae videri possit haud procul a φρουρῆ id

est praesidio milium, abesse respondebimus, minus esse επι ra. αδεν, sive ad asionem στα -ν, id est, satis . Πυπ, quam φρουράν. Praesidium perpetuum; stativa ad tem. pus sunt, sive brevius o puta, reficiendi militis causia ex itineris molestia; sive longius, veluti hibernandi causesa, quo pertinet exemplum illud, quod in superiori Fragmento de Phocaeensibus vidimus. Tum praesidium, urbi nuper in potestatem redactae impositum pertinet ad cives in obsequio tenendos; stativa militibus in urbe quadam adsignata, possunt quidem, si callide id agere voluerit imperator revera eamdem vim habere, quam habet praesidium atque ideo maxime suspectum illud institutum est civitati, quae fidei regis vel populi extranei ea conditione sese tradidit, ut libera maneret suisque iuribus uteretur sed nomine tamen, arque etiam ipsum per se, non nisi ad militum pertinet commoditatem; molesiam quidem creare civibus potest, libertati illorum O,

stare non debet.

Sed ut ad idem Fragmentum de Thasiis O Philippo red-

in Lib. . tit. v. num. o. Avariarum praesaris, s hae est αγ- γαριια O reeipiendi hospitis neeusuas se est μι ναθμι iis O

militi O liberaliam arritim professoribus, inter caetera onera remissa furit. Rursusque ibid. n. t. distinguuntur praessiorum ouatio, viae femendae angariarum, e exhibitio h piris fuscipiendi munus. Quae loca ab Henr. Stephano in Indice Thesauri r linguae voce 'Aγγαρεια laudata sunt. Dj9jtias by Ooste

라틴어 텍스트