장음표시 사용
391쪽
tro EMENDATIONES ET OBSERVATIONES
isti loeo; dimissa ratione a Valesio proposita vulgatae lectioni ait suam constare videri rationem, ita quidem ut πιτμ at idem sit ac ἐπιστρεψοι καὶ δια*Miραι, ad aliam mentem O in partem suam raduxisse , eorrupisse. Atque , R Brissimi ait, huius usus verbi ἐπιτρέπειν pro τρέπειν τήν
πτινος διυοιαν - γνωμην ἀλλην - ἐφ εαυτὸν, I uvim corrum ere oratione, ad altam mentem traducere, occurrit
Igitur quemadmodum in hoc Appiani loco ex quo imsolitum istum verbi λιτρωσιν usum probare conatus est vir doctissimus, per errorem, ut supra deincinitiavimus, irrepsit ipsum illud verbum επιτρέψara, in cuius locum ἐπιτεμει erat restituendum; sic proclive erat, ut suspiscaremur, apud Polybium pariter scripturam ἐπιτριψώα επιτρι α esse detortam. Neque tamen citra dubitati nem quidem id adfirmare ausim. Nam quum vis verbi ἐπιγλιν in eis quidem exemplis quae ex Appiano printulimus, non tam in trahendo adsuas paries , quam in coetu citando, arrietarido , stimulando lata sit quam vimin Suidae interpretatio, atque etiam Hesychianae glossae ni fallit nostra coniectura confirmant non tam concitandus atque stimulandus ab Aratis Amphidamus erat, quam com primendus atque retinendus, ne Philippi mandata, quae Iubens atque ultro susceperat ille homo, ad Eleos dete Tet. Itaque videndum est, an verior sit Casauboni co iectura quae QErnestii calculo comprobata est; ut ἐπι- στω ψαι τον ιν ωπον scriptum a Polybio statuamus. hac sententia, inhibuisse, erimus hominem Araras, O in aliam sense iam eonaeos esse eum traducere. Permutatio autem verborum τρέφει &-rra se in solennibus quam a. xime est librariorum erroribus. I.
In editione tamen nostra Polybia, IV. 34, 8 non dubitavimus quin επιτρέψαι corrigeremus. IDissiligo b Cooste
392쪽
Iam priusquam verbum έπιτρίβειν dimittam , aliam adhuc phrasin, qua de morbo usurpatum legimus. πρίβειν τὴν νωον, notatam velim. Huius φρασεως exemplum ex Chrysostomo adserens Henr. Stephanus, δι-σταὶ ino τον χωὐα νουσι, καὶ τὲ, νοσον ἐπιτρίβουσι, postrema verba ita interpretatur, morbum infligunt seu in vinhun De qua interpretatione, quum ipsum au risci cum , unde exemplum illud ductum est, non habeam in Promtu ne satis quidem valeo iudicare; sed ex ipsis i me adiunctis scilicet ex verbo πιτεένουσι, quod huic ibi respondet, quod & ipsum alias de morbo usurpatur, hac notione, int idere, augere vim morbi colligi posse videtur, verba τὴν νεκτον ἐπι-ουσι non exponenda uicte, morbum infligunt, vel invetant, sed morbi vim augent. Certe
hac notione phrasis illa manifeste accipienda apud Appianum est, qui duobus locis libri V. de Bellis Civilibus eamdem usurpavit Scilicet cap. 9. pag. 7o6 ed. H. Steph. de Fulvia, M. Antonii uxore, haec legimus: ---δὲ τουτων, ἀγγελλιται Φουλβία τεDά- λεγμένη μὲν ἐπὶ τα 'Aντ-έου μέμψεσι Mυμῆσαι καὶ ἐς τὸν νοσο υι
cidisse dicebatur ex aegritudine, qua animum eicis adfecissent. Antonii reprehensiones; scd sponte etiam auxisse res imritasse putabatur vim morbi, propter Antonii iram , qui aegrotam illam deseruerat, ac discedens ne inviserat quι-dem. Quo loco, certe non modo auctoris sententiam non satis expressit superior interpres, minime indoctus caeteroquin nec indisertus, Sigismundus elenius sed mulium ab ea aberravit, cum verba illa λεγομένη μὲν seqq. usque ἐ-ρuαι tali modo est interpretatus quae dicebatur. Antonii querelas aegre ferens , ultro sibi morbum a cloisse Eadem fere verba repetuntur cap. 62. τι προς τὴν Φργὸν Ἀντωνιου δυ χερα πά τε πο-ειεν, καὶ τὸν
393쪽
νωον ἐπιτράψειεν - τῆ δυσν Eiας. Neque valde aliena videtur haec verbi πιτνι is significario ab ea desuperius diximus utrobique enim a fricando erenisqvi ducta est irritandi, concisanae acuendi, stimulossi, notio.
πι- κος opifex operarius Polybius L congesta in f n rum' supellictile o civium O op eum Q Scilicet apud Polybium Iab. X. cap. 16 in historia captae a Scipione Carthaginis Novae in Hispania, verba haec leguntur,
αθ οισθεισης εἰς την ἁγορὰν - της των πολιτιμῶν καὶ τωνέργ ιροι- κατασκευας. Quem locum cum ante oculos
non habuisset Aemilius Portus, mire se torserat in veris tendis illis verbis a Suida recitatis. usterus, cum Gr novio, ad praedictum Polybi locum ablegans lectorem. dissicultatem dissimulavit, quae in verbis, prout a Subda proferunt ur, inest. Gronovius autem, inmotis ad Fr gmenta Polybiana a Casaubono ex Suida collecta num. Lxix a aut abiiciendum apud Suidam verbum ἰδιως ait, aut intelligendum, hoc modo scripsiue Suidam Ἐργαστε-
κος, ἐδι- Πολυβιος - πολιτικῶν Oe ut nempe moneat
Lexicographus , propria se naturasi signifieatione accipi isto Polybi loco vocabulum ργοισmis. At nusquam, quod sciam, verbum ui- hoc modo usurpavit Suidas neque aliam vim metaphoricam vocabuli εργαστικὸς, ab illa naturali distinctam, videmus. Immo vero, si de nativa propria vocabuli origine loquuntur Grammatici, κυρίω s non accipi vocabulum dicunt ιδιωe vero pecu rem potius ac sin furem vocabuli usum indicaverit. LM
394쪽
tu igitur probabile fit, ita scripsisse Grammaticum no
I. Primus. XA TABO ΛΗ . περιο- λη ιen Tων δὲ Mae δονων εὐκαταειλης συνερισαντων τοις Τάρβα-nροις ευθέως εκκλώαντες ευγον. Quibus verbis hane latinam interpretationem adiecit usterus: Καταβολί. BFebris per certa temporis intervalla in orbem rediens. Bl Et εὐκαταβολης, denuo, de integro LMacedonibus -- num pugnam eum Barbaria inrepanribus , confistim ex aetas
Demosthenes Philippica IX. Quemadmodum febris saris Mumporibus in orbem redians. De morbis periodicis enim di-iscitur etiam καταβολη, quod stato tempore in orbem vecta ex Seho Aristoph. ad Nubes roa ducta narit. Et si queris est ille usus vocisu ta apud Grammaticos. I
395쪽
rro MENDATIONES ET OBSERVATIONEs
n redeant sicut eranistae stato tempore Psymbolae suasn conferre solent. Jα III. Tertius is AT ABO ΛΗ . καινσυργησις. Ἐκ κατα-
Bris sundamentum A fundamento quisquameta naviata in Heari iussit: cum iam anu quinquasenta paratae essent, quaen o navalibus in mare deduci poterant Polybius Pinarue --n o , onspicati classis Romanae adventum, cursu retro conversonse receperunt. Dicitur etiam καταβολa sacrificium, circui,ntus, initiorum ritus αIam quod de eonfusione dixi, quae in his obtinet, id quidem in promtu est. Adparet enim, interpretationem περιοδικὴ , ιις πυρετου, quae est articulo primo, pertinere ad
Articulum II. ad exemplum ex Demosthene prolatum. Fragmentum autem illud: Tῶν δὲ Mακσώ- ω quod e dem articissi recitatur, utique ad artic III videtur res rendum, ,erba Ἀ-ταβολῆς eamdem prorsus ibi vim habere videntur, quam habent in fragmento illo δὲ πειραταο c. quod artic III adsertur: quae iisteri pariter fuit sententia ' Nisi fortasse verba, καταλλn existia phrasi explicanda putemus, καταβαλλειν τὰς σαφῶσσα
qua saepius Polybius utitur, potissimum, ubi de Maced nicae phalangis pugna verba iacit, veluti V. 8s. XI. 13sq. XVII ao. Quam phrasinas Calaubonus in Dedic
, Husmodi eonfusones, quae admodum sunt frequentes in hoe Lexieo duplici via irrepere potuisse, iam pridem domi viri monuerunt partim, quod ea, quae ab ipso primo collectore harum glossarum, Suida, in margine larrasse reliquis iam eorulereis erant adiecta , iniquo Ioeo a librariis deinde in contori inlata sunt partim , quod eis, quae ab eodem Suida collecti erant alia deinde ab aliis sunt adiecta, mox comentientia eis. quae hie notaverat, mox eisdem repugnantia.
396쪽
licine Polybii ad Henricum IV. T. III operum editissimnesti p. 6 i. his verbis exponit: in autem καταβολη, is hastae quae in itinere super humerum posita fertur auti, erecti aptario ad in Mom QNm, O protensio re Poterat brevius dicere, hastae emissio ac protensio. Sed prior sententia potior videtur ut phrasin εκ κατα Me eadem notione accipiendam h l. statuamus, quae in reliquis exemplis obtinet, quae paulo inserius adseruntur. JDe Emenda nibus nonnullis, quibus verba prolata indigere videntur, deinceps videbimus, ubi in enodanda vivocabuli, de quo agitur, ad ipsa loca, in quibus nonnihil parum emendate positum putamus, perveniemus. Duas igitur potissimum notiones, Vocabulo καταβολι subiectas, declarat Grammaticus noster, & exemplis ex veteribus auctoribus prolatis confirmat. Nam quae in fine adiiciuntur interpretationes, λέγεσαι δὲ καὶ θυHα, περιο-
, τελε- , hae quidem ex Hesychine aut alio quodam glossatore postmodum Suidae adsutae videntur. Ac praepostere inter θ--ωτε Arri, quae pro parallelis, ut
aiunt Grammatici, ac sere synonymis habenda sunt, medium interseritur nomen raosodis, cuius diversa prorsus vis est; nempe ea, quae initio articuli I. apud Suidam adnotata, Warticulo II exemplo ex Demosthene prolato confirmata, uberiusque deinde exposita est. De duabas autem reliquis interpretationibus θυσια- τι τὸ, quas
easdem pariter apud Hesychium legimus, inacile quo
I mam verbum quidem καταβαλλειν , adiecto nomine, ς σαρίσσας, utique ea notione, quam interpretatus Casaubonus est , saepius apud Polybium occurrit dictio vero ista , ε καταδολat, num quam aliter nisi ita ut a furi .arento, a prima origine, ab inisso. fgnifieet Vide Ioea in Lexie Polybiano voe. Καταβαλλο dcvoe. Καταβολ/Da nobis indieata. Je Apud Hesychium in καταλλε, vel potius forma Ionica κατ- βολε, ut ex serie literarum adparet hae adseruntur vocabuli
illius interpretationes τὲ ἐπιβαλλον. . . καὶ ἡ του πυρετου irr- togat. καὶ οιμα καὶ μενές καὶ ιμ νοσος καὶ πιλο των χρεον.
397쪽
dammodo dictu est quandoquidem nec locus ullus et ris scriptoris adsertur, ubi tali quadam notione usurpetue vocabulum καταβολη, neque ex derivatione evidens ut que est notionis illius ratio. Nam proclive quidem erat. ut cum Salmano, quem laudavit doctus Hesychii editor, o de phras καταβ ἀλλειν uti cogitarem rat ea Drasis non sigillatim minare hostias denotat, sed etiam, quodvisanunal sive comedendi caussa, sive etiam ex venandi, luptate caedere, conficere, sternere: 'Lquod vero idem Sa masius perhibet, λωιταβόλους fgillatim dictos esse rictima vel eonfectores victimaram, id unde arripuerit, mihi non liquet. Tum vero etiam adiectum nomen τελεο videtur indicare, fgnificationem istam vocabuli καταβολὰ ubi illud aequivalet nominibus Maria vel τελετὴ non tam a caesa vel γ' strata hostia, quam ab alia notione verbo καταπιλλειν subis.cta derivari debere. Ac videri quidem dehebit a seponendo potius derivanda, quod Deo munus osseratur deponar purqua ratione καταβολὰ vulgo etiam pensio, solutio puta, mercedis, tributi, debiti, symbolaeo dicitur e Leademque ratione, is του καταβαλλειν, κατολὴν denotare τὴν
θέσιν ἔτο δ ιν monuit Eustathius ad Iliados v. aas. Sed rem, ni lallor consectam dabunt ea, quae ex Athenaeo,ra ut perspecte usterus momiit, protulit Subd silmasias ad Scriptores Historiae Augustae Tomi p. 242. I Sie v. e. apud Athenaeum in Plutaris histori verbis. IV.
xyo. s. θυματα κατ-ι λισθαι ταύρων κδ υων καὶ προβανωττε καὶ λοι τῶν κτηνων, de animalibus ponitu unice in rarieae . Plura loca , quibus καταθαλλε, generatim seruere e
dere, eodere signifieat, ex obbio collegimus in exie P lybiano, p. 3ay col. a. le sim etiam pertinent nonnullae ex Hesyehi interpretationibm
supra adlatis scilicet, τιλος των χριων, id est solutio debis..tum , ex metonymia , et ἐπιβαλλον, Imr contingens vel rata . quam quisque confert; et καθηκον , quae interpretatio eodem
videtur respicere denique ρωρὶς portio. D Athenaeus Deipnosoph. Epit. Lib. II. p. o. d. e.
398쪽
das in voce τελετά g ex quibus satis adparet, a pensione sive ollatione sumtuum, qui in maiora quaedam ac mysti-riosa saevela impendebantur, sacra eiusmodi καταβολὰς fuisse nominata nam de fumrisus in eommune eouatis frequentari consuevit verbum καταβαλλε ινδε nomen καταβολὴ, quemadmodum etiam in eodem Midae loco, da quo suscepta est haec tota disputatio, articulo II legimus M μινιστα τὰς καταβολὰς ποιουσται τῶν γυη-
Accedamus ad illas vocis πιιταβολη significationes, de quibus uberiori quadam ratione egit Grammaticus noster. Primum ergo ait: n Καταβολη περιοδικ MLιες- σου. α id est prehensio sive impetus febris, ex inter Eo redieris. Ad quam interpretationem, ut initio monui .in locus ille D mosthenis pertinet, reliqua, quae artic. II. leguntur; quae quidem omnia, ad verbum, ex Harpocrationis Lex co decem oratorum transscripta sunt. Quaenam vero sit nona ista Phiantea, cuius adsertur fragmentum, nequeamustero ad Suidam, neque ad Harpocrationem ab editoribus video adnotatum. Quatuor tantum ex Demosthenis orationibus hodie Philippiearum nomine vulgo insigniri notum est, quum undecim vel duodecim eiusdem oratoris Philippicae apud veteres scriptores passim laudentur. Sed pridem docuerunt vir docti, caeteras hodieque pariter superesse, alias autem inscriptiones in fronte gerere. Si monuit Fabricius, in Bibl. Graeca Tom. I. pag. 924. quam Dionysius Halicarnassensis nonam numerat Demosthenis Philippicam eamdem esse, quae hodie των ἐν Σερρονησφ inscribitur. h rat in hac quidem frustra quae
a Nempe ibi hae legimus: μετα Θυσia μυ-vingu a καὶ σιμιωτενα ἀπὸ των ωμένων εἰ ἄ- Δπανυιωένων τελεῖν γλ . uis et taπαναν. Id est , interprete sister Tahara. , sacrifieium mystieum , siue saetifieivm J maximum ex valde insolenne. Sie dictum Da sumtibus, qui in id impendebantur. T. ιν enim est sumtus sacere vel impendere.
399쪽
siveris verba illa quae ex non Philippica laudat cum Harpocratione Suidas se leguntur illa verba in ea or tione, quae unia Phin ea hodie numeratur p. xi 8 edit. Reiskil. D Ibi scilicet orator civibus suis caeterisque Graeciae populis, crescentem semper Philippi potentiam ulterius in dies progredientem oppressionem Graec
maeum de Demosthenes Aristotese, eap. m. IV. operam ex edit. Resinii pag. 38. in Graeco quidem contextu non Philippis illa ipsa quam Fabricius dicit, numeratur. Sed turbatum aliquid esse in numeris, quibus ibi orationes Philippicae insigniuntur, satis adparet. 4 In edit Hieron. Wolfi an Is . est pag. I. Eamdemque or tionem Andreas Scholius in Latina versione praedictae Emst Iae Dionysii Halicarn pariter nonam 'Lippicam ut Harpocration numerat quum secundum vulgatam Graeci contextus seripturam decima haec fit. Neque vero hoc uno Ioco nonari
hane numerat Harpocrationa se & saepius alibi. Sic , exempli caussa, quae verba in voe. Misi ex nona hi j ea laudat, ea in eadem nostra Philippica tertia brevi intervallo ante haec verba de quibus nunc quaerimus, leguntur, pag. II. edit. Rei ii Eademque ratione, quae decima Hianua numeratur apud Harpocrationem in Καελιο , hodie vulgo in Demosth nis editionibus quarta est; vide Demosth. Reiskii p. 4 i. m. quae apud Dionysium ex vulgata Graeca scriptura , andeiana
vocatur Pariter, retrogrediendo, quam Octavam vocat insepocration vocab. I ρ-Mν,--c. illa est aevi, si xshoam quae oa vulgo ponitur apud Dionysum de se porro. Quod autem eadem illa tertia Hunica quam apud
Harpocrationem, Suidam nonam numerari diximus , tamen rursus apud eosdem in 'Eχινος quinta nominatur quod ocReishius monuit in Apparatu ad Demosth. Tom. II p. 6 r. id quidem errori librariorum utique est tribuendum. Nam, quam quintam alias numerat Harpocration, velut in 'Ε ιμμιτο 'Eπικυριώ, ea est, quae hodie πιιι όρων, inscribitur. Praeter laea vero supra iam adlata, plura sunt alia apud eumdem Harmerationem, verbi caussa in Εὐοραμ in Λεωκὶς, εμ- ubi, quam ille nonam adpellat, nostra retia est et quae loea collecta habes in Elencho Seriptorum ab arpocratione laudatorum, apud Fabricium in Bibliotheca Graeca Tom. IV pag.
400쪽
riam civitatum otiose atque secure spectantibus neque quidquam contra molientibus, male sanum torporem, imprudentissimamque negligentiam exprobrans: Quisque, ait, nostrtim, dum alius perit, ramus illa Abi in luem positam persuasus est quod ad servandos Graecos pertimat, nemo coinsitat, nemo quidquam apti Tum his verbis pergit: μεὶ, οτι γε ὁ σπερ περιοδος η καταβολὴ πυρετου τινος
ροσερχεται , ουδὰς ἁγνοῶι δηπου Quae verba ita interpretarus est Hieri Wolfiusci Atqvi eum Philippum putat
umquam conversonem atque accessionem febris , aut aiserius misti, etiam in iliam qui bi procul a periculo nune abesse side-ιur, invasurum, nemo est qui Uetati Iam, sicut in his Demosthenis verbis vocabula περιο ει καταβολη sere pro synonymis usurpantur: scin ipsum
nomen καταβολη Suidas interpretatur περιοδικη λῆψι πυρετου atque etiam, uberioris declarationis caussa, exmarispocratione rationem addit, unde istam notionem hoc, cabulum videri possit acceptae 'E ταις περιοδικαις νόσοις, ait, γεται τις καταβολὴ, λ δια τὸ ἐν ποδεδειγμεν- οιεναι χρόνοι' videtur utique me Di ἐν scripsisse, quod uilerus in versione latina e revir, quod sat rempore in orbem redeant: κα ράπερ οἱ ἐμπιστώ τὰς ιιι πιβολὰς ποιουντια τῶν χρηματων seu erant e stato ι--pore Iimbolas suas conserunt. Ad quae verba monuitrui serus eranistas, id est, collatiriorum conviviorum, quae statis temporibus celebrabantur, sodales singulis
mensibus symbolam suam in arcam communem contulisse atque adeo vocabulum καταβολὴ , quod proprie ipsam depostionem vel ouationem pecuniae significat, per metaphoram ab isto more ductam dici de re, quae fruis tem
Sic legendum, λιγιτα me καταβολα , ut editum est apud in pocrationem non, ut vulgo apud suidam, ἐγιταί τις καὶ καταβολa, perperam abundante coniunctione qui error ante praepositionem κατα frequenter committi solet a librariis. Dissiligo b Cooste