장음표시 사용
511쪽
Peripateticis,quorum princeps fuit Aristoteles,qui Philosophorum summus a natura constitutus e ste videtur, atq; a Deo datus, ut naturq specimen & dux rationis naturalis esset,lio minuinq; magister. Omnibus igitur Peripateticis conuenit, animam nostram secundum partem intellectiva in corruptibilem esse: at secundu partem sensitivam corruptioni obnoxiam. EX quo fundamento alterum ex duobus licet inferre: viau,quod in nobis sint plures anime quod tamen contra veram philosopluam est, ut
κimus et quod nimis est conforme decreto iam tradito ex concilio Lateranensi) vel alterum sequi oportet,quod si una tantu anima est ut reuera in homine non est nisi
Vmca anima rationalis,quq Omnes alias sua
virtute continet,&supplet) incqualiter in homine sese habeat,siquide in eo, quod eX
contrariis costat,alterum necesse est dominari ut lib. i. de caelo tex. . & ad finem
lib. I. de generatione cap. vltimo S lib.
de genera. eX-7.&lib. Io. Meta.teX. 23. Quare cum anima nostra una ratione cor
ruptibilis, altera incorruptibilis sit, necessa est,quod utrisq;. corruptibile scilicet & in. eorruptibile, simpliciter habeat, vel altei usecundum quid,vel quod ambo,corruptibile scilicet S incorruptibile , secundum quid ei conueniant. Itaq; cum impossibile
sit primum, scilicet quod anima simplicitet
sit corruptibilis, ct simpliciter incorruptibilis , quia contraria in sua excellentia non possiant eadem ratione stinui competere eidem:& tertium quoq; repugnet,vtvuu que tam corruptibile , quam incorrupti
bile competat ex parte & secuntum quid,
si quidem dicuntur per contradictionem, ergo necesse erit alterum absolute inesse: sit igitur secudum membrum,ut utium se. cui sum quias,alterum simpliciter competat,ut ais: alii anima corruptibilis stin pliciter,secundu quid incorruptibilis: vel ediuerso simplicite incorruptibilis,secunddin
ruta autem eorruptibilis. ocirca nece Gim est , omnes de animae immortalitate opiniones ad tres reuocare. Et prima opinio sit dicentium duas esse animas in homine: unam intellectivam, quae simpliciter est incorruptibilia: alteram vero sensitiva, quae simpliciter est corruptibilis, ubi corrupti bile de incorruptibile simpliciter conuenit eidem homini,non secundum idem, sed sotundum distinctas animas. Secunda Opimo t. ieorum est,qui ponunt unam animam , sed
simpliciter corruptibilem ct mortalem: at secundum quid immortalem ct incorruptibilem. Hanc opinionem illustrem secit Alex.ille ex Aphrodiseo lib.suo de anima c. 8.quanuis in quaestionibus naturalibus videatur opposita tueri sententiam,citatur tamen ab Auerroe, Themistio, Plautopono, ut egregie notat Mirandulanus: & quod magis miror,ad hanc sententiam videtur accedere Iustinus Mart.lib.de placitis Phil sophorum. Tertia tandem opinio fatetur 3. viticam esse animam, quae desinat esse, Scorrumpatur dunta Nat secudum quid, simpliciter tamen & absolute incorruptibilis sit &immortalis. Hanc opinionem tenent Philoponus, Simplicius , Themistius,
omnes graues Philosophi, denique omnes Graeci. Inter quas sententias duas priores secundum veram Philosophia rei j ciemus: Opinis 3.
tertiam autem interpreta Minur,& non ta- quatenustum secundum veram Philosophiam , sed se aeda. iuvia assertam ab Aristotele philosophia
amplectemur,ostendemusq; veram.
principio igitur primam examinemus, I. 'pi ore sellam usq; , in qua illud modo non versa ias cirramus,si in homine possent esse plures formet de hoc enim latius diκi locis de generati ne de anima dudum citatis sed de corruptibilitate aut incorruptibilitate animae nostrae controuersia est. Iuxta quem sensum tenuit Auermes Aristotelis Commenta- , tor,animam sensitivam, quae sola est forma hominis,simpliciter corrumpi:intellectiva autem neq; esse forma hominis , neq; cor rumpi, sed immortalem esse nicamque in
omnibus hominibus. Relicta igitur sensitiua de qua in praesenti non agimus tota dubitatio est de intellectiva, de qua probat Commentator & quod non sit forma hominis,& quὀd unica sit in omnibus hominibus,pluribus rationibus, quas ad duo capita placet reducere, ut rem hane distin-piam,resoluamq; potius quam Lofundam jumreta rimum est, Anima est immortalis, ergo mmis non unitur homini ut forma trepugnare ad duo taesum videtur,quod immortale actus sit &sorma eius, quod mortale est atq; caducit. Secundum est , Anima intellectiva est im-
materialis t ergo non poterit numerari ad multitudinem indiuiduorum , aut forma
esset materialis . atq; adeo sequitur,quod ii pro
512쪽
oemis sententia. pro multitudine in diu i duorum non multiplicatur, illa sit una Sc eadem in omnibu ghominibus: nam formae sublinentes seipsis
indiuiduantur. Confirmatur,quia sicut obiectum intellestias unu est,intellectus quoque in omnibus hominibus unus erit, dcisse singulis hominibus no aliter quam per
phantasmata cotinuatur Sc copulaturi alias si plures essent intellectus,qui remanerent
separati,quia sunt immortales, plures subsantiae separatae essent otiosae contra Aristotelem lib. Iet. Metaph. a teX. r. ad so. ubi substantiae separatae ponuntur propter
lationes: ergo quae non mouent aliquod corpus,superuacanee sunt. Caetera argumeta Averrois, quae plurima sunt, in his con
tineraturi animus en ina no est omnia rese
re,ne tempus incassum consumamus. Haec duo tantum adduNi, ut eri eorum consutatione reliqua refellantur, & veritas nostrae quaestionis appareat de confirmetur.
In primis haec opinio nouitijs, & qui phrum rerum naturas penetrant,ingeniosa dc
plausibilis videbitur: quia omnium dubiorum facile eκhibet solutionem, dum unam
formam excogitat,per quam homo corrupatur: Se eX aduerso alteram, quae perpetuo una de eadem in omnibus permaneat.
Quam opinionem in cortice & superficie
literae Aristoteles etiam tenere,alicui videbitur,cum nunc de hac mortali,nuc autem
de alia immortali ct separabili loquatur: semel acrem corporis physici docet,iterum
vero separari,sicut nauta a naui seiungitur: unde dc inter corporeas clauditur substantias,& ad immateriales & incorporeas refertur. Sed inuentum istud arabicum plusquam africana monstra venenosum est,&opimo impia atq; in fide hqretica,& in vera Philosophia erronea, quq Aristoteli multa imponit,cuius doctrinam sub praetextu Contenta toris peruertit atq; landitus destruitia deo vi S.Tho.opuscul. I 6. non C mentatorem,sed potius peruersorem Aristoteleae doctrinae appellet: & Gometius Peretra in sua Antoniana Margarita no ingeniosum, sed hominem crassae de confusae Mineruae nuncupat: ideo potius dicas somnium aut deliriu, phrene Sinue, quam Opi
,uonem. Figmentum quidem est, ad delusionem de crucem multorum arte demo vis reuelatum,qui hac eX causa Epicuream vitam sibi deligunt. Quam opinionem nasi omnes tractarent, in praesenti non reserre:
indignam enim puto Se recitatione ct imis pugnatione: etenim neq; ingenio valet,nec subtilitate pollet,& veritate caret. Caetetu Remi solet esse unus aliquis defeetas multorum senu ab occasio bonorum .fortasse insignis ista falsi errore portas causa erit aperi Edi veritatem.Ita AAst. cccasione ..Metaph. teX. 2. his dicit gratiam habendam , quias veritatis scopum non sunt arusecuti, tamen nos ad inuestigandam veritatem,inueniendamq; multum contulerunt: praestant enim exercitiu in veri inquisitione. Facit enim isse,animam in omnibus hominibus instar Dei esse, qui in omnibus robus existit: quod vire cogitabile est, unum numero intellectam infinitis uniri hominibus , tot praesentibus, ona Albus praeteritis,
ct quotquot sunt futuri, & tam stricte eis . coniungi,ut unum e sciat, ct tamen quod non sit nominis substantialis sorma: via de homo supponeret pro intelle ,Sc con notaret corpus,quasi ipsius indumentum ridcirco homo, qua intellectivii est, proprie non esset ens naturale,quod in se in illo genere principium habeat motus Sc quietis. Rursum,quod ad sidem attinet, impia ec Auendis S liae retica istius sententia,no solum qua- sententia tenus affirmat animam intellectivam non tt- esse vere dc per se atq; essentialiter huma- net iam ni corporis formam , sed etiam quatenus ses asserit unicam esse in cunctis hominibus, quae pro corporu,quibus infunditur, multitudine singulariter de indiuidualiter non multiplicatur. Vtruq; autem damnatur in decreto allegato per Clementem Leonem I Ο.quod supra relatum est: sed modo non disquiramus quid fide tenendum , sed quideta rationibus naturalibus & Aristotelis sententia ostendere valeamus. Intole- uinia
rabile quidem est in Philosophia, quod antly restimma humana sit sola Sc vilica in homine for tur Autrina quod patet ex lib. i. deseneratione me a cap. dc lib. 2. de Anima cap. 3.ad quod alludit Synodus Constantinopolit. S.Canone Q. Sc lab ea specie homo no habeat Nam si rationale hominis est disserentia, aqua homo rationalis Scintelle aliς appellatur, anima rationalis forma est & acis, hominis,per quem homo in certa sua spe--cie constituitur Aut dares profecto hominem, qui in sua specie, qua a proprio actu sortitur, a bruto nδ differrei 3 Quod se ost εdo: Anima intellectiva dc rationalis no est intrinseca hominis forma ea igitur seclusa, ut quae homun sit extrinseca, quod rem a
513쪽
net,compositum quoddam est eX corporect anima sensitiva: ergo intrinsece S subis' I. statialiter homo a bruto non disterret,qui-nimo inter animalia irrationalia comput retur. Neq; recedente anima rationali h mo periret, cum non uniatur secudum esse,
sed per coeulationem ad phantasmata ad operari S intelligere,sicut intelligentiacs- Io, quod moueta caelum autem seclusa intelligetia,tii propria, integra atq; perfecta natura manet.EN hoc autem retorquetur argumentu cotra Averroim: Oteratio sequitur esse, & propria operatio a proprio essessuit:ergo intelligere Ppria sit hominis
opecatio,iluet a proprio esse, quod a forma intellectiva lascitur: male igitur dicit, hominem non constare e X corpore S anima rationali ut eX materia & forma: Se intelligere hominis esse propriam operatio Dem,non negat Commentator et haec enim non utiq; conueniunt. Etenim ipsa eXporientia manifestat, intelligere homini conuenire ut propriam operationem: ct Aristoteles fatetur,qui lib. i. & io. Ethic. h
minis scelicitatem,quasi in propria & vitalia T. operatione, in speculatione intellectus costituit:& homo vitam vivit intellectivam, At aviuere vitientium est esse lib. 2. de Anima teX. 37. quare intelligere homini Vt propria operatio conueniet.
NUP- - Haec persunctorie tradita poterant sussimis cere pro eXtirpanda Averroisica haei est fol. reiici sed quoniam a principio huius quaestionis
tur Ruem animus est, semper ere Aristotelis sententia νοA. conclusionem nostram demonstrare, operaepretium est, ab initionioru librorum totum negotium resumentes,bellum renouemus. Aristoteles lib. 2. de Anima cap. I.de-
me. Ir. finit animam dices, Anima primus adhu est,hb. r. de pes liri; corporis naturalis, potentia vitam baaia expe- bentis. Et eagi definitionem de omni animaditur. intelligendam ipse explicat,cum ad finem eiusdem capitis tex. I iade intellectiva dubitans , an ei conueniat prae habita definitio, respondet,conuenire utiq; cum dicit, An mam tritur non si parabilem se a corpore, non obscurum se videtur,quanuis partes habeat
separabiles, mpterea quod corporis nulliussint anus. Nec pro Comentatore est quod subdidit, At obscurum est,necdum pater,siperinde corporis anima sit a M. vlgubernator afius est
Muis:nam , t eleganter mo textu enarrauimus propter Platonem illa verba adducu-tur.Neq; Aristoteles vult a generali anima definitione intellectivam animam relegare, quinimo ut ibidem eN planabamus illo
eodem nautae eXemplo confirmatum reis
liquit:quoniam statim sese excusat no esse ex acie de hac re dictum,cimi dicit, c igitur pacto, iuersaliter de anima determinatum, di scriptum*esiit. Et quoniam id nondum ad viuum resecuerat, illa dubitatione modeste S ingeniose lectores praeparat ad veritate hanc capessendam,atq; suturam admittendam demostrationem,quam statim cap. 2. costruit. In quo quidem cap. praehabitae desinitionis rationem reddit,& eNactissime a priori demonstrat:& re iam declarata,non
figuraliter Sc generaliter, sed specialiter dein propria sorma, perspicuum de diluciduncit, Omnem animam, etiam nostram antellectivam actum esse ct formam nostri corporis. Erit aute hoc cuiq; euidens,qui nostram illius capitis enarrationem a princi pio ad finem , ct contexturam Aristotelis diligentius edi penderit. Nam lex. I 3. sirp- ponebat animatum ab inanimum vita sesi σι quoniam viuere viventibus est esse: viuere autem quotupliciter contingat, statim declarat, ut istillefias in iissensus, tus loco ac status e. ergo si homo vivit secundum
intellectum,ut vere vivit, intellectiva anima forma hominis est: alias intelligere noesset opus & genus vitae contra Aristotelem,neq; intellectivum de genere esset animatorum. Post haec cum tex. I9. inquirit,
Vtrum horum νη mquodque sit anima, c. hoc xst, an quatuor genera vitae, de singuli illi
quatuor gradus animatorum per propria animam vivant, an tantum per potentias Et item. inquirit propter Platonem, Utrumbre pacis visitseparabile ratione solum, an etiatore, id est, an sint separabiles, an non,& si diiserant ratione,aut loco Respondet teX- tu ro. de reliquis partibus animae . de quibus non est dubium:& teX. 2 i.De tutellecla em,contemplativaque potentia nondum quicqua
st masti gum. Sod videtur c animae genus es Ie diuersum, id se solum perinde,atque perpetuum ab e quod accidit iugi epararit, intol. Itaq;
vides quam aperie Aristoteles de reliquis animis promittat animam esse actu in cor
poris: cum autem ad intellectivam, de qua dubium est,descendit, nondum quicquam est manifestum dicit, quia nondum erat declaratum: Rationem subdit, quoniam separatur,ut perpetuum ab eo,quodacciditelioc est,ii 5 tam hoc ad Plutosophia naturalem spectat. quam Ex cap
514쪽
quam ad primum Philosophum,cum antinma de numero separatariim sit substantiarum: non tamen dicit nondum quicquam est manifestim, quia dubitet, sed ut ea modestia nos dociliores reddat, de magis bene uolos emciat ad suam disciplinam cape Diandam. Et ideo postquam dixit anima nostram separabilem esse,caeteras vero animi partes non separabiles,quod Phy sici mu-rix. 22. nem est,a teX. 22.VR; ad 2 s. inclusiue de-2 3. et . monstrat animam intellectivam actum&di s lib. r. formam substantialem esse hominis: sed poad eun- tissimam demonstratione nectit Inte X. 24.
ruris eun quam eXponit teX.2s .ut ibidem diligetiusdem sente Onarrauimus: vista illu locum,ne fastidiosὰ tum repetere cogar: egregie enim ibi efficaciam demonstrationis,& in quaestione pro virili
Ires. - nostra aperuimus. Quamobrem ut rem atur ratio sua origine eXordiamur dubium , quod in suis' po sine capitis i. te illo I i. lib. 2. de Anima stare bis induxerat Arist. si sit anima in homine ut uimine et nauta in naui, in cap.r.eiusdem lib.dissoluit fracise cum docet,animatum anima de vita deteris sciti minari non solum ad sensitiuum & vegetatiuum,sed etiam ad intellecti uu teX. I 3. de quod licet anima intellectiva separabilis sit tex. 2 r. tamen forma substantialis corporis est teX.r . & forma quidem,substa. tialisq; achiis te X. et s. nam quo primo nos
vivimus,anima intellectiva est,eademque est, quo primo intelligimus: ergo anima nostra rationalis non solum ex sideatq; vera
Philosophia, sed etiam de φκpressissima
Aristotelis sententia vere,per se atq; essen strode. tialiter hominis forma est. Magna enim est virtus & insignis in dissolubilitas huius peis ripateticae demonstrationis, a qua quicuq; discesserit , necesse est plurima cum Auer roe admittat absurda,atq; in vera Philosophia, Aristotelisq; schola intolerabilia, in Obsem . side autem haeretica. Sed ut magis mireris dacosido prope diuinum Aristotelis ingenium, ad-
mula, oe uerte, quam diligenter sub demonstratione applica in posita in lib.z. cap. 2. tex. et .subsumit idetiosi.eρὴ Aristoteles lib. 3. ae Anima teκ. I. ubi iam delatio do in particulari incipit determinare de parte minae. intellectiva,dicitq; , De animae autem ea par te,qua cognosci atq; sapit, c. significans, Qintellectiva anima est qua primo intelligimus S sumus: unum quodq; enim per pro priam formam actu est& operatur: ob id ipsa propria & essentialis sorma hominis
colligitur ex eadem demonstratione lib. a. de Anima cap. r. non ergo se habet ut intelligentia sid caelum, quae non est natura caeli,nec principium intrinsecu sui motus, quo primo mouetur citum, sed quo secu-do & eNtrinsece cie tuta at anima nostra est principium,quoprimo movemur,sapimusci intelligimus ,& ut propria dc intrinseca natura principium est omnis motus ho minis. Et hoc Alsonius a Castro tanquam
errorem condemnat lib. r. contra haereses
verbo Anima haeresi i .quodno solum anima nostra sit sorina substantialis hominis, sed etiam inquantum rationalis: nam ho mo a forma rationali habet esse,ab ea operari,isc ab ea est homo:&ita in concilio Vienensi citato &Lateranes.Quia semel coc-pi Aristotelis verba sigillatim ponderare, ut eX collatione doctrinae eiusdem resista perspicacius S dilucidius marusestetur, v luterius prosequamur quod coepimus. Postquam igitur lib. 2.cap. I. animae sinitionem tradidit Aristatuam cap. r. in sua principia resoluit, in 3. cap. animae potentias distinis guit in quinque genera, inter quas intellectivum numerat tex. et . quam vim solis competere hominibus inter mortalia d cet ibi temet y. Ergo si animae,quae actus est corporis,quinq; sunt potentiarum genera, inter quas comprehenditur intellectus,igitur intellectus potentia est eius animet,que actus corporis desini fuerat: perpera ergo & contra Aristotelem philosophatur
Comentator dum docet,intellectivam animam non esse essentialiter formam hominis Deinde idipsum te X. 3 o. si utilitudine Ggurae comprobat,ubi respondens ad septimam illam difficultatem, quam lib. I. de
Anima tex.8. proposuerat,si una sit comunis anime definitio:& lib. r. de Anima teX- tu D. subindutaerat, an anima, quae actus corporis definitur,vni uoce omnibus coperat animab',tex. 3o. lib. 2. de Aia dissoluit: scut enim figurarum omnium una est rati opta etiam Ec animarum una erit omniuvni uoca definit io: ubi trina collatione animae cum figura hane similitudinem expli- euiin quam ridiculum sit, animae quaerere
communem definitionem,quae no sit cuiuis animae accommodata. Amplius aduerintendum & magis ponderandum est quod
ibi subdit tex. 3 et dicem, trema autem atq; minima rationem habent mearem, id est,m-tellectus in extremis atq; minimis est uaperiphrasi homines intelligit, ut ibide --
Posuimus, Quibus enim mortalium c inquit
nimae per peditur, teir rex. l. lib. 3. confertur.
515쪽
Dest fatis, bis sunt continuo ct taetera cunctae
ergo aperte vult homini inesse intellectu, scut caeter potentiae insunt, hoc est , quod intellectus & caeterae potentiae, quas prae supponit , eius animae potentiae sunt , quae actus corporis definita fuerat. Neq; Aristoteles Averrois haeresi fauere videbitur , eX eo quod suffdit ibi, DeinHIedlu vero memplati ,alia ratio est, quasi innuat,intellectu neq; animam esse, neq; animae partem:sed hoc ideo dixisse eNimina , quoniam de intellectu contemplativo in lib. 3.de Anima
futurus erat seriaior 3c praeterea eNam celus
ad primum pertinebat Philosophum,qua
tenus intellem separatus est: quatenus vero coniunctus, initio lib. 3. de Anima,vbi locum istulti & dubitationem positam in hoc teX. 32. perspicue& subtiliter dissoluit dum dicit. De animae autem ea parte, qua co gnoscit oe sapit, . quasi dicat, anima est qua primo sapimus atque cognosti mus, ideo est homini, forma. Quare quae circa intellectum in superioribus relicta fueratrix. I r. sub dubio, in lib. 3. quasi in proprio loco lib. 2. cu suppletur& declarantur: sicut quod lib.et.
bis, quae teX. II. de potentia in communi dixerat, rea. I r. lib. 3. teκtu 17. in particulari de intellectu
G. 3.di. possibili, atq; similiter de agente intellectucuntur,co accipiedum emponit, cum intellectu agente
ferrari partem ammae portu alteram ab intellectu possibili. Unde non poteris non mirari,cadi de lector, Aristotelis huius a digiosi quidem hominis diligentiam singularem S tae Xactum ordinem processu doctrinae: omnia enim in suis locis relinquit tractanda, nihil confundit: ut vides, quae addubitat in c. libro, iii 3. lib. perficit, ct cotinuo ordine naturae doctrina ipsa eleuatur,altiusq; con-ππ-z I. surgit. Ideo si lib.2. teκ. et t. a quibusda de-hb. . ci, sideratur determinatio,si intellect' ab alijsrextu I. antinae partibus separetur,in lib. 3. a teX. I. lib. 3- incipit respondere determinando de intel-
'visura lectu deinceps agendum esse, siue sit sepanabilis ab aliis amnis partibus .fue ηο separabilis marmmainesed rationcesse autem separatum euidentissime cap. I.&et. lib. 3. mani- Lib. t. sellat,preterquam quod praedicto teX. 2 I. rex. 2I. et .lib.clarius suam aperit sententiam,quam ut siue calumnie, siue eXtortae expositioni, dubitationi ve locus relictus esse videatur: verba enim dilucide affirmant, quia dicit,
Dd intellectι verbi contemplativa' potentis,n dum quicquam est manifestum hactenus eκ-cusat se a tractatione de intellectu:deinceps his,quae sequuntur,propriam affirmat semientiam sed videtur hoc animae Orcnud esse diuersium,iisi i soliimperinde, atque pestiuum ab eo,quod accidit seiugi pararit pote JLQu o autem modo clarius at firmare potuerit, nescio: Nam verbu - r non est dubitatis, sed graui sit irae,modestissimeq; asserentis, ut eX sequentibus aperitus cstendemus,&legit unu esse huius testimonii sensum , ere lib. io.Metaph.te X. 26. confirmabitur, ubi Lb. t o.
incorruptibiler ergo h anima separatur, tan- tex.26. quam perpetuum a corruptibili, non Iantum docuit animam intellectivam actum esse corporis,sed etiam obiter separabilemelle a corpore: hoc autem lib. 2.loco citato
non determinat, quia alio properabat, &quoniam singulae dissicultates proprijs locis eNam inadae manere debet. EN hoc loco Tex. 3 r. citato lib. 2.de Anima teX. 32.dubium pe- e . . r. apedebat de disserentia intellectus ad alias ani Πων permae paries,De intestilla vera conreptatiuo alia textu I. inquit ratio est: quod lib. 3.tem. I.diluit di- M. 3. decem,onsiderandum deinceps est,quam disseren anima.risIabet ad alias,scilicet anime partes:quod in sequentibus facit, cum considerat, quo pacto fiat intelligere , quod separatum est, quando materiae facultatem supergreditur, cui anima nostra non est immersa, siquidenon particulariter, sed uniuersaliter & abstracte intelligit .Quare cum Aristoteles dicit intellectum esse separatum,non esset ab Auerro e alio torquendum,quam Aristoteles accipit, qui intellectum docet separari: non quia potentia non sit animae nostrae, quae actus est corporis, sed quia actus est
neq; a materia eductus , neq; materiae immersus, sed altior & eminentior, quoniam eius facultatem eXcedit & supergreditur, ut lib.et .de Anima cap. I. di Nimus quaest. I.
ct cap. r. quast. I. dissu sitis & exactius insequentibus aperiemus.
Quamobrem AverroEs suo primo argu Ad r. armento nihil aliud concludit, nili quod no- 1umeretriastra amnia,quc immortalis est, no est actus Aueracis eductus a corpore,neq; est neq; fit depen- pro δεν
denter ab ipso corpore caduco & mortali, m. ideo de fotis aduenit , dc sine organo operaturi qua via ab Aristotele asseritur intel lectus nullius corporis actus. Sane si anima intellectiva humani corporis actus non enset ut Averroes summo studio contendit eo ipso a nobis subtraheret principia moralis Philosophiae ct partes illas animae, quae
516쪽
quae agendi de omnis virtutis principia ab Aristotele ponsitur lib.6.Et hic.cap. I. ct C. Quod nefandum est & absurduin : nam si
neqi voluntas, neque intellectus potentiae hominis essent, neque oporteret onsiliara neq; de suturis deliberare. italium esset leges condereae publica, aut familiam m-gere et necessum est igitur dicamus, ab ipsi etiam Aristotelis Philosophia coa cti, animam Intellectivam.cuius potentiae sunt intellectus dei voluntas, nobis vere 2 emiserialiter ut formam uniri:non tamen sequiatur,quod anima sit mortalis ut materialis in corporea , ut ex sequentibus erit diluci
Secunda argum etatio,quam pro Aue rod adduximus,non est soluta ,sed dis scilis redditur ex eodem Aristotele, & ijs, quae
inferius in solutione ad I. principale dicismus,scilicet animai nostram numerari pro multitudine corporum: quoniam ipsa imtellectiva amma non est aliquid unum pri- dicamentalei, nec habet causam numeri, qui fit ex diuisio ne continui, unde omnis numeruς habet,ut materialis si a tq; a m teria pendeat:anima autem nostra neque 'uanta, neq; corporea, neq; materialis ea, ut sic numere tu r:cum hoc tamen sat,ut numeretur&multiplicetur unitate multitudiaris, quae, sequitur ens & esse; quomodo quaelibet lainantia, di quodlibet ens vir talem habere dicitur lib. q. Metaph.teX. Pnumerus enim non est causa unius,sed ecouerso unum: indivisibile causa num eri est, ct multiplicandae multitudinis. Ita Arist teles,Platonem redarguens lib. . Metaph.
i t .s I .ad s s. asserit, quod idea separata una. est Osindiuidua, alias impossibile esset de multis praedicariundi induxergo sunt di singulares sebstantiae separatae.& ita in animauus poterit esse multitudo sngularium ex commensuratione ad corpora,vt habes exactius inna ad I .principale,& Aristoteus expresiit libbet. de Anima te 26. ibi, Etenim ipsa corpus quidem no autem cor ab loel inestob hoe m corpore, atque mcorpore rati, non m qu u sine discrimine i*Lis,c c. sed in eorpore aecomodat O: Achuerim. - talafis,m ep, Hest yotentia. ω m
propria muria, μapte natura fere, lici, solem
quod paulo ante dixerat: rex. 24. Ac, enim a entium,m eo,quodpatitur, atq; disponi ruriis se Idetur. Εκ quib' igitur locis aperti colligitur animam ex commenta ratione
ad corpora indui iduati quod in citato Lais teranensi concilio liis verbis dicitur, Piis comporam, minβηditur, multitudine situlariarer multiplica lis: multiplicam , multiplicandasit. Caeterum ut Aristotelis mens perspicacior constet,enitar hoc, quod de enumerationea minarum dictum est , ab ipsius scriniis altius deducere. D erat Mi in Arist. lib. a. e. s. per totum,maκι me . I . , r. ad
teN. 62.illis verbis, sum autem Distiuumpo sentia sale est, quale tam ipsisndi Duibile est m. si tu, e X. I is. addit non ibi sint iis sensibialia ded etiam quod Ioesius est quasi mιdiocrita quadam conrnsuetam eius, qua in sex bilibi ures. Qua de re Aum lib. 3. M Aiuina de intellectu serino incidit, sinialem collationufaciens Ardi. si intellectus ab intelligibili patiatur,eisisque eNuperationibus corrum p/tur,respondet cap. i.in tex. a. quod si interitorsit sentire in ali quoddam, Se ideo in intellectus si potentia ipsa intelligibilia, dcxex. 3.S 4.quod omnis potentia denudatur ab eoAuod recipit ut ibidem lauus expo- sumus)fit, ut sicut sensus denudatur a suo obiecto,quod recipit, ita ct intellectus Ne tu autem saeici liquod ηω; vlla sit ipsius no
tia: in quo damnato Empedocle, Ana 'goram emendat, ct simpliciter denudatum ab omnibus facit intellectum. Quare sicut sensus,qui particulariter est cognitiuus,particulariter talum denudatur ab obiecto ut insensu tactus ibidem ex posvimus ita m- 'tellectus, quibuniuersaliter de simpliciter omnium est cognitiuus,ab omnibus denudatur. Vbi vides Aristotele loqui primum non de intellectu,qua substantia sit separata .sed qui pars animae est in quo haeresis Commentatoris de illo suo unico intellectu ab Aristotele damnatur: quia princi pio capitis de intellectuiqui est animae pars, sermonem habere coepit.) Secudum, quod habes,est, nempe uitellectum nullam h bere naturam determinatam , ideo immi Rus est:quod teκ.6.ostendit,tum , quod nosit eati Mumri duo id es,non immutatur
intellectus immutatione corporea,neq; Vtitur organo, sicut sensus . tum etiam,quia MHtellectus Aciti e perieram, id est, intellectui
conuenit conseruare species & in se recipere sine.corpore & organo, quod sensui co- . petere mequit. In quo eleganter alteram Averrois phrenesin condemnat, qui ani s 9. 6O.
517쪽
mam intelleAiuam materialem laciebat,si forma deberet esse ho nisiduit enim Aristoteles iquod licet forma si hominis, non tamen calesii, neq; stige fixod est, non asse
tur his alterationib' materialibus, id o imis Obso . passibilis est.Quare liceatlibi, germane lea. - oor,hinc ecoditam & penὸ admirabilem. et Q. Aristotelis subtilitatem deprehendere,q u.44 dunti intellectum exs militudine sensuum: 'ii inuestigat,insgnem dissimilitudinem seti. t. . , sus ab intelle ita cocludit teX. icens,
. ---. mi, ais, missi Emiste. sentias ergo no sne i corpore, intellectus autem sine corpore spe-na cies admittit de reci*msic veluti cribeto diruta A' stinguit Aris. sensum ab intellactu. Eora Quomodo teX. 7. concludit Aris. verba maxim. nois ad instem tanta ibi, Sensiimum enim non est e corporae Arist. at intcsiectu abrus arabitu. Quae verba separat' re noster iste Commentator pro fulcimento t=a Aure sui erroris torquebat, ut unum separatum menti intellectum in omnibus hominibus ponoret: non debuisset enim obliuisci eius,quod Aristoteles tex. 6. statim pr miserat, ideo scilicet separatum esse, non quod non sit poetentia anima, quae actus est corporis, sed quod est separatus , quia noti coniungitur calido aut frigido id est ab Orgavo corpo reo se itingitur:& ita solus intelle cius susci pit species, ct solus ipse per eas intelligits ne aliqua corporis communione Sacti me:hoc modo ab Aristotele intellectus ti ster separatus vocatur. Ecquis non videat si in non paveos reperiri lapillos eκ ipsis com m ημd ni istos elementis, qui tamen virtutes lia heant sapra mundanas de cilestes Magnes enim ferrum trahit caelesti potius,quam elementali virtute:inde iaspis ad restringenda sanguinem , mirabilem sibi vendicat ope. rationem.Pers mili igitur rersi consequentia licet anima nostra sorma sit & a ctus esissentialis hominis,eius tame intellemis viristus quaedam separata est hoc diligentiva ad 2. principale insta expono no est enim
intellemis separatus secundum rem', quia coniunctus est ammae , quae vere actus cor poris est,tam e separatus est, quatenus sine organo operatur. Vides igitur, ut animae per corpora disserunt, quibus essentialiter copulantur,ct secundum quae commensi rantur,ut ad I .principale latius habes. . fg r. Male ergo Auerroes inferebat ex ani utrinis mae nostrae immortalitate & separabilita-
ιυὶrma. te,quod illa sit una in omnib' homi iubast, quod ino modo cum fide catholica de vera Philosophia sedeciam tu Aristotele aret
rci Marte pugnati ili f. ποῦ diti l Non minus inepte in confirmatione ar- Ad cyrguebat Auertoeli, qu4d intellectus unus matione esset,ex eo qudd obiectu intellectum unu studi, esset: plus enim eo cluderet, quam . Auest nitas loterces intendit. Statim eram ab liam s. tiae ex qui iur,nim uum quod liciti lanium noster nitatec intellectus unus es et, sederi absolute non DEILvsset in universo vis solus unicus intelleis ius. Insuper noster intellectus, ut ait colligeretur subct tiam esse separatam,sedettiam Deum, divinumq; intsuectum I patet, qui a eN unitate intelligibilis, unitatem deducit intellex.Fallitur igHui,tum, quia - di: ex unitate forma li obiecti non debuiis eo, voti ligere misi specificam. una talem potenti omon it diuidualem ct singularem: cum vni m. id itate enim vis bilis obiem plures numcro ti sunt releuae vi suae lib. 2.de Animas cap
fusus habes de distinctione potentiarum ab unitate obiectorum proueniente tum etiam,quia potentia non dat Trutate obi Eis,sed ecomaerso ut loco citato. Insuper species imelligibiles non se habent ad intellectum,ut intellecta,sed vi quibus intelligimus tundes amelligere esset actio uaninsens,numeraretur qua dem mmmero paΡ ientium, ut combustici ex numero combusibilium: sed quia intelligere alio immis mens est in agente,no debedem aecto una talem ct multitudinem liabere sed em subiecto. Quamobrem licet unum dea me&a te intelligatur quia alio a me intelligitur, alio.ame id est, alia specie, alia notione &imellulione cliud erat intellitere meum, ct aliud intelligere tuum et ideo in praedica mentis dicitur,quod licet scientia uniuersa. lusit quoad obiectiam,singularis est quoad subiectum,ut in praedicamento ad aliquid . . Cuius rei signum est,quod magistrino in- ο 'ducunt scientiam in intellectum discipuli, das tum si industria,ingenio & labore ipsus disci. mo, puli praecedente, sicut medicus. n sanat nisi cum miniserio naturae: ergo neq; secadum doctrinam . magistri est disciplina indiscipulo', sed iuxta facultatem industriae ipsius addiscentis: neque secundum ariem medici sanitas in agro est, sed iuxta vi xulem naturae : similiter ergo intellectias non est unus in unitate obiem, sed distinguitur secudum numerum habetium sur
518쪽
DDDA' In eadem confirmatione unum aliud insecudum uoluitur,nempe quod intellectus fit nobis es nobis unus, ut continuatur & nobis per phan-
continua- tasmata copulatum. in quo consistit nomi-
ω,πομ- nima pars Averroisticae delusionis,quq cocundusο- tra Aristotelem expresse militat, qui sorti pian - mam homini a prunaeua sua origine perra mata. generationem continuat.Quod Theophrastus diligenter considerauit ex Aristotele lib. 2.PhysteX. 26.qui dum docet,ad Phys cum pertinere de natura determinare, dicit, formam hominis terminum esse naturalis cosiderationis,secundum quam homo ab homine generatur. Minus tamen aduertenter Averroes non per generationem &esse,sed secundum sensus & phatasiae ope orationem nobis animam intellectivam coniunnit: est enim phantasia motus factus asentu secundum actum lib. 2. de AnimateX. I 6o. Accedit huc, quod vix intelligi bile est,ut unus idemq; intellectus tot hominibus, tam diuerse compleNione,loco&tempore distantibu , simul & semel uniatur.praesertim quia haec Averrois fictio, si diligentius perpendamus,continuatio appellari non debet,sed potius separatio,POniam se mouetur a phantasmate , a quo,Vt intelligere contingat, abstractionem fieri oportet. Sic enim ex Aristotele Ostedimus lib. 3.de Anima cap.2.species a phantasmatibus abstrahi,& quod species, quae in intellectu possibili recipitur, immaterialis est, ideo eadem in phantasmate, quod materiale est, recipi non potesti saluum ergo est asserere,animam nostram perfici secundum huiusmodi continuationem, & tameno vniri ut forma,cum operatio ipsum esse indicet. Demum, ut ab alijs multis abstinea in re clarissima,irrefragabiliter & ad hominem arguo equia si intellectus per pha tasmata copularetur ad intellige dum, cum per species intelligantur res ipse, per intellectum autem eas intelligamus, si,ut sicut paries albus,qui per speciem visui copulatur, videtur , sed non videt, ita ex hac sentetia Averrois sequeretur intrinsecc,quod phantasmata intelligerentur non autem sequetur,quod homo intelligeret, licet coniungatur phantasmati, quod intelligitum sicut enim paries non videt, sed eius tolor videtur,ita sequeretur, tantum phantasmata intelligi, non tamen quod lao ino intelligat. Itaq; Averro es non dat modum , quo homo intelligat: etenim si unus ellet numero
intellectus , unus quoq; esset intelligens svnu', Volens, & ita omnium ii, telligentium una actio:quoniam phantasmatum diuersitas nil videtur ad distinctione facere, eo quod praeambula sunt actioni intellectus, ut colores praeambuli sunt visui : neq; operatio intellectus directe per operationem phantasmatum variabitur. MaNime quod Averroes species intelligibiles non ponit a phantasmatibus acceptas, sed potius irradiantes phantasmata per eum mO-dum,quo plato dicit visionem fieri ere quadam radiorum visualium extra missione. Quocirca sicut colores sunt actu visibiles per luminis irradiatione quod iuxta Aristotelem verum est, ct ex dictis lib. r. de Anima cap. 7. patet sic iuxta Averroem
phalasmata fiunt per illam illustrationem actu S per se intelligibilia.Quod tamen &cum veritate pugnat, ct ijs, quae hactenus
di Mimus,aduersatur: tum,nula phantasmata non sunt per se intelligibilia, quom a singularia & materialia sunt:tum etiam,quiano essent intelligibilia per abstractionem, ut docuimus, sed potius per illius luminis receptione. Quod quidem nouum est atq;
inauditu vi& Averroes docet quia omnis receptio fit ad modum recipietis,ideo materialis est sicut phalasma: quare intellectio non fiet per receptione,ut contendit Auerroes:& cum neget fieri abstractione,ut docet Aristoteles,manebunt ergo phalasma ta otiosa oc impertinentia ad intelligendu, atq; ad intellectivam operationem disparata erunt, quod manifeste veritati & rationi repugnat: non est ergo possibile, ut unus intellectus numero sit in omnibus hominibus solum per phantasmata copulatus.
Quod autem postremo in eadem confir substiti cmatione includebatur de pluribus intelle- separatae hibus separatis, insea ad 4. principale ha- qaomedobes latius.Nunc autem dico pro materia ar μt pro-gumenti,et Aristoteles dum docet lib. I et . pter latra
Metaph. loco ibi citato, substantias separa- nes ad cistas otiosas esse, si no mouerent corpus, pri tu quiamum probabiliter de to p ce argum elatur, mouent. neq; inducit necessitatem. Deinde diligentius perpendenti locum,constans & firmuerit,non absolute,sed conditionaliter & ex
hypothesi suisse loquutum. Qiud quod
otiosum est quod ad suum finem non per tingit , mouere autem corpus non potest esse substantiarum separatarum sinibi nihil enim ordinatur tanquam ad finem ad id,
519쪽
quod ignobilius & se imperfectius e&isit : semper ergo finis potior est ijs, quae sunt ad finem, nam finis bonum est rei&raestantissimum eius. Docebat aute Arioteles numero lationum substantias separatas numerari, non tanquam ex fine, sed tanquam eri occasione & notitia a posteriori,quam ipse Aristoteles citra reuelatio
sep nem poterat habere. Vnde cum anima no-νaω ime' stra est separata, quan uis non sit perfectagm babet & completa natura, quia est pars hominis Iu m cs ad integritatem naturae hominis corpus atq; νς' etiam pertinet) non tamen dum separata a cm, est a corpore , frustra, otioseq; deger: quia brati rudi finis eius praecipuus & totu eius bonii nonnems, est informare S mouere corpus,sed potius intelligere, in quo lib. I.& Io. Et hic. Αristoteles hominis foelicitate collocauit. Idcirco cum S. Tho. I. z.q. q. art. s.multis di Lisse docuimus,quod licet corpus pertineat ad integritatem naturae homini S, non tamerequiritur ad integritatem beatitudinis secundum essentiam , licet bene corpus per tineat ad perfectionem beatitudinis. Rationem huius assignat S. Tho.ibidem ad et . de quo nos infra ad I. principale late diserimus, videlicet quod operari sequitur esse: cum igitur anima nostra in suo esse subsistat, poterat habere integram ct completa suam operationem , quae est intelligere,
quanuis non habeat integram naturam. Etenim tota hominis natura non addit aliquod esse supra illud,quo anima nostra subsistit ideo Gus beatitudo non retardatur eX absentia corporis, nec diminuitur secun, dum essentiam,nam alio ni premo S eminentiori bono eκ consortio & participatione Dei suppletur Sc rependitur, de quo alibi incidet disserendi occasio. His auditis,sussicienter i , expositis ςTullom caciter figmentum illud Averroisticu veis ercoctu-re e Xibilandum, explosum mihi videtur, J.o ictura indignumq; quod amplius in si holis audia
diu me tur, nisi qualenus rectu ab errore prouenire contingit,ct occasonem nobis praestat exactius Aristotelem declara din veritas enim ex aduersis magis micat,& contraria indita
se posta magis elucescunt lib. t. de caelo teN.Ao. Et nequis putet, S.Thom. immodeste dixisse Commentatorem istum non fuisse peripateticum, sed potius peripateticae doctrinae eversorem S corruptorem,
a addo ego impium suisse &male assectum in fidem catholicam, quam nihili faciebat:
eXpresse enim consessus suit, se tenere contrarium fidei catholicet,quam temere ct iactabunde positionem vocat, quasi salsam
sentiens & extraneam iudicas este opini nem : ct non veretur affirmare, se contrarium fidei tueri velle,censens fidem de aliquibus esse, quorum contrarium ratio naturalis euidenter concludat. Quod quam
salsum st,ab initio hui' disputationis perspicuu & firmum reliquimus,ct in decreto illo Lateranensis concili j determinatur: ratio enim naturalis nihil habet contra fidem : S licet fides supra rationem naturalem sit,recte rationi naturali non aduersatur. Solubiles sunt omnes rationes contra fidem, ut in dicio concilio Lateran . deter minatur, ct S. Tho. elegantissime quatuor libris contra gentiles persequitur. Haec autem nos contra ipsum adduNimus dunta-Nat arguendo eri ratione naturali,& eX peripateticis principiis ut ab exordio hui' disputationis 3 positim ' ne his principiis gloriabundi S iactabundi Averroistae triumphare de fide videantur,ut eodem caemen to,quo Auerro es aedificabat,discipulorum eius obstruatur Os, ne amplius in circulas ct angulis,pueris ci ignorantibus, qui de arduis iudicare nesciunt , circunio Plentes
salse S subdole imponant: atque fideles &Cmnes veritatis cultores consi libus armis, quibus nos impugnant, eis resistant, seseq; tueantur. Sed ad sequctia pergam'. Secundam classem ut quibusdam vide- Secundatur, mea enim sententia aliter est,ut post di epinis, et
cam ducit Ale Nander ille Aphrodis ens s Aristotelis discipulus S diligens auditor, ti catur
grauissimusq; pli ilosophus , qui tanti no- cum c minis suit, ut sua tempestate eo autoritatis lGribus, deuenerit, ut philosophus non haberetur, eis qui idem non esset Alexandrinus.Dicebat corrupi- igitur AleXander, animam nostram cor- runruptibilem esie smplisiter, secudum quid incorruptibile & immortalem l licet enim
nostram animam nobilissimam & sormarum eNcellentissimam censeret,iamen qu sex noctri corporis coplexione S elementorum mistione resultaret , ideoq; corpoream,materialem atq; adeo morialem eNistere .Plutam ς sunt pro hac sententia argumentationes, quas in praesenti omnes inducere superuacaneum censeo: sufficiet tamepraecipuas adducere,ut in Averroissententia recensenda factum suiuquia qui omisetuntur,eN pr cipuis argum eiis in principio huius
520쪽
,:l huius quaestionis positis petenda sunt. P
. b. uri. . tissimum tamen huius sententiae firmamen .r et ri tum eri lib. 2. de Anima c. i. ct r. iunxitur,
., ita ubi animae definitio ponitur & probatur,
atque communis esse dicitur omnibus an mabus: & cap. 3. docetur um uocam este, aequaliterq; omnibus animabus compet te: ergo si relique anims eorruptibiles sunt, nostra quoq; anima corruptibilis erit. Confirmat ex lib. z. Phys. rex. 26. quod homo non aliter hominem generat, quam equus equum , iuncta doctrina Aristotelis lib. I. de caelo cap. I I.Omne, quod incipit,desinii: anima autem nostra cum corpore incipit vi docet Aristoteles lib. i et Iletaph. teXrii I 6. ergo cum corpore perit. Caetera ex praecipuis huius controuersiae argumentis petenda.
Ammia Hanc sententiam visus est tenere Petrus M. Pomponatius,vir sua aetate clarissimus,libello de immortalitate animae,qui senten tiam fuisse Aristotelis defendit , anima rationalem corrumpi. Et praeter asserta argu- meta, adducere videtur verisimilem rationem:quia cum denominatio semper fiat a maiori ct abundantiori,S in homine plura sint mortalia,quam immort Iia, simplis citer igitur homo mortalis est,qui sola lia. bet partem intellectivam immortalem,cetera cuncta mortalia sunt. Signum huius rei est, quod si climata uniuersi omnia perlustremus , phites homines bestiaruin mors ct ritu Niventes reperiemu , quam rδtionquientes.Fortius cofirmat, X eo quod intelligere testante etiam Aristotele nullus h mo potest sine phantasmate t. ideo paucis. simi hominum sunt, qui cognitione supra sensum vel lutum culmum sese extollant.
Quinimo si rem penitius pςrpendamus, i
m ullis,minimisq; animalibus prudentia Siuturorum prinudentia superamur. In pri mis,ut alia m iora ες praesta' Iiora praetς- rea,sic dς formica & ape ηXperimur, qua rum cura,scilicitudo & r gimen,si circuspicias,admirabilia videbumi Italio imo autem inςrmis est,iners , Improuidus ct in caulul,
quod sgnum es , cne phantasmaIe oper tionem non habere ut Arist.dicit Ii 3 M
Philosophus, ut separata esset otiosa,quod L .l ςst absurςumin idem Aristoteles lib, pr
dicamentorum cap. s.de s ihmotia asserit,
sibile est alarii alii despcivata corruptis nobis corrumputur Om Dia,que in nobis sunt: igitur no manet anima cum jm ramur,atq; adeo anima nostra corruptibilis es,nec separari potest,nec Aristoteles de statu separationis cogitare valuit.
Haec Opi o h retica est in fide, ut ex di- C pura decio Lateranensi decreto constat: ideo in tu se duo mine naturali ct recta plutoso plua sustine- mone. ri non potest,& inepta atq; imprudentissi-hia est:quoniam non solum verae religioni aduersatur,sed cuiuis etiam reipublicet, leuiter,mediocriterve institutae, grauiter repugnata sublata enim e medio animae ImINOr-ralitate, prosecto rempublicam euertes, pace ct tranquillitate adimes,viriusq; omnis
abolebitur. Etenim seminariu est vitioruomnium opinio ista ,& omnes leges , re rum que publicarum regimen optimum ab animae immortalitate pedere videtur. Qua iaceram ob causam nunquam potui in eam senten. immori
tiam venire,ut Alexander Aphrodisiensis litatis alet huius unquam fuerit sententiae: non poli et M aseenim in dedecus sui Nagistri Aristotelis no sertancedere. Et eiurn nisi meus mi e sal litanimus
qui hominis huius autoritatem& singularε grauitatem inspexerat,nu squam hanc poterit sibi persuade te sententia: abolῆ daagitur
est a talo viro infamia. Quis enim .animam Vna cum corpor elanditus deleri arbitrabitur,nisi qui a rationedi sensu cona uni alie
lijs, pravisq; facinoribus correptus,ut futurorum malorum metu quia nondongei m. minere, sibiq; instare videatur optet, si pos uset,aut natum non siis triaut nihil quicqua ' .sui a morte superesse 'Ab hae igitu, suspi- - ' Mone Aleriandrum graui simiumΓhilos ' ybum procul abesse compertum erit his; qui diligentius per eius scripta suerint pro- gressi. Habeo in primis testimonium Augustini Eugubim lib. ρ. de perent Philoso- b .phia cap. 2I.dc 22.qui acerrime pro aut idia P ritate Alexandri pugnat. lulta enim per i. tri .eγuerse vitio locoru, temporumq; diuturno- 'xii imperiit homines deprauarunt: adeos es in malu sumus procliues & oscitui et lia 'luos legimus,cotenti raptim & cursim pauo vidisse. Vanu igitur hoc iudiciu de immorta litate animae A te, adro eu A phrod1- seu no adscribet qui sua scripta omnia per-
degerit, e clauiq; perpenderit: iton repu ULdiauit ille animae nostre immortalitat E,qui O i non semel cum Aristotele se titit, nentem