장음표시 사용
531쪽
Perpende si potentiae animae sint separabiles, hic solis
vires ra- uit cum docet,intellectu immistum esse &tionis. ab omni corpore immunem. Vbi quan uis
de potentia videatur loqui,no de ipsa substantia : tamen quia eX accidentibus subsidium petimus ad cognoscedam ipsam subsantiam,fit, ut recte Aristoteles eX proprietate ipsius i mellectus possibilis, e re conditione operis,ex eminecia dc eleuatione potentiae, quae omnia immista sunt& sine corporis communione,naturam & substatiam animae nostrae nanciscatur, nobisque manifestet .Proculdubio ala nos ra in suis operationibus a sensu & singularibus incipiens, semper procedit ascendendo ad ni agis uniuersalia, denuda do materialia materialitate,singularia expoliadosingularitate: perande ac stomachus alimentum magis ac magis excrementis repurgat, ut ipsum in substantiam aliti conuertat: ita anima eXpuringat materialia, eNpoliat singularia,ut quod quid est& vniuersale ipsum ad collatoria sensuum percollatu percipiat. Nodus iste procedendi animae in suo munere & sunctione aperte indicat substat iam animae separatam ct immaterialem l quare animam intelligimus esse sine quantitate, sine figura , sine loco, sine situ: nam si alimentum, quod actione pitysica dc materiali conuertitur in naturam nostram , nostrae substan tiae accommodatur & assimilatur, anima, quae no sollim ad se trahit obiectum a ctione immateriali& spiti tali, sed se transmutat& transfert in ipsam rem, & per transumptionem ista sit ipsum intelligibile lib. 3.
de Anima teX. 3 .dc lib. I 2.Meta.te N. 39. immaterialis necessatio est S abstracta, quoniam est velut potentia omnium intelligibilium,inchoatibq; psorum: quare ma xime incorruptibilis S proprie immorta
s. ratis Non dissimilis argumentatio nectetur
ex natura e X te X. s. quo Aristoteles naturam intelle.
postisili, ctus possibilis nobis definit dicens, Vt neque istae eis ina sit ipsitu natura, nisi ea sol m, quam libi. ex tex. s. lues, id ςst,in potentia ad omnia quod in
huius textus enarratione comparatione ad materiam primam eXpono. Certe si intellectus nullam naturam actu habet .sed omnis naturae expers & ab omni natura denudatur,ut omnem possit suscipere naturam, est ergo immaterialis, quia omnis quid ditatis materialis est cognitiuus de susceptiu'.
Vnde peracutὰ inserebat: Aristoteles , lanima nulli corpori miscetur,sed ab omni An At
corpore separatur: inde consequens est,am baia nomam subsistente esse,quia immunis acose sera insepore S ab omni corporeo organo, ideo subri t.
subsistens S a corpore independens atque tu ista να- incorporea,vtpote quet ut spiritus de soris risue g. aduenit lib. 2. de gener.animal. c. 3. Neq; circa temeX eo quod anima nostra actus sit corpo- 7.ris,a corpore sustetatur,quia secudum esse non dependet ab illo: intelligere enim in intellectiva anima est,& ab ipsa sustetatur, non tamen intelligere sustinetur a corpore. EN teX. 6. hanc sententiam planius con- 6. ratio, firmabimus,si eiusdem textus enarratione quia non huic nostro proposito accomo demus. Ea- est capax dem nanq; radice atque medio expressedc materia
e re prosestra anima nostra impassibilis S liti aes
immista dem sistratur,&quod lib. t. e X. I I. num texdubitatum fuerat,determinatur,scilicet an i m 6.mam intellectivam de foris aduenire,& n Oesse a ctu de potentia materiae,quonia nullius corporis est actus,id est , determinatus& receptus eX vi materialium dispositi num Non est mlah sidus iussi idus,neque afficitur materialibus dispositionibus. Sic igitur deducit Aristoteles, Intellect' est Observa
ab Omm natura denudatus teX. s. EX quibus L. i.
in textu praesenti inseri, intellectivam an mam non esse materiae, eiusq; materialibus
conditionibus immersam , atq, adeo quod fab ipsa materia secundum esse non pedet, si si v se
ideo immortalis est. Consequentia vim ha prΥ-bet,e N eo quod forma,quae educitur depotentia materiae , pendet a materia, totaliterq; immergitur materiae:at animam n
stram sic se habere id est,cum corpore misceri&qualitate corporea assici iuxta Aristotelem in praesenti,rationi non est consentaneum: ergo eX sententia Aristotelis anima nostra materiam supergreditur, supra quam eleuatur: quare si ala nostra nec materiae immergitur, nec ab ea pendet,poterita materia separari,quia non se habet ut sensus, de quo hic dicit Aristoteles instrumentum corporeum habere & organicum esse:intellectus autem nullius organi actus affirmatur. Vnde etiam in enarratione huius textus dicebamus, Aristotelem soluere du- Auendri bitationem propositam lib. r. de AnimateX. 1 2. dc I 3. quia si intellectiva anima non lest corporeo organo mista, secundum eκi- inentiam abstrahit a materia,cuius qualita tibus de conditionibus non assicitur: sepa- . rabi
532쪽
rabilis ergo est a materia,cui non communicat,& else habet a materia inde pendens: quare intelligendo a phantasmate abstra hit,&intellectus possibilis non ante intelligit quam species purificatas a materiareo cipiari intelligere ergo,quod functio anime praecipua est, a corpore non pendet. Quod aperte indicat, corporeum nil nostris mi is o i steri animis,ut nil concretum , aut e X terra Jub natum, aut ex materia factum,intellectuiti z affirmare possimus. Haec vera sunt & philosophica , quia operatio facit cognoscere formam,& modus operandi e X parte operantis modum essendi pret se fert rintellis re autem, etsi obligari videatur phantasiae, non per se, sed ex accidenti, quia formaliter separatur: ideo animae immortalitas es-ficacius deducitur ex operatione intellect' agentis ut notabat Arist.lib. 3. teX. zo. ob id ut ibidem insinuabat intellectus polit bilis minus separatur, quia tantum formaliter & negati uc, quoniam no pendet a ma teria : agens autem intellectus amplius se. paratur, quia realiter & affirmative secundu esse, nam ipse dicitur veru esse.
.rat Aeae Hanc esse Aristotelis expressam metem, eode rex. confirmat quod eodem textu subdit ibi, S. cura Io Tamen neque nra est locus, sed intellestas, .luaia ιm id est,quod anima nostra secudum partem materia is intellectivam locus est specierum, hoc est, in species quod non recepit species, atq; adeo neque
mi L habet operationem communem cum conis iuncto ela in organo corporeo receptam,
sed sola anima sine coniuncto corpore species suscipit: ergo sola sine communione corporis operatur, dum intelligiti quare ipsa separabilis est, immista & nullius corinporis actus ut lib. t. de Anima teN. O. in medium proponebatur atq; adeo operationem habet anima sine corpore, quod lib. l. de Anima tex. I 3. adumbrauerat Aristoteles r est ergo anima nostra immateria istis di incorruptibilis,& quia in se subsistit,
vere immortalis Absistat igitur male sanorum mens,qui sibi sapientiam arrogant, dediscant peripateticam doctrinam de animet immortalitate, atq; desinant bonam philosophia deprauare,cum luce clarius habeamus Aristotelem pro animae immortalita-8. ratio ex te quasi pro aris,socisq; dimicantem. rellariove Tametsi adductae omnes rationes euide- fusius cu ter colligant animae nostrae ian mortalitate, intelleZia ut superuacaneu iam videatur plures addum tex. p. cere, ainc quonia a principio dIXim',oia,
quae de hac re Aristoteles dicit,nos relaturos, textu .qui euidentissime pro ii ac seniatentia agit, inta et lim non debemus relinis quere,in quo ab eXcellentia intellectus supra sensum animae immortalitas ostendi tur eX dissimilitudine vacuitatis Si passibilitatis inter sensum di intellectu: lenius enim organicus est , dc in quadam thediocritate constitutus,ideo ab exuperant ijs sensibilia corrumpitur lib. 2. de Anima teκ.m 8. in te lectus autem, quia no est corpori nititus
neque organicus, non consistit in temperamento qualitatum materialium, deo ab e ecellenti sensibili non corrumpitur, sed peroficitur potius. Rationem huius disserentiae reddit Aristoteles Sensitiuum inquit non est me corpore .u intelli Bu ab eodem si aquila. An potuit igitur aliquid aperti' atiirmari Certe nil viam si sentibile eXcellens sensum
destruit, quoniam materiae est concretu, in ltelligibile autem quo eXcellentius,eo magis intellectum perficit, anima nostra imis mortalis est, Sc de sententia peripatetica incorruptibilis. Omnibus igitur his septem . ι πο- teretib' unum commune est,quod ex om- Dahπά- nibus simul atq; ex singulis deducitur,sciis lectivam licet animam nostrain intellectivam sub- proprio essistente esse,id est,habere esse seorsum per se subsese, quod a materia dc corpore minimὰ pen- Dt,q ddet. Hoc enim coepit Aristoteles tex. i. ina est valde sinuare:hoc te X. et .m capacitate & passibi- obseruantitate intelleci' coepimus nos fundarei hoc dum tex. 3.eκ impassibilitate insertum te . ex eo Q est immistus treX. s. eX capacitate,qua intellectus ad omnem naturam suscipienadam habet:teX. 6.eX co quod materialibus non afficitur, & quia locus est specierum. Ex quibus omnibus in te X. . aperte iam docet,intelle inima sensu hoc discriminari, di quia intelleci' perficitur a suo obiecto magis ac magis,quo obiectum est excelletiust 'quoniam cum organicus non sit,a corpore est separatus,vtpote qui omnium est cognitivus, ab omni natura denudari debet ut susius S pressius ibi enarrauimus incorpo rea ergo est anima nostra in operado de inessendo,quando esse & operari sibi mutuo respondere est necesse. Cum igitur anima sine organo,ut receptiuo aut supposito,species habet ad intelligendum eX peditas , intelligere no est organica operario: ergo neq; esse animae alligabitur corpori & organorigitur dum intelligit per se,ut subsistens in Proprio suo eisse,propriam sustinet opera
533쪽
tionem .Procul dubio si negatio huius modi operandi separatim a corpore atq; organo subsistentiam negat, affirmatio eiusdem subsistentiam & separationem a corpore affirmabit tintelligere enim omnem sentabilem & vegetale in transcendit operatio nem, quia supergreditur materiam et cuius
signum est equod intelligere immateriale est,& in sola anima recipitur,quae ob id incorporea,immortalis S simpliciter natura sua incorruptibilis manifestatur. Ex hoc fundamento infra in solutione ad i. prsp ramur & accingimur ad dis lutione omnium dubiorum. 9. In textu ς. Io.& I I .intellectus immat
obiecto rialitas ab obiecto ostenditur, quod est se-
immate- paratum & immateriale: ergo anima n
nab ex stra separabilis est & i in materialis: semper
tex. 9. IO. enim anima nostra tenuitatem captat,im
cI' II. materialia a nectat,a terrenis & crassis abstrahit, materiaeq; vacuitatem eNquirit,&singularia materialia reijcit,quae directe no intelligiti ergo si mes uniuersalis est,ut sen-- sus particularis lib. I. PhysteX. 9. ipsa ab
-': fracta, immaterialis atque immortalis est. Pii. Haec ratio inchoata manet, illustranda ta- men ex iis,quae dudum circa tex. 2.dicebamus de obiecto intellectus, quod intellectui proportionatur, ut perfectio ad pro
prium perfectibile, eN horum etiam locorum enarratione & eX qui st.de obiecto in--- -- tellectias lib. 3. de Anima cap. 3. Ne autem sera nou ex illa doctrina inferas, corpus hominis correspon amn ae corresp odcre, atq; adeo debere e spedet corpo incorruptibile,quia anima nostra,quae eius xi iam/- persectio est, est incorruptibilis, aduerte, notu rede quod anima non est persectiva corporis, triau οφ inquatum incorruptibilis corporis S mkdnus, qua parabilis,ut facit forma caeli, sed ea ratione,
uisperso qua separabilis est,& sic non sunt eiusdem Eia et per generis absolute & omni modo: at intelligis LMile bile,ut intelligibile, persectio est intelleci', sibi risipd ut intelligens est: ergo ut sic,debent eme
deum. Vnius ordinis rerum: quare sicut intelligi bile est abstractum& incorruptibile, eanderationem sortitur intellectus, quia simpliciter,absolute& immediate per se unius ordinis sunt.Corpus autem humanum no sic se habet, nisi ut assiimitur, ut materia fommae , dc organum sensitiuae Sc vegetatiuae
animae,non autem animae,ut est intellecti-ua: quia ut sic, non indiget corporeo organo,neq; ut subiecto, neq; ut organo,sed ta-
tum ut instrumento dc ministro I.p. q.76. art. s. ad 2. corpus inquit S.Tho m. non culare debetur animae propter intellectionem se- pu persecundum se et ideo anima intellectiva de cor- non debe-pus nos rum non se consequuntur quoad tu aiano corruptibilitatem, vel incorruptibilitatem: si ae pro- quoniam corruptibilitas corporis sequitur prerinteia hominem eX partς materiae , incorruptibi- lectione, litas autem animae eri parte formaetitio in- id o nostelligibile Sc intellectus in incorruptibili- dese moertate proportionantur perse& immediate. ruptibile,
Unde anima rationalis,qua ratione incor- ut amma.
ore suscipitur, secundum quid corruptiis ilis est, id est, non unitur inseparabiliter: secus species intelligibiles in intellectu recipiuntur,ut sunt in diuisibiles lib. 3.deAnima cap. 3. ct ut immateriales cibidem c. i. et .& 3. & ut tales,sunt principi u operandia rare anima incorruptibilis, immaterialis: in diuisibilis est,quia unumquodq; recipitur ad modum recipientis. Quare eX incorruptibilitate obiecti animae immorta litatem colligimus, ct pressius urgemus, ut necessario ita sit fatendum: quia species immateriales de incorruptibiles in anima recipiuntur,ut eri obiecto,medio atque eπreceptione speciei intelligibilis semper &necessario animae immortalitas concludatur: quoniam ut sic , immediate de per se in eodem,ordine sibi mutuo simpliciter cose respondent: non sic corpus & anima intelia obserua. lemua,qua uitellectiva est,cui corpus non subseruit ut organum intelliFendi ,licet mi inisterium praestet. Quanquam multis vi deatur Aristotelem dubiam reliquisse ani
mae nostrae immortalitatem, mihi tame studiosi es considera nil visus est eam plane definisse: quod si ex ijs, quae hactenus copiosus adducta sunt,non ritisset demost ratumem cacis,ime , vel ex hac huius loci noni postrema argum etatione expressissime de
Etenim cum Aristoteles duas proponat IO. rati
dubitationes, una tex. I r. alteram tex. I 3. nu ΗΟ
quas teN. I .ls.& I6. diluit,dubitationum summa solutionum consequentia rem praesente ab exposiplanam facere videtur. Nam tex. i et .dubiu sisne rex. est, quomodo intellectus intelligat &pa- I 2. I 3. tiatur,cum immaterialis sit&simplere, atq; I . 1 f. adeo non communicet cum agente in ma- σ I 6. teria Respondet tex. I . quoniam intelligere pati est persectiue,quatenus uti dictu est Intelle humientia quidem est quodam ct inreligibilia ipsa. EI c autem dubitatio de
activa intellectione erat,cui occasionc dabat
534쪽
bat , quod intellectus esset simpleκ & im
materialis. Huic autem pro Yima est altera ambisuitas teX. i 3. de passiua intellectione ipsius intellectus, videlicet , si ut intelligens actiuὸ , ita quoque sit intelligibilis passue Textu t s. affirmat Arist. dum diciti
Petitam bitissigibilis oe ipse. e. esse quide
intelligibilem,uti sunt ea omnia,quq a m a
teria separantur, qualia sunt quae per se &natura sua intelligibilia sunt. Reddit huius rei causam ibi, Nam in bifice quidem quaesime
materiasum, latissim ς, id quod istae tuni, e est,nimirum quia immateriale perle est intelligibile:qua de re latius iii enarratione tex. I s. Ergo si anima nostra intelligendo patitur,licet sit sinplere & erepos materi , eademq; est intelligibilis,quia in ordine se
paratoruin a materia per se collocatur: sequitur aperte, Aristotelem animam humanam immaterialem affirmasse de incorruptibilem victisse. Quod tex. I 6. confirmat eum reddit causam,cur anima non semper
se intelligat: nimirum nam de si per se de ra- .. .. 2I tionς sui immaterialis sit do in ordine intelligibilin per se costituta,tamen quia in hoc' genere in sicut tabula rasa & pura poten- , χαὶρ tia quoniam est actus corporis in genere rerum oportarit ut in genere intelligibiliu 'a'ra sit potentiai quo in genere ut fiat sibi prae .n sens,indiget conuersione ad phantasmatar a :ii unde oportuit fieri in actu per intellectio. Ud nem aliorum,ut se intelligeret:vnuquodq; in M ti enim intellisit inquantu est in actu.-i Apertior igitur est Arist. sententia,quam; perfidiarip quadam pervicaces vellent: de .castitis ubi Aristotelem missum faceremus,nostrati Z M sentetiam de immortalitate arimorum oba et viaia i firmabimus , siipsum intelligere:inspicia L QT, mul,qdo ima omnia lustrat atque pene loci o. ν, trat, dc adseipsam suam lanctionem Si concastituta, sideratiotiem comvertit: argumento planci
est ipsim esse incorpoream & spiritalem,
quia intelligit, ut quaecunq; vere intelligis bilia sunt. Quibus significatur humanum intellectum ab interitu absolutum, quo. niam a materia seiungitur: atque toto hoc cap. r. libri terer quod hoc loco Mi iterum
breuibus percurrimus mens nostra voca
tui in Elligentis, qua opinatur anima,&quae nil actu est eorum,quq intelligit:ob id cum corpore ma non periniscetur,sicut neque opus apsius, aut facultas intellectus , Inde enim est quod inter mentem dc reliquas hominis partes hoc interes,quod in ter corporeum de incorporeum,temporalium dc sempiternum, corruptibile de in incorruptibile. Haec dicta sint de loco nono.
opiosissimus iste locus est, ma 6 sq; rotis δε- violemus,idemq; euident simus:&li aecet non videatur praecedenti dissimilis, tamen animorum nostrorum aere motu ma iugis persuadere videtur,quanto a cim dc Dr istisma,potentia dc materia manifesti rosiς vi ii. L idetur: sicut enim. intellectus possibilis. yotentia est, ita amellcctiis agens actin Ec in ma dicituriob id em eius operatione humanaeanimae natura eNactius deprehendetur. Etenim cum Arist. teX.i .dc iii antellectu
agentem esse ostenderit,atq; ipsum cupobsibili intellectu partes esse & facultates animae ibide declarauerit,cosequentertex.49. proprietates intellectus ossendit cormum nes esse utrique intellectui, agenti Icilicoru
est,m non miν ,s ioneq; vacat, .ma ex superioribus iam pate viat. Sed clim intellectus agens unum habeat promu,quo ab intellectu possibili seiungatur, nimirum quod est actu,ut agens,perfectio di forma, teste Arist.Ssteretum id quia esse finirin agit, phegibilius est eo, 'iapatitur,cis ride con- rei cludit,quod si intellectus potabilis in parusibilis est,im mistus de separatus cum sit.potentia euidentius demonstratur haec ipsa i ii, , prius depraestantius intellectura genii com . Sine peteremest enim amas simpliciter priori in Lindiri tenua 'ib.9. Metaph teri. I 3. dc agens h norabilius est patiente. EN quibus omni Arist.euidenter colligit tex. 2o. cum dicit,
Separam vero , idest Iesum e. intelle mimanentem verius separatum , eX curuς fun- : LN Actione animae immortalitas Sc mentis mo-stiae perpetuitas colligitur:pros ctol ut in .im: oenairratione huius cap.2.lib. 3.de Anima do b v disi in cuimus eta operatione intellectus agentis fi laxmagis animae. 4mmortalitas probatur Zc ψ .vi: Prapertius,quam eX alio adducto loco.Vide- Ton ret.
t nanq; Aristoteles superadi fieare super illud suum superius positum fundamἔtalia uis uti
Iib. i.de Anima tex. o. dc os . ubi nodum ex isn- huius quaestionis proposuerat: liit ante m- tun re resoluit dum docet, aliqua ni esse animae operationem sine corpore, nimirumquod iste intellectus agens ex eo probatam mor alitatem ammaeretia separatus propriam
535쪽
habet operationem . non erit utiq; otiosus, qui ut loco citato lib. 3. de Anima expo- . Minus in statu separatio ius intellectu in
tasse non real iter est sine phantasmate:& snegative separetur, quia non coniungit
se ad fremora couertere: Mut in statu viae existentiam,sed secundum quid, ut sphermphatasmata illustrat, ut intellectum valeat cum tangit planum in punctoised inteC- mouere quidditas in ipsis relucens . Hinc eius aξens vere separatur,realiter, forma verius miniae nostrae immortalitas decla- Iiter, simplic ter, absolute & posuit e dratum quoniam intellectus possibilis gene- cundum reale merea flentiam id enim sonatratur, iq; corrumpitur accretione aut dimi adverbium illud Here, id est pro ori , quod nutione intellectionis lib. I.de Anima teX in nostra translatione habemus, id est Cintu 6 aduenire Iridetur, re. S lib. 3. quiae sicut b 4.& 7. Met pli,s .et. dicit rex. 2.1 aegere pati quoddam es at intellect' substanta aesta, accides autem in siἡ,ita hie uende, quod cu risiis- Qtietum di it --
agens licet agat S intelligat, non generatur,neq; corrumpitur, nec quidpiam recis
pit quod in di his Commentarij, habes
lib. 3.de Anima cap. 2. Praeterea intelleci' possibilis quandoq; intelligit,quandoq; nointelligit, quia mutatur secundum suam potentiam et M agens intellectus de se semper in actu est,semperque perficit S illustrat. Quare si haec operatio intellectus agentis magis est separata,immisia atq; magis purcnis,sane efficacius S copiosus ab ea colligemus animae nostrae aeternitatem et utiq; separata anima non erit otiosa, ut quae s tparatam & perpetuo permanentem praedictam sortiaturi mellectit
simpliciter separari intellectum agent arsecundum quid intellectum possibilem, ut sensus Aristotelis sit: licet enim antellectus possibilis separatus sit,verius tamen intei lectus ages separatur: nam s proprie pos-fbilis separatur, proprijssime vero intelle-ctyages.Quare directe & eκ professo respodet ad quaestionem propositam lib. I. teri. 13. quod ex intellectus agentis mctionearum ae immortalitas euidentissime declariratur.Tandem quia dixerat intellectu pos- Istidisca sibilem non adeo vere separari scut agen- sus 'μq; tem, nequis falso existimet ipsum non sep ad finem rari,aut non distraagui ab intellectu impro- huius loci prae, nempe a cogitatiua,quae dicituri meia precedit Notanda
ma intelligere,ut supra loco et . Quid quod per intellectum animam ipsam Inani. Alat, nisi contra naturi leges velis proprietate sine sua substantia permanere, aut operari poster nunqua enim natura destituitur sua proprietate,neq; proprietar a natura absoluitur &seiungitur,& nos ex accidentibus in prυprietatibus rerum naturas indagain lib. t.tex. I I. Rursus intellectus possibilis ut dicit Aristoteles lib. I.de Aa artem I 3. videtur separatus consderatione,ut sphae ricum tangit planum in puncto, quae foristassere ipsa non existunt: at agens intelle ctus separatur hoc solo quod est,id est, vere separatur non sola consideratione, sed es.semio, nimiru quia vete existit separatus.
Illustribus & planὸ apertis verbis Atiae
solum dicit, sed exponit suam phrasin,prb-prium qi loquendi modum tunde si paulo accuratius & diligentius attendas, videtur praeferre separationem intellectus agentis sepa rationi intellectus potabilis:quia intelleci' possibilis si formaliter separetur or. Nat secundum quandam vicinitatem adinv mun/: natellectum,cui subseruiti hunc intellectu mi Autoris signiscat Ariae cum dicit, BitHectus alia mens paDium extis rur, . Unde sumitur ma- es sup=amfessum argumentum pro animae immori adfinZ catalitaternam certe dum quaerit Aristoticur thpostmoetem non reminiscimus,accipit &: G. . de vi indubitatinii assumit Animamiostram' anima, post mortem manerer aut proculdubio si i mortuo homine nihil animae meresset .i nulla esset quaestio,imis inepte de superu l nee in medium proponeretur, atq; ademinarii terct vane solueretur du dicit, quod, non recordamur post mortem e quoniam1Iphantasia corrumpitur, & nullum phara i ta sma manet,quod tamen ad recordationei singularium erat necessarium. Apertius singuit Arist. lib. r. de Anima tere. 6s. ω66.recordaci inquit operatio quidem emeoniuncti &m uuu,p odqindem perim.ium Mucius autem Gunumquid est neq; -- eat. Aduerte,quod dicit, Non autem recorda ouem, is muri c. intelligens no detpto homine,sed de sola anima, ut lib. 9. Eththe. de lib. I P I.
536쪽
c. .dicit Arist. Hdditur aut unusquisq; boeesse, si quis se praecipuu e hoe melims, quia principalius,quod in nobis est. Alluditq; Arist. ad communem modum dicendi,cum petimus a sanctis interpellent pro nobis, quisuis corpora nondum surrexerunt. Quareere ipsis verbis, phrasi,modoq; loquendi intelligamus supponere anima nostram imis mortalem else. Iο Ῥη Susticientissime demostrata mihi videia docim'eae tur animae humanae immortalitas, quae eN
lib. 3. de peripatetica schola sicut ex vera, legitimaia Aia c. 3. que philosophia efficacissime deducta est, a temeti. quam eπpotenti j, intellecturis,ipsarumq;ai et O. obiecto plane & vere declaratum'. Nuc igitur lib. 3.de Anima cap. 3. eisdeni med ijs kratiocinationibus aeternitas anime ab opseratione intellectivarum iacultatum aperitur atque ostenditur. Nam a teX.2I .ad 23.
unum S indivisibile est obiectum intelle- ctus, quod ut ibi in quaestione de obie fio intellectus expono separatum , incorporeum de intelle ctuale est , quod moment neo tepore & indivisibili potentia percipietur:eX qua Operatione conditio intellectus α natura ammae manifestatur immortalis incorruptibilis.Nec te moueat quod trem dicit Arist. Inest enim hi bis indiuisebile cyimidam AtDrras non separabili,quia in
hoc ideas Platonis i agit,& signis at,quitiditatem nos non percipere sine attributi ne ad phantasmata. Et hoc est,quod subdutex. 2s .dicens. Pun Elam autem ni , d -
lio cognoscitur, c c. quod indivisibilia non apprehendutur ratione proprii phantasmatis,sed veluta priuationes cognoscuntur per. suos habitus. Vbi subdit causam quare in diuisibilia per habitus cognoscamus, vid
' noster enim intellectus pro hoc statuest insolentia sicut tabula rasaiquod ibidem e M posui dixiq; duplicem avi maestatum,c iunctum S separatum, Aristotelem insi Hin are,atq; praepara re no x, ut intel ligamus duplex esse obiectum secundum, diuersitatem statu saliud enim,quod dicit te M. et o tentia nimbum in ipso potentiam in esse, est quod i eodem lib. teri. I se dixeris,
nempe intellectus talium potentia sine materia est:quia potent in peractum,& unum contrarium per aliud percipitur. Ude que ibi dixtis i l . . Id a Non erunt inutilia argumenta, quae ex Los duo lib. 3. de Anima cap. haberi possunt: nam docim ex licet in mora sint, ab eis maiora no male co lib. 3. de firmabutur, dum Aristot. intelligere quod ata c. q. animi propria operatio est eri ipso sentire t . 28. mamiestat,docetq; intelligere non elle mo 3O. 36. Nam, tametsi intellectus sine phantasmatensi sentiat tex. 3o. 33. 36. In qoo ad que monem proposita lib. i .lex. I 3. respondere videtur, quod intellectus, quia actu intell/git,separatus est,ut supra illum textu latius nabes, molestu esset repetere. Phalasmata P σπω enim no requiruntur ad eliciendam intelia malis in
lectionem ,quia ad id ut patet solus intelia dDemia, lectus sufficit, qui etiam sustinet eam sine ' Hcorpore:non enim requiritur corpus ad recipiendam intellectione,neq; eam recipere IZ potest , cum intelligere actio immanens sit ipsius intellectus, qui locus est specierum lib. 3. de Anima teX. 6. Insuper neq; exissitur corpus aut phantasma ad terminanis dam intellectione:quoniam lib. 3. de Aniama cap. 3 an quaest. de obiecto intellectus diacimus,quod intellectio proxime ad verbuterminaturi ergo si phantasma aliqua ratione requiritur, non est nisi ut materia deis terminans & obiectum moueris,ut eodem lib. I. cap. r. in quaest. de intellectu agente .habes.Ideo Deus & substatis immateriales Sasiam pro hoc statu non possiant a nobis per pro- tias semis priam speciem cognosci: tum,quia obiectu ratas pro
nostra intellectus ut supra lib. 3. q. fia per Me furucap. 3. quidditas est rei materialis, quonia cur no co
no eleuamur ad cognoscenduin , nisi quod phalasmati P proportionat u etia, quia et dicitur a. Meta.teX. I . cxcuum' ad manifestissima naturae,quonia non habent eia sectus pro potitonatos Sadaequatos,ut eas Seognoicam', uti ad substatias materiales,ut .n agnεex calefictione,homine ex admiratio ne,&c. Deu aute&imelligetias ex motu dc b. ETeratione hominiarioru 8. Pitys. & iet. .8 V. .' .at te X.2 9.& et . quae proportionat etad quat E immaterialitate separata non re
Geuucibid finita in Deo insinita,& impe ficta perfecte sinta atque ediverso quae in Deo sunt infinita Actualissima, simplici&sria,Psectissimi atq;am materialia a nobis sinite, poleti aliter, copolae,imperfecte,materialiterq; cocipiuntur, percipiunturque, quonia sub quidditate rei materialis attinguntur.Quare cu Arist. tem 3 o. dieit, apro tra
537쪽
Locus δε tib , pro hoc statu loquitur, ut lib. l . Poster.c. i.
, hoc ex Aristotele tex. 36. ubi supponit se-.δ par tum esse aliquem statum animae, de .er.or quo postea considerandum dicit: aperte ergo intellexit aliquem esse statum animae separatae. Vide expositionem teMys. Sad sequentia pergamus: m plura,quae pertinent ad hunc locum,m lib. 3. de Ana ma ieri. 39. in propria quast. sunt deducenta. ii diu Sicut in cap. s.lib. 3.tota controuersia de uitellectu in certa capita distribuitur& Deu ex lib- sumitur,ita recopilatio est de lumina ori 3- ω a argumentorum, quae eta prae habitis c p s locis deprompsimus: quoniatu in huius capitis doctrina omnia includutur,que eX potentiis intellectivis,earum qi operationibus
atq; obiectis tradita sunt. Etenim cum iii tellectus ipsum fiat intelligibile,& quiddi, vis rei trahatur ad esse intellectus cui ibi ine planatione teN. 38. habes sicut intelligibile ab liractum est & immateriale, ita &uit elle Gus. Praeterea quia materialitas antellectionem impedit,immaterialitas vero ad
intelligendum est necessaria tergo intelle dius non intelligeret, si non esset tui te--r , t rialis, ut talius habes teXtu dudum citato. Insuper quia obiectum Sc potentia propore ' ori tionantur.. ct idem,quod est persectio reb d si, adducitur,ut sit persectio intellectus tergo -4, hq si species est immaterialis , & obiectu in m ruta materiale , anima quoq; immaterialis est Pleraq; alia non ingratam eq; iniucunda ex
eodem cap. s.decerpes:an unus aut clinstat,
ut locis ex libri de anima sumptas finem impona Inus. H oi R n . lam res de Natura amita ae nostrae , ejusq; aeternitas Onequar satis ere potent ijs intellecti urinapprehems ex. lib. siuis eNplorata videtur: tamqn quia verum 3. de ala vero undiq; constat,mn minus es appeti op. a 3. tiua ,s motiu3 virtute animae N Osrae sepurabilitas , c 1ncorruptibilitas, ostendutii. Aristoteles enim cap. . lib. 3. de Animalo liqua tu teri .49.ollendisset arvina linteia lectu . appetitia moueri. declarasset fa .
tur appetitiones, in capsa inquit essemumma homo duplici costat appetani, urio imisi
Iluo, altero intellecti uoluiter .quos id disera
futuru percipiens, utruci; dilli tiguita quoru-consideratione sensus a praeientibus illece --bris refretnatur, atq; a pro Pru, Locupisce ιν liis extra iratur. Quare inesti ratio, lus h nime mouet praesentibus non immergitur,.sicut sensu i sed supra praesens se editollit hepus, futuru atq; praeteritum comprehedis, ambitq;,vnu cum altero .confert,coli Iuxi; -i alteri praesertaAmma igitur nostra r qu Mita lepus supergreditur,nvo PQterit teporist ... esse subdita atq; obnONaa, ut Mas maturos. I ia f. proprio nido extendat atq; ςX ut: er . . . et ui apertissmium signum est Aristotcle meus- .d: dentissime cognouisse animae human ii corruptibilitate, quia intellexit sapientem astris dom inari,id est,tcpus ad sternitatem destinate. Simile est,quod c. .ae π. causam reddit,ob qua appetitus sensitiuus iaci .st deliberativus sicut intellecticus, nimirunon viderar pinione bab , id est, non opinaiatur, neq; Tuum abcivia ex pluratas ph. ita many fac potest cui intellectivus,qui interulectu sequitur unum eta pluribus colligeristem, Sc qui de rebus opinatu nimiru quia vinuersaliter Sc abstracte cognoscit.: quia mirabiliter natura animς indicat,quia op ratio intima ect dc e Letiae proxima,quomi.ab ea dimanat & sit vide quq infra loco i sinico de obtesto buriu appetitu est nostr*quae Pro hoc coducere vitatur. Neq: posset tam separatalla spiritalis effeto peratio, bi animata qua proXime sivit & dimanat,
materiae ellet ammersa atque corporearin telligere non in organica operatio I ergo meque anima: intellectiva organica erit,aut
.organo inrporeo mista.)rδd si redarguas, Mate ia-4gnire no est cirganicum et ergo grus forma tire o, diabet incorruptibile dc immateriale Nou h οῦ Γ μ valet,quia organicum est quod plura & va fisuisti Nahabet anutis ad suaviunctiones instruia
menta Quo modo ignis orgamc non est, imus est v nauticationis, habetitamen alti
quid saperiit , nod impersinius est , scili.
xet materiale dc eo Drcuri tun de ignis v si Metantum aiones, corporeus est de Labeas'rma materixia aeriamat unania' nostra neutrum is , nec Drrantea nec maderiali 3ὲ sed supra materiam se. xtollalde eleuat.
Quod si animam mira mortalii est et ex sententia Aristot in ut veritatis adii ersa Mycalumniuntur 'qui fiori polim,vi summus Philosophoria in hisce libris perpetuo tam
538쪽
eotinum esset in a Terenda animorum no strorum immortalitate 3 Sane magnum est veritatis pondus,& usqueadeo graue in mentu, ut Aristoteles veret philoi optu ductu ad hane summa S grauissimam sementiam de animoru nostrorum aeternitate firmissa me & constantissime peruenerit. His igitur libris de anima valere iussis, ad alios nos conuertamus, eX quibus haec ipsa veristas non minus plane confirmabitur.
tatione. Mnia igitur persequamur, nec sit v llus
lapis, que no moueat diligetia nostra, squo modo,quod i medimus,praestare possimus,ut anima eN peripatetica schola immortalem declaremus. Aequu est,ut eX sermonibus prioribus & uniuersalib' de Physica Auscultatione argumenta,quae suppe tui,inducam': ij enim libri de anima ab illis Vt comunioribus muni utur,& inde firmisesima habet praesidia. In primis lib. I. Phy s. tex. 8 et .neces inquit est,materiam intret unoe incorruptibi lem esse. Quod si de materia reis
rum transmutabilium censere debemus, quid causae est, ut Aristoteles non censuerat animam nostram quae materia est reruintransmutabilium , susceptiuaq; intelligi biliu & immaterialiu,cognitiuaq; substa tiarum separatarum incorruptibile quoq; ct ingenita esse Prosectὀ nulla esse p otest. Adhaec materia pura potentia est,& tameincorruptibilis:ergo ei correspodet aliqua forma incorruptibilis: actus enim prior est potentia, eiq; in eode ordine proportion tur.Nec valet, quod quida fingui, esse qui
dem primu motorem,ingenitum &incor. ruptibile, quia primus motor no est coni ctus materiae tanqua actus eius. Minus valet quod dicut, forma caelestem esse incoris ruptibilem , quonia illa non est in materia transmutabili,ut anima nostra.
Primo libro Physicorum teX. 43. quodq; inquit 'exsuo contrari de teX. XI.
corruptrua enim suntμi inuicem contra , quia nihil ex contrariis coalitum aeterno durat: at anima contrariorum nihil habet, neque ex contrarijs costat lib. 3.de Anima cap. I. a teX. 2. ad 7.ut supra iam diXimus non est enim anima mista corpori, a quo corrumpatur, & ipso obiecto intelligibili potius Persicitur, sensus autem sensibilis excelle-tia destruitum quoniam anima,quae euas ra est omnia clib. 3.de Anima te R. 37. per quandam transumptionem c lib. I 2. Me- Nota. taph. te X. 39.) illis non destrintur , sed potius perficitur: si aliquid tamen est contra rietatis in anima, quod mutetur per contrarias opiniones,id eX parte rerum est,notamen eX parte animae, ut Aristotela diiscit in praedicamento substantiae ad finem. Libro secundo Physicorum te 26. dum Lib. 2. probat ad Physicum pertinere de materia re stem ct forma tractare,ut limites physici nego- 26. Miuuj circunscriberet, quod sit de formis con- fra loco iunctis materiae,& de anima rationali vera I 8.ba faciens dixit ad Physicii pertinere,qua tenus coniuncta est, quia Sol & homo generant hominem: quatenus autem separa ta, ad primum Philolaphum spectat de te minare. Verba Aristotelis sunt, Quo vero
narciae pertra lare. Vides locum patentissi- Obserua. mum,quo ab Aristotele anima nostra asseritur,tum forma substantialis hominis,quia homo ab homine de Sole generatur quod Physicus tractat tum etiam affirmat,quod anima hominis separabilis est quid autem si & eius ossicium , primus determinat Philosophus ergo de lententia Aristotelis Physicus de MetaphysicusJanimam nostram considerant, unus ut conluctam, alter ut separatam .Quid planius potuit dicere Aristoteles 3 si ergo anima separata est,in se habet esse, atque adeo immortalis est. Libro quinto Physicorum tex. I .tripli- Tib. s.citer moueri rem docet Aristoti primo per nys t
accidens, deinde per se ratione partis, ae- tu I. mum per se ratione totius. Modo arguo sic, Intelligere covenit homini,sed non per ac cidens, cum sit propria hominis functio: ergo conuenit per se , non tamen ratione totius,quia intelligere non fit organo cose Poreo: ergo ratione partis,scilicet ipsius animae intellectivae , quae seorsum habet propriu esse,sicut proprium operari, quod eκpr habitis inanifestu est .aperte igitur Aristoteles animorum nostrorum immortalia tali patrocinatur.
NEc sum iis, qui commemoraui,conte- de caelotus, adhuc plura apparet, quae posiv dc e. s. II. debeo referre. Libro enim primo de caelo m. Ia. k 1 cap 9,
539쪽
Lib. I. de cap. 9.teX. Ioo.mirabilia apponit Arist. de caelo tex- substat iis separatis,du inquit, sin ιrca nes,
tu i oo. apta sunt ea, quae illichuntiet in loco neq; r nosenescere ipsa facit,neq; iatius eoru est ulla mutatio, quaesiuper extimasiunt disis Visa latione, sed nussis ulteramnibus, nullis passionibus pro si subiecta. optimam in uniuersasempiternitate ι-ta E subicientisiima baben diuine nanq; nomen hoc renuntiatu es ab antiquis,cro.Quod
. et . si hae de plures alis proprietates,quas ibi aps L . ponit Arist.conditiones sunt,quae subsan- tijs separatis conueniunt,anima nostra,quq ος, illis assinis est Sc congenea,non erit dege--t ne neq; ab eis aliena test ergo cum separatis illis substatijs separata nostra anima,immortalis quoq; & sempiterna. Ite vel Arist. loquitur de solis intelliget ij s, aut de animabus rationalibus: non primum,quia sic plures essent intelligentiae, quam orbes cuius
cotrariu videtur asserere I 2.Met.te N. 4.
ergo debet dari secunda, dc ita aliquae alae. .f. erut in illa vita beata hoc ratiocinio se colligit Aug. Eugub. lib. de perenni Philos phia. Ad id alludebat Arist. cum 2.lib.de
caelo tex. 6. animam caeli dicit esse beatam r& r. lib.de Anima teX. 32. refert opinione Alcm aeonis dicentis anima esse immortale: quam opinionem non improbat,quinimo te 3 I. dc 3 AnaXagora lictenetem lau4datrigitur anima nostram censet simillima esse animae caeli atq; intelligentiis. Lib. 1. de Et lib. eo de de caelo cap. II. teX. II 6. ait caelo tex. Arist. Opatet,adfinem atq; excessum definiriri 6. potentia oportere, c. id est,potetia quata sit, a ta 8.ad in maXHnu, quod potest,terminatur.Quod 129. secundum omne genus potetiae, in comuni atq; absolute intelligedum , ibi dedocui:de
Aristoteles ad periodii permanentiae applicat eodem lib. c. I et . a te X. II 8 .ad I 29. dum
de mundo arguit,que probat habere potetiam,vi semper sit,inquiens, Si igitur aliqua
Qualem sumes c. Et quavis de in udo ille ii 5 colis ui Ger ligat aeternitate, nisi topice & probabiliter, nitateρνο quatenus possibile est munduelle aeternu, bet sese. de facto tamen neque ostendit,neq; potest
ulla ratione concluduquonia de fide catholica tenemus, in uduin a Deo creatu initio teporis fuisse: tamen illa ratio colligit antismae nostr immortalitatem dc nullo tepore finiri.' ide obsecro nostra illius loci enarrationem,fastidiosus enim essem, si eam iterum hic inculcarem: sat est, ex illa doctrina
ad nostrum propolitum argumentemur. Anima nostra rationalis appetit semper mi'Actesse constati,firmo dc minime nutati appe- I6.si stitu' ergo anima semper erit, atq; adeo im- mentum mortalis est simpliciter. Totu negotiu deductionis hui' videtur em circa antecedes, quod tamen euidentissime cuiq; constabit eκ ijs,quae lib. I.de caelo teri. t I 6. dicimus, dc appetitum ex obiecto declaramus, Adfneatq; excessum definiri potetiam c. ergo potentia adeste minori tempore,quam aeterno non termina turmam clim anima nostra
per se intellectiva sit non enim ex particis pio&vicinitate alterius,ut cogitatiua ratiocinari dicitur atq; lepus intelligat,non tam H Atum praesens,praeteritum aut futurum, sed iniris ne termino aliquo aut fine apprehendit .i
semper ese: sic prosechoassirmative semper in
esse appetit, non quidem indeterminat de ilvage,quasi si in incertum aliquid de indesi . nitu confuse tendat,sed determinate de distincte aeternum apprehendit de sine sine esse: quia semper se pars est obiecti naturaliter appetiti dc desiderati. Est igitur imis . ii mortalis,eo pr sertim,quod iste animet nostrae appetitus semper essendi, cum non sit g carespectu impossibiliu,quia a natura fugeritur,quae nunqua a d im possibile inclinat, iaturalis est Sc minime vagus, lidus atq; co statissimus.Aperta est huius rei causa,quo. nia ala nostra appetit esse,uti apprehendit: apprehendit aute uniuersaliter semper suis pra tepus esse lib. 3.de Anima teX.s3. er go ita appetit semp esse,quod bonu quoddam est excellentissimu expetendum,maximeq; exopta dummo enim tat sim negative fertur in sempiternitate,sed positive in sempiternitate distincte apprehensam pro peditur.Quamobrem huiusmodi appetitus alioqui naturalis deceptionis Sc tristitiae
effet inductiae,si immortalitas alae non co- peteret aa no posset noesse tristis tormeti fomentu'. ex hoc igitur appetitu semper esesendi alae nostrae immortalitas colluditur. Hoc argumento usus Arisbmudi manife- iactent. stat incorruptibilitatem, si non simpliciter quoad oes uniuersi partes,ta me quoad cet-los, qui inter res materiales principaliores sunt m udi partes,incorruptibilitate ostedita persimili igitur ratiocinatione nos utimur ad colligendu anime immortalitatem,quq omnibus caelis multo excellentior est. Siquis tamen insurgat, ut quae di Nimus obtectis, impugnet ex eodem Aristotele lib. z. de et semper Anima
540쪽
latur. possunt, minam:ubi omnibus viventibus dicit conuenire appetitum semper essendi, ideoq, generare inter opera vitae naturalissimum esse , per quod aeternitatem cuncta participant, si non secundum se,tamen secundum speciem. Et lib. 2.de caelo c. I 2.
tex. 66.omnia ad sempiternitatem contendunt, non tamen omnia sempiternitatem assequuntur secundum se: quare anima humana eodem modo appetere poterat semper esse,licet de facto secundum se realiter non assequatur. Ratio igitur proposita ut in plurimum colla ξit sempiternitatcm esse possibilem secundum speciem, non tamen quod eadem numero anima perpetuo per Solutio, maneat. Optima est instantia , ct ut vertis Graia xu ras elucescat,accommodate adducitur: adlisual s quam dico, quod infimae res licet perma immortu- nentiam S sempiternitatem appetat, eam litase rem tamen non cosequuntur, nisi secundu specludam' ciem & aliquid simile de proportionale : in ex appeti anima autem nostra eadem ratio sempi in tu semper ternitatem concludit, non tantum de pose
pendi. sbili aut secundum speciem , sed etiam de
ficto & secundum numerum. Ratio tamendisserentiae est duplex,Prima in communi sumitur ex rerum differentia cui lib. a. de caelo cap. I 2. Sc latitudine, quae diuersimode ad sempiternitatem moliuntur,
Vnumquodq; pro gradu suae nobilitatis &Obserua- persectionis. Secunda in particulari a nat da ratio. ra ammae trahitur,cum corruptibilia aeter
xiitatem non appetant distincte sibi pro eodem indiuiduo,sed ut in specie salvetur et atanima nostanon tantum ut secundum speciem, sed secudum individuum directe Giapprehendit immortalitatem,eamq; se aps te helam sibi etiam appetit: tera autem corruptibilia sempiternitatem eNplicite no apprehendunt,ideo confusὸ ct in communii appetunt , ct potius aguntur & mouenis tur ad sempiternitatem, quam ad illam se dirigant i homo distinc e dc determinate eam concipit, eNyliciteq; ad eam se dirigit et alias superuacaneus esset huiusmodi appeti tus,qui nilquam sortietur est ectum, ut lib. I. de caelo teX-32. inquit Arist. Fru baenim calceum eum dicimus esse , cuius non est me de lib.2.de caelo teX.so. inaca stetisset natura, quae: Vim progres inam astris conis
tulisset, si progrediendi organa eis dene-
δε industia ab uli se, ib' per se procedere ipsa
m pent: a ; ab hisce, quae instrumenta admotu haberi quam pluia Iemouis,circ. Simile argumentum facit de Zoophyiis& plantis V V.
lib. 3. de Anima tex. s. ergo si natura reb' .. Π, ἡ vitiatis ut in mula & burdoae , quae ob seminis commistionem ad generationem sunt inepta,ct in alij nultis,ut talpa,quae suos lacessitos S inchoatos habet oculos non deficit in necessarijs, animae intellectivae deficiet, cuius natura praestantissima
est Certe non est ita e Nistimandum, nec debemus ei mancam & mutilam inclin tionem concedere: est ergo anima nostra natura sua immortalis.
Sed colligamus quae diximus, breuiusq; Sumam
contrahamus. Tandiu res durare debet, conis. quandiu sua operatio durat: sed velle,nolle & desiderare esse de sacto dc in proprio indiuiduo in sternum positive ct affirma istiue atq; e Nphcile editendutur tergo ex hoe assectu semper essendi anima nostra immortalis probatur. Sic quisq; honiana sentiet, nisi natura serinus, consuetudineq; brutatis& moribus bestialis habeatur Si igitur
bruta suam sempiternitatem procurat,pro suo tamen gradu dc portione,niniuum s cundum speciem non tamen sunt cum .hominibus conserenda, qui in indiuiduo ad certam immortalitatem inhiant,dc ad sempiternitatem in particulari concepta aspiis rat:& ita rebus praeclarissime gestis non talum ad proprij nominas celebritate, sed ad sempiterna felicitatem ni ivtur:non cotenti ea, quae secundum speciem est,aliam, quae
est secudum propriuestri indiuiduale, a petui, assectat oc semper ad ea se accingit. Cuius rei fgnum adhibere possum' et quo Perpende.
nia cum homo corrupitur oc corpus marcescit,corpore satiscente anima mapis vivit atq; ad sempiternitatem attendit,eoq; magis ea est intenta. Argumentum profecto minime debile, unde animam a corporen D pendere, neque organo addictam esse constat:Non senescere ipsam inquit Aristoteles lib. I.de Anima tex. 6 s.cu dicit, Quare .
ala nostra appetat semper viverect an si pr nu permanere, ita de facto semper erilitus velis inclinationem persectisi imae naturae,