장음표시 사용
551쪽
sar Statera Morum seu quid Loquens velit dicere. Sic itaqquando loquimur de Fide Humana,non libemus respicere quomodo Fides Humai in semetipsa nascatur; sed quomodo quousque appareat nasci loquenti de Ide : Ipse enim procul omni dubio non ii tendit per vocem hanc significare pluquam cogitat quando ea utitur. Si quis itque qui audit peregre redeuntem mira narare, secum cogitaret, Nisi e vidissis,
non narraret, & sic acciperet Narratione
ipsius tanquam Esse num quendam reruvisarum, in ejusmodi acuto Uiro Fides
vaderet ex hac parte argumentum quosdam a Posteriori. Sed, quia plerumque Aiditores non ultra jaculantur quam quc Narrans si Fide dignus, & propterea Asensum illi commodant, palam est quicquist in Re, in illis qui non ulterius medit: tione sua progrediuntur quam ad mente& authoritatem Loquentis, non spetita relationem aliquam Narrationis ad Objictum, sed duntaxat ad ipsum narration Patrem. Unde, qui loquitur de hujus midi hominibus, &affect ione qua ad verit: tem narratorum ipsi colligati sunt, non dcet cognitionem ipse rum esse Assensum e Perceptione quod Narratio sit Effectus ii
sus Objecti, qubd talem assensum applic
552쪽
Examen nonum. ret ad genus demonstrationis aposteriori; sed , mei e esse assensum pendentem ex Authoritate Loquentis, dc per consequens Fidem esse. 4. . Adde, saltem Voluntatem vera Io-
quendi non esse Effectum Objecti, quae tamen est pars Ueracitatis, & nullam habet relationem ad O eistum. Unde Fides non est adsequate Effectus objecti. Uerum in hac Voce sicut in aliis majorem proprietatem retinet nomen in Theologicis quam in Natura: Fides enim Theologica vere non habet quoad se rationem Effectus. Unde in hoc excedit Humanam; qubd Humanas sit effect uso eisti,sd non quoad
nos, Theologica autem neque quoad nox neque quoad semetipsam. Cognitio enim Divina, ctim sit Caula rerum non Effectus, non oritur ex ipsis rebus; neque veritatem habet quia conformis sit rebus, sed magis Res verae sunt quia sunt conformes
s. Sed hoc dices esse in Scyllam incidere dum vitatur Charybdis. Ostendimus siquidem Fidem Theologicam non esse Argumentum ab effectu ad Causam ; sed asserendo simul, esse Argumentum a Causa ad Effectum : Si enim Evidens est Deum dixisse & dictionem Dei esse Causam re
553쪽
rum, consequens est nos assentire rebus quia videmus eas in Causa, nempe in Verbo Divino.Sed ab aequi voco procedit hic Discursus. Dicitio enim Divina alia est Interna, quae est rerum Creatrix;aliaΕxterna & temporaria, quae solet dici Revelatio & inter Estectus computatur :& de hac loquitur illa Praemissa Fidei qua accipimus Uerum esse quicquid Deus dixit,hoc est revelavit.HaeCautem Revelatio non est virtus vel actio Creativa revelatorii, nisi quando est Imperativa; ut illa, Filius tuus vivit, Hoc est Corpus meum, dc hujusmodi: in qua qui consentiebant,si de progressione rei a Revelatione
cogitabant, poterantDemonstrationε a prio'ri habuisse,&propterea non habebant, quia intendebant in voces purὶ ut Explicativas rei Existentis, non utoperativas rei ab ipsis Existentis. VndeFides illoru est ad Demonstrationε a priori, sicut Fides Humana ad Demonstrationem a posteriori quando Authoritas loquentis estInfallibilis;ut diximus in Patriarchis, Apostolis & Prophetis olim fuisse,& forte in Sanctis etiam hodie,quan
do ex usu Ecclesiae est ut Deus aliqua re velet in bonum Rus, vel salutem Particulariia. 6.Annexa est huic objectioni alia,qua meritum Fidei obscuritati ejusdem anneXum sic laudatur,ur,si Evidentiam in Fide agno
554쪽
Examen nonum. scamus, Merito excidamus. Ad haec, mente
revolvendum est quod MeritumFidei in eo consistat,quod Authoritatem Divinam praeseramus Rationi Humanae seu discursibus nostris .Habet enim hoc Objectum Fidei,ut plerumq; versetur in iis rebus circa quas ut secundum ratione ignotas,) ab ipsa Ratione Dissicultates, quasi spinae ad suffocandam
sementem Patrisfamilias, suboriuntur. Hae itaq; Diffsultates premunt Animam,ut,deretusta Authoritate Divina, sequamur illas.
En Pugnam. Ab his itaq; Fidelis Anima non se permittit vinci, sed quantumcunq; illorutumultum opposita hac aegide Deus dixit)contemnit & immotum reddit. En Fidei Meritum .Ecce quomodo,quantumvis sitE- viderisDeum hoc dixisse,tamen manet quod vincatur. Qub quidem clarius dilucetDeum
dixisse, tanto fortior est Fidelis ad pugnam capessendam S sed non propterea pugna de-ὶ it, quandoquidem ea inter quae pugnatur, hinc est an Deo fidendum sit, illinc an rejicienda sit apparentia Rationis : Nunquam enim potest obsistere vera Rario seu Veritas dictis Divinis, quo casu dicta Divina non forent Uera. Unde hae Propositiones, Etsi
Demons ario foret in contrarium, credi oporteret declarant quidem majoritatem Certitudinis, sed sunt Propositiones in
555쪽
Moralibus inutiles dc vitandae. Non enim vult Deus ut Stulti simus & no assentiamur Evidentibus;quod non est secundumNaturam operari.Unde,neque assuescendum est cum Ratione similibus assectibus qui Rationem destruunt, quam Gratia & Uirtutes h diverso confirmant dc perficiunt. 7. Rursus properantibus moram injicit potestas Voluntatis, quam tanti faciunt aliqui ut imperium ipsi in Intellectum assignent; non quoad Exercitium solummodo, ut faciat Intellectum cogitare quae Volenti expediunt; sed etiam, ut ipsus Judicium, qua voluerit, inflectat. Neque profectb negari potest passim hoc accidere, ut ex appetitos impulsis amplexemur ipsa Mente dc Judicio quae Rationi sunt ad versa. Sed urgent hujus Sententiae Praestites Apostoli vocem, ut captivemus Intellictam nostrum in obsequium Fidei,& alios fusilem Magistri in eandem sententiam fortissimos sermones. A quibus ut incipiamus,-monendum est Captivitatis vocem in bonum sensium capi posse, dc in malum; quoties enim Captivari aliquem sua ipsius. Voluntate dicimus, clim tamen ex vi Vocis ad versam appetitui dc inclinationi nostrae stiriectionem sinet λ Ut a Grammatica abstineamus : Nonne in Lege seriptum est, si
556쪽
Examen nonum. Fr servus benὶ sibi esse apud Dominum existimet, aure subula perforata aeternam se
vitutem subeat 3 Est itaque Servitus aliqua Voluntaria ; & Captivitas proinde non semper in deteriorem partem inclinanda est, sed aliquando subjectionem connaturalem de secundi im inclinationem den
8. Ut applicatio oriatur, meminerimus Obscuritatis quam Objecto Fidei concessimus, non obstante Evidentia quδd Deus dixerit; ex qua motuum ab obscuritate in Intellectum irruentium sedationem expectamus. Ex eo itaq; qudd evidens sit Deum aliquid prolocutum esse, pariter Evidens est ex Ratione credi oportere; seu , ut Α-postoli vocibus utamur, rationabile esse ut obsequamur, hoc est, secunddm Jussum dc inclinationem ipsus Intellectus esse ut credamus. Palam proinde est motus qui a probabilibus seu apparentibus objemonibus Enaturalibus principiis suscitantur, esse adversus ipsam Rationem. His itaque nullatenus est cedendum, si fortissimae ipsus Intellectus inclinationi & imperio obedire velimus. Et siceivitietiatur In tellectus, quatentis dubitativus, Intellectui Demonitrativo; Intellectus Intellectui, non Intellectus alicui alienae Potestati submmittitur. Non
557쪽
Non itaque Voluntati sui ita loquar Voluntar1ae , sed Voluntati ab intellectu gubernatae subjicitur Intellectus. Nihil
proinde Irrationabile committit Intellectus; sed suis fertur viribus,& conformiter suae Naturae, ut Deum Naturae Moderatorem decet, gubernatur. Et quis non videt subjectionem Intellectus his semitis incedentem longh & nobiliorem & firmiorem esse, quam ii intelligeretur Irration libus voluntariosae affectionis vinculis constricta λ Quae, quoniam Intellectus natus est gubernare Voluntatem, ab Intellectu
clari prospiciente nata sunt confringi &comminui.
9. Negale tamen non licet taph Intellectum ad alteram oppositarum sententi rum ab Appetitu inclinari, & quodammodo devinciri: Et non deiunt qui hoc existi ment Imperio puro Voluntatis emcir sed inaniter: Nam, quandocunque vel violentissime hoc agit Voluntas, non amat aut sequitur incognitum, sed habet ab Intellectu motum ut hoc ipsum faciat. Recordandum proinde est istiones nostras, non Exteriores tantam, sed etiam Interiores , amotu spirituum, quem Appetitum in solorem Vocamus, ortum trahere : Cum enim
omnis motus ab ipsis sit, neque sine motu
558쪽
Examen nonum. Imaginationis quicquam cogitare possimus,consequum est ictus Phantasiae, & persequelam Actus Intellectus,ex his motibus spirituum natiuitatem agnoscere. Palam quoque est quoties cogitantur aliqua quae secundum Concupiscentiae inclinationem
sint, eadem vehementer cogitari, ipso naturali motu conserente dc cogerente multiatudinem totam spirituum& phantasmatum quae longo usu in militiam as eius & inclinationis naturalis conspiraverunt. Quia itaque conferta Multitudo eX una parte reddit vim adversae partis debiliorem, reactio externa sequitur ex fortitudine impressionis fallare in Phantasiam , clarum est actionem exteriorem secuturam illam pamtem pro qua stat Concupiscentia, nisi aliud impediat. Sed habet vim Anima qua ex aliis cogitationibus quas eXercuit pos sit hunc tumultum Spirituum naturalium partim sedare, partim repellere. Scilicet, quando vel ex priori usu vel ex praesenti v hementia niolus circa aliud communius principium , nata est valide moveri. Tum igitur superat, ex vi altioris principii evidentis,inclinationem & motus Animae Ins rioris circa obieetum aliquod particulare. Io. Patet ex his quomodo Voluntas imperet Intellectui, nempe faciendo eum
559쪽
vehementius versari circa unam partem litis quam circa aliam ; Legitime & ex Ratione , quando superiorum Principiorum cogitatio est validior ; infirme dc nequiter , quando consideratio particularium praevalet attentioni ad Universalia ex quibus deberent gubernari. Non itaque Crudo jussu movet Intellectum voluntas, sed per ipsum Intellectum secundum unum principium agendo , eundem trahit adversus aliam partem ipsus Intellectus, seu adversus Intellectum ut considerativum aliorum objectorum. Sic, in Fide, vel per considerationem Evidentiae quod Deus locutus fuerit, conVincit tumultuantem ex Philosophicis ratiunculis Intellectum ; vel ex iis ratiunculis, quando nimium iis intendit, negligit hanc Evidentiam quδd Deus locutus fuerit. Sed ipsa totius Fidei quasi radix &substantia est, in quo sita , & quae sit haec Evidentia qubdDeus prolocutus fuerit; quae cum sese extendat ad publicam Fidem & Privatam, de hac satis dictum credatur supra, etsi parcissime; quia magis videtur Prophetiam spectare quam hanc virtutem quae prso
560쪽
Traditio effleiat Fidem Infugibilem.
I. D Ublica autem Fides vel in Populo a Iudaeorum speetanda est elinChristiatio. Par quodammodo ratio utriusque est. Nam ortus Fidei populo Hebraeorum fuit quando toti Populo congregato ex Montis vertice locutus est Deus, & sua Voce quasi Literas Credentiales tradidit Mos Populo deprecante colloquium divi- num, ne tanto terrore Majestatis extingue - retur; & supplicante, ut per Mosem ipsi mandata sua dispensaret ; hoc est, spondente se Mosi crediturum quae ipse a Deo accepta doceret, quasi ipsimet Deo. In
Christianά Republica Uicem Mosis sustinuerunt Apostoli &Discipuli; qui ipsi
a Christo Legationem ad Universum Mundum accipientes , publicas Potestatis suae Literas acceperunt, & sigillo Sancti Spiritus munitas secum tulerunt ;