장음표시 사용
571쪽
maximὶ foveatur & in Fidei articulum aspiret ex Concessione Indulgentiarum mortuorum animabus, inde nihil omninbelicitur; adeo diversa est forma Concessionis a credulitate Populi acceptantis : Forma enim prout traditur a Scriptore, Romae& scribente & impresso, talis est: Nos Dimina misericordid confisi concedimus,ut quotiescunque quicunque Sacerdos in tali loco uissem delibraverit pro liberatione tantus Animae in Purgatorio existentis quae per Charitatem Deo unita ab hac Luce decessito piorum suffragiis iuvari meruit, ipsa Anima, quantum Divinae Bonitati placuerit, opportunis de Ecclesiae Thesauris subsidiis adjuta, peccatorum remissionem consequatur, J- de paenis Purgatoriis facilius valeat ad Caelestem Patriam pervenire. Ubi nihil est de mox vel citius, sed facilius, dT. quantum Dioinae Bonitati placuerit in quo palam est includi, Q rundo Sapientiae Divinae institutis conforme fuerit. Quare, non eXPontificum sententia, sed ex infirma scientia, quicquid ultra hanc formulam creditur, oriri credendum est.
572쪽
r. St, ex his suboritur nova&expedi-- tu ardua Unde ex Traditis dignosci possit quid ad Fidei essentiam speetet, quid in ea mutabile sit. In qua difficultate hoc primb assumendum est : Si quid in Moribus aliquando fuit, praesertim felicibus illis temporibus in quibus adhuc
ad Apostolorum tempora liber intuitus erat, proculdubio hanc vim habere, ut principia , ex quibus natum est, ab omni Erro- . re vindicet. Unde fit luth Fideles Parentum antiquis consuetudinibus haerere quantum ad Fidei veritatem spectat; et si ejusmodi mores, in sequentibus saeculis, possint ad inconvenientia ducere. Haec ergo est negativa Lex ex qua constet Fidelibus quae agunt Fidei non adversari; quod
Corpori Reipublicae Christianae susscit.
573쪽
Uerum,ii quos temporariae necessitates coingunt quam possunt minime ab Haereticorum moribus abhorre re,hoc urgent, in quibus sententiis liceat cum iis sociari,vel certe non ex necessitate contradicere; quod sic
enuntiant, ruid sit de Fide nosse cupiunt. Quibus ut satisfaciamus, in fronte notandum est , nos Moraliter non Metaphysic, disputare;neque quaerere quid ad Habitum Fidei praecish spectet, sed quid ad necessitatem assentiendi in praxi & Uita Christiana. Rursus Vocem hanc es e de Fida significare obligationem seu necessitatem quandam assentiendi ab objecto in Credentem inserri. Porro distingui potest&Credens,& Vis Objecti: Credens enim vel significat Universitatem Ecclesiae, vel particularem hominem; Et Vis cogendi, alia est praecisὲ ex vi Revelationis L Deo prosechae, alia ex 'i Applicationis ejusdem fact ae Credenti. Et, quantum est praecise ex Revelatione, clarum est quicquid a Deo Revelatum est hanc vim habere; sive praeciso per Naturae vires Revelatum est, ut Scientiae N Scientiarum Conclusiones; sive ex Supernaturali
Revelatione, sive ex miXturui utriusque. Cum enim omne Lumen ἰ Deo sit, omnia
haec &ad Revelationem ipsius spectant, &vim habent cogendi assensum. 2. Ex vi autem Applicationis ad nos ha-
574쪽
Examen minum. F Fbet aliquid vim cogendi per suasionem vel actu vel potentia ; hoc est, vel quia de facto
vim & energiam argumenti seu coaetivam
Intellectus in illo videmus ; vel quia sumus in iis circumstantiis, ut & pὀssimus,modo
velimus, illam Veritatis evidentiam habere, de nisi velimus, grave nobis incommodum, verbi gratia, aeternae Salutis, immineat. Sed ut propriε aliquid dicatur de Fide, necesse est Credentem accipi pro Ecclesia: Cum enim Voces imponi soleant ab iis quibus earum Vocum usus est, & Veritatem
esse de Fide sit vox Ecclesiastica, debet significare veritatem respeehu Ecclesiae habere necessitatem ut credatur; hoc est, tum ut cognoscatur, tum ut illi assensus accommodetur. Unde, siqua Veritas olim habuit talem necessitatem sed nunc non habet,
vel in una parte Ecclesiae habeat in alia non habeat , in rigore potest esse de Fide in uno tempore vel una Ecclesiae portione & non in aliis. Imb, fortasse quod de Fide est toti Ecclesiae, privato alicui non erit de Fide propter defetiu Applicationis. Nobilis nihilominiis est in his diversitas: Si enim aliquid fuit aliquando utpote in Concilio Generali manifestu, vix potest contingere ut Doluae Ecclesiae portioni non maneat se er de Fide: Quamvis enim abusu
575쪽
1 6 Staterae rasorum usu populi remota esse possit, tamen a Librorum & speculationum haereditaria Consuetudine nunquam nata est deficere,quansistum est ex originariae publicationis conditione.
3. Sic etiam, si ex vi tumultuantium Haereticorum inducta est in una parte Ecclesiae necessitas agnoscendi aliquam Veritatem , de qua in caeteris Eccleuae partibus tacetur ; hoc vix fieri potest quin caeterae Ecclesiae partes, quae communionem Cum eadem tuentur, consciae sint; saltem quantum ad Doctos, qui in iisdem Provinciis praesunt Religionibus. Est enim hujusmodi Propositionum indoles ut non longe absint a communibus & non ignorabilibus Fidei Principiis quae Universis regionibus sunt commvnos; unde facillimh ad vicinos derivantur, postquam in una aliqua ex occasione publicae litis originem ce-phre. Sic itaque manet evidens, quod, etsi Corpus δc substantia Fidei maneat eadem a Christo Domino & Apostolis usque ad nos;
tamen ea quae de Fide sunt, incrementum dc decrementum, pro Varietate AEtatum, accipere nata sint, prout modb unus Articulus modb alius perfectius, vel in posteriori saeculo quam in priori, vel h contra in priori saeculo quam in posteriori intelligi
576쪽
.Examen novum. 347tur. Cum quo stat, Novum Articulum Fidei, seu quidpiam primo-revelandum in Ecclesia post Fundationem Christi, neque futurum ; neque ullam ejusmodi potestatem esse in terris relictam. Ex quo rursus sequitur, non posse unum aliquem Catalogum Propositionum eX neceuitate credendarum confici, qui omnibus locis & temporibus sit sequatus; sed constringendos esse Fideles ad acceptandas propositiones evidenter necessarias ad sustinendos indubitatos Articulos innc quando ejusmodi Articuli impugnantur. Aliis vero temporibus, etsi sine errore non possint negari,ctim nihil quod in se falsitatem contineat possit necessarium esse ad defensionem Fidei, tacmen ea ignorari licitum esse possit, quia non Urget rerum conditio ut in eas sollicitius inquiratur. . Vertim, hoc de semel publice agnitis respe Ru totius Ecclesiae non posse con- . tingere supra dictum est, sed respectu par-.ticularium. Unde semper remanet potestas tales veritates authoritative docendi& innovationem prohibendi. Ex diistis cuilibet manifestus esse potest Paralogismus & inter Orthodoxos non infrequens,&in Heterodoxis perpetuus, quo Articulum ex Catalogo credendorum amoliri conan
577쪽
s 8 Staterae LMorumtur, eX eo quod magnus aliquis Vir 3c pietate & Dotirina clarus vel eum dissimulaverit vel ignoraverit. Sicut enim nihil
Trequentius accidit quam ut quaeramum
quod ante ipsos oculos prostat; sic etiam in Disciplinis , quod con)unistissimum est iis
quae agnoscuntur , certis fixione mentis
circa alia, agnitionem effugit. Et quam tenemus Regulam , & ex eae plura dogmata, quasi per oblivionem non objecta aversamur , dc videmur illis repugnare; quae, si applicata foret, & ipsam & veritates quas repudiamus, proni amplexare
s. Ex his dilucet ea in quibus fit additio vel detractio non esse de Articulis instructioni populi ridelis primo necessariis, sed ex iis quae priorum gratia sunt addita; sive per immediatam a Deo revelationem Apostolis, in Sacris Scripturis, factam;
sive per naturalem consecutionem pri cipiorum intellectivorum manifestatis. Unde non est opus in Ecclesia aliqua potestas nova revelandi, sed benε potestas ex vi Naturae evidentia deducendi. Attamen , quoniam ipsa praecipua & Primo- revelata plura sunt, & confuse traduntur Cum caeteris , ut terius impedimentum habemus; Unde , scilicet conster,
578쪽
quaenam haec sint quae ex necessitate credenda sunt ut Primo-revelata, quae non
Sed haec quaestio clare est inutilis Morali Philosopho , postquam illi evidens esteXtrema omnia tendanda non solum pro
iis quae Essentialia sunt Fidei , verum etiam pro iis sine quibus Essentialia consistere non possunt; quare releganda est ad Speculativos 3ζ curio s. 6. Ulterius patet qudd quoniam tota vita Christiana pendet ex Fide , ut omne opus sit bonum quatenus ex Fide est , &quodcunque opus non procedit ex Fide non placeat Deo ; palam sit Fidem perpetuo, hoc est, Exercitium Fidei nunquam non esse necessarium dum agere per modum Fidelis est necessarium, quicquid Theologi incassum disputent. Et quia tantum de Praemio AEterno detrahitur , & tantum Poenae peccatis debitae additur, quantum Fides deficit, videns lit Naturale Jus divinum ut loquuntur imperare Fidem tanquam condu-Aricem omnium ad ionum nostrarum humanarum quod sequitur, nos oportere semper esse in actu Uirtuali Fidei ; in actu vero Formali,quoties ad continuationem Virtualis requiritur ; neque esse certa tempora vel occasiones ad quas alligata est:
579쪽
Statera Morum est necessitas eliciendi adhus Fidei , quantumvis aliquando evidentior sit necessitas, aliquando non tam insigniter emineat.
I. Onsequenter de articulis Profes sionis Fidei illustratur. Palam siquidern est, tum esse locum Professioni Fidei, quando vel Bonum Animae profitentis, vel Bonum Ecclesiae seu Fidelium circumstantium, eandem efflagitat. Bonum Animae profitentis deposcit Professionem, quoties abstentio a Professione procedit ex praelatione Boni temporalis ante salutem aeternam; seu, quoties, si Profitens aestimaret Felicitatern 2Eternam sicut oporteret, non abstineret ; hoc 'est, quoties de fa-Eho non abstinet ex praescripto Rationis bona ipsius pro merito perpendentis. MO-do , si qualitatem hujus criminis aestimare libeata
580쪽
libeat, cogitandum est Fidem Christiano esse quod didi amen Rationis Homini, Principium scilicet seu Habitum Principiorum ex quibus dirigat Uitam suam ad AEternam Beatitatem, quae Christiano est illa ratio Summi Boni & Ultimi Finis, quam confuse sibi propositam & sub vacua quadam notione spectat & insequitur Natura. Quare,
qui Professionem Christianam negat, tantundem facit ac si sese Atheum dc non habentem ullam Regulam rationalis vitae 'contemptorem Jurisjurandi , & omnis Uirtutis, & cum honore agendi, profitea
a. Tantundem dicendum est de Catholico qui Fidem suam riurat. Cum enim Catholicam solam esse Fidem existimet, si illam riuret, per sequelam se nullam habere profitetur. Manifestum est itaque quod, sicut ipsa re si quis nullum Principium via vendi secunddm Naturam haberet, non
Homo sed Bestia, vel magis Monstrum bestia deterius foret, cum principium benδfaciendi nullum haberet; sed ad quaelibet
agenda Ratione , Instrumento essicaciori quam sit Bestiarum natura, armatus esset;
Sic, quisquis Fidem negat, se talem Voce tentis exhibet. Et sicut illud scelerum C