장음표시 사용
101쪽
certant, ni amor et amicitia, sebile admodum et miserico diam movens, quod diu et denuo semper reluctatus frustra animus dura sortunae tandem perferre cogitur, quale est I, 6., ubi hanc dispositionem Iacile intelligas. Nam exordio
i. e. στρ. vv. 1 - Φ. amicitiae suavis testatio continetur, cui ανυστρ. 5-I0. opponuntur firmiora amoris vincula, ἐποy. .. II. I 2. quibus constrictum se poeta fatetur.
στρ. β I3. 14. terrarum cum amico visendarum studium ανrιστρ. β . I5 -I8. timore puellae iratae et abrupti foederis verecundia tnωδ. β vincitur. - Haec tamen pars significatur potius quam pronuntiatur; sola enim interrogandi 1igura continetur. Ergoarn. γ. I9 - 24. Valere amicum iubet et sortiter maiora sua si
ειντισrs. γ. 25. 26. Ss merito, ut sata sua expleat, relinqui. ἐπφῖ γ. 27 - 30. Solatium enim amissi amici malorum societato se quaesiturum. ore. r. 3I-34. Iterum valere iubet eum et fortuna sua uti. ανra στρ. r. 35. 36. Se duro fato victurum esse.
Haec autem extrema sententia cum επινδον pertexta coaluit. Illa enim quae V. 35. potissimum significatur) sic dolorem mitigat, ut amicitiam, quae praesentia ali non possit, memoria serie Tulli latum iri promittat. Hoc exemplo simul apparet, non prorsus eundem neque in iterato exordio neque in opposito membro resurgere affectum, sed paullulum semper sub finem ita inclinari, ut ve- Iuli in concentu nerxorum xergentes paullatim ad exitum modos sentiamus. Quocirca qui crassiore Minerva illud diviserit, tenuioribus sententiarum si exibus neglectis, IV. 5-Ιo. et II. 12. coniungat et inde a V. 19. perorationem incipiat licebit. Exultanli vero gaudio hoc genus sic optime cedit, si poeta nunc bona, quae adeptus sit, praedicat, nunc Obstantia, a quibus modo timuerat, proiecta et Ficta gloriatur. Itaque in illo carmine, quod El. I, 8, 1 - 25. supplementum esse diximus, singuli paene Tersus affirmantes et negantes ita alternant, ut prior quisque bonum adeptum, posterior victum timorem testetur hac figura: a. o. 27. 28. b. 29. 30. a. 31. b. 32. a. 33. 34. b. 35 - 39. a. 40. b. 41. n. 42 - 44. b. 45. Ultimus autem versus, qui gaudium, quod iam primus continebat, ad fastigium ductum exhibet, quoque simul, ut semper hac fortuna fruatur, optat, Solus brevissimam efficit perorationem. Simile argumentum similisque dispositio est El. 14. et in contrario affectu I, 17. I 8. II, 3. III, I. Aliud genus omnium frequentissimum sic nascitur, si partes maioris ambitus iterum diFiduntur et integra per se
102쪽
Caput V. Ds dispositione carminum Propertianorum. 93
carmina efficere videntur. Nam siculi corporis membra tum demum figuram efficient et ad usus omnes mobilem et ad speciem non indecoram, cum non sunt continua, Bes Daeda 1eorum operum instar porrecta rigent, sed in articulos minutos incisa et diverse inclinata totius formae concentum ipsa varietate reddunt admirabiliorem, eodem modo poematum partes per oppositas Sententias Sic pr0grediuntur, ut universi carminis imagines iteratas praeserant. Cuius rationis cum . nulla paene Propertii elegia ita expers sit, quin aliquot certe vestigia liceat deprehendere, nobile tamen exemplum statim in limine obvium El. Ι, I. Hanc enim cum cuique semel inspicienti in tres partes discedere facile appareat A. 1 - Ι 8. B. 19 - 30. C. 31. ad M. , accuratius tamen si quis inquisiverit, hoc schema orietur:
a. I - 8. In selix et sine successu amat b. s -IG. Quamquam eXempla Suppetunt, Saepe pueIlarum duritiem constantia Victam ESSE.c. 17. 18. Tamen infelix amat. Fortius enim Primorum VP. argumentum repetitum. I9. 20. Sagarum igitur ars contendat
2I. 22. cum pertinacia puellae, . . . . . . . . ba
23. 24. qua victa documentum artis omnibus praestigiis
superius illas esse exhibituras. . . . . . C.
25 - 27. Ab amicis vel asperrima remedia Petit . . . R. 28. contra durius, quam illi cruciatus sint, servitium. . b.
20. In extremas terras auferri Vult, ....... R.
30. cum vel aspectus seminarum Sibi sit perniciosus. . b. a. 31. 32. Sic tolerabilem quidem sortem futuram, quam vis infelicem nec cum iis comparandam, quos domi felici amore fruentes Per Se Verare in eo iubet . Cb. 33. 34. His sua fata infausta pro exemplo opponit, c. 35. 36. quo edocti ne paris inconstantiae pares Poenas dent, alioqui sero dolituros, hortatur. II.
IIoc exemplo tum, quanta sit intra unius carminis fines argumenti xarietas, tum vero etiam illud apparet, perplexas inter se et ita connexas partes inveniri, ut idem κcυλον, quod unius partis clausulam efficiat, alterius sit exordium xv. 31. 32. . Unde tenacior fit textura et, iuncturis compagum latentibus, dispositionis vera ratio multo ad indagandum difficilior. Huc accedit, ut interdum sententiae alicui cogitationis alius quodammodo semina admisceantur, cognata illa quidem et finitima proximae, sed quae ad totius carminis argumentum pertinere non protinus intelligas, qualia sunt
ἐπιφωνζsιατα et παρενθεσεως modo interiecta Verba, interdum etiam, quae unius vocis fortuita paene additione contineantur. His igitur arreptis et in maius auctis primum illa tamquam crustulae argumento insita επειςOδια nascuntur.
103쪽
cuius rationis initia apparent El. I, 22, 5 - S. II, Is, 36 - 42. Caesaris laudes; ΙΙΙ, 9, 9-IG. artificum recensio; ΙΙΙ, Ι 8, 3 - 6. Baiarum descriptio; pleniora iam ΕΙ. III, I 2,
25-36. Ulixis sata; III, 13, 25. sqq. aetatis aureae Stinis imago. Haec autem omnia ita remota sunt tam ab inconcinnis Catulli ambagibus quam a molesta saepe Ovidii Io quacitate, ut nusquam carminis desursui obstent, neque e trinsecus arcessita, Sed argumentum Sponte secuta esse Iideantur. Qua laude carere alterum genus huic proximum non sine aliqua veri specie censueris, sum oratio ab eo sne,
quo initio tendebat, deflexa orbem carminis non claudit, sed eum efficit exitum, quem nihil cum principio commune habere dicas. Id quod in duas potissimum elegias cadere videtur II, 34. et III, II. Quarum posteriore, cum poeta ab initio
servitutis inhonestae crimine apud amicum Se excuset, sompluribus mulierum praepotentium exemplis allatis v. 28. Cleopatrae commemoratione ita abripitur, ut sui ipsius et consilii sui oblitus, temeraria reginae ausa cum salis Urbis maioribus componat, donec Romam Augusti virtute servatam et pacem per orbem restitutam celebrans Velut panegyrico elegiam absolvit. Hic igitur, si quis initium cum exitu reste quadrare nega*erit, non equidem habeo quod obloquar. Neque enim tum modo, cum is urceus exit , Sed etiam si contra evenit, dispositio laborat. At hoc tamen velim ne obliviscaris, saepe errorem, qui ideatur, de industria committi, si causam erroris honestam esse appareat. Qua autem re magis vel admirationem historiae Romanae testetur, vel Augusti gratiam de mereatur, quam Si huius mentione semel iniecta vel amoris sui priFalorumque Studiorum omnium memoriam exenii fingat ' Artificium igitur illud est, non error, quem si emendare voluisset et post tantas tamque praeclaras res gestas ad parIam Suam sortem Titamque contractam carmine redire, nae ille omne carminis robur fregisse Iideretur prudentibus. Elegiae contra II, 34. Simile consilium subesse nequaquam est existimandum. In has enim cum poeta, qui initio fidem temeratam antico expr0brans, Sub finem auctoribus carminum amatoriorum claris inseri se cupiat, primum inspicienti rectam viam deseruisse Fideatur, tamen si singula expendas, praegra'ante potius eXtremae pariis pondere, quam inconcinnitate dispositionis eam opinionem subnasci fatearis. Prima enim pars Ι - 26.), quae facillime a reliqnis duabus segregatur, inopinatum Lyncei Senis amorem continet. Cui oppositum carmen medium in eo timore versatur, ne Iir, severis adhuc studiis dedi ius, neque expedire se vinculis insolitis,
104쪽
Caput V. De dispositione carminum Propertianorum. 95
neque ea modeste sine alieno auxilio ferre possit. Hoc argumentum, quod V. 27- 46. purum et integrum apparet, IV. 47 - 54. sensim cum exitu pertexi coeptum est, qui reliquum carmen implens xv. 55 - 93.) ita certamen illud componit, ut amicum ad exempla peritorum in amore virornm, imprimis autem ad ipsius Properiit applicare se iubeat. Haec igitur universae erit dispositionis figura: A. 1 - 26. B. 27 - 46. B . 47. c. 48. B. 49. C. 50. B. 51-54. C. 55. ad 1in. - Quod autem deceptum exordio lectorem facile alium exitum requirere diximus, Ilog LFncei amantis conditione declaratur. Huius enim amori cum perfidia contra amicum esset admixta, exordium ipsum tripartitam divisionem carminis integri instar accipit. Versibus enim I -I2. conatus iste improbus continetur a.), IV. 13 - 20. do 1 or Propertii inde motus b.), xv. denique 21 - 26. ad pacem conversus poeta erranti ignoscit. Hinc demum pars altera B.), qua severa Lγncei studia, utpote nihil in amore iuvantia taxantur; qua parte per frequentem affirmandi alternis vicibus et negandi formulam Ievis elegiae poesis b. eum graviore tragici et epici generis Musa a.) comparatur, hoc
ordine: a. 26 - 28. b. 29 - 38. a. 39 - 41. b. 42 44. a. 45. 46. Huic autem parti quom0do per FV. 46-54. peroratio sit nexa, vidimus. At ne haec ipsa quidem dispositionis arte caret. Nam initio v. 55-60. contractas et vitae suae et carminis rationes ita commendat, ut his suam gloriam omnem debere se velle profiteatur a. . Quod si divino Virgilii operi maiorem famam aeque concedi nemo sit infitiaturus b. v. 61-66. , ipsum tamen Virgilium leviore hoc genere vix minus probari. Vides igitur exitum c. ad eam quam proposuerat Sententiam a.) ita arte rursus circumduci, ut post Virgilii laudes a Varrone memoria repetita per reliqua nomina ad sua iterum tempora descendat, eos autem Versus, quibus se ipsum illis poetis addit, tamquam fastigium
carmini imponat, arrogantiae solum speciem modestiae colore emendans. Ceterum si quis singulas iterum huius elegiae partes excutere et ad suum quamque losum referre tenta erit, tantam dispositionis Varietatem agnoscet, quantam in nullo alio carmine. Unde continenliae admonitos se intelligant ii, qui ubicunque argumenta per se incongrua unius poematis ambitu contineri animadverterint nec velut ad rubricam directi carminis rationes prima statim fronte perspexerint, turbatum aliquid illico aut a librario aut, quod peius est, a poeta opinantur. Neque enim si in exercituum decursionibus solvi acies et huc illuc temere trepidare singuli saepe videntur, incuriam ducis aut militum inscitiam nisi impertius
105쪽
accusabit, cum ea quae confusio Mideatur, summus sit ordo, et quae velut casu tumultuante dispersa Sunt agmina, Superiorum certis iussis quasi totidem silis ubique versus discumrentibus adstricta, unius nutu et consilio prudenti administrantur. Atque hoc illud est, quo Propertius maxime a Tibullo differt, cuius pellucida, ut ita dicam, Simplicitas tantum abest, ut mihi sordeat, ut pro carminum illorum indole summa laude
dignam eam esse satis supra praedicaVerim. IIoc vero ad notasse minime supervacuum Fidetur, Siccam illam perspicuitatem et normam ubique anxie SerValam proximum habere
ilium maciem, quae, ubertate ingenii dispositionis nervis strangulata, ossa quidem recte iuncta ostendat sed carne et vita carentia. Quocirca ne illa quidem Propertii carmina plus quam celera probaVerim, in quibus omnia facile decurrant, nec unquam transitu praeruptiore aut obscuriore enth3memate offendas. Huc certe quae perlinent libri primi, nisi primam elegiam excipias, omnia, quamvis limatissima sint nec ab ulla parie dispositionis Ieclorem morentur, h0c ipso proprium illum poesis Propertianae Tetuli χαρακτῆρα p0Stea Inagis elucentem superficie nimis laevigata oblitterant et iuvenem a disciplina rhetoris recentem produnt. Oratoriae enim artis ea est perspicuitas, quam recie quis etiam aliis de causis horto villici comparaverit, in quo arborum per quincuncem dispositarum ordinem reliquarumque rerum utilem et nitidam distribulionem vel inFitus, simulatque intraverit, sentiat. Qua tamen arte quis sanus mult0 Superi0rem t0piarii esse neget, cuius dispositionem tanto magis admirabimur, quanto cautius absconditum prudens artificis consilium naturae potius grato lusu Omnia quam arte lacla ut videantur, efficit. Hinc simul de proportione paritum apud Propertium frustra quaestionem institui apparet. Nam haec pro re nata ita Variat, ut modo uno Versu intentio redarguatur, modo latius per exempla et similia oratio exspatietur; itemque in propositione et peroratione. uuamquam in hac unam rationem frequentiore in Properito possis animadFertere, quae ex propria eius ingenii indole sponte nasci videtur. Nam cum per impetum ad sine in vulgo ferri soleat, simul tamen etiam, quae est eius ubertas, circa partes medias in fabulis et iis, de quibus diximus, visionibus diutius haereat, exitum saepe, qui superest, brevissime absolIere cogitur. Quare plurimis in elegiis, quas omnes
recensere Superfluum est, - IeViter enim cuique inspicienti occurrunt - aut uno Fersiculo aut disticho uno clausulam efficit. Haec autem omnia ne quis ea opinione scripsisse nos
insimulet, quasi p0elam de industria omnia apud mentem antea accurate dixi de re et ponderatis curiose ab utraque
106쪽
Caput v. De dispositione carminum Propertianorum. 97
parte argumentis disponere credamus: inIeniri prius artem, quam doceri tantum abest, ut ignoremus, ut nimiis ratioci nandi argutiis ardorem inventionis refrigerari et divitem ingenii venam subligari existimemus. Sed illud utique tenendum, ingeniis omnia bona nescientibus paene et gratis a diis imperiiri, et hoc illis prae reliquis mortalibuS esse concessum, ut ne possint quidem quidquam moliri ineptum. Itaque in ipso furore utentur arte, studium autem et labor, sine quo perfectum opus ne semideis quidem illis donatur, satis adhuc in quo se exerceat habebit, si dedolato quodammodo opere limae non parcat et inFerso stilo tumida castiget, expleat hiulca.
Iam vero, ut deinceps amus, sum non omnia, quae pugnare videntur, in carminibus tamquam aliena Segreganda, nec rursus similia omnia hinc illinc lecta velut turbata unius elegiae membra consarcienda esse apertum credamus: Sca Iiger i ausis singulis resutandis eo tutius supersedere nobis licebit, quod mutationum suarum causas proserre ipse non dignatus est. Itaque de illis ad eas argumentorum enarrationes, quas in interpretatione poetae Germanica carminibus praemisimus, provocare satis duximus, hic eorum solum dis
siti0nes accuratius illustremus, in quibus vel ab Iacobo, circumspectissim, iudicii xiro, iniuria aliquid novatum esse censemus. Qua disputatione simul Lachmanni sagacitati ob viam ibitur, ut qui in editione Bero linensi plurima amici inventa tacitus probaverit. Et de elegiis quidem III, 1. 2., perperam me iudice ab utroque coniunctis, Salis supra dictum est. Similis eausa est El. III, 24. 25., quarum priore, quod poeta fallaciis puellae tandem perspectis ex tantis insaniae procellis servatus sit, ipse sibi gratulatur, hac quidem par titione, ut primum erroribus suis pristinis expositis Α. I 8. x amicorum remedia frustrata B. 9 - 11.) subiiciat, quae re- 'pentina conversione paene exultans uno Versu C. I 2.) quodammodo praecidit. Deinde iterum erroris causis breviter repetitis L. 13. 4. , sub finem diutius in gaudio recuperatae salutis versatur C'. 15 - 20.). Hos autem in extremo car minis limine ita extollit, ut victoriam eam vel Iove invito se rettulisse glorietur. Qua sententia cum simul ad ea, quae initio proposuerat, recurrat, carminis orbis ita clauditur, ut nullam in fine additionem toleret. Praeterea tam sortis est illa ultimi versus gloriatio, ut prae ea omnia, quae Sequi possint, necessario languida sint futura. Quid igitur minus apium, . quam hinc demum occasionis, qua primum iugum inhonestum excusserit I. 2.), enarrationem nectere, deinde quam is constantem, miserabilem tamen CInthiae obtestationem
107쪽
fideique exprobrationem addere 3 - 10. tandemque in malas preces et Iuturae miseriae admonitionem exire II. ad 1in. , quae omnia per se egregium explebunt carminis argumentum, priori adnexa et ipsa praepostera xidebuntur et alterius impetum perdent.
Contrariam critici rationem secuti sunt in El. II, I 3. I 8. 22. 26. III, 20. Nam de El. II, 24. et II, 9., quarum illam appendice, quam in libris mss. inde a v. 17. trahebat, iam Scaliger liberaverat, in ea una si quid video felix, hanc
Lachmannus ex partibus duabus alienissimis sub v. 4 I. a li-hrariis male consulam primus intellexit: de his igitur carminibus prorsus assentimur novissimis editoribus, alteram alias etiam accuratius excussuri, Quaest. Lib. III. cap. 2. De El. II, 26. iam inter epica argumenta diximus, de III, 20. eo Ioco, ubi de suasoriis agebamus. At ne de El. quidem II, I 3, 1-50. partibus aegregandis quemquam cogitaturum fuisse credo, nisi ea inde a V. 5 I. ad 1in. pannum ab ineptis librariis assutum traheret, quem cum Iacobus merito quidem, sed festinantius rescinderet, integri et veri carminis particula secuta est. Quam nihil nisi mortis commemorationem cum illo commune habere argumento ceteroquin alienissimo statim apparebit. Alternantium enim partium est dispositio, qua Semper haec, quae principio posita est, sententia emergit et superat: a mori scilicet totum se deditum huic etiam versus suos debere; carminibus igitur et amore suo vitae et famae summam sibi contineri. Hoc autem argumentum per omnes numeros ita persequitur, ut quae contra opponi possint, quodammodo exhauriat, utque absolutius carmen in hoc genere et rotundius inveniri vix equidem crediderim. Verum ut ordine agamus:
Λ. V. I - . Amorem habemus carminum auctorem. B. s. s. Nihil autem se iuvari severo et magnifico poesis genero carminibusque sin B amor Θ, A. T. 8. sed carminibus, quae alant suum amorem: B. s. Io. nec rursus amore magnifico, quem vuIgus admiretur
in qno autem nihili fuerint carmina sua , A. II. 12. sed amore, in quo carminibus suis meritus ait honor. Hncasque igitur quae vulgo tamquam Eumma bona expetuntur pras coniunctis illis duobus deliciis contempsit; Iam vero altius assurgens etiam alienas inimicitias et odium despicere ae praedicat .
B. 13. Nihil curat populi 4udicia,
A. I . modo auufi amor carmina sua probaverit;
B. Io. nihil vel Iovia inimicitiam, A. 15. dummodo ille sibi ait propitins. Hi antem duo versus ordine contrario scripti sunt, ut fortissimum in fine poneretur. - Quid autem sortius inveniri potest hoc, aut, ut etiam pro Iacobo anquiram,
108쪽
Caput V. Do dispositione carminum Propertianorem. 99qnid omnino nitra Nihil profecto, nisi hoc unum: quod
eam sententiam ne mora quidem sit deletura .
B. 17-24. Neque enim in ipso funere splendidam pompam se velle ait, A. 25 - 30. sed duos tantum comites, carmina aua 23. 26. et amorem 27 - 30. . B. 31 - 34. Quinimmo post funera et bustum abesse iubet a
litam monumentorum magnificentiam.
A. 35. 36. Sat sibi versibus inscriptum tumulum, qui amorem
anum testificentur. I a. 37. 38. Ita famae suae satis ProVisum Psse.
- b. 39. M. At ne tum quidem, apud inferos, puella as illo aenau
te. 4 I. 42. Ne igitur mortui oblita ossa inquietet, orat.
Haec igitur, ut dixi, ita sunt perfecta et consummata, ut nihil omnino hinc omitti, nihil sine damno addi possit. Iam mihi considera, quid illud sit, quod librarii dignum
habuerint, qu0 iam egregium poema ipsumque adeo conditum et sepultum poetam contra eius Vota Suprema turba- .rent. Eum, quem ita contentum sua conditione modo ubdimns et beatum, ut vel post cineres alia uti se velle negaret, hunc eundem continuo iubent Tilam suam exsecrari
horamque ipsam, qua primum Iucem adspexerit, sebiliter detestari. Sed hoc nos indicasse prudentibus Satis est; pluribus demonstrare longum, praeSertim sum, quo tandem haec Iacinia sit reserenda, ut carmen Suum non dedecoret, sed ornet, alio loco simus exposituri. Cf. Quaest. L. III. cap. 2. Probabilior mullo Iacobi causa in El. II, I S., in qua affectuum conversio vehementior, transitus praeruptiores et paene hiantes. Incipit autem statim a figura, de qua infra etiam videndum erit - est enim αποστροφο - sed qua si ab initio utaris, mutilum capite videatur carmen. Nam quae antea facta sint, intelligitur polius, quam Ferbis explicatur. Hae autem sunt querelae, quales plurimas in proximis carminibus invenias. His igitur A.) obiicitur admonitio, ne prudentem quidem esse, qui nimiis Iamentis amicae durae aures fatiget; conniveat enim oportere, qui cum successu velit amare B. V. I - 4. . Haec sontra: non hic, quid prudentis sit, quaeri, sed ita inhumana et contra naturam esse, quae tolerare iubeatur, ut ipsum tacere sit inhumanum C. 5 - 20. .
Habes igitur repetitum principium A. eoque auctum, quod
causas eius graxissimas edidit. In his autem sortissima fit per enthγmema. Nam cum iam in sene uxoris p e fidia crimen sit abominandum, in quem tamen si quae pectaverit, multo aequius feras quam in adolescente, qua tandem impotentia Cynthiam esse dicas, quae cum anus iuvenem oderit, quid factura sit, si ipsa annorum fore senem haberet
109쪽
100 Quaestionum Liber secundus. amatorem, ne mente quidem concipi posse. Hoc autem enthymema, ut elegiacus fiat orationis progressus, ita disponit, ut primum a. b. 6.) quaerendo indicet puellae suae I exitatem, huic pulcherrimum fidei exemplum Auroram opponat b. 7 - 18.), in sine Fero perfidiam Cγnthiae prodigio similem, quo magis indignatio appareat, nudis repetat ver- c. I9. 20.). Atque hic quidem concludi posset carmen, nisi prorsus contra Properiti morem esset, accusatione puel-Iae orationem finire; nam aut suadet, ut aliter faciat, aut quid ipse iam sit facturus, ait, aut denique quid futurum sit perseveranti in scelere, minatur. At nec Iacobus hoc vult, nec quid sequenti in libris Fersuum parte fieret, expeditum esset. Itaque Iacobus hanc ipsam clausulam carminis esse iubet:
uuin ego diminuo euram, quod saepe Cupido uuic malus esse solet, cui bonus ante fuit.
Quid igitur' Gravissimasne querelas illas una subito sen-.tentiola rescindat An iactati illius totiesque decantali de orbe fortunae loci non statim ab initio in mentem venerit At, quae antea dixit, alias quoque subito emendat et carmine ipso huic proximo XVII. Audio. Sed facile et illius
rationem et omnium, quae Supra in eodem genere ipsi recensuimus, multum a nostro differre apparet. Nam illic aut do-Iorum fluctibus constantiam suam et patientiam opponit, quo nec iniustas superiores esse querelas fatetur, nec causas irritas, aut, Si, ut hoc loco, errasse se concedit et errorem corrigit, causam mutati animi non nudum φρον ιατιον praetexit, sed gravissimis argumeniis illustratam sententiam, ut II, 25, I 5. 33, 35.; quorum posteriore loco etiam velut repraesente erroris aperti convictum se fingere poetam sentias. Itaque hic quoque si quaeris, cur nunc potissimum illud deis rota amoris proverbium in se cadere ille intelligat, versibus statim sequentibus respondetur. Nam cum Cynthiam, ut no o amatori placeat, omnia quaesiti cultus artificia adhibere videat, hoc ipso indicio colligit, propria fama et honestis artibus non satis confisam successui timere eam coepisse. Hinc illud: Nunc etiam infectos demens imitare Britannos; et infra: De me, mi certe poteris formosa videri, mi formosa sat es, si modo saepe Venis: quo. Versu Vel inviti admoneamur El. I, 2, 23. sqq. , ubi id. comment. Vides igitur solatii causam confidentia eIentus auctam iam in suasoriae formam verti, quae ita deinde omne carmen occupat, ut in conclusione tenuia duntaxat superent initii tristis vestigia. uuo nomine eum aliqua dispositionis similitudo nascatur
110쪽
Caput V. Da dispositione earminum Propertianorum. 10Ioum El. II, 34., illi qui pepercit, ne hvio manus inferret.
non debebat admoneri. Hic igitur partium ordo notarum compendio expressus ruua in dispositione soli versus 33. et 34. non recte sedere
identur, quos equidem, si fata si issent, poetam emendaturum fuisse credo. Nam interpolatos non esse rursus V. 35.
et 36. docent, qui illis sublatis minus etiam quam ipsi cum superioribus quadrarent. - Sequitur El. H, 2I., quae sumtola sit defensoria, inde fortasse scrupulis quibusdam, nisi vilia dicas, laborat, quos evitare difficillimum est poetae, si
ratiocinationes et probationes carmine includere aggrediatur. Hic autem novam amoris viam nuper ingressus, qua Tartarum
puellarum ardoribus passim et simul sit obnoxius, apud Demophoontem se defendit. uuod ut ratione fiat, in propositione fata sua enarrat Α. 1 - 12. ; deinde quae contra ab amico afferri possint argumenta diluit. Hoc ut oratorium sit, hinc tamen elegiacum accipit colorem, quod amicus ut Patronus sanae mentis causam agere fingitur; unde quae ille obiicit conscientiam recti dicas, in ipso poetae animo cum imperiis libidinum frustra pugnantem. Adversarii igitur dicta medias carminis partes obtinebunt, refutationes poetae clausulas. Sunt tamen illa brevissima v. I 3. 21. ,
ut quae unicuique sano prompta sint nec expositione indigeant: hae conira ambagibus circumductae, ut in defendendo satagentem culpae conscium arguant. Primum igitur illo causam tam funesti amoris quaerente B. V. 13. , causam ullius insaniae quaerendam esse omnino negat. Haec pars c. v.
14 - 20. certo fortissima et vere poetica suam iterum habet dispositionem. Non rationibus rem agi a. . Sic, ait, est α.), sis quondam luit β. , sic in me quoque est γ. . Poenaene tantam insaniam sequuntur b. Non curo poenas e.3. Alterum utique argumentum post illud videatur debilius. Valetudini certe prospiciat Β'. v. 21.). Hoc simpliciter negat v. 22.), ita tamen, ut eam partem C .), ut superiorem. exemplis confirmet c. 22 - 24. h'. 25 - 33. c'. 34.). Iam vero post destructas ad ersarii intentiones, ut oratoris est.