장음표시 사용
161쪽
sitionem: IV, I, 12.: Pellitos, rustica corda, patres cf. magis vulgaria IV, II, 55. II, I, 36.); unde tenemus IV,
7, 63. : Andromedeque et Ηγperaenestre - historiae pectora nota suae, quod non liberum manserat a criticorum suspicionibus. Eadem sigura nostram emendationem fulsissius ΙΙ, 28, 54.: Troiani muri, diruta regna Senis. Rursus συμβολικως III, 9, 51.: silvestre uber pro et nutrice silvestri, i. e. lupa Martia dicitur; ΙII, I 0, II.: felicibus edita pennis, i. e. avibus vel augurio; II, I9, 28.: Iucifer, i. e. dies; II, 22, 25.: Arctos, i. e. nox; IV, 6, St.: pharetrae Eoae, i. e. Parthi sagit
tarii. Add. I, 9, 10. 20, IS. I 3, 34. II, 6, 24.
Porro, quoniam Variis rationibus varia rei qualitas eruscitur, siquidem in opere aliquo auctor et instrumentum xe1 etiam materia, ex qua factum eSt, apparet, nec eadem res manet, si ab aliis p0ssidetur, et quae diversis locis gignuntur, diVersam trahunt naturam: plurimae oriuntur mulationum speciest, quarum Fix ullam Propertius intactam reliquit. Neque tamen hic de vulgaribus dicemus, qualia sunt, sum FeIdii pro donis suis p0nuntur cf. Cap. IV.), vel auctores pro libris, vel manus pro artificiis cf. tamen III, 21, 30. : materiam vero pro re inde fabricata audacius dici a nostro ideo commemoramus, quod El. ΙΙΙ, 10, 22. simul cum καταχρῆ- σει iuncta ea figura summas VV. BD. turbas m0Fit, qui cum
Onychem pro alabastro, i. e. Fase unguentario dictum non intelligerent, de murrinorum natura Farias som- menti sunt fabulas. In regi 0 num autem nominibus, quae
pro incolis ponere vulgatissimum est, hac re Propertius eminet, quod attributa iis addit, quae in solos locos, non in homines cadunt. Itaque cum facile sit et nequaquam nove dictum IV, 8, 1.: Disce, quid Esquilias hac noste fugarit, h. e. Esquiliarum incolas: praeter omnem expectationem est, quod nihilominus addit: - st quosas. Nec facile alius Dircaeas Τhebas diceret, si Thebanos, non urbem vellet significare. Contra III, 7, 40.: naufraga Graecia, et IV, 7, 78. et lascivum forum, ubi tamen accolas intelligi cetera vetant. Neque igitur aliud, cum sensus Sensu carentibus tribuitur, ut vigilax Subura et incertum Canopum et cetera id genus plurima. Elegantissimum Vero, quod Dardana puppis IV, I, 4 l. pro Aenea et sociis dicitur, et cinis pro Troiani populi reliquiis ibid. 53. Quo multo etiam magis poeticum et Propertianae tam exi dentiae quam brevitali accommodatissi inum, quod pro auctore facti aut causam saepissime ponit, aut instrumentum. Nam cum omne, quidquid sit, et
162쪽
propter aliquid fiat et per aliquid, poeta hic quoque non modo rebus omnibus et cogitationibus et affectibus separatam tribuit a personis suis vitam et voluntatem interdum adeo sum personis pugnantem, elut II, 25, 20.: invitis ipse redit pedibus, cf. I, I9, 23. I 5, 40. I 6, 32.), unde talia:
Aspera Centauros eadem dementia iussit Pocula in adversum frangere Pirithoum
et totus ille de affectuum imperio Iocus in quo es I, 3, 35. I 3, 28. 15, 16. IS, IS. II, I 6, 30. sq. III, I9, I 8. et
paene sum specie προσωποποιιας I, 22, 5.: Romana suos egit discordia cives) - sed etiam causam agendi ipsius agentis persona commentari Vult. Quod genus, ut cetera, a levioribus initiis ortum, qualia vulgaris etiam oratio plurima admittit, velut ΙΙΙ, 26, 24.: portas fraude reclusit amor, et I, 13, 25.: Una dies omnes potuit praecurrere amantes - ersus, ut sit, a triticis iniuria vexatus, cui cs. I, II, 3. II, 1, 57. 3, 28. - mox duriora iam nostris sensibus exhibet, ut II, 4, 4.:
Et erepitum dubio suscitat ira pede
et III, II, 35.: Tres ubi Pompeio detraxit arena trium inphos, cui cl. IV, 11, 10. - donec in tantam audaciam adolevit, quantam si quis poetici spiritus nescius severiori rationes quodammodo trutina Felit expendere, tamquam tumidum iure sibi videatur castigare. Ac profecto, si qui poeta Fersus egregios III, 9, 4 l. i Sq.:
Moenia eum Graio Neptunia pressit aratro Uictor Palladiae ligneus artis equu8,
- equus enim causa deletae Troiae ductique super minas aratri - illos igitur si quis versus hac aetate et apud nos velit ad verba exprimere, risum debuerit nostris hominibus. Item in instrumento. Nam cum facillimum sit II, 26, 50.: urna profudit aquas, cf. III, 17, 37. IV, 4, I 6. 54. 6, 4. II, 6, 37. II, I 2. extr. 15, 48. I9, 26. 21, ID. III, 2, 12. 6, I 2. 7, 39. 12, 64. IV, 6, 39. 7, 38., iam non vulgare hoc III, 10, 22.: crocin D nares murreus ungat On IX. Insolentius vero IV, 8, 76.: Nec cum lascivum sternat arena forum. Cf. II, 4, 6. 6, 27. coli. 30. 7, 12. I 3, I9. 26, 33. III, II, 15. Nec nos ab initio ONfenderit I, 20, IT.: is Ferunt - Pagasae navalibus Argo Egressam Ionge Phasidos isse viam' -; sed cum pergat poeta: Et iam praeteritis - Athamantidos undis - appli-
163쪽
suisse ratem, subiectum paene memoria excidisse illi videtur. Similiter tamen I, 22, 6.: put is Etrusca - tu nullo contegis Ossa solo. Novum denique plane et hercle pulcherrimum II, 31, 12.: Valvae - Altera deiectos Parnassi vertice Gallos, Altera moerebat funera Tantalidos. Mire enim fecit poeta, quod operi muto sensus artificis, qui illud effinxerat, iribuit. At ne hoc quidem vile II, 34, 87.: haec cantarunt scripta Catulli, et mox V. 89.: haec confessa est pagina Calvi. Cf. I, 18, 29. III, I, IS. 3, 21. 25, II. IV, I, 103. Sq. 4, 63. 10, 30.
IIaec igitur omnia quae recensuimus exempla ad principem et primariam mulationem eam debent referri, qua initio qualitatem pro re Vel persona, cuius est ea qualitas, poni diximus - quod abstractum pro concreto vulgo solent appellare. Restat contraria huic et opposita ratio, cum ἰδέα,
i. e. communis rei cuiusdam nolio mente consepta, certas induit certarum rerum formas - concretum pro abstracto positum aiunt. Quod quoniam semper fit a poeta et ubique et toto carmine, nequaquam est ea protinus fgura appellanda. Neque igitur tum, cum gingulis Sententiis apparet, Telut El. I, 2, I. Sqq.:
luid iuvat ornato procedere, vita, eapiIIo Et tenues Coa veste movere sinus'
et quae deinde sequuntur luxuriae variae species, quae aliis gratae simplicitatis exemplis ex adverso oppositae ipsum es-ficiunt carminis argumentum. At ne in singulis quicem nominibus pro argumenti parte figuram mihi obtrudi patiar, velut cum per συνεκδοχλὶν Speciem pro genere positam autumant. Nam quod El. III, 18, I9. ait: Attalicas supera Ie Stes; res pretiosas in uniIersum significare poetam, is nil amplius Heynianae illi interpretum. cohorti non concedam. Sed si dicit Attalicas vestes, intelligit quoque, et eum III, 13, 37. sic ait:
Pinus laetas eireumdedit unlibras
non quercum, nec fagum, nec arborem in uni er- sum designatam intelligo, sed eam ipsam, quam dicit, pinum. Nam certarum rerum imaginem si sustuleris, omnem poesin e natura rerum tolles. Itaque siguram tum demum agnoscas, si poeta generalem illam, de qua diximus, notionem seriis rerum formis subesse se Velle, structura a Fulgari dicendi modo paullum defiexa ipse indicat. Quod primum fit genitivo, velut II, 28, 39.: ratis fati, i. e. ratis, qua mors et fatum ipsuae videtur vehi. Unde explicandum,
164쪽
in quo nemo offendit, quam is non ita planum Ι, 1, 3. : Iumina fastus, i. e. oculi, in quibus fastus et superbia quasi praesens habitat, superbiae domicilium et regnum. Hinc II, I, 27. , sum enallage adiectivi iunctum: Siculae classica bella fugae, quod ad Ferba Germanice vertere vix cuiquam contingat, pro bellis classicis Siculis fugae plenis. Item III, 9, 54.: Parthorum astutae tela remissa fugae; I, 7, 2.: arma militiae fraternae; IV, 7, 69.: lacrimae mortis. In praedicato Vero positam qualitatem, cum res ipsa sit subiectum, Fel Fice Tersa, ad idem, qu0d Supra excussimus genus redire, patet. Contra appositio aliquanto differt a superiore spag. 151.). Huc enim, ut exemplo utar, pertineret 1, 15, 20.: Euadne - Occidit Argivae fama pudicitiae - si simul cum eius mulieris morte etiam Argivorum famam periisse poeta diceret. Contra re tera ad nostrum hoc noTum genus reseratur El. II, 16, 37. sq.:
Cerne ducem, modo qui fremitu eompIevit inani Actia damnatis aequora militibus
ubi v. comae. Hanc figuram ipse Propertius quodammodo interpretatus est IV, 6, 42.: patria - Imposuit prorae pstblica vota tuae - ut reipublicae salus illa navi salva stare, fracta cadere Iideretur. Quo multo etiam significantius III, 19, 22.: Scylla - Τondens purpurea regna Paterna coma, quoniam ex illa coma fatali regni fortuna pendebat. Adde IV, 8, 21.: Spectaclum ipsa sedens primo tem0ne pependit; II, I b, 28.: Masculus et totum femina coniugium. Hinc res ipsae pro rerum insignibus positae verborum denique significationes mutare et iurbare normas grammaticas Iidentur, ut in hoc, II, 1, 35.: Et sumpta et posita pace fidele caput - ubi togam sumptam et positam, pacis insigne, poeta intelligit; alioquin
enim sumere pacem non esset Latinum. Itaque etiam pro
infinitivo vel nomine verbali illud nomen ponitur, quod cum infinitixo per accusativum casum debebat necti, infinitivi autem ipsius notio, quae primaria debebat esse totius sententiae, participii passivi forma tamquam accessorium quid additur. Quod genus cum in usu pari. Iul. passivi pro gerundispositi sit vulgatissimum, tu participio perfecti interdum aliquam habet offensionem, velut ΙΙ, 28, 2.: Tam formosa tuum
mortua crimen erit, pro eo: tam formosam mortuam esse cr. er. Quo durius etiam IV, I, 41.: quod nihil illam Laeserat abiegni Venter apertus equi, quod
crassa Μinerva interpretaturis absurdam efficeret sententiam. Significat enim, nihil inde Troiam damni tulisse, quod
165쪽
m enter equi aperius esset. Item II, 7, 5.: Devictae gentes nil in am0re valent, i. e. victoriae de gentibus reportatae. Hinc demum recte interpreteris I, I, I9.: deductae
fallacia lunae, cf. q. S. Adde I, II, 7. III, 20, 26.:ns s toro, i. e. eo, qu0d quaeritur n. t. Atque sic demum ea, quae Supra figuras esse negavimus, sigurale dicta erunt, si quae notionis alicuius insignia sunt, Sive natura,
ut securis consulatus, non proprie intelligenda esse sententiarum nexus apertus cogat, velut IV, I, 102.: libris est data palma meis; III, 9, 34.: tropaea; IV, I 6, 58. et Sceptra per Ionias fracta Vehuntur aquas, i. e. regnum Cleopatrae navali pugna deletum est. Ite in El. III, 11, 47.: Quid nunc Tarquinii fractas iuxat esse secures Rursus in singulis verbis ΙΙ, 9, 40.: Sanguis erit vobis maxima palma meus, cs. IV, 10, 5. I, 140. Sio IV, I, I 19.: astra pro fatis; ibid. I 28.: lares pro re familiari; IV, 4, 62.: torus; ibi d. V. 60.: palla pro nuptiis, ubi v. comm.; IV, II, 61.: Sella curulis pro honore
curuli. Hic usus simulatque verba occupat pdrtem orationis, si bιυ intelligo , alterum genus parit structurae κατα Πυνεσιν factae: de altero enim in metaphora diximus. Nam cum Ιacrimae doloris aut metus sint signum: quicunque flet, aut doleat aut metuat necesse est. Hinc flere m0do accusativo cum infinitivo, modo coniunctioni ne a Propertio iungitur, ut II, 7, 3. : Flemus uterque diu, ne nos divideret, et Ι, T, IT. Sq.: agmina flebis iacere, cf. III, 9, 37. IV, 4, 29. Utrumque simul II, 27, 7-10. Elegantius etiam III, I 2, 9.:
Illa quidem interea fama tabe seit inani, meo tua ne virtus fiat amara tibi.
Nam pallor quoque et tabes metus Sunt signa. Neque alio modo explicandum IV, 5, 35.: tundat Amycle, Natalem Μaiis idibus esse tuam. Tundendo enim significamus, quid sentiamus. Recte etiam I, 15, 35. post i urar e positumut. Nam inter iurandum mala sibi delieturae imprecatur. Sic mirari III, ID, I. cum interrogatione, usu iam Fulgari, et laudare cum accus. et infinit. I, 7, 10. Hinc denique infinitivus explicandus, quem Graeco more posituri vulgo sed falso existimant. Certe omnia Propertii exempla accuratius si excusseris, nullum invenies, quo non generalis quaedam notio squalis est verborum velle aut posse aut coepisse) Ialeat, quam infiniti us sequatur legitimus. Hino
166쪽
post eundi verba, quae Foluntatem c0ntinent, I, I, 12.20, 23. 21, I. II, I, 3. I, 8, 4. Deinde II, 5, 17.: parce
nocere, i. e. noli; I, I, 20.: non meminit ire, i. e. nescit, non amplius potest. Adde II, I, 41. Il, I 2. I, 9, 5.: Non me Chaoniae vincent in amore columbae dicere - pro eo: melius nequeunt dicere. Adde II, 2I, 16. I, 16, 7., Iocum iniuria suspectum. Eadem ratio adiecti*0rum, ut Ι 5, 13. : audax, qui audet; I, I9, 9.: cupidus; doctus
Contra lassus - qui lab0re defessus non amplius potest
rus, qui cunctatur. Rectissime autem habet ΙΙ, 3, 52.: cognitus surripuisse, cui cons0rmatum ΙV, 10, 41.: nobilis. Via autem est III, I 4, 30.) et data libertas III, 15, 4.) idem sonat, quod licet. Audacius utique pro eodem III, 13, 38.: nec suit poena Fidere.
Res igitur ipsas pro rerum formis animo conceptis poni, si propriam esse huius figurae virtutem intel-Iexeris, minus profecto mireris imagines rerum ad veritatem expressas ipsarum rerum nomine appellari, quod est vulgare mirum tamen III, 22, 36.: bove faciem dedecorare, pro: bovis figura, et appositio pulcherrima II, 31, 8.), nesmodo Cynthiam carmen iuvenile Properti dici, sed alibi quoque sententias cum Verbis, Sententiarum signis, et carmina cum argumentis suis confundi. Unde Cynthia carminibus sublata I, II, 8.) eadem in aure sonare dicitur I, II, 7. , utrum que pro nomine CFnthiae. Sic IV, 9, 72. Sancum orat, ut dexter insit suo libro. Hinc etiam illud II, 1, I 0.: totum e Coa Veste volumen erit. Quinimmo id, quod factum ab aliis describit, ipse fecisse videtur psela, unde II, 34, 63. Sq.: Virgilius - Aeneae Troiani suscitat arma, Iactaque Lavinis moenia litoribus, et in Sequentibus plurima, quae duntaxat descripsit, fecisse ipse dicitur, cf. I, 7, 17. Ipse ero Propertius prosequitur currus ab utroque litore orantes III, 9, 53.) et muros Romae disponit IV, I, 57.), loco frustra tentato. Nam eandem fguram videmus sum metaphora iunctam pubeherrima III, 3, 4 I. Sq.:
Niι tibi sit raueo praeconia elassica cnrnu Flare, Nec Aonium cingere Marte nemus.
. Quin ipsum condendi Verbum, in poematis proprium, ad hanc metonJmiam interdum referendum esse docent et alii
167쪽
Quaestionum Liber secundus. g. 29. De attributis et de pleonasmo.
His igitur siguris omnibus duplex ingenii Propertii natura haud ambigue apparet. Neque ab ea aliena αντο- νOlιασια, quae res attributis ' suis illustrans verbis tamen parcit, omisso proprio, quod a doctis facile suppleatur, rei vel personae nomi ue. Ilius puer toties pro
cupidine III, I 0, 28. I, 6, 23. T, I 5. I9, 5. 9, 21. IV, 1, 138.), et sorores m0do pro Musis II, 30, 29. III, I, 7.), modo pro Parsis II, 13, 44. , atque adeo pro Danaidibus IV, II, IT.). Hinc Syrium munus II, I 3, 30. , Libγcus dens II, 31, 22.3, Hippodamiae regnum I, 8, 35. Adde II, 23, 21. 29, 9. 34, 29. , ubi
vid. comm.; III, I, I9. 26. 32. 38. 3, 2. 3l. II, 17. 29. Sqq. talium aenigmalum plenos, quique maximas interpretibus difficultates pepererunt. Nam meretricem Can0pi reginam ne semel quidem proprio nomine appellat. Itaque ne concha quidem Erycina III, I 3, 6.) tangenda, quod nihilo doctius dictum, quam Idalium astrum IV, 6, 59. , aut ea, quae El. III, 22. init. non sine librariorum et interpretum turbis leguntur. Adde II, 28, 54.: Phoebei muri diruta
regna Suis, et V. comm . ad e. l.
Contra pleonasmum, utcunque evidentiae orationis favet, tamen, quoniam alteri ingenii Propertiani parti pugnare videtur, non ita raro inveniri in his carminibus iure mireris. Apertus enim est in epithetis, non modo ad doctrinam pertinenlibus - de quibus in inVenlione salis. diximus - aut de ornantibus illis, sine quis nulla esse potest Tera descriptio, sed quae a Sensibus rem Bla iterare numina et bis eadem dicere videntur, ut sum Iacuus et Solus soniunguntur, velut III, 6, 23. I, 20, 2. I, 10. fin. I, 34. I 3, 2.: qu0d abrepto solus amore Iacem; I, 8, 4. I9, 6. Sed in mortis attribulis usus paene s0lennis, ut Ι, I9, 2.: extremo rogo; I, II, 23. III, 2, 20. II, II, 4. His adde I, 5, T. II, I, 2I. III, II, 4. II, 24, 47. IV, 5, 33. Neque igitur tangendum III, IT, 8.: testatur in astris - ad coelum vecta Ariadna -. A qua specie non longe abesse ἐπε qγζσιν supra exposuimus β. 21. Apertior tamen eadem abundantia in particulis, 3 elut II, 25, 25.: Aut prius insecto deposcit praemia cursu, Septima quam metam triverit ante rota; ΙΙ, 3, 50.: dehinc post haec; II, 9, 18.: etiam - .et; I, Ι6, 47.: S em per Supervacuum; item ΙΙ, I 6, 26.
2b, 31. III, 2b, 6. I, I 0, 19. et saepe I, 13, I. II, IS, 2 I.
g. 30. Amplificatio. Longe tamen di*ersa amplificatio, quae sum som-
168쪽
positione orationis artissime coniuncta nun in singulis verbis, sed in totis sententiis versatur. Nam quod acute Dissenius perspexit Prael. Τibuli. p. CXIX.), dividere in partes sententias Tibulli, amplificare repetitione Propertii esse; hos certe sic valebit, si quas repetitas ille sententias ait, varias eadem c0gitatione ortas imagines esse accipiamuS. Nam bis eadem dicere infantis est, non poetae nedum Propertii. Verum cum verba, quae sermo loquenti suppeditat, raro satis esse videantur ad explendam sententiam aliquam talem prorsus, qualem anim0 praeformavimus: poeta, qui non indicare cogitata, sed integra et omnibus numeris absoluta sensui subiicere gestit, hinc illinc orationem Tertat necesse est. Itaque modo eiusdem generis species diversas quidem, similes tamen coniunget 1. , modo generali enuntiato speciem subnectet 2. , mod0, quod affirmaIerit, non fieri posse negabit 3. , quo fortius affirmetur, m0do Simile mutabit 4. , modo proprio translatum, rectae orationis guratam addet et contra 5.). Nec tamen haec omnia, quorum plenae sunt Propertii paginae, quicunque pleonasmos credit et supervacua verba, effugiet, quin et evidentiam et copiam, id est totius lyricae atque elegiacae poesis robur tristissimi sermonis frigore expellere prudentibus Fideatur. . Itaque talia:
I. Nee si Pegaseo veeteris in aere dorso, Nec tibi si Persei moverit a In pedes, et si te sectae rapiant talaribus aurae
vel :2. Η aud ullas portabis opes Acherontis ad undas, Nudus at inserna, stulte, vehere Fate
vel :3. mee tibi eontulerunt e oelestia munera divi: mee tibi ne matrem sorte dedisse putes: Non, σion humani partus sunt tulia dona, Ista decem menses non peperere bona
. Nil tibi sit rauco praeconia elassica cornu FIare, neque Aonium cingere Marte nemus
5. Nam quis diuitiis adverso gaudet amore Nulla mihi tristi pr aerni a sint Venere
quae duo novissima genera sunt frequentissima - talia autem non modo ferimus, sed probamus etiam atque laudamus. Neque adeo propter eandem causam protinus inutilis abundantiae arguimus, si quando talia inveniuntur:
Spargere et alterna communes caede penates, Et ferre ad patrios praemia dira Iarea -
169쪽
Dura est, quae multis simuIntum fingit amorem, Et se ptus uni si qua parare potest.
Semper enim nova etiam adduntur. Quamquam ne nunquam nostrum dormitasse dicamus, languidius sane dictum nemo Iaudabit II, 23. 1in.:
Libertas quoniam nulli iam restat amanti: Nullus Iiber erit, si quis amare volet.
Nam paene eadem sunt Terba aliter duntaxat declinata, unde magnopere errare, qui alterum Fersum prolasin, alterum apodosin eiusdem sententiae habeant, ad e. l. demonstrahimus.
Sed de amplificatione satis. Quae quam is omnium sit frequentissima in Propertio sigura, cavendum tamen est, ne Dissentum l. l.) temere secutus alteram, quae est diVisio, Nimis eum evitasse credas. Quo errore facile labi possit, qui αντίλτον, genus et ipsum huic simillimum, cum divisione confuderit. Nam verum αντίθετον non tam ad elocutionem quam ad dispositionem pertinet. Etenim sum Omne, carmen s0ntrariarum rerum sertamine contineri viderimus, si res oppositae et inter se pugnantes uno versu vel ambitu obviam sibi fiunt et quodammodo cominus manum sonSerunt, ἀντίθετον nascatur necesse est. Veluti in hoc:
Et mihi iam toto suror hie non deficit anno Cum tamen adversos cogor habere deos,vel: luamvis magna dedit, quamvis maiora daturus: Non tamen illa meos fugit avara sinus.
Cuius generis exempla ubique per carmina sunt dispersa. Sed fortius etiam, cum invicem quasi se amplectuntur in eodem membro opposita:
Irim mihi constantis deiecit Iumina fas tua
Naturaeque decus - mercato perdere cultu.
Sed efficacissimum, neo sine summo affectuum aestu, cum utraque ratio coniungitur, eluli:
Ut, qui pacato statuisset in orbe columnas Irim dura traheret mollia pensa manu, et moX: Scilicet incesti meretrix regina Canopi - CBit. Ausa Io vi nostro Iatrantem opponere Anubin Et Tiberim Nili cogere ferre minΠS.
170쪽
Romanamque tubam erepitanti pellare sistro Baridos et contis rostra Liburtia sequi Foedaque Tarpeio conopea tendere saxo
et quae deinde sequuntur nobilissimorum sensuum plena omnia. Quae quamquam, ut diximus, ad dispositionem proprie pertinent, egregie tamen eliani elocuti0nem illuminant. Sicuti enim in picturis contrarii colores iuxta positi ipsi se accendere videntur, ita in oratione sententiae. Qua in re tamen Ierus poeta proFidebit, ne opposita illa animi eausa arcessita nullo sum argumento nexu contineantur, sed ut nerForum modo totum carmen penetrent et vinciant. Itaque El. II, 16, 2I.: is Candida tam foedo brachia fusa viro attributorum repugnantia perversam illam et contra naturam pugnantem CJnthiae IeFitatem accusat, in qua reprobanda eius elegiae Summa Fersatur. Item El. IV, I., quae tota plena est contentionum talium - is qua maxima Roma - collis et herba fuit; ubi stant sacra palatia - concubuere bove S et quae eximie per plus sexaginta versus pertinent. Qua sola oppositione effici elegia- cum illud, quod Properiti alaίοις admixtum esse diximus, fermentum, Cap. II. s. si . Significavimus. Neque vero talia tantummodo acuminis ostentandi causa expetita dixeris, quale III, II, 16.: Vicit Tictorem candida forma Iirum vel II, Ib, 50.: Omnia si dederis oscula, pauca dabis. Suavissima enim inexpleti desiderii υπερβολὴ, quod toto carmine diffusum hic maxime splendeScii. - Iam Vero, quae restant aντιθετα attributorum, quibus praeter evidentiam descriptionis nulla alia laus quaeritur, pro carminum Volumine omnino sunt paucissima, ut I, 20, 37.: lilia Candida purpureis mixta papaveribus, cf. II, 3, I 0. sqq. 22, II. I 3, 28. sqq. IV, 4, 2I. 8, 26. 9, 52. Nam aliorum praeter decorem etiam usum esse acutior sensus intelliget, velut III, 5, 24.: Sparserit et nigras alba senecta comas. Adde II, 9, 14. III, I 2, I 2. IV, 9, 49. 50. 3, 24. 44. I, 14, 3. 4., ubi animum amice curis liberum per Varias iucundi otii taeagines leniter vagantem fugit. . Ab hoc genere longe diversa alia duo, quorum prius, quam is prima fronte contra videatur, amplificationem continet, si dii e mm at is, q. d. , altera parie negata, altera, quae superat, fortius affirmatur, ut tu illo:
Hostis si quis erit nobis, amet ille pueἰIas: Ardeat in puero, si quis amicus erit.
Quid enim hoc aliud nisi hoc: cum semel amandum Sit, nolim amicus meus puellam amet; restat igitnr, ut puerum.