장음표시 사용
171쪽
Saepissimo vero, quae ἀντίθεσις videtur, sola est divisio. Nam si quid in uniVersum et generatim affirmes, Tagum id videtur, nec satis Significans. Itaque si duae omnino nec plures eiusdem generis Species sunt, c0ntrariae sibi, ut consentaneum, et oppositae: utraque coniuncta totum nervosius amplectitur. PIu8 enim est omnia dicere, quam totum. Itaque pro eo: AOmni tempore mea erit ' multo hercle clarius et efficacius: SiFe dies seu nox venerit illa mea est. Item: Illius arbitrio noctesque diesque videbis, et quae sunt eius generis exempla infinita. Sin una divisione res omnis non expleatur, aut repetitur et per plura membra ducitur, aut, quod multo BerVosius, extrema quaeque ponuntur, ut, quoniam actionis cuiusvis initio et fine Summa continetur:
solas amator Nee eito desisto nec temere incinio
Vel: Ultima talis erit, quae mea prima fides. Interdum ex uno genere eminentissima quaeque eliguntur,
Vietor eum victis pariter miseebitur umbris; consule eum Mario, capte Iugurtha, sedes.
Contra si nihil amplius, quam duas personas idem sacere veIduas res eodeni modo s0mparatas esse Significatur, vix illud quisquam αντίθετον dixerit, ut in hoc:
nune duo sectati fratres, Aquilonia proles, uti ne super et Zethes, hunc super et Calais
et quae sequuntur. Horum autem Omnium exemplorum farraginem, unde singula excepta ad suum quodque locum facili negotio reseras, in ἀναφορα et επιφορα et in composili 0 ne pentametri congessimus. Nunc tamen his, quae modo recensuimus, adde
I, 80, 27. 28. II, 21, I9. 25, 4I - 45. ter) 26, 34.2Si 42. IV, 8, 30. 52.
Seci. III. De verborum formationibus.
Haec igitur ad syntaxin Propertianam. Nam quae restant, Vel proprie vel audacius dicta, cum nihil ad illustrandum poetae ingenium faciant, et ab aliis vel saepius vel eadem licentia sint expetita, omisimus de industria. Idem valet de usu Verborum singulorum grammatico. Quid enim hoc ad indolem elocutionis Propertianae, quod colum El. IV, 9, 48. I, 72. genere masculino habet, aut quod II, 25, 47.: in somnia plurali numero pro insomnia sem.) disit, aut
172쪽
denique, quod und sonos deos III, 21, IS. Graeco more
appellat, qui undis strepitum cieant. Nec equidem commemorassem, nisi essent, qui etiam Latinis poetis noxa quaedam invenire licere, nec, quae Semel tantum reperirentur in scriptore aliquo, statim ut Sol 0ecism0s damnanda esse, non intelligerent. Quocirca mirandum qu0d Lachmannus, qui El. IV, 11, 50. et assessu, III, 32, 40.: memorator, I, I, 24.: CFtainis de quo tamen V. s0 min. ad e. I.) probaverit, ΙΙΙ, 3, 21. autem: se est a itemque ΙΙ, 32, 40.e Naica dona ipse Propertio reddiderit; tamen nec II, 3, 24.: ardidus, nec II, 9, 12.: si fluviis Vadis' postliminio restituere sustinuit, cs. comm. ad e. l. Nos Vero et haec, quae nemo imitatus est, et IV, 7, 5I.: re olubile tuemur, quod postea ab Ovidio receptum usus Latinus comproba it, is praeterea ad El. IV, II, 24. Nam in hominum et locorum appellationibus grato sono et men Surae FerSibus ascommodatae plurimum dedisse Propertium patet. Hinc brevius adisiectivorum formae, inter quas ne de Iulgaribus dicam ut
ΙΙΙ, II, 52.: Romula vincla, coli. V. 68. et III, I 2, 29. Solus ausus est dicere: Baiae aquae I, II, 30.) et Curii fratres pro Curiatiis IΙΙ, 3, 6.). Quibus exemplis freti III, 9, 44.: Dore pro dure, quod nihili erat, restituimus, cf. ad e. l. Unus etiam Propertius L Fcmo fecit de Lucumone IV, I 29. , idemque L F comedius IV, 2, 51., ubi
V. comm . Adeo amat Graecas nominum p 0sitiones. Nam in ipsis Graecis nominibus formas Graecas non modo perinpetuae veterum lectioni assuetus sed pr0pter iucundum etiam
et plenum earum sonitum Quintil. XII, ID, 53. Romanis
saepissime praetulit. Unde si religiosius codd. mss. excusseris, hanc legem Propertium ipsum sibi Scripsisse videbis, ut ubi utraque forma Romanis auribus pariter esset probata, Graecam semper praeferret, nisi si Latina versui esset commodior: contra, si Latina usu poetarum communi magis esset recepta, hanc quidem in universum mallet, nec tamen alteram, si aptior ideretur numeris, nimis refugeret. Itaque in femininis primae nominati Tum in e desinentem Iegitimum esse vult, ut HypsipFle, Euadne, Cassiope, Calliope, Ischomache, Niobe, Cymothoe, Amymone, Leucothoe, Pasiphae, Penelope, Dirce, Antiope, Cybele es. ad III, 26, ID.); atque etiam Europe, Helene, Persephone. Hinc quoque genitivos ducit et accusativos: Antigones, CFbeles, Danaes, Persephon es, Τisiphones, Niobes, Circes, Penelopes, Helles, Pagases, Erinnes - Antiopen, Meroen, Helenen, Cybelen, Leucothoen celi. Quin immo ut numeros fulciat, in iis etiam, quae Attico et communi sermone a habent, Io ni II.
173쪽
eam positionem assumit, ut Nesaee, Lampetie, Andromede, Hypermn est re IV, 7, 63. , ubi V. Burm . .
Rursus Latinam interdum terminationem ea, quam diximus,
Iege admittit, ut II, 3, 18. ΙΙΙ, 17, 8.: Ariadna; III, 8, 32.: Helenae; ΙΙ, 3, 32.: Helenam. Quibus locis
omnibus Graeca forma admissa tersus perderetur. El. autem I, 4, 6., ubi librorum optimi Hermionae et aperte exhibent, vel ipso librarii errore legendum esse significant, non erat cur Lachmannus Hermiones reponeret. Nam Pro- Peritus pro ea, quam in compositione pentametri sibi scripsit, norma de qua es. Seci. IV.), cum initio versus Spartanae posuisset, paene necessario debebat in sue Hermionae dicere. duo laclo, ne nomina invicem sibi respondentia inter se discreparent, in superiore quoque Fersu Λntiopae non Anti opes scribendum erat. Contra ubi talium causa rum nullae adest, ubique Graecis acquiescendum. - Neque igitur eorum coniectura probatur, qua III, 22, 3. : Cγbelae genitivo casu efficitur; nec II, 26, 48.: Lernae palus sed secundum libros Lerne palus per appositionem accipiendum est. Andromedae autem, quod omnibus libris
certum stat, a Lachmanno ΙΙΙ, 22, 29. Ed. Lips.: IV, 22, 29. non genitivus est sed dativus, itemque Alcmenae II, 22, 25. Quibus omnibus perpensis in uno atque Solo, quod superest, exemplo II, 22, 31., ubi nulla idonea causa Andromachae legitur, quin aliquid a librariis turbatum
sit non dubitamus, praesertim cum Propertius Ierbum Surgere nunquam cum solo ablati Io conjungat cI. ΙΙ, I 5, 14. 26, 24. 10, II.). Itaque facillima mulatione rescripsimus: Andromachae e lecto. Ceterum in ablativo semper Latina forma usus est: Helena, Semela, Andromeda. De masculinis, quorum praecipue accusativus ambigitur, mullo difficilius est certum aliquid constituere. Nam litterarum n et m 'ut per se maxima similitudo, ita compendium est promiscuum. Neque tamen, quam is Η Flan EI. I, 20. fin.)tutum codicibus esse videatur, idcirco Aeneam, Philetam, Boream mutaverim. Alterius accusativi in en eadem est inconstantia. Etenim cum Euphraten IV, 6, 84. versus tueatur, tamen ΙΙΙ, II, 25.: Euphratem legitur. Contra reste, ut Semper, Persen et patronJmica Aesoniden, Ixioniden, Μ enoetiaden. Quibus etiam contra codices Alciden IV, 9, 38.) addendum sentio. Ulixem autem II, 9, T. 26, 37. altero loco a Lachmanno, altero ab Iacobo licenter mutato) et Achillem praeter codicum auctoritatem usus qu0que vulgo reseptus, ne tangamus, perSuadet. Iuno minativo fere semper Graeca terminalio obliuet, siquidem
174쪽
semel tantum, quod casu recto vix alibi invenlas, Atrida ΙΙ, I 4, I.) metro gratificatus est; eorundem genitivos atque ablativos nisi Latinos non admittit. Certior ablativi in imvel in desinentis ratio est. Nam cum ante litteram P et in finibus versuum Latina forma constanter legatur - causa satis manifesta - velut Phasim, Anubim, Parim, Itym unde falso El. II, 11, 53. : Adonin; ΙΙ, 34, 73. : Alexin correxerunt , in alia sede ThFrsin, Daphnin, Parin, Tanain partim codicibus partim ipsis versibus defenduntur. In ceteris tertiae declinationis sormis usus constantissimus. Nam in semininis, quibus ultima is genitivo casu crescit, nunquam Propertius formam Latinam admittit. Itaque cum
conspirantibus libris NIcteidos, Phasidos, Thaidos, Briseidos, baridos, Athamantidos, Boebeidos, Glaucidos, Doridos, Ph3llidus, Tantalidos legatur, Beroaldi coniecturam IV, 5, 34.
pro sideris - Isidis rep0nentis, quam is vulgo receptam, falsam esse sequitur. In reliquis et usum sequitur et ευφωνίαν. Itaque Palladis scribit, utpote nimis vulgatum n
men II, l8, I 2. 30, 18. III, 20, S. , sed cum maiorem impetum oratio sumit, formam pleniorem Pallados praesert IV, 4, 45.). Genitivus masculinorum, qui in nominati osyllaba eus terminantur, saepius per sInizesin A sonat, ut Persei bis , Capanei, Phi rei, Eripei; bis ab initio Versus, ne numeri turbentur, eos, ut NJcteos ΙΙΙ, Ib, II. , Pen
Contra cum nominativi ultima vocalem ο continet, ne bis in continuis s3llabis eadem vocalis posita ingratum sonum faceret, semper Latino geniti*o usus est, ut Cithaeronis, Heliconis, Platonis, MFronis, PolJmesl0ris, Acherontis, Minois ceti. Praeterea Latinum genitivum videtur evitasse, nisi quod semel Phoenicis, semel etiam monosyllabum Phrygis legitur. Nam de Scaligeri invenio Teuthrantis I, II, II. ingenioso, ut quod maxime, nimis dubia res est. ΜJos autem recte protulit alteri MFis, quod absurdum erat sonilurum antiquis auribus. Porro accusali us eorum nominum, quorum Secundus casus impar nominativo, solo gentili illo Phryx excepto eoque monosγllabo, quod in Phrygem declinat IV, I, 2., constanter a habet, unde non modo Salmonida, Briseida, Minoida, Phyllida, sed etiam Agamemnona, Pr thona, Amphiona, Pana, Androgeona, Heligona, EurJmedonta, Thermodonia, Hectora, Castora, Simoenia, Capharea, Nirea, Persea, et barbarum aut certe Italum nomen Acronta; item in plurali: Tyndaridas, heroidas, Hamad Uadas, Titanas, Phaeasas, Pubdamanias, et quantum Versuum
175쪽
mensura colligere licet, etiam nominativum pluralis Graecum esse V 0luit, ut ErillnFes, Nereides, Pan εs. Quinimmo dati- um pluralis e Graeco sermone in sua carmina transtulit, quamvis ab ignorantibus librariis identidem mutilatum, ut Adr Fasin, Hamadr Fasin, Thyniasin. Reliqua Graeca aut admodum sunt vulgata, ut Argus gen. et Argo ace. , Naxus, Isthmos, ΤΥros, aut metri causa expetita, ut beryΙ-lon, Ilion, Patroclon. Sed horum omnium arbitrium ex ipsa sonorum natura diversa pendere palet.
Paratus igitur transitus ad eam elocutionis partem, qua
non modo id agitur, ut imagines rerum ratione sequestri animo repraesententur, sed ut ipsis protinus sensibus et auribus insinuentur. Haec enim est compositio, cuius rursus duplex est ratio, altera, quae legibus metricis continetur, altera, quae a SFllabarum temporibus remota ordine ipso erborum et contextu partibusque complexionum aeque distributis numerosam efficit orationem. Quem numerum cum pse sis communem habeat cum sermone soluto, eo differt, quod
haec verborum ambitus cum constantibus versuum normis et
intervallis certa lege praescriptis consociare debet. Nam cum ipsa rei natura in universum hoc praecipi videatur, ut versuum singulorum finibus orationis quoque atque adeo cogitationis partes singulae includantur: quanto id magis indistichum elegiacum valeat, quod quasi quoddam melicae
strophae genus supra definivimus, nemo non Fidet. Haegautem metri necessitas, quam durum certamen orationi Romanae per magnos verborum circuitus multiplici coniunctionum, pareticipiorum, pronominum denique relati orum nexu,
quasi quadrato agmine graviter incedenti initio praebuerit, donec Graecis legibus victa assuesceret, non modo Ennius aut Lucilius, sed Catullus etiam docet, cl. cap. III. init. uuae ruditas in elegiis certe tanto est ingratior, quanto solida illa verborum structura soro et actionum tristitiae quam his amatoriis Iusibus est aptior. Itaque egregie Tibullus primus
Romanae orationis impetum cohibuit et verborum circuitus bre ius adstrictos, raro extra singulorum distichorum gyros expaliari passus est, cs. Dissen. Praef. Tibull. p. CXXIV. Neque enim tenuius eius dicendi genus et tersa simplicitas melius elegis accommodari potuit. OIidius autem, ut erat inconstans et leve eius ingenium, caesis minutatim sententiis saepe in contrarium priscis ambagibus vitium lapsus est. Contra Propertius ut neque antiquam orationis gravitatem desereret, nec m0lles tamen pentametri pedes durioribus vin-
176쪽
culis perderet, media quasi via instituta compositionem effecit,
quam ingenio eius maxime accommodatam Tel mediocriter huic lectioni aures assuetae facillime a reliquis dignoscerent. Nam catervalim ille quidem multa frequentans una Saepissime complexione devincit: sed membra tamen sententiarum Singula cum singulorum versuum finibus pariter dimensa includantur, ipsis intervallis sortius percussa ambitus efficiunt, ut longissimos, ita optime articulatos, et qui Fer- Suum numeris egregie respondeant. Simul autem impetus orationis affectuum illi, de qua toties diximus, Iehementiae aptus lantum abest ut frangatur, ut ipso versuum decursu aequabili proxeelus omne quod obstet provolvere videatur. Itaque nou tantum simplices expetit illas adversantium et copulantium particularum rationes, versibus alioquin aptissimas,
quantum, quibus artius seu lentiae constringuntur, soli Secuti arum, causalium, sin alium celt.; nec eorum more, qui Ss-
Iulius dicendi genus sectantur, adverbiis maxime enuntiata leviter conserit velut nam, enim, igitur, tum ceti.): sed coniunctionibus scum, quoniam, ut, ne, quin, postquam, cum ceti. fortius colligat. Nec tamen omnes periodorum formae pariter gratae. Frequentissimae enim conditionales, inter quas perplexa maxime El. II, 22, 5-12. Praeterea autem coniunctionem Si senties septies decies in omnibus carminibus invenimus. Tum temporales, causales, disiunctivae, quae quidem per tondilio
circumducit. Quibus exemplis simile Iix ex alio poeta allu- Ieris. Laxior etiam comparationum nexus ideoque elegis facilior, eum fit per pronomen qualis vel coniunctionem ut, quae paene t0ties habet, quoties exemplis vel similibus utitur. Nervosior coli ira particula quam post comparativas adiecti strum formas, quam tamen novies invenimus. Neque adem frequens apud poetas Propertii aequales pro nominis re-
Iativi usus is quo tota enuntiata copulantur, qualis I, I, 19. 25. 6, 3. 9, 29. II, 12, 21. 23. 16, 43-46. 24, 31. 34, 65. III, I, 9. 4, 3. II, 15. Eae autem coniunetiones, quae consequentiam significant ut, quin et quae finem ut, ne , rarissime apud alios transitum efficiunt inter disticha, cum Propertius altero genere septies usus sit Ι, 6,I5.
I 8, I 5. II, 13, 5. 19, 21. III, II, IT. 21., ubi ne prout non; II, I9, 3 l. , ubi quin , altero ter, IV, I, 63. II, 7, 3. I, 20, 23.
Similis ratio est accusativi cum infinitivo, quem, ne
alia dicam, El. I, 13, I 5. sqq. et I, 30, 19. sqq. per quatiuor
177쪽
versus ducit, I, 20, IT. sqq. per sex; simplicem item infinitivum III, II, 4 I. sqq. sex versibus conlinuatum. In terrogatio autem, quam vocant in directam, I, 2, 9. Sq. Sex Versus atque adeo III, 5, 25 - 4fue. dimidium carminis omnis explet. Quid multa Propertius cum περιοδους composuerit, in quibus Omnes, quas modo commemora imus, rationes coniunctae mutuisque Iinculis perplexae atque ades
participiis et interiectionibus auctae παρενθέσεις dico, de quibus vid. Seci. II. g. I 3.) inveniantur, quales praeter priscos istos nemo poeta ausus est ut Ι, 20, 7 - 16. 22, 3 10. II, 29, 25 - 28. III, 3, 1 - 14. 4, II - IS. II, I, 17 - 24. 26 - 36. 71 - 78. I, 9 - 22. III, 18, 1 - 10. 22, 5 - Ι 8. IV, 8, 3 - 8. II, 37-42. I, 2, 13 - 16. 3, 27-33. II, I - 6. I 1 - 18. 15, 29-32. 16, 1-6. II, 32, 42. Sq.
34, 33-40.), nusquam tamen contra numeros eleg0rum D NIendit. Nec t0lies posita particula quod si qua vicies quater usus est aut aliae, quae ipsae iam per se nimis sobrium quid sonare Fidentur, velut si post pron0men relati- Um - quare si; quare ne; quin etiam si II, 15,
I9. ; quandocunque igitur II, 13, II. ; vel adeo: quod quamvis ita sit ΙΙ, IT, IT. - ea qua leguntur sede aequabili versuum sumini obstant. Contra caesa, qualia sextilius iu deliciis habet, raro Prop. admittit, nec fere aliter, nisi cum concita lissimi et exultantes affectus omnia orationis Tincula spernunt, Velut I, 8, 28. Sqq. I 2. 9.ΙΙ, I, 5. 6, 9. I 3. 2I, 5. sq. I 0, II. IV, 6, 53. 5, 27. et tota paene El. ΙΙ, 8. Quod idcirco magis etiam adnotare visum est, quia in iuvenilibus illis libri quarti carminibus contrariam adhuc rationem secutus est. Nam illic iuuniversum IeFiter per seriem nexa est oratio, quam perpe tuam rhetores appellant cs. Aquit. Rom. s. 18. , rarissime incla et circumscripta, saepius etiam caesa ut IV, 1, 53.73. 75. 2, 3. 5. I9. 22. 23. 27. 29. extr. 4, 73. I 0, 36.37. 45.). Unde iis argumentis, quibus Quaestionum harum Libr. III. Cap. III. extremam Εl. IV, 1. partem posteriore multo tempore scriptam esse demonstrabimus, etiam compositionem addere licebit. Nam cum in priore parte v. I - 70.) exigua tantum complexionum sint in ilia v. 43. : eum; V. 63. : ut; V. 65.: Si), earundeIn plena est altera pars, Telut V. 82-ST. . 89. Sq.: si dixi eg0, cum produceret' - deinde parenthesis v. si ., tum infinitivus ex superiore Ferbs pendens. Ιlem v. 99.: si idem ego cum traheret et faceret v. 100.)
dixi v. IDI.). Adde I 03 - 106. 122 - I28. 129. 131 I34. I 47 - 150. uni exitus admodum similis elegiarum clausulis III, ID. II, I. III, 9.
178쪽
Semper autem cum pentametro claudi ambitum, Iegitima est ratio. Ubi enim quid contra accidit, Telut Ι, 3, 33. II, 6. IV, II, 35. sententia tamen brexiori tersu inclusa
Supplementum est et accessio superioris, neque ipsa longior pentametro. Neque aliter est ΙΙ, 32, 47-51. 52., quamquam eo durius, qu0d pentametri sententia statim sequent, hiis versibus amplificatur. Hinc autem interpungendi rationem Vulgarem emendavimus IV, I, 87. Sed de industria sibi huius legis exceptionem concessit, cum grave aliquid et praeter expectatione in accidisse significat. Tum enim adeo ex integro versu heroico oratio in breviorem circumducta subito in medio pentametro subsistit, ut hinc nova sententia ordiatur, ut ΙΙ, 7, 3. : Flemus uterque diu, - ni nos divideret: - quam is ceti. , ubi interruptis versuum numeris oppositi0nis groitas apparet. Rursus III, 15, 35. post Iongum intervallum finis enuntiati: is sera - tamen pietas in hexametrum dissertur, ut expectatione suspensus animus fortius exitu feriatur. Item IV, 7, 53. 8, 69. - Eruitur
et quod sic positum minax aliquid habet nomen Galli barbarum IV, I 0, 41.: Virdomari. Sed longe efficacissiaeum III, II, 46.:
uuid nune I arquinii fractas iuvat rege Recures, Nomine quem simili vita superba Notat, Si mulier patienda fuit η - Cupe Roma triumphum ceti.
ubi nec indignationis gravitas, neque illud παρα προσδοκίαν melius poterat illustrari quam intercisis longa respirati0ne hexametri numeris. At ne eiusdem quidem Sententiae κωλον, uno vel duobus verbis longius hexametro, ex Iios in pentametrum saepe praependet, velut I, II, Ib.:
Ut solet amoto labi eustode puella Persida - communes nec meminisse deos.
Quod enm Tibullo sit frequentissimum, ita imprimis, ut subiectum superioris enuntiati primam pentametri sedem obtineat, a Propertio, modo ne plus duo κ υλα uno disticho contineantur, non multo saepius quam quadragies, si bene memini, factum est. Quem numerum qui cum Tibullo comparaverit, pro TerSuum ratione satis parInm esse fateatur. Sed contrario genere nemo saepius quam Propertius usus est. Id enim dico, cum pentametri sententia iam ab nitimis hexametri pedibus orditur, quod nunquam sine aliquo pondere fit, praesertim sum pronomen monos liabum no issimam sedem obtinet, velut II, I, 25.:
BelInque resque tui memorarem Caesaris: et tu Caesare sub magno cura secunda Dres.
179쪽
Eodem modo I, 4, 5. 13. I9. s, Ib. I 2, s. II, 5, T. I 5, I. 23, 17. 24, 51. 2b, IT. 27, II. 28, 47. III, I, 9. 3I. 3, 15. 8, 3. 0, 59. 23, 13. IV, 5, II. II, 2I, 9. Adde paullo diversiora ΙΙ, 20, I. III, I 8, 33. Nam ille quasi scrupulus solito versus flumini in fine obiectus omnium decurrentium numerorum impetum in se recipit. At ne illud quidem sine aliquo vigore II, I, 65.:
Hoc si quis vitium poterit mihi demere, solus Tantaleae poterit tradere Poma mauu
Desit odoriferis ordo mihi lancibus: adsint Hebei parvae funeris exequiae.
Cf. II, I, 53. IV, 6, I 3. Contra mollius, si prou0men duarum syllabarum cum adversativa vel copulativa particula iunctum amphibrachJn de fine hexametri demit, velut II, 26, 49.:
Iam deus ampleaeu votum persoluit: ne illi Aurea divinus urna profudit aquus.
s. El. I, 20, 40. ibique eomm. II, I 6, I9. III, 24, II, IV, 2, 35. 39. 4, I 5. T, II. 29. II, 41. Minoris momenti talia: ΙΙ, 8, 15.: an usque, cf. II, 26, 53. IV, 2, 37. 3, 27. - , aut Si plus quam trium sIllabarum spatium longiori versui praeripitur, velut I, 6, 9.: illa minatur. Adde I, I 2, 7. I 4, 23. II, 3, 45. 6, I9. ΙΗ, 25. 21, 7. 26, 39. 30, 1. 32, 2 l. III, 4, I9. 5, 27. extr. I, II. 25. 8, 35. 13, 23. 15, 9. 17, 7. IV, I, 82. 2, 3. 34. 3, 47. 4, 40. 53. 85. 5, 35. 7, 57. 9, 59. 66. I 0, 23. 3T. 45. II, 9. 21. 69. 75. 89.
Ceterum non ubique vinctam esse Propertii orationem, at ne saepius quidem, quam solutam et planam, vix ut in Poeta commemorare opus est. Quinimmo, cum singula disticha non semper duo enuntiata iuxta posita, Vel unius periodi κ υλα aeque per utrumque versum dispertita habent, sed vel tribus membris constant per versuum intervalla si eum diistis, ut:
Ventorum est, - quodcunque paras - haud uIIta caririn Consenuit - fallit portus et ipse fidem
cuius generis ad octoginta exempla ia omnibus Propertii carminibus invenias -: oppositio si qua illis membris inest,
180쪽
vel potius partitio, ea sic optime illustralnr, si sententiis aequo pondere inter se expensis aequalia numerorum spatia assignantur. Cui rationi aptissima et veluti eo comparata pentametri est natura, qui hemistichia sua oppositis sententiis ultro accommodat. Itaque, quamvis etiam hexametri talia
Aut si es dura, nega - si non es dura, venit O
cui loco cf. ΙΙΙ, II, 5. 8, 23. :
Aut in amore dolore volo - aut audire dolentem
propria tamen, ut diximus, eius sedes in pentametro. Undes latim illi, quem modo significavimus, versui subiicitur:
Sive meas lacrimas - live videre tuas.
Huius ero vivus - mortuus huius ero.
Add. II, 16, 2. 20, 34. 36. I, 12. exlr. Quibus exemplis
omnibus poetam eo, quo ipsa huius versus natura ducebat, secutum esse hentias. Unde cum semel numeris pariter sa- dentibus sententiarum similem habitum illustrare coepisset, figuras a similitudine soni repetitas, quarum alias est parcissimus, omnes Simul effundit, αναφοραν, πλοκVν, επανα-
λζtpιν. Cf. praeter superiora II, 9, 36. 28, 14. 16, 46. I 2, 18. 26, IG. 28. 44. Λ6. 34, 77. 82. 28, 14. III, 12, 32. ΙΙ, 2b, 4. 30, 24. et ubi figurae duplicatae, proxiaeis etiam hexametris occupatis et mutuo nexis, II, 25, 41.:
Vidistis pleno teneram eandore puellam Vidistis fusco - ducit uterque color Uidistis quandam Argiva prodire figura Vidistis nostras - utraque forma rapit
Sive illam Hesperiis - sine illam ostendet Eois, Uret et Eoos - uret et Hesperios.
Ostoloτελευτον vero, ut ipsa illa exempla docent, unice huic generi expetita figura, et maxime, cum αντεθσοις accomm0 data, tum vero etiam ipsius pentametri naturae. Itaque inter 2400 pentametros, quibus omnia, Propertii sarmina conficiuntur, otio ιοτελευτα 726 invenimus. Ex quo numero 18 ad αντίθετα pertinent, 686 nominum sunt et attributorum, 22 tantum fortuito similiter sonantium syllabarum concursui debentur haec: I, 5, 8. 20. 22. II, 1, 44.
48. 72. 3, 16. 44. 8, 2. 9, 36. 20, 14. 27, 6. 34, 20. III, 12, 2. I 8. 22, I 8. IV, 3, 7. 5, 38. I, 24. 74. 9, 16.