장음표시 사용
161쪽
Examen Pacat;wm at ciuitamen figmentum iustitia vestra imputatiuae quae istulitiam imputatione iustitiae Christi consistita penitus ignorauit et purativa sedeam iustitiam ex Catholicae Ecclesia sensu pasim one situ cie'.cuit, qua nobis inhaerete iustificamur&renouamur. r mlhq i' staliod ala, i liacum in nos uest, quam interuVI homi-t ' ηες b, GH Et alibi. Nuturae a aluo condiore iusti secatur, a se formi formasermosam transfertur informamIde inti, despi id - &litera,que qua Iustific 'i I mur conscripsit, nihil aliud ostendit, quam carItatem in
cordibus nostris diffusam per Spitatum S esse Iustitiam noste,m , qua iustificamur. Et in Pial 98 sic scribi .
in bis fecit iustitiam, nisi quinosiustificauit Nos ego Ny illeiushsicator, quod se ipsam iustitiam in nobis fecit, qua si 'acea mi: Deniq; in trin. in Ioannem haec habet Uuidemst
tia Deicti iri hominis Lusitia Dei dicitur, non aua Demiui est, hedquam dat homini Deus iustussit homoVerDeum. En Au- ustinus clarissime docet iustitiam nostram , qua coram Deo iusti sumus, non esse illam qua Christus in seipso u stus est nobis imputatam, ut vos tingitis sed quam nobis ipse dat, ut coram illo iusti per gratiam ipsius simus. ea
fauissimum longe in hac re est Apostoli testimonium,quite fide iustificate veterem Ecclesiam Romanam Instruxit,m s. v. Cum ait Sicut per inobedientiam nius hominet id es peccatorci conssit istini multi ita seper v obiastionem Cristi 'usi Vituuntur multi. Atqui inobedientia Adae, o imputatiue, sed vere peccatum nobis impressit: ergo etia. si quid Apostoli similitudo virium habet, obedientia ClirIsti, non imputatiue, sed vere nobis donum iustitiae sanctitatis imprimit; ut non minus in nobis, quam peccatum ex Adamo contractum resideat. At inquis, idem Apollo-lus, in epistola ad Romanos de iustiticatione tractans Im- Putationis vocabulo saepius utitur. Est ita, Pacate feci nul- Quam docet nos iustificari Christi iustitia nobis imputata. y go quidem in Apostolo illa verba Credenti in eum qui ι
162쪽
Impacati, CapesIj. I imputari illi Christi iustitiani. Aliud porr est, fidem quae
in nobis eit, imputari nobis ad iustitiam in aliud, iustitiam Christi quae contra nos est, imputari nobis ad iustitiam. Porro fidem, quae in nobis est, reputari nobis ad iusti se litia,nihil est aliud,quam fidem hominis qua in Christum re- ινυura
demptorem credit, acceptari a Deo ad iustitiam, com tu homini putari pro iustitia. Sicut etiam Apostolus ibidem ait Et ad iustitia. qui verretur mercedem imputari hoc est pro debito compu- ρm tari. Utitur enim ibi Apostolus vocabulo Graeco λογι Erasiquod ut obseruat Budaeus est verbum arithmeticum, MComputare significat. Quod autem vos inde colligitis iu-
sitiam nostram esse extrinsecam simputatiuam, non autem internam, vere nobis inhaerentem, turpiter hallucinamini& a mente Apostoli longissime receditis. Sicut enim merces tersistam in exemplo Apostoli quae computatur' numeratur operario, non per heri imputatione vel aestimationem, sed per propriam laboris computationem, rationem, aestimationem, est merces ita pariter iustitia a Deo nobis computata, quasi annumerata, non
per sistam computantis imputationem, sed per seipsam sitamq; intrinsecam rationem, computatur, aestimatur,&reipsa est vera&realis iustitia. Et quemadmodum pecca χιιι asta imputari dicuntur homini in scriptura, V. g. violatio vo Oti dicitur reputari in peccatum, & similiter detentio alienae mercedis quae tamen non sola reputatione, sed etiam in se reuera simi peccata nec enim Deus, qui iustε iudicat, in Peccatum reputare, 'uasi peccatum punire potest opus aliquod, quod vere in se peccati ratione non timet ita etiam fides nostra imputatur nobis ad iustitiam a Deo, quia vere est in se quaedam iustitia, & non solum pro tali mere extrinsece a Deo aestimatur. Est enim Deus verimimus a stimator ac ponderator omnis iustitiaevi viiij, & aestimat id in homine, quod in eo vere existit, non autem id, quod
in eo non est, sed inesse putatur & fingitur. Imputare ergo Deum alicui iustitiam est, Deum aestimare eum esse X. iustum,
163쪽
gustinum veteris Catholicae Romanae fidei testem, Omnis, i. Nexceptione maiorem. Hocpeccatum, de quo hic in locutus Apo-trast g. rs, solus, ideoZeccatum vocatur, quiapeccato factum ' se parna peccatiis, quanaoquidem de concupi centia caris dicitur. Idem alibi dis l. i. eonta putans contra Pelagianos haec scribit De concupiscentiaca Metist , Bassasti eos credo elsa ere. Haec etiamsi vocaturpeccatum, non tu N.
quiapeccatum insed quia peccato se a ea, Ac vocatur. Simiser, plura manus cuiusns ducitur, qud anus amfecerit. Idem repetit in lib: I de nuptiis concupiscentia . 23. addit posse eti- , am concupiscentiam dici peccatum, quia est causa peccati. Sicut frigus, inquit, dicitur pigrum, quia facit homines pigros Fallimini ergo ianitis, cum concupiscentiam, senuntinueram peccati rationem habere putatis Qui error vester arullinc Catholicae veteri Ecclesia repugnans vel bliis haeresis reos vos facit imicitacit, inuerto tuum syllogismum Fido vetus Caifolica, concupiscentiampeccatum esse solum Quintu sis eatenus credidi quia expeccato nata Res a peccatum inclinat; tui uita Via Euangelis Halia. Ergo non E is vetus Catholica Irε Sextus syllogi simus tuus est. Fides vetus Catholica docebar credente scire , ct certos esse Aes salute Rom48. V. 38 se Romanense noui exprofesso *tuunt contrarium, vide Concit: Trid. Ses: s. c. s. c. E cis Romanenses noui desciuerunt assis veteri Catholica Imo vero rides vetus Catholica Romana, ab Apostosso Patrulo Romanis tradita, docet neminem esse certum de sua salute, nisi forsan expressat speciali reuelatrone de hoc Deo certior reddatur. Verba Apostoli persipicua sunt. Tu autem destis'noli altum per edrime. Profecto qui timet de salute, certus dici non potest; nam rebus certis nullius m tu subesse potes . Quis enim timeat ne fors Christus non .sit passii pro nobis 8 Sedi jcis eundem Paulum ad Romet
dicentem Crit Uumqtrianes mors,nes visa,poterit mras ara rea caritate Dei. Sed aduertere debuis 1 Paulum loqui non
de quavis certitudine,sed quae moralis dici solet, quae signis duntaxat,& coniecturis gignitur.Nam araece est πέπεισμω,
164쪽
I . Examen Pacati id est persuasus sum, seu confido. Os etiam verbo utitur κ,vit is idem Apostolus in eadem epistola, cum dicit : Certistinc, ν. atresmei, quom pleni sis ectione: ubi sane non vult signia ficare se habere certitudinem omnimodam de dilectione, Romanorum,sied moralem tantum persuasionem,quae haberi potest ex varijs coniecturis, quamuis ea non sit huius sumetum modi, ut omnem prorsus formidinem excludata Figmen- Euagelico tum igitur hoc vestrum est recens Euangelium,Vnumquem rumo ς' de salute sua fide diuina certum cile debere. Cuius figmentitudiης μ'. gratia haeretici merito a Concilio Tridentino estis deci
si i rati. Idq; nullo negotio probatur hoc syllogismo. Sext hv qi nefas timendum esse ei desalute, quisia At contradisiegi ' bo ct inhaeretistis Gangelici eoant timendum esse eis εο ν δ IUM 4tii fide ruit, quia omnes quis lant, certos esse de s
lute debere ducent e nigelici contradicunt Aposolo, sunt haemetici. Septimus tuus syllogismus est.
Fides vetus Romanas a salsiae, non oloriabatur aduer=s ramos olivae, non altu viebat time t. om: II. V. 8 ao.
Romana noua non stit id se uocessiones tia Petri, ear, tantumgloriatur, ut id soliris beneficio in errorem caderes posse
Hic vero syllogismus multiplici scatet errore, ita ut mihi non a vigilante sed a dormiente Pacato profectus esse videatur. Errores illius breuibus Commonstrabo. Primus est. Successionem Petri in Ecclesia Romana esse fictitiam. Qui non tam est error, quam impudentissimum mendaciuPacati Quae enim maior excogitari impudentia,quod craLsius inueniri mendacium potest , quam successionem Pon. tificum in Cathedra Romana Petri, omnium seculorum mstimonijs abunde testatam fictitiam appellare Alter error est, vel potius illustre aliud mendacium Catholicos gloriari blius successionis Petri beneficio in errorem Caindere non posse. Primaria enim causis,cur, si Cathedra Romanae Petri adhaeream uixerrore fidei nos cadereno posse
165쪽
pacati, GR II. I ra. arbitremur,est oratio Christi, tu aliquado pro Petro fudit,
ne fides eius adeoq; succelloru eius deficeret. Tertius e ror est. Successionem Romanoru Pontificum in sede Petrino esse nota fidei Calliolica: Certe veteres Patres hac nota successionis contra sui temporis haereticos praescripserunt.
Tertulivetus author Apostoli, est,apud aquam. citi rem elesias conduerunt is his autem ciuitati Veia colosso ab Apostilis si se constitutis, tradracemsidet emina doctrinae , caeterie exini soles, mutuataesimi, quot te mutuantur. Et propter hanc causam S. I 2 V prouocat ibidem sui temporis haereticos, ut si ad Ecclesiam bis pertineant, successionem suam ab Apost olis Vsque dedu- trahares etam Oct endant. Eant, inquit, origine Ecclesiarum se rum dicospraeseria moluant ordinem Episcoporum impersevccessione ab initio decurren-pserunt. tes, utprimus ille Episcopus aliquem ex Apstolis et Apostolicis viris,
qui tamen cum Apostolisperseuerauerint, aώthorem habuerit Octant
ι forem. Hoc enim modo Ecclesiae Apostolicae censiusῖos deserunt.
Moxclue de Smyrnaeorum4 Romanorum Ecclesia, quaruilla ad Ioanne,haec ad Petrum originem suam refert,eXemplum subiicit Pari ratione Irenaeus contra haereticos disputat Hasemui, inquat, enumerare eos, quias postilisse H in i Irra : siuti Episcopi in Ecclesiis, sesuccessores eorum, et sis adnos,qui nihil ta V sis docuerunt. Et alibi Agnitio vera in Apo Durum doctrina, insantiquus Ecclesiestatus, iniuerso muisse charactere corporis Christi ecundumsuccessione Episcoporum, quibus issi eam quae in unoquore loco est Ecclesiam tradiderunt,is peruenit Uni a nos custodita. odem argumento contra Donatistas Optat is est usus si , Inquit, cathedra vos originem reddite, ni bis his sanctam 'Ecclesiam veniuicare. . Sicin Epiphanius contra Manichaeos miseomnium Hierosolymorum Episcoporum seriem iuccessessionem producit Porro cum aliam successionem Ecclesiarum veteres Patres pro nota verae Catholicae fidei passim contra haereticos allegarunt,tum potissimum Romanae Ecclesiae successioni id tribuebant. Irenaeus Polycarpi auditor, qui Ioanni Apostolo disicipulus fuerat, disputans con-Cra Valentinianos, ab Episcoporum successione fidei do , X 3 ctrinam
166쪽
'o: trinam petendam esse volens ostendere inquit Granno. De arum se cessiones enumerare longum est, Romanae Ecclesiae fiam indicanto confundimus eos, quiseorsim colligunt. Audis P cate, ut ex Romanae Ecclesiaevi Episcoporum sibi in ea su cedentium fide, ipsbs fidei hostes haereticos confundere se posse Irenaeus non dubitet. Et iterum uoniam valde longum esset omnium Ecclesiarum enumerare semctisione , maximae ct antiquissimae ct ab omnibus cognitae, Romae sundatis o constitutae Ecclesiae siti P persuccessionu Epycvom adnos si perueniete indicamus. Noxq; omnes Romanos Episcopos a Petro usq; ad Eleut riu tunc Romae sedente enumerat, lanc vocat plenissimam verae Ecclesiae ostensionem. Deniq; addit: hanc Ecclesiam, idest Romanam, propterpotentior principalitatem necesse estomnem
uenire Ecclesiam, ideseos qui Sint naes fidelem Similiterapurifit, phanius contra Carpocratianos seriem Romanorum Pontificum producit,4 addit se id facere, M G per hos semper quodi de manissumo certum II, ostenditur ac declaratur. Audiamus quoque Doctorem Augustinum, qui contra Donatistas ex Episcopali successione praescribere volens Romanam Vrgete Si ordo, inqtast, imporum bisuccedentium.nsia randus est,quam,certius vere salubriter ab ipso Petro numeramin. Et alibi aberratem amicum ad Ecclesiae gremium reuocans De vlisits scribit non est diaitaniam in Agius Ecclesiae nos condereὀremio quin Apostiti sed per siticcesssones Di oporι- ciamen authoritatis om 'η tinuit Gilosi primitias aure et Ammae profecto impietatis est, vel praecipitis arrogantiae. Nota, Pacate. Idem alibi & eandem ob amis .co causam Donatistas, ut id faciant, monet Numerate, inquit, Nyt m ab ipsa 'triseis; in illo Lutram ordis , quiscuise cessit viarte. V i aes ira, quam perbae non vincunt inferorumporta. Deniq; ab hac successione se in Ecclesiae gremio teneri idem celeon resest berrimus Doctor scribit Tenet me, inquit, in Ecclesiegremio, Durcis ab ipsa e Petri, H a praesentem piscopatu uccessi acerdot m. Praetereo alia Patrum antiquissimorum testimonia. Cuius ergo temeritatis est arbitrari fictilium esse, eos qui Roma
nae sedis succedetibus sibi Episcopis communione fidei un-
167쪽
ntur, ab errore maeresi esse securo, Quartus error cernitur in eo, quod Pacatus existimet ista esse pugnantia, stare fide Mare successione Petri cum potaus ideo aliquis stet fide,&certus sit rectam sevi Catholicam fidem habere; quia Romanis Pontificibus sibi inuicem post Petrum siccedentibus conam unicat, nec ab eorum doctrina latum vnguem discedit, ut ex tam multorum antiquissimorum Patrum sensia demonstraui. itaq; maior syllogismi Pacati captiosa est. Supponit enim veterem Ecclesiam Romanam ita stetisse fide, ut successione Pontificum Petro siccedentium minime gloriaretur, quod falsiam esse ex dictis patet. Illud etiana mihi venit in mentem mirari, quo parui Pacatus imprudens a se laqueo induerit. Nam in proximo syllogisma docuit Ecclesiae Romanae veteris fidei es de sua salute certos fuisse in hoc autem citat verba Apostoli, quae certitudinem hanc salutis penitus euertunt. 2 inquit,s stas, noli altum sapere edtime quasi diceret Fides tua non ita est firma,quin ab ea excidere,& consequenter a radice Christo separari possis at is qui a fide potest excidere, non potest de salute sua certus esse securus. Dicet Pacatus: Nos quoque qui successione Petri gloriamur, possedi fide excidere. Respondeo non posse,nisi cathedram Petri deseramus. . Itaq; naulti Catholici possunt a Cathedra Petri avelli, quod si fiat, a fide excident sedit Petri Cathedrae auscultantes fidem Catholicam amittant, hoc vero est quod fieri non pol . se obfirmamin infallibilem Chris i promissionem Pelso factam affirmamus. Habes responsionem, Pacate,ad tuum ineptum syllogismum: pro quo tibi alium verum firmumque repono.
Vettis Eoa si Catholis Ruri successione gloriatatur, ea Sotimis contra quo is haereticospraescribisat, ut ostendi ,sMEuanoelis Dia simis hodierni Petri Fuccessione minime oriantar,quispotius itiam idem dem Elam vocant in Evangelici hodierni non sunt eiusAL Eretri Mi in s Catholica se otiuscontra illis ut hereticos optime a Catholiam Romanis haesuccessioneinscrisitur. Adscru
168쪽
tit . c. a. Adscribam praeterea hic in tuam gratiam, pacate, gra-
Nota tam Dissima D. Irenaei verba: Eis, inqui triuiis Eccles sunt, presb oberrim D ieris ob aere oportet auisῖccessionem habent ab Apostilis, qui cunuὶ ς' Hispali si ccessione charisin veritatis certumsecunia placitum Patris acceperrant. Reliquos vero 'tu ab illunt Urincipali uoce Pne, quocungi loco colliguntur,ue 'ectoshabe,vel quasi haereticos se, - ententiae, vel qua Vrint te o elatos, Ut placentes , aut rudi fuit hypocritas, qmestus gratia in me gloriae hoc operantes sua omnes acidunt a veritate. Huic grauis limo Ecclesia Doctori, quaeso mi Pacate morem gere, si tibi salus tua cordi est, Presbyteris Romanis qui successionem habent ab Apostolis, qui cum pisicopali successione Charisma ueritatis certum secundum placitum Patris acceperunt te adiunge: Lutherum Caluinumque quasi haereticos,in malae sentens ustia r ti scindentes&elatos at9ue hypocritas valere iube. Nam,ia ,si; Quod tibi falid places de scriptura, ex quate Apostolicam biodiutur fidem haurire Cathedra acclesia Petri relicta putas, facis stide scri quod multo ante Donatist ae fecerunt, qui similiter scriptu- plura ris gloriabantur , sed quia Ecclesiae Catholica Romanae c5munionem deseruerant,di haeretici fuerunt, iro talibus
ab omnibus sunt habiti. Hoc eis obiecit August μου, inquit,hbesis ista Donatisti, Has episeolas Apostoli adRomanos, adorinthes Ephesios
e Eccles in lectione retinetis. Nos autem se episeolas Las in lectione aestari cs: io. Ecclesias ses incommunione retinemm. In eandem sententiam optat: con Optatus. PFquid inoMut, audetis epistolas ad Corinthiosriptas le-
concises, nos non sepotitos. Idem eso tibi pacate , tuisque Euangelicis iustissime obiicio, ut quid in coetibus vestris Ε- pistolam Pauli scriptam ad Romanos recitatis, in quorum Communione non estis Intelligite quaeso vos abacci sta Sancta esse concisos,in nos non esse pollutos.
Septimus syllogismus Pacati est. Fidus vetus Catholica potesatitasse perioribussubdita erat, nore flebat,
169쪽
νsebat, tributa praefabat, Regem homrabat, Caligulas. Pati Neronre, monfra hominum Ecclesiae hosta at noui Romanensespotestatibus ιbati esse nolunt, a tribatis immune esse -- lunt, steges non honorant ed haereticis se excommunicatis, etsi
nota Iaepe de causa probabili, si diu parere vetant ,
quouis impime interscipossestituunt: Ergo noui Romanenso non
sunt veri veterum Catholicor sectatoreri
Ad singulas minoris syllogismi tui partes breuiter respon vinceiadebo. I. pars de subiectione debita potestatibus esiti Pacati mis falsa omnino est. Docemus enim quemque potestati legitima subditum es debere. Tu, quia contrarium a nobis doceri asseris blum, non probas sola inficiatione nuda refutari mereris. Altera pars de tributis similiter falsa est. Nam neminem liberum facimus a tributis Principibus praestandis, nisi quos lex vel diuina vel humana ab elusimodi onere liberos facit Sedo tertia pars de Re , Sum honore falsi est.Namac docemus honorados Reges:&honorem ipsis debitum libenter praestamus Quarta pars de non parendo haereticisi excommunicatis similiter falsa est. Neque enim Catholici docent, Principibus haereticis&excommunicatis, non esse hoc ipso, ob solam haeresim excommunicationem a subditis parendum; sed si Praeterea per sentciuiam Romani Pontificis expresse ab e rum obeatentia eximantur inhod in iureri recte a Pontificibus fieri possit, non est hic locus disputandi Vltima e 'riam pars mendacio crassissimo, toties a Catholicis refutato, non caret. Vides, Pacat te non argumentari sedis
viri&calumniari. Accipe tu quoq; a me hunc syIlogismia. Fideles vetere Catholicipotestatibus superistri subdi erat; u. pralatine noui Euangelici potestatibus severioribus nolunt' indi Ergo Σκώπ si nonsunt ex numeros Ecclesia veterum iactum Catholicorum G Alinorem probo. Nam nolunt δεινbi Catholicis Episso ps, ' praecipuὸ Romam.Rntifici, quem et iners dele veteris cuia
Ecclesiae pro uniuer alip soresemper a fiebant, Accipedi alterum i In id
170쪽
I o. Examen pacatiae . Um Acent, Reges e Principia Pettimos manifestim haere is tolerare nolentes est ιι Possos, vel ac mendos, ct impune occia Anii; Uri, cunt a me veteris Eccle cathoncier sed Gang Lei Hrent Reges a incipe legitimos, Lutheranam, Caluima nam, nabaptisscam, M. eses manifestis tolera e suis regnis nolentes esse depositos Neld ponendos, ct impune occidendos Eri' 'Etia elici Byciuerunt assi veteris Ecclesiae Catholi . Minorem huius syllogismi probo quoaaesingulas pa 1 ηοὐ tes Quoad primam Manilesta enua sunt Caluini verba r.et Rcles Pantsepotesate terreni Reges, m surgunt contra Deum imotbs Gellige cuim Caluinismo rei istunc uno sim nt,sm: ein et amoris hominum numero Potius er o conssuere oportet n4sionum capit auam insparere,ia Pproterviunt, ut Deum velint stoli,
ontimosactopherumgamittit. Quoad alteram etiam partem. Orobatur eadem itumptio praecipuorum Euangelicorum,
confessione. uinglius Caluin istarum Patriarcha in
isti. 1 explanatione articuloriam suorum si a loquitum a M.
I gi HBejespes is mira Christi resutam egerint, possunt cum Deo
4 En Re d pom. Declarat ibidem quana Princeps ipsius iudicio ea σιs Catho tra regulam Christi agat Cumcinquis, rnmani e impi nonicos sub anima isertit, extra regulam G risi umbulat magis chris celeratos
, mplum manifeste docet. Buchananus Caluinitiaberen illinia Iacob Regis Anglia praeceptor, in historia Scotica de Cal Dinianis praedicantibias agens, Ecclesitae, inquir,bforti e tentia syperioribus temporibus approbata santerpermanseruo posiae υιdelices Mugistratu bi ges vi cogi. Repet quae paulo ante dixi ad syllogismum tuum secundum de Protestantibus Principibus quLCarolum V. Imperatorem ouatum m ipsis mat potestato imperiali priuarunt. Tertia denique assum