장음표시 사용
151쪽
8 6 Tertia dist. Quist secunda, lib. primi.
uniuersale Hoc est, quia v. in pluribus, singulare magis uniuersilispi ius, tortivis te uua quam iugulare minuo niueitatis: scque tu.telligit Sco tu Meti P. Si inmeia singulate minus iuuersalis mouetibrii senium , tunc iocies intelligit,uis illius specie prius OriPu
Lucat Resp. Coguiciosa eruitatis consula nonio. et haberi aliquo modo nia
utat Scor in Oiam citam . quoque Opponitur scis Ico. D. . in 1. Lb. Prim. cas. Res p. corus lib. et non loquitur absolute de frima intellectione, quia volunt alue omnem cognitioilem obiecti polle imperate illam ted bene priina naellectio eit in pote itate voluiuatis,quo ad eius contanuatio item . uisus, si intellectus sat piaesens voluntaci, ut cognitus h bens plures species iuelligibiles, de praesentes illi voluntati, quae potest imperare Matellectui, ut visaviatur, non utendo alia, hoc bene rotest fera: sicque et intelligendus Sco in et lib. v. acolae . Scotus tib r. d. a. ad O. dicit Concedo, quod species praeintelligi turante singulare, quia diaci, quod species est primum antelligibii c)ppositum huius liabet Sco. r. Meui . Vult. 5 7. Q. is idque habet Ant. Andr. 7. Metir. CL 3. Ant. Tromb. in materia de cognicione a su aris. Ioa. Canon. I. Rhis Q. a. art. concl. s. dc Petius latar. I. Pnii. Q. a. ari 2 dub pia Sco desomnes isti nimant, ligulare rit
152쪽
Tertia clissi ut si secunda lib. primi. 8
l. Iacobus. Seotus lib. I. d. 3. Q. a. ad R. dicit, quantum ad istam Oglutionem Mbitualem, de vir uviem , dico, quod cominuitiosa sunt prius nota via originis, et geneiacionis Ori Osicum Pa te via Sco. in naum Nam omne pinentialitercale quandoque ei ita luat uer ale , imur sieris est pruno cognicum Habi Glut , vel via tualiter , ergo est primoenrutum actualiter. IMAEI. Res p. Non sequitu eu, cognoscitur prius Dabituali cer,ergo prius activa-
Tertia dis Quoi 2 crtia, lib. Irimi.
. I colus C COI S lib. d. ad A. dicit. Intellectus e Iistens eademi A cenvia cogi icit quid sua in iubi .ancia ita maritiali1, scin I a. ex
153쪽
ra Tertia dist. Quaest tertia lib. primi
tria ergo fi in patria nazuraliter,& hic poterit cognoscere naturaliter' Linear. Resbi. Non repugna etiam iucui via sim icuer u sci Deus da in in
do obiectum Pocentiae fuerit praesens lubratio.ie propria . At . Prol. dixe iat Scotur, , quod repugnat Poteri e natui alicer, id et in via posse ita bele dii tinctam cognitionem Detinubi uia ilia cognita re ui ru praeseucia. Obieeti modo illeucia cit inuin Obae turi voluit Numae ite tu ianellectu, no tri. R ui sus, posuo. 5 ad nilio i ut sibi
r. I eobus Scotus lib. t. d. I. ad A. dici z. Desiderium naturale non est a Lim.
osamnati sit nicas in alis arkccitu, adricaliaudine n tameia novir matur; nam ut udis uirilitra, lucris caι ecpei tectione sua secundum stolam speciem, io. inmen elim ultra si careat illam aliqua in Luse duo; Vci. o. bacis, o moetiuosis appatet. Sulacu ali luo perieci icianda in appe icu. naturalem bea ..udine, Vc Saam: damaaia vero, si via alicdc siderium, e nou actu irruit, nouelli ..calium , quia reducitu ala tum iu aliquibubei uidem speciei. Iacobul Scocu ib. . . . ait A. dicri Non e Limpo tibile intellectui . ex parce. ii elie tu, cognoscere sub taliciam minace Dalem in raiticulari. Opposi uin nulla, tabci Scociis. t. P. Ol. id x ocra uin ubi incit pro quocutique lacu elpe . tu culinlibet ιa eue tu, meaia, Praeciis euali mi acuin et Obie tum adaequatum. Rop. o. repugna ex parte intellectus cognoscere Deum in particuj Ω , dei sibi O. Oblia iecipe. talem cogiticionem . d. lue ei quod ait Sco. i. Ριοι. Δ biectum ad quatum e tela iuraua.uia in tu, dquod incli. G.ur ita ut aliter ex natura potetitiae , tamen non eu Obi
ctum ius adaequacum, ad quod nucllectu, posui ex suis viribus naz ratibus. Dices , e bum aud cicoia, icuic appos in Onorucr a
154쪽
Tertia dist. Quest tertia, lib. primi
3. d. I. Q. 3 signat acturatatem, ergo haec solutio non tenet. Reso. Nego,cognoscere,activitatem sonare, ut docet Scotusos Quol. Merarius Amsi . . de anima t. a. 42. Vbi vult intelligere elle quoddam pati. Et Auer. 3. de anima c. I 8 habet illa verba . Intelligere autem inhil est nisi recipere illas uitentiones Instabis.Scotus d. 3. Q. 3. lib. I.
perius, videtur veste intellectvim via effectuum posse Deum cognoscere in particulam ergo superior responsio non videtu i recte adapta-
. ri. Inquam , istaque relponsio valde dicit ad contrad triplex conceptus et de Deo primus est communis sibi, o sensibilibus, ut Dens estens,&bonus. Secundus est sibi proprias particularis I habitus tamen . ex communibus , Deus est summe bonus . Tertius est proprius habitus ex proprijs, ut Deus est trinus, inus. Tunc dico. Postumus active cognoscere Deum in particulari, quantum ad prirnu,&secundum conceptum,quo vero ad tertium milume,Vt dicit I. Prol. Quaest. Rurius; non repugnat intellectui cognoscere Deum in partaculari, quatenus 1fit ex patre tui. dummodo Deus se faciat praesentem ita
ratione oblecti as titis.1 S tu lib. . d. ad B dicit Nulla potentia potest cognoscere al,
quod obieetum sub ratione communion, quam sit ratio primi oblecti. Oppositum huius habet Scotus. I . induol ad Cc. Vbi inquit . Essez-tia diuina ei obiectum intellectus diuini δ tamen Deus non tantum
intelligit Eilentiam suam , sed intelligit quoque alia a se . tota, Res p. Deu intelligit tantum alia proprie in Essentia praecise &a qu te, sed non intestigit eam proprio genere, ut docet Scotus a s Quol. lib. 4 d. 16 in 1. Dices, ut supra ad B dicit, quinquid per se cognoscisur a potentia cognitiva, vel Qst eius obiectum primum , vel
continetur sub illo obiecto, Conceptus entis intelligitur, d tamen noest erus obiectum nec continetur sub euis Obiecto . Dic , Sco dum ait Encelle adequatum obiectum nostri intellectus in ratione motivi
seu teIminatuu , non accipit ens tantum pro COIaceptu entu communi omni enci, at prout includitur Ia omni ente, Ut Omne ens apprehendit sicque conceptus entis . si non contineatur sub communiori, cum sit communissimus, tamen dicitur aliquo modo concineri, curritonatur esse de numero intelligibilium Proetus vide Scotum I. Prol. tot primum principale. a. ωβώρ. Scotulit . b. t. d. 3. Q. 3 ad B dicit, licet exemplificandi, colorem , vel lucem esse obiectum potentie vi siue oppositum apparet sensu. Nam sub colore non continetur lumen, nec lub luce continentur sensibilia communia, magnat O numerus, figura, &α. Resp. non pote: exq. d. I. ina collogi, quod color, seu lux sit obiectu visus, cum re vera ita non sit, ab exemplo non debet auctoritas sumi. At quid nam ponitur, si color non ei obiectum adequatum visus Resp. Landulphus d. 3. in . lib. 2. Obiectum visus non est unuvnitate specifica, Ied tantum num nitate generica , idque non est nobis nominatum, aliquid enim est commune ad lucisa, colorata Franc tib a. d. I 3 in a. dicit . Lux proprie non est obiectnm adea-
quatum lux participata non . est obiectum adaequaturno
sed lux, ut est quoddam commune ad veram lucem ad lucem participatam videtur aliquibus et Telabitendandum obiectum adequarumvis . Hanc iecundum FIaac. lux participata dicitur color. --
155쪽
a Tertia dist. Quaest tertia, lib. primi.
senses et de anima 43. art. r. notab. I. dicunt . Obiectum visus est nobis innominatum, at qualitas communis luci, uirum, colori est obiectum adaequatum potentiae visiuae. At dubitatur. Nam visus non tantum videt ilia tria, edetiaria videt sensibilia communia , magnitudinem, scilicet numenim, figuram, motum, Sc quietem, hancq.ditricultatem dimittunt Parisienses insolutam'. Ex quo puto sic dicendum. Aliquid nobis innominatum commune luci lumini, colori, Mgnitudini, de figurae est obiectum adequatum visus; sicque non est
unus specifice, nec generice, sed tantum Vnus irascendenter e Nam lunaen lignorum putridorum in nocte, vermis lucens in nocte. Oculi luporum, Oculus caprorum. Certe sunt visibilia 3c tamen proprie non sunt color, nec lumen, nec lux Sum liter, species viridis prope mu
rum vulctur, tamen illa species coloris haud est color. In Iride est apparentia colorum, tamen non color, nec species coloris. Numeru ,
rarum, densum videtur, tamen sunt alia a luce, lumine, colore. Est ergo dicendum. Aliquod trascendens commune illis est obiectum adequatum potentiae visiuae. Queres unde habent oculi caprorum, luporum,ut noctu videant oculi caproruin vident ob res exionem radiorum tellarum ad oculos capri Lupus ex nimio conatu ad videndum species lucis nouas producit. 7. Dcc. . Scotus lib. I. d. 3. Q. ad C. dicit Obiectum, SP potentia proportionem requirunt, at non similitudinem mam potentia, obiectum se habent, ut motauum,4 mobile. Oppositum huius habet Scotus lib. a.d.2 4 Io. ad D. Vbi habet, quod grauia, deuia mouent se ipsa, ergo inter motivum, de mobile datur similitudo. Angelus mouet se ipsum, ut docet Scotus lib. a. d. r. Q. o. Voluntas mouet se ipsam lib.2. d. II Tamen iit his, mouens, mobile similitudinem habent. Latas. Resp. Quamuis re in eodem considerato non sit respectu eius dissimilitudo, tamen, ut idem consideratum sub ratione motiui, mobilis est necessario non similitudo, sicque motiuum,4 mobile semper non requirunt similituduitem pro formali, licet non pro materiali. Rursus. Scotus tantum lib. r. dicit. Potentia, de obiectum non oportet assimilari, non tamen dicit, nec ellario debent esse non similia, at se habere debent, ut non similia. Dices Scotus lib. r. ait. Inter cauum, causatum debet esse proportio, quae requunt similitudinem; si sic, edi o causa univom, este tua vitiuocus sunt dii lim ilia , idque non vietur nam lunt e Iuulem specie specialillimae. Resp. Et si esse causabile, Messe causativum absolute, de in se considerata sint eiusdem speciei, pro formali tamen sunt diissimilia. Rursus Dii ficultas admittitur ex illo verbo tu littera Scoti posito. Sicut communia ter dicitur, in omni proportione. Nam communiter verum est, inter causam. ca satum debuisse fore dissimilitudinem , non est tamen verum in Omnsebus, ut patet de causa, et lectuque uni u O. Nota, quod potentia, ut
anima absolute non est similis obiecto, at solum secundum quid, in. quantum est sub specie intelligibili, vel actu intelligenda; docetque id
Arist. de anima, dicens Anima est quodammodo omnia. Quς-
res per quid anima est magis similis obieeta, per speciem intelligibilem, an per actum intelligendi LResp. Per actum intelligendi. Nam sententia Scoti est lib. i. d. 3. Q. s. 44. Quot Acius est verior simi
litudo obiecti, quam specie uitelliaibi is quoaiam species repres
156쪽
Tertia dist. Mest tertia, lib. primi i
rat obiectum in ratione actu intelligibilis, at actus obiectum represemta ratione actu intellecta sicque peractum anima est smilior ob ecto, quam per speciem. g. Deabus Scotus lib. I. d. ad D. dicit Obiectum adaequatum ad potentiam
habet naturalem ordinem in ratione motivi Oppositum tamen huius patet ratione Sonus in communi est obiectum adequatum auditus, tamen non potest mouere auditum, quia tunc sonus in communi au. daretur ita etiam dicas de Obiectis adaequatis aliarum potentiatum sensitivarum, tam intrinsecarum, quam extrinsecarum. Queas. Resp. onus incommuni non est obiectum potentia auditiuae, sed aggregatum ex omnibus per se audabilibus est obiectum adequatum potentiae auditiuae At num id sit Verum imam quaecunque potentia vim habere debet per se obiectum , quo tanquam ab extrinseco eiusdem potentiae actus differant ab actibus aliarum potentiarum, veluti patet lib. a. inanimalibus t 3 3. 4 Scoto lib. . . Iq. I. Rursus. Alia est ratio tortialis motiva, Malia est ratio, vel conditio mouentis sonus in communi est ratio terminadi auditionem sngularitas autem est ratio terra unantis. Sed an id soluat Nam dicit Scotus obiectum respectu potentie habet ordinem natuialem in ratione motiui non vicit, quod si ratio formalis, licet in se rationem illam ibi malem am-picctatur ex quo aliter est dacendum obiectum in communi compat aruradaudatum in communi Mobiectum particulare ad pote
' Iiana sarticulalem. non Oponet oblectum In communi coinparari ad
rotentiam in particulara; quo admisso. Dico Obiectum in comm ii est motivum in potentia remote, termissiue sicut ipsa potentia in communii est tantum mobilis in potentia remota di obiectum in Partaculata est motivum prosinque, Iicut potentia particularis est na Ditis propinque I sicque remanet debitata oportio inter obiectum, de potentiam. Ota, sensibile in communi est tantum Vt quid non autem vi modus; at est intelligibile ut quad. Vt modus. Dices Scotus
lil . I. d. 49. t l. 9. lib. 2. d. a. o. Io dicit Ens subratione entitatis, est obiectum volurtatas, tamen non necessario mouet voluntatem
ad sui volitionem. Resp. obiectum est tantum causa partialis magis principatis, ex quo voluntas necessario non mouetur. Adde secundum alterum modum dicendi lib. 2. d. et s. obiectum est tantum causa sine qua non quo concesso. si obiectum necessario moueat, non tamen voluntas neces lario sequitur illam motionem , sicut facit intellectus. Amplius. biectum necessarao mouet quantum est ex parte sui , at sibi accidit, ut libera potentia,eidem correspondeat. Nam dicit Scotus tib r: d. I . Q. a. lib. 2. d. 2ς. lib. . o. 33. 36. Quol. Quin eo principium activum concurrit naturaliter cum causa libere agente, cporret, ut illud jrincipium naturariter agat quantiam potest; tamen tota illa actio erit libere elicita a potentia Aduerte, quod voluntas dis uina, si ratione potentiae, seu in ratione efficientis, poli: mouere ipro quocunque statu intellectum creatum, non tamen potest mouere in ratione obiecti naturalis, sed liberi huriis rei ratio est . Si voluntas diuina in ratione obiecta naturalis mouet et Tunc non libere mo'
157쪽
s Tertia dist. Quςst tertia,lib. primi.
IntCllectus Unitate communitatis, quam Uniuocationem assertiue asmittit oppositum huius habet Scotus lib. I. d. 29. ad B. Vbi ait Maeli aequivocum enti reali, de enti rationis. Hoc si est verum, quom do potest assignari num obiectum commune omnibus intelligibilibus, ut docet Scotus . . in 3. lib. r. yLaear. Resp. In via Scoti semper fuit problema, num ens sit quid aequivocum, vel uni vocumenti reali, Menti rationis, pro quo, contra, hinc in desunt dicta Scoti pugnantia de quo sorte dicemus lib. I. d. 29. At in praesens, dubitatio accidit si teneatur altera pars problematis, murum en Deli aequivocum enti reali, Menti rationis : quomodo potest allignari unum obiectum commune omnibus intelligibilibus f Dicendum. Ens si estini uocu ut a firmat Niccolaus Bone tu celsaret Omnia dissicultas. At tenendo aequivocationem, quid esset dicendum Franci lib. t. d. 3. Qi 1 negatentia rationis esse per se intelligibilia: sicque invia sua stat obiectum intellectus respectu omnium intelligibilium este num . Verum quod entia rationis non sint per se intelligibilia est co-ua Scotum in logicis sunt enim intelligibilia per se, licet non primo. Nam per se. Unius habitus, scilicet Logice sunt obiecta, dithuluntur, diuiduntur describuntur; in eis fiunt demonstrationes c. . idcirco, omittatur iste modus respondendi . Vigerius tenet ens esse aequiu uenti reali, Menti rationis; intentiones iecundae vere uitelligunt i ,: obiectum intellectus est unum. Haec implicat, ut patet manifestam contradictionem Gabriel lib. I. d. 3. 8. dicit tenens ens aequiuincum enti reati,4 rationisu non est assignabile unum obiectum adae quatum nostri intellectus, quia secundae intentiones sunt vere intelli gibiles Scotus lib. 2. d. 24 dicit Ens si est aequivocum enti reali, centi rationis non est assignandum tunc unum obiectum adaequatum ipsi intellectui; subdit Propter perfectionem intellectus e it, ut
ipse ad tot se extendat, quod nullum num obiectum habeat sibi ad
quatum . Unius rationis. Dices . Distinctio obiectorum facit distinis calonem potentiarum ergo si mutia obiecta correspondent intellectui no vnum, tunc intellectus non erit una potentia. Resp. Sco ali. Ob tecta distinguunt potentias, verum est de potentij organici vel dic tu quod maior est vera de obiecto adaequato, non inadaequato, Ut quoli bet istorum&c quae non sunt abstractivae, at non verificatur depintentijs, quae sunt totius elatis. Et nota, quod facile possumus tenere, ut sit obiectum unum intellectus motivum . Nam rationes, S lecun dae intentiones reducuntur .adens absolutum, quod fundamentaliter
mouet, remote . propinque, abrmatiter. Sed , stante entis equi uocatione, immisibile est quod sit unum obiectum adaequatum
intellectus te minativum. Huius rei ratio uali tur ad Doctore Iib. . d. IO. 4 9. S lib. 3. d. I s. Franc. lib. 4 d. D. 4. Nam ratio obiecta terminatiui non potest supteli, at bene moti lupletur idcirco ob hac causam, num Oblectum motivum, sed non terrTunatiuum. Io. Iacobul Scotus lib. I. d. 3. Ota 3 ad F. dicit Resolutio compositoruni stat ultimo
ad simpliciter simplicia, scilicet ad actum ultimum , potentiam ultimam. Ex quibus videtur, quod materia prima, vltima sorma sint simpliciter simplicia. Oppolitum huius habet Scotus tib i. d. x in ad D. d. 3. Q x ubi vult Conceptus impliciter implex est, qui non zelalaia 4n priore. couceptra qui scit uos sed materia prima tolun
158쪽
Tertia dist. Quin tertia, lib. primi s
is soluitur in ens quadditatiue; nam secundum Scotum ens praedicaturia in quid de ea ergo non erit simplicito simplex, idque dicatus de vi,
Io ma forma compositi realis. di Ia u. Re Ip. Duobus modis potest aliquid esse simpliciter linplex Primo,quod non sit compo iuuin realiter ex re, re, seu nodi uacludat realiter alilli quid potentia litaris, Vel aliquid actualitatas de sic materia prima dicia tur simpliciter simplex a Scoto Altero modo aliquid dicitur simpli-Ai iter simplex, quod non eli compositum ex conceptu determinativo, , de determinabili, de sic materia prima non est mnpliciter implex r a nam resoluitur in conceptum quidditatiuum emis Adde. Id dicitur proprie simpliciter implex , quod est res ubile in plures coceptus eμientiales, quorum ovi sit ellentialitei determinatiuus, alter ellati. eualiter determinabilis Q hoc modo materia prima est simpliciter simplex quoniam Si includatens quidditatiue, ut conceptum d terminabilem, tamen ille conceptus non contrahitur ad materiar a primam per aliquem conceptum essentialem, sed solum per alique in modum intrinsecum: sicque sola species hecla.issima, vel sub alterna dicitur non simpliciter simplex , quia ei reiOlubilis in plures couceptus essentiales determinatiuos scilicet. determinabiles. M.Dcobu/. Scotus lib. I. d. 3. A. ad G dicit Actus vltimus,4 vltima loma sunt ramo diuersa, motu, scilicet materia in forma idque habet lib. h. a. QS . Oppositum tamen huius habet Scotub eadem A. d. mad G. V. 8. Q. E. ubi dicit Ens praedicatur quaddatalaue de materia , formi, quod non esset si essent primo diuersa. Nam materia prIma diffinitur ab Arist. r. Phis. 81 S ultima souma Amma nempe u tellectiva difffuitur in lib. de amma. I. AE . Resp. Pro praesenti difficultate concilianda, multi dicendi modi occurrile Prior et tranc Iach. 5 Pratris Gratiani de Brixia sic Concit Mater a prima, forma ultima, dicuntur primo diuersa iubiective, quia non conueniunt in aliquo genere uviduatiue , tamen non sunt,ptim,d
uersa obiective: nam non distinguuntur se totis subiective, quia con ueniunt inente quiddilative. Alter est . Maurui in formalitatibus. dacentis. Sunt primo diuersa quantum ad suos ultimos conceptus, seu quantum ad sua ultima conliit uentia. At id celto nihil est. Namsi
inde dicerem, quod homo, asinus sunt sic primo diuersa . Tertius modus est. Primo sunt diuersa in realitate specifica, quia non possunt esse eiusdem speciei, sed non in conceptu quidditatiuo . Quartus est.
Sunt primo diuersa in realitate, at non in conceptura sic Anti Tromb. in suis formalitatibus. Quintus est. Sunt primo diuersa Phisice, seu natura, idest nihil actualuatis sor malis includitur in materia, & nihil potentialitatis essentialis includitur in i Orma. At non sunt primo diue i a Meth.Vnde expende Vltimus actus Phic non est ultimus actus e- thap. Nam forma essentialis ultimate adueniens in vicimus actus Phic sed non citi quia vitistius actus Methaphisicus est ultima disterentia Nota, quando dico, materia, forma sunt primo uersa phifice,veritatem tantum habet de prima materia, te vltima forma, non demateriebus, sormis uitermedijs,quia i referente Auer. I. Phis. I.dex Plus Io. r. me ici. ω F. meth. Quae sunt preter materiam primam. vltimam formam sunt materiae, formae composiae Haec tenLeu traditur a b coto lib. a. d. I a. ib. a. d. 3. Q. dace a
159쪽
9 Tertia dist. Quest tertia, lib. primi.
Id lante, quomodo currit similitudo Scoci in secunda ratione . I. d. lib. r. ad probandum ens quid litatiue non includi in ultimis dicter&tijs Dico, Valat quoad hoc, sicut in compositione Phisica, stat resolutio ad simpliciter limo linia phisce, ita in compositione methaph. stat resolutio ad primo diuersa methaplusice. . Scotus lib. r. d. . D ad F. Loquendo de actu ultimo,&de potenti M. ι γ' Ultima dicit. Nihil nius incluctit aliqud alterius. Ex quibus verbis elicitur, quod materia prima nihil actualitatis includit Oppositum huius habet Scotus lib. 2. d. Iv. in I. ad ubi ponit Materiam primavere actum habere encitatis.
ea . Resp. in via Moti proiecto materia prima habet actum entitatiuum c sequenterque includat entitatiuam ac ualitatem. Idque firmiter amisi lectendum est. Quando autem lib. I dicit, Materia prima nihil actu itatis includit,no loquitur simpliciter Scotus lat vult quod nihil actua. litatis Brinalis includat, 23. Iacobus Scotus lib. t. d. 3. in I ad G. dicit loquens de ente subiectum ponitur in dii finitione pathonis, sicut additum , trahitur ab Arist. 7. meth. Oppositum huius apparet ubique in uia Scoci, nam passio enus cum sit si inpliciter simplex non habet dissinitionem. Illi, Resp. Passio enti proprie non habet distinitionem , sed descriotionem.
Sco sic accipit dilhiiltionem. Expende Auic. I. meth. c. a. dicit. Vnus
multa sunt quasi passiones entis, at quod est quasi tale, non est tale,
ergo noli sitiit passiones. Dicas, quasi non capitur ab Avicen dii tractive, sed conlii maliue, veluti capitur Ioan I. Vidimus gloram eius quasi nigenita a Patre .Iacobur Scotus lib. l. d. 3. in 3 ad I dicit Substantia non immutatim mediata liuellectum nostrum ad aliquam intellectionem sui idest, substantia pro latu isto non cognoscitur, nec intuitiue, nec abstractiuε, sed tantudit cursiue,4 argumue idque labet Scotus a Meth in3. Methia in '. Arist. lib. de sentu,&sensato dicit. Nihil est iii intellectu, ouod non fuerit in sensu. At substantia non potest tacere speciem ii se illis, cum non se profundat usque ad substantiam, ergo aiecis intelle tu facit speciem sui. Oppositum huius habet Arist. 3. de animat. IS. dicens. Iiuellectus agens est Omnia facere Scotinae exponunt, idea omnium species rerum abitrahere. Resp. Intellectus agens vere abstrahit species omnium rerum virtualiter sed non sormaliter . At dices itaque species accidentis virtualiter re presentat substantiam, itaque coluinet eam virtualiter inesse cognito.
uod non videtur Verum. Rei p. Non pono quod per speciem accisentis cognoscatur subitantia, ita ut species illa repretentare possit sit
stantiam, nec Virtualiter, nec formaliter; verum per speciem accid&tis cognoscitur accidens, eoque cognito tunc discursu cognoscitur subita uia, o du subitalia cognoscitur, Decies accidentis tunc non amplius deseruat instabis Scratus lib. 2. d. . in I r. ait . Substantia a cit peciem an intellectu angelico, cur ergo non facit eam in intellectu
nostro Rei p. intellectus noster est coniunctus, ideo non est passi se dispositum ad immutari ex natura vero potentia potest eam reci pere. Dices amplius Arist. 7. Meth. 3. 'id subitantiada finitur quidd, tali ue, Ο hie additamento, ergo cognoscitur quidditatiue, ergo per propriam speciem. Nego hanc vltimam consequentiam. Nam post quam
160쪽
Tertia dist. Quaest tertia lib. primi. 91
quam ex cognitione accidentis cognoscitur subsaiuia in conceptu emmuni intellectus discursiue quam propia virtute stadicata quidditativa substanti substantia prius particulari consus cognita . Et si a quopiam dicatui. Substantia est in sensu, si exponatur, Quantum ad conceptus communes, sed non quantum ad conceptu PIOptavi. vel est in sensu originatiue, seu remote. M.ticobus Scotus lib. I. . . I. ad I. dicit. Omne per se intelligibile, aut includit
in se essentialiter rationem entis, vel continetur uiualiter, vel sic tialiter includente flentialiter rationem enus . Oppositum humsapparet de entibus iationis, siue secundis intentionibus quae non suntens quidditati uerer Scotum nec continetur sientialiter in M.quo in cludente ens quidditatiue, nec etiam via tu aliter, quia sic ellente ν tui a Iea, Ac tamen lac dae intentiones ex doctrina Scota sunt intel biles.
Iuca Resp. In doctrina Scotientia rationis sunt per se intelligibilia. At lis est, quomodo intelligantur. Quidam dicunt: sunt taluin intelligibilia per accidens. Hoc nihil est. Nam id, quod non et per se intelligioile,no est per se scibile. modo secude intentiones sunt per se scibiles, cum per se
a logico consderentur. Dico igitur secundas intentiones esse per se intelligibiles. Et concedo, omne per se intelligibile, vel est en quidditatiue, vel estentialiter, aut virtualiter includitur in aliquo includenteens quidditatiues at relationes rationis, scilicet secundae intentiones virtualiter continentur in suo fundamento, aermino; sicque cognitio earum partialis at iidem causatur. Dices. Quaepiam secunda mintentio in praedicamento fundatur relationis, ad aliquid te immatur in eodem predicamento,ut secunda intelatio sit species fundatur in paternitate, o terminatur ad indiuidua paternitatis. Quomodo ergo I latio realis, scilicet paternitas s sui cognitionem haud causare potest, cognationem alterius poterit causare Resp. Ab eodem fundamento a quo partialiter cognatio Patervitatis, potes partialiter caulari cognatio secundae intentionis,fundatae in eo. Si queras Per se intelligibilitas est pa illo entis realis ergo non potest competere entis rationis. Si per se tantum competat enta rationis, ergo entia realia non sunt per se uitelligibilia. Rei p. Sustinendo equivocationem enus ad reale,ri rationis. Ex quo primum obiectum intellectus motivum , non potest esse nisiens reale, d per se vitet ligibile in ratione Obiecti motivi, tantum competitenti reali sicque omne per se intelligibile, vel est quidditati u 3ens reale, vel essentiesuer, vel virtualite continetur in aliquo incli dente quid litatiue eras reale. Et dum quaeritur, anens lationis sit serse intelligibile. Sic profecto. Et si interatur. Omne per se uatelligis bile continetur sub ouiecto adequato uitellectus ens autem rationis
non continetur. Nam ens reale non praedicatur de ente rationis.
Res . Tribus modis percipi valet aliquid contineri sub obiecto
adeaequato alicuius potentiae. Primo quidditatiue, idest recipiendo eius praedicationem in quid, ut patet de generibus, speciebus, de ii bus ens praedicatur in quid Secundo tantum sub praedicato univoco recipiendo predicationem illius, quas denominatiuam scdicitur ens de ultimis aluerentiis,& de suis passionibus Tertio, quia virtualiter continetu in aliquo, quod continetur quiddilatiae suo obiecto ada
quato; hoc eruo modo enset austas coau tua sub eate reali n6 quod