장음표시 사용
161쪽
si Tertia dist. Qu3st tertia, lib. primi.
recipiat praedicationem entis realis, at quia ponitur in aliquo ente rea hi quod potet causare cognitionem illius. Dum quaeris de per se intelligibilitate. Dico accipiendo intelligibilitate pro significato potiori,est patho encis realis. Sicut quando absolute loquimur deente, intelligi vim ens reale, iurus modi intelligibilitas rationis non est pallio ea tu realis. Dices. Si non pra catur de ente rationis, ergo non est Perse intelligibile. Dico, ex quo ens rati is habet esse tantum secundum quid , abso ne sibi repugnat habete ei te simpliciter; ideo per se luelligibilitas coopetit sibi secundum quid . Nam intelligibilitas sequiturentitatem culus eli. Queres amplius. Si dantur duae per se intelligibblitates , Vna enti re alia rationis, ergo non erit unum Obie
et uin adaequatum sub una ratione formali. Rei p. Sa loquatur de Oblecto adaequaco simpliciter, et tantum unus, scilicetens reale, tune
illud, quod est secundum quid reducitur ad illud, quod est simpliciter. primo tala. Rursus dico, est tantum unum obiectum adequatum
ecundum unam rationem formalem,illudque eliconcentus entis rea tis Ens vero rationis licet liabeat actuter te intelligibilitatem secundum quid, rationem formalem obiecti secundum quid, quia tamevirtualuer in aliquo ente reali includente simpliciter conceptum entis in quid idcirco eoirimu ens rationis contineri uti obiec to adaequato nolim intellectus; SP breuuas nota. Omne ens rationis sub adaequuto obiecto nolim iuellectus coluuietur reductive eo modo quo Sco. dicit in Praedicam. Omruci elatio rationis est tantum in praedicamen. to reductive. .ces Encratisim, ut sic habet esse per accidens,cumsuhil per accidens peltineat ad artem, ergo de ente rationia non pote rit este scientia. RCU. quaere. ab Iacobar. Scotus lib. I. d. 3. . ad L. dicit, citans Arist. 9. Methaph. t. vlt Circa
simpliciter simplicia non cadit error. Oppositum huius habet Arist. falso videtur citaria Scoto, nam G dicit Circa extrema proposistionum que ipse appellat simplicia non est veritas, nec falsitas. nec ei veritas, nec fa Isitas circa substantias immateriales, in eisquo
non est deceptio, mon dicit Circa , simpliciter simplicia non eli
Lueas. Raesp. Id quod ait Motus habetur ab Arist. si non formaliter, saltem elicitaue. Nam si in extremum propositionis, quod potest esse compos tum imiliter circa substantias abitractas quae non sunt simpliciter sinplices non potest cadere error per regulam topicam . Si de quo magis videtur in elle, laton inest ergo nec quo murias. 3. Iacobus Scotus lib. I. d. 3. O . ad Edicit Ens non includit ciuidditatiue differentias. prositum huius patet hic ad O. ubi vult cisterentias quiddit
eas. Resp. Disterentia capitur dupliciter primo quando sumitur a parte esi
sentiati ultima, d ab ultima realitate. De his, cum sint primo diue fa,4 simpliciter simplicia, ens non praedicatur in quid , nec includit ens essentialiter eas. Secundo, capitur differentia a re, ut rationala ab anima intellectiva, iuvismodi disserenua includit ens quiddit cive, vinaci includat partem essentialem, a qua sumitur talis dii Ieremtia. Dices. Si rationale includitens quidditatiu8, de quguis alia differentia consimilis, qua scilicet sumitur a parte essentiali , non aberiuult una realitate ergo addendo talem distet eauian generi, ut aut li
162쪽
Tertia dist. Quaest tertia, lib. primi
rationale, erit nugatio, eo quod ens bis dicetur. Resp.Quaere. r. cui Scotus lib. t. d. . . . ad O. tenet quod en, praedicetur inquid de rationali Oi' ositum huius habet eademquae itione prope in Ubi sic dicit. Nam in animali includitur en quidditatium, i rationali deno
I ca/. Res p. Rationale bifariam sumitur, actualiter, aptitudinaliter, primo modo includit intellectit,c voluntat en includit sic quiduitatiue ens. Altero modo sumitur ab ultima realitate δε non includit ens in quid. Quando Sco ait . Rationale includete en quidditatiue , verum est ramo modo , duin veto dicit, non includere,verum est secundo m
O. Dices. Motus eademmetra ait Em Includitur denominatiue in riaionali ecu O modo . Dico, verum est; led Sco scintelligit quodem sit iii racionali denominata ues, non inquantum Iacionale com raratur ad ens, at in ovantum rationale comparatur ad animal, idest licut iacional denoinina ammat , a Qens inclutum in rationali denominat animal. Quoniam animal, rationale lunt duo extrema inferiola se deuomi nauta a Mens particulariter sumptu illis commune denominat se pium sne nugacione, veluti animal ratios .ale , Iationale denominat animal ens particularietatum si aliis quod ens et Dentale, sine nugatione denominat se ipsum . Quaeres. Quare nugatio est, animal rationalitas , non animal rationale 'Reip. quia ens inclu:um in partibus concipitur sub diuersis modis. Nam ili4ι irinali concipi tui per modum materiae, in rational per modum formae, ratione concretioni, sic non est dicendo, animalis dionalitas. Amplius quaeres. Quare dicit Scotus ens est entale, d nodicit eus est ens s Resp. Dum dicit ens est ens est quidditatiui, dicendo ens et eniale importat ibi mam suam denomurati uaninita quodens in subiecto sit superius ad ammat, ementale in praedicato sit superi u ad tritionale nec est nugatio,dicendo en est entale, quia extrema propositionis habent diuersos modo signancanda, penes quos Lumitur
ν inciam Scotus lib. i. d. 3. 3. ad R. tenet, quod accidentia inducens dictum Arist. 7. Metaph. t. is. habent dit finitionem, sicut substantiae, sed non primo, Auer. 7. Methaph. c. I 8. addit Accidentia propria liabent dissim tionem simpliciter. Oppositum huius habet Aristi . Methaph. t. o. rq ubi dicit. Illa tum est dithmtio, quae est ex praedicatis per se prima modi ergo videtur, quod accidentia non habeant simpliciter dis initionem. Et Auer. lib. com iam citato, subdit Acci dens commune, ut albedo di innuionem non habet. ea'. Resp. Auer, nult Accidens commune trabere damnitionem ratione neceGsarie, essentialis habitudinis ad determinatum subiectum, veluti habent accidentia propria, Vel talia communia accidentia comparantur subiecto estentiata, quod primo consequntur, Uc simpliciter dises muntur . Aut comparantur subaecio accidentali, cui Dei accidens a Dibuuntur scque non diffiniuntur, Ut ait Auer. Ad illud Arist. Diffinitio est, quae ei ex praedicatis piami modi. Dico in diffinitione accidentis ronuntur praedicata pruna modi, non solum illa , sed ponitur etiam ubiectum , ut adduum . Itaque habetit distinitionem simpliciter. Nam acccidentia sunt simpliciter entia,in quantum ratio elatis par licitatur a decem piacucamentio, seclusi conta acti urb. IcOtus
163쪽
98 Tertia dist. Quaest tertia lib. primi.
2 .nc Iur Scotus lib. I. d. . . ad R. exponens dictum Arili. r. Pnis arguentis contra Parmen. Melis. Cuius pruicipium est Ens multipliciter discitur. Exponit, ullast non aequi uoce, sed multipliciter, Icilicet de inubiis, ad inquiren sum, de quo intelligant, c. Opposuum nurus deci rat Arist. I. Phil. t. s. v bl ait Ratio Parmen eli mala, quia non concludit, e quia capit id dici simpliciter, quod tamen dicitur multipliciter, MOm. In com inquit. Vtitur isto nomine eas , ita quod dicitur de una intentione, sed tamen dicitum est de pluribus Vult igitur.
Arist. ac omnes expositores hi rationem Parmen aequivocatione peccare huius non unis, ens, ex unum, erPoeime ite luau uir a.
Lutas. Resp. Aliud est comparare aliqua inferiora ad suum superius, Se aliud est comparare superius, ela inferiora ad tertium quod piaedicacur de illo
superiori, inferioribus, lus stantibus dico. Omnia entia realia vulum cantur in hoc nomine, eus, ut sc ens particulare elbens. insani muni est ens. Hoc nomen ens, quod praedicat laesente traiiceudem te ac de particularibus entibus, est aequivocum. Idcirco Parin aequa- uocabat, capiendo ens in communi pio ente Paiticulari nam ens in scommuni, ex particulare aequivocantur in hoc nomine , en, Istaque est intentio Arist. expressia . Meth. 4 ubi vult Circulum dici aeqm uoce de circulo incommuni,&de circulo in particulati Scotus ibi dem ait in editione literae. Hoc nomen, nomo, dicitur aequi uoce de
specie, eti de indiuiduo. Idque firmatura Meth et S. o. ech. s. ab Arist. dicente. Homini particulari, eu homini specinco, non dacu ter lius homo alvis ab illisci quia tunc daretur processus citi filutum. Si qua ut igitur si commminas, est tantum comminuas vocis e scaequivocatio.
I.Dcobus S tu lib. I. d. .QQ. His visis, ad A. dicit Uerum passio entis per se
praedicatur de hoc vero e cillo, d si non de hoe ente, de illo eniα postum huius habet Scotus lib. r. d. 3. . ad E. ubi vulta quod sinpliciter simplicia non possunt praedicari formaliter quidditatiuε d.
aliquibus,&lib. . d. I 2. Q A. dicit Differe a Iuperior non praedicatur de inferiori nam tunc differentia superior esset genus, e in emor species.
Lucas. Resp. in via Scoti firmiter asserendum est passionem entis, scilicet V rum non praedicari persede hoc e de illo vero. Vigerrus sciesp. Scoto loco iam citato Pallo entis, scilicet, verum non Praedicatur quid litativo, ut passio, sed bene, ut species: admittit huiusmodi c5binationes tanquam quidditatiuas. Haec risibilitas est risibilitas. Haec veritas est veritas:&addit Veritas est species predicabilis, e non species subijcibilis. Non puto id in via Scoci posse states nam Scotus 7. Meth in 7 vult, quod differentia superior vltima non possit praedicam persede inferiori ultima, quia tunc dimerentia vitii euentdifferentes, mon primo diuersae. Sic de passionibus dicendam eiLDices Scotus Q Vlt. Vniuersalium in fine dicit. Risibilitas est species praedicabilis,led non species subijcibilis, idque dicebat Viger. Rei p. lba Maur. Scotus loquitur famoso vel sibilitas est specie, praedicabilis methaphorice. Dice, adhuc Scotus 9 uniuers concedit, quod diseserentia superior est genus, e respectu differentiae inferioris praedicatur per se Maur ibidem ait Scotum loqvi secundum communera opiniOaeli diccutem. Differenua iupcivim avid praedicatur de iis ieremad
164쪽
Tertia dist. Quaest tertia, lib. primi dis
serentia insem Ori. Instabis Scotus Is .&46. Univers. Videtur admittere disteretiam superiorem praedicari per se dein seriori Resp. Maur. quod Scotus ibi locutus est, ut plures. At quid ad Scotum d 3 primi. Q.3. Resp.Scotus ibi arguit contra Egidium,qui Volebat disteretniam superiorem per se praedicari de inseriori: ex dictis eius ait . Verum per se praedicatur de lioc, de illo vero. Etiam, admittis, quod verum praedicetur per se de hoc, de illo ver non ex hoc trahitur, quod
sollit piaedicari deentibus per se. Nam verum non potet quidditatiue praedicari. res clientium non habet communitatem per se, nec liabet respectu eorum primitatem virtutis, i non potest esse subiectum adaequatum. Iaciant Scotus lib. i. d. . in . His visis, ad A. dicit. Verum , quod est passio entis, cit praedicatum per accidens Oppositum habet d. 3. 1 3. lib. I. ad G voi vult induce udo Arist. I. Poster pastionem praedicam perte 'secundo modo de subiecto. - . Resp. Quando Scotus dicit Passsio praedicatur per accidens, sensus est. Non est per se primi modi, aut quidditiva propositio in sic stat, hec est
Per accidens. Homo est risibilis, idest extra ellentiam lubiecti. I. Iaciaar. cor lib. I. d. 3. 4 3. His Visis, ad B. dicit. Voluntas non potest haberaaclum circa ignotum nam ait Aug. Voluntas non fertur nisi in praecogiuium Is de Trin. cap. 17. idque conceditur ab omnibus . Oppo- fatalla huius liabet Scotus lib. 2. d. a. in I ad M. Vbi dicit Prima co-sitatio non est in potestate voluntatis , c. Et addit. Voluntas potest
Lia Pal. Resp. Scotus quando cum P. Aug. ait Voluntas non it nisi in cognitum, verum eliciesreel cuiuscunqne obiecti; at non est verum de omni actu elicico, quia potest esse aliquis actus in voluntate, qui tamen nunquam fuit cognitus . Et verba Scola in . loco citato sunt ista Ad . dico,quod non sequitur Cogitatio non est prius cognita,ergo, ciolita, nam uilicit, quod actus cogitationis si presens iii ratione actus non
in ratione Obiecti cosderati; nec recte, nec resexe ad hoc, quod volotas velit illam, collaceat s biis illa. Vnde ad hoc, quod aliquid si,
litu,sufficit eius cogitatione actualiter intellectui inherere. Hec Scotus. 4. Iacobus Scottis lib. I. d. . in . His visis, ad C. Coordinationem potentiarum
declaran dicit. Potenti disparatae habent omnino obiecta disparata quia nulla earum, ex quo sitiit disparatae, est per se operativa circa
obiectum alterius, tales sunt sensus ex tenores, visus, auditus, Sc. inpositum mi us habet Scotus Q. I. Prol. . ubique, nam sensibile comis mune scillatur a pluribus potentijs particularibus. raras. Resp. Gustus est quadam iacius ex Arist. 2. de anima, t. IOI. Io2.3 4 3, Quales igitur. Quomodo sunt quinque sensus exteriores Arist. a. men et de aluma, t. Iab. docci Cinnciue fore senuis. Dico autem hos,
Visus, auditus, Zς. cras cresset alio vis. Haec Arist. Rei p. Gustus duobus modis accipitur. Primo imodo pro sentu alimenti. Secundo modo proiciasu duci culio Volum,s primo modo capiaria ereriturgulius in quolibet animali, lic lite est idem realiter cum tactu, non me Ula. LIII t. cuin eo. Nam non quilibet tactus est gusus, sed
solum iactus sartis deputarae ad dri cernendum nutrimentum, conueniens, vel non conveniens . Si vero capiatur gustus pro illo qui iudicato fas oribua tale 1.Lui1ὶ uelut unan quolibet allimali, sed Olum in alim
165쪽
1 Tertia dist. Quist tertia, lib. primi.
mali pellacio. Et hic disseri specifice & is alitera tactu. Pote lita men dici quidam tactus tribus de causis. Prior est, quia sentit tange do, sicut tactus. Altera eli, quia uitabile est quoddam talWibile in terialiter, quoniam sator qui est obiectum gustabile, est, humido, ut ni subiecto, quod est quoddam gustabile . Tertia eit, quia gustus et hQuidam tactus materialiter, est enim in tactu linguae, ut in subiecto,&Πindamento. Vnde gustus secundo modo sumptus, non est quidam tactus Ib aliter, at denominative ex causis iam datas dicitur tantum tactus.1 I. Desius Scotus lib. i. d. . t. His visis ad E concludit En inquantum ens se cundum ratiotiem suam communissimam fore primum obiectum intellectus, ex quo sequitur quodlibet contentum sub ente naturaliter moueat intellectum. Oppositum huius habet Scotusa 4 Quot ad . ubi sic ait Essentia diuina est motiua immediate sua intellectus, sed noti intellectus creati, quia intellectus diuinus est primum mobile omnino, ideo primum mouetur a prima sorma motiva, quia non potest immediate mouere nisi primo modo motionis, scilicet imme
Lucas. Resp. In via Scoti haec quae subiungam sunt vera Ens, ut ens includensnnitum, infinitum, est obiectum adequatum potentie inclinationis. En includens ens limitatum est Obiectum adaequatum intellectus, ut intellectus. Quidditas rei sensibilis est obiectum adaequatum intellectus pro statu ito. His praelibatis Scotus dum ponat e uecundum rationem communissimam, obiectum adaequatum intellectus, id ponit secundum sensum conclusionis Secundo. Ex quo non sequitur Deum posse uitelligi naturaliter. Dices. Si ei imitatum sub tua ratione communim malit obiectum adaequatum intellectus nostri ex natura potentiae sub ratione motivi, ergo quodlibet en limitatum per se in telligibile poterit mouere intellectum. Sicque relationes, entia rati nis, secunda intentiones mouerent intellectum , quod non est dicem dum Rei p. Quaere,vel da diiunctioi.em de Obiecto motivo, ae
16Iacobus Scotus lib. I. d. 3. 4 3. His visis ad F. dicit inteIlectui pro statu isto adaequatur in ratione motivi quidditas rei sensibilis. Et ideo pro statu isto, non naturaliter intelliget alia, qu non continentur sub illo primo in tiuo Oppositum huius habet Scotus lib. q. d. 49 Q,8 ad E. Vbi dicita Intellectus coniunctus videt intuliaue actus suos interiores aliter nota sciremus de actibus nostris. An nobis certitudinaliter infini. At actus isti non continentur sub quidditate sensibili, ergo, c. cas. Resp. Scotus in primo loquitur quando ponit quid litatem sensibilεobi enum intellectus de obiecto motivo actus vero interiores, de quibus in loquitur, tantummodo terminant actum intellectus. Etiam, o lectum motivum bitariam consideratur, motiue immediate, sed non primo Quidditas rei sensibilis est obiectum motivum immediatum primum ractus vero illi intemOim sunt Obiectum motivum nae diatum, at primum. Haec resp. est Scoti lib. I. d. . ini. sol. r. a gum princ.
17. Iacobus Scotus lib. I. d. . in3. His visis ad G tenet, essoris elicit ex Arist. Scs te lib. de sensu δε sensato Nihil omnino intelligimus, nisi quod sen
166쪽
Tertia dist. Qu st tertia, lib. primi. IOI
ligimus hic ordo est simpliciter neccessarius. Idque Scotus lib. a. d. 3 8 sol. I. l4. Quot assirmat. Oppositum huius habet Scotus lib. a. d. tr. Vbi Vult, quod ordo i ii telligendi non ei simpliciter necessarius
pro statu isto. I cal. Resp.Quod tantum ex sensibilibus in praesens intelligamus non est exactione potentiae, quia tunc anima separata necelsam sic iitelligeret nec quod anima sit unita corpori,quia a te surrectione amma necessa rio intelligeret scinec ex eo,quod amma nitur corpori mortali, quia in statu innocentiae homines habebant coi pora morcalia; tamen si tetissent non fui flent i et icti ad hunc solum modum intelligendi. Quid ergo Phil purus diceret, est ex ordine potentiarum, ciste simplicinter est necessarius . Teologus purus Res p. sic. Est ex mera voluntate Dei, siue ex mera iustitia punitiva, siue ex infirmitate, quam causat. Aug. Iy. de Trin. Cap. vlt, alloquens animam sic ait. Quae causa, cur. ipsam lucem, acie fixa, videre non possis, nisi utique infirmna, Et quis eam tibi secit, nisi utique tuiquitas At Iheol. Philos Cestes n.
Et ex culpa, ex ordine simul potentiarum ac ex Deo scioletu νpunire, sicut dicit Scotus lib. a d is Qtro mors prouenit ex peccato, ex conditione naturae . Sicque ordo iste simpliciter est neces mus pro statu illo te spectu cuiuscunque crstaturae non autem est necessat ius respectu Dei, ut dicit Scotus lib. a. d. M. Nam ordo necesi rius respectu causae in serio is, non est necessarius respect u causae superioris, vid et Scotus lib. 2. d. a. invult. lib. q. d II. QI.4 d. I 2. Q. I. a.
at Iarabu, Scotus lib. I. d. 3. Q. 3. His Visis ad H. Duabus rationibus probat lumen glorie non esse simpliciter necessarium. Idque habet copiosius lib. . d. I . r. in princ oppostum huius habet Clementina Ad nostrum de hereticis,ubi Ipresse damnantur dicentes, Animam non indigere lumine gloriae eleuante ipsam ad videndum Deum. eas. Resp. In Via Scola, Visus ei ius diximus, firmiter est tenendum lume .gloriae esse necessarium Ad illud Clementane tribus modis occuratur Quia non loquitur de lumine creato, ut patet in testu illo, ubi sic dicit. Quinto quod inteli caualis que libet natura in se ipsa est naturaliter beat a quodq; anima non indiget lumine gloi te ipsam eleuante ad videndum Deum, Meo beate utiendum. Hac ibi. Vult igitur Clem. illa, quod intellectus creatus non possit ex puris naturalibus beatificari in Deitate , bene dicit. Nam nullus relictu in suis naturalibus potest Deum videre. Ad visionem requiratur presentia obiecti . Idcirco si Deus voluntarie, non se praesentem tacet et intellectui beato non beatificabitur Alter est. De lumine glorie potest loqui de facto, de possibili Scotus de facto, de pote utia Dei ordinata non negat lunae gloria, imo admittit id lib. 4. d. s. ic nullus intellectus citatus p teli videre Deum sine tali lumine gloriae, sicque intelligitur Clem. De possibili autem, de potentia Dei absoluta, non dicit illa Clem.quod sit simpliciter impossibile intellectui creato videte Essentiam druinam sne tali lumine Deus enim ita vellet absolute posset se ostendero intellectui creato absque tali lumine infuso, cita loquitur Scotus tale lumen de necessitate non requiri , quamst nimirum in rosi bile simpliciter, ut Deus videatur sine tali lumine Tertius est. Inclem non accipitur tale lumeu cacatum, quo meaiaIlle Possia vide. i. At Uult vi
167쪽
toc Tertiadisi inest tertia lib. primi
sonem talem esse ex gratia Ddi, non ex putas naruralibus V exponit Glo. a d. m. Non incelligere m. luit, quasi di pollit sua naturali vir tute. Hoc exfresse et hereticum, rem aium. De Consec. d. 4. capoli e ibi soluitur, quod opponitur de libertate arbitraj,4 est c trado trinam.Apostoli ad Rom. c. 6. Gratia Dei vita aeterna , idest beatitudo persessa Huius ratio est, quia illud quod est proprium lu-
Pelion natu iae, non potest natura interior, nisi Per rationem superio-
iis naturie, cuius allud est proprium; sicut nec aqua potest fieri calida. nisi per actionem ignis videre autem per Essentiam ita quo persecta. beatitudo consiicit, ibit Deo elt proprium. Nulla igitur natura intellectuali potest Deum per ellenciam videre, nisi Deo hoc faciente 4 Plopter quod loa cap. 4. qui diligit me , diligetur a patre meo vi ego diligam eum,&maiuisitabo ei meipsum. Haec glosa Misce is, clarius tale, liquet, Sco nedum sultentabilem Ic Vesae amitabilem is osse , cuius doctrina ita singularis eli, ut in nullis aliquando reptis, is .extiterit, nec secundum rationem reprobari potast. Etiam nota,quod Scotus huius opinionis non fuit solus, at quam plurimi adhuc alij. D randus, potissimum, OId. Plaed ad probat sic. Lumen gloris pollitur si opterexcellentiam Oblecta super alitellectum creatum ergo frustra. Probatur consequentia , quia obiectum iii infinitum excedit non soluantellectuincreatum secundum se, sed etiam cum tali lumine ., χο- sequenter lumen tale non reddat intellectu de improportionato proin Portionatum . Secundo, quia, quicquid si, Thom is q. l. 9. tenet
quod visio Dei pocelicommuiticari homini in solis dispositionibus vigergononexigitur lumen glorie innodest propria disposita potemtiae. Haec Durandus in Summa.
229. Iacsius Scotus lib. I. d. 3. Σ3. His visis ad . dicit Persectissimum non semper est causa,respectu imperfectorum, ellendi in eodem genere compar do imperfecta ad quodcviique tertiuin Oppositum huius habet Arist. a. Meth L . ubi dicit, quod uiti xame, tale est causa, ut alia sinit ilia, ut ignis, quia caldi stimus cst i causa est caloris an alius. Tucas. Reip. Ellentia Diuina aut ectui di in eut obiectuin adaequatum, non
non autem intellectui. cicato. Huius ratio e t. Nam entia creata absoluta uel pectu intellectu nostri, habent propriam motionem, non ssic autem respectu intellectata diu tua. Ex hoc sequitur , quod si Deus sit causa, quantum ad est e primum omnium rerum, non ob id est in s actu secundorum illorulmenta uiri, nisi secundum influxum gen ratem, iuxtaullud Aug. Deus res, quascondidit, sic administrat, ex C. Ad Arist. autem dicentem. Quouseit maxime tale estcausa, Vt alia is sint, vel potest intelligi enecalve, vel menturatiue, primo modo non intelligitur dictum Arist.Nam ignas non est causa omni uincalidorum: potest enim quis calefieri Ocu, aut alio modo mensurative vero ii
O.Dco I. Scotus lib. r. d. . in 3. His visis ad I dicit, proponens dictum Aug. 8. de
Trin. cap. 3. In quolibet intentiones uniuersalium facilius occurrunt,&Irimo Oppositum hulvis habet Scotus lib. t. d. . inet ad L. ubi vult, quod primum actualiter cognitum eui species specialissimac
ius singulare ethcacius, 3 abrcius mouet aenium..Itic. I. Resp. Scotus quando dicit. Intenciones unauersalium Occurrunt mmo,
168쪽
Tertia dist. Quς tertia, lib. primi Do 3
so .cti concessis, quod singulare per se non cognoscatur pro statu isto.
Aut veriticatur de his, quae ex accidentibus communibus concipiuntur a nobis vel debet intelligi de cognitione dili incla, non de confusa. Adde quarto . Sunt notiora uniuersaliora , visunt quaedam C. a re spectu partium subiectivarum, cognitione consula , non autem sui sunt partes iam sic sunt posterius nota. Species autem speciali,sima cum sit totum, respectu partium essentialium , est primum cognia tum cognitione consula idque trahitur ex Arnstri Phis. t. 3. .i. si recte ponderentur . Dices, quomodo cognoscitur Deus in concepti-hus communibus sibi , citaturis Dico conceptus communes seorsum sumpti conueniunt Deo, creaturis Vticus en ens, Creaturae ldiens, Deus est summus, Creatura est summa . Si autem conceptus concipiantur simul, soli Deo competit, visuin mumens, actus Sumus&c. Dices adhuc Perspicere Deum in conceptu bonitatis communi, ei poteris inhaerere, continuoque beatalicari, et beatitudo non . est in bono uniuersali. Resp. Quere. Expende in extra, quod ponitur in calce d. 3. Q. 3. lib. r. ronuntur illa Veiba Ierito, pretiuuasingularis, ut singularis tantum, non habet cognitionem uniueis alium propriam sibi. Haec verba debent adimi, quia nec sunt de litera Scoti, nec de litera illius extra . Nam non possunt aplicari cum itera praecedente, nec cum sequente Ἀ sunt ex opposito, ubi contra docar Scoti lib. I. d. a. S d. 6. Q. Methap. in . S lib. . d. s. 7. 33. lib. I. d. I. ins quibus lia locis habet. Cuicunque appetitiuae cones pondet sua cognitiva. econtra.
Tertia diu sius I. quarta lib. primi.
s. Deoburi CCOTVS lib. r. d. 3. Q. , circa principium tenet, quod . Esreei
O causata in liprente, ex specie illabente, non sequitur squicuuid dicat Henr. Notitia, seu concluso certa Oppositum huius habet i Quot ad G lib. . d. 13. vult, quod actus credendi, sit a ride insula, acquisita igitur actis ille nunquam erit certus cum dependeat a fide acquisita, que est fallibilis. Iuca1 Resp. Et stat mitto te . Iaanc. a Lach. Ille enim resp.negando conseque tiam, idest similitudinem . Nam quamuis cum de infusa concurrat fides acquisita, ut ad eundem actum simul inclinet; nunquam tamen celtitudo actus habetur a de acquisita, ut talis est, sed tantum at de infusa, cui nunquam potest subesse actus salsus ridet velo acquisite, quatenus ex se rotest subesse actus salius. Si itaque certitudo actus
xide dependet et ab utiaque fide, argumentum tunc concluderet contra Scotum scut concludit contra Henr Ratio tamen Scoti lib. 2.cGcludit contra Henr. , quia Ponebat certitudinem alicuius sensibilis G pendete ab utiaque si ecie . Non sic auten defendet certitudo actus credendi ab vii aque de ac dilanquid scilici a Laccosisset e valeati Nam Scotus lib. . d. 23. soli quam dedit multos dicendi modos circa fidum acquis iam, mili utam odi. demistica Litem . Quaest. Oiut moduni iuuin qui est Ialib. Dico tuticiquod L dc, infulaeti ter acui m
169쪽
r e Tertia dist. Quist quarta, lib. primi.
Primum, e propter persectionem actus secundi, quem gradum non pollet habere intelle tus cuin de acquisita solum. Et si eropter aliquam certitudiuem maiOie in velitis dicere,soluatis arg. factuin Quod Non. Haec Scotus. Ex quo appa ceci Scocus duo uarrat piopcer que etiponenda infusa fides, dabitat, an debeatio. ii propter certitudinem; declinat ad nanc partem, quod ii , cum non soluat argum factu in atra certitudinem . Pocericita lue sic aliter respondera valde dii serens eli aliquid eue certum, de aliquid ei te certum, de euideus. Tunc dico actus idei eli certus, sed non euidens id autem quod secutidum Neiar est certum, i nempe sincera veritas i per illas duas species inii rentem, cilicet, de illabentem, eli certum, euidensi sicque concea argum Scoti concludere coner Henr scilicet ille actus non poteli esse certus,& viden, Similiter argum factum lib. 3 concludit, quod a sua fidei est certus, non potest elle certus, de euidens. Iacibus Scotus lib. I. d. . in . ad A tenet, quod vivere potest elle actus primus, de actus iecundus. Dum est actus prinius 2 de aium 3 7. Viuere Uiueu tibus est elle. Oppositum nutus habet Scotus lib. t. emerim αδ dc potissimum soluendo tertium algum ubi dicit. Et ας lar sit nomo
vivus, tame nouoiultili non vivit, quomodo vivere viventibus
est esse 'Duas. Re . Scotus lib. I. Perier. loco citato notat; viuum, o mortuum dum bus modis possunt capi, actualiter de aptitudinaliter actualiter , iunt accidentiael sentie homuus significatshoc nomine homo; sicque comceditur Cesar non est homo vivus, sed mortuus. Nam Oc Odo, mortuum non diminuit ab homine,nec infert hominem, quia diminutio alicuius per aliud, sicut oppositio inter illa, debet esse ratione signinticatorum . . Homo enim non includit in suo significato Oppositurn is mortui hoc modo sumpti. Si aptitudinaliter forte viuum, d mortuum sunt differentiae in genere substantiae, sicut animatum etc inanimatum, S sic mortuum diminuit ab homine, haecque eli falsa Cesar est homo mortuus, haec est vera, Cesar est homo vruus at non se quitur, ergo vivit, sicut non sequitur, est risibilis ergo radet. Ad illud
1. deamina Vivere viventibus est esse. Si Cesar non vivit ergo nouest. Dico Cesar non est, ut est, est secundum adiacens, quia si ies, ea dicit existentiam. Et notat Scotus illa in8 lib. t. de interpr. Hoc nomen ens potest distingui, ut est nomen . oc ut est participium : ut est participium, idem est, quod existens ut vero est nomen, idem significat, quod habens essentiam 5 illud diuiditur in decem genera, o sic est concedendum, quod Cesar est ens, non autem de illo ente,quod ea
participium. Haec Scotus. Et nota ex Arit t. l. Ethic cap. s. i res sum vita excellentes, Voluptuosa, Ciuilis, contemplatnia. Prior ubicitur passionibus. Altera, dominatur palli Ombus Tertia, vero caret passionibus. Et dicuntur vitae maximae, quia appetunt bonum aliquomodo propter se appetibile. Iacobiis Scotus lib. i. d. . in . ad Qelicitiuε ait, quod incommutabilitas propositionum nece ilariarum per te notarum, ac inde molirabilium ex tota est apprehensione re tuorum. Nam, ei minis appraenensis, unpos sibile est, quod liabitudo non consurgat. Id etiam nabet Scotusa P
rivian in8. Oppositum huius habet ex presenti regula, ubique mi Ehrina sua I ita a Scoto. Nullum posterius poteti esse magis nacti
170쪽
Tertia dist. Quaest quarta, lib. primi o s
tium, quam prius. At habitudo, seu apprehensio terminorum est po-iterior exciem s. Extren in tutem sunt contingentia, ergo, labitudo erit cola ingens, ic non erit incommutabilis. Laca ι. Reipiti vir c alabile est, ex sola apprehensione constantia, cli nonam mutabilita est cinainina errae notarum. Ad regulam illam dico. erit cin habet, ubi celeia sunt raria, scilicet, quando prius, S poste rius iunt ambo ab iuta, posterius est telatio consurgens ex natura eiu eminum; sicut positis duobus albis necellario consurgit similitudo. Dices. Si constantia veritatum notarum est ex extremorum sappreiicnsione, tunc nulla veritas in cieaturis esset absoluta, scd omnis condulonain. Nam desti uccis terminis, omnis propositio esset alia,&scientia eliet de talio Resp. Veritas originati .esiective, undarnem taliter est ex parie rei, formaliter vero est in intellectu Modo dico. vertrus, ut in Onauibus, non est condicionata, veritas vero in intellectu est conditionata, in isto sensu,quia non est in eo, nisi te iam apprehen datitur. Idque non inconuenit concedere, veritatem conditionatam in isto lenia, quia hoc est a parte potentiae, ion a parte veritatis in se . Pro uberiori notaria huius rei, notandum. Franc. lib. I. d. . ins inue- iugans. Vnde proueniat per se notarum veritatum incommutabilitas, plures circa hoc modos narrat, scilicet quinque,ex quibus quatuor rei Ut quorum secundus est, quem nunc celat auimus,4 est Scoti, quicquid Lianc dicat, tenendus est. Prior modus dicenda est Occam quo lib. . in s. dicentis Veritates reris notae suam habent incommutabi. litatem ex natura terminorum nece issariam nimiru ex eo, quod termiui sunt necessarij. Et addit. Tales veritates non possunt sormarinis da
obiecto incommunicabili, cilicet Deo, omni veritas circa creata
non est nece si ia Iasubdit omnibus hominibus antii hilaus, haec est istia. Omnis homo eli animal. At contra hanc stiuentiam sic. Si lucmodus esset verus, nulla scientia esset, nisi Theologia. Nam omnis aliasticiaria nabet ex rema propositionum contingenua, consequenterque
omnes iliae vel lintra citent contingentes, cque non scibiles. Alter modus est Scoci , ut iam dictum est. Veritates, seu regulae e ter Iae non sunt in mutabitu, quantum ad elle, quod habent res uide,sed tantum qua iam ad eue, quod' abent in intellectu obiective, cin esse diminuto . nam de quidditatibus, ut concipiuntur a nobis, limantur tales comi luxioncs. Sed colatia hunc modum. Nam accidit illis quiddit tibia vidi i coi.cipiantur, tunc sublato tali esse, non moueret ve-xuas incCmutabit . una veritatum. Rursus. Non magis est incomui
hile alici Offensi esse diminuto, quam sit illud ei te reale, fmplex. ad quod educunt sed intellectus, de actus concipienda sunt incomutabilo, eas , cx es e conces tum in es Te diminuto. Quattus modus dbeendi et . . AEIitate, rer se notae sunt incomulabiles quantum ad ei se . quod iubetu in intellectu diurno inlitum,quia eoium cxtiona tempersunt incentulabilia, ibi nunquam autem sunt inc utabilia, Praeterquam ibi. 1ed conua is una modum Vbi iunt man .aliter iciniuia, ibi est tormaliter labitudo; at extra intellectum diuinum reperiuntur illi termini ergo desillae habitu lanes. Quintus modus, qui est Itanc ponit incomutabilitarem allatum veritata procedete eximia utabilitateteririnorum inisse quidditatiuo , qualueicunque ponantur. Nam