장음표시 사용
301쪽
Octava dist. v quarta, lib. primi. 22
nisi relationem rationis Oppositum huius habet sco. Melichis era. d. . in . in corp. quaesita M. 36. pr. ubi vult, quod .ntellectus ininus actu Iu Orroducat omne ens an esse eognito, di tamen illud esse e gnitum non est sola relatio rationis , ut declarataco. d. o. pr. alibi.
Immo vult ex prelse d. 43. pr.quod uuellectus druinus actu suo prod eit quodlibet ena in elle postibili,, tamen illud eas possibile non est sola relatio rationis, sed est eam quidditatiue, ut patet a Scoto d. II. lib. 3.Qis 4 d. 36.4 d. . t. lib. . , Rei p. Omnibus4js,4 similibus Lichetus satisfacit Actus intellectui di uini dupliciter consideratuet primo, ut respicit obiectum in se, secumdo, inquantum respicit obiectum cognitum, hoc modo non potest
causare niti relationes rationis, quia tantum in quantum cognatum, d Dei tu habere elle di mututum Debet ergo sic intelligi Sco quod uitellectus actu suo comparativo, qui est respectu obiecti cogniti compar ti ad aliud, inquantum huiusmodi cautat entia rationis. At breuiua dici potest, quod Scotus intelligit de actu negocaciuo , quo dicebat
Hear, attributa mutare. At quid est actus cosativus, seu secunda intentio, in via Scotti Resp. Scotus lib. i. d. q. Secunda latentio et re
lacio rationis, non quacunque, at pertinens ad extremum, vel actura intelleccu componeutia, vel diuiuentis, aut saltem conterentis unum
ad alterum, hocque patet, quia secundum omnes, secunda intentiae alatur per actum intellectus negociantis circa rem primae intenti nis. Haec sco. nulli biclarius illi tui secundam intentionem . I mea d. t. p. a. mr ait. Quicquid intellectus causat sine actione obie. et circa obiectum praecise hoc est virtute propria intellectus, iocloquendo de obiecto, tia intellectu, habet esse praecise in intellecti, o de intellectu considerans est praecise relatio rationis. Haec Scotus. Dicea. huius ὀppositum habet Scotus lib. . d. r. inet vindica, quod
secvada intentio sit comparatio passiua &c. Resp. illa comparatio passo non est ens rationis, seu secunda inteutio. Sed Scotus appellaust
amens rauoius, mira per eam immediate causatur ens rationis, non fic causatur peractat rectum. In se eat in illa comparatio est eas rea
te, per quam immediate causatur eas rationis. Et nota, quod in pluet se habet elatio rationis, tral sc unda intentio, patet. Seo lib. I d. . . cid. x. d. s. cc x. alibi dicit quod relatio rationis non tantumeausatur ab intellectu, sed etiam a voluntate , relatio rationis causa rara voluntate non est secunda intentio. ob id Sco in dimnatione di-xut , est relatio rationis, non quaecunque, sed pertinens ad extremum. vel actum intellectus componentis , diuidentis. Dices tandem, quaerendo, quomodo secunda latentio est relatio pertinens ad extremuim. vel actum intellectus componentis, diuidentis ' lachetus super, . D. pr. sic exponit, idest pertinet ad subiectum, vel predicatum propo .fitionis a fit mutuae, vel negatiuae , sic accipitur ecunda intentio, ut ponitur subiectum decem Praed camentorum, quia Omne subiectum. vel predicatum peri ne ad terminos simplices, qua sunt uniuei late . fingulare, propriam, acςιMns, similia, tales periment ad actu iul, ire'. lectu componentis in diuidentis, idest, luod accipitur pro ceta tione fabricata tu priso titione attarmativa, vel negativa, vel ad acὶ ulnintellectus comparantis unum ad aliud , Ex hoc ultimo dicit coetu inus uersaliau ,.&h dictum Do totas, quod intellectas negoriapi.
302쪽
1L Octava dis iaest.' ii arta, lib. primi'
circa obiectunt cognitum no i potest causare, nisi relationem rationis.
d. 8. Q penult. declara ur. Haec Lichecus .. s. DeobMI Scotus lib. i. d. 8. Q. . ad . dicit. Intelle tus diuinus non cognoscit aliquod obiectum, nisi secundum quod exiliens. Oppos una nurus a P paret sic. Nam ab eterno nitelle tus diuanus i ut ait Scotus ' de si ceris veritatibus Malibi cogito Micreatus M, quae rameanoi faeta texi stentes in propria exilientia. .
L. Mat. Resp. intellectum diuiuum cognoscere stat tribus modis. Primo, ut obiectum primarium in se rinaliter existens virtute propria suo moda
mouens, . Piciu uulue Ogno Icit Ellent am suam. Secundo tanquam Oblectum , Ou primarium , nec eminenter contentum in Esentia diuina, neque ex sua racione sol mali aliquo modo mouens intellectu adiuinum ad cognitionem sui ut proprietatae hirosiaticae adum ac gnoscuntur,.virtutae Essent lae intuitiue , ex non concinentur: nune n te in illa propter petiecta identitatem earum realem cum Essentia diuina Tertio, tanquam obiectum secundatium eminenter contentum in Eslentia. Namassentia est pellectissima ratio cognoscendi omnem creaturam maxime inesse quidditativo; sicque cogitatio intus uua intel lactus diuini terminatur ad ali inod ex ille iis promi exissentia , aut ad aliquod, quod secundum suam totam encitatem continetur in Vero istente, quod vi causa talis cogitationis. Hocque tertio modo crea turae cognoscuntur quidditatiue ab intellectu diuino ab aeterno. A quaeres. Quomodo Deus cognoscit relationes rationis, cum nequeat cognoscere nisi intuitiue, quae cognitio requirit propriam exastentiam' Aesi'. huic ditficu iaci I ich. super . ind. X. lib. t. quod cognosciantu Mue in Deo contingit inpliciter primo, ut est in propria existentia , ethflencia druina. Secundo, ut emanenter continetur in Essenta . Peditio, quando non habet propriam existentiam, nec in se , nec in alto,nec etiam continetur eminenter, tamen persectissime cognoscitur secus
dum suam totamentitatenae, quantum potet cognosci cognitione per fectissima, quae uataeeit haberi de illo . . Hoc tertio modo. relationei. Tationis cognoscuntur perrectis lime ab intellectu diuino: Tu vero vide, an ocius ut tintillet .loa.de Basolisuri. Prol. dicit Ad uotiuam intutatuam requiritur tanti , quod ex niat Obiectum prima luim, joa , Tequiritur, quod existat obaectum secundanum , quia Deus cognoscit secuti dama,possibilia, negationes, cimpossibilia, quae non eaeissunt ex tra , nec pollunt existere a tamen intaυ ciue a Deo cognoscuntur. At id nihil est. nam ra obiecta secundari non habeant illam existentiam realem in genere proprio, Vt haberinentia, tamen necessario volunt adiquam existentiamrealem dealem, ut intuiti uecognoscantur a Deo Quidam dixerunt Deus cognoscit secundas intentiones , e entiar tionis , media quadam notitia, quae nec intuitiua est. nec abstractiva Vnde Prauc uiro protiiouit,ltra has duas notitia illativam ex illativam dicit esse, quando cognoscuntu relationes ex cognitione iunda mentorum δε id ullo pacto tueri potest. Nam cognitio abstractiva, di intestiua contradicunt, ob id medium non admittunt, cu illa duae notitiae mediς, si bene ponderentur ambae sunt discui suae omnino. Deo repugnant de reducuntur aut intuitiuam aut ad abstractivam. Iandulphus lib. - a. d. ii .Q. 7.&8. ponit notitiam mediam iter im
303쪽
trabet obiectum existens, 5 praesens, sed non transfertur in ipsum niti iubaiatione quid litativa, non concernendo 'raesentialitatena, scut, aros presente con Ddero praecise quod si troia Hec Landus. At certe ista talis notitiae it intuitiua, quoniam existentia non es ratio notitiae inruit ae a ratio tantum sine qua non, tunc Deus cognosceret alio modo, quam intuitiue, quod non conceditur. Nonnulli alij dicunt. secunde intentiones ut cognoscantur,sufficit,quod fundamenta earum reluceant in mente diuina Tandem ponitur modus co quod secui dae intentiones cognoscuntur ab intellectu diuino intuitiue,4 quamuis non possint esse in Deo eminenter cuni non sitit capaces talis esse . torneu sunt ui Deo subiective, ut patet ex Scot d. 9 P. Q. q. Ol. .arg.
quod taliter sint in Deo patet sic Noa magis repugnant Deo modiiis is candi logic8, quam grammatice, sed manifestum eli, quod mo-δ significandi grammatici attribuuntur Deo , ergo Se logici ab eo non debent negari. Dices. An in Deo possit aliquid de nouo inesse . Pr secto, logice, grammatice pote it, at non phisice, mel baphisce,&Lich. addit Mutinae, realiter, Mintrinsce, ted bene praedicatiue ficut dicimus, quod paries est visus viso tantum est parieti predic liue, S denominatione extrinseca, sicut dicitur Dominus ex tempore denominatione extrinseca, S tantum praedicatium, monte nouarnarelationem tirexilie iue sibi. Et nota, quod tenentes notitiam intuita uam cuma aratione motiva obiecti, consequeliter dicunt, entia abi tuta solum cognosci intuitiue in nulla relationem pone uiuuiue cognosci. quod tamen est falsum . At de ratione notitiae intuitiuae non est, quod uiectum moueat, sed quod terminet in propria praesentia. id patin ex dii finitione notitiae intuitiuae ex Scoto lib. I. d. t. p. a. in . ubi au. Nom intuitio est obiecti, ut obiectum est presens in existentia actuali. Et nunquam dixit, quod requiratur Ni moueat. Quod obiectum praesens requiratur in ratione terminatiua . non motiua patet sic. Sit vi supteret totam activitatem obiecti, e tamen tacet et notitiam te minari ad obiectum praesens, ut presens,effetistrativa. Rurius nota tia intuitiua, Mabstractiva disterunt specie, ergo per aliqua essentialia, mouere emaccidentale eras. d. lib. 3. ergo deserim essentialiter
ε. - s cotus lib. t. d. g. in . ad indicit. Infinitas non destruit sormaliter rationem illius, cui additur. Ex quo loco Aucta Formal. de distinctione,&identitate ex natura rei, colligit dii finitionem modi intrinseci , edicens. Est autem modus intrinsecus, secundum Scotum, qui additus alteri, non variat rationem serinalem constituti per ipsum. Oppomtum linius deducitur ista ratione. Si non variat rationem sorinalem substantia non distinguitur formaliter a nouem praedicamentis, patet ficNameus descendum decem praedicamenta per modos, scilicet perens in te et eus tu alio, lescenda per quantum , quale , dic te diit
aetio per modos non variat rationem mimalem, ut dictum est, ergo praedicamenta non sui it distincta sorinaliter.
άπι Resp. Duo faciam mire lenti diti icultate, primo, de modo inti inseco dicam aliquid, polis sati Siaciam conuadictioni. Dii initio modi uitrin- seci datur etiam a rianc. d. 8. P.Mess. cx non est eadem cum dissi uiti ne quam dat Aucta Loimal. loco citato,cum addat,constituti se ipsis, od non ponitura Icovo Vud iacta, quod modus iurante cus ad
304쪽
ti a potest comparara , primo ad illud , cui aduenit, ut quando aduenit
sapientiae, vel Donnati donon variat eius ravonem Secundo, ad illud, quod conuallit, ut adens, 5 fi non variat rationem eius, quod contrahat, inuio conuenit modus cum differentia, qua etiam du- serentia non variat rationem esus, quod coutrahit, Vt rariovale nou variatrat onem animalis. Dices, finitas, d infinita variant rationementis, quia ens finitum, infinitum distingunturio aliter, doquid- ditauue. Resp. Tromo ili format Elis finitum, culti lucum duplici ter confiderantur fundamentaliter , I formaliter . Tundamen aliter distinguuntur ellentialiter, d non praaesae ratione sinitatas, vel infinit ris, sed ratione essentiae, ad quam illa sequunzur, se apsis distinguiuo essetialiter. si vero capiatur formaliteritatuis aliter distu guIu Quae Te Concessio, quod modus intrinsecus non vanat rationem tormaleracui additur, nec eius, quod contrahit. An variet rationem turmalem. constituti per ipsum LNec est tertia comparatio modi intrinseci,qua do comparatur ad constitutum , non variat rationem eius, ut dicariaue. d. 8 s Et in hoc differt modus a dillerentia. Nam differentia variat rationein constituti per eam, d modus intrinsecus non I u. desci sui apposit.Onem remotionem variat rationem tormalerniiOimnis. ita concludo, quod modus nullius variat rationem l Orma lim , nec contracti, nec eius, cui aduenit, nec constituti per eum.
a rona bella vult, quod dicatur modus intrinsecus, quia non infredat riu quidditatem eius, cuius est , 'via non distinguitur ab eo Ioam aliis, terrositive, quia niti tam sormalitatem habet, quod est verum de m do intrinseco specifico, sed non de consequente elle diuiduale, sicut
intenso, uenantio nam illi gradus sunt sorinalitates,quia terminὀnLmotum alterationis. Franc. d. s. q. 3. d. s. q. I. dicit, quod dici.
modus intrinsccto , quia reducitur ad idem genus , ad quod ratio sor-malio, cuius est modus, i uia non variat rationem formalem conit,
tu ζι,&est per se conceptibilis, quia non potest concipi sine re cuius est modus, tamen potest diffasti: sic non in se ut te uiat, saltem intellectionem concomitantem rem, cuius est modus aseorsum . in ratione talis e cum itantie dii linitur, o noscitur Asdet quod sunt aliqui tenentes modum intrinsecum variaIerationem formalem constituti, id est contra Auct. Foimes. 4 lua eum. Di stinguendo de ultima ratione constitutiva, quae bene variatur, sed tali 1i non debet sicari ratio mi malis, cum modus non sit formalita, sed tantum ratio modalis. His dictis. Res p. contiadae Decem piaedic menta non tantum permodbs distinguntur, sed ut ait Canon. per Pioprias quid inates nobis ignotas, tamen quantum ad nostrum in . um concipiendi confuse distinguntur per modos abioluie euo dc. Di maliter rei quid litates. Dices: i modus inti uit cis Iae variat Ia tinnem sorinalem, Deus non est distinctus formaliter a creatura, quinens diuiditur per finitum, A infinitum. Res p. quaere. Dices 8mplius quando praedicatur concretum de abstracto, prosostio nou et vera nisi optimo modo dicesidi per se, sed in hac, Esse a divina est ιLPla nita , praedicatur concretum de abstracto, ergo est in primo modo,prato modus intrinsecus non variat rationem sol malem; nain quod scrraedicatur, dicit sormalitatem. Dico Esentia mutnaeuinituita,er
305쪽
Octava dist. Quist quarta, lib. primi 23 i
modo in primo gradu , at ista non est in primo gradu primi modi.
Et sic patet ad dii ficultatem . .
I. Iaco ut Scotus lib. 3. d. g. L . GR. dicit includere aliquid sormaliter , ut in communi, est includere aliquus in ratione sua et lentiali, ex quo pater, quod superius sit idem formaluer suo inferiori. Uppositum laurus patet lib. I. d. a. p. z. Q r. ad Illi ubi vult,quod inseri u sit idem is ia- , his ius emoli. - Reip. Elle idem sormaliter tripliciter sumitur. Primo, ut idem est,quod includere aliquid in sua ratione formali. Secundo quod idem est,quod esse de rationesormali alterius.Tertio,veside est quod dicere ea de sor malitatem . Dico ergo. Interius est idelisormaliter superiori primo in do Milou econtra, Meli dentitas sormalis non mutua. Sic loquitur' Scotus d. r. pr.Superius est idem sormaliter inlesiori dia ecte poli to sub eo, secundo modo, non e contrari est etian identitas idi malunon mutua. Hoc modo loquitur Sco. d. . pr. At supeIias, di inlε-xius, non dicunt eadem formalitatem . . r. cor in Scotus lib. i. d. 8. O . adfert incorp. quaest rationes,' auctoritates probantes distinctionem mimalem inter attribula Oppositum indoducitur. Nilni est ponetidum in diuinis, nisi quod habetur ratione naturali, vel side, aut sacra pagina,vel Auctoie autentico, Athac ina litates non habentur ab aliquo horum, quod in Deo sint ponendi, e so non sunt ponendae.
I in Rei p. Vtique ratione naturali, fide saei a scriptura, de dictis Doctorum
autenticorum intentum Scola probatur. Et primo ratione naturali.
Quandocunque aliqua sic se habent , quod aliquid conuenit ni eam tua a rei, seclusi opere intellectus, juod non conuenit alteri, ibi est distinctio ex natura rei, at intellectui, seclusis omni opere intellectiis, diuino conuenit intelligere, ion conuenit voluntati, ergo distanguntur ex natura rei. Tum, quando unum est absolutum a parte rei iis maliter, in uiuditatiue,4 aliud est formaliter relatiuum, illa dicunt dulincias formalitates, multa sic sunt in Deo Pro ista probatione naturali potetunt adduci ille duodecim contrad. I ranc. lib. I. d. S. ciet. Prima elli Pater pioducit filium uatellectu, non voluntate, apa tum Sanctum voluntate, ion intellectit, ergo c. Secunda Actus
intelligendi terminatur ad bona, de ad mala, actus oleudi terminatur tantum ad bona,ergo distinctio Tertia Deus sua votitione bona vult d non mala, sua nolitione mala, o non bona, ergo Sc. Quarta. Deus ab aeterno voluit omma, quae facta sunt voluntate benti placiti, sed non voluntate signi Quinti, Potentia ordinata non potest velle ali ruid, quod potest velle potentia absoluta Sexta, Notitia sim plicis visionis nou est notitia sinplicis intelligentiae. Septima, Sapientia diuina est de aeternis, scientia de tempo alibus Uc aua, Aliquid
toti uenit institiae , quod non conuenit misericordiae Nona, Deus rui-
tui se,6 cocleatura,& viatur creatara nyse Decima, Inlinitas repugnat relationi diuinae,non tamen necessitas. Vndecima,Ratio substat cfmunicatur lapicti, non spiritus ratio.Vltima sundatur incauta l. ta-is,diternitate Deus est aeternus. id est naturaliter notum, Deus ea
est latens; nota est sc , loquendo de effici eatia, ut loquuntur theologi. Fide quoque sic patet. Credianus, quod Euentia diuina est comm
306쪽
13 hau dissi Quaest quarta se primi
sima Paternitas aviem nec est commvn:cabilis nec communicaturis
nec ei Lei 3 absoluti iri, ergo cidi, in Deo et diiunctio formalitatum. Et criptilia probarur Ad Rom. Inuisibilia Dei, per ea, quae a basunt intelle ta4 ilpiciuntair. Haec autem uisibilia, aut iunt esse tialia, labeau piopositum, quod multacile iuralia sunt conlpecta id nona ficu at aut sunt pellanalia Haecautem iecundum Aug. o mistar non conceduntur plura in neutro genere. Peisonae enam ut plores, non plura Rurius ad Rom. curatum, quod bellignita Dei adducit illuan ad paenitentiam, qui in futuriim iram cius Inclaui irat, sic Deus nunc ad illum lataec beniguitate in Ocno iram , cicua
futurum Ham e non benignitatem, ergo, inter haec a polleriori ea necellaria aliauidi itinctio. Etiam ad Rom. is Q. altitudo diuitiarum sap. e ictan. De o c. Aut idem intelligitur per icientiam, Sc sapientia, Ex tunc foret a utilis repetiti paucaliquo modo non sunt idem, Maabetur propositum.Tandem pr. ad Cor. cap. t. Ea que suut Dei mem . nouit. nisi Spiratus mi Ex quo hahia , cluia Spiritus Sanctus pluraco tacit intuitiue, ergo sum ibi ex natura rei Lx dictis etiam lancto rum patentiae bima nates, lege Scotui d. s. Q lib. I. Diceb, misne illud , luod est pei lectum simpliciter includit omnem pervecti nem sim L liciter modo perfectiissimo, sed Deus estem persectiminui
S attrabiva dicunt ne istat Outanimi, Iacuer, ergo Elisentia diuina continebit attriblita modo persectissimo, cum quo non potest stare o malis distinctio. Franc. lib. r. d. g. . . et sit res huic difficulta quan uis primit, modus perseitatis sit principalior, non tamen malor, quia
non solum primus, sed etiam secundus it cum anfimtate. sumina pertezlione, sicut primum signum originas ei principalius, sed non perfectius secundum Hil. lib de Trin. Attributa autem , quamuis sint ita perfecta, sicut Essentia ut precisa ab omnibus attributis, sicut culmeis sumpta simul, de hoc est, propter vilicam quantitatem virtutis, icis licet intinitatem, tamen opus eii, quod tu perlecti nuno si omnis per jeclios inpliciter, sed non quidditative. Dices adhuc Divina Ei sentia est perfectis lima in sua ratione quidditativa, octamen potest intelligi aliquid persectius ea fi ut fic accepta, non includat omnem peri ctione in simpliciter, sicut suppositum non includens omnem perfrictionem simpliciter non est perie tillimum . Ad id sic resp. Franc. EDisentia eit per tecti liima in sua ratione forinali, quia omnem perfectio inem ancludit eo modo. quo aliquid est irarum includere, non quiddi talliae, quia hoc sibi repugnat, sed tantum identice. Dices, tandem. tius creatura est imperiecta, eo quod caret aliqua persectione,ergo Eil uia diuina, si caret aliqua perfectione, in sua quidditate erit im- perrecta Res p. idem Tianc. Eilentia diuina non caret simpliciter alis quale etione, sed tamen cim praecisione , scilicet quid litatii. c. ret, qua calentia Proprie nunquam eli ibi pro illo signo, pro quom a tum ei inelle sibi oppositum careatiae sicut catulia, ante nonum diei In non est Caecus,quia nucio Pacto nata elli: bi inelie visio. Pro distincti ne attrib. Poc vadere Auer. 12 Meth. . qui ibi tenet, quod tantum dilungu utitur ration tAmen lib. Deli deii duP. . dub. 3. 5 dii p. s. dub. . po .ut attributa secundum rationein brinalem disputatur ibidem . Vnde eit, cum attributa finisormaliter in Deo , quod . o
s ciant cmpositionem . Ex quo Patet . nil resoluti Polle naberi det data
307쪽
Octava dist. Quaest quarta, lib. primi a. 3 3
distinctione attributamina invia Auer. Imo lac con. lib. T. d. a. Q. Vn. ar. s. ait, tu sequendo viam uerria denendum es , quod ea, qu siit in Deo, dicteran sola Iacione , ted cubeii ait ille in Icqueindoviam Theologicam beati Aug. qua Baccon circa at tabili OILI elli,nctionem posuit mediam opiluonein uiae 2 o. c. D. Diom. loco cl-tato dicit sic, Venio ad punctum ques S sc teneo,quod attra buta dis
stinguumn ex uatura rei, quod est concia Aule lum I. I. Per ablolinta rationeo, at per respectauas. Vnde lutelligendi. m. cst, quod distia Olo attributotum ex natura Iei potest intelligi ullieuer: GHNO , intelligendo attributum: quantum ad se se Iacionem Olmalem atriis huti, scilicet prout quae lubet ratio attii butalis dicit quandam sei secti
Iecundo, quod eli conta a Sco. quod quaelibertati attributali, habeatra opriam intelligibilitatem per quam conuenit sibi distinc est epicientari intellectus, tantoc exemplo Oil lum .ipientia, oe Ina . u specialiter iespiciuiit intellectum, retinendi uos aesticius se secunum quos naza sunt replurientari ipsi intellectui, quae etiam res iciunt voluntatem, ut bonita I S heatas retinent prOIIlos e Ipectu in o
dine ad voluntatem Me contra , intellectus, di voluntaSietinent suos rei pectu inlidine ad aliae obiecta; sic de alijs attributis, retinent tuas proprias melligibilitates si uerepraeseIitata vitates, secundum quasi a. tituludit tincte concapi ah intellectu . Hac Paccon hi vult, quod a tirespectus sint ex natura rei, te non piae ab Oluta'. Allia postronare non potest. Nam diuersi respectus ex natura iei non oriuntur ii, sex diuersitate fundanae utorum S ablolutorum ex natura ici ergo
implicat illa sua iustauctio respectuum sine distinctione absolutosum
Dimittatur itaque illa os uno ine ludens coni Iadictionem . . Notiua
Τhomiliarum , Occa ID, Mahoium , respontiones illorum ad argo menta, impugnationes respontionum videas in Licheto d. .Q. 4. lib. I. ubi e I posita ditera Muti, Omnium aduer5 an Oium Scota iund y talia menta euenit ia 2 ι Scotus lib. t. d a. in . ad Y. dicit Deus quid litariue est bonus , Tapiens non sic eodem eli Deus, uater . Oppositum liuius videtur habere Damast. lib. r. cap. . Dunum , s bonum, si tale quid dixeris, non naturam, sed quae circa nat tuam dicis, igitur Deus non est quid litatiue bonu&, fascicus. la/ Resp. Quiddita uuae inliter a Scotinii sariam sumitur, prirro, ut idem est quod essentialiter , sic Deus nou et quidditati Lebon L , di sapiens, sic concludit Damascenus , tui etiam rotest elle ccintra Ilomissas tenentes omnes sei sectiones silvj licue soni trudit initione Euentiae diuinae. Secundo', ut distingui lux contra hiro statice, scit .OUonaliter, hoc modo capitur a Scoto. Nam De ui est quid dilative bouus, s piens, idest v L Deus. non ut uineat ni .DM M . Seo tu, lib. I. d. S. Q. . ad Z. dicit, Conicipiendo 2bsti actum, ultima a lia ac Lione concipitur, ad quodcunque, quod ost ex Darii os iam rati nem quidditatis; ideo haec est salsa Anci malitae est iaci ri a Laa, Mec
uerso. Oppositum tamen videtur sequi ex Locuti doc frana1 coci. Nam videtur concedere quod is a sostat este vel aliun avitas, ut humanita , non excoludit ea, quae sunt de ratione cimali cilia italauae, eig. RUaaveia. Humazuia1ellarimatias
308쪽
Octava dist. Quest quarta, lib. primi i
Iusas, Resp. Lich. t cait. Animalitas, ut animalitas nullum suppositur cor cernit, Mideo nullo modo poteli vetaticari de inferiori , ut da: tum ea lib. t. d. s. t. Non enim dicit Sco quod illud quod et de quidditate alterius postu previcari de eo vltima abstractione, ed quod si praedica- recur, tunc praedicaretur in primo modo. Vigerius ait sic. Si debet, tam cari talis pr dicatio, praealcatum iniuras modi debet dicere pudicisam, Madaequatam qu:dditatem, quod ut vides, non tacit animalitas rei pectu humanitatis . Adde tu Ideo laec non est vera, humavitas et hanim litas, quia praedicatur pars per modum partis, hec autem et v ra, homo ei antinal, quia praedicatur pars per modum totius. Errantie itur alfirmantes, quod hec sit vera, humanitas est anui talitas, cla co-tra novellaco. 6. Unmeri altu, ubi sic ait. Si illa ellet vera, lium a M.tas est aut malitas e set per se dic illa ellet per te, humatulas et rationalitas. Et ex his in tertia figura sequeretur quod ista esset perserationalitas et per se animalitas, quod est contra Arist. 3. Meua i I. ubi vula genus non posse praedicari de differentia per se. EI, IMHal. Scotus lib. I. d. 8. Q . ad princi p. rei p. vult quod attributa sint formaliter infinita,&ab inuicem formaliter dii tincta. Oppotitum videtur sequi indocarina eius. Nam lioc ad inrao, viderentur eis plures eri stetitiae in Deo sormalite dili luctae I quia quidditas, de existentia sua idem
M. Resp. Lichetus cait. Nullum video inronueniens eo immolio ea
simpliciter necessarium ponere in Deo plures existentias ex natura rei distinctas esset tamen inconueniens ponere plures existentias realiter,&essentialiter distinctas. Idem dicendum est de intinuat . inlinatas unius attributi distinguitur sol maliter ab infinitate alterius, tot sunt ibi infinitates, quot iunt attributa , Licet Frauc. d. a. in I. velit, quod unica infinitate, omnia, iue in Deo sunt infinitentur, potest a rnen ad bonu sensu tralus, ut sit una infinitas realis, sicut dictu est de ea istentia. t .ueias . Scotus lib. I. d. 8. Q . ad Z. dicit Oppositum est in Deo , quia abitra hendo sapientiam a quocunque , quod est eatra rationem sapientiae, bonitatem timiliter abstrahendo a quocunque, quod est extra ratione: eius formaliter, remanet utraque quid ditas praecise sumpta formaliter infimia. Oppositum videtur colligi ex s.Q quot ubi Scotus Uultiquod tracidua intrinsecus non fit de quidvitate rei,&tamen ex dicto Scotid.
r. r. colligitur, quod modus intrinsecus sit de quidditate, quod pre dicetur in primo modo dicendi per se, cum praedicetur de illaritudα-tate ultimate abstracta, ut puta, bonitas et infinita.
Lutat. Resp. Antequam dicaria ad dissiculi. Nota, quod huiusmodi radicationes.
bonitas est sapientia e c. sulit vetae praedicatione identica, quae praedi caci tunc elt, quando ambo extrema , vel saltem alterum extren me si formaliter aut permitiaue inlinitum, quicquid dicat Uigerius, alle xens, quod istae Propositiones, rationalitas estentuas, bonitas et entleas, sunt tantum verae, prout conueniunt in tertio, 'non pol sunt red di vera ratione infinitatus permissiue, quoniam Scotus d. s. p. in . ad princi p. tantum facii mentionem de propositione identica ex infinitate alterius extremi infiniti formaliter, od non facit aliquam mentioneinde propositione identica propter infinitatem permia fiuain alteri u e I tremi sed id est contra oniuea Scottitas communiter , praecipue Au
titor sor cap. de dist. Neside uti Formali, aromb. ibidem alliguan m
309쪽
Octava dist. Quaest quarta, lib. primi s
tes; quod propositio identica si tribus modis, ut iam dictum est, j.
t. dicit Sco quod tales propositiones identice ratione identitatis perini siue concedunturii opter infinitatem alteri u extrem excedentis. Cum dicitur. Sco non posuit hanc propositionem . S. p. Dic Locus ab auctoritate negative non valet. Rursus, facit ibi mentionem de propositione identica , quae ad rem ibi faciebat. His visis, dico ad contrad.
hae propositiones, bonita se itinii nil c. conceduntur in bono sensu.
tamen de rigore sermonas sunt falsae, quia cum subiectum sit ultimate abstractum, de praedicatum non possit praedicari nisi sol maliter, si essent verae essent in primo modo, quod non est verum. Dices Sco. iit, lacta illa abstractione adhuc utraque quidditas remanet oi maliter in liluta. Dico. Sco scintelligitnremanetior maliter inlinite,idest non
iunctantum infinitae realiter, ut relationes, sed Urmalitate propria; istaque expositio est necessaria, quia aliter modus intrinsecus vatiaret rationem formalem, quod tamen negatur a Scoto.. Dcεbu I. Seotus lib. r.d. 8. 14 ad princ dicit haec non conceditur in diuinis Patra nitas est spiratio activa, neque ut Vera formaliter, neque per identitatem. Ex quo sequitur, quod generatio activa in spiratio ac via sunt discincta realiter oppositum huius est determinatio Eccleliae,quae determinauit, quod in Deo sunt rea res realiter distinctae. Deus non
ellet trinus, at quaternarius.
Lutat. Reip. Franc. lib. c. d. S. Q .habet haec verba. Sed in diuinis est trinitia rerum, sed non quaternitas, Est ibi secundum omnes quaternitas r . lationum, non fabricata ab anima ergo distinctio ex na ui a rei inter ouatuor relationes, Quae non est realis, quia ibi sic et erit tot res,int oesunt relationes, quod est falsum. Haec Franc. Bonau. d. 26. pr. in . dicit, quod generatio actaua, ck spiratio a cluia distinguntur realiter Burbier exponit, idest irinaliter,& dicit, ita se glosate unauenturar aut mim concordet cum Scoto tenente, qu*d tantum cui tingunturior. maliter. At id est falsum, Ut patet ex litera Scoti superius citata, Buriis dixit insequendo optiuonem Scottitarum , qui lii lioc ei rat, ut Patet etiam ex sententia Scotid. t 3 lib. I. His notatas, dico ad Mimam dubij. Ecclesia determinauit, quod tantum sunt tres res subsistentes aliter dis tinctae, sed non absolute determinauit, quod sint tres res.
Sunt in diuinis igitur quatuor res distinctae, . necessario sunt. Narnduae sunt origines, cuicunque origini correspondent duae relationes, activa scilicet, lassiua, ergo de necessitate erunt quatuor relationes Dices. Si spiratio activa distinguitur realiter ab alijs , cur non habet personam correspondentem sibi, sicut alis Dico, quod liabet pers nam correspondentem, stilicet Spiritum Sanctum. Quare non coiistituit, quia non est piopria via personae, sed duabus, desidiatio propria est illa, que ulciurate constatuat . . .
Octava dis seu si quinta, lib. primi.
310쪽
Σ Octava dist. Quaest quinta, lib. priciti.
meta mouetur a seipsis,& multa positi Lege in actu virtuali,c in poss-t: tot mali hespectu eiusde,ut est subiectum respectu passionis, S animarum respectu quantitatis, iraui . levia iespecta suorum ubi, animalia se mouentia progreii. 4 e aqua calet acta reducit se ad frigiditatem, potentia Oguitiua , S appetitiua mouent se ad actus suos. His ergo stantibus, quomodo est verum di tum Aristaminii quod moueauae ab alio nouetur
1... Rei p. arata, dicta sunt, ' omnes ille potetrita dupliciter possunt
lamo ieie vel ad actus secundos vel acta tum Timui vi velum est
quod possunt se mouere ad actus Rcundos, sed non ad actum primurn
itaque effective, quantum ad actum primum mouentur ab alio, ita saluatur dictum Arist. Omne quod mouetur ok Id etiam docet Scotusii. a. d. et Q. o. 9. Meuiap. inr . Hoc idem ait Rubio n. d. g. p. α . cum ista glosula tenet ratio Arist. At nota quod Galenus in lib. contra demostrationem Arist. dicit,quod ratio illa nihil valet . UernaitGIeg. vi recitat soncin. 4 8. 9. Meth. Ihemistius dicit. Jam uini in superfluere Scotus ait. Si ine valet, tamen diminute coimcuitu, licet ducat eam ad bonum sensun ib. 2. vi dictum eli. D.4 ho III.
vult illam rationem esse a priori, d piopter quid Auer velo, quod sit tantum demostratio signi Huic assentit Sco vi habet, Methaph Q. i . Cum dixit Arist. quod tantum quiescit ad quietem partis, ii astrienetur consecutaue non causaliter. Et Auer. resp. Galeno pro Atall.
.. Phili cap. I . H. aalenu. fuit deceptus nam cum auxit Ariit. Omne
quod mouetur c Non intellexit ab extrinseco, sed ab alio, quatenus mouetur a parte δε mouet se ipsam. At semper dubitatur, quomo do ratio Arist. concludat intentum suum . Habet enim probare,quod omne , quod mouetur, mouetur ab aliquo extrinseco, quod non tacitilla ratio , ut patet. Idcircoalon mirum est, si in vici dixerunt eam non valete . Poterit tamen dici quod ratio Ami probat , praesupposito quod Deus non habeat partes integrales; quo stantes sequitur ipsum non posse moueri ad quietem suarum parti cum nonint . . Scotus tib i. d. 8.. a. sad A. dicit ad lioc, ut rationes illae n. 7. 8 Phis ubi Arrit probat immorialitatem Dei, valeant, indigent expositione . Et sorte non plus concludunt, nisi quod primum non mouetur,Vt corpus, .sed ut virtus in corpore , sicut anima mouetur per accidens in corpore moto. Oppostumiuius habet lib. 2. d. x Ἀα uibroponendo locatilla Arist tuetur rationes. illas Valereis
Liato ι. in p. Scotus d. s. pr..dicitii orieno: Plus concludunt Pe. Vt Theol . pus, tenens Angelos esse simpliciter mobiles, wabeo deciaratur lib. . Σ. d. a. 49 AzΡnilosopho.sat est ad concludEla iminobilitate quod
non moueatur, Ut corpus, at Vt virtus in corpore, quia ad id bene soquitur immobilitas. Ex hocque concludit Ariit quamlibet subitantiam abstracla,seu non eductam de potentia materiae esse simpliciter immobileia r. Idcirco 3 phis pol quam concluserat per hosce processus motorem immobilem , ait. Vtrum autem istinus talis moror aut plures, alterius negocia est, quam Phisici, quia pertinet ad Methap. Ideo iri. Met aap. concludit Arist. to esse tales motores quot sunt orbes mobiles; i ut ipse concludit sit unus primus motor simpliciter immota lis, idest iudependens in suo motu Rationes tamen philosophi non coae udunt contra laeologum .s probando substanuas abluados, alias