장음표시 사용
331쪽
blona dist. Quaest unica lib. primi.
rion labeat ei ara a se. Dices. Si illius aeternaliter generatur a patre ἰω semper generatur, eri)o filius generatis pluam patet Habensi tantali uillabrinale productavum in aliquo instanti,in quo non habet termi
uum productum, illo principio serope potest producere, hoc patet ex Io. d. i. alibi. Si ergo filius in prinio instanti aeternitatis per gener .. . .
tionem accipit principium productivum Ormaliter, ergo in secundo instanti naturae , seu temporis coe, lite lueexistenti aeternitatis, tilius eo
met pruinipio producit illium, patet haec consequentia , quia in illo le-ιcqndo uis tauta memoria te cunda vere ei in patre principium gener
di, ergo, Miltilio in eodem inutanti est principium genta di silium, ergo filius generat nunc se ipsum, c2 semper generabit se ipsum. Resp. Filius in diuinis nec pro secundo nec prorertio, nec pro aliquo alio ii stanti pore si generare se ipsium, quia generans eli prius genito, uicet tilius pro secundo instanti, habeat poleotiam generandi eamdem cum
tre. Meamdem memoriam fecundam, quam Pater, uou in Inel . .
habet potentiam generandi, ut superius ostendimus. D mera S, ergo in tertio instanti poterit generare mediaiue illa memoria secu ida, poterit generare una cum patre. Nego quia in illo instanti origina Ha quo pater generat filium, filius non est quia in tali instanti accipitella as tre,&s in tali instanti pater non produceret filium, filius noti esset. At quaeres . Num pater, ultra quod generet ilium, eundem conser
uet Munnae quia conseruare respicit proprie rem possibilem,&χω tingentem, Momnis talis, quantum est ex se, dacit ordinem ipsus ad
suum esse praecedens duratione,&agen primum non de necessitate, producit illam , quia tunc ab aeterno pio lucci et illam , quod nOire R. 6. A =l rei Mociis l. i. t Q v ad D.dicit Expressus tamen sc aiulum Gregorium signincatur tauriae generauom veritas perihunc .iermone semper natus esti, qui , per istum is termonem 1 sempe nasci. ..i, Oppositum huius uidetur elae illud Exodi. .ubi dominauit te Deus per verbum praesentis temporis. Ego sum, qui sum, di non praeterici . . a Lucσ Resp. Generatio Fili Domuest exprimi ner nascitur, Δό x natias est, ta-inen ad excludendu errorem de cordibus simplicium, ne possint existimare generationem illam tantum eae inferticonuesiccius exprimitur per verbum praeteriti temporis quam praestimis, quia tamen illa generatio talis eli, quia sempei est Peraemio .genicust ei semper generatur,conuentientistime declaratur per verbum pra unus temporis, vel praeteriti. per adverbium prςseulas, ut Hal. x Ego liodie genuit te. Tempus pretesens exprimit eam, i perm*nentem, i caeteritum expremit eam, ut perrectam, ata soluatur dubium uuaeres quomodo conuenientius exprimitur,urbo Praeteri , an verbo tu-tur, Resp. Riccardus. Conuenientius evrimitur per Vel irae ritu temporis, quia ut sic exprimitur perlaesa, in nou permauens, sed re verbum , suturi temporis non exprimitur permanen5, nec pe tecta. Ideo conuenientius dicitur Pater genζrauit, quaa a Pater M.
Metabit, licet inaque admitti PQ sit . .
332쪽
'. u tum potest esse posts bile non necessarium. Oppositum
huius habet Sco lib. a. d. 8. OE 3 ad R. ubi dixit'. Ἀ- ne infinita , si daretur infinita , estet in stenere , ergo ens possibile quia solum tale est in genere .
Luta/ Inra Resp. Sco ductum . d. r. sic intelligitur . Nullum
infinitium simpliciter in entitate infinitum potest est:
possibile non necessarita, at linea infinita, si daretur,non esset infinita intensiue, conlequenter non excederet perfectionem scouuenientem quantitati.
se M. Scotus d. x ub. t. inv ad M. Impugnat hanc distinctionen , quod volunta capitur dupliciter. Primo, ut Voluntas secundo, ut natura , ut voluntas velit ad finem, , natura vesit finem . Oppositum huius habet Sco lib. a. d. . in s. 6. o. Et L D Q. 2. d. 36.4 42.&lib. . d. s. cir ubi habet istam distinctionem, scilicet, quod volu tas consideratur, utinatura, , t voluntas. Lo Resp. Sco non impugnat illam illisacti maena, capiendo voluntatem , Ut natura, pro appetitu seu naturali inclinatione ipsius voluntatis, at macrepat applicationem illius sit inclionis, ut voluntas, scilicet, ut voluntas velit ad finem, , natura ipsum finem Nam eiusdem potentie activae non sunt oppositi modi agendi, modo naturaliter, libere sunt oppositi modi,& primo distinguunt aptam iraturam. 3. Iata ut Scotus lib. t. d. x Q v. ad M. ex dicto Aug. in Enchir cap. 63 ait quod voluntas illa, qua volumus beatitudinem, est libera Oppositurr huius habet Scotus lib. I. d. I. in voi ex Aug. dicit quod voluntas naturaliter vult finem ultimum 1 eas. Bel Voliinta respicit beatitudinem , aut ac stu elicito , aut ex naturali in-elinatione , actu elicuo respicit libere, naturali autem inclinatione ne celsario. Et patet id de imo, quem reptelienda Aug. quod melius dixisset omnes velle beatitudinem; non intelligit Aug. cle velle actuali, seu elicit , sed de aptitudinali, quod scilicet voluntas prona est, ut statim ii clinetur ad actum volendi beatitudinem , si actualiter oneratur abi ab intellectu. I Scotus lib. i. d. x. ad N tenet, quod cum volu male diuina respectu prinducendi Spiritum Sanctum stat libertas, ut ecessitas. Oppositum huius patet ex Arist. et phis ubi dastinguit principia acama, in naturam, intellectum; quaero tunc, aut intelligit diuinguere intellei tumo spectu cuiuslibet sue operationixa principio a clivo natura i. aut nox ad sic ergo intellectus respectu nullius etiam uinum a iuum natur te vinoa est salsum si non ergo oporre; quod hoc sit, lura aliter est principium aliquorum actium, d aliter a totum dedica poteti dari . talis
333쪽
1 CH Decima dist. Quael Linica, lib. primi.
talis differentia, nisi quia actus aliquos habet in sua potellare aliqui Inon, sic intellectus divinguitur a narura respectu operanonum, Iespectu quarum contingenter se habet. LV. I. Sp. Quando Ariit. diltinguit principium activum in naturam,owinte
lectum leomparatur olum ad naturam suam. operationein suam, quia ut sic, et a tiuus mere naturaliter,sed accipitantellectum pro agente a propolito, ut comprehendit intellectum e voluntatem, non enim intelle, tus praecise sumptus, ut distinguitur contra volunt tem , aliter eli principium activum aliquorum δε aliter aliorum,quia
respectu cuiuscunque producibilis ab eo, eo setii modo se habet scilicet modo naturie, de si respectu aliquorom non se habet per modum nat
me, id verum erit, videte unatura voluntate ad agendimi,aliter non, nec valet inserri, agit per modum libertatis, ergo distinguitur, poni qui tur, ut patet ex is quot Sco.Vide pro his Iach.x. d. a desis quol. 3. N. Scotusa. r. Lx. Qiv.ada. dicit ita in proposito oportet, Essentiam diuinam cuius amor piratur esse Pr coqui tam Patri, cic filio ad rioc ut spiretur sed non oportet in isto inlianti originis concedere Spiritum Sanctum, luteit amor spiratus,esse praecogitum Patri, e Filio', licet iri instanti eternitatis sit tota Trinitas nota cuilibet persone in Trinitate
oppositum huius tamen videtur sequi ad Scotum. Nam ex responsi ne videtur concedo quod Spiritus Sanctus sit amor essentialis in diuinis,quod tamen est falsum, neca Doctoribuscomuniter conceditur. I Res . Verum utique est in via Scoci Spirimm Sanctum non esse amorem , Genualem; lutomin dictum Scota est constans; de quantum ad prae-Cognitionein eadem est ratio de amore essentiali , de amore prod 'cto, Sicque Pater, cu Filius valent intelligere ipsum actum amaudi, nisue cognitionem ipsius dilectioni, e c. a. eo M. Scotus i. t.d. x. Q ad . dicit. In illo priori signo originis, antequam in telligatur Spir S.spirari,pater,i tilius cognoscunt, ir.San. nituitiue, licet non existen inani quia cognoscunt Elientiam diuinam quae eli ratio perrectissima cognoscend intuitrue omnia . Oppositum huius patet isc. Nam Spiritus Sanctus non continetur eminenter in Essentia diuina, quia nullum ad intra eminenter continetur, licet creaturi uideria,nenter con cineantur.
zucas. Resp. Lich. sic dicit. Quod pater. v filius in tu si tu e cognosciunt spiritum Sanctum in illo priori, in quo non intelligitur Spiritus Sanctus produ
eius quia Essentia diuina est ratio cognoicendi Quodcunque obiectum intelligibile icet in aliquo signo non sit in se exinens sic cognitio inmitiua in illo priori, quo non tutelligitur Spiritus sanctus produM,S. termisiatur ad piratum Sanctum non in se pro lumina , sed producet dum,relucentem in Essentia diuina E sientia enim et ratio cognoscem da Spiritum Sanctum non tantum , ut productum, sed etiam,vt prod
cendam. Haec Pic Dices.. quomodo cognitio est intustiua, cum non riat in Propria eΣiltecia, sed iii NpnesetantesSco. l. 3. s. r .QU. o lib. I.d. 2.p.
2 icit, gnutio de rebus in Essentia diuina et umiuiua, quia epraesent ali est excellentius. tua situ res in propria exi Ideutna,e talis cognitio non solii est intuitiua sed intuitiua perlectior,qua sit uitultitia in pio omnere. Non aute si est de alij repre lati urs,quae omnia a represent liuia desiciunt, ut docet Scinus lib. a. d. 3 in Io. in P.
334쪽
Dcorim CD T V s lib. t. aerit. Q. r. a. A volens probare spiritu in Sanctum abicio iue, dicit ex Symb. Sic Qui expatae Loque piocedit Oppositum pinnatomo Con
tiae oncita Nice, io, ubi non habe cur illa particula, ab utroque , sed sic legitur. Et in pii. 2anctum Dominum , d. vivificatorem ex Pacre procedentem , cum palae, octilia coadinandum, conglorii candum LM Resp. ilia pallicula, tui lue,addua l. v a latini tum bolo Nicenci. At quando rue acadditi, non docet Magister d. II. pri. Sed id doce Ioa Maioris ea dein diit sic dicens. Hoc verbum sivi a duum ii Concilio Lugdun. Sub Greg. vi patet. Excia debum-a mu&4 d. ca holica capia I adeli. hi sic dicitur. I lilali, ac deuora si istit ouerat ur, quod Spiritus Sanctus aeternaliter ex Patre, uiuo . non tanquam ex din,bus4Ducis ijS, sed tanquam ex uno non duabus rioducatombus , sed una pioductione, nec duabus spirationibus, sed vita spiriatione Piocedit udogo quod Scotus cna , non habe u in svmbolo Nicetio absolute, sed Labetur in Imbolo cum additione tincta in Concilio Lugd. Pro his consule Bon. u. . . . . t ubi Luc. haec multa cuu digna narrat, S ei maximopere cuca ioc negociun se it deserendum, cum Lugduni disputarit cum risi , eos cum alijs Patribus ad uiuotiem reduxerit. Et vide Magistrum intiterad. D. Vbi inducit auct Grecorum , a dein contule iccipia sua car. r. in Io via omnia cuca id ad plenum inuciue, Paulus criptos nocat d. P. Non oportet fidelem esse pararum in sitis opinionibus coriigi avium que , nec etiam semper a Papa, quia poleti errare in fide in moribus. Nee sempe OPOrcetcoiiuga a inuiori parte Cieri, quia Cleriis. Immaioris aice errauit, ut aduellit tempore Atha ias j. Sed qui, de- et coirigi per Concilium lesutine conglegatum, concinuatum . Notati , cou uatuna, quia ouic ilium in principio Mio medio p. test errate, sed non initae, vicimai De ObMI. ScOIue lib. I. d. I. cit. In Coi pote tradit dicit Spiritus Saulus proceda patie, simul allio . Oppositus nutus est illud commune di turn Pnilosophi, accepi acum ubique a Sco. . Nulluci a tu , seu effectuarioue uti e poces a duobus principiis localibu&Lucari. Reip. Iranc iaci,tacit illi dii ficultaci per duo exemplaci primum est . Si duo homine, eamdem animam taberent, ambo producereiit Vnum actum iniciligendi numcro, cic tamen quilibeteorum esset principium totale. Non eii ergo inconue mens, ubi principium sormala ellinum, quod idem a lustria duobus principiis quod Alicium cst exemplum. hum actum habent duo oculi, de tamen quilibet eorum est orincipui uitale, ruta cilinia ibi cli cadi. in v. Eroducti probat sic de . a
335쪽
Franc conclusione, Inter pers as diuina e 1 Iuliam germanitas si Spiritus sanctus no proce seret a filio non esset uec sum a germanitas
inter personas, dicitque hanc rationem esse Hug. de Sacrani occarnd. II. Pr ponit hane rationem collectam ex dictis Anselmi in lib. processionis Spiritus san quae et haec Quicquid competit patri, c libet ales personae est attribuendum, nisi coiitrarium sit expressum ii faciascriptu a , vel ab Ecclesia determinatum, et evidenter sequatur ex sacra scriptui expresbe, vel per se, vel mediamibus propositionibus per se notis. Sed oinnes Deci, omnes caltholici euidςnter habent concedere, quod Spiritus Salictus processit a patre nec aliquo norum me asina inuenitur, quod Spiritus Sanctus non procedat a filio, imo inam risi tinuit, quod procedat a filio .erho&c Arphon sc proba . Omnis conclafo m contentis ex sacra serrptura deducta est tenenda, ut aiaticulus fidei, sed ista est fic, ergo Dices ni quatitor Concit. aptu precos celebratis, ubi a patribus fides est uicienter explicata, dicitur.
Spiritum Sanctum procedere a Patre nee fit ibi mentio . quod proce dat a filio, ergo videtur, quod a sisto patre procedat. Ad id resp. Ri
PGn. Rubion. d. I. pr. At Tho ditanus rei p. parte . Q 3 6 arti a se Concilia successu temporis veritatem eatholicam expresserunt,4 vnti concilium deciarauit eontra errores, de hereses, cimo potissimurno. carrentes. Nec se tuens Concilium aliud edidit Symbolum contia.
rium priori, sed veritatem nondum optestarn expressius deciarauit:
quandoutre Veritatem nunc, e non priris impugnatam dependiti cu de claravit, rubi veritas non fuit impugnata, vel teste actu non cognita transn silentio . Parum, aut nil ni de hoc determinans, aut icta bens; quia igitur tempore antiquorum Conciliorum nondum fuerat exo istus error dicentium piantum Sane una non dirocedere a filio, non tibi
opus id explicue poni sed quorumdam postea insurgente more,qumdam Concilio , in Partibus oecidentalibus congregato,expressa tui auctoritas Romam Pomllicis, culus auctoritate antiqua concilia congregabantur.&connrmabantur. Continebatur tamen implicite in his
1 so , quod dii ebatur Spiritum Sanctum proeede a patre. Haec est sententia: Tho. aliorum Rubion citat quoddam dictum Anselmi sic incentis 3 ideo reci negant Spiritum Sanctum procedere a filio,quia hoc non est contentum in eorum Symbolo, eadem ratione debererit negare ipsum esse Deum de Deo, eum hoc in illo Symbolo non fit contentum; sicque patet, quod greci nulla via possunt probare suam comclusionem Latini vero habent rationes, o auctor sacrae seripturae e pressius Greci autem non habent rationes, nec auct sacrς cripture ea quibus eliciant hanc negatiuam Spiritu Sanctus non procedit a n-tio. Dubitabis tandem. Num pater producat Spiritum Sanctum per Illium Frauc. d. x r. lib. r. Q. r. resp. quod ii, per,quatuor moius linmitur. Primo Vt per notet principium producetauum, Securido, i strumenta.Tertio, cautam secundam . Quarto, ut per id cui comm cicatur principium productivum. Tunc uicit, quod propositio est,e ra in quarto sensu, o salia in tribus primis mota cum ci es personaes mulsiu per circumincessionem , ut docet Scotus lib. r. d. is Q. z. omnes istae propositiones theologicae sunt vere . prima Pater hami esse in mima se iecunda Pater haber esse in Spiritu Sancto a se ter-
. ac Producit si ruinia st quam Pater producit Ilium iiij
336쪽
Vndecima dist. Quist secunda lib. primi et ues
ritu Sancto quinta Pater producit Spiritum Sanctum in se sexta , . Pater producit Spiritum Sanctum in filio. Septima filius producit Spi-xitu Sanctu in se, lacet non a se Octava, filius producit Spiritu Sanctata patre, sode alius consi vilibus. Haec omnia docet Franc.ut supra.
Λωδω C COTVS libri d. H. Qest quaerit an, si spiritus Sanctus non proino cederet a luto , pollet stam. distinctio realis ipsius ad ilium , 5 huius quaest tuetur partem aifirmativam. Oppositum huius habet Scotus eadem dili ubi vult, quod Spiritus San sit necessario a filio. Eata Beli'. tenet Scotus procedere Spiritum Sanctum a filio; sed querit de distinctione Pilis,d si ritus Sancti', quodnam si principium primum disti inclivum Anieneiacio pastiua, vel spiratio activa concludita te principium esse rutationein, itidostendat, admittit hoc imposiis bile. Si Spiritus Sanctus non procedet et a filio, adhuc realiter ab eo diuanguet eiur. Porci admitti sine iniuria artis obligatoriae, cum spiratio activa non m de essentia litis, non consequatur eum in conlequetia essentiati, sed tantum in conlequentia accidentali. Nota,quod in au te obligatoria duplex attenditurinpollibile, euidens, scilicet, donon euidens, ut id homo non est animal. id non admittitur lineuidens ut id, productum indiuinis non est, est enim ineuidens, quia latuit ora ces Pluto hos, ct id in arte obligatoria est admittendum . Vnde Αr: si 4 phis concessit, vacuum eiae, ut probaret maius inconueniens,
motum cilicet feri in instanti idque in Iheologia conceditur, ut hic, Σιβpiritus Sanctus non procedet et anilio, aduc realiter distingueret ab eo , hincque ratet error Cotis volentis admittere huiusmodi impossibile ille uidens, patet, quia non tantum latuit Philosophos , sed
etiam Grecos ob id uitiacta determinatio contra eos in Concilio Lugdun quod debeat admitti, vitia rationes Scoti, sic patet, primo Generari. spuat habent impossibilitatem, upro, a quo. Si dicas , id
est, per spirate quod cu initio . subiviseram, quomodo spirare dat
hanc in sollibilitatem y aut elicetn e abiit sol maliter aut quo ut alio Leuere causae. Si evective, ergo generare habet hanc impoli. bilitatem,
licet habeat caulam quas sic liue ab alio, cum spirare nullam se secatonem dici ergo iton potest elle principium in male Quo,nec prii cipium quod, Si nullo sacra I oze: ese principium efectivum,Vel
337쪽
11 Undecima dist. Quaest. secunda lib. primi
formalibus, ergo si spiratum non procedat a generato, adhuc illae duae p. ductione erunt incompossibiles. Quarto. Nulla persona pote illas stingui per se primo duobus distinc tauis adaequatis Quinto u filius di stinguitur a Spiritu Sancto per spirare, ita sater , 5 per consequens duae personae eodem destinctiuo distinguerentur, c ne Liae personae e se sentvna pellana, cum haberent idem distinctiuum Tandein filiatio, no1idiit ingulta a Spiritu Sancto spiratione. ergo nec filius: Palet illula concreturi, abstractum sola ratione Oseruant. Quaeres . Nuin
eadem numero esset spiratio a liua , quae modo est, si spiritus Sanctus procederet a solo patie Vorilion ait, quod non nam ni6do est commanunicabilis duabus personii tunc vero eget propria, maxil certatri ,
a Iutabas Scotus lib. I. ALI. Quet. in fine dicit. Est autem ei proprium disti noui ab omni relatione, iam opposita, quam disparata.& lucompostibili Oin
vos tum inquit ScOIus d. pr. l. A. in lities, ubi vult, quod raternitas, spiratio a trua in sunt incompostibilia.. Iacas. Resp. Iavia Scin paternitas. spiratio a liua realiter distinguntur, quia neutruliae Oriune. t formaliter Hannuum. Iax vero, quando ditia
Proprium eii dutingui realiter ab omni relatione, tam opposita, quam disparata, incomportibili, exprenit id, quod certum et t. 6 conces sum apud Oinnies, di tae udo iuua alias Litu dunc, cum non styrae; tis speculationis bus obur Scotu lib. I. d. o. inet. ad B insae dicit. Homo non diltinguitura' pide rationalitate Oppositumdiabet paula inserius a principio ad C ubi habet, quod con tinutu m, per astitutiuuin formale attinguit
ad quare ad omni non tali, atrationalitas est nititutiva homidis, earuis adaequa e per ipsam d: . m. ruitur ab omiti uo tali
neis. liquid di insui ab altero stat dupl.citer,primo, quando ea trema
virer que est dii tritatio, conuertuntur uniuersaliter ficut quod si una uniuersaliterat:linguitur alio, d adterum ab illo
e conuerso. sic rationalitas, lapis distinguntur ad oaequatae, ita ut bene se tu tur. Nullum ratiouale est lapiti ergo nullus lapis ea rationalis, d sic aditionale est ratio distinguendi quodlibet, de quo prae cicatur ab omni apula. 'ocissimiliter disserenua vita Mala Dicis
338쪽
si sunt unum principium Spiritus Sancti, di declaratum est in Onc Lug. sub Greg. x ut patet de Sum. Trin. cap. fideli. Et liodie est in . lib. Decret Oppositum videtur deduci per id quomodo haec propositi 1 est vera Pater, dilius spirant. Vt num principium,
ridi Principium, supponat pro persona , salsum est,
quod sint,num Principium.S pro Esientia patet,quod illa non spirat, o sic non rotest esse tale principium. Leucar. Resp. D. Ilio. Par. I. Sum. 23 .ar. . ali, quodli,il incipium, non habet determinatam suppositionem, sed confusam, pro duabus perso nis simul. At non potest stare. Nam nullum sonit si seri , quod coimsundat ii, principium; ergo non stat confuse. Rursus. Si sic, ut dicis. Pater , illius sunt personae, ita dicere possumus. Pater, uilius sunt Principia, occam d. ix. p. R. r. sc ait, quod principium non supponit pro aliquo praedictorum primo sed proconitituto ex Eisentia, spillatione activa Praeci se, circumsci ibendo paternitatem, siliationem. Quod constitutum est realiter pater, dilius; sed non rinaliter . Et subdit sicut existentia in spiratione passiuarracise taliquod unum sonstatuitur, scilicet Spiritus Sanctus,ita ex elientia, risiratione ac lι-m precise aliquod unum constituitur, quod dacitur spirare, inpater. de illius sunt allud unum couistitutum. At contra, tale constitutum,
deretur esse persona, si pater, o filius euent una persona etiam gommuniter nullus Theologus ponit spirationem activam esse alicuius constitutivam Cameracensis sic ait; quod sicut nomen Trulitatis est nomen colle clivum, supponens immediate pro tribus personu simul,
pro nulla earum seorsum, sic ille terminus principium in proposto,am mediate supponit pro duabus personis, pro nulla earum simul,&exemplum potest esse, de hac propositione. Omnes Apostoli Dei sunt duodecim ibi est tantum vera illa propositio , si ii omnes , Capitur
collective. At contra . nam in bona logica, haec distributio collecliua fit tantum respectu termini numeralis Rubion d i a P. Q. I. ait,quod spiraut in quantum sunt unus Deus, sed contra . s. p. dicitur , quod haec Deus generat, non est primo Vera, sed tantum ratim huius
Pater generat. Cui patri, primo, cu inmetate conuenit generat L
quod non sic immediate competit Deo, ita similiter dicatui de spirare. Greg. d. r s. dicit probabiliter. sine assertione, quamuis illa propositio sit vela, communiter concessa, non tamen est accipies lata lua proprietate, nec in sensu, quem primo facit de rigore sermonis, sed in sensu, quem intendebant Sancti illam lambentes, de est hic P
te: . uuius sunt unum principium pirum Sancti , idest pater, Mnii , , tim
339쪽
138 Duodecima dissi Quaest. prima lib. primi.
I ius eodem modo . simul, tanqualia unum principium,apirant pseritum Sanctum. Scotus d. a. p. resp. adiit princi p. sic ait quod M'Iis propositio eli vera ratione vilitatis p icipi, brinalis, seu vis spirat uae, quae est ipsa voluntas .ecunda quae Unica et in patre, Icilio. Hunc modum coinmuniter tenetito, tores. Vnde scias, quod formaliter spiratio activa est una numero, est etiam vita numero, unitate principii formalis, sed non una Unitate princiri quod Dices, Plurificati principiorum, quod ,pluriticat actus, ut dicit Scotus lib. 2. d. r. in GDico Scoti dictum non habet veritatem . quando ille actus est unus uidditate sua. ratione unitatis principi, sormalis, ut est in proposito,ed est verum regulariter, Socainmuniter Puam quicquid est in Deo . quidditate sua et hoc. Iacob τυ Scotus lib. i. d. o. o. i. ad F. dicit. Voluntas infinita, ut talis, intellecta ante omne velle habens infinitum obiectum sibi pusens est principius usticiens productivum spirati amoris. Ex quibus verbis videtur dice-cere, quod productio Spiritus Sanctus praecedat velle essentiale . inpositum huius habet lib. r. d. a. p. 2. 4. . d. II. cp. 4. Qus.
ubi vult, quod es lentialia praecedant notionalia. Iucan Resp. In via Scoti elsentialia praecediit notionalia nec Sco. I x. d. I .ait Velleno princedere spiratione, sed tantii negat,quod praecedat,ut ratio formalis talis productu Olm, ut admittebat Henr.contra quem illo loco arguit. Iacobus Scotus lib. t. d. x et Q r. ad Id. dicit. Voluntas diuina habens obiectum primum sibi praesens est ratio producendi amorem adaequatum illi perlectius, quam habens obiectum secundarium sibi praesens, ter obiectu in secundarium intelligit personam . Oppositum habet lib. a. d. I. r. Obiectum secundarium inrellectus divitii, voluntatis sunt ies
Itita . t l, Essentia diuina est obiectum primarium, persona sunt quasi obiectum secundarium,ut ait Scotusa a. d. r. inet. Creaturie vero sunt r. O.
prie obiectum secundarium, sicque tollitur dubium. Iacobus Scotus lib. I. d. a. Q i. ad K. dicit. Voluntas est aeque persecta in via. supposito,scut in duobus,& unum suppositum aeque persectum in pedilectione requisita ad suppositum , agens, sicut duo . Oppostum habet Scotus ibidem, hi dicit , scilicet eadem Q. quod voluntas fecunda, ut proximum pricipium producenda eli in duolaus. Incas. Resp. Scotus nou negat, quod voluntas secunda, ut sit principium producendi, debeat eii in duobus, quia id omnino affirmat sed tantum negare vult; quod non sit principium proximum in duobus, secundum modum Henr scilicet sub amore mutuo. Vnde ratio, malis age udi est, quod sit in uno supposito, sed conditio agentis, quod sit in dia Lus, 3 Henr non distinxit inter rationem λrmalem agendi,4 condistionem agentis,4 nota, ad hoc, quod voluntas faecunda siti mal δε Principium agendi, requiritur quod sit in supposito i aliter distincto producto ulterius nota, quod Pater lubet omnem persectionem istam absolutam quam respeὶtiuam in primo signo originis de proprietate absoluta patet, de relativa tantuin et verum de constituente, vel
constitutiva, non autem est verum de omni, quia equalitas, identitas,
similitudo non suiu in Patre, nisi filioproducto. Nota etiam, quod
voluntatissiuinae accidit, quod sit in duobus suppositis, si debet esse. Principi uin Ploductivum Pro Aurunt. Dicer. iaccideas , ergo per accide
340쪽
Duodecima dist. Quaest. prima, lib. primi. 23
accidens Pater habet secum filium spirantem . Resp. accidit tum est accidens rationi tormali voluntatis, sed non est accidens simpliciter voluntas enim quantu est de ratione sua formali, ita est ecunda in una persona sicut in duabus , sed absolute id non euenit propter ordiucm
F. Iaco s. Scotus lib. I. d. Ia in I ad V. ducit. Hare propositio est vera Pater, Actilius sunt duo spirantes. Oppositum videtur deduci ex Athan in symbolo. Nam si illa conceditur, sunt duo spirantem ergo hae debent concedi. Sunt tres omnipotentes , tres auerna, uecimnaenis, treb increati, quae tamen ab Athan non adimituntur.
cas Res p. Franc sic dici Sunt tres omnipotentes,aeterni immensi', d increati, orte de vi sermonas non sunt negandae , at propter ius cros, ab Am.
negantur, propter erroris timorem, ne dicendo tres creati . ties
immens tres omnipotentes scut dicimus tres personas , sic est tres Deos suspicarentur. Et tandem concludit Franc quod sunt duo spirantes, non duo spiratores.Et dubitat, an ho ponit concedi, sunt duo spirantia. Resp. quod non qnia adiectivum in masculino, seminino non substantivantur, sed ut neutro genere. Ad hunc laine sensum potest concedi Sunt duo spirantia, idest duo supposita purantia. Bon. d. 29. pr. Qit ait Et si omnes concedant, quod Pater , ex illius sunt unum Principium, non tamen sunt idem principium , quia idem ad suppositum refertur,4 addit, quod Pater, ilius non iunt unus spirato , sed duo spiratores, nam spirator dicitur , quia spirat , sed sunt duo, qui spirant, ergo duo spuatores. Tu declara ad bonum sensum Bonau. Allex.oc alios Doctores admittentes, duo sunt si natores, dest duo spirantes Riccardus I a. d. p. 46. sic ait Sunt duo spirantes,ac non duo spiratores , quia li spirantes, multiplicat supposta, spirat
ales vim spirativam. Et aiat instantia ista propositio eli vela Patershus, dii itus Sanctus, sunt unus,qui creat, ideit Uuu SDeub,qur creat.
Sed dicendo. Pater, ilius sunt unus, qui spirat, non videtur vera, quia, li unus, non potest veriscari nec de supposto, nec de Essentia,
quia Limncia, nec generat, nec generatur . Resp. Ric id quod sccebet exponi. Siculare sunt unus, Deus qui creat, ita pater,i illius sunt unus principiator pultus Sancta , quia sunt num principium ,
quod Spiritus Sancti , ita quod ii, qua,reser , non suppositum , sed
Patrem , ilium, in quantum sunt,uum principium spirandi . Vel dic, quod ii, qui, resert Deum, non vi communem tribus, sed praea
o. Iacobias Scotus lib. i. d. m. Q. i. ad secundum princ ait Actio est singularis per se existentis, non oportet esse alicuius singularis incommunicabitus per se existentis Oppositum videtur liabere Arist. i. Meth. Acmouea sunt suppositorum. Incar. Resp. Id non dixit Arist. licet communiter citetur a bene dixit Actimnes sunt circa singularia, rest vera, de actionibus transeuntibus, non de immanentibus, ut docet Scotusa Meth. Qi 6 lib. 4 glosat multipliciter eam. Primo Suppostorum , vel Miquorum gerentium se vice suppostorum, ut est Mima separata, accidenua miraculosa. Secundo Actiones sunt supposcinum , sed non praesuppostorum , idest, quod prauuppolim talia este, sed mi isti tuorum,idest constitu ut talia uacile, ut Pacci d. 26.4 r. caua, A. ii Hae sunt supposito um Vlianaru