장음표시 사용
371쪽
ι 'o XXI dist Quaest . unica, lib. primi.
xum sinebategorema, primo modo, pure cathegorema, secundim do, Palum sic, S partura sic. Expende secundo , ex Franc. lib. . d. x Q. V. has conclusiones. Prima dictio exclusiua addita potione a Pprie subiecti re*ectu predicati communis non deiermana iubG tua1ed iacit propositionem taliam, sicut istam . Solus Pater est cu4. M- uda conci dictio exclusi ua addita personae a parte subiecti, ospectus ire dicati notionalis proprij, determinat subiectum, dolaciti opinnuonem veram sicut haec, tolus pater generat, o solus nitu, genuia tur, quia talia conueniunt tantum uni personae Tertia, dicti cxclusiva addita praedicato e sientiali,& communi detei minat praedicatum eis diu personae, dimittit propositionem veram oc sciaec, acer est Diu Deus est vera. Quarta dictio exclusiua addita ex parte messic praedicato personali non videtur admitti in diuinis, scut hac. Mezc: solus generans de virtute sermonis videtii importare, quod 1llet qui generat sit simpliciter solus, sed quia scriptura videtur uibueris 1uudinem in diuinis, iuxta illud psal. 1. Tu es soliis mus ιdeo ut initelligendum,quod dictio exclusi uino tantum repugnat te min. eucri itali, scut per sociali, eo quod pei sonalia sunt multa , essentialia vc1 non multiplicantur bideo rationabilius est dicere, Deum totum, uαι patrem solum. Haec Franc. algius addit duas alias coucius Onc.. PIι cli,dicato exclusiua addita termino communi respectu etiam i ταωLatiquod sit terminus communis est vera, ut solus Deus et Ommro M. Alta IR, quan a solus, deteri nat extremum ata solutum , Oum Osedine ad aliud extremurn facit propositionem non exclusivam, sed de subiecto excluso tantum S potest addi indiflarenter, tam visenuibus, quam notionalibus,4 in isto sensu conceduntur istae . Tanuam pater est Deus, tantum pater creat, pater est itidus Deus, Sic de alijs. At virum ista sit vera' lorus patere: pater. Dic de sinchaingoremati co, cathegorimatico,de secundo est vela, de pii ino alba D. Thomas d. a r. sci p. notat in ista propositione, solus pater est Deus, est d, stinguendum, solus, aut potest negare persenam, ut sit sensus , nulla alia persona patre est Deus, 4c est visa, aut tenetur neuti aliter,ac tunc sigmncat, quod nih1l aliud a patre est Deus di sic eli cra nam
licet filius statius a patre, non tamen aliud. Iacobus Scotus lib. I. d. xi Q. v ad E. tenet, quod dictio exclusiua addita relativo
excludit correlativum. Orpostum' a patet ex illo dicto crammund Philosophi. Vnum correlatauum est de conceptu quicuitatiuo alterius Iucar. Resp. In via Doci subi teneudum est dictionem exclusum excluder correlatiuum, si addatur telativo, idque se patet. Dictio exclusua ea cludit omne illud, quod non cadit sub distributione signi uniuersalis additi resativo, sed relaimum non cadit iub distributioneigna uniuersalis additi suo correlativo, ergo cxc, Tum quia sequeretur unc, quod
haec est salsa. Solus pater est pater, dbibliis illius est filius, imitian
cla me omnes tale, sui veloe.Tum ea Arist. 1. Phisa arguente In ania- quos Si autum principium est, principiat uni non est ergo correlat Dum non est de intellectu correlativi. Hanc opinionem Lenti initionis Alphon Bassii Rubi ou. Occam etiam d. Ei pr. s. quod dictio exclusio addita relativo excludia correlatiuum suum , ex hac optaroue vexa. sequitur quod omnes propositiones exicusve, quae sunt de praedicatis,
quae non tollunt accitui relatii, tus in lac citcii, stat aliam vi
372쪽
XXI. dist. Qii est unica, lib. primi di 1
quae sunt de medicatis , quae possunt inesse uni nne altero, poliunt esse verae. Vnde haec est vera, sol, pater generat,4 haec est simpliciter alia, solus pater est quia sequitur, Pater est, ergo filius est filius est,
ergo non ibius pater est. His visis,clico ad formam contradictioins,dum assumitur. Vnum correlatiuum est de conceptu quiddilatauo alterius. id eli falsum. Nam relatiuum non elide intellectu correlativi, sicut saliquid eius, ut puta pars essentialis, vel integralis , sed sicut aliquid, ad
quod terminatur intellectus eius, ut docet Scotus Aa I. pr. in I s. uniuersalium sol u. s. pDncip. c clarius, estque locus proprius s. Praelitica Dices, talio exclusiua non excludit id , quod de necessitate
sequitur illud cui additur, sed unum relatiuum necessario sequitur rei quum, ergo c. Dic , nego assumptum,4 ut dictum est , si praedic tum sit commune ambobus, tunc talis propositio est salsa, si vero non sit commune, poterit esse veta. Dices adhuc, dictio exclusu non ericlum accidens sui subiecti, quod contingenter sequitur, ergo non
excludit relatiuum , quod nece ilario sequitur Dico, ideo dictio exclusiua non excludit accidens, quia inhaeret subiecto , non autem sic suum eorrelativum. Dices tandem , Saepe nnbo correlativa incidunt in idem, ut mouens , horum, ergo dictio ex lusivo addita viai non exis
eludit aliud. Dico. In isto casu, si non excludat, est ens per accidens, ratione talis coincidentiae, vel dic, quod si non excludat id pro substrato , excludicramen ipsum pro sormali. Basolus dicit, quod hoc habet intelligi, quando relativa sunt distinc tasubiecto, seu supponto. Sicque patet ad presens dubium. Vigerius notat, quod in propositionis bus de secundo adiacente, dictio exclusiua addita non excludit Bargius vero ait quod excludit M tales propositiones esse salsas, quia Prae
dicatio competit ambobus, ut iam sup rius dictum est q
373쪽
r. ωρ γι UZI OT VI lib. t. l. G. 4 v. Distinctius potest aliquid
LP a M' significari, quam intelligi Oipolitum patet ex Scoto
pollumus alicui, nomen imponere dato, quod non a cognOlcatur. Contia, dicit Scotus, quia voces signi-
Licant me antibus conceptibus, ergo nihil potestignificari, nisi coctoicatur. Is AE Resp. Et primo dico,quod Scotus 1 Meth loco citato, arguitiue se haberi, secundo, Sco Vult, quod cognoscatur, sed non ita periecte, scut gnificatur, cita est necessaria cognitio, sed non distincta. Expendeta . Circa hoc est positio Uio. 4co Thomas vuult, quod aliquid noni test distinctius signi Maii, quam concipi. Et e 3 p. sum. H. arti .
Haec colliguntur. Primum Deus potest nominari diuersis nomistibus. Secundum,nec Angeli, nec Beati, nec aliqua creatura possunt De ut inominare proprie iub ratione sue infinitatis, quia sic, cium non cognoscunt, mihi potest nominari, nisi eo modo, quo cognoscitur . Tertium, Leat possunt nominare Deum eo modo, quo pium intelligunt. Quartum,nomen, quod Beati imponunt Deo, non Potest este notum viatoribus. Quintum,Viatores secundum modum suae cognitionis possunt Deum nominare, eique nomen imponere . Haec omnia habent
pro funda metito , quod res non potet normnam, nisi eo modo, quo cognoscitur,4 quod nomen significat conceptum in conceptus ignificat rem , quod quidem in via Scoti non potet stare . Nam nometa significat rem , mediante conceptu, ut patet ex Scoto d. 27. Q. r. lib. I. istu proprius locus et tri de Interpr. Q. a. ubi Sco multis sensatutun tarnentis probat voces significare res, non rerum conceptus. a. Iaralas Scotu lib. I. d. o. Q. V. Viator,ait, Potest nominare Deum aliquo nomine significante Essentiam lavinam, Ut haec Oppositum patet ex Aug. s. de Trin. dicente. Non solum mea vox silet, sed . Angelos um,ergo Deus est innominabitis.
Ities, Rei p. Hic essent multa dicenda de nomine Dei, quae tanquam nota mitto;
At si quis velit denominibus Dei plurima videre legat Hieron. t. a. Epse stola ad Marcellum , ubi ponit decem nomina Dei. Legat Petrum cia, latinum contra Iudeos, ct videat Albertum de Padua cim. 3. super Epist Christus allistens: c. Et dico addictum Aug. ut dicit Sco in Repor lib. I. d. o. Deus non sufficienter exprimitur, ideo ex hoc dicitur, quod vox fleto c. Dices Aug. lib. 6 do Irin ait Verius cognoscitur Deus, quam dicatur, sed non potest cognosci, ergo nec nominari. Itesp. Scotus in Repor quod verius cognoicitur, quam dicatur, com- Parando
374쪽
X XII dist. v sh prima, lib. primi. cis
rarando veritatem ad signum vocale, quia cognitio est signum natur te, Quod est verius, quam vocale, quod non esset ad placitum. Dices adhuc Augustinus . de Trin. ait non potest per humanum seimonem exrlicari inesp. quod non sotest explicari per sermonem statur Dices amplius. Paulus 1.ad C .c. I 2.dicit,quod audavit,quein licet: miui loqui, quanto ergo magis et Hiefabιlas ille, qvi talia dixit, scilicet Deus. Res Daco Deus dicitur ines abilis, quia non potest perfecte in telligi Vei dxitur inestabitis rei sec u creaturae omnia, ab aliqua ta- meti cimiuia potest prehenda tarende Jhomas Angi rei p. quod non signum Iccita non conceptum maxitque multa, quae nol recitate, Et addai ex Aug. quod quis concipit animo, lingua sequente declarat. Dicitur ad id , S ad omnia, quod cognoscimus, ex quibus pommus adsignificalidum,s ed non ita perfecte, sicut Isigna illa si-riusicant , quae imporum ad significanduin illas res per tacita signa M. uicat
iv in intentionem sic ait Omnis intentio secunda est relatio vi attonis, non quaecunque, sed pertinens adeo tremum Q vel actum intellectus componentis,in diuidentis, vel οὐ saltem conserentis unum ad alte una Ci post in hu-
. Me . L ei stationis non est nisi comparatio passiva, lucve io
Resp. Aniequa in satisfaciam contradictroni,pauca sunt exponenda de oriar ,&secudaimetione, quid sit parma, antietio Occa,&Gabr o
s ait Prima inretio est ens realiter existens Rubion Prima intentio est uniuersaliter omnisi es , siue in anima, sue e tra animam is mo
nonestata ab alia, ab actibus cognatiuis. Vnde secundum unim te intelligibiles, .abitus, Matia, quae sunt in anima, iunt tam I entiones, ed non sunt actus cognoicii tui. Lianc. d. xi O meit, quid non si sucundo quid sit Prima intentio non est abditi ter ligenda, non es sine unci igibilia, no ait quidditas obiecti in a
375쪽
, si XXIII dist. Quaest unica lib. primi.
cognito, non est quidditas inesse intelligibili. Deinde dicit Prima intentio est quidditas inesse quidditatiu , intelligo autem per quiddisetatem in elle quidditativo, quidditatem praecisam lab omni alio, quod non est de primo modo dicendi per se. Haec Franc. Hi deuiant a via
Sco. Idcirco Scotistae, ut recitat auratius in i uniuersalium, dictis niunt primam intentionem . Prima intenta est primum obiectum
cognitum , vel cognoscibile in actu recto, vel actu reilexo c. At comuniter sc dissimulat. Prima intentio fit primus conceptus rei, immifinitio est Thom, ut ibi refert Mauritius Bargius sic diis mi Prima intentio est omne id,quod non est secunda intentio. Sed melius sic ea in
dissimunt Scotistae. Prima intentio eli res primo cognita , ut cognita . Maior, notat dii serentiam inter haec Prima intentio,res primae ante tionis, & nomen primae intentionis. Nam prima intentio et potentia.
vel actus vel habitus, quibus tendo in obiectum. Res primae intenta nis est obiectum cognitum. Nomen prime intentionis est signum ad placitum significans rem primae intentionis. Haec quo ad primam in tentionem . Quo ad secundam Occam 4 Gabr. sic eam dissiniunti Secunda intentio est aliquid in anima praedicabile de nomiitibus reru. Fia is . si . Secunda intentio est aptitudo rerum, que conuenit ipsis quidditatibus Rubion sic Secunda intentio est solus actus cognatiuus; At omnia, quae isti dicunt secundas intentiones, sunt primae, ut patet. accipiendo ergo diis nitionem Scoti 13. d. I. quia, nullibi uastate eam diffinit Scotus sicut ibi, ii plura vis videre, consule Maur in uniuersalibus. Ad formam ergo contradictionis sic dicitur . Scotus in . iniuit habere quod secuda intentio sit ens rationis appellauit ea ens ratio . nis,quia per eam immediate causatur ens rationis, non sic immediati cautatur per actum rectu.Vel dic,quod Scotus loqtatur ibi communiter distimendo ens rationis ad mentem Thomae Messorum , c. . ἔζεἰ M. Scotus lib. I. d. 23. ad B. dicit. Res autem non videtur dicere secundam intentionem, tamen est communis tribus personis, numeratur in eis&c Oppositum dicet e videtur Scotus 2 Q Quot ubi ait . Res est quid aequisocum, Mest communis non solum realibus, cintentionalibus, sed etiam postiuis,in fictilijs.
Resp. Res quemadmodum capit Scotus rem in quolibetis in est quid
aequivocum, sed non est sinplicter aequivocum . Ob id Scotus utitur civerbo, videtur d. 23. p. Res autem non videtur dicere secundam intentionem c. vel recurre add. communem de re, ut venit a Reor reris, quod est opinor opularis, velit res dicitur a ratitudine,ut docea Scotus lib. I. d. 3. Q. s. 4. Dcis M. Scotus lib. t. d. Σ3 incompta quesiti accepta dissinitionem personae datam a Riccardo . de Trin. cap. 2 et Persona est incommunicatis existetia intellectualis naturae. Oppositum Patet sic. Nam materia prima non communicatur nec ut quo nec ut quod, tamen non est peis na; ergo persona non est incommunicabilis exilientia.
Resp. Scotus, per incommunicabilem quo, non intellexit ipsam forma taliter, sed etiam intellexit incommunicabilem per modum partis. quod non conuenit materiae. Nota, quod ratio personae in diuinis est relativa; sed in creaturis non est absoluta, nec relativa; cum absolutum cerelatiuum dicantem positiuum ducant ens positiuum sed procubstrato tam in diuinas quam in creaturis est ens absolutum, sal, tem
376쪽
tem in ereaturis,3 in diuinas erit eris aggregatum ex absoluto, tela tuuo. Sed an pertina dicatur viai uoce de personis diuinis Resp. Planci ib. r. d. 13. . Quod sic in bene inquit. Deinde dubitat. An per kna dicatur,niuoce de creata, cita creata. Rei p. alfirmative. Sed id non potest stare, quoniam ratio personae in diuinis est postiua,quam concomitatur triplex negatio, scilicet actualis, aptitudinalis, d pote id tialis; sed in creaturis est tantum duplex negatio, cui nullum positiuum Grret pondet. At positivo puro, di negat tuo nihil est univocum . stes. Intellectus certus de uno, dubius de duobus c. sed in pallione Christi , qui potuit esse certus, quod aliqua pei sona patiebatur,dubitando, an esset persona creata, vel increata,vt aliquis inlidelis ergo C. Dico quod illius certus non fuisset super conceptum perlonae formale, sed tantum pro substrato sicque concedo, quod viri uocantur, sed non prolor mali. Dubitabis adhuc, Si persona de se includit incommunmcabilitatem , quomodo potest elle communis tribus y Rei p. I ran C. quod ratio formalis persenae est incommunicabilis,ut supponit pro substracto , non autem Ut supponit pro formali, quia tunc non repugnaς
fibi communicabilitas . Dices ergo communicabile ei it incommiam cabile Resp. quod persona in is communi, quae commianicatur,ersonis est persona ut quid, Se est natura , ut modus , dc non est periona, ut
- Scotus lib. r. d. 13. ad F. dicit Ab ultimis distincti uis,&constitu truis personarum nihil potest commune abstrahi. dictum de eis in quid quia illa sunt primo diuersa, idest nihil id ei e aluer includentia idque
etiam dicit . N. lib. r. Oppositum liabet eamet d. 23. r. ad A.a guendo contra Egidium, ubi ait Ab ultimis constituti uis potest abit rani aliquod recie commune primς intentionis. Hoc idem habet lib. I. d. a. p. a. Q. r. i. pr. L in . Resp. Vigerius sic conciliat, quod Scotus concedit conceptum communεvniuocum, sed non vituli ce quid di lum , istaque distinctione vult contradictionem esse solutam. At ista responso non evacuat,quo niam Scotus locis citatis, concedit conceptum abstractum ab ultimis xonstitutius univocum vni uoce dictum quid. Resp. quamuis de hac controuersa alibi dixerimus, nunc dico sc Conceptus abstractus ab ultimis constituti uis in via Scottim uoce in quid predicatur Ad. l. iarn autem Scoti quod non potest conceptus communas in quid verum , est, quod non abstrahitur conceptus communis realis, sed non negat conceptum negativum haecque restonsio elicitur ex Scoto d. 16. P. N ex verbis d. a 3 p. Nihil idem realiter includentia c. Dices, Sc cus d. 13. pr. Negat conceptum quid litaritium. Dico, negat quiddit citium realem , communem correspondentem illi negationi comm nem in communicabit irati, ita quod merito illius inellet talis negatio. nois . Sciatus lib. t. d. 13. in v. ad G tenet,quod negatio potest esse communis Pluribus, legatio eiusdem rationis, tamen non inesset illis pluribus
per aliquam amrmationem communem illis, sue per adi quod posit suum commune illis Oppostum habethb. r. d. . in I. contra Tho. Malibi, ubi ait Negatio non potest ine: se alicui , nis per aliquam
377쪽
196 XXIII. dist Quaest unicas ab primi.
si mationem in illo, scut non lapis, non conuelut liomini, nisi propter aliquam assirmationem, siue propter aliquam realitatem ros-tiuam existentem in homine, cui repugnat alii imatio lapidis, S sic discit in proposio, quod illa negatio communi, non Potes competet ε feriora, nisi per aliquod pontauum vel a firmationem millo, S non est necesse, quod competat soli per aliquod positiuum commune in in sei oribus cic. Haec Lich.
7 ia bus Scotus lib. t. d. a 3. v. in calce dist. ait Potest ci, quod ab indiuiduta non tantum potest abstrahi pecies indiuiduorum , quae dicit quid ditatem , sed etiam aliquid quas proprium . Oppositum habet 7. Meth. R. 7. lib. i. d. 3- in D&lib. x d a Q. 6. lib. q. d. I. in a caι. eis Dicunt aliqui, quod Scotus d. 13 ib. i. volvit, quod tali concertus eri et communis, S tamen quod esset tantum negatauus. non astra matruus, sicut est conceptus speciei. Vagerius nodicu. , quod talis conceptus est postiuus non tamen dicitur viriuoce de iis indiuiduis, nec ii quid, ted tantum denominatiue, ut puta, aliquas conceptus tra-scelidensesctu denominative de ipsis constitutinis Licia sic ait, quod talis conceptus dicitur quas proprius, quia non dicit quidditatem . At Franc. 23. d. c. A. ad hoc sic respondet. Sed circa ilia sunt adhuc aliquete dissicultates Prima Vtrum a principijs constitutivis possit a strahi aliquod commune Dico quod siccista constitutiva sunt tres rotationes, ergo Iatio relationis numeratur in eis c. I. Unsequens est ei uni uoce communis, S confirmatur, quia ratio dimnitrua relationis conuenit paternitati, in quantum relatio es, quae etiam cozuenit filiutioni, in quantum est relatio, scilicet,esse ad aliud, ergo relatio est eis communis. Si dicatur, quod itima constitutiva sunt ptimo diuersa; primo autem diuersa in nullo conueniunt. Potest dici, quod in creaturis, licet ultimae disterentiae snt primo diuel in tamen eis, quasi denominatiue conuenit secundum unam rationem, ratio primae diueruei statis, quod non est aliud, nisi non habete quidditatiue ali tu cinmune , sed tantum aliquod consequens quidditatem. Ita potest dici in
proposto,quod ratio relationisdicet decatur secundum unam rationcmiae constitutivis personarum , non tamen scitur inquid eo modo, quo
genus dicitur in iud de specie, quia tunc essent composite, vel saltem resolubiles dicitur tamen de eis eo modo, quo Lenus de dirierentijs, sicut dictum est superius, quod ens dicitur de praedicatis, quae Onuς-niunt Deo, creature. Haec responsio ad dubium Sco aegregia est,&tantum censuranda est in eo, quod alti relatio praedicatur quidduariue, in quid de diuinis personis. Dices. Vnde est , quod ab ultimis constituti uis diuinarum personarum abstrahitur unus conceptus in quid dictus de eis niuoce . non constituti uis indiuiduorum, seu singulariucreatorum Ratio est, quia haec faciunt unum per se, non illa,
378쪽
a. t.bus V COTV lib. I. d. a . in v. ait, quod in Deo non est
numerus simpliciter, concedit i tamen ibi numerus
secundum quid, scilicet,cum hac determinatione personarum. Oppositum patet sic. Nam Oet. . e Trin. dicit. Illud est vere unum, in quo non est numerus Personae autem diuinae sunt verithme,num. ἀ εα ergo,&c. Reip. Pro ista diasticultate hec sunt notanda Primum , si numerus capiatur, ut dicit, natatem formalem, aliam ab unitatibus materialibus, vetenet d. 12. lib. . tunc numerus ullo pacto ei in Deo . Secundum, si numerus sit tantum Vnus unitate aggregationis , nec hoc modo numerus est in Deo. Tertium, Si numerus tantum habeat elle in intellectu nec numerus sic est in Deo. Quartum Numerus a parte rei non est in Deo simpliciter. Quintum. Numerus est in Deo cum determinati ne tollente amperiectiones, quae solent numero accidere, o c. Franc. d. 24 P. Qi, circa sinem docet, quomodo, non tantum numerus predi camentalis, sedeciamrascendens est accidens rebus numeratis. Alphon dicit, quod numerus capitur bifariam, stricte , scilicet: sic. est multitudo quantorum, large, o sic est multitudo encitatum, quaecunque sint illae, o dicit, quod in Deo est tantum numerus secundo,dcnon primo modo Rubion dicit, quod in Deo est verus numerus, qui
nihil est, nisi res numeratae ille tamen numerus in Deo est Unicum ens, at increaturis, tenendo quod stipsae res numeratae, non est talis numerus unicum is ens sicut an Deo De numero tres dantur descriptiones. Prima est Boetij. Numerus est multitudo ex unitatibus aggregata Secunda, Arist. ro Meth. Numerus est multitudinumeratorum per unum Tertia, est Damast. lib. . cap. 8. Numerus, est eorum aquae datarunt dit Terentia. Hi notatis, dico ad auct Boeti inductam In contrad. Illud est vere unum, in quo non est numerus degenere quantitatis, sed numerus, qui tantum importat ditiinctionem sine aggregatione partium, diuersitate sormae, bene conceditur in durinis Dices Vbicunque est numerus, ibi est totum, pars Verum est denumero praedicamentali, non autem de irascendentali . Dices adhuc. Vbicunciue est numerus, ibi est composito. Nego, quia pluralitas non facit temper compositionem, nisi unum sit in potentia re
spectu alterius. Dices amplius. Si in Deo est numerus, vel est secum cum substantiam, vel secundum relationem . Nec hoc,nec illud, quia in se lunt distincti proprijs nominibus , nec propter hoc conuenit uni
personae nec etiam habet correlatiuum, cum nullam unam relata nem determinatam importet. Dices tandem. Vbi est numerus oportet, quod si linitus, vel infinitus, non potest ibi poni, ut finitus, qu Oo a fini-
379쪽
1 αβ XXIV. dist. Quaest unica, lib. primi.
finitas dicit impersectionem nec Ut in Litutus, quia numerata erunt siruta, cuius oppostum tenetur. Dico Numerus in Deo, quia accipitur cum determinatione est finitus entitatiue, non lamen dicit un-serfectionem cum deteri natam psu in sint uisiuita e sentialiter, ocantensium ut personae. Quae ies. Ninne rus eline eas reale , vel rati Lis Esiens reale extra avi mam pacet, quicquid est obiectum sensus estens reale. Secundo, quod eli per i tu aliquo praedicame .Vo re auellens reale. Tertio, numelia Seli obiectum Aratia ineticae . Quarto, Par se notum ellen Ieale I eddu , c tria Iaciunt quinque est rex se
- ζρ - SCOTVS lib. t. d. xv ad C. videtur dicere, quod perylk rIE . . sona dicat aliquod ostiuum abiit aclum a tribus,
- quas proprium. Oppositum, habethb. r. d.47. ad MLMaj. cm, quod abstrahitur a personis conceptus negatauu
3 M Resp. Scotus probabiliter videtur loquid. F. quod a
me scilicet possit abi trahi Tiribus perloni conceptus nes . Hr tuus, io sitiuus. Et scias, quod de rei Iona creata
non est di ilicultas. Nam in vix coci zelsouac Icata 1 tantum imporia duas negationes, cx hec ei via conm nia, licetim
minales Velint, quod importet aliquod positiuum , ut sate lib. . d. I p. I9. Quol. Et igitur tantum diis cultas de reisona diuina IanaeuScotus in Repori tenet quod a peis ouis diuinita abstrahatur concertus stiuus quem modum tenet tranc. d. 23. r. Q. vltima . Licet sinus dicat, quod colligitur tantum cci certus negativus, addit, quod nullus conceptus positivus potest este vati uocus in Deo, quia, O L M, quod est iu Deo, est de seir . Dica conceptus iste non est univocus in realitate, licet in concepau bene sit. Dices quaerendo utrum sile conceptus communis possitiuus Iu matur ab aliqua realitate i communi adaequata , oi umerata ita tribus realonis, atque ad istas contiacta perditi eientias indiuiduales Dico, conceptus ille realis I Ostiuus, non .est potentiatis , quia nihil potentiale est in Deo, sed eii conceptus accertus a realitate in adaequata, idest imperfecte concepta, sicut est ealitas illa, qua Iumitur conceptus communis entio niti us Dco,d crea. turr Vel si sumatur a realitate ad equatalibus reis in uis ea arx in eis
380쪽
XXV. dist.Quest unica, lib. primi. 299
in eis . in videtur dicere Sco dist ista , quod hic conceptus est disti eius in persosiis. ocelt dici, quod talis realitas non e it diliniata in eis per diuerentias indiuiduales, sicut realitas potentialis increaturis, sed Elt diltiacta aliquibus, quae nullam actualitatem tribuunt illi realitati, nec aliquam persectionem proprietatibus personalibus, d tali actu. litate sumitur ille conceptus iec omnia videntur de mente Scoti4.23. p. in sol. p. du, ubi sic dicit. Omne commune abstractum a personis,
a constitutius earum, vel est conceptus omnino negativus, vel sal iem non est quiddnatiuus conceptus unius ratio ius supple,sumptus ab aliquat ea luace potetitiali perceptibili, Ma sequata Micci:ceptui, qualis est conceptus animalis in creaturis; sed bene ab eis sumitur conceptus quidditativus,mus rationis, sumptus a realitate inadaequata , vela realitate adequata diumeta in eis, tamen non est potentialis. Dces. Constitutiva sunt prinio diuersa , ergo nihil includunt . Dico, sunt primo diuersa in realitate, sed non in conceptu. Vel dic Personae solum in quid naeludunt talem conceptum , non autem continuiseua earum, sed tantum includunt denominatiue, quod a paternitatellia filiatione non polra abili alii concertus communis, vide ichetur x, argumenta Occam id probantia , soluentem.
Desius. ν' urs COTVS lib. I. d. 16 in v. ad L. Exponens illud Da
masceni, Pater Filius ex Spiritus Sanctus secundum omnia unum sunt, praeter ingenerationem, generati nem , procestionem , tenet, quod dictio exclusiua, praeter non excludit alias proprietates patris . Oppositum huius patet ex Scoto d. xi lib. I. ubi vult, quod inaec, solus pater est Deus, est salsa, quiali, solus, X- eludit Filium. Spiritum Sanctum. Resp. Scotus d. xi lib. i. ait est verum logice loquendo, ut ibi patet in , lnera, logice enim disputat de partacula illaeaclusiua . At 26. d. l. e. t
IacobM. Scotus lib. r. d. 26. ad M. dicit . Realitas proprie existenti in creatura non facit compositionem cum natura. Oppontum habet lib. i. d. s.α ubi vult, quod natura dicat potentialitatem respectu singularitaria, ergo compositioiaem. Resp.