장음표시 사용
131쪽
men scit emto , quando continget violatio . ideo' usnec cognoscit , quando est in periculo proximo illos violandi: & propterea non tenetur statim ad poemten.
aiam aD Inquires secundo.' An praeter gratiam habitua. em requirantur specialia auxilia, quae habeant ta
elonem gratiae respectu hominis iustificali Rεspon.
oetne assismati vh. Ita express/ D. Thoin. ins a arta u. Et mohatur ipsus ratione. ' siquidem gratia habit natis ita sanat hominem quanto mad mentem quod relinquit absolut/ rebellionem appetitus contra rationem , & in ficti em carnis, pet quam servit legi peccati , iuxta illud Apost. . ad Rom. Sentio atiam legem in memiras
an is repugnouem legi mentis mea .' ergo praeter gratiam
habitualem requiruntur auxilia per movium gratiae specialis ad seruanda collective omnia praecepta naturalia. Probatur eo sequentia ideo homo in natura pura conis
itus, uel in natura lapsa indiget gratia speciali, quia habet inelinationem appetitus ad bonum sensibile, quod pes pius est contrarium hono rationis; sed gratia ha. hitualis non persecth sanat appetitum relinquens in ho. mine iustificato praedicta inclinatione expeditam ad bonu ensibile .' ergo. Roborat ut hoc Nam stante praedicta reb Ilione appetitus . sunt indebita auxilia actualia au
mper henhoperandum.' ergo requiruntur per modum gratiae 'ecialis ad servanda omnia in cepta naturalia collective. Probatur antecedens .' na propterea in homines eo deletur in putis essent indebita auxilia actualia ad semper hene oparandum , quia adest in eo praedicta rebellio, ratione cuius postulat, ut aenegetur ei aliquan- eo divinus concursus; sed haee ratio ptribat in homine iustificato, stante in eo rebellione appetitui: ergo auxi. ia sunt ei indebita adhuc facta reduplicatione iustifica.
m Dices, resolutionem hane non cohetrere cum Prae4ectenti, o hi statuimus necessitatem gratiae habitualis ad observanda Omnia praecepta naturalia collo: ish. Siqui. dem necessitatem illius ostendimus, ni detur prinei pium
permanens, & exigens connaturaliter continuam, & uni. Lormem collationem auxiliorum , quae requiruntur ad observationem collectivam omnium mandatornm nam ea lium: & si hoe non praestat, videtur nihil praestare. Noe etiam est contra mentem Concis. Milevit. can. 3 vhi damnatur asserens, gratiam Dei, an qua IUBIliemis , ad frulom remisonem Ieccatorum talere , non etiam ad adytitorum , Me non emota, ture ergo . v Et confirmatur. Nam servare
Gmnia praecepta naturalia collecti vh est opus p toprium hominis sani, ut supta ostensum M': sed homo sanatur per gratiam, ut expressh docet D. Thom. ait. q. ergo non indiget ulteriori gratia speciali. Ad objectionem respondetur, quod lichi gratia habi-enalis no praestet homini justificato omnimodam exig n-tiam respecti se ad omnia auxilia actualia, quae requitur urad servanda collective omnia praecepta naturalia prointer prae alam rationem ς praestat tamen aliqualem, hoe est ad diuturniorem collationem eorum, quam non ha4hetet homo in puris conditus, nee a solliori homo ladigus : quia eum se, & omnia sua reserat ad Deum ulti. mum finem, quodammoso ex hoc rapite reprimit a p. setitum sensitivum: iv propterea collatio plurium au. diis totum, quae non elt debita homini puro, & lapso, en dedita, & e naturalis homini iustificato , & hie abs que alia gratia spretati polost permanentius observare praecepta iichi non omnia collectivὸ Et in omni homine,Dψὸ iustificato, livὸ lapso, si vh puro attendendi sunt in. cliuiduales cuiuslibet conditiones, & complexiones, &habitus vitiosi ; bona, vel mala educatio; honesta , vel inhonesta amicorum conversatio; plurium, vel paucio.
eum occasionum,& negotiorum Occiirsus quibus attentis,
et exieris paribus , ab Iubio gratia habitualis consert exi g ntiam ad auxilia actualia . ni diu possit homo obser. vare praecepta , quae non posset per idem tempus servarasne illa, lic/t non conserat ad Omnia collectis8. Hi ne aperth constat e etentia hujus resolutionis cum prae
cedenti. Confirmatio prae cenpata manet ex nostra ratione.
Siquidem, ut in ea insinua ψimus, homo solum sanat ne
per gratiam quantum ad mentem , non vero perficiδquantis mad appetitum. Et propterea quantum ad hoc integritas naturalis excedit gratiam habitualem ἰ quamis
vis hac ex aliis capitibus excedat incomparabiliter ita.
D p. t. aed Necessitate gratiae.
tum naturae integrae in linea tantum naturali. v Dubitata tamen ab aliquibus solet, an praedicta auxilia juxta re gularem providentiam de ant esse super naturalia i Setihrevitet responsetur negati υδ . quia observatici omnium est naturalis, sicut observatio eujuslibet seorsim sumpti.
si Ex quibus omnibus inferri valet, quid dicendumst de homine justificato ut tali respective ad praecepta supernaturalia. Nam de eo eodem modo discurrendum est quoad illa praecepta tam divisivε , quam collective sumpta, aede homine lapso. & maxime in pueris comdito in ordine ad praecepta. Quocirca sicut homo purus , aut lapsus sine speciali gratia potest Omnia praecep a naturalia seo sim sumpta obseruare, seeus vero Ollective et ita homo iustificatus potest omnia praecepta supernatu. talia sumpta divisivὸ adimplete, non autem collecti vh. Sed aes huc dubium aliud insurgit: an auxilia regni. sta per modom gratiae specialis dentur ad posse, vel solum ad agere t Videntur enim ex ona parte requiri alpes, & non soluti ad a rear quia au eande γε vides istiam, ad quam spectat clare homini vires suincientes ex parte actus primi ad aliquam operationem, spectat etiam reducere eas aliquando auactum. de in aliquibus indi .idnis ut incinctisὸ potest ostendi, & ex dictis constat rergo si inedicta auxilia supponunt vites sussicientes ad seris vanda omnia praecepta collecti vh , non sunt effectus privid titiae uilii 'h ah ea, quae consiti praedictas vires, proind3qne non sunt specialis gratia. Ex alia parte viis dentur dari tantum ad Mere: quia suppostis viribus propriis respecti vh a I maecepta naturalia cum gratia ha tuali. de colla in auxiliis e scacibus, homo non solum absolute: sed θtiam coma tuta litet servat maecepta. Adderia ita nihil aliud videtur assignabile, quod se teneat eκ arte actus primi pidi ter proprias vires, & gratiam ha
Eu his tamen partibus eligimus primam cum N N. Salmant . in hoc tract. disp i num aaT. Ad quam eligendam nos convincit ratio pro ea insinuata. λs rationem vero pro secunda parte allatam , Responcitur, quoa absolute loquendo nomo cum virihus propriis , sive com gratia habituali, eollatis ei auxiliis emcacibus, set saret
Omnia praecepta eollocli υρ, non tame a connatiataliter quia non haberet ex parte actus primi omne id, quot requiritur ad exigentiam completam praedictorum auxiliorum. v Ad additamentum respondent NNSalmant. loco proximὸ citato, quoa an vilia requisita ex parte actus primi consistunt in continuata coratione illustratio. num ex Darte intellectus, & piarum affectionum ex parte voluntatis, addita simul evierna D-i protectione, quae omnia eomplent sussicientiam in ordine ad servanda omnia praecepta collecti vh. Sed quia ad haec auxilia manet ea. uem dissicultas, ut consideranti constabit: Addimus nos, coci sitii auxilia actualia repti mentia motus appetitus sen stivi. quae sunt quaedam participationes integritatis in talis , cum quibus couseruntur etiam anxilia effracta. De iis non potest dubitati, quod se tenent ex parte actus primi, non per modum principii exequentis, sed praeis cish per modum principii subiicientis appetitum rationi,
scut de ipsa integritate solet, & debet diei.
DUBIUM RUtrum ad ravguam pereandum venialis errequiratu peciale gratiae privilegium P
sa LXaminatis viribus arbitrii nostri, relat E ad ea quae T. inligant sub mortali: rectus ordo postulat, ut eas
consueremus in ordine ad vitanda peccata venialia . Et
in habita notitia distinctionis peceati moetalis a veniali ,& divisionis hujus in psceatu veniale ex genere, dc in veniale ex parvitate materiae ,& veniale ex impet secta deliaritatione ex dicti trare praeced. disp. a. dub. s. Supponimus primo tanquam de fide eontra Lutherum , hominem lapsum posse vitare peccata venialia saltem viribus gatis. Ita diffnit Τrid. sim s. can. 2 s. his uerbis: S
fide, contra Iovinianum, hominem iustum posse peccare venialiter, & peccatum veniale cum gratia coni-gere. Ita idem Coocii. sisI. o. can. aa. tibi dissitiit si quis
132쪽
Dub. V. Utrum ad nunquam percandum venialiter requiratur c . Ias
feminem semeti rimatum dixerit amplius pereare non posse.
nauemast. Isque prohari potest mille testimoniis sacra scripturae: pro quihus sussiciat illud Proverti et . Septi sentu endet Iovi. u suppoclimus tertio , contra Pelagium , propriis viribus non posse hominem per totam vita vitare peccata venialia, ut ex dicendis toto dubio constabit. Supponimus quarto ex dictis dub. praeced. hominem sine gratia habituali non posse vitate Omnia peccata v e vitalia: quia haec innumerata sunt, & sequentius occurgunt , quam mortalia, & propterea dissicilius longe est vitare venialia, quam mortalia ergo si gratia habitua. sis est necessaria ad vitanda omnia mortalia collecti υλ, multo magis necessaria erit ad vitanda omnia venialia
etiam collectis/. ' Supponimus tandem, hominem sal
tem justificatum posse vitare absque ulteriori gratia plu-ra precata uenialia divisive. Dubium tamen est, an prae
ter gratiam habitualem , & auxilia ex lege communi fratiae ei debita sit necellaria alia specialissima gratia quam pris ilegium sperauhssmiam vocamus ad nunquam peccandum venialiter Circa quod r plex versatur sententia . Prima asserit , posse quemlibet iustum cum auxiliis communibus gratiae M.
hi tualis toto vitae tempore vitate omnia venialia quam
vis addat, quod nullus defacto vitabit Ita Vega in Con.
cit. Tris eap. t 4 See dis docet, praeter gratiam habi tualem , & auxilia legi communi corresponcientia, necessarium esse speciale gratiae privilegium . Ita communiter Theologi qnos sequuntur NN. Salmant. in hoc tract.
disp. a. Cum quibus sit. s. I.
a H Ieendum est iustum non posse per totam vi 1 tam per solas vires eratiae habitualis , & auxilia de lege communi et eoi respondentia vitare omnia venialia. Haec assertio se propolita est de fide, & diffinita a Concit. Trid. sess. 6. ean a . hit verbis :& qias
durete , bominem semes j otiarum tege in rata vita pecca ea omnia, etiam inniata , Dirare , nis eae speciati DN pri. Dio, quemadmodum de B Virgine tenet Melasa aratrumast Et probatur ratione desumpta ex sacra Scriptura ad
hanc formam redacta : Nam si homo posset eum solis vitibus gratiae habitualis, & auxiliis ei correspondentia
hus vitare per totam vitam omnia peccata venialia oli.
qui iussi defacto vitarent; hoc non potest admitti: ergo homo non potest cum solis vitibus gratiae habitualis, ct auxiliis ei de lege communi correspondentibus vitare
omnia peccata venialia per totam vitam. Minor est certa
de fide . Et colligitur ex pluti hos testimoniis sacrae Scrimi urat , praecipi e ex illo Proverti I Septus enim eadae binas . Et illud Matth 6. Di, te noli, debato nostra . Iu x aquae vertia dissi ait Cnocii. Milevit. can. P. Item pluetiit, titςiacumque dixeνιt, in oratione domuisa adeo dicera soneros,
D atra nobis deblta nostra neo tis seipsa dicant, sedira Hiis 'ia sunt in suo populo Decatses, anathem M. Sequela vitro majoris , in qua tantum potest esse dissicultas. pectatur. Τiam quia ad suavem Der movi dentiam spectat Omnem virintem reducere ad actum suum proporticinatum saltem in aliquibus individuis, ut incluctivὸ potest ostentii. Tom etiam . nam omnis virtus ex se iassiciens& completa ad aliquem actum post a. iat eooeorsum Dei saltem pro aliquibus vage ad talem actum: ergo defacto illum conseri r ae proind/si iustus habet in gratia habituali seruientes vires ad .itanda omnia peccata venialia, aliquibus austis e sert de facto auxilia e Meacia ad ea vitanda . Tum denique I nam , ut .nquit Phylos a Physic. Uniamquodque eue natural to agit, ara natum est opi, & scut natum est agi, etiam agite ergo si iost ut habet lassicientem vim ad vitanda Omnia venialia. de facto sunt plures justi, qui absque ulteri ri speciali nratia illa vitant per totam vitam. 94 Respondebis cum riga cap. ai. in Trident. sus ficere impotentiam motalem, quam qnilibet justus habet ad vitanda omnia peccata venialia, ortam ex Pluis rimis Measionibus & impedimentis ad ea vitanda, pro ter quae Deus nulli tenetur conferre sua auxilia effra. cia ad eorum vitationem per totam vitam; quamvis
nullus si , qui ratione solitis gratiae habitualis noci M.
Nai suffcientem potentiam physicam . Quam doctrinam complectitur, & late propugnat Illusitisi. Gωον itiptas disp. 43. I q. & s. Sed haec evasio, & doctrina sustineri non potest
Primo, quia videtur esse contra mentem Concilii, quod damnat asserentem, quoci homo cu lata gratia habituali
potest absolute vitare per totam vitam Omnia peccata venialia; atqui juxta solutionεm in satam homo potest absolute citin sola gratia habituali vitare omnia peccata vena alia per totam vitam: ergo non est sustinenda. ' M- M3. Nam ubi auost potentia phylica,& expedita ex parte actus primi, etiam adest exigentia ad vitanda impedimenta otta prνcish ex continuatis occasonibus peccatidi ven aliter I ergo etiam adesset in justo potentia moralis. Tertio, & ad hominem contra Godoy Nam ipse arguit disp. 33. num. 38 contra Lot cam, Conceis cientem potentiam physicam ad victoriam pravis tentationis cum impotetitia tantum morali, in hunc rem dum. Impotεntia tantom moralis orta ex impedimen.
tis extrinsecis soldm arguit magnam dissicultatem; sed haec, supposita potentia physica, en vincibilis ergo si. militer, supposta potentia physca in homine insto ad
uitania per totam vitam peccata venialia, poterit viri. bus solios gratiae habitualis , & communibus ejus au viriliis superaro omnem clim cultatem ortam ea impedimentis exitiosicis . pro iideque vel non adest in eo impote tia moralis, vel adest impotentia physica . Errhea ν INam magna illa dissicultas uel pestest vinci absolute se. lis vitibus gratiae habitualit; vel non 8 Si dicatur sti.
mon et eo non est impossibile Iuliue moraliter . si di
catur secunnum: ergo adest etiam impotentia physica; cum sola gratia tio. dεt vires lassicientes ad illam vim
ss Probatur secundo ratione D. Thom in praes artis. & quaest. et ia Veris. art. ia. Et reducitur ad hanc formam I nam ut homo iustus possit per totam vitam vitate omnia peccata venialia omnino requiritur, quoa vel ligetur semes, uel extinguatur; sed hoc non praestat, nee pra stare potest gratia habitualis, quae com . muniter est in iustis: ergo eum solis vitibus gratiae ha-hitualis homo austus non potest per totam vitam vitare omnia peccata venialia. Minor supponitur. Et major probatur ' Tum quia semes non limius, aut non e tinctus est eausa, ni sequentissime insultent motus e ita rationem . eam praevenientes , as quos superandos necessaria est continua vigilia, & consideratio ad Omnes circumstantias; sed gratia, quae non ligat, aut extin guit fomitem, non praestat vires ad illam continuam vigiliam, & considetationem remo nec praestat vites ad
numquam peccandum venialiter . Tum etiam . nam
propterea homo in statu innocentiae poterat facilὸ ui tare omnia peccata uenialia collecti vh: quia fomes erat extinctus, vel ligatus, itant nolins motus appetitvs in ordinatus insurgere posset, ut vidimus tra'. prae disp. g. du, a. appetiti. idemque dici solet de B Virgine erisgo , ut homo possit vitare omnia peccata sevialia per totam vitam, necesse est, quod semes ligetur, aut ex t laguainr . Τum denique I nam eo ipso , quod lames non sat ligatus, potit , ut denegetur e cursus ad vitandum consensum in omnibus ejus molitas collectiveremo idem quod inius. 96 obiicies contra hane rationem Noo ligato, aut extincto somite, potest homo iustus vitare omnia peccata mortalia , ut e stat in confirmatis in gratia re go etiam potest vitare omnia peccata venialia . Et
confirmatur. Nam omnes motus omnino pret venientes
ratione in non sunt peccata venialia: sed solum illi qui per rationem possunt pesveniri poterit ergo Deus ita assistere rationi cootinuis auxiliis effracibus, ut omnem sensualitatis motum liberum vitet, & nulli eonsensum praebeat , non obstante semite peccati. Ad obiectionem respondetur , concedendo anteceisdem; & necando coasequentiam. Et disparitatis ratio est .' quia sine plena ad .etientia possunt plura venialia committi, ad quae vitanda necessaria est perpetua vi. gilia ea parte hominis; es quia non potest homo. non existincto semite, esse semper vigil ad motus appetitus sit, stivi vitando , ni inquit D. Thom. non potest non Nira peccata venialia ex impet secta deliberatione eom.
mittere. At quia peccata mortalia non committuntur,
nisi ex plena deliberatione, nulla adest repumantia in
133쪽
ao, quod adhuc non extincto semite, di stante plena
advertentia, Ac vigila, vitet omnia mortalia. Ad confirmationem respondetur , quod si Deus itale g retet, ut homini justo assilietet assiduis illius au . miliis , operaretur supra exigeni iam gratiae habitualis communiter datae.' nude in collatione illorum e si ire rei specialiss .m gratia, quae necessaria est ad vitanda omnia venialia collective , seu per totam vitam. Alia objectio potest proponi coarta rationem. Ex qua videt ut colligi impotentia tantum ad peccata ve. oialia ev imperfecta deliberatione , & ex su reptione appetitus vitanda ergo sne specialissima gratia poterit altem homo vitare omnia peceata venialia , quae sunt talia ex objecto, aut ev parvitate materiae.' ucut haetation potest vitare omnia mortalia . Sed de hae te non. nihil dicemus num seq.
l-gium , seu specialissima gratia, quae coesertuitos avi vitaiada omnia peccata venialia per totam vitam i s R-spondetur cum NN Sal m. in praes num. 23 q. consistere in quadam uispositione intrinseca ligante similem. Ratio pst quia contrariorum eontraria debet esse causa: sed semes est radix, cur homo iustus non
possit vitare peccata venialia per totam vitam.' ergo
Iii'. tio, aut extinctio fomitis, quae nequit fieri nisi pes aliquam dispositionem intrinsecam , est causa, ut possit moti peccare venialiter . 'I Et consimatur. Nam homo
iustis; sive hoe specialissimo Wivilegio potest vitate collectiv8 Omnia peccata venialia, quae hunt ex persecta deliberatione, quia non est masor ratio de isti , aede peccatis mortalibus; sed posita uispositione intrinseca , per quam semes extinguitur, aut ligatur homo non peccaret ex sitheeptione appetitus , cum ibi non essent motus pret venientes advertentiam rationis a rego posset absolute vitare omnia, media illa dispositione extinguen. te, ant ligante fomitem. Roboratur hoc per exclusonem aliorum modorum dicendi. Primus est Suarii asserem is tom. a. in . partiset. 4 art. q. hoc privilegium cons stere in dono confit inationis ad non peccandum venialiter. Qui refellituese , nam dotium confirmationis praestat quandam impo. tentiam ad non peccandum I seu stante privilegio ad posse non peccare senialiter , potest flare potentia ad peCeanuum venialiter, ut liquet in Adamo, qui habuit po. tentiam ad non peccandum mortaliter , & venialiter, simul habuit potentiam ad peccandum mortaliter, ut expetientia docuit c ergo privilegium hoc non consistit in dono confirmationis, sed unum ah alio est separa hi
re, licet ii, B. Uirgine a prima sui sancti scitione smul
Sescundus en Vam Σ, docentis in inaes dila I 8 cap. 16. num. IH privilegium hoc eoos stete in assiduis cogitati nihils congruis, quas Deus cotistret se privi. Iegiato in singulis occas ibus peccandi venialiter et cum quilibet iustus habeat potentiam phys eam ad omnia
venialia vitanda, coniunctam tamen cum quadam i m. potentia orta ex fiequentissimis occasonibus. Hie au. Eem mouus quoad Omnes suas partes satis impugnatus manet num. m. Sed nullus alius modus restat praeter
supra assignatum e dicendum est ergo, quod consistit in quadam intrinseca dispositione ligante, ael extinguente omitem. I Et ut quaedam Ohiectio, quae ex dictis num.
37. potest insurgete , maneat praeoccupata P Notanda on cles tina D Ihom. g. pari. quaest. Is .art. I. uhi ait. Ω-αδ visus is Hrquo fuerit magis perfecti , tanto mulsis eo debilitatur uis fomitis. Ex qua colligitur , fomitem ad peccandum non eodem modo, sed variis decliversis incidis posse debilitari, magis, vel minus iuxta masorem vel minorem persectionem gratiae. Unde asserendum est , illam intrinsecam dispostio. diem radicaliter eonsistere in gratia habituali affecta aliquo modo speciali, ex quo dimanant quaedam perfecti vis speciales disi iactae a communibus virtutibus, de in x ea mantem , At minorem persectionem praefati movi plus , minusve ligant alpe itum sensitivum. Hineque fit,
quod in aliquibus possint dati ad vitanda macish pecca.
ta mortalia collecti v , iuxta modum praeseriptum num. 87. In aliis au hoc, ut miliat vitate collecti vh omnia peccata etiam venialia scum potentia saltem antecedenti ad peccandum etiam mortali tet) ut in B. Virgine. Iaaliis vero ad hoc, ut non solum possint vitare omnia peccata tam mortalia, quam venialia, sed etiam ut non possint primo peccare venialiter, qnam vis possent PeC. Care mortaliter: ut in Adamo, in quo erat persectus status integritatis, di in aliis non nisi per participationem. Denique in aliis ad hoc, ut non possent peccare mortaliter, aut venialiter, ut in heatis. '
gium nunquam peccandi uenialiter Respondetur hocptivilegium fuisse coacessum soli B. Virgini. Haec res, lutio cum habeat particulam e vclutivam , habet duas
exponentes . Prima est, B. Vieto habuit μιυrdegium vitandi sectatiam inniati μν totam vitam. Secuncia, mutis assicisa virgine fuit ιν ditio pravalesio dirarus. Prior autem prohatiar ex Trident. can. relato num
o a. ubi express/ o et Beatae Virgini fuisse concessum. Et confirmari potest ex SS. PP. quorum testimonia super
vacaneum est recensere: Picibari tamen potest quali congruentia D. Thom. quam adducit . pari. quaeli. 27ψt.
& potest reduci ad hanc sormam: Nam B Uirgo olecta sest ad hoc, ut esset uera Mater Dei: ergo decens fuit, ut a Deo disponeretur ati tam praeexcelsam dignitatem , sicut disponit ad quod lihet ministerium, pro quo quivilibet homo eligitur a D o: ses non Distet sumetenter dispolita, ut euet Mater Dei, nisi Deus concederet priuilegium nunquLN peccandi venialiter; alias peceatum illius aliquomoso reclunes aret in filium, sicut honor pa.
rentum redundat in prolem : ergo desacto concessum
fuit B Virgini praedictu privilegium. Nee in hoe i m.
moramur , quia plures censent hoe esse de fide: & nullus est, qui saltem estotis censura non inurat eum, qui Dinpositum assereret. Posterior propositio pt hatur e Nam nullus, eis maxima sanctitate polleat, excipiendus est ab illarem. la generali Scripturae, in qua docetur, nullum esse hominem. qui non peccet , nisi magno sundamento ex ipsa Scriptura, vel ex Co iciliis & Ss. PP desumpto ,' sed nullus Sanctorum eupress/excipit ut ab hac regula
in Script. aut obiacit. 8t S3 Pp quin imo Tiis solam excipit B. Virginem , ut vidimus, & de aliis Sanctis
inquit August. lib. I. contra duas epist. Pelagian. Cap.
nulli Sinctorum concessum suit hujusmodi pii .ilegium
Et confirmatur. Nam si alba uibus suillat concensum, maxim8 Apostolis, qui primitias spiritus acceperunt, di ad majorem dignitatem miter dignitatem Maia tris , electi sunt, ita ut metito clivetit D Thom. ad Ephes
o in gloria a sed hoc privilesium non fuit e cetam Apostolis, cum de Petro dixerit Paulus ad Galati a. quos
ta Virgo recitabat Orationem dominicam, et mnum tiabat, seu orabat illis verbis Math. o. Dimistae nolis Miahita 1 ra: erso habebat aliqua uenialia, quo ei dimit. terentur. Et confirmatur nonnulli testimoniis SL PRNam in primis Chrysost. homil. eto in Jomn. ait , B. Virginem ex amore ambitionis petiisse a Filio miraculum conversionis aquae in vinum Deinde August. ita lib. Qna st. vetereis, Et novi testamenti quaest. 73. ait,
B. Virginem habuisse euhitationem fidei iti passione filii obiicies secundo contra secundam partem. Nam possibile est dari talem gradum sanctitatis in aliquibos,
Di nunquam peccent; aliis hoc cedit in maiorem gloriam Dei, demeritorium Christit ergo desacto aliis praeter Virginem hoc privilegium e cessum est. v Confirmatur ex PP. Nam D. Greg. lib. I. Moral cap. 3. dc Beda in hom. de Decesialiam Ioomis inquit : nol, dicere auriae, B. Jovinnem acti, wI HEL, Dei habitu, inlminis tricasse λ D. August. lita de Spiristi, o tittera cap. a. docet , non esse perniciosum errorem asserere aliquem hominem fuisse in hae sita sne ullo peccato. Hocqu de Ioanne cantat Ecelesia in suo hymno r A tra deserti te. neri, sit amis ori
134쪽
Dab. V. Utriam ad AEquam peccavdum venialiter requiratur c c. I a
go nomine totius Ecclesiae potuit orate istis v rbis , illa mite nobis deb tu hos a. N c hoc ad alios Sanctos ex. tenuendum est . quia de sol, Virgina colistat priuise-gium. I Ad confirmationein. & testimo. tium Chrysoli. respondet D. Thom. 3. pari. cur i. 27. art. q. au quod excessit quantum ad hoc . vel linc uixit liquotis alio. rum sententiam. Ad testimon. D. Atigia n. respondet ad
a. noti loqui de dubitatione contra siclem culpabili , seu
oe stupore quodam ex admiratione causato , qua Deum verum in carne pati, & mori mirabatur.
Ad seeundam odiectionem respondetur, sequi ex ea, si aliquid probat, alios praeter B. Virginem fuisse conceptos absque originali. U 1ae sicut in hoc stativum est declarationi Eccleliet, ita in privilegio nunquam peccandi venialiter . ' Au coulit mationem respondetur , Gregotium , & Bedam intelligendos esse de aliquo peccato externo, quo homines Oueud ret ,& mortem mere.
retur. Ad testi on. D. August. dicendum est, non esse errorem concedere, quod aliquis vitavit venialia, si habuit ptiuilegium, quale concessum suit B. Virgini. E cum conuitionalis nihil pociat in esse, nequit ex eo inserti, quod absoluth fuit aliquia Sanctus qui nimquam peccavit venialiter . Vel potest dici, quoa Dou eiu et tot in fide hoe concedere aliquibus Sanctis ,& propterea non clamnan. tue Autlicires, qui dicunt non esse ue fide. Seu nou est idem, D. Aunuit. docere non esse errorem, ac absoluthasshi, e s ille defatio aliquos Sanctos, quibus hoc pii .ilegium concessum est. ' Aa illus de hymno potest diei quod B. Joannis suit immunis a peceatis venialibus
quae sErmone committuntur , ex quo non insertur .i lasse absolute omnia. Adversus nolitam e clusionem, & sententiam cs.
tholicam solum obesi illud vulgare, etsi dissicile argu
mentum, desumptum ab Oolitione qua quis tenet ut ui tale omnia peccata venialia. Sed quia non addit ma torem dissiculiatem, quam si applicaretur peccatis inor
talibus colletii e ; propiet ea satis constat ex dictis n. iso.
Utrum bomo lapsus indigeat specialigratia
M vi curiam gravis tentationu.
I aa. & pioptrit a dubium excitamus praecise
circa tentationem gravem. Gra ιιs ientalici uicitur, quae vehementer allicit ad malum,& vehementer retrahit a tici , vel per propositi em magni boni appireniis,aci quod voluntas nimis propendit ', vel per propositio nem alicuius mali imminentis. Et quia haec talia aicua est respecti .e ad subjectum, potest colatingere, quou leti. statio quae respectu unius eli gravis respes tu alterius sit levis r v. gr. propolidio eadem ut sectionis venereae, quae
respectu hominis nimis asse ii ad venerea, vel ei iam auea assuefacti iii gravis; respectu hominis casti&c reuemacerati est leuis, & ite de aliis pluribus. Titulus quar. sicitiis intelligendus est de tentatione gravi, non secun umse , seu comparati vh ad subjectum , respectu cu us est
Pro qua supponimus primo , ad vim Dam grauis tentatriciis, prout conducit as salutem, esse necessariam
pratiam nou solum specialem , sed etiam sumi natura lem , ut satis constat ex uictis num. 68. & alibi Sup ponimus secundo , etiam ella necessariam gratiam super
naturalem ad suptrandam tentationem, quae uiget con. ara piaeceptum politivum supernaturale e quia tiori potest uinci nisi pet elicientiam actus supernaturalis ' supponimus tertio, nullam gratiam esse necessatiam in homi ne lapso ad victoriam gravis tentati is eκ pravo aliis quo fine , v g. ad victoriam tentationis gravis ad ve uerea ex moi luci avaritiet in homine avaro. Quia actus, quo viacitur, ex nulla parte est bonus, ut supponimus est alibi uicti & hoc proin te non est vincire tentario ne in , sed altei i sortiori succumbere. v Supponimus quariato, au victoliam omnium tentationum gravium colle
cti. ἡ esse necessat iam gratiam habitualem, ut a sortiori inquitiae ex dictis diib. q. Taudem supponimus non esse hanc gratiam habitualem necessariam ad vincendam quamcumque tentalionem gravem fecit sim sumptam Hre enim omnia indubitata sunt inter scholastico . D i
hium tamen inter eos elt, an ad uinc ociam tentationi ingravem, quae est contra is eira ora inis naturasis , dc sior sim sumptam, & eκ motivo ho sto alicuius virtutis aequisite sit necessaria astutia gratia specialis. Circa quod duplθxesta uteiit a. I ima ni eat . ait et a pluribus tribuit ut scoro a dist 28. quist I. Richa tu. ibidem ait. a. qucst. a. & Durando dist. 29. quaest. a. Dccan Loban art. 7. contra Luthetum, Quam probabi. lεm judicat Molina , in eamque manis inclinat in sua Concord . disp. i9memb. 3. pro qua risrt alios plures,& inter eos quod mirandum est)D. Tli ira Omnesque ejus discipulo , excepto Medina . A quorum impoliti ra , maxim/ D. Thomae, vindicant ex pto sesso NN Sal mant . in prcs num. 29 . Leti ua a:srniat. Quam ut L .dunt iidem p P Salm in t . di sis et diab. 8 num et q. reserentes pro ea Capreolum, Hispaletis so: um . Meuinam , Zum lem, A arer, Ara uxo, Li boniens Gonet, Go uoy, Labat, & plures receritiores societatis, & referre potet aut alios, ut Cajet. Conrast Coatensea. & alios.
. I. Communis sententia Theo retorram.
ioi Γ, est primo, hominem lapsum nono posse vincere tentationem gravem absque speciali g ii ix D i. Et probatur primo eκ script. Nam
vir utem gratιe , o de hac aureLixi ιν id is I. ad Corinth. io. Duili, D. , ct . ergo justa Apost. & expolitionem D. Tho m. victoria gravis tentationis est supra virtutem na.
turalem hominis lapsi,& intit virtutem gratiae,& ita addit Apostos in xsu sintis fa tra tu nosti, sed in Deo. Item ad Rom. 7. propter huiusnodi tentationes gra.
statim respondet : Gratia D er I sim C tuam. Quo quia clarius pro nostra asserito.)e Z Taud ius p 8 dici.
tui: &, ut observat Bessarm. intelligitur, dum ut et grauis te.itatio. Mittimus h evitati et gra: ia P p. testimo. ita , quae viueri possu ut apud NN. Salmant. loco supra relato. roa Et probatur ratio iis: Nam homini lapso non est debitus concursus D i ad vincendam gravem tentati nemo ergo non nisi ex gratia spcciali potest vincere ni a.
vem tentationem. Antecedens piobatur: nam concuris
sus Dei et in talis non uispensatur nisi juxta dispositionem eo maturalem illius; sed homo lapsus, dum gravit r teuratur, non habet dispositionem egigentem concursim D i ad vincensam gravem tentationem.' ergo
non est debitus homini lapso ad victoriam gravis it n. talionis . Minoe probatur . nam attenta connaturali diti positione hominis lapsi , tilagis inclinatur ad malum rationis piopter conuersionem ad bonum commutabile&aversi em a bono incommutabili, & pios ier rebellionem appctitus contra rationem: quibus si adhaereat , gravis tentatio, vel, mentissime inclinat ad malum, ita. ut bonum rationis non nisi tepide & valde remissὸ pro . Ponatur, & voluntatem alliciat .' ergo non habet dic posti εm exigentem coci cui sum Dei ad vincendam talem tentationem. Probatur conse tuentia. nam dispo. sitici vehemetitissime exustis iussum , & habens incli. nationem valde te missam ad victoriam non . est disposito ex se exigens concursum ad victoriam.' quia conciirsus
Dat aetatis attendit ioclinationes euiuilibet naturet securicium dispositio aena, in qua inuenitur I sed talis est disposito, quς est in homilie lapso , cum straviter tentatur ad peccatum .' ergo non habet dispositionem evi-gmatem coacui sum D i ad viacendam gravem tenta
135쪽
1 1 8 Traj7. XIII. Q Gratia Dei.
Et confirmatur. Nam victoria gravis tentationis est non parum dissicilis homini existenti in gratia I ergo insuperabilis ahi iue speciali gratia ab homine existenti
in phecato. Anteced. ab experientia constat. Et consi. quentia probatur: nam homo infirmus nequit absoluth exercere 'a opera, quς non nisi cnm magna dissiculta.
te potest exercere homo sanus ; sed homo sanatur per gratiam, ut docet D Thom. ait .de homo lapsus sine olla gratia, di sibi relictus est infirmus , eiusque libe.
rum arbitrium ad bonum est attenuatum, dg debilita tum p r peccatum d ergo noci potest ahsolutei sine spe .ciali stratia vi nec re tentationem gravem. Roborant utque haec Omnia nonnullis tentationibus practicis: Nim potest evenite, ut quis non possit ad amplere praeceptum aliquos ex naturalibus, s ne eo quod contemnat honotem, lamam, dg filios ,& propriam villam Plerumque etiam evenit, ut tentatio gravis pro . veniat ex impugnatione daemonis, vel se transforman. Eis in Angelum lucis, vel horrores & timores maximos
neutientis . Quis ergo dicet , quod homo lapsus ahsaue ullo Dei auxilio speciali potest hat gravissi.
trias tentation 1, dg alias s miles superate 8 Et quamvis aliae non stat ita graves, quis credet , quod homo nimis proclivis as venerea, de lapsus, seu conversus ad honum commutabile, euira urgetur at libidinem .ehe.
menter . & cum homo iracunaus provocatur vehemen.
ter ad iram, de cum timidus ab aliquo vehementima. Io dei tretur , ne eliciat aliquem actum prcceptum, quis . inquam, credet, quod absque auxiliante gratia potest eas superare
xoa 'd Anumittimus argumentum desumptum L I h aliquibus authotitatibus D. Τhom. vel
quia eoti. . oe .ur in script x suis supra Mig. sint. . elut in i uui Fεr rara, & Hispalens in alijs suis scrip.ri reia i avit se.ventia in : vel quia possunt ex ui ueg alia tiavi trili. Λ guttair ergo primo a ratione I Namsi homo lapsu et Do i posset litie speciali gratia vincere tentationem gravem, illi succumbere non imputaretur ei ad culpam ;ied hoc est contra communem sensum Theologorum,& fidelium: ergo homo sne gratia speciali potest vim
Huic argumento variis modis occurrunt fautores nostrae si mentio . Sed omnibus profund 8 pensatis, eligimus illum, quem docent NN. Salmant . in praes num3oi. aicentes, quod propterea homini lapso non vincere tentationem imputaretur ad culpam, quia voluntarie adiecit a se gratiam, per quam erat potens proximhau illam sup randam . 's Pro cuius luce duo sunt notanda. Primtim est. quod nullus est homo lapsus , qui post primum initans rationis non haheat aliquod peccatum pisonale: ut supponimus ex dictis tract. picti disp. 3 cub. I. append. Secundum est : quod juxta resula.
eira providentiam puero non occurrit gravis tentatio in
primo instanti usus ratio uis quia , seclusa incursione coemonis tulic molestia carnis vel nulla est , vel nimis remisia, dg vanitas muticli parum illius animum soletallicere. Eet his constat intelligentia praedictae solutionis. Siquidem homo lapsus per suum primum peccatumpet sonale voluntarie incurrit impotentiam ab hi tam ad vincendam gravem tentationem, dum per illud adiecita se omnem gratiam collatam in primo inflanti usus rationis. Huic solutioni suffragat ut D. Τhom. a. Conis
stra genr. cap. I 6 . ubi ait I aeriam is autem ira , qui inseceato sint, vetare L Iosne I et Iropriam potestatem, qtitetim dim8mum gratias orent , MI I ant , ut ostensum est, nis auxitio gratia tre niaxf- : nahilomistis tamen bre eis ira; uterer ad olpam, qtisa bis defatis ex eusta precedente eis relinquit . Exemplificatque in ehrio Occidente homi. nem. Quam solutionem admittit . applicatus ad prae. entem materiam , D. Bonavent. in a. disp. 28. art. a. his vel his r Dicendum, qtioci de alusa re res ove to δε nonores: f tamen e sentiat, non est d etilpa ammunis, qώia ex propria Aa ei ho doeeis in illum necessiorem. Et hoc es, quod dicit Atit tioci ςti,a homo noluit υrtare Ieccatum , diam M.tiae , is ractam es ea, quod non Ioum, eum Dei g.
Di p. I. de Nerestate gratiae.
o4 sed obiteles e quod haee sol ullo non eohaerere
videtur cum iis, quae diximus nam. 77. impugnandon. milem evasionem: erno non est admittenda. Respondetur satis esse ad hoc , ut impotentia ut voluntaria, quod casus urgenti tentatiociis gravis pcO- ponatur saltem in eonsula r quo pacto omni homina pervenienti ad usum rationis proponitur, quod Occurrent graves tentationes decursu totius vitae. Sicut omnes
damnati tenentur ad operandum henh, in suppositione quod operentur , & peccant semper, & male operam tur: quia lichi sint omnino nectistati ad male operan dum in suppositione quod operentur: at per sua pec ista in hac vita commina in talem necessitatem inciderant. habueruntque emnitionem saltem eonfusam illius natus , & propterea non excusantur a peceatis stas. Haec autem doctrina non est sussici as ad hoc, ut non obseris vatici praeceptorum, quae assirmativa sunt ,& Occurrunter totam vitam, imputet ut homini lapso ; si aliis non abet suffcientes vires ad eorum Observationem e quia
hete praescindunt a statu subjecti, & obligant in deteris
minatis temporibus , proindEque requiritur praevisici certa illorum, de determinata, ut liquet in ebrici. Sta tus autem peccati ex se est magis occasio latus au graves tentationes; de eo ipso, quod quis praevideat ita. tum, praevidere debet, de praevidet, ici confuso occursum praedictarum tentationum. Unde impotentia coatracta ex vi status peccati est volutitaria in causa
ros Atquitur secundo r Nam tentatio gravis non tollit indifferentiam iudicii , alias totaliter excusaret a peccato, ut docet D. Τiu supra quae n. 77. art. 7. sed sta te indifferentia iudicii . etiam stat potentia ad uirum. libet: ergo manet in homine lapso lassiciens potentia acilesistensum tentationi. Confirmatat primo: Voluntas potest ob suam imnatam libertatem eligere illus bonum, quod minus al. licit voluntatem, de minias apparet, relicto majori timno , et quos secundum se magis allicit : ergo licet , itante graτi tentatione ab Maum aliquod sensibile, hoe magis alliciat voluntatem homiliis laps, quam honum virtutis contrarium; poterit tamen ob suam liberialem,& sine ullo augilio gratiae eligere hoc posterius, de sic
Coti firmatur secundo. Nam ad non succumbendum tentationi gravi lassicit, s Deus omnem suum concutissum deneget , ut s graviter quis tentaretur ad odium D i Iergo non est necessarium gratiae auxilium. Pro solutione argumenti supponi debet ex DTho
loco in eo relato, quoes tentatio non impedit totaliter usum rationis, alias non esset peccatum adhuc veniale, nisi quis praestaret uoluntarie causam urgentissimae passionis, quae totaliter usum rationis imp iret. Quo lupposito , responde inr , quod tentatio gravis non tollit to.
taliter indifferentiam judicis speculativi ; impedit tamen judicium practicum circa bonum contrarium hono cleia lectabili, ad quod allieit tentatio gravis r illaque inclis serentia judicij est adeo tenuis , ut in sensu composit citentationis gravis non possit tentatus elicere propriis vi. tibus judicium piacti eum circa hane propositioue minorixuario Ah o ntine non comenit ; quin imo ex se eis caciter movet ad judicium practicum circa propositionem conistratiam eum suffcienti cognitione , quot fornicatio est mala ex vi praecedentis cognitionis speculativo. & hoe satis est, ut peccet, &quod non possit resistere tenta tioni s ne auxilio gratiae inducente ad primam cognitionem prae icam Nec hoc majorem, aut aliam dissi
cultatem affert, quam argumentum praecesens. Ad primam confirmationem respondetur , antece.
dens esse verum , si intelligatur de minori bono Deum eum se a secus vero de minori bono , prout repraesenis, latur per iudicium practicum intellectus: quia voluntas in omnibus sequitur ductum intellectus . Hoc maximhresplendet in tentatione graui, quae non solum est causa , ut bonum, ad quod inducit appareat hie & nuci majus bonum; sed etiam uehementer allicit O ubi lanci ratione me ideoque voluntat non potest eligere bonum honestum opposi tum, nisi gratia Dei illustret rationem, tam speculativam, quam praeticam. Ad secundam respondetur, ea sum illum iuxta in videntiam Ordinariam esse impossibilem . Et dato, quoia Deus denegaret omnem Quin concursum , dum quis est graviter tentatus ad odium Dei v. g. hoc esset i periculis gratia. Argui
136쪽
Dub. VI. Utrum homo lapsis indueat specia3 gratia ad victoriam ct e. 329
eg Arguitur tertior Supponamus, quod quis odit in natum peccati propter non auditionem sacri, & tum antea esset continens, postea urgetur gravi tentatione acii ibidinem .' poterit hie ex assuefactione aes honum canit iis , & propter honum illius vincere praedictam tentati nem.' ergo non est necessaria specialis gratia in homine
lapso ad vincendam omnem gravem tentationem . Anteis
cedens probatur: Tum quia in tali hypothes habet homo adhuc lapsus majorem inclinationem ad bonum castitatis, nam ad honum oppositum. Tum etiam. quia, non Druanti in aliquo homine iusto uehementi inclinatione ad honum honestum virtutis, potest ex sua innata libertate, di absq; previa aliqua tentatione gravi eligere honum citrariu cur ergo in tali hypothesi non poterit vincere te . ationem ad bonum honesIum castitatis Tum deniqu/rnam potest homo lapsus oh amotem famae qnoo est num temporale, vincere illam tentationem : ergo &propter bonum ipsius castitatis . Adde: Nam experien. Eia constat, quod Judaei, & haeretici vitam exponunt
ζ optet defensionem sui erroris rergo poterit etiam homo
plus vincere tentationem adeo non gravem Provocantem ad libidinem.
Ad argument. respondetur negando antecedens. Et
ad primam eius probationem dicendum est, quod in illa hypothesi tentatio ad libidinem non facil/ foret gravis: haec enim , t supposuimus, pensanda est ex dispositione subiecti , de heique inelinate in Opus libidinosum cum Ionph maiori excessu , quam habitos castitatis inclinat in proprium honum honestum ς alias non reputabitur tentatio gravis. Et in hoc casu ,s sortὸ illi eveniret, M. cessaria est gratia specialis ad illam vincendam. Ad δε-
eumdam ' Respondetur, quod regulariter loquendo non est in homine iusto tanta inclinatio ad honum virtutis, ut tollat potentiam ad malum oppositum , quam ex intrinsera sui limitatione amplissime habet alias homo peream esset imprecabilis saltem in determinata materia illius virtutis , & ist8 in omni propter connexionem uirtutum in gradu perfecto, nil esset illa virtus inclinans
adeo uehementer ad honum virtutis. Unde non est mirum . quod possit eligere malum contrarium. At gravis tentatio, si gravis tetitatio est, ex se vehementer allicit ad malum , & in homine lapso liberum athi trium est debilitatum, & attenuatum ad honiam ex aversione hsimmo hono . quihus circunstantiis non relinquit potentiam proximε expeditam ad illi res nendum, nis di. vina gratia adjuvetur. Ad tertiam I Respondetur, quod homo lapsus poterit ob bonum famae vincere gravem temtationem provocantem ad libidinem quoad effectum existernum sne gratia speciali, secus vero quoad effectum internum , quia eum affectu interno ati libidinem non est ineompatibilis fama temporalis . v Ad additamen. rum respondetur, quod si judatus, aut haereticus exponit vitam ob defensionem sui erroris; tune vincit nnam tentationem gravem; succumbendo alteri graviori , ut iam supposuimus. o7 Arguitur ultimo. Actus quo quis resistit tenta eloni gravi, de qua procedit dubium, est naturalis . erisgo ad eum sussiciunt vires naturales, nulla superaddita gratia. Consequentia videtur legitimae nam omnis actus maturalis est proportionatus voluntati, nisi ex se afferat incompossibilitatem cum peccato, ni est amor Dei ess-cax nat malis.
Confirmatur. Quia non apparet, quae gratia requiratur necessario ad victoriam gravis tentationis, siqui dem non est gratia habitualis, alias in natu precati nul Ia posset vinci tentatio gravis: nee est eoncursus Dei es scax, quia hie non dat Iin, sed eligere: neqse auxilium aliqnod supernaturale, quia actus, quo vincitur tent tio , est naturalis r neque apparet auxilium aliquod na. rurale dans sose, vel assignetur.' ergo non requiratur graistia specialis ad victoriam gravis tentationis .
Ad argument. respondetur, concedendo antecedens;& negando consequentiam. Cujus probatio non eo viti.
eit siquid'm amor Dei esseax naturalis ex duplici ea. pite potest esse improportionatus voluntati & propter intompol sibilitatem eum nato ; & ex hoc capite nullus actus in particulati est improportionatus.'& propter imrruentiam gravis tentationis; quae, si vehementer urgeat
ominem lapsum, reddit actum improportionattim pro.
ster debilitatem liberi arbitrii, & propter nimiam inest cationem, qnam inducit ad malum oppositum : x ea
hoc capite omnis actus , quo vincitur quaelibet gravis tentatio, licet si naturalis, est improportionatus vitihus
Ad confrmationem, respondetur . fatendo, non reisqniri necessario gratiam habitualem, nec auxilium ali- quoa supernaturale, propter rationes in ea assienata rnee suffcere iuxta providentiam Ordinariam Dei concursum Dei essicacem, quem quidem regulariter uispensat in xia dispositionem subiecti et & dispositio connaturalis hominis laps , urgente tentatione gravi, potius uicit
exigentiam ad negationem concursus propter vehemen
tem inclinationem ad malum sed non est diffcile assi. gnare aliqnam gratiam specialem intra ordinem natui ali uae pertineat auactum mimum haec est auxiliumiquM transens naturale dans posse, ut veh menter alis liciat intellectum , illumque quas elevet ad hoc, ut cognostat honum virtutis, & expellat, seu impediat co. gnitionem , qua proponitur bonum apparens cum tanta
vehementia. Hacque illustratione prae habita , inteli eius elicit cognitionem, seu iudicium practicum; quo pio. ponit esse convenientius hie & nune eligere bonum virtutis.' quod judietum insalii hiliter sequitur volunta, . . cresistit tentationi. Nec intellectus hahet potentiam proximam ,& ex ditam in sensu compolito status peccati,& tentationis gravis ad formandum praedictum j icium Iracticum: cum tentatio grauis obnubitet rationem, de Ee in linea practica non parum debilitetur per peccatum.
Io8 Sed dices , hine sequi hominem adhuc justifica tum indigere speciali gratia ad vincendam gravem tentationem . squidem in eo manet rebellio appetitus conistra rationem, ex qua provenit vitin m debilitas, diten.
alio gravis in hae suppositione etiam nimis allicit asmalum; hoc non videtur veros mile propter molli dicenda ergo nec requiritur in homine lapso aliqua gratia specialis ad victoriam gravis tentationis.
nnm o. concedendo sequelam, convictus ratione in ea
inclusa. Sed probabilius respondetur eum N N. Salm. inpraes disp. 3 num. aeta. hominem justificatum ex comis muni ratione tentationis gravis non egere gratia alia spe.
elati ad victoriam illius. Nam quamvis homo iustifica ins saepesaepi ut mavis habitibus sit ass ctus, ex quo tum
affectione simul cum gravi tentatione vel carnis , v i cloe . monis alliciatur vehementer ad malum G attamen non minus inclinatur ad honum per gratiam habitualem cum
virtutibus eam consequenti hui, vitiis ipsi ,& toti stipis posito dominantem: ad quod accedit M. Angelorum culicilia , & alia subsidia statui gratiae correspondentia . 'Et si dicas, his omnibus pensatis tentationem non fore grauem respectu instificati, iuxta descriptionem tradi tam num. Io . Potest responderi, sussicere, quod dicat uegratas refrictu naturae secundum se:& ita uerificatur, quod ad illam eandem tentationem uincendam sum citnatus gratiae; ad quam non suffcit natura secundum se,
a vicatur orarii, si vh non dicatur resuplicato statu
gratiae. Diximus er e muni ratione tentationis vatio
Nam s accidat, quod tentatio si grauissima , quales
sunt, quas supra num. Ioa. depinllimus , conuenimus enm Illost. Godm, praeter vires communes gratiae habitualis , & auxilia generalia ei debita, esse necessariam aliam specialem gratiam, quia illa non lassicit ad su perandas dissicultates adeo urgentissimas. Haec autem ma iotem lucem accipient ex proxime dicendis
GD am quaestitimula ν uiatio. ros FNquires, an homo in putis naturali hos posset ahsque spεeiali gratia resistere graui tenta
tioni illius statust Magister Ferre in praes quaest s.
num. 347. I. Ad territim ineonisniens, uidetur inclinare in Partem negativam,& quotquot negant maiores vires
in homine puto, ac in homine lapso. Nos vero respondemus assirmati./ com NN sal m. in praes disp. et a numacia. ubi rem hanc ex professo, & satis ingeniosh, ut
mos est, pertractant. Et probatur ratione. Quia non resistentia gravis
tentationis imputatur homini ad culpam; atqui nullus peccat in eo, quod absoluth vitate non potest, ut supra num. 76. probatum est Iergo potest absolute resistere
137쪽
ia o Tris et XIII. H Gratia D I.
. ta .l tεntat; ni abs tu ira erat L . . Huic rationi potest primo occiarri , quod homopse non tenetetur resiliete gravi tintationi. ac proind/tion tes stentia non imputaretur ei ad culpam. Et dato quod tenetet ut resistete , teneretur etiam Deus conterre, vel saltem osset te auxilia necessaria ad te hi tendum. Haeehu te in evasio quoad utramque partem satis impugnata manet eu dictis num . qs. Et qs. Potin responderi secunuci, quos in illo ita tu non occurrerent tentationes graves juxta suavem providen.
tiam Dei. ad quem spectat noa permittere , ut aliquis iratetur supra id quod potest, ut inquit Apost. i. ad
Cotini. io. his verbis: F detis autem Detis , qua non patietur
, teritari supra id, quod totoris,. Contra ε si primo quia nitit ut Miltioni principit. S/rund)o Quia alias ex hac parte nullum solet uisci linea inter hominem in puris naturalibus, di hominem con clitum in integritate naturaei ' Tertio, de naris: Quia luesta sua principia intrinseca non daretur aliquid, per quoa exigeret carentiam praedictarii ira tentationum; quin potiils talis solet ejus dispositio, ut saltem post longum
tempus exurgeret aliqua grauis tentatio orta ex rebel. tione appetitus : et o vel latendum est , quod in illo statu darentur tentati ne a vel concedendum est, quod
praeservatici ab istis esset ingens gratia iud bita pr dictollat ut . Aud quia procedimus in suppolitione, quos
habetet potentiam ant cedentem ad resistendum: At hoe suilicit, ut non t sistentia imputaretur ei ad culpam; quamuis non habetet Potentiam consequentem, ex eo.
In catentia necessat; a est pratia . Quae solutio deducta si εκ doctrina Godoν loco supra relato 6. s. Haec evaso praeterquamquod confirmat nostram
te solutionem , qtiae non tam procedit cle ac uali te sisten
ela, quam de potentia ad restit-nclum ) tessellii ut primo ex dictis num ς . de alibi. Nam potentiae potenti, de expeditae ex parte actus primi debitum est aliquando
auxilium ad operandum' ergo in homine puto, vel non est potentia potens expedite per modum actus primi vincere tentationem grauem; vel ad st etiam potentia consequens, seu moralis. η sociiηύδ. Nam supponamus, quoa homo purus habeat aliquod imp-dimentum, ra.
tione cujus clicatur non habete pol ni iam consequen tem ad uinchntiam gravem lentationem: Inquiro, .elpothst absolute di stin plieithr vincere tale impedimen tum , vel non 8 Si dicax primum: ergo debitus . si ei concursui ad illud vincendum. & consequenter non est ratia. Si dicas secundum: erect non habet adhuc potentiam antecedentem: sicut quieti cathena ligat uet, de non potest illam rumpere , non habet absoluth poten.
tiam antecod Fntem ad ambulandum.
iit Respqnde hi quarto, sustic te , quod homo In puris naturalibut postit te siliete tentationi graὐi eualiquo motivo pravo, ni non resistentia imputetur hi auculi 1m Cudi evasio des icta est ex doctrina Godox loco
citato num. 2o. 8c Ferre loco etiam supra telato a num
ΤΤ' coh a st p imo. Nam valde durum videtur, nudis
homo viator obliget ne ad aliquid, quod non poteri ui. tare, nisi peccando. Se x iis . Nam illud motivum pta. Dum , vel allicit vehementiu voluntatem; vel non sicli eas primum: erari non est vincere tentationem gravem,su alieri graviori succumbere; quod est id m, ac non ε sse tentationem gravem in conspectu alteri u . Si dicas secundum, itavi moveat in aequali gradu, ac moveret obj ctum hon sum: ergo sciat ex hoc non posset in uete, nec posset ex sue inhonesto . ' reisu. Nam haee rasio non habet locum iri victoria te lationis grauis circa amorem D i naturalem super omnia r quia hie. us non potest ordinari ad finem pravum; alias non isset amor Dei sup8r om uia. ita obiicies tamen primo: Nam postili arἱ in illo
statu tentatio adeo gravis, ut eius victoria importet tan. tam dissicultatem , quanta esset in observandis collecti. δomnibus praeceptis naturalibus r ut si irrannus minat tutino: tem, nisi a vero cultu D i recellat et sed homo inpuris naturalibus non posset sine gratia observate omnia praecepta collecti. δέ ut vidimus numet. 8' & deinceps re go nec posset vincere sine speciali gratia tentationem
1ia obiicies secundo : Homo sapsus hah t easdem
vires, ac homo in natura pura , quo pi incipio usi suimus ad aliud num. 49. sed homo lapsus siue speciali gratia noti potest gravi tentationi resistere . ergo nec homo in natura pura. Ad ptimam obiectionem respondetur, negando ma scirem. Siquidem ad vincendam tentationem illam adeagravem satis est virtus illa, quo homo possit Deum ut finem naturalem efficaciter , de super omnia diligere. ut ex se siquet; homo a me in natura pura posset viribus propriis D um ut finem naturalem eiscaciter , dc super omistita diligere: 3c propterea eisdem vitibus posset vincere
tentatiouem minitantem usque ad mortem. Quod autem non postit homo in illo statu observate collectivὸ omnia praerepta, Oritur ex eo, quod abibitinseco en desecti. hi sis, habetque rebellionem appetitus conita tali nem rtatione cujus dispositionis, licet non petat in hoc, vel illo praecepto determinato, aut in hoc u vel illo tempore descere; petit tamen in aliquo vasit deficere; di haede causa non potest observatε collecti υρ omnia praecepta naturalia, aut per longum tempus. Ut paritas teneret, de . hebat inferti, quos licut homo in natura pura suis pretis eish vitibus non potest observate omnia praecepta cola lecti vh, aut per longum tempus, nec potest hahere amo. tem Dei supet omnia pellectum, di constantem; ita n cimt fit relis ete omnibus tentati ovibus grauibus collecti. v e. quod libenter concedimus . Ad secundam te spolidetur, distinguendo maiorem:
hah/t qti u om ia easdem virea radica lex, concedo mai tem; proximas, de exp sitas, nego maiorem. Et concessa minori; negatur consequentia . Niln , ut alia omit. tamus, certum est, quod homo putus habet vires tam radicales, quam proximas exp'ditas ad conversionem esseacem, di super omnia in Deum fi iem naturalem ἔquibus tamen caret homo lapsus, quamvis eas hah Itiadi cales Praedicta aut m converso non parum e niuiscit ad tesisteni iam gravis tintationis e cilin plus debeat appretiari houum liouestum, quam bonum delectabile , ad quod vehementer uidit gravis tentatio, di ad illam appretiationem majorem requiritur affeci ut efficacissi. mus, quo viocatur vehemens propenso ad bonum delectabile otia eκ tentatione praυi, de aliis adiunctis: quiali ct ut dii ficile potest habeti, niti praesupposito amore es caci Dii, vel implicith in illo contem o Eu quibus
at et, quoa ex eo, quia I homo lapsus non habeat sus.cientes uires ad resistentiam gravis tentationis, non se qui iur, quod illas noci hibeat homo in puris naturalibus. Quoad alia, quae nou imporiant tantam difficultatem , nec exposcunt presistam conversonem , sed compossibilia sunt cum statu precati: latemur hominem lapissum At purum habere eati m vires. Quamvis semper concedestiuum sit, quod in homine lapso sunt magis de-hilitatae ad honum propter impedimentum peccati, C -υεt sonom habitualem ad bonum commutabile, auerso nem a Deo ultimo fine tam n rurali, quam supernaturi
rati, deiciti h propter alias dispositiones Irava , seu ha hilus vitioso . qui in omni homine lapso post primum
instans usus rationis repeti iur, se ut At aliquod me. tum p t tiale: quihus omni huc caret homo in putis naturalibus conditus ex mei itis piae uicti natus.
An homo propriis viribus possit proximo, ves remote se disponere ad justi
II in hae qnaest. io; ait. 6. In quo apparet
recta eius m thouus: liquidem in anterioribus compara uit, ut Widimus, vires naturales per ordinem ad natur
lia post quae tectus ordo postulabat, ut eas conferret actsuper naturalia. Circa quae primo inquirit art. 3. An bomam reditiost Litom et/γram in A qua diis cultate nunc superia sedemus, quia d- ea iterum agit infra quaen ii q. art. a. de nos agemus cum ipso, dum de requisti 'ad metituri,
iusti agemus in proiirio tract. Ideo immediati succesit dubium ia titulo propositum.
138쪽
Pro enins luce notandum est mimo, de ratione disvositionis ad aliquam formam esse subjectum ex se indis. erens ad eam aptare, Et appropinquare, expurgando illud quandoque ab impedimentis Wo receptione sermς,s in illo praeexistebant Nota secundo, dispositionem esse triplicem: aliam proximam de ultimam, quae e malectitur necessario cum Atma e Quae solet hi partiti in antecedentem, At consequentem: antecedens est illa. inquam consequitur tama, sicut calor ut septem e conseisquens est, quae e sequitur sermam, sicut calor ut octo. Alteram remotam: & en illa, quae lichi non proxim8 determitiet subjectum ad receptionem formae ἰ appropinquat tamen illud ad receptionem dispositionis nitimaevi proximae, sicut eator ut lex. Tertiam remotissimam Idi est illa, quae reddit se hjectum minils ineptum ad te agi piendam scit mam a sed quia nullo modo determinat itianti positi vh ad Hemae receptionem, propterea imm
Iiε , de secundum quid appellatur dispo tu; dc hoc paci siccitas secundum se potest diei clupositio aes krmum ignis. Iullta hane diuersitatem facil/ possunt assignari in inea supernatorali tria genera dispositionum: ita ut aliast proxima & ultima, ni actus charitatis, & contritio periecta supernaturalis. Altera sit remota, ut actus fidei,ce spei supernaturalis, timor inferni, de alii actus ex auxilio supernaturali pi edentes. Et tertia sit remotissi.
a, ni opera naturalia moraliter hona. Praesens comero versia , quae est satis gravis, de his omnibus dispossiti thus intelligenda est. Nota tertio, dispostiooem pom vitelliis diuidi in dispositionem physicam, de dispositionem praecise immetiem . Dispositio physica est illa, quae se ipsa, mucus dispositionis exercet, sive effectus sit physicus , siva moralis. Moratis vero dicitur illa, quae illud non exequi. aut nisi dependenter ab alterius voluntate, hoe est, so- Iicitando eam, ut conserat formam: quin dispositio ipsa aliquem influxum praestet in illam immedia tho quo pacto meritum dicitur causa mo alis gloriae , esto haec si quid Phys m, quia Deus se solo producit gloriam, allectus amen a meriti bonitate. Econtra peccatum actuale Pro. docens hahitnale dicitur eausa physica , esto effectus sit moralis, quia se taci illud producit . Dispositio vero moralis potest adhuc esse pet modum impetrationis prς- cis/eves per modum meriti, si τὸ de e tuo, suε cle adigno. Et de his omnibus procedit quaestio. Pro qua supponendum est tanquam omnino certum de fide, nullum adultum de lege ordinaria iusti fieati s ne aliqua propria dispositione. Ita diffinit Trident. sess o. an. 4. α s. Et deducitur hoc dogma catholicum ex pluis hos testimo iis sacrae paginae, ut ex illo Pio v. Io. H
minis est πηνον e avimam. Et ex illo 3. Reg. 7. Preparatae νda Destra Damius. Tachar. I. Contierrimini ad me . Et e
aliis innumeris, in qnibus petit Deus, ut aperiamus ei pulsanti. Et probari potest honnullis congruentiis emiscacibus: Nam in mimis omnis adultus non justificatus Peccavit actu proprio , de propterea voluntariὸ : ergo congruum est, quos ad sui justificationem se praeparet per actus Noprios, detestando peccata. N Dei λ: Nam n naturalibus tama non recipitue nisi in materia dispois sta ergo nee gratia justificans. Consequentia a paritate constat. qnia gratia non destruit, sed perseit naturam, i i se aecommodat. ' Tandhmo Quia non esset ulla ra tio , em tinus justiscetur, de non alius. Addar Quia tota ciesa, & omnes sancti in id unum in sui conci ibus
petunt a peceatoritas, ut se eo uertant in Deum, mediis amore. Et timore, fide, dc spe, atque peccatorum uotum dolore; quae Omnia vana essent, nisi se praepa. rarent ad gratiam.
Ex quibus rect8 deducitur, praeparat ionem hane esse homini soluntariam . Et ita diffnit Trident. loco relatoean. q. inibus suppositis de scitis, lis nostra , At Geth grauissima est tam cum Pelagio, quam eum Catholicis. iis Pelagius enim docebat, quod homo vitibus se. ius nuturae potest elicere quosdam actus, ad quos gra. ia naturali sequela, vel pes modum praemii insallibili.
ter siqnatur. Sed Catholici omnes eum nonnullo mode m ne proeedunt. Nam Scotus in dist. quaest a. l. De fretinia, Dura . quςst. o. Prolog. & a. tiist. 28. ntis R. I. dc Nominales dixerunt, naturalem attritionem .sju contritionem esse dispositi em fossicientem ad gra.
tiam habitualem , ipsamque meteti de condigno. Pro Tom. IIL Paul. Theog. Sal
qua resertur Caiet. tom. I. Opota tract. 4. Qui tamen hane sententiam Scoti moderatur , dicens, quia peccator per huiusmodi dolorem naturalem de peccatis, fleeaturalem dilectionem Dei non mereatur adhuc de comgruo gratiam habitualem; sumetenim tamen disponitur ad ipsam gratiam, superades ita acceptione Dei extrinseca , seu aliquomodo supernaturali. Cui adhaerent M Cano, de Soto, dicentes essa suffcientem disposti emcum sacrament .
Semipelagiani asserebant, quod licet homo non posset consequi gratiam habitualem, de saltem aeternam absisque dispositione aliqua supernaturali, qna parte receia uetant a Pelagio poterat tamen se proximh disponete virihus naturae ad primum auxilium supernaturata. Recentiores societatis doctat, clari dispositionem naturalem , ad quam insallibiliter sequatur gratia; non
quidem ex ut illius dispositioni . sed ex liberalitate Dei & ex lege universali infalliditi. Ita Molina in sua Coκ
cord quaest q. art. 33. disp. Io di disp. Iq. memb. s. Post havie, Lessius Opust. de Gratia efficaci in append. ad Cap. Io num 24. Ηetic. I. part tract. 3. disp- 27. Suareae liba de Aiaxit cap. t s. num. 38. Glanad. controuerL s. de Gratia tract. 6 disp. I. Dct. 7. num. 38. VaZqueZ I. pari. disp. 9 . cap. II. At sin. a. disp. I o Concedens ramea, omnia opera hona naturalia , quorum intuitu
Deus insallibiliter conseri auxilia supernaturalia , esse conum Dei media cogitatione congrua , ut vidimus num. Is Quem modum dicendi satis probabilem reputat a. pientissimus Mag. Setna in suo tract. G Merito bini art. I. quaest. a. oc art. s. inter opera Mag. Ferre rom. g. ia
Αt NN. Salmant. in praes disp. 3. duh. s. At qua in esequentibus asserunt eum commoni sensu Theologorum, opera bona naturalia nullo modo, nec per modum meriti , nec per modum impetrationis conducite ad modum .dispositionis practicet ad iustificationem , sive ad reci ipienda auxilia aliqua supernaturalia: nec esse pactum, aut legem de danta gratia ulla supernaturali facienti , quod est in se eet solis .itibus naturae, sive positi se eli. ciat opeta naturalia hona moraliter, sive non ponat Ohi. Ces peccatorum, sive Omra bona naturalia sint donum Dei ex meritis Christi, sue non. Quam sententiam, ut prorsus adversam dogmatibus Pelagia, de Massiliensum,aecipimus defensandam . Quod fiet distinctis assertioni hus, ut majorem claritatem conciliemus.
Dupier assertio emtra Pelagitim , o Massilisnses. 116 lcendum est primo , hominem viribus Ω-JLβ lius naturae non posse sufficienter se ultimo disponere ad gratiam sanctificantem. Haee concluso encerta de fide. Et probatur primo ab authoritate saero
Serim. Nam Ioann. 6. dicitur Nemo potes venire ad me,nis Pater, qvi mi e me, traxerit eum . Quae verba tra Pelagium sic urget D. August. lib. r. Contra duas epist. Pelagian. ca I9. Non enim ait, Durerat, utilis est quo modo intes amvis praeedera vel ratem cte. Mittimus nunc alia sacro Scim. loca, quia commodius adduce tur pro assertione secunda. Et confirmatur ptimo ex conciliis. Nam Trid. sessic. can. 3. ait: Si quis dixeris, Me pratieniente Spirat,a sancti inspiratiotie, atqMe crus adjutorio bominem eredere , serase , duruere, aut poenirere posse , fletit oportit, in ei justi alios
gratia conferarin, anathema M. Araus a. can 6. ait. Si quis, ut d pereata Iurgemum , voLoetatem notiam Deum expectare eontendit; non autem, ut etiam metari uelimus , ν Sanctι- oraratus i Monem, operationem ira nes feri confiterin , re
sit ira his re sancto pes Salomonem disenti I Pret aris voluntas ὰ Domaeo. Et festola salubriteν praeduranti .. Detis est, Di operatin in nobis o Delti, opescere pra bona M. Laetare. Idem docet Milevit. can. q. Confirmatur secundo ex SS. p P. Sed quia supersa. um videtur authoritas. D. August. At D. Hieronym. recensere, quorum primus duos libros conscripsit e trahunc errorem Pelagii contentum in duabus epist. De la gianorum ; dc secundus praeter epistolam ad Ctes phon. rem tres lihras integros destinauit adversus Pelagianos. in qui hos uteretne Doctor apertis sacrae Script. testimo.
139쪽
ostiae Dei ad singula opera bona , ut ad hiulem peritinentia& quia non in in ut superfluum est in medium
afferre testimonia prosperi Fulgentii , & aliorum P P.
nui doctrinam Mag. sui August. magnopere aemula stur: adducemus Onum, vel aliud aliorum PP. Ambros enim lita io. Epistolarum epist. 8 . post
medium ait: Mi e o miserisordiam Dei qvieramus, Dei mi-fonordia est, qui ait: esse neν, etia moratas ero; o misericordiam pressa , etia mosericordiam praestiremo. D. Greg. am. 3. Moral. cap. II. ait: Nemo ergo Deum meruis με menit , in tenere eum quasi debitorem possit , sed miso modo titis omnι5us eonitis , o quosdam praetigit , o qtiora mam suis prauis moribus dere1nquat . Idem uocent B ruaro.
Hnselm. Beda, Ilidorus, Damast. &alsi. Ii 7 Secundo inobatur ratione e Nam dispositio sal. tem proxima, seu ultima, ad quam infalli hi litet seque
Ia physica sequitur gratia, debet esse entitative super naturalis; feci actus entitati vh supernaturalix nequit eli. ci viribus solius naturae: ergo viribus solius naturae ne
quit homo se moximh, & ultimo disponere ad gratiam. Maior probatur: nam ultima dispositio ad aliquam for viam , & ipsa foema dehent esse in eodem ordine et sed
gratia est entitati vh supernaturalis r ergo etiam ultima
ejus dispositio. Mant probator Τum inducti vh. Tum
quia habet connexionem , & proportio, em cum ea; cum au hoc detur, ut subiectum ultimo aptet ad re cepti nem sormae r ergo debent ego in e uom ordine .
Deinde probatur minor primi syllogismi : Nami praeterquam quod est lumine naturali notum quod nulla eausa potest producere effectum , via actum, quem in se non praecontineti actus supernaturalis, vel non est galis, vel superat omnem vim , & exigentiam totius naturae creatae, tu creabilis: ergo nequit elici scilius M. Eutae viribus . videantur quae diximus tract. a. disp. I.
ec 3. per totam Quae ratio est adeo efficax , ut facithesanescant evasiones haeret te eum.
Potest enim responcieri negando maiorem. Ut liquetis dispositionibus ad animam rationalem, quae ex se ita. se connexionem, & proportionem cum ea, lichiillae sint me potest, & anima spiritualis. Manumittimu alias evasiones : quia uel non attinent ad punctum praesentis ansertionis. vel superatae manent ex dictis locis citatis. . sed contra eli primo. Nam quidquid sit de con τε nientia animae rationalis . earumque dispositionum in spiritualitate, vel eorporeitate, certum cmnino est, quod sunt in eodem ordine naturali. ' pariter, quioquiulit de convenientia in spiritualitate , aut corporeitate, exercitium infusarum virtutum proport onem , & conia nexionem habet cum gratia, quia sunt in eodem ordine. ergo dispositio nitima ad gratiam , quidquies sit de comvenientia in spiritnalitate, aut corporeitate, dehet esse cum ea in eodem ordine supernaturali. ' Seetinia Nam Popterea res corporea potest esse ultima dispositio ad antroductio siem animae rationalis, quia haec est corpo. rea, ut quo, utpote ex se forma connaturalis corpori; siti gratia habit natis non est forma eonnaturalis animae :ingo uispositio, quam haec potest propriis viribus elicere, nullam proportionem, aut connexionem habet cum ea. 118 Dicendum est secundo, hominem per solas vires naturales. non posse se disponere adhuc remote ad gra
Etam habitualem, id est non posse se disponere posti vh
ad auxilium aliquod supernaturale. itaut ex natura reicispositio naturalis connectatur eum illa. Haec assertio, qtiae procedit contra Massienses , seu semipelagianos,
etiam est de fida definita in pluri hias Concitus . Nam
Arausean. 3. dicit si quis pra i orationem fiumanam graiseiam Dei diari pose e ferri, noes autem irsam gratiam farere, in invictitiνὰ nobis eonfradiere Isaia pressere disenti: Imen etia sum a non querentihias me. Et can. 23. ubi contra eos definit, nullam gratiam eos serri eradentibas , volentibus,
demerentificis, o iugauestis m. sed ipsam gratiam facere,
in eredamus, Deirmus, de Meremus oe. Triti. tum can. suis pra relat tum sess. 6. cap. s. ubi ait D eiurat praeteret , usus justificaraonis ramdium in adiaris 3 Dei μν Christiam Iesum , pretieniendi gratiis , sumendum esse , hoe es, ah pestis
moratione, qua nul2s eorum exissentibus meritis vocantur oe.
Et probatur ex Scriptura. Nam Ioan . I s. dicitur a Christo sine ma risu potestas farere. Quem locum urgens Magn. Parens August. lib. a. Contra duas epist. pelagia. orum cap. 8. contra Pelag. & eius reliquias inquit.' A
ait, Stae' me nisu podi spe Pere, sed farere. Numa per Gra dixisset , posset illa iacere , non ad Dei endum bonum, quod ci nobis es, sed ad seolriendiam esse Dei adbutorium M. cessarium. Damanus erum, tam dis, Sine me nitit potestis facere , Me vrabo instrum , finemque comprehenda . Quo
quid apertius ΤItem a ad Coeinth. 3. diei tui : Non sumtis si orientes regitara ahqώad 4 nohis , quos ex nobis , sed A scientia nostia ex Deo es. Quo testimonio utitur Concit. Ara scan. P. contra Massilenses , ad probandum omne silutis initium, quod ab ipsa sancta cogitatione sumitur, soli Deo tribueninm esse . Sed illud ponderans Dis. August sic arguit contra eos tanquam a minoti ad maius loco
proxime relato his verbis .' Nam cum minias se eogitare, iam cu/eνer perest enim Aemo cogitare bovitim, quod nonuiam evat, o profitendo pestici cupere, qώod antea non cuprendo emgataυπ .' quomodo ad id, quia minus est, iues od cogitandum
aisquid boni, non sumtis idonei ramscim ex nobis ipsis , seu Dei tentio nostra ex Deo est; o ad id, quod est a tius, adest ad eupieridum alucita boui, me disino altitorio idonei sumus libero arbiteiat Ouem modum arguendi habet A selmus ad praedictum locum. Et D. Beroardustias de Gratia, o lis. O . versus fin. ubi ex praedicto testimoni se concludit.' A Deo saὰ dubio nostra se sol eis exordiam . Et probatur ratione ' Quia nullus actus supernatu talis potest fieri viribui solius naturae, ut sup almus ἰsed nullus actus naturalis, & moraliter honus, ex natura sua connectitur cum auxilio aliquo supernaturali erispo homo non potest vitibus solius Oatotae positi vh seclisponere ad auxilium aliquos supernaturale. Minor, in qua est difficultas probatur. tum quia alias tale auxilium non esset gratia , cum non excederet facultatem , & exigentiam ipsius naturae, nee gratis daretur. Tum
etiam .' Nam iam homo propriis viribus posset seipsum discornere a massa perditionis , contra tu quod inquit
Apost. i. ad Corinth. 4 uis enim te disterniti Tum denique.' Nam vel quodlibet opus naturale bonum morali. ter, connectitur physice cum auxilio supernaturali, vel
omnia collecti vh si pia , vel aliqua . Ptimsi dici no potest, alias etiam connecteretur cs gratia habituali, & ita quic que peceator faeiens aliquod opus bonum morale, v g. eleemosynam ex sola pietate naturali , justificaret ut . Nee secvnclum .' tum quia moraliter est impossibile . quod quit simul, aut divis. 8 eliciat omnia opera Dona moraliter naturalia, eum sint infinita syncathegorema. tice I tum quia sine gratia speciali non potest omnia
collective elicere, juxta dicta a num. 8 Nee tertium: tum quia non eu maior ratio de uno opere , ac de aliis rtum quia non sunt assignabilia talia opera . Ergo nullus actus naturalis moraliter honus connectit ni ex natur sua eum auxilio aliquo supernaturali. Quae ratio magis urget eoutra Pelagium, ut ex se liquet.
it; Respondebis eum Pelagio, quod tale auxilium esset gratia ,& homo ex ea se cilicet eret. Ad quod sucsicit, ut landetur in gratia creationis.' sicut charitas,& virtutes insuta sunt rigorosae gratiae, quia non sunt debitae subjecto secundum se. Contra est primo. Nam ereatio propriὸ non est gratia, ut inquit D. August. epist. Ios . his verbis: Ilium
vero gratiam, qua creati sumus, etiams ira appetiundam nouimmerito inretiuimvis: mιrtim est tamen, s ita appellatam ιnuitis is rimis, propheticis , evinet licis, apo luci ue titterastigimus. 'I Secundo. Nam licet prouuetio rei quodammodo possit dici κνor a ; non potest tamen negati, quoatespectu illius evistretis est possibilis aliqua gratia , unihil potest assignari iuxta scripturam , Concilia ,& PP.
nisi gratia habitualis, & alia dona ad eam concurrentia.' ergo salsum est, quod sunt tantilm graria, prout in radice creationis.' si ergo sunt gratia, nullo modo sunt debita titulo connaturalitatis phsseae operibus naturalibus , iuxta illud Apoli as Rom. I i. Sagratia , jam
ao Respondebis eum Semipelagianis , quoci licet
homo possit operibus naturali hos eonsequi auxilium gratiae ; hoc tamen fit ex si vina misericomia, ipss op tibus se habentibus per modum conditionis. Haec fuit legitima mens Cassiani, & Fausti, qui fuerunt pra 'cipui Patroni Massiliensum, ut perpetuo tradunt D D. Catholiei. Haec tamen evasio , si conseratur cum doctrina
communi Massiliensium, nequit subsistere . Nam ipti
140쪽
Dtib. VII. An homo propriis viribus post prorime, vel remote a 33
gerebant, Drum conferre homini auxilium gratiae ime uitu operum naturalium, ne videretur injustus accepia a cir persociarum , si otiosis illud conferret ,& studiolis inguet ; seu hoc vitium acceptionis personarum non habet locum in iis, quae praecipuε conseruntur ex divina liberalitate, & misericolaia, sed in iis quς conis
eruntur ea titulo iustitiae , ut tradit Πν. ΤhOm. a. a. quaest. 6 I. art. I. ergo iuxta Massiliensium docti inam opera naturalia non connectuntur cum auxilio gratiae ex divina misericordiar & ita ratio pro sta manet contra eos in suci robore. An vero Deus conserat i tuitu operum naturalium ex pura misericordia auxilia
gratiae, ex sequentibus resolutionibus constabit. s. II. Argumenta Petigit, o Mumens .aai A Retuitur ptimor Nam omnia opera honao moralia habent connexionem immediatam ruiti viatia: sed homo adhuc lapsus suis viribus Maturalibus votest elicere plura opera hona moralia: ergo potest se ultimo disponere ad gratiam. η Et misteu consit mari eκ D. Τhom tum quodlibet Lart. 8.ad 2 ubi ait: Detera re, quod nos inali diti itine, qua Deus IK γ omnia naturaliteν dat irtiae , potes ahquii magis , om nus titi, o quanias an rum fuerit, tune est summia kr sinarao ad gratiam hiabendam. Tum etiam in a. diu. 23. quaest. I. art. q. ubi inquit: Ad gratiam gratum facien emlubendum ei Iesa Ialere arbitrio potis se bemo pras arare . Ubi addit Pruviralia , qtia est ad eratiam . non est per altas, qua sunt ipse gratιa aeutianuι aquatitute preponi as , sicut me.
Meum equo ν tremuo . Et iura novi exoret, quod actas , quilias homo ea gratiam Boiatuatim se /νvorat , ut ratiaram Mismana in excedentes . Et ad I. loquens de Pauli conversi ne ait: Cum se ad gratiam De νawe, gratιam consequensas. Non tamen oportet , quod antequom iratiam gνatum δε- .rentem acceperit, sti a quod tamen gratia vatis data missi una fuerit. Ad argument. respondet ne, negando majorem e nec
villo principio potest evinci. ' Ad confirmationem ex pluribus testim iis o Thom compactam. R sponde. Est ex nullo deduci, si recte legantur, quod opera Da auralia sint ultima dispositio au gratiam habitualem, Di uiscurrendo per singula cocinabit . Ad inimum ad uetum ex quo i, r. vicendum est quot dilectio naturalis Dei super cimnia ex se non est dispositio ad n tiam, sed prout imperator a charitate, aut eo junetitur cum allectione so per naturali: quo pacto non potest c inungi iti homine lapso nisi habeat gratiam habitualem, juxta dicia num. 49. Et in hoc sensu procedit D Thom. alias esset sibi eo trarius , eum oppostum doceat in eodem quodlib. ait prate. Ad alia duo ex lib. Sentirespondetur, sensum illius esse, quod homo non incliget alia gratia habituali ad recipiendam gratiam sancti. alcantem. Sed noci excludit dispositionem procedentem ex auxilio supernaturali Per quod videatur totus
articulus .iaa Arguitur secundo 1 Uhi negatio est eausa nega. tionis, assumatio est causa affirmationis, & econverso; sed peccata opposita operibos bonis motalibus natura. ii bos lodispotiistit hominem ad tecipiendam gratiam haut ualem: ergo ipsa opera boua motalia dis ciunt ad
Coo firmaior ptimor Nam dispositio ultima aderariam Uebet esse voluntaria: sea actus voluntarii s procedit eu sta a facultate liberi arbitrii: ergo. Confirmatur secundo. Nam quo plura , & persectiora opera exercet homo moraliter hona , eo fit magis aptus aci ejus recepti em, ioci eique minori auxilior ergo.
Ad argument. res Mettir unico verbo, et sma.
gis requiritur ad honum, quam an malum; in dispoitio autem est de genere mali, dispositio est de genero Moi ' Unde non laquitur, quod si peceata sunt ut fp
sitio, ut denegetur gratia; opera contraria sint sufficienscii positio, ut concedatur. N Ad primam eo firmati me in respondetur, comessa majori; neganto minorem. Nam, ut inquit Apost. I. ad Corinth. I. non exo, sed
Ea Dei mecum. Ex quibos ver his colligitur , actomrnaturalem voluntarium noci peocedere ex sola D.
ite Iibeii arbitrii. Sed de hoc plura diximus trin. a.disse a. v Ad secundam respondetur , hominem n nredui magis aptum ad gratiam per plura, aut intensi
ra opera bona moraliter, nec in eo requiti minus an .
xilio m ad eliciendum quodlibet opus super naturale quia ex se nullam uim praestant ad illud. iaa Arguitur tertio: Unio hypostatica communica ta suit humanitati Christi Domini, nulla interveniente dispositione supernatu tali , seu tantum attenta Dit c n. rui las naturae humanae: ergo idem potest dici de insu-sione gratiae habitualis . Patet consequentia: quia unicit, postatica excedit in persectione gratiam habitualem .' Confirmatur: Nam Deus contulit Andilis majorem
gratiam auxia maloe em persectionem naturae uniuscujus
que : ergo haec est dispositio ultima ad gratiam. Ad argument. respondetur, quos respectu unionis hypostaticae nulla inter ψε nit dispositio sive naturalit, sive supernaturalis, propter summam excellentiam illius; quod de gratia habituali veliscati valet per potentiam Dei absolutam. Et se nihil inferri valet contra vetita.
tem catholicam. Congruitas autem humanae naturae et atmera non reptagnantia communis cuilibet creaturae: licet nonnulla moti va ei assistant, ut assumeretur a Veribo, quae noci reperiuntur in alia natura. Ad confirma
tionem respondεtur, quod si Dεus persectiori naturae anneticae contulit intensorem gratiam, est quia contuisiit ei intensiorem dispositionem dilecti is Dei superna. turalis ex pura misericordia. 24 Arguitur quarto cum Massilietis hus , & pro
odit contra secundam assertionem . Nam opera m in aliis ter bona naturalia habent aliquam connexionem cum mi.
mo au gilio gratiae ergo sunt uisposito physica ad illud Antecedens probatur primor nam supremum infimi attin. qit infimum supremi; sed opera naturalia moraliter hoc a sunt supremum in ordine naturali, & primum auxilium gratiae est et nil infimum in orcline superuaturali: ergo hahent aliquam conti xiorem cum illo. Graias: Nam h mo quo magis se disponu per opera naturalia, eo plura auxilia consequitur ervo idem quod prius. Et confirmatur ex D Chrys hcim. 17 in Joann. &hom. I a. ad Hebraeos , ubi ait um non praevenire nostras voluntates, ne laedatur athi trinm, sed ex inctarent nos incipiamus, & postea conserre dona sua r erso sentit, esse dispositionem aes primum auxilium gratiae opera facta ex sola sacultate liberi arbitrii. Ad argument. te spondetur negando antecedens. Et
ad primam ejus probationem futida tam in illo vulgari Woloquio r dicendum est, selum tenere' in iis qliae sunt
Dira eundem oeclinem, iecus vero in iis quae sent in orcliciibus adaequat δ diversis, quales sunt Muci naturalis ,& super naturalis Adserandam: Respondetor nonantio antececlens. Quia idem uicendum est majori dispostione naturali. ac se quocumque opere nat mali, iuxta alterum proloquium , Ita se hebet I mirer ad Implieiter , cur magis ad magis: itaque s negamus, ollam disposito. nem naturalem connecti enm ullo auxilio; necesse est, quoci negemus, maiorem dispostionem naturalem comaucti eum majori auxilio .
Ad confirmationem respondent Molina , & Va queet, o Cht; - mi pelagianis adhaesisse, ex illoque Cassianum suam sententiam desumpsisse . Sed caeteri DD.
acriter vindicaut ab hoc errore tantum D ch. ex tribus. Prim , quia in aliis locis expres h docet sententiam e tholicam, ut in hom s. super epist. et ad Corinth. cap. 3. ubi ex p icans illa vetha Apost. a. ad Corinth. 3. Non quod susscientes smas e citrare ab sed ei sebis : se ait: Non ira dixi Mueram babemvis, re vicina alatid ris,tim se asia Dei: sea
totum iit,d Deo a te, M. Videatur insuper super epist. l. ad Corinth. q. ad illa verba, Euid Babes, quod non accepisti, hom. ia. Seondo: Quia in Core. Palest tubi actum fuit non solum contra Pelagium, sed etiam contra Semi- pelagianos, ut refert August. epist. 3 6 nulla fit me aio, aut correctio eius o linae, licet antea extitisset:& verosimile est fuisse faciendam , ne doctrina tanti D ct ansulam praebetet fideli hos ad praedictum errorem.Tertio: Quia nunquam Pelagiani , aut Seirii pelagiani, illum au. claverimi in suornm iussi agium, scut attulerunt Cassianum. ' Adde. Nam D August. pluribus in locis, ut lib.
& lib. I. ca A. inquit , Chrysostomum illo tempoee suisse loquium secat , quia error Pelagii, & eius reliqui et non dum erant exortet, & a catholicis tectὶ intelligebatur. Cat