Tractatus theologici juxta miram D. Thomæ, et cursus Salmanticensis FF. discalceatorum B. Mariæ de Monte Carmeli primitivæ observantiæ doctrinam. Tomus primus quartus Per R.P.F. Paulum a Conceptione, .. Tomus tertius tres complectens tractatus. Quoru

51쪽

d fide, tu oppositum modum dicendi haereticum . Alii oleunt esse erroneum. Alii errori prosimum. Alii te. metarium . Et alii indefensabilem . Et colligitur plan8 ex Trid. loco proxim/ allegato can. s. ubi ait: Si quis

fretis , rearum originatis peccisti remitti negor, aia etiam asserie vos tota totum tis perpende verba qtiod veram , opeo iam necati ratiovem baber. .. analbem se . ' Proba antque ratione : nam qnω revera per modum reatus

est dignum poena aeterna damni, est verλ, & propriε precat uni seu peccatum originale est dignum poena aeter .ma damni me modum reatus, ut fides docete ergo estverh, de pro th peccatum. Deinde: Id, quod alicui esthim imputabile ad poenam, est illi uere, & propri/ vo. In latium; sed peccat iam originale est nobis juste impii. rabile ad poenam, ni ipsa fides docet: ergo est veth, αν oprie voluntarium.

oo Si autem inquitas, quoiiam modo est via antarium lRespoadetur esse voluntarium, non physice, sed morali. Eet,Ac per modum termini. 'I Pro quo nota primo, volun .eatium terminatiuum esse duplex, aliud est, eui ratio uo. untarii competit tantum per accidens , & inferi . quia ex ona parte fit per insuetum voluntatis; & ev alia

eodem modo quoad suam entitatem permanet , post. Quam est productum, sue retractetur, sive non. &hoc

modo sunt voluntarii habitus vitii , & virtutis , quia

voluntate producuntur. Alterum est, cui ratio volun . rarit eompetit per se.' quia pendet in feri, &e seminia voluntate qnatenus ratio voluntarii perseverat in eo,

si voluntas non retractatur , secus vero si retractetur r& hoe modo est voluntatius impulsus, qui est tet minus

voluntatis internus, sicut vethum intellectus eodem modo est voluntatium peccatum habituale personale, quia est terminus peccati actualis, & pendet in fieri dec δενυari ab illo de quo insta plura clicemus. v Nota secundo, hoc voluntatium terminum, sicut & actuale,

otiam esse in duplici disserentia : nam aliud procedit

physic per actum propriae voluntatis 'i & hoc molaiunt voluntaria nostra peccata habitualia personalia, nec non peccatum habituale Adami, ex quo ortum duxit nostrum peccatum originale . Alterum procedit per actum voluntatis alienae , quatenus in ea uelut in

capite continetur volontas alterius,& reputatur aliquoia

modo: hoe est moraliter, propeia, & hoe est, & dici tui originale; & hujusmodi est peccatum originale, do quo procedit dubium. ' Pro quo nota tertio, quod eum Deus magis hahet in sua potestate voluntates ho minum , quam ipsi suas , ut sese repetit D. August.

Potuit Deus transferre voluntates omnium descende istium ab Adamo in ipsius voluntatem quantum ad hoc, tit si averteretur ah nitim fine per transgressionem legis de non comedendo de ligno vetito , posteri illius censetentur etiam eadem aversione averti voluntariὸ voluntate capitis, reputatae propria illorum per praefatam translationem authoritate divina. Nam si authotitate

Principis, sive Rei publicae voluntas pupilli, & minoris

censetur voluntas Curatoris, & Tutoris; & votum is stinandi ad honorem alicujus Sancti, emissum a capiti. hus Reipublicae, censetur emissum ab Omnibus civibus , itaut omnes obliget, & voluntas i eum sit moraliter voluntas illorum, cur Deo similis, tu amplior potestas deneganda est Et quod ita iactum fuit , satis constat ex determinatione Fii V. damnaniis propositionem 47. Nichaelis Baii, quae est huiusmodi: Unde peccariam or1υ-mis μνὰ habet rationem precari me villa retitione , o resim

riu ad voluntatem, a qtia originem MMQ.VAdder Nam supposita vera ratione peccati in Originali, ueraque ali qua ratione voluntarii , aliqna via haee ratio investia grada est & nulla aptior est scut descripta . .

latium aliquod pactum inter Deum , de Adamum ReL pondetur affirmative cum mariti, & saniori parte Theologorum. Qui ad hoc praecipuε ducuntur ex illis ver hi, Oseae o Tu isutem Aut Adam , tr feres sunt sum.

Quem locum communiter intelligunt Interpretes eum

D Hieron. & aliis P p. de pacto, quod Deus eele,avit cum Adamo de transfundenda iustitia oliginali in posteros, si observaret praeceptum a mo sibi impositim itiel deno transsu enda, D fiangetet illud. ' Rationeisque probatur: nam Adam iis jure generationis non erat

caput morale totius posteritatis praecipuὸ circa hora supernaturalia, nec habebat ius eirea illa honar ergo necessaria fuit ordinatio Dei constituentis illum caput morale pro itistitia originali transfundenda, vel amitteti da in posteris; sed inaedicta Ordinatio, ut Adamo revelata, & ah ipso admissa, est pactum: ergo necessa. rium fuit tale pactum. Supposita ergo ex uictis exi. stentia peceati originalis in posteris Aciami, dubium gravissimum cie utrit disputandum inter Theologos, in quo eius essentia cons stat f Pro euius tesolutione supponi. mus id , quoa certnm est, uel secundum fidem, vel juxta communem acceptionem Theologorum, quia iis nostra tantum erit cum D D. catholicis, & cum opinionibus, quae in hac tempestate magis praevalent inter

eos. Ideoquet. ι

Oi Supponimus tertio, ut certum de fide contra Manichaeos, & aliquos Lui heianos, peceatum Originale non esse ipsam substintiam animae lationalis, seu aliquid distinctum. At ei superadditum. Hoc e stat ex Trident. sess s. can. s. iam relato, dicente, quod per hap. tismum aufertur totum id, quos habet rationem peccati s de tamen non assertiar per illum substantia antismae rationalis: ergo peccatum originale non est anima rationalis. ' Adue: Anima rationalis secundilm se t tam est immortalis, produciturque a solo Deo per Creationem 1 ergo nequit esse peccatum oeiginale ; alias Deus esset causa unica peccati originalis . Ioa supponimus quarto ut certum etiam de fide, peccatum originale non esse tot maliter concupiscentiam, seu somitem peccati. Haec suppositio procedit contra Lutheranos, & Calvinum, lib. 3. Inst. cap. i. ' Et ut error horum haeteticorum mel lac intelligatur. & rejiciatur, notandum en eum D Thoma iii in aes quaest. 81. art. 3. aliisqtie in locis, e cupiscentiam consistere in prava dispoliticiae habituali non solum appetitus sensitivi, sed etiam animae , & omnium earum potentiarumaahuc spiritualium, qua post Adae peccatum, At ex vi illius pioni sumus ad hona sensibilia contra ordinem raiationis. Unde concupiscentia non consistit in sola incit natione appetitus, & aliarum vitium animae ad bonum

sensibile ; ita addit negationem sub clinationis ad rationem superiorem, & destitutionem justitiae originalis quoad es eius seeundarios illius, de qui , & de eius privationibus in fine erit sermo. Hoc sacile constat ex

eo quod in Christo, Adamo ante suum lapsum, & ici,atis , in quibus erant, aut sunt omnes potentiae cum

inclinatione ad honom sensibile secundum 1e, non erat, aut est concupiscentia. Hinc infert D. Thom. t eo proxim/ relato , quos secratum ominais materiai ter quidem est e lupiscentia ,sommotito viro es defecti s origmatis Itissim .

Omnia haec constat primo ex illo Apost. ad Roman. I. ubi ait VHes autem esiam Pgem in memiris meis rem naurem legi mentia mea. Per quam legem carnis intelligitur concupiscentia , quae solet clici leae Grais, e δεω, peceari. Ubi fatetur Apost. se habere concupiscentiam quoad materiale, hoe est quciau dispositioneat pravam, & habitualem ad bonum sensibile eontra o clinem rationis; & tamen in eo jam non erat peccatum originale, quia temissuin est per hamismum ergo pe catum originale non consistit in neu piscentia. ' Seiacundo: Nam in renatis post baptismum remanet con cupiscentia ad agonem . & certamen; & tamen perhaptismum aufertur vere, & proprie peccatum origiis nate, & non tantum tegitur, & raditur, aut tollitur quoad impurationem, ut uiserebant Lutherus, Calvinus,& alii hςtetici, quotum error clamnatus est a Trident. sess. s. can. s. ergo idem quod ptius. Unde Apost. dum

loco citato ad Roman vocavit coacupiscentiam peccatum his verbis, Iam non ego operor illud, sed quia babitat in me peceatiam, idest concupiscentiar Sanua Θη sentveth, Τtilentini ibi) d eurae, Mesesam cieboaeam η- quam antel osse peccatum appenuri, quod wνὰ , o mamuis raratis peccatam si, Ied quia ea peccato est, o ad ρα

iog Supponimus quinto adversus Pighium, Citherinum,& Salmeron, recatum originale non consistere in peccato actuali Adami, prout paruulos denomiis nat extrinsecε peceuteres, ut est unum & idem numeroles omnibus. Ita omnes caeteri Τheoloni. Et colligitur ex Trident. loco citat. canon. r. ubi Concilium definit,

suos peccatum Adae propagaρione, non imitatione traus

52쪽

ty ejan sum denotant formam intrinseram, sicut imum di , & Mose, quae adducuntur ab eodem Concilio seso. cap. 7. can. II. at manifeitandum quo pacto iusti

fieatio nostra desecto fiat, lignificant iamiam intrinse-cam: ergo iuxta Concit. Tria. peccatum originale nostrum non consistit in peccato actuali Adami, prout parvulos denominat trahit ualiter, & extrinsece peccato. H . Unde sententia Citherini, vel b. AMissus Caeserianus , iusti est in Expurgatorio tamquam in fide peti. losa abolet t. Γ ΑMe .' Nam poena correspondens peccato originali non est una, & extrinseca omnibus, sed

innulis inest unicuique propria: ergo idem dicendum est de culpa , ut servetur clebita proportici inter cus. pam, & poenam.

s. II.

tiaram opimarium.

roin Q Upponimus sexto hominem per peccatumo Adami contrahere privaticines omnium Peris sectionum, qnas secum afferebat justitia oc inalis . Ut docet D. Thom opust. a. cap. Is a. & sequentibus: &apertὸ colligitur ex Τtici sess. s. can. I. & I. Sed quia cognitio privationum ex cognitione hahituum, seu sor.

marum , qui hos oppo antur, dependet, necesse est, ut

Pelias explicemus, quid si justitia originalis, & quae

Esectiones ei fuerint anne sae. Pro quo sciendum est, eum condidisse primum hominem cum iustitia origi. nati, quae quantum ad suum emetum primarium non erat habitus distinctus a nostra gratia iustilicante: di. stinguebatur tamen ab ea per additionem cujusdam mmdi, ratione cuius diversi modὸ informabat animam ab illaque pullulabant plures perfiaticines, quae in hoc sta. u non promanant. Unde iustitia originalis primo se. hiiciebat hominem Deo tam ut authori naturali, quam ut authori supernaturali . & haec subjectio est primus effectus, seu persectio primatia illius proni erat ejusdem rationis eum gratia nostra iustificante. Subrectom iustitia originalis quoad hane se hiectionem, seu effectum prima. tium , & cum modo diverso informandi, unich erat anima

rationalis, ut d et D. Τ m. quaest. 83. seq. art. I. ati a. his verbis e Originatis sustitia pertinetat primordiah-

Seeundo ratione modi superadditi , erat origo muti earum persectionum, quae ex desectu praedicti modi m clo non resultant. uncte ab ea veluti proprietates olim hantur non solum omnes virtutes insulae, & dona , quae modo dimanant a nostra gratia austificante ,& recipiuntur in potentiis, videlicet intellectu, voluntate . & appetitu senstivo, sed etiam aliae persectiones perficientes

corpo , ct reddentes aliud immortale,& plen/ spiritui subjectum: & habitus, qui in appetitu sensitivo exista.

bant, habebant etiam aliquem mosum specialem superaa. clitiam eorum essentiae, & intensioni, ratione cuius prae-clictus appetitus absque lalla rebelli e subiiciebantur rationi: quod nune praediti habitus non praestant quacum. que intensione gaudentes, quia carent modo praedicto. xe tamen justitia originalis, quo secundum omnes suas partes integrales perficiebat naturam humana secundum omnes eius partes, rationalem scilicet senstiuam, &corpus, si it Adamo gratis concessa iuxta omnes suas perfectiones explicatas.' quia nulla erat debita ex vi suae crea. tioni . Unde s crearetur a Deci in pura natura, carentia illatum non esset privatici, nec malum culpae, aut me. nae , sed mera negatio. Fuit ergo gratis concessa Adamo

non solom pro se, sed etiam pro omnibus suis poste is, s ille non peceasset, di ex vi talis co cessionis suit illis

debita, itant catentia illius deinceps noti esset negatio, sent in pura natura , sed privatio habens rationem mali. Et licet suetit tantae perfectionis, ut explicavimus, no

vero D r lingebat eum gradum , ut confirmaret volun.

at m Adami in hono, sicut confirmavit voluntatem B. V. Mariae, sed reliquit in eo libertatem non Mum quoad exercitium, sed etiam quoad specificationem hocii , &mali moralis et ac proinde habuit potentiam peccandi ex . peditam, ut fides,& experientia docet, itaut si peccaret , omnem illam persecti em amitteret pro se, & pro Lutetis. Qirae omnia explesse docet D. Thomas opust. pra relato cap. IM & cap. 187. ros Peccavit ergo Adamus, & per suam peccatum natura humana perdidit omnes persectiones, quas iusti tia originalis ei confererit, & ipsa remansit in ea nudi

tale quantum ad intrinseca, quae haberet, si in pura natura conderetur ἰ ita tamen ut earum defictus esset culpa, vel mena, iuxta proxime dicta. Diximus quantum od Medii rea 2 quia si cle extrinsecis fiat sermo, adhuc re. tinet elevationem ad finem supernaturalem , quae non habet locum in. pura natura; quamvis praedicia elevatio non ponat in ea aliquid intrinsecum , usque dum per gratiam justificantem sanetur , & reparetur ἔ aut per aliquos auxilium supernaturale transiens , vel per

habitus fidei, & spei elevetur. Et propterea praedicta

eleuatio est denominatio extrinseca.

Igitur loquendo de privationibus in particulari,quas

causat peceatum Adami,& contrahit natura humana, contrahit primo privationem gratiae iustificantis secun dum suam substantiam ,&secundum et iis modum acci dentalem , quibus immediate perficiebat substantiam ani mae rationalis. Secundo priuationem Omnium donorum,& virtutum tam per se infusarum , quam naturalium , quae erant in omnibus potentiis tam cognosciti vis, quam appetiti vis. Qua ratio e non solum contraxit privatimnem subjectionis ad Deum, sed etiam pii sationem subiectionis appetitus sensti vi ad rationem. Tertio , eaer te corporis contraxit privationem immortalitatis, impalubilitatis. Haec adeo vera sunt, ut quamvis ici Adamo post suum peccatum rem inserint sues, & spes

Τheologicae ob specialem Dei indulgentiam ipsi ut personae particulati factam, non tamen manserunt in illo, Di persectiones transfundendae in post ros cum ejus natura . Similiter quamvis in Adamo post suum peccatum virtutes naturales, quas hahuit por accide is insitis cum

iustitia originali, remanserint sali m quoad substantiam

virtutum, noci tamen manserunt in eo quoad modum

peculiarem dominandi appetitui conjuncto eum iustiti

originalie neque tales virtutes, sive cum modo praediis

cici sive sine illo manserunt in illo, ut transferendae itiposteros cum eius natura. Unde natura humana contra

sit debitum carendi his etiam uirtutibus in omni hus posteris Adae, & ob id omnes cum earum privatione

concipiuntur. ' His ergo scitis, & suppositis, quaeri.

mos in hac gravi controversa, quid si illud, per quod peccatum originale essentialiter, & ptimatio constitu tur inesse talist In quo simul inquiritur, an per pecca. tum Adami, quatenus moraliter est nostrum, producat ut aliquis terminus positivus, sive physicus, lave pur Amoralis, in quo eius essentia consistat Et dato, quoa non producatur praedictus terminus, an consistat in ali.

quo positivo , vel in aliquo peivativo licio Supponimus septimo , illud ipsum peccatum, quod in Adam mansi habitualiter transacto actuali, ad

nos transfusum esse originale & habituale. Ita communiter Theologi. Et noti chscure constat ex Teia loco pluries repetito can. q. ubi dicite Siquis Me Adae tere

ecim , qtioci origine tinum est, o pro geraene, nuri imitationerν oministis ines era. ergo supponit s oncilium, idem quoad speciem esse peccatum nostrum originale,& peccatum habituale Adami. Patet consequentia: alias non pollit veri fieari, quia peccatum Adae fuit ad nos transfusum. Et probatur ratiocie: Nam eodem pecca.

ro actuali Adami nos peccavimus ergo idipsum quod habuit in Adamo ratiociem peccati habitualis, seu teramini illius, in nobis habet rationem peccati Originalis rcum hoc tamen discrimine, quod peccatum actuale est

idem numero, secus vero peccatum habituale, ut docet ne ilium. A ed Nam ex eodem numero peccato actuali nequeunt resultare peccata habitualia diversae rationis , adhue in diversis sob ectis: ergo idem quod ptius. Unde ex decisione hujus dubii constabat resolutio alte rius circa essentiam peccati habitualis personalis, quin opus si peo eo in hoc tractatu, aut alibi dubium spe.

ror in hae ergo gravissima cocitroversia quatuor ea. pitales, & sitis probabiles veruntur sententiae. Prima docet, peccat iam originale essentialiter consistere in rea.

in . li Pto eicios notitia stiendum est primo quod reatus est duplex: alius culpae . & alius poenae. Reatus culpae nihil aliud est , quam fodiectio & detentio, qua, postqvis quis commisit peccatum mottale, tenetur sub ejus macula, quasi captivus. Unde non est aliquia vi. niactum

53쪽

t iactum eulpa habituali, sυe originali, sive personali.

Et de hae noua potest intellio haec sentent ia, quia nihil determinat circa essentiam peccati originalis, cujus prς. dieata specifica, & determinata quaerimus. Reatus me. mae, est ligamen, & obligilio, siue condignitas ad pae viam sustinendam. Ille posterior reatus out distingui. aut ab ipsa culpa quae etiam potest dici reatus poenae radictas, seu randamentalisὶ aliquando sumitur pto ipsa condignitate, & merito proximo ad poenam :& hoe pa-Oo est effectus secundarius , seu proprietas culpae, & se

tenet ex parte illius: aliqnando etiam sumitur pro ue ratione , & ordinatione extrinseca ad poenam HOvemen te a divina justitia. Igitur haec prima sententia docet, peccatum otionale consistere in hac deputatione extri Dea &passiva au poenam, itant actus voluntatis divinaevit existens in Deo ,& active sumptus qui deputat hominem ad poenam, dicat ut o fensa paso. & ut se tenet eu parte peccatoris passive est macula,& culpa origi-r,lis . Pro qua sententia refertur Scotus ici 4 aist. i4. o. Dico ergo. Quem sequuntur graviores iacit istae , quos& alios plures refert & sequitur Franciscus Felix trati. de necatis cap 8 dissic. a. mam. II. licet alii Seminae in rei pretentur tuam subtile in Din. de reatu simplo pectinetito & cpndignitate proxima ad poenam . si Secunda sententia de sentit, peccatum originale esse ipsust me catum actuale Adae, ut moraliter perseverans in suis .

retis ,& nt non retractatum, & non condonatum, ra. tione cujus per modum habitus moralis moraliter iii. et insece perseverantis denominantur peccatores, quotquot

ah Adamo descendunt per seminalem 'opagationem , di fuerunt inclusi in pacto a Deo celebrato cum ipso

Adam. Ita communiter sentiunt recentiores societa eis, quos reserunt ,& sequuntur Oviedo I a. itati. o. eon. rouersis. num. 67. Arria a I. a. disp. s I. si'. q. neque in

alio sen is loquuntur suis e sal meronem disp. 46. in cap. s. ad Rom ostendit Τyrsus GOGalez tom. 3. disp. 3. nu.

io; Τertia sententia propugnat, peccatum originale constitui per habitum, seu terminum postii sum telictum ex pacto actuali Adami prout moraliter fuit nostrum, quo constituimur legi difformes , conversi habitualiter ad cleatnram , tanquam ad ultimiam finem, & tealiter versi a Dro. Ita aliqui Thomistae, ut Gregorius Mat.

disp. 36. num. 73. & alii. Cum hoc tamen cliscrimine, quos aput Gregorium Marti γε talis habitus seu termi.

tu, est physicus ; & apud Godm est putὸ moralis. Ah

hae opinione non multum distat sententia Greg. de Ari. inino, docentis , peccatum originale esse qualitatem quandam morbidam ab Adamo causatam,& per libi Oinosam generationem ad nos traductim 2 quae quidem dualitas multiplicatur ad multi icationem subiecti; ita uti, sit spiritualis recepta in anima , & alia materialis residens in corpore,& eius potentiis, a qua spiritualis causatur. Quem modum dicendi sequuti sunt plures ex antiqv orthus scholasticis, quos resetunt NN. Salmant. a hoc tract. disp. Is num 3 a. Omnes relatae sententiae tit constat, constituunt peccatum originale per aliquia sitivum, ito Quarta, & ultima sententia asserit, peccatum originale constitui per aliquid privativum. Lo in assi onanda privatione non patum dissident fautores huitis 18otentiae r Nam Cuties in praesent. art. 3. dub. 4. cum aliis

dicit, ex peccato Adami contrahere posteros ultra pti. vaticines relatas num. IO . aliam, quam appellat pratarionem habituatis con miraris ad Iesem, quaequὸ videtur aptior ad peccatum Originale coonituendum. sed alii docent eius essentiam consistere in privatione v luntaria iustitit originalis, seu gratiae iustificantis quoad effectum primarium illius explicatum nom. IM. & cum respectu ad Meeatum actuale Adami, prout fuit nostro m. Ita NN. Salm in hoc tract. disp. s. num. III. & commuia

nitest Thomistae, re aliqui Scotistae. q. III.

iii π, Icendum est primo, essentiam peccati Dei. O inalis non consistere in reatu poenae, sive tu matur pto deputatione, & ordinatione extrinseca ad

poenam, proveniente a divina iustitia; sve sumatur momerito proximo, & condignitate ad ipsam poenam. Hae e conclusio procedit euntia Scotum, seii primam opi

nionem relatam num. I T. eamque tenent authores re

lati pro reliquis Opinioni hus proxime enumeratis. Et quoad primam partem probatur primo ex decreto Pii V. quod incipit Et ommbus , & euitum fuit i. Octob. ann. II 67. in quo damnatur ptopostio so. MichaeliqBaii, quae est huiusmodi: In Ie rato dko siue I ectus, oreatus transerante autem vitis, nihil morat xus reatas, saeolligetis ad poenam. Et iam damnatur propositio 37. quae erat ista : Unde in Geramento hoploma, aut Oacerdotis absoluisti e proprii νeatus peccati dumtaxat torritar. o misisterium Meerdotis satam liberas d Hatu . Quam damnationem ae gorius XIII. confirmavit as. Ianuarii is D. per const. Pro. vi Mis nostra . Et Urbanus Vili. die o. Mattii iocli per Bullam Emisentit Et in fine illarum Bullatum dicitur, inopolitiones Baii esse respective haereticas, oro as Juspectas , temerarios, scaruda oras, o H Das dures offensorem immutentes. Unde quaecunque propositio illius eu se p. tuaginta novem damnatis meret ut saltem aliquam Cesissuram ea dictis a sed opinio Scoti videtur eoincidere cum pro postione Baii ergo peccatum originale non consistit

in reatu maenae.

ia Respondent Authores propugnantes opinionem Moti , Baium loaui in sensu valde cliverse , ac Motum : nam ille negabat per duo Sacramenta haptismi, & poenitentiae clari gratiam habitualem,&quod in me. catore non erat privatio gratiae, ut colligi potest ex ejus proposit. t . & aη. & qi Et hine asserebat , qui in peccatore solum manet reatus, & non privatio gratiae , & quod per talia sacramenta solum reatus dimit. titur, & nora insunditur gratiar Et hoe ultimum cum relatione ad priora iure damnatur in Baio. Motus vero non negat insensi gratiam habitualem per illa sacramemta, nee esse in peccatore privationem gratiae. Unde ex mente Bullae potest eius opinio sustineri circa eonititutionem peccata originalis per deputationem exti insecam,

seu reatum poenae

sed contra prima: Nam plures Authores non solum Thom istae, & societatis, sed etiam Scotistet existimant, praedictam opinionem Scoti comprehendi sub damnatione Ponti seis, ideoque illam deserunt. 'Se redo: Nam propositio 37. Baii damnata a Summis Pontificibus ,& dicebat, Rearus precati dumtaxat tolliuν , est multi. plex , & exponitur se, Reatus petiali tonIrar, o nisu ad ia tollitis. Sicut haec propositio, Homo es tantum rarioratis , iuxta regulas summulisticas exponitur sic, H mo es νa 1 ollis , is hon est Hiquia alvu . Et haec inopo. sitio, A Petra tantum aufert. patium , exponitur sic a Petra a fertur petium , o non a fertur aliquid adyM: ergo Pontifices damnantes praedictam proposition m Baii de-tεrminant , per baptismum ,&absolutionem Sacerdotis

aliquid alius tolli; sed juxta mentem Moti nihil aliud

tollitur nis reatus minae e ergo opinio Seoti videtur comprehendi sub damnatione praedictae propositionis . I Dices, Seotum concedere tolli per factamenta non sci. silm reatum poenae, sed etiam privationem gratiae, quod Bajus negarit, ut vidimus supra. ' At eoatra est tme,3 1 Nam tant di eunt Scotinae, quod praedicta propo-stio non damnatur absoluth , sed eum relatione ad propositiones illius in evasione itisinuata ; ita debent conis cedere, quod non damnatur nisi eum relatione ad pro positionem q7. iuxta quam Baius videtur negare in peccato originali veram rationem peccati: ergo Pontifices

damnantes utramque propositionem cum connexi e deis terminant, per sacramenta praeter reatum poenae aufer

ti aliquid aliud quod haheat uetam rationem peccati rergo in eo, & non in reatu poenae constitui debet essentia peccati originalis ii 3 Probatur ratione : Peccatum originale est degenere mali colpae . nam per illud homo ueth, & pto. prie est, & dicitur maculatus, aversus a Deo, & dignus poena aeterna ergo nequit consistere in reatu poenae , seu obligatione passiua ad illam. Anteradens est de fide, ut constat ex ptima , & secunda laepositione. Et consequentia probatur . nam ordinatio pasuva ad poenam est de genere honi proveniens ah aliquo actia clivisci, sive per modum denominationis, sive pet modum esse ctus. ergo peccatum originale nequit consistere in reatu poenae, seu obligatione passiva peccatoris ad eam et alias

a Deo

54쪽

a Dro move te aliqnid, quod habet rationem culptifcut ab eo provenit praedicta obligatio. Confirmatur mimo. Nam ponet Deus de lege adisiluta hominem pectantem moraliter, fi σε id si , s vaio Mamo, novi cellinare ad poenam & tamen homo

tune haberet peccatum originale . ses personale, quia maneret, quan omen ea se , dignos poena , sicut & aver. sus a Deo ergo peccatum originati non tonsistit, ii eo nec habituale personale, in reatu poenae, sive obligatio. ne passisa ad eam. Patet consequentia: quia tunc noctesset ea n I poenae, de quo loquimis , si se obligatio passive . leo de H in alio extrinseca ad illam.

Confirmator secondo : obligatio ad poenam , da qua en sermo, en a Deo tua lege laxante parum pecteulpa; sed peceatum et inale seeuodum aliquid stae

sentiale non potest esse a Deo fornialiter, aut effectis sent nee precatom in te potest terminare mutilitatem ivinam 2 et m nequit eoaustera in inclinatione passiva ad poenam .

Rationi respondes Felix nom. a . diit citata num. re . qnos in Ohligatione ad poenam est duplea forma. litas: una movit acti τὸ est a Deo , & pias .e ici homine; re hoc modo est a Deo, quia en hocia,& pertinet aciei sinam iustitiam, node hoe modo non est maeula. Alia dira , prout in ah homine influente in illam demerito. ei4 , & in genere moris ratione precati actualis Adami, proni nostri , Iam praeteriti: ti prout sic est mala, di maenia, di nollo modo a Deo, sed tantum ab homine, sevi de pelvati e gratiae .let dici Thominis ,& non lina explieahimos. Ponεllae illa formalitas non defit res, etiams Decis de lege absoluta non destinare c.

eatorem ad poenam . Per quae occurritur utrique coctis firmationi .

Coclita est primo. Nam ea hae solutione infertur, quod poster e illa sciemalitas sit homini Meeatori volon.

raria, quia esset terminus actionis uoluntatiae; sed hoe est falsum: ergo Rh nolla formalitate depotatio ad me. nam habet rationem culpae . Minoe probator: nam nobligatio aci poetiam esset peccatoei uoluntaria. etiam ipsa poena, quia res eii illam ut coete latiuum mi ad aquatum & essentiale a sed poena nequit esse merat ei volontaria: emo nee obligatici ad poenam Leunda Nam deputatio passiua ad poenam latim litet en deci minatio extrinseca, ves relatio rationis in ea sandata rues ergo denominatis extrinseca pro Wenit adaequatae proxime ab actu dirino; .es semodum unam foemalutatem ab actu disicio, et secundum aliam a peccato inuali Adami preterito Si diras primum: ergo ei

adaeqoate hocia, de stiti nulla se malitate macula: nam talis est denominatio , qualis en forma, a qua provenit. Si diras semodum di ergo sint se malitates reHiter distia. elae, quod perpetuci oegat Felia: sam denominatimes, sive primariae, sive secutidaria, sive una intrinseca ali. cui subiecto, sive extrinseca alteri, sunt realitis distimctae, si formae, a qui hos proveniant, sunt distinctae. Ali. et aecidit in privatione gratis, cujus duplex scemallistas, quam distingunt Thominae, an intrinseca pecca. tori , estque privatis ejusdem sermo sienodum alias duas formalitates uirinaliter distinctas. Et propterea non est caput , unde illae duae formalitates privat locis gra. tiae realiter distinguant ne d nec repugnat, quod secuti. dum unam si a pereatore essectis , de secundum aliam a Deo a 4 Protatur alia ratione cooelusio: Deus oesinat ad pinnam. eam, qui peceator en, de quia peccator ha hi in aliter est: ergo peius pellapponitur peccator hari.

tualiter , qnam intelligator Oeclinatio ad poetam. Nec referet, si dicat Folia tin m. 22. qnod Deus non dinat peccatorem ad poenam qnta peccatoe hahituali.

ter est , sed qoia peccaree actualiter fuit, quia maeula peccati nou est peccatum, sed effectos peceati. Et ita ivssic t , quod peccator actualiter pes supponatur ante tuinationem ad manani, de quod obligatio exitius ad poenam praesuppociat peccatum in se. Novi, in quam , refert. Nam obligatio ad poenam est propter id nnod hahet veram ratiociem precati ergo Obligatio e stet mota ad poetam debet pia luppedete totum id, quod a e veram extimem premit; sed non talis peccatum actuale , quod praecessit, habet veram rati em peccariti, sed etiam maeula ex eo relicta r ergo Ohluatici ad

praetram malasMinit hora solum Metatum actuale, sed

etiam maculam .' prei mes essentis pereati habitualis,sκὰ perso lis, sive ee inalis, neqnit e sistere io obstigatione exitiinea ad poenam. Minor sub mea, loquaest tota di hesitas , Matietur primo ex Trid. sera. .ea I. s. vhi supponit, reatum peccati originalis, quocl per baptismum remittitur, hahere veram, & propeiam ratio. nem peccati. Recolantur eis verta addocta in suppo. sto a. num fg. Semnia. pereatum eriginale, prosexti actuali dili inctum, ea dignum poena aetema damni. ut fides docet, di tolligitna ex Trid. ibi ean. a sed quod est dignum ea se poena aeterna damni, est vepe. &P . priὸ peccatum: ergo nos solism pereatum a Ma Mais mi , seu etiam macula in nos ab eo transfusa habet veram ratio em peccati. Adde ' Nam poena damni, o Macorrespo et inerato originali , nos am eorre modestremio actuali Adami, quam ipsi peccato originali ne habituali, ut docere videtur n Τ m. quaest. s. da Maia

artie. a. ergo habet veram rationem peccati: an debet placedere obligatio em ad penam . 3 si vero dieas me nam aetetnam deheti precato actuali Adami, ut pro nuis has non retractato,& nt moraliter perseveranti, tetidis in senteotiam Recenti euan Meletatas agerentium, quoa

peccatum habituale, & originale consistis in peerata actuali, ut moraliter, at habitualiter ea nostrum.1is Ex his sim a pars affert vis μαε rue. Nam dignitas poenae est proprietas e sequens eulpam, ct sanis datur in ea , simi dignitas praemii fundatur supra M.

nitatem moralem . ergo priae ea malitia Meeati haburnalis, sue originalis, quam dignitas ad poenam: ermessentia peccati originalis nequit eoosistere in dignitate ad

poenam aeternam.

Dices, antecedens esse verum de dignitate ad parunam respectu peccati actualis , noti vero respectu eul hahitualis. Catilia est: Quia noci soldm pereatum ae tua te hahel veram rationem culpae, sed etiam pereatum originale, ut definit Trident. ergo sient pereatum actu ala habet actualem dignitatem ad poenam. M peeratum Ori. pinale habet suam qualem dignitatem ad poenam I ergo Mot dignitas invalis ad poenam est proprietas minaquens culpam in valem, ita dignitas hahanalis ad pisnam est proprietas pectis originalis. ofirmatur hae ratio e Nam fi dignitas de

iam praesupponeret culpam actualem. siet retur, quoa parvuli decedantes cum solo originali pomiserum neci propem eulpam eis intrinseam, is tantinn propter ω catum actuale primi pareotis a sed hoe novi potest sisti. ei, quia lapit eootem pelagianorem, tene Angustis pluribus in locis, praeci poe lib. I. Retract eap. s. At liavi Bono perseu. cap. II. & IL & requenter io libris eo tra Iulianum. ergo dimitas mendi resdem in parvulis noti sesilm praelopponat culpam actualem Adami, sed etiam habitualem. Adi: Nam lignitas ad poenam haen essectus se Marius culpae, quod nos clininguat uerealiter ah ea: ergo ves eo edentia in in parvulis mamria habitualis intrinseca, a qua di manet ramnam ei ctos secundarim dignitas ad me in ' vel dicendam. quod dignitas ad poenam, quae parvulis e trespondet, est de minatio extrinseca prouenietis a peccato actu ii, proindeque nihil mali eulpae residet initioseth in parivolis. Hoc autem iustineri octo valet, tollia dicta uti 98. in suppost. a. ergo dignitas peruae, et ae ea in pamvulis , suppotat maculam habitualem, et novi Mam a tualem peccati actualis Adata.

IIo Icendum est seeundo, pereatum et Inalara noci e sistere in peccato actuali Adae, o moraliter pet severanti in hiis ponetis, et vinos rere

macula telim ex meoici a nati personali, ct inquiti et est emaus pereati in sis, ae petatio et noti cocisistit in ipso peream actaalla sed is ratio eu ira maeula peceati originalis. ergobraran Thera, φα

55쪽

48 T, M. MI. de Peccasis. D p. II. de Pereatis in particu H.

eatnm originale non consilit in pectato Ade actuali ut

non retraeiaco.

Et prohatur talion 1 Nam id dumtaxit constituit precatum maginale , quod est subjecti vh iis peccatore, intrinsech denominat illam talem ; sed peccatum actoale Adami non est huiusm 4: ergo peccatum Originalenos potεst e s stere in peccato actuali Adae. Maior comsat ex prima sippositione , & colligitur ex Τιia: sesi s. saepe t itata, e . g. ubi de peccato originali ait, quod

est geraepetune emissus , quod inest uiuetique 'ον,ἀm. Et ses 5. cap. g. inquit, quod ii , qui ex semine Adae propagati nascuntur, dum concipiuntur, propriam injuilitiam contrahunt . Ubi etiam compa aiat praedictam inj:istitiam eκ 'eccato Adae ia nobis tiam1usam cum iustitia, Ac sanctitate, quam per meritum Christi in haptismo recipimus . quae est intrinseca nobis, multi. plicaturque numero, distinguiturque a sanctitate Chii iii, ut fides docet juxta decretum Gusdem Concilii sese

o. can. I i. Pro quo videantur dicta num . io I. supposit. 3. Minor veto probatur: lum quia peccatum actuale

Adae erat intrint cum uoluntati ipsius Adae 1 ergo non erat nobis intrinsecum. Tam etiam I nam de peccato actuali Adae supponit Concit, si g. s. Can. 3. quod origine, idest essectivi , tim.m est : de peccato autem uenominante parvulos precatores, seu habitu a liter maculatos ait, quod est tranai. um omnistis, quod inest uinioque premis , dg quod multiplicat ut numero ergo peccatam actuale Adcnon est subjective in peccatore, nec parvulos denomi nat intrinsech peccatores.

ratis, quod peccatum Adae est intrinsecum parvulis, E eri huit denominationem peccatoras habitualiter, non physice, sed ratione existentiae moralis, qua gaudet in illis , clum non condonatur . Contra est . Nam peccatiam actuale Adae , ut tria huens denominationem peccantis actualiter , non est par. uuluet intrinsecum: ergo nec prout illos denominat habi eoaliter peccatores. Antecedens constat ex dictis. Conse. Quentia .eto prohatur .' nam implicat, quod forma ali. qua , quoad suam denominationem mimatiam si exitia. seca alicui subiecto,& quod fit eidem subiecto initin stea quoad denominationem secundatiam; sed a peccato actuali Adae provenit tanquam denominatio primaria den' minatio actualiter peceantis, & denominatio meatoris habitualiter, si ab eo provenit, est denominatio secun . claria r ergo si peccatum actuale Adae , prout maestatdε nomination m actualiter antis, est pavulis exit in se eum, is quit esse illis intrinsecum , prout illos deo minat lici bitualiter peccatores.

48 Dices, quod peccatum actuale Adae, licet non fuerit patὐulis intrinsecum physich , fuit tamen illis tu

itinorum moraliter.

Contra est Hima . Nam hine seq itur , peccatumo ἱginale non esse nobis aliter initinsecum, quam pec catum actuale: nam utrumque est parvulis etiit insecum phylice, de utrumque intrinsecum moraliter . s/quitur etiam, quod peccatam originale eodem modo ,&non aliter multiplicatur , qnam peccatum actuale siquidem neutriam physic/ multiplicatur numero , I uirumque multiplicat ut moraliter . Sequitur insuper, parvulos non alio modo esse desacto peccatores habitualiter , ac suerunt peccatores actualitet in Adamo. Sed hae e non possunt admitti: quia sunt tum contra communem sensum Theologorum . tum contra Ttilentinom asserens de m c.

caro actuali, sen originante, qnod est ianum ; & de ori gulato, qnod est intrinsectim parvulis , & consequenaret quod multiplicatur nometo in illis tum denique contia D Anguli. io Enchirid cap. 4 s. dieentem , in

.ssi peccato vino, qώod per timum Bomisera thtravit an mundiam ...

.peccatum originale citigina in m seu habituale, quam pec

catum actuale Adaei& ita s hoc est illis initiu secumeantum motaliter, illud debet esse intrinseeum illis etiam physic δ.

eundo Pet id constituitur paruulus peccator , &ι iustus habitualiter , cuius oppositum consti ineret illum injustum & sanctum, s Adamus non peccasset; sed si Adamus non peccasset, parvulus iisti esset justos & sau.ctus tantum incitaliter iret aliqnem actum , quantumvis

pars ctuai, Adae, ut moralitet pli intrinsecum, sed me gratiam illi physch inhaerentem ergo nee est, nee dies. aut peccator habitualiter per actum illi tantum morali ter intrinsecum , sed per aliquid intrinsecum physice,' Roborat, γ. Nam actus precati Adae non habet maj

gem vim, quom documque sumat ut .ade cisiituendos

par. illos intrinsec/ & habitualiter peccatores , quam actus charitatis Adae ad constituendos illos justo;&no ctos; sed actus charitatis Adae , prout capitis , non esset suffciens ad constituendos illos habitualiter iustos& saa.

ctos, si gratia non insunderetur eis. ergo nec actus Peccati Adae est suffeiens ad constituendos illos peceat res. Patet consequentia: quia non minus physca est deno. minatio reatoris habitualiter, quam cenominatio um & actus peccati Adae non habet maiorem vim ad perseverandum intrinsecὸ habitualitet, & moraliter in par. vulis, qu4m actus charitatis.

Tettio. Transacto physehacta peccati Adae, non manet eum sumienti existentia morali, ut ratione illius ipse Adam ut possit denominari intrinsech precato. hahi.

ualiter: ergo nec parvuli. Conse uentia a patitate con.

nai : tum quia idem dicendum eli de peceato habituali Adami, ac de peccato originali in iginato nostro iuxta dicta suppolit. 7. nom. I o. Tum etiam, nam intelli ibile videtur, quod te spectu personae, quae illum phy. 'ch elicit, non habeat susscientem existentiam moralem

intrinsecam ; & quod illam habeat te spectu perscinae

alienae. Antecedens uero probatur : nain actus peccati Arae, dum existe hat , non εtat suffcietis ad denominam dum illum habitualiter Ieccatorem ergo nec illo transacto manet cum existentia motali sussiciente, ut ratio illius ipse Adamus denominetur intrinsec8 tereator hastatuetis . Consequentia liquet: nam sorma eandem deno.

minationem , & non aliam potest tribuere subiecto , dum existit physice, & dum existit moraliter ; cum hoc ta men discrimine, quod si exi siens phIsce tantum potest

denominate physice aliud peccans , lualiter,&non peera.

thνὸm habitualiter, existens mota liter, tantum potest deis hominate moraliter illud rectans actualiter, & non pee. eatorem habitualiter. Nee in hoc immotam r. quia vide tur per se notum. Autecedens vero probatur . nam sor. ma de se fluida nequit tithuere denominationem ex se permanentem , scut nec forma permanens potest tribue te denominationem suidam, ut detur debita proportio inter formam denominationem, & ejus denominationem,

seu emctum illius sormalem ; sed actus peccati Adae.

dum existebat, erat forma de se suida, fient alia quaevis operatio ς & denominatio tricatoris haluas, est e et se permanens & fixa ergo non erat suffciens ad denomi.

nationem recta oris hebitualis.

Urget ut hoc cum denominatione iusti, & forma triabnente hanc denominationem. Haec enim, quia fgnificat natum sub ecti ,&modum permanentem & fixum, ne. quit pi stati ab aliqua operatione ob rationem insinua tam ; sed non minus permanens est denominatione eroris habituatis, & non mitiux suida est operatio inccaminosarergo scut illa , dum existit , non potεst tribuere deno. minationem bini, se ilia, dum existit, nor potest prinnate denominationem Decatoris labit, otis. Quarto. D nominatiosectatoris halituriis non est ra.

tionis, sed realis; neque est puth moealis sundata in ptu. denti existimat inue & appretiatione, sid physica, scutopposta eius denominatio , clibahit MIs est denomina. tio te ali physca , dc non ratiociis , aut puthmor ilis . errsorma, a qua provenit, uehet esse physica , & ratio rexistentiae physicae deh-t illam praestare. ergo es mentia motalis. quam solam habet pictatum actuale Adami, non suffcit , ut ab eo proveniat denominatio peccatoriuiabitistis. De qua impugnatione iterum erit sermo 6. . iis Neque inoficit adversat iis addere pro constituti sciinadetqnalo peccati originalis non condonationem di .i nam . Tum quia non condonario diuina supponit maeulam habitualem in parvulis o piiils enim intelligim paruulos iniustos, macula os, aversos a Deo&e. quam intelligamus Deum illis condonare . vel non condonare . cum p.rvuli cum his denominationibus coria patentur ut

obidictum condonationis , ant non condonati is divino.' Tum erram , titaehirias . Nam non condonatio divina.

licet nomine tenus fgniscet privarionem, te .eta est actus voluntatis cliviuae, quo Deus vult non coi,doriale essecti vh culpam habitualem , aut poenam: quod lit et enlinexetis

citium volvatatis divinae est positi uin, ut nunc suppo a

56쪽

nisum sede pugnat, actum increatum Dei esse partem

essentialem peccati . ut contra Scotum arguebamum. Praeced. ergo repugnat, quod non condonatio sit c Ili

aut ivum inadaequatum peccati originalis. Diximus, quo Deus Fiis non eo: lorare eos mes Nam

non negamus, condonationem, aut non condonaticiae mcliuinam requiri ad existentiana peccati milli ualis, veltia tem*ssi em illius; seu ipse actus clivinae volutitatis condonat peccatiam habituale effectivh praecis ἡ, proau-

ens gratiam, ratione cuius conuouatur sermaliter & si non vult illam proaucere, non vult effecti se illud con conare, ut contingit in actu, quo vult reparare, vel Mon reparare visum in homine caeco. Tum denique. Nam squitur imprimis ex opini re adversariorum, quod p ccatum otiginale non itali. quid inti insecum physicum, aut morale in peccatore. Non phIlicum, ut supponunt adversarii. Nee morale . nam

actus i creatus Dei a lx quate est in Deo , & nullum

rerminum moralem habentem rationem peccati potest producerer actus etia ra peccati Adami non est intrinse

cus physicε parvulis , neque producit terminum, in quo ipse m ueret moraliter ' sequitur deinde, de tit octionem peccati non seti formaliter. & defacto per

gratiam e quia nihil culpae reperit in peccatote, cui Opponatur. Non actus peccati Adae , quia non est in laphyst/, Me moraliter in alio termido a se producto. Nec actus Dei, quo vult non condonare, quia illeces scit formaliter per actum , quo vult conci nare , &producit gratiam , illainan effecti vh proceuit. Sequi. aur denique , Deum extrinsece nihil in justificalioue condonare . Nam actum Dei , quo vult noti conum

nare , ncn condonat , quia non nabet rationim mali

culpae: nee actum p-ccati Adae physicε , quia se non

erat : neqne moraliter, quia ipse non mitti perseve. rare mota liter nisi tu alio termino a se producto. Und8 tenentur concedete eum Scoto, quod in sustificatione sol utra tollit ut reatus, seu obligatio , & destinatio palliva ad poenam. f. V. Tertia eo Misso νesIPns opisionem GHIarii Martiare,

o aliarum.

Iao Icendum est tertio, metatum originale non L eoostitui per habitum, seu terminum P sti viim puysicum relictum ev peccat O actnali Raami.

Haec conclusio procedit contra tertiam opinionem, &Authores Thomistas te latos num 9. Videturque ex. plena o Thomae, cuius testimonia proseremus r. Et prodatur primo ratiotae ex desinii causae esse. Oisae illum producentis. Nam talis causa nequit esse in catum actuale Adamir ergo non datur hahitus , aut ier.

minus myticus, in quo peccatnm originale constrat. Consequentia liquet, clam non . si assigna hi se aliquid aliud quod possit esse causa principalis illius. Antecedens vero promtur e tum quia habitus tantum generatur in

proprio supposito illiu ex actuum repetit ione, ita ut unus actus non is iussicien ad illum producendum , sed adsum- trium aliquam dispositione na ex se facile mobilem per solum non usum, ac proinde insufficientem ad eoosti. uenui in peccatum ex se permanεns, uti est peccatum originale . ergo per 'ccatum actualo Adami, quod fuit anus tantum actu , potiori jure non potest produci physicus habitus in ali no sup sto. Tum ei amo Nam clato, quod onus actus ratione suae intensonis possit habitum producere, Peccatum vero actuale Adami non concurreret pfr se ad productio.

rem talis habitus talione inte si otiis , sed tantum ratione essentiae, di prout erat peccatum Capitis: nam e dem modo peccatum Original ε traduceretur, esto pe

catum Adae fuisset remissim: erno idem qnoti peius. Tum denique: Nam dato etiam, quod per actum remissum Adae possit hahitus pr duci in ejus potentiis, secus vero in alieno supposito: quia talis actus noci hahebat majorem vim phuesicam, qnam actus nostri, in quibus non residet vis phylica ad producendum habi. tum phys eum in alieno suppolito.' ergo. ar Respondebis. quod peccatum actuale Adae duo habebat , & quod est i conuerso actualis ad bonum commutabile, tamqnim ad ultimum finem, aversioque a Deci ultimo fine. quod esset capitale. Ex ptimo Tom. III: Petit TMesig. Siam. eapite habebat maximam intenson m appretiativam

et si insIantantial m , ratione cuius paterat producere habitum convertentem habitualiter ad bonum commutabile ut as ultimum finem, di a ertentem a Deo ultimo fine ' qua de causa ex actu charitatis dimanat qui- eam modus postivus in omnibus potentiis, ratione cum ius manent hahitualiter conὐersae ait Do tim ultimum f. nem, sicut iplo actus charitatis est conversio actualis ad Deum . Ex secundo Capite habebat vim ad producendum habitum, seu aliquid posti. tim phus cum in

polleris: sicut in omnium sentetitia tran fundit ob hanCrat onem peccatum originale squidquid sit hoe in illos,

tametu ut peccatum personale non possi producere. Sed haec evasio ex neutro ea pite potest subsistere. Nam intensio requisita in actu ad producendum habitum, seu aliquid positivum physicum ha hii uile debet esse talis cotiuitionis . ut se teneat ex parte subjecti.&non ex parte objecit; sed intenso illa appretiativa, de se, sanitalis non se tenet ex parte su hjecti, sed pidici se e κparte odiecti: ergo peccatum actuale Adami tatione imaevi 'ς intensonis non erat potens ad procincendum aliquid positivum physicum habituale. Major probatur, ex cujus probatione pendet in batio, & intelli etentia minoris . Tum quia intenso requi sta in actu au produeenclum habitum tenuit por se ad confitendam hi mita tem ejut termino in subs cto: erno se tenet ex parte illius. Tom etiam: nam circa tu, m obiectum potest

versari qualitas dissicith mobilis, & qualitas facile m . bilis , seu habitus, Ac dimositio, ut est per se notum 'ergo idem qnod prius . tum donique: nam tendentia ad ultimum finem ex terminis non est ex natura sua peris manens: ut liquet in actu charitatis . qui in uia non

est permanem, At in actu luxuriae remisso, si per ipsum

homo es p essε intendet et ejus obies iam, ut ultimum filκm qui non esset tendentia permanens ad illud, necesset potens ad producendum habitum luxuriae : signum ergo est, quod intenso requis ta ad producendum ha-hi tum se tenet ex pitte subjecti. de quod intenso illa appretiativa, desumpta ex eo quos es ut obiectura est ultimus finis, non est sussiciens ex terminis ad illius productionem. Nee id, quod de modo charῖtatis adducitur, δε- vel praedictae responsioni. Ouia talis modus tantum di manat a gratia medio habitu charitatis , D o se haben te per modum causae principalis illius, sicut de gratie, actu charitatis se tibi h-nte per modum dispositionis. ia a me ex secundo capite potest subiis' re. Nam peccatum actuale Adae ratione suae essentiae squidquiesiit cle intenso non habet majore vim ad producendum aliquid positivum habituale physii cum in posteris quam in te ipso; sed praecis/ ratione essentiae non erat potens aciproducenau aliquid ph; si cum positiuum habituale in A

clamo neque ut capitale concurrit nisi ratione essentiae, ut prohatnm est: eteo Di capitale non habet vim ad pictis

ducenti id in nobis aliquid phνsicum positivum habituale . Urgetur hoe Nam voluntas Adami non habebat, in quantuin voluntas capitis, aliquid physicum positi. virm habituale, quod non haberet in quantum volun ras personae particularis: ergo nec ipsum peccatum actuale illius tu raritati habebat postivum actuale , ratione Cu ius poterat producere postivum physicum habituat inestetis. Consequemia est legitima . Et antecedens pro tur: in ira quia Adamus in ratione capitis tantilm con nituebatur per designationem extrinsecam , & transi a. tionem pure moralem nostrarum voluntatum in suam remo in ratione capitis voluntat illius non habebat ali. quid postiunm physicum habituale, quod non ha bat in quantum voluntas personae partientaris . Tum etiam o tiam si tale positivum claretur , esset a Deo, uta eausa specialid ergo etiam peccatum actuale, rar ea.

pitale, procedens ab illo post tuo esset ah ipso Dm, juxta illud axioma, zusa est ea a eos, es e usa eam Iara oe. sed hoc non potest sustineri , ergo. Tum deni rue: nam permisso, quod daretur tale positiuntn phy.icum habituale constituent Adamum in ratione Capitis,

non posset Adamus ratione illius producere aliquid postivum habituale in posteris , quin prius illud pto. duceret in se s sed in se non produceret , sicut vo.

voluntas nostra per quem metiae actum non producit

habitum ' ergo . Adde: Nam si per aliquid piativum constitueretur in ratione capitis, vel esset naturale, ver

57쪽

3o Tris. XII. de redeat s. Di p. II. de redearis is partietilari .

supernaturalet mixtum ρnim ex utroquesne distinctio. ne reali non posset esse. Si dicatur primum : ergo actus naturalis illius in quantum eapitalis non habebit aliquid positivum sep rauditum essentiae, & intensioni illius. Si

oleatur secuncium: ergo ab eo non produceretur H .eatum actuale , alias procederet etiam a Deo.

Ratio valde diversa e currit in privatione iusti. eiae originalis, in qua iuxta nostram sententiam sata est essentia peccati originalis , ut insta videhimus , quam peccatum a Juale Adae potest inducere in posteris sine additio iε alicujus post ivi, sicut in se ipso illam induxit. Quo pacto id fiat, infra explicabitur. ias Probatur secund5 ratione , quae est augmentum praecedentis. Nam peccatum actuale Adae non Pr

ducit in polietis aliquid posti. um immediatὸ per se;

alias neque medio semine ut instrumento: ergo multa. tenus datur illud, at a ne ideo peccatum originale noa

consilit in positivo. Maior videtur certa: quia in se non existit physce dum parvuli nasci intur cis originali . Minoe

vero probatur: nam ut proflueρtet medici semine ut

instrumento, opus erat, ut ab eo dissuaderetur in se. mine aliqua virtus politiva elevans & propria insitu. menti; sed haecncia dis inditur , sicut oec a nostris me. caiis personalibus cliffunditur 1 ergo neque producit illud medio semine ut instrumento.

Si. art. l. cluti. s. quot virtus sufficiens ad producendam naturam humanam cum naturalibus aecidentibus

connexis eum illa si scit ei iam ad producendum peccatum originale consistem in positivo physico. quia ha het nexum cum illa ut descendente ab Adamo pereat ore. Respondebis secundo, quod peccatum attuale Adet quatenus capitale, potuit communitate semini aliquia Positivum , ratione cuius sit potens ad producendum ςtis tumentaliter id positivum, in quo consistit peccallum originale ut non leviter insinuat D. Thom quetit. q. de Mati, art. i. ad s. ubi ait Ex peccato enim primi rorantis demetita es caro ejus tua virtute , ut ei ea posse decida semen per Dod Migraatis nai iis pro gestir . Et in infimine defecitis hibus virtutis .... es qι dam intentio ejus, .ue duimus insentionem ea laris esse is aere, o isteArionem

anima esse in semiae. sed conita primam solutionem stat primo e Nimnexus inter ouos effectus non Discit, ut causa produ.cens unum proaucat alterum , ut liquet in entitate me.

cati, & malitia eius, cuius Deus non est causa , licet sit causa entitatis, seu alterius requiritur, quod virtus

causae praecontineat utrumque eff- tum atqui semen in

se non coniiuet illud positi. um , in quo constiteret Dec. catum, sicut nec semen in puta natura illud contine. ret , non obstante quod esset quoad omnia ejuIdem rationis cum nolito : ergo non illud proaucit defacto. Deiaudo . Nam alias Deus esset causa peccati nam est causa totius virtutis naturalis seminit et de quod est causa causae, est causa causati ab ea. E emplum nihil prodest: quia accidentia naturalia dimanant a natura, an eaque continentur Unde est disploratio. Gotta secundam solutionem stant omnia, qtiae adduximus num. ia a. pro testimonio D Tho m. videaturumnino Ciletan ut in praes qnest. 8 i. ait t. ubi dixit AnnNagistr. nec per somnium fingere aliquam qualitatem in semine, seu tauium concessiste in illo loco de AD quos id, quod in semine habet ratio iem virtutis instrumentatiae, spectat vittila litet ad genus motis. In quo haec virtus consistat, iusta declarabimus. ras probatur tertio ratione. Si precatram actuata Adae produceret aliquem habitum positivum , in quo consisteret peccatum otiginale, inclinaret ad acius ejusdem speciei eum illo: nam habitus, generaliter loquendo, inclinat ad actus, a quibus producitur, quia esi sa. cilitas au illos; sed hoe non admittunt adversarii, exi vi mantes peceatum originale facilitare ad honum sensi hile in communi ut rationi contrarium, & ratione ii lius concupiscentiam ad illud inclinare cum ea universa litater , experientia constat, noci omnes nasci cum aequa lii de sola inelinatione ad actus super hiae, gulae, & ino. Ndientiae , sed multos cum majori ad iram, luxnriam, aut avaritiam; ergo non datur talis habitus positivus in potentiis, in quo sita si essentia peccati otistinatis 124 probatur quarto ratione. Peccatum actuale Adet

nequit eiscere aliquid postivum in substantia animae,

aut in voluntate parvulorum: ergo non est aliquid pass. rivum physicum, in quo peccatum Originale possit coa-

sistere. Conseqtientia est hona: nam peccatnm Origina. te deh t recipi in anima, aut in voluntate, sicut peccatum habituale Adae. Et antecedens piohatur . quia nulla creatura potest pec suam virtutem operari intra teriaminos alterius rei spiritualis, ut solet dici in tractatu de Angetis, & nunc supponimus ; sed neque Deus potest presare specialem virtutem ad illud producendum ; alias

Deus e sset causa pereati: ergo peccatum actuale Adae nequit eiscere aliquis positivum in anima, aut in voluntate parvulorum. Quae ratio probat de peccato Adae, pro at erat personae particularis, ct prout erat caput mo- tale totius generis humani, ut con IIat ex dictis ou. Iaa. Et confirmatur I Adamus, quia praecise erat Captat motale, non posset physice in nobis producere iustitia rioriginalem, seu ad hoc requirebatur Decialis virtus elevant illum, ut iIlam produceret ut causa instruineti talis Dei: ergo neque potest proaucere in animabus, aut vo

iuntatibus nostri aliquia positivum, in quo consisteret peccatum originale , nisi addatur ei a Deo sp elatis .ietus acl eius productionem; sed hoc est impossi hile e ergo. N que est similis ratioue privatione iustitiae origicialis, in qua iuxta nostram sententiam originale peccatum constituendunt, est quia sati, et i , quoa peccatum Asaeut capitale privaverit propriam naturam justitia Migi. ali. & quos talis natura se iam privata, ad nos per illum propagetur : ad quod, ut constat, non est nε cessaria auditio alicuius positivi e nec est proprie optrari intra termino rei spiritualis, sed potius non optrari: autost anserri a semine vigorem illum, medici quo tali . iustitia propaganda solet

anima positivum physcum. Nam omne postivum,quod posset in anima recipi, dc in quo essentia peccati originalis consisteret , dis .ieret math illam in ordine ad esse;

sed tale positivum te pugnate ergo repugnat aliquid po. sitivum physicum receptum immediath in anima , per quod peccatum originale constituatur. Mane est certa : nam nihil positivum potest disponere immediate ani mam benε vel mal8 in ordine ad operationem , quia ipsa noci est immediate opstativa , ut supponimus. Mi nor vero probatur: nam omnis habitus immediath te.

ceptus in anima est , ut det aliquod esse diuinitum .h Ganaturali illiu , ut liquet in gratia ha hi tu alit nam cum anima st immortalis, & non possit a suo se separari non pol si quoad suum es naturale immutari a forma aliqna superaddita sed nullus habitus potest animam math dispo iere in ordine ad se superadditum ergo im. possibili, est habitus positi. us disponens immediath ani mam math in ordine ad ege Minor probatur tum qu omnis sorma ordinata per se primo au dandum se esstd- genete honi, quia existentia est actus persectillimu .

Tum ei iam: nam forma dans esse animae hahet smul rationem naturae, ut constat in gratia habituali, sed ha. bitos de genere mali nequit harurre ratiocrem naturae , cum pollux sit contra naturam e ergo nequit disponere in ordine ad esse superadditum. Tum denique: quia sorma dans esse animae radicat omnes habitus per se ordinatos ad operationem eiusdem ordinis: qua ratione anima rationalis radicat omnes potentias hominis & cratia omnes habitus supernatural s: ergo tale positivom degenere mali moralis radicaret Omnes habitus vitiosos,

ae proinde in quolibet parvulo reperirentur; sed hoc non

potest sustineri: ergo.

Si vero dicas, praedictum habitum solum conducere

ad hoc, ut animam convertat radicaliter ati bonum commutabile, ut ad ultimum finem, sicut gratia convertithoe modo illam ad Drom; vel ut eodem modo inclinet eam ad peccandum ; vel ut reddat illam infirmam, itaut

propterea peccatum originale dicatne tinxia, sarti=a. 'I Si haec , inquam, dicas, contra est quia in gratia conver te te radicaliter animam ad Deum ultimum finem, illamnite inclinare radicaliter ad hene operandum, sunt esse.

eius sermales naturae ut nartire' ergo etiam effectus Dinpositi ess/nt in illa qualitate effectus formales naturae ut natura. it Adde: Nam in qualibet te prius est esse sor-

maliter talem, quam esse talem radicaliter, ut constat in anima, & ingratia: sicut ergo anima ,& gratia prius

dant se , & postea radicant, ita praedictus habitus degenere mali prius daret animae es de genere mali, qua iri esse

58쪽

em ipsam animam radicaliter conversam ad honum comis mutabile, & inclinatam ad Mecandum; sed praedictum esse repugnat : ergo. Alter effectiis . qui clicitur Iaη-sήιον nottirae , insta explicabitur absque aliquo politi voluperaddito.

luntate habitum physicum . Nam in voluntate nequit te ei pi aliquis habitus phvsicus convertens illam ad honum commutabile ut ad ultimum finem ergo talis habitus in

quo consistat peccatum originale, in voluntate non cla tur. Antecedens prohatiar : nam habitus coavertens v aiuntatem ad ultimum finem ut talem debet esse ipsas .llitior, quia subit it illam ultimo fini: sed repugnat ha.

tus de genere mali superior voluntate: ergo in voluta late nequit esse habitus physicus convertens illam ad ho num commutabile ut ad ultimum finem. Minor proha. tui . nam habitus de genere mali est determinatio po tentiae, seu voluntatis ad Objectum inadaequatum potentiae et bonum autem commutabile ut ultimus finis est spe cificativum adaequatum illius su hiiciens s hi voluntatem neundum omnes suos hahitus, & inclinati nes ergo re pugnat habitus de genere mali voluntate superior . pici

qua ratione vide, ouae diximus tiact. 8 disp. I. a num.

sa. Videnda etiam sunt, quae in eadem disp. dub ct diximus pro declaratione ultimi finis peccatoris , ibi enim constat quisnam sit , & quo pacto voluntas per suamem ni iam independenter ab aliqno habitu tendat ad honum commutabile, seu ad bonum proprium pecca. totis ut ad ultimum finem.

hitu , aut realitate physica postiva recepta sive in anima, sive in voluntate , illa manet radicaliter, di haec proxime conversa ad honum commutabile , & auersa a Deo, manentque inllinatae ad malum, & cum dissicultate auhocium per hoc praeci e , quod natura humana amisit ita ustitiam otiginalem; sed pro his effectibus ponitur ab ad .ittitii η illud positivum physicum .' ergo non uatiar. Maior probatur tum ex Div. Thom. quaest. 4 de Matiari. a. ad 7 Τum etiam: nam per hoc praecish, quoa anima , & voluntas careant justitia originali , honum commutabile est ultimus finis peccatoris. ergo per mi vationem austitiae originalis manent conversae habituali ter ad honum commutabile, & aversae a Deo. Tum denique: nam ratione justitiae miginalis corpus subiicie tatur animae, & reddebatur incorruptibile a & amissa iustitia originali redditur corruptibile , & non Rhiectum animae: item appetitus sensti viis per justitiam othina. sem subdebatur rationi; & , ea amissa , propendit contra, aut mater rationem .' ergo per privatiorem illius manet homo convellas ad honum commutabile, Ac aversus a

s. VI.

Ira Adae non relinqui aliquem terminum puthmoralem , quo eonstituam ut realiter conversi ad creat ram, aversi a Deo,& positive legi difformes, nee in eo consilere peccatum originale. Haec concluso procedit determinato contra Gocloy relatum num. Io9 ProcuJux luce Nota , moralitatem esse duplicem . aliam physicam desumptam ex regulis morum I alteram suntiatam in aestimatione prudentum supponentem ordinem physicum ad regulas motum, vel intrinsecum, vel ex trinsecum. Pro quo vide quae diximus disp. I. num. si . God I videtur procedere de termino morali in poste

riora acceptione, ut ipse se explicat disp. 3S num Malias coincideret eum Gregorio MartineΣ , & eius opinio maneret ex dictis β. praeci suffcienter impugnata. oeci

Probatur eoncluso primo ratione ex dictis num I x8. contra recentiores Societatis . Nam denominatio pee. eatoris fastitialis in parvulis destendentibus per semina.

lem propagationem ab Adamo, est vera, realis, & ν- sca r ergo debet movenire a forma ph; sica, ut sic sal vetur debita proportio inter formam, & eius denomina tionem seu effectum formalem; sed γ icta denominatio in parvulis provenit a peccato originali : ergo hoc debet consistere in se ma physica, & non putὸ morali. Omnia liquent praetet antecedens. Quod sic probatur: tum quia

denominatio itisti labiturilis est denominatio physica . ec.

go etiam denominatio tectatoris lavit Ias. Patet coiise quentia. quia sunt denominationes ad minus contrariae. re non minus opponuntur , quam denominatio temerati,& intemperara habitualiter. Tum etiam ad hominem conistra GodOy. Nam contra recentiores Societatis, asserentes

quod peccatum actualo Adami suit ,& est parvulis intrin.

1 cum m raliter, arguit a num. 22 disp. citatae ad hunc similem modum. Itiata commvinem modiam 2qtiendi Theoti sertim, iuxta contia. Trad obtiaeta IJ Austistinum dioeryo me es par tis infrinsecum in muttirticatur ni mero recratiam origiis

rati, e peccarum actuale Arimi; ses peccatu actuale Adae est paruulis init insicum, & multiplicatur numhro in esse pia .re morali, ut concedit Godoy in eadem disp. num. go

denominanturque peccatores actualiter in eodem esse m rasi: ergo non solum moraliter, sed etiam physice cle- nominantur Ietratores habitualiter, peccatumque origi.

Date est eis quid phvscum , phyliceque multiplicatur

numero in illis. Recolantur omnino, quae diximus nom. ais. proxime citato. Tum deniquὸ etiam au hominem Nam contra eosdem Recentiores, asserentes uenomina

tionem tereatoris non desumi ab actu Adami tanquartia sorma, seu solum ut a fundamento, ut prudens iudicium existimet parvulos intrinsece maculatos, sic arguit

num. 2 l. Devom natio Ieccatoris in partititis v est rationis reis

istisi Aiam ras m eo lora ,sed vera, o Hali, sed nihil contra illos concluderet, si taliis uenominatio esse t pure motalis senuata in aestimatione prudentum , & non physica: ergo denominatio petratoris in parvulis est phy.

sica .

Consimatur , seu potius explicatur haec ratio rNam si terminus, in quo consstit peccatum originale, esset pure moralis , non importaret veram realitatem ante operationem intellectus, sed tantum quandam a pretiationem moralem illius, quae tantum ponit denominationem extrinsecam provenientem ah actu intellectus appretiantis talem terminum ut parvulos intrinsech asscientem , quamvis pro fundamento dicat peccatum actuale Auae, ut insinuat Gouoy num. 8 . seu hoc non potest sustineri .ergo peccatum originale non consistit intermino piath morali. Minor probatur: nam iuxta Tris. sess. 3. can. 3. peccatum originale intrinsecε revera &ante omnem operationem intellectus asticit parvulos I sester minus pure motalis non est intrinsecus ante opera.

tionem intellectus appretiantis,&, priusquam intelligat ut resultare ex peccato Adami, tantum supponit me-catum actuale Adae, de actum intellectus, quatenus iste praebet denominationem extrinseram , & liuid pia tiundamentum, ut intellectus appretiet aliquid afficiens

intrinsece parvulos: ergo.

Confit matur, & explicatur amplios ex ipso Godoν. Nam non minus proprie & physice sunt, & dicuntur parvuli mai tuta, quam Deus eit, & dicitur osse ias per

peccatum lethale: quia sicut ipse tom. i. in I. pari. disp. I. num. 94 arguit contra NN. Salm. collocantes o infampassivam Dei in quodam termino morali, vel positivo, vel privativo supponente ut fundamentum peccatum actuale, & cotino tante aestimationem prudentum, quia osiosa non es ens rarisuis , sed Der timens reali noce existissa parte rei ante omnem appretiatiouem inlaesi erus I ita macula peccati Originalis non est ens rationis, sed vere & reali. ter talis, physice existens a parte rei ante Omnem appre.

tiationem intellectus , ut docet acilium; sed quia os sensa est talis apud ipsum, reputat ut inconveniens, quod consistat in praeuinci termino pute morali defensato a

Praelauciatis Patribus ergo ex eodem motivo macula

culpae originalis aequit consistere in termino positivo purὰ morali. Confirmatur tertio .' Quia existentia, & interpreta. tio intellectus quantumvis prudens ,& motalis non dat sol maliter aut effecti vh malitiam peccato orietinali , quia sist ii in intellectu& iudicio interpretantis ; sed pec .catum originale veth & reipsa habet rationem mali culpae: ergo independenter ab aliena intrepletatione est in parvulis peccatum originale .iat Dices, malitiam peccati originalis non consiste. re in ipsa formali interpretatione, quae est in alieno iv.tellectu , sed in peccato actuali Adae tanquam in ianua. mento ad interpretandum, quod ex eo resultat terminus intrinsecus. Sic occulit G oy n. M.

sed contra. Nam vel est sermo de sundament

G a quod

59쪽

, , T M. XII de Pereatis. Di p. II. de rectatis in particulari.

quod nobis praehetur, ni prudenter & sine temeritate tu. cemus manere parvulos intrinsec/ maculatos : Et ad hoc fatemur suffcere peccatum actuale Adae ut moraliter nostrum; quia, ipso suppolito, prudenter judicamus reissultate eu illo aliquid, quo nos sumus, & dicimur maiae uia. Cate tum, si reipsa talis macula non resultat ante omnem existimationem intellectus, praedictum judicium, quantumvis prudens, & Nohahile, erit falsum , tantum. quὸ deserviet, ut a temeritate excusemur . Vel est seriamo de standamento, quos reipsa est in parvulis iudemn. denter a iudicio alieno ,& reddit illos formaliter maeu.iatos . Si dicas primum, est contra Concit. Si dicas se cundum , habemus inimium r ergo cle primo ad uiti. reum peccatum Originale non consistit in termino putὰ

morali.

sam pestiuum Dei distrenam realiter as sensa an Ne pii Did ιὸ in Deo, iudieitim erit fassum, tamets pruina, or=ohηhici se, tivoti nudarum o osse, δε aava, qua Napsa es. Non, inquam , tesere: Quia si termo sit de offensa passiva intrinsece recepta pro priori ad prucientem aestima--onem , se concedimus consequentiam; alia η ossenties

set aliquid existens icit tins ch in Deo noli solum morali. aer , seu etiam physich. & Deus mutaretur absoluth, seuph sice, dum peccamus lethaliter. Si vero si sermo cleoffensa praedicta, prout comotat prudentem aestimatio. Mem,& pro priori ad iudicium sui se dieamus )resse. xtim ; sc negamus consequentiam : quia esim praeuitia offensa , licht non existat phrsich, exiuit tamen morali. et in ordine ad prudentem aestimationem ,& cum id , quod ita existit non si purum ens rationis, audicium reflexum non solum prudentialiter , sed etiam re ipsa est verum , dc propterea ostensa hujusmocii in ordine ad sun. dandam obligationem satisfactionis eodem modo se ha. t , ac si phrsici existeret. Sicut dum quili eodem indi. visibili actu ph3sico intendit occisere plures homines , non committit physice nis unicum peccatum, sed in .ealiter committit plura, & in ordine ad obligationem ad illa confitenda sacramentaliter, & ad poenam ita talis actui se habet, ac si essent plures physicε quia per ora

dinem ad prudentem aestimationem , ac proinae mora. ii ter, sunt plura. si adhuc inseras: Eeto eodem modo dis de m oti pereati originalis , in ι tergo ocis habi viatis . Responde.e ut negando consequeat iam . quia iugi a Concilium parivoli aliter denominantur habitualiter meta fores, & ali

ter petenetes actualiter in Adamo ; & discrimen alius non ualet assignati nisi insintratam in toto hoc videli. c t , quod peccaverunt actualiter pure mota liter , & perdidinem ad prudentem aestimationem, seu denominaniatur physce teccatares habitualiter.

convenientibus , quae s. praeced. probavimus contra Gre. gotium MartineΣ. Sequitur enim primo, quod pecca. eum originale consistens in termino postivo morali inclinat i moraliter ad omae genus peccati , sciat habitus thys cos inclinaret physich, ut nutra. I 23. probatum est; es hoc non potest admitti propter ratione in ibi alia. am ergo non uatur terminus purὸ moralis politivus, in quo consistat peccatum originale 'Sequitur secun do, quod praedictus terminus positivus moralis pristi ordinatetur ad dandum esse morale, quam as converten. dum radicaliter ad ultimum finem peccatoris, qui est num commutabile, sicut de positivo physico num. 317. demonstratum est; sed hoc est salsum, ut recolenti

probationes ibi allatas facile constabit.' ergo idem quoa prius.

Sequitur tertio, quod in voluntate reciperetur in. trinsece alius terminus pur/ moralis, ratione cuius par. vult essent proximε conversi ad creaturam ut ad ulti m iam finem , sent ratione termini animam immediat/afficientis , iuxta sententiam Godo , radicaliter sunt cotiuersi ad eam; sed hoc non valet sustineti, alias dare. est in voluntate habitus purε moralis de genere mali illa superior, quod non miniti repugnat, quam quod detur habitus phys cus de genere mali volontate superior ipto

quo vide rationem adductam num. 128. ergo.

adflugimus num. Iry, quae si efficaciter militat contra habitum, live realitatem physicam positivam, efficacius stabat contra terminum puth moralem . Nam talis tetiminus, seu habitus moralit ad hoc datur a Godo', ut patu uti constituantur habitualiter conversi ad creaturam ut ad ultimum finεm, aversi a Deo , incli lique ad malum , & cum dissicultate ad honum; sed sine praedicto termino, seu habitu morali parvuli constitutiatur habitualiter conversi ad creaturam ut ad ultimum f. nem, aversi a Dro, inclitratique ad malum, & euine: is ultate ad bonum, non sola ra Noraliter, sed squod

magis est 3 etiam physich.' ergo praedi ius terminus, seu

habitus pure moralis, tanquam inutilis , omnino reu-ciendus est. Minor probatur: nam per hoc prςcis), quod natura humana amiserit austitiam Originalem , houum proprium illius en finis ejus auaequatus, & ultimus, di conlequenter manet aversa a Deo ultimo fine non solum phy lice, sed etiam moraliter, acl quem ordinabatur ra. tione illi ius, de sine illa no a potest ad Deum ultim ilia siu

nem ordinari. ulterius caret retinaculo Maequato ratio.

nis, quod munus praestabat eadem austi: ia originali cum omnibus periectionibus comitantibus . ergo sine habitu , seu termino morali natura humana mauet cum omnibus

illis effectibu non solum moraliter, sed etiam physic8.

Re latur haec ratio loco citat. Si vero respondeas, verum esse, quod per privati nem iustitiae originalis man t natora humana cum praediis is effecti hus adhuc physic/, sed aliquid aliud addet

dum est, ratione cuius sint de genere mali moralis 'nam

privatici iustitiae originalis non est de genere culpae, seu

praecise de genere PCenae .

Si hoc, inquam, tespondeas, impugnatiar iacith t Tilm quia semel concesso, quod praeuicti essectus sunt

ph sich, & de genere eos pae, necessario concedenda est lorina physica, a qua physich proveniant . Et propterea consequentius procedit Gregorius Mittino iii axmittendo pio praedictis emetibus habitum seu te inumhysicum, quam Godoy in concedendo terminum M.tivum puth moralem. Tum etiam. N,m conversa ad honum proprium peccatoris, ut ad ultimum finem, quae remanet post peccatum actuale, ex se non est de ne nere eulpae , ut supponimus eudinis tra'. 8. disp. i. cludio. quia tale honum, seu talis finis praesc inuit ab obiecto hono,& malo moraliter . ' Τum deniquρ. Nam pri. vatio iustitiae originalis non caret somnalitate, ratione cujus sit de genere culpae, ut I. sequenti,& 8. viuehi. mus : ergo non manet recursus ad aliquia positivum pu-th morale.

3. VII.

3s T , Ieendum est quinto , peccatum originalexu non consistere in prioatione habitualis con sermitatis, quatenus est distincta a privatione justitiae oti .giualis , & aliorum donorum habitualium eam comitantium, & quatenus est distincta a privatione rectitudinis alitis. Haec conclusio direct8 procedit contra Curie.

lem relatum numen tio putantem, quod seut in homine peccante lethaliter praeter catentiam consor mita

tis, et laeest in actu peccaminoso, & per quem dicituri, .noa .ersus actualiter a leg8 resultat alia carentia Coa.

formitatis habitualis, & personalis seu toti ut subiecti,p'rquam totu' ho no est ,& dicitur auersus habitualite ea lege, & a legislatore , cui est iniuriosus; ita ex peccato

Adami traducitur in no similis aversio; seu privatio conformitatis habitualit, & porsonalis ad eando in legem, in eaque consistit essentia peccati originalis Igitur praesens conclusio procedit contra hanc politionem , estque communis Theologorum. Et probatur primo ratione. Nam in parvulis non datur talis privatio consormitatis habitualis , prout a Cutiele depingitur: ergo in ea non potest consistere pecocat iam Originale . Antecedens probatur: nam in Adamo, transacto actu peccati, non erat illa privatio: ergo nec in parvulis est. Consequentia , iuxta proxime dicta, non potest a Curiele negari r quia a peccato habituali Adami desumit patitatem, ut uidimus, ad peccatum originale parvulorum. Antecedens uerti probatur: iram in Adamo, & in nobis non erat, aut est conformitas habitualis, & personalit cum lege, distincta a conlatis initate actuali actus consormis cum lege. & l eonfor .

mitate habituali,& personali quam consererit justitia

60쪽

Dob. IV In quo essentia

tig ualis cum omnibus donis habitualibut , & gratia

habitualis cum virtutibus eam concomitantibus ' ergo

neque, tra .isatio actu peccati, erat in Adamo pei vatio tisormitatis habitualis adles em distincta a privatione iuuitiae originalis, de a privatione rectitiivinis actus. Aniate cedens est certum e tum quia ncin est excogitabilis sor-wa, a qua proveniat talis consormitas, vel assignetur Curiele . Τum quia vel reciperetur immediath in animat Et sic non uistingueretur a gratia, quia ordinaretur audandum egi sup rnaturale, iuxta uicta num IIT.& haeetantum potest esse gratia habitualis . Vel teciperetur in voluntate: At se no a distin ii Eretur a virtutibus, quia de ratione illarum est praestare conformitatem habitu a tem proximam ad legem. Tum etiam, quia illud nonn g. t Curist Co iseque uia vero probatur: nam priva. tionεs multiplicantur, Ac di itinguuntur juxta multipli. caiionem , de distinctionem formarum , quarum sunt ini. vallo dis r ergo si in Adamo non erat, nec in nota, justis eli conformitas habitualis, Ac personalis cum lege distin.cta a consormitate actuali actuum , At a consormitate ha. hi tuali iustitiae originalis, de gratia habitualis, earumque et sectionum habitualium eas consequentium , neque ue. t admitti privatio consormitatis habituat s aci legemo istincti apri .atione justitiae originalis, dc a privatione rectitudinis actus.1 5 Respondebit sotian, illam consormitatem habitualem nonr quili ad hoc, ut uetur praedicta privatici habitualis distincta a privatione gratiae , sed satis esse

conformitatem actualem acti hiri debitam. Respectu cuius dupleu privatio potest distimui, alia transiens eum actu locaminoso; altera permanens: quia, adhue actu traniacto, quandia non retractatur, velificatui , quod homo calet nabitualiter consormitate actuali, ac proinde

quod ha,t privationem habitualem di tra est primo . Nam praedicta privatio habi inalis non st purδ moralis, sed phylica , si in ea consi- sit precatum oririnale, si coastat ex dictis contra Go.dox ε. maeceu nil i num t 33o. usque adnuin. 33 Dem. d pra dicta privatio debet esse diuincta real iter a privatione astus, prout haec perseverat moraliter perseverante moraliter actu, propter dicta per tot contra recen. tiores Sotietatis: erno necessario assignanda est 1 ima, seu consormit ac phvsica distincta a consormitate actus, cuius sit priuatio Patet consequentiae nam sicut ripi

gnat privatio, quin assignetur forma, cujus sit privatios alias cuius erit privatio 'a ita repugnat , quod multiplicentur privationes physicae non multiplicatis fotinis,

quariam sunt privationes.s eundo . Pri .atio Memae suppolit debitum haben . di sermam, sine hoc enim diuinguitur a ii statim' ; sed,

postquam transi actus, non manet e bitum aci consormitatem actualem: quia haec solum de , tiar actui, quando adest aetus, uel adosse debet: ergo transacto actu , di Dccasione, qua clebetur, non est locus privationi coriformitatis actualis. 'Tettio. Par. talis ex vi pacti soluti debita erat bustitia originalis cum atrix pεt sectionibus habitualibus eam e sequentibus ordo iii illis nulla alia rivatio est praeter privationem jasthiae originalis aequentia eκ mouimh clictis liquet. Et antecedens pro-hitur: nam la illa forma erat eis debita, quam Destis promisit Adamo mo sui posteris; sed tantum promisit Adamo pro illis iustitiam origi alem cum aliis perfecti

ni et cum ea eo nexis ergo sola justitia oritualis erat eis debita. r .m etiam: Nam si Adamus non peccasset, cum nulla alia persecti e generarentur: ergo idem quociptitas. Tvim des)MM Conserinitas debita actibu4 Auam ierat tantum 1 -rsonali , & illis intrinseca: quia esu posteri ex vi picti tantum sueti t moraliter in Alamo tanquam in Capite quoad actum adimpletivum, aut transgressi. vum, praecepti determinati: ergo consorinitas illa non erat eis debita. Uuerin: Nam quia ristitia originalis cle.

hebatur parvulis, ut habens a physice ab illis, Ac noti praeci h nt in Adamo habenda tanquam in Capite, pro tete a privatio illius en phrsicὸ de intrinsece in illi , Ac

non selum extrinsecὸ seu moraliter, prout erat Ba Adamo; sed solum tenehantor ad conser manuum se legi, prout praecish erant in Adamo, de quoad unum deteris in Inatum actum, de non ut sunt in seipsis, de per pro . prim actus : ergo priuatio talis eon emitatis non est physic E, Arintrinsech in illis, sed praecise prout mota. ni et erant in Adam .

ia7 Dices, patvnios hahituros fore conformitat εm habitualem ad legem, antequam aliquid operarentur , si

Adamus non peccasset.

Contra est . Quia e formitas non esset distincta a gratia originali, di a perfectionibus illam consequentibu r ergo nec privatio consormitatis ad legem uistinacta a privatione iustitiae originalis in pueris concedenda

est Antecedens probatur nam praecisa, vel sublata gra. tia cum caeteris donis habituasi hos componentibus iussi. tiam originalem completivh sumptam , non est ulla coemsormitas habitualis, licui nec actualis au legem in anima, aut voluntate, priusquam operentur , sed indissereniis ad talem consormitatem , dc difformitatem ei opposa.

tam; aliundε per gratiam, Ac virtutes insulis sunt lia. hitualiter dispositae , Ac praeparatae aes adimpletionem to. tius legis divinae. ergo , priusqnam homo omtetur, vel nulla consormitas habitualis ad legem datur, vel non est clisti ucta a gratia, de uirtutibus intusi .i38 Seeundo probatur eadem concluso ratione . Nam,

data gratis privatione conso imitatis habitualis au legem disi lucta a privatione iustitiae originali , non est aptior

ad peccatum originale coiistitii uiam : ergo in ea n a consiliit. Antecedens probatur primo ad hominem con tra C itielem: nam data privatione conformitatis supposui ais l gem oppositae consormitati actus, etiam con- denda est iu qta ei ut sententiam difformitas positiva se in pocilicia vi l D N aia in actu non Alia ra concedit carentiam

rectituat is i p. t actui ti bitae, sed etiam positivam dis sorinitat m ciam lege; set eo ipse peccatum Originale non consistit in privatione consorinitatis supposui aulegem, seu in praedicta difformitate positis a suppositi

ad legem ergo, data privatione conformitati habitua lis aci leg m non est apta ad constituendum peccatum originale . Minor probatur a patitate actus ξ tiam quia in actu peccati datur, juxta Curitilem , positiva distor mitas cum lene , per illam constituitur peccatum com mimionis ut ipse defendit cum Caietano , & reliquis com muniter Anthori hus concedentibus in illo malitiam po. sitiva mi de merito, nam haec illam Draecedit, & tundat ; sed limc eadem ratio militat in difformitate positiva habritali suppo iti cum lege: ergo in illa, & non in dis formitate privativa consisteret peccatum originale . Probatur secundo idem antecedente Nam semel dato , quod privatio gratiae originalis secundum aliquam sui formalitatem sit formaliter mala in ginere culpae, haec esset prior, praecederetque aliam quamvis privati . nem ς seu privatio gratiae originalis secundum aliquam sui sormalitatem est sol maliter mala in genere culpae rereto aptior esset ad constituendum peccatum originale, quam privatio consormitatis habituali suppoliti cum lege , uiui acta a privatione iustitiae originalis. Minor pro. habitur 6. sequenti. Et major probatur nunc : nam pruma forma , quam n us vi pacti promisit Adamo pronis posteris i si iam non fuit unica) ε isquε fuit debita,

erat justitia originalis : ergo supposito, quod privatio justitiae origi alis si mala in genere culpae , etiam erit prior, quam privatio consorinitatis habitualix cum lege ab ea distincta: ergo illa erit aptior ad constituendum peccatum originale, quam ista . Probatur tertio idem antecedens : Nam privatici gratiae seu iustitiae originalis altiori modo opponitur legi, quam peccata actualia: nam licet non sit immedia. ih contra aliquos speciale praeceptum est tamen immediath objecti υλ contra finem praeceptorum , cum destruat immediath ordinem radicalem, de proximum habitua. sem ad ultimum finem, ad cujus conservationem omnes leges diriguntur: ergo aptior est ad constituendum pec catum originale quam privatio habitualis afflaventa a Curiete. ia; Forsan respondebis cum Curiele, negando Positivam difformitatem habitualem ttanxiusam in parvulis eu peccato Adami. Et iterum negando in privatione gratiae, sin justitiae originali; talionem a squam, secundum quam si mala d genere culpae. Et licet concederetur ea ratio culpae sot maliter, non esset apitot ad constituendum peccatum originale, sient nec hanituale personale, quam privatio contamitatis enm lege quia haec aptior est ad constituendam determinatam speciem , quam habet utrumque peccatum, quam piivatio illa oestruens immediat ε ordinem ad ultimuin fine in . quo pacto opponitur legi generali, indueiturque eL arfron