장음표시 사용
81쪽
Traa. XII. H Pereatis. Daep. III db Poenis peccarorum
per se debet ut poena aeterna. quia ex se irreparabilis est: ergo iuxta Div. Thom. poena aeterna non e It debita meis cato mortali actuali inopter suam gravitatem, sed peccato habituali propter durationem . quantum est ex se, aeternam. Idem repetit art. s. au 3. his verbis Eseraitas ena non resto viri quantitata culpa, sed irremissbilitari ψ. s. ' Adde : quia si poena aeterna corresponderet gra. vitati culpae & non tantum ejus irremissibilitati, non tacuisset D. Thom. in praes hanc rationem . Ad hoe argument. & ptimum testimonium D.Τ m. respondetur, quod reip a idem est aeternitatem poenae correspondere peccato habituali propter suam clutatio. nem, ac peccato actuali , quia ex utroque complet ut tini cum peccatum adaequatum : & quia ν ccatum actuale remanet virtualiter in peccato habituali,& moralitor per. petuo in abominatione divina. Sed quia peccato hahi. euali per se primo, & ratione sui competit esse irremis sibile, de peccato actuali non nisi ratione illi ut, quia ellse cito transit, propterea Div. Τhom ut pote sol maliis inus in suit loqui ionibus, ait durationem poenae non cor. respondere peccato actuali, sed habituali. Et dum insertur tam ex hoc testimonio , quam exsequenti, menam aeternam non deberi peccato mortalixatione suae gravitatis, sed ratione suae irremissibilitatis. Dieendum est, D. Thom sollim intendere, quod non datur O imoda correlan intia quantum ad extenso. cem, vel infinitatem inter peccatum,& paenam cum peccatum actuale tam quoad intensionem , quam quoad exteasonem sit finitum ,& paena saltem quoad extems -m sit infinita. Cum quo stat, quod Deccato mortali in hievissimi mora duranti ratione suae gravitatis respondet poena aeterna propter alias rationes Div.Thom. quas supta adduximus, & in praesenti omisit, vel quia Devitati consulebat, vel quia ratio fundata in irremissi hi litate peccati habitualis evidentior est Marivi: inia in praesenti iti solutionibus argumentorum etiam me. minit aliarum rationum consulentium gravitati peccati. 3a Arguitur secundor Paena debet esse proportionata culpae ; sed poena aeterna non est proportionata gravitaticolpae,eilm illa sit infinita saltem laeuudum extens rem, , gravitas eulpae sit finita tam secundum in te
sonem, quam secundum extensionem: ergo peccato mortali ratione suae gravitatis non est debita poena e terna. Hoc arsument. statim corruit, si in peccato atten. datur irremissibilitas illius. Sed quia in eo fit reflexio supra gravitatem peccati, Respondetur, saltem ex vi ter. aiae rationis adductae num et . aperte deduci poenam aeter. Dam esse proportionatam , immo minorem gravitate peccati, cum peccatum in ratione omnis sit simpliciter anfinitum :& poena aeterna sit finita si ripliciter, & infinita tantum scundum quid. Et celth si hoe arguinei eum esset efficax, probaret utique, paenam non debereelse diuturniorem quam eulpa , cujus falsitas experi mento constat in humanis, nam iuste init igitur exilium perpetuum propter peccatum durans per hie sissimum patium.
33 Arguitur tertio , & praeci h procedit contra
quartam rationem. Nam ideo peccato mortali cl-heretur Paena aeterna, quia quantum a delibitum a ter. iuin est; sed ex hoe non sequitur: ergo ex ui pridieiae rationis non debetur peccato ratione sum gravitatis paeaa eterna. Minor probatur. quia propositum mecandi p'r totam aeternitatem, & durans per unum instans non est aequalis malitiae . neque meretur tantam poenam, ae si durasset
ph sice & formaliter tale inopositum, quia s durasset per aeternitatem haberet malitiam simpliciter infinitam, ec durans per unicum instant habet malitiam fmplicitet sinitam ergo ex eo, quod peccatum mortale ex se, ecquoad effectum sit aeternum, non siqnitur debeti ei pae. Mam aeternam, proindeque illa propositio D. Thom. fia/icinum judicium υώ ta, pranseo eomparastir, non est vera . Ad hoc argument. respondetur concedendo malo. rem ; dc negando minorem. Cuius probatio non urget .
Et ut ita appareat, Nota primo eum Ferrara loco cita.llo Contra gent. propositionem Div. Thom. intelligi tantiam de voluntate absoluta& efficaci, non vero de vo- untate inemeaei, & conditionali. Qui enim habet voluntatem absolutam& emeaeem surandi, si obveniat ei aliquod imp dimentum impediens sui tum , apud Deum iudieatur, ae si desino suratus fuisset,& eidem paenae obstrictus manet saltem quoad paenam primariam tam sensus,quam damni. Nota secundo,qu5d voluntat incInsain peccato mortali est absoluta & ellicax in ordine ad avertendam seipsam a Deo aversione ex se perpetua, quia ex se privat perpetuo gratia , quae est unicum principium
ad removendam inaedi clam aversionem. Idemque dictimus de conversione ad honum commutabile. Unde quantum ad istos effectus prccatum mortale in hie villiina mora patratum eodem modo se habet, ae si durasset perpetuo, dc propterea computatur apud Deum, ac fiperpetuo duraret: quamvis ad alia voluntas non si ah. soluta Ac emcax , nec praestat eundem effectum peccatum parvo tempore uurans. ac si diu durasset: & ita se ha , t incrementum malitiae, & clemeriti. Eκ his iam con
stat ad probationem minoris , quia sit necesse aliquid
Sed dices, in hae solutione fieri recursuin ad peris
petuitatem peccati habitualis consistentis in a. et sone praedicta ex se perpetua I ergo non satis fit argumento a talenta sola gravitate quasi intensua ipsiis peccati . Respondetur negando antecedens. Quia ipsum me. catum ex meritis propriis includit affectum ahsolutum& efficacem manendi perpetuo in peccato: cum te ipsa inducat talem effectum, quos sufficit, ut sentiet ex se , & ptae eis, ea peccato habituali tanquam a ratione sua. clamentali reatum panae aeternae,&haec debeat ut ei ratione suae intensivae gravitatis.
An peccato veniat. perse , siue per acci.
C Irea hane dissicultatem triplex versatur sententia .
Duplex extrema,& alia media . Prima extrema sitirmat, estque illotum qui nullum discrimen ex natura sua agnoscunt inter peccatum mortale,& veniale. Cii adhaeret modus dicendi aliorum asserentium, peccatum veniale per se mereri de condigno paenam aeternam, per accidens tamen deberi ei paena in temporalem ob connexionem cum gratia, ideoque s conjungatur cum moris tali, per se meretur Paenam aeternam . secunda extrema negat, peccato veniati s se per se , si ve per accidens, sive separato , sue coniuncto cum peccato mortali deberi panam aeternam. Ita scoriis ia 4. uis . ai. quaest. i. & commutiitet ejus uiscipuli cum
Tertia media docet, peccatum veniale per se tantdmmereri paenam temporalem, per accidens tamen deberi ei paenam aeternam oti conjunctionem cum peccato moris tali. Ita Di .. Tho m. in praes art. s. ad 3. & Cum eo ominnes Thora istae, inter quos NV silmini. in hoc tract. disp.
ad ultim. Suareae δε Aeth otimore tract. s. disp. 7. se h. 4. VatqueZ disp. I qt. c. a.& communiter Theologi .
D sex assertio. 3s lcendum est primo , precatum veniale peex se non mereri prnam aeternam , proindeque, etiamsi coniugatur cum mortali, non εi debeti Wr se
paenam aeternam. Ita D. Thom. quaest. T.de Mula artu Io. ubi ait: riuiale peccatum Do meret, ν tarnain et o Mam eri eis
cis Itia, neqtie et Iarre ins oris ad Ius,miam , ter se ti- quendo, quia non trioae gratia. Eu quibus ultimit verbis eruitur ratio prohativa hujus conclusionis, & propoait ut sub hoc sorma. Peccatum quod non tollit ex se amicitiam & eo. njurietionem clim Dro, non potest esse Ox se dignum paena aeterna; seu precatum veniale est huiusmodit ergo
Mon meretur per se paenam aeternam. Minor cum consequentia tenet ; alias non distingueretur a p ccato mortali. Maior uero prohatur , tum ob oppositas ratio. nes convenientes peccato veniali iis, quae compet D e Cato mortali, & quas duh. praeced enumeravimus. Ismet iami: quia iam peccatum veniale committens,& exi.
nens ici gratia per se, & simul est et dignus vita sterna,
82쪽
Dub. IV. An pereato veniali perse
& prna Tlerna, cum ratione gratiae de amicitiae eum Deo p r se sit dignus vita et terna: ergo peccatum, quod non tollit amicitiam dc consutillionem cum Deo, non ymi est esse dignum ex se paelia sterna. Ex quo manet probata secunda pars nostre assertio nis . Nam peccatum veniale iunctum cum mortali non extrahit illud a linea peccati venialis, neque communi eat ei indignitatem ipsius peccati mortalis, sicut gratia cuilibet operi bono morali communicat dignitatem ad gloriam: ergo nec conjunctum cum peccato mortali per
ais obiicies primo: Peccatum ueniale est offensa Dei; sed omnis offensa Dei est digna phna ς terna, iuxta di.
Eia num. 2 i. & 2 ergo ex se meretur paenam ς ternam.' See dod Nam mant est essenia peccati venialis contra Deum, quam offenset gravis contra personas creatas s sed
cffenset graves comta personas creatas ex se condigne mellentur paeliam aeterium: ergo. 'Tertias Nam quoui Lbet Opus bonum ita gratia satium conuigiae meret vitam aeterna intergo quodlibet Opus malum cum Mocato mortali coojunctum ex se meretur paenam perpetuam. v.euar , o urgenenis. Nam infinitis saltem petacatis venialidus debet ut per se paena infinita, quia cuili.
t respondet aliqua paena determinata quoau intensi nem : ergo etiam paena aeterna propter eandem rationem. Au primam odiectionem respondetur, stia peccatum veniale solst .n est offensa levi; ini, de secundum quia, non tollens ab eo rationem ultimi finis, neque amicitia & conjunctio em cum eo, & propter hanc rati rem non debetur ei paena cterna. ' Ad secundam respondetur, negando antecedens: quia Olfensa gravis comata personam creatam ex se est ossiti a gravis contra Deum, juxta illud Malli. 23. Quod tim ex minimis meis
δε istis miti fuisti . ' Ad tertiam responcletur , quoagratia institit in omne opus honum justi, & propterea communicat ei suam condignitatem ad vitam aeternam. At peccatum mortale nullum in iluxum praestat peceato veniali cum eo co juncto, ideoque hoc non fit eκ se di. gnum Paena aeterna. Ad quartam respondetur casumella impossibilem, nou quia creatura rationalis non ponsat ese ab aeterno, sed quia, cum non possit peccare in primo instanti suae creationis, peccata venialia non M. rent ab aetetno, nec infinita in actu, seu adsummum in
finita in potentia a parte post. Data tamen hypothesi, potest negari, quod infinitis peccatis venialibus cle beatur una infinita secundum intensionem quia, chm sint imiotis ordinis non adaequant poenam cle hi tam tini picea. to moetali in ratione offensae, sicut nee infinita metita puri hominis acidi quant offensam infinitam unius pecca. xi motialis, ideoque paena eis dehita nequit compensati Paena aeterna. Verum tamen est, quod paena sensus secundum intensionem tant dira consuetata, eis debita , potest esse major, & sotth infinita. Sed non recte compsti sarm ur paena aeterna maxime damni, quia haec est superio. ris Oeclini , de incompatibilis eum gratia de amicitia Dei, quam nulla peccata levia adhuc in infinitum multiplica.ta possuiu auferte. Adde: Qtiod esto totum concedatur ob ectioni, nihil insertur contra nostram assertionem, in qua tantum investiuator paena debita cuilibet peccato veniali , ut inde minima ejus malitia deprehendatur.37 Dicendum est secundo, probabile esse, peccatum s. e mortale, sive veniale dimissum in hae vita quoad culpam , tu non quoad paenam, non puniri nisi paena temporali in inferno at probabilius esse puniri poena aeterna . Quoad primam partem probat ut ex D. ΤhOm. in Φ
Ex quibus verbis probatur hge prima pars e cluso. nis. Nam ad solvendam Mnam non requiritur status gratiae , sed sussieit, ni solvatur juxta in scii plum iud, et sm : ut patet tum in humanis , uhi ad solvendam pae.
nam n n requiritur, ut rens sit reconciliatus cum ossen.
sottum in divinis, nam damnati condignὸ solvunt me nam aeternam , aesto non sint in gratia Dei: ergo etiam
e clien8 possunt solvere poenam temporalem debitam Tom. III. Paul TMOL Siam.
peccatis in hae vita remissis. v Et confrmatur Deus in huiusmodi poenis applicandis solum intendit, ut cutita delinquentis corrigatur; sed culpa corrigitur per so-utionem poenae temporalis telictae , s jam est dimissa rerm. Adde: Nam, remissa jam culpa, nulla est necessatiare missionis gratia , seu praecise solutio poenae a Iudice
taxata; feci hanc ad aequalitatem solvunt damnati. eriago . ' Accedunt argumenta, quae infra adducemus pro sententia Scoti, quae satis prohabilem reddunt partemptimam hujus assertionis. Quem modum sequuti sunt
;8 Quoad secundam partem probatur eadem asseristici ex D. Tho m. in η dist. 2 i. quaest. I. art. a. quaestiunc g. ubi ait In alius , qui damnuntur, Mn petes es tia toena dia mitti , neque ahquis reatus tolla, cirm careant cheratore, sesquam ct eripa priuatis, o Horti retiit- .' er ideo tuoa venia
etium ante Ieceatum morsati Lehiati dimissim os et quantum ad GIIam, manente reatu. Quae verba probabiliorem ted. dunt hunc modum dicendi, quam praecedentem, eo quouita determinat ev propria sententia aliorum, ut quilibet cordatus dubitabit recolens testimonium num. praeced.
adlumim. Et plobatur ratione proximὸ ins nuata a S. D me. Nam damnatus semper manet sub reatu ad poetiam non dimissam in hae vita . ergo puniri debet poena aeterna. Antecesens probatur : nam qui aliquid debet sive parum, sue multum, & non solo it , semper manet sub reatu ad solutionem a sed damnatus est hujusmoda: et .go manet semper sub reatu au poenam non dimissam in hae vita. Mincr probatur: nam solutio pro peccato de-het esse Deo grata & acceptabiss , seu poena , quam damnatus patitur, non est Deo grata de acceptabitis ex
desectu charitatis: ob quam rationem asserunt commuis
nitet Theologi hominem existentem in peccato mortali non solvete in hae vita poenas ex peccatis restisis relictas. ergo damnatus non sol. it in in serno poenas debitas peccatis remissis. v Et confirmatur : nam indulgentiae applicatae pro damnatis nihil illis prosunt, quia evistens in peccato meretur, ut nulla satisfactio pro isto accepte.
tur : ergo etiam meretur, ut nulla poena pro peccatis debita acceptetur superest tamen occurrere motivis nnm. 37. adduis
'ix Au thstimonium Div. Thom. satis constat ex supra
dictis, quia non est omnino certiim prς sic a verba esse
prolata a L Doctore ex propria sint titia ' Ad rationem
respondetur negando antecedens. Nec exempla omnino
evincunt : Non mimum ex lege humana desumptum: quia non tam intendit rigor sam de propriam s lutio
nem poenae, quam correctionem culpae, & terrorem ad illam. Nee secundum ex lege divina, quoad poenas clamis
nator am acceptum: Nam aliud est, quod poena eis insilia sit debita; aliud quos me eam condignε solvant. Ptimum est verum: sed secundum falsum oti rationem nostrae assertionis. Hunc modum amplectuntur ut pro habiliorem plaedicti Patres in hoc tradi. disp. IT. num. Ps. s. u. Tertia , o Hrima assertio . 3 Icendum est tritio , peceatum veniale non
temissum quoad colpam , & coniunctum
eum mortali puniri paena sterna in inferno. Ita perpetuo docet Div. Thom. tum in praes quaest. 87. art. s. ad 3. Τum quaest. 7 de Mah art. 1 . in eor p. tibi post verba relata num. 3 s. statim subiundit: Seu pes ace dens ' i remissibiis peceato monali e jωtestim, in quanti m es in f hc3a precare priuato gratia: o se peν aeeidem punituν poenaarema. Τum quaest. s. de Malo art. a. ad 8. ubi ait: Pe eatum invias, in eo, qui deceu t cum mortua , qtira nunquam remιndiar, aere a pena nitur , propter gratia carentiam.
Τum deniquὸ in di Il. et t. quaest. I. art. a. quaestiunc. I. ubi docet, eg essicacem lationem tradit his ver his: ea non potes ordinari ni μν poenam: quia Deus vibilavoν-dmatum retinquit, irio nunquam eti*am me saeva dimittit. Iasius autem, qui iamusatur, non potes oti qua rava drmitti, noque est is reatus testi, eiam rareant charitare , per quam ercti a purgoris, o rea a testi ν; o rura eulpa viniatis iuris semper mavelit r:: propto Me eternar ter damnati de in niuabus pumentuν a
83쪽
Quae ratio reducitur ad hane formam: Nam tan . diu durat poena, quandiu durat culpa , & propterea poena peccati mortalis est aeterna, quia culpa est aeteris
Da, ni vidimus num. aa dc non negat Scotus; sed pec catum veniale coniunctum cum mortali est aeternum : erigo aeterna debet esse poena. Minor probat ut quia nulla culpa remittitur absque gratia: sed damnatus manet gratia per tuo privatus ergo peccatu veniale in interno est ciet ou. Major probatur: nam ad remissione cuiuscumque pre cati requiritur, saltem de facto, ex parte peccatoris aliquisti Ius retractativus; sed hic nequit elici s ne auxilio Da. Eiae.' ergo nulla culpa remittitur sine gratia . Roboratiar. Nam damnatus est cum continuo affecis , de obstinatio re ad illud, cum maneat perpetuo obstinatus ad omnia peccata, quae commisi ; sed chimaericum videtur me catum temitti in eo momento, quo peccator habet a Lfectum ad illud .' ergo peccatum veniale tu inferno est
o Rhspondent Scotistae eum suci subtili Doctore ,
nullam gratiam esse necessariam ad remissionem culpae, cum macula ex peceato actuali relicta solum e sistat in destinatione ad poenam , proindeque ad sui remissio nem non est necessaria nisi solutio debitae poenae. Haec evasio videtur opponi sacrae Seripturae , dum Iosiae et a. dicitor .' Au partim υobis es , quod pereastis in Bel exor , ct usque is presentem diem maehu hujus Ioeleiaris tu vibis permanet: ergo aliquid relinquitur in animaeil peccato actuali, per quoci intrinsece manet macu.
lata, immunda, & DEo invisa et seu totum hoc M.quit velificati per solam destinationem ad poenam. haec enim est quaedam denominatio extrinseca proveniens ab actu voluntatis divinae , anima vero ex me. Cato actuali manet intrinsece maculata ergo macula
peccati habitualis non consistit in destinatione passiva ad paenam, sed in aliquo de genere mali motalis; hoc
autem nullatenus potest auferri nis per actum retracta. tuum dependentem a gratia: ergo. ' Adde, quod prae . dicta euasio videtur coincidere eum una ex propositio
ibu Micha lis Baii Doctoria Lo .an. damnatis in Bulla Pii V. & Greg. XIII. quae est huiusmodi: Inpeccato duo
sunt, aestia , o reatus: transeunte actu nitii manet nis rea
etis : o obligatio ad Ianum. Sed quidquid si de hoc, haee
solutio evidenter impugnatur sequenti ratione . Nam transacto actu peccati, sive mortalis, sive venialis, & non retractato, homo denominatur sor maliter maculatus, Ac Ieccator; sed non ex destinatione ad poenam retqo per aliquid, quod habeat veram rationem culpae . major ex pluribus sacrae paginae testim iis potius deis hei supponi, quani probari. Minoe uero probatum Tum quia destinari, aut ordinari aci poenam elt bonum,& a Deo direct 8 intentum : sicut puniti non est malum, sed malum est fieri dignum poena, ot dicit Dionys cap. q.
de Diti n. nomin. sed esse peccatorem est malum e quia est esse dignum poena ergo denominatio peccatoris non in
venit ex destinatione ad poenam. Τum ei iam 1 nam actus voluntatis divinae ordinantis ad poenam supponit culpam, qua homo est dignus, ut ordinetur ad poenam: ergo a culpa & non a poena dicitur, Ac est homo peccator. Adde ptimor Nam etsi Deus statuisset nullam in ferre poenam peccato, adhuc homo diceretur, & esset maculatus, immundus, & D-o in visus: ergo non a desti. natione ad poenam dicit ut peccator. η Adde secundo
Nam damnati in inferno committunt plura peccata , novas se maculas ex eis relictas contrahunt ,&tamen nocidestinant ut a Deo ad aliquam poenam, quia jam existunt in termino. sicut nec Nati propter opera bona, quae eliciunt. praemiantur erso.
4t Propter hete aliqui Scoti disei pulli suum Magi.
trum interpretantes, asserunt, ipsum pro deputatione ad paenam intellexisse condignitatem au illam. Recths Ergo, transacto actu peccati, manet condi. gnitas ad poenam: ergo aliquid culps ; sed hae nequit,
altem de potentia Ordinaria, remitti s ne sua retracta.
tione, quet in inferno locum non habet , neque poena cessat, nis cessante culpas ergo quodlibet peccatum sive mortale, sive veniale in insertio debet puniti poena ς ter.
na. Secunda consequentia constat . Prima autem pro .hatur . nam condignitas punc est proprietas consequens culpam , sicut condignitas ad promtu in est proprietas actus boni metitorii I non enim aliquis est peccator , quia
est condignus petra, sed econtra est dignus rina, quia
est peceator.' ergo si, transacto actu peceati, manet comdignitas panet , etiam remanere debet aliquid culpo.
tem . Ac ordinationem ad poenam provenire ex culpa praeterita. li Contra est φνimis e Nam si ex praeterita culpa manet homo dignus, & ordinatus ad poenam: ergo
ex eadem culpa est,flc denominatur peccator: ergo peccatum actuale manet saltem morali iero ergo necesse est, quod culpa praeterita retractetur, ut non denominetur tectae, Roboratur hoc Nam ut homo tunc maneat ordinatus ad poenam, non sufficit, quod fuerit peccator, alias iustificatus maneret ordinatus ad poenam aeternam, cum suerit peccator ergo debet nunc esse dignus poena, ac proinde peccat Oe: Oportet ergo, ut peccatum remit latur. quod vel retractetur, vel liberaliter condonetur; sed in inferno non datur locus nec ad retractationem , nee ad gratiosam condonationem: ergo peccatum in hae
vita non te missum ibi non remittitur ; sed non temissa culpa manet condignitas ad poenam: ergo paena debita peccato ueniali , & conjuncto in inferno cum peccat mortali est aeterna. Secundo. Nam salsum est, peccatum habitu 1le eon. sistere in peccato actuali praeterito non retractato: quia peccatum originale non consistit in peccato actuali Ada mi , prout a nobis non retractat , ut contra Altiet turri Pighium, & Ambrosum Catherinum arguunt multis maxime ex Ttident. communiter Theologi; & non lath ohavimus disp. praecanum i ici Sed eadem ratio mi ialitat pici precato habituali, siue mortali, sive .eo litergo peccatum habituale siue mortale, sue veniale nota consillit in peccato actuali non retractato. Et confirmatur. Nam denominatio exprimens Peris manentiam , statum seu modum essendi fixum & quietum nequit provenire a forma cito transeunte , Ac ha hente ex se modum tendentiae At motus; seu denominatio mereroris dicit aliquid permanens & fixum, & peccatum actuale est quid cito transiens, & adinstar tendemtiae & motus: ergo denominatio mecatoras non provenit
ab actu peccati. Utraque praemissa constat in denomiis
I Α Rguitur primo ani horitate Dis. Angust. lita
a. contra Iulianum cap. 8. ubi poli actum pereati vi nil agnoscit in peccatore nisi solum reatum ,
qui non manet in corpore, aut in anima eitis, ut ips
ibidem ait, sed in occultis legi hut D i, quae scriptae sunt
in mentibus Angelorum . Qua aut hoc itate mouetur Vahquis hie disp. II. cap. 3. aci asserendum , S. August. in ea sitim sententia, nempe quod originale peccatum consistit in solo re alta, seu obligatione ad poenam. Sta ad hoc a rgumentum satis respondetur supra num. q.
44 Arguitur secundo: Nam peceato veniali per se
debetur poena temporalis, ut supra probavimus: ergo etiam conjuncto cum mortali debetur poena temporalis. Probatur consequentia I Tum quia peccatum veniale, ex eo quod conjungatur cum mortali, non fit mortale , sed adhuc remanet veniale: ergo, si ei me se debetur
tantum poena temporalis, etiam ut coniuncto cum moris
tali. Τum etiam, nam alioquin nullum esset discrimet,
inter peccatum mortale,& veniale. Et confirmatur. Deus, ut tenet axioma Τheolon
rum , punit citra condignum , & praemiat ultra condignum ; sed dato, quod peccatum veniale puniatur poena ierna, illud in infinitum ultra condignum puniretur, cum solum sit ei debita per se poena temporalis 2 erg
Ad argumenti respondetur concedendo antecedens;& nevando consequentiam. Ad cuius primam probati nem dicendum est, quod ueniale coniunctum cum moris tali no i fit mortale: ideoque asseruimus, quot adhuc utc niunctum cum mortali non meretur per se condignis, seu tau uim per accidens poenam aeternam. Hoc namque illico venit non ratione intrinsecae malitiae, sed ratione Q.
8cti non admittentis gratiam, ex cuius eatentia fit per accid-nx irremissi hile, & propterea debet aeterna poena puniri. Per quod constat ad se dam: Siquidem sempermanet discrimen inter peccatum mortale , & veniale, praeter
84쪽
Dub. IV. An peccato veniali per se, e per accidens conaeeve cf. 7
praeter xlia innumera, quod mortale per se eae ludit gra. tiam,& per se est irremiis hile; veniale autem nee per se, nec alio modo est exclusuum gratiae, sed vel non excludit, vel supponit exesustin, & ita tantum per acci Mos en irremissibile. Ad confirmationem respondetur, concedendo ma i rem, & negando minorem. Nam ut Deus dicatur pu nire peccatum veniale citra e dignum, Discit, quos puniat illud minori poena sensus, quam ex se meretur ;quamvis ex conjunetione cum peccato mortali in in .
tio,& propter incapacitatem subjecti ad illiu remisso Dem puniatur poena aeterna, ad quam ex praelicto capiteliabet condignitatem modo dicto g. r. Arguitur tertior Si peccatum veniale iunctum cum
mortali in infimo puniretur poena aeterna, sequetetur, multa venialia aequali poena puniri in inferno, ac nnum peccatum mortale , hoc non debet admitti: ergo pecca. rum veniale noci punitur pmna aeterna, esto coniunctum cum mortali. sequela probatur : nam paena intensivatam sensus, ouam damni debita petrato mortali , est finita ; sed dabile est, quos tot multiplicentur peccata
venialia, ut eorum Paena aequet, immo excedat par nam
quamcumque finitam e ergo quoad praedictas paenas intensiue sumptas paena peccatotum venialium potest aequare rergo si puniuntur alias paena aeterna, esset ahis.lute aequalis. Ad hoc argument. respondetnr , nullum inconve
niens esse concedere, quod pena sensus dehita plurihus peccatis veniali hos quoad intensionem sit aequalis eum poena sensus debita uni peceato mortali, ut vidimus ex L. Thom. num. II. Nec absurdiim aliquid vidεtur , si concedatur, quod per accidens, & ex incapacitate subimeti sit aequalis quoad extensonem non solum in uicta poena, sed etiam poena damni. His non obstanti hus aclhue remanet aliud capiat, ex quo merito potest dubitati, an poena adaequata dehit a peccato mortali possit adhue per accidens aequari a mna debita multis peccatis venia. libus quoad intensonem . Cuius resolutio pendet ex dicendis dii h. sequenti, ubi investigandum est , an peccata mortalia snt inaequalia quoad poenam damni se cundum suum conceptum primarium. Cuius iudicium suspendimus quantum ad praesens attinet usque adnum.
U Arguitur quarto: Peccatum veniale habituale eoosuit in obligatione, & deputation poenam; sed
eu se solum meretur poenam temporalem ' ergo solum per poenam tem ealem remittitur , esto coniungatur eum mortali. Conseq. videtur legitima.' nam pecca inmquod in sola Ohligatione ad poenam consistit, non imo istet ad sui remissionem, & extinctionem aliqua gratia exit inseca , sed tantu ri solutione paenae . Maim vero pro .hatur . ' quia , transacto actu peccati, nihil manet in homi ne , a quo denominetur peccatis , praeter obligationem ad petnam, ut patet tam in humanis, quam in divinistin homine enim offendente Princit,em, post offensam nihil manet. quo dicatur inimicras principis, nisi solos actus ipsius P incipis ordinantis offendentem ad poenam condignam ritem transacto actu metiti in justo, nihil manet nisi actus divinae voluntatis ordinantis ad majus prae .mium, masti mε si actus meritorius non augeat stratiam ob maiorem sui remissionem .' ergo. Adde P quia non enassigilabile , quid relinquatur ex peccato inniali, in quo
maenia eius habitualis consistat. As hoe argument. respondetur negando maiorem ad cuius probation m negandum est antecedens. Nam ex peccato veniali revera resultat privatio seruolis chari
ratis, idi in hoc potius, quam in obligatione ad tanam consistit maeula peccati venialis de qua privatione sotthexmosis o agemus in trae . de Itis , least occasione eius remissionis Nec duo exempla in argumento allata hute
doctrinae o sciunt. Non primum : nam ex peccato Offendente Prineirm praeter maculam, vel mortalem, vetvenialem resultat offensa passiva moraliter recepta in
inso Princip- ex qua oritur condignitas ad paenam,quam Princeps iunὸ decernit . Unde salsum est . quod maneat solus an ut ipsius Pt incipis destinantis ejus offensorem ad Da nam . Nec secundum: nam actus meetitorius saltem moraliter remanet in gratia , ubi relinquit in ad maius Warmi uri,& hole iuri correspond/t actus diuina justi tiae, & voluntatis ordinant. iustum ad praemium illud.
iiis: Quia si patitas aliquid convinceret, arguere
tur ex ea, nec ex peccato mortali, nec ex originali orῖ
ginante relinqui aliquid intrinsecum Cuius oppositum latis constat ex late dictis disp. praec. du, Φ
An cuilibet peccato mortais debeatur
D au parva damni sit iuomnibus aequalis p
H Ane duplicem disseultatem sub lino dubio com
prehendimus, quia prima parum habet negotii. Et licEt divisio poenae in poenam sensus , & poenam damni sit apud omnes recepta , si h aliquali dubio est. quid ad unamquamque pertineat . Quod breviter se quenti per modum suppositionis declarandum est. I. I.
Sutpostia quadam circa natisam urei que taenae.
7 C Upponendum est, poenam damnἰ consistereo in privatione persectionis ex aliquo titulo
debitae: poenam vero sensus in aliquo positivo cruciatu. Hoc satis constat ex etymologia nominum: nam damnum a demendo, vel Sminuendo desumitur, quod propriε significat ablationem,& diminutionem honorom, quae quis possidet , vel ei debentur: & propterea paena damni dicitur privatio honorum, quae homini ex divina promissione debentur , inter quae pri mn m locum tenet privatio visonis Maiae, quae per antonomasam dicitur laeua dam . Ad quam reducitur privatio gratiae habitualis, quae est in precatoribus huius vitae,&in damnatis, & subtractio clivitiorum auxiliorum , qu
Poena Iram sumpta est ab amictivo emporeo, sivea postfvis crueiat thus, qui sensibus percipiuntur. Et hac ratione illa supplicia, quibus persona in se illa torquetur , poma seqvia dicitur Et inde tran lata eri ad fi-gnificandum poenam illam spiritualem, quibus lilbstantiae pure spirituales, Di sunt animae rationales, & A geli positi vh, & directh torquentur. . 48 Duhium tamen est, ad quam ex istis poenis per. tineat dolor ille , qui ex amissione beatitudinis consuriagit 8 nam aliqui ad poenam sensu reducunt, alii ad pae. nam clamni. Sed quaestio fixe nostro iudicio est de nomine. Maximp s supponatur ex dictis num. is dolorem, prout indicat actum voluntatis, non habere rationem poenae, quia est aetus adaequale voluntarius, ut t8 elicitus a voluntate. At quia talis dolor consequitur poenam, merito potest reduci ad poenam damni, sicut dolor consequens poenam sensus, reducitur ad poenam sensus, & sicut amisso alicuius honi, quod necessariosequitur ad positivum cruciatum, etiam reducitur a mnam sensus. Nam pro hae reductione, nec pro adaequata.& legitima divisione nitiusque poenae attendendum est, quod est praecipuum , di primum in unaquaque poena. Itaque, cum poena damni consistat praeci
με, & primo in ea tentia beatitudinis, in ea salvatur vera essentia paenet damni, etia in si nullus dolor sequa. tur , ut in pueris evistentibus in limbo contingit, in x. ta infra dicenda j & s talis dolor conserit, ut in clamnatis , ad poenam damni reduci debet. Et cum petita sensus consillat per se primo in praedicto positivo crueiatn, in eo salsatur ratio talis poenae , licet nulla amictio hono iam sequeretur; & si talis amisso sequitur, ad eam reduci debet. 49 Sed inquires an animae existentes in purgatorio patiant ne petitam clamni in dilatione uisionis beatae Oritur dubium est eo, quos haec pena solum C tres
Pondet peccato ratio o aversionis, & ideo ubi non datur locos aversioni, talis pona non debet dari ; eonstat autem in animabus purgatorii non dari aversionem de go non habet locum mna damni.
Nihilominus dicetidum est . huiusmodi dilationem reduci ad petnam damni. Ita collinitur ex o Τhom.
85쪽
1 8 Traar. XII. Ab Pereatis. Dip. III. de Paen s peccatorum.
Duo terio eris duri poena tina domui, antum Iouiset retardantur a d bina inhione . Et ratio hrevis est o nam Haedicta dilatio est poena, est enim mala, ct clisconue. Diens animabus purgatorii ;& cum non sit malum cul. Dat, necesse est, quoa sit malum poenae iureta doctrinam graditam a D. Thom. i. pari. quaest. q8. art. s. sed non pertinet ad plenam sensus : ergo pertinet ad paenam damni. ' Et cousrniatur. Nain claro, quod poena clamni st debita peccato tantum propter aversonem, adhuc remanet aliquis aversioni; quoad aliquem effectum, iic t non in se, post remissum inccatum mortale: ex eo quod aversio non plene satis facta est, & propterea
commutatur poena aeterna damni in temporalem dilationem visionis: sicut poena aeterna sensus, inae erat de. hita eonvellioni , commutatur in poenam temporalem sensus propter eandem rationem . Item peccatum veniale etiam assert secum suam qualem auersionem, in. zuantum ponit obicem eo aversoni as D u.n : ideoque, non est satisfacta, necesse est, quod diu ratur au tempus beatitudo , cuius carentia correspa id et praedicto
obici. Ex quibus satis liquet ad rationem dubitanai. Nota tamen, praedictam ponam damni esse talem p arci 8 secundi, n quid, quia est temporalis, de petnaaemporalis est tantum secundum quia respective aes pin.
nam aeternam. Et propter eandem rationem privatio
Elatiae, & auxiliorum in hac uita secundum se est pae-tia damni secundum quid. Hie occurrit, quid clieendum si de existentia SςPP. iti limbo, seu in sinu Abrahae. Et quidem ex uua
parte videtur non debeti eis poena , cum ad illum locum non descenderint , aut trans rint nisi post plenam siti factionem culp irum : &ex alia aliquo dolore asili- rebantur ex dilatione gloriae, quam summopere spetrahant. ' Respondendum tamen est, quod dilatio gloriae in illi habuit rationem poenae damni nou si inpliciter , leugati tum secundum quid juxta proxime uilia , eratque in iis mor quam poena animarum purgatorii. Ratio resolutionis desumitur ex Div. Τhom. I. pari. quaeli. a. art. 3. Nam
licet Sineti Patres in hac vita per fidem Christi ab om-ci peccato iam Oricinali, quam actuali, &a reatu poenae citiualium liberati fuerint, ncin tamen ab omni reatu poenaeotiginalis peccati, per quod praeci .idebatur a litus viti gloriam usque ad mortem Christi e sicut nou obstanare, quod pueri liberentur per taptismum a peccato ori-xinalsi , huc remanet ex illo reatus ad sub undam moristem eorporalem. His ita praelibatis respondetur quae.
sitis sequentibus assertionibus. s. II.
Dulta restitio duobus qι sitis respondeus. so H Icendum est primo , euilibet peccato moris P tali personali de ri utramque poenam, videlicet i tisus, & damni. Ita communiter Theologicum Div Thom. in praes qu. 87 art. Cujus ratione probaturmam poena debet esse proportiociata culpae; sis cuilibet peccato mortali est proportionata utraque petria ' ergo vittaque paena eli debita cuilibet peccato mortali. Miu. Prob. t.: nam duo sunt in peccato mortali, scilicet aver. sici a Deo, converso ad bonum commuta hile; sed poena sensus est propulti nata convεrsioni , & poena
clamni averso ἰr ergo utraque poena est proportiona. Ea piccato. Ninor quoad primam patiem probatur: nam converso affert secum intrinsece inordinatam cle.
Ietiationem ; sed nolla petita aptius potest proportionaticum tali delectatione , quam petua sensus , juxta illud
Apocal. I 8. Hori erit se in de re is, totum M. re ala termentum, o I. Etiam, ad quod venit acladium his. panicum Λ htien Metas Meu friror ergo peti a sensuq est proportionata conversoni. Quoad secundam partem etiam probatur eadem minore nam malitia auersonis
consistit in separatione creaturae a D o; seu huie separationi creaturae nulla puna aptior potest proportionari, qua- separatio Dei a creatura, quae ni media Petra damni consistenti in privatione giatiae , & visionis beatificae ergo etiam poena damni est proportionata
si S d oblitae r Nam ex vi huiuς rationis seni itur,luod poena damni correspondeat soli avεrsioni, & pcnaensus soli conversioni ; sed hoc est salsum t ergo ex vi
huius rationis non recte probatur nolita assertio. Minor probatur: tum quia conversioni etiam debet cortes pondere paeaa damni, cum sit intransitive converso auertiva a D o. Τum etiam . quia juxta D: Thom. paena sensus debetur peccato ea parte, qua est volui tarium voluntate propria & hac ratione docet idem S. Doctor. quaest. 3. de Artit art. a. ad Φ peccatum Originale solum puniri poena damni, quia tantum fuit voluntarium voluntate capitis; sed etiam aversio est voluiitaria voluntate propria : ergo competit ei panas usus . Tum denique : nam ex hac ratione liquitur , peccato putas omissionis non debeti utra iraque poenam, sed tantum p; nam damni, quia in eo non es tur converso, seu puta aversior & quod possibilis sit talis pura omissici, aliis itur a pluit buς, & gravissimis Theolotis iam intra, quam extra Scholam D. Thom. ut uidimus tu suo loco.
Haea odi lectio b tie perpensa potius confirmat , quam enervat nostram asseti iovem , quidquies sit ueaccommodatione praeuitiarinn ppia ruin, in qua attendit D. Thom. ad id, quou Dotiitime telucet in unaqua que ex praeuietis malitiis. lunae cum in aversione praecia pue reluceat malitia aversiva a Dco, et pracipue cle. t collespondere poena damni licet quia habet luctu.sam rationem voluiitarii, ira tito polia uici, quod etiam correspondet ei poena sensus. Et ptoportionabiliter , cum iu co auertinue reluceat praeci p. te tendentia ad bo. ni in commutabile, ex utra otitur delectatio, praecipue clehet ei coalespondere νς .a sensus; quamvis dε ita sit etiam mira clamat, quia ituran litivo eli conuerso a ver siva. Per quod Coultat ad Uuas priore, Proba: iocies. Ad i ii iam res uetur, nihil conciuat contra nos,
qui oppolitum uesensa nas. Sta ad nissa per postibile ,
beri ei utramite pae iam . Aa quoa iussiciis, ut
in illo peccato omissonis ciet ut mavellio interprestati. v I , quam non negant Autlioces praea late sente uiae . Licet probabilius sit oppositum , ut noci Obscute colligitur ex D Thom. a. a. quaeli. ait. ad Φ ubi ait, omissioni debeti poenam leti sus praecise propter converissionem actus, qui est causa & tali κ i Ilius. Hac igit ut sublata .uon manet, pir qui .l paena sensus ei debeatur. 32. Dicendum est sic cultilo, paenam clamni non elis aequalem in omnibus damaatis. Haec a Iectio licεt nocilia beatur ex esse in D. Thon est tali en consentangae us d utinae. Eamque amplictuntur plutes, &eravis. limi Theolo i ta in intra, quam extra Scholam D. Tnori ae , quos rei runt, ec scuti uiat ui NN salin. in hoc ita l. cis p. is. a num. 7. Et probatur ratione sundamentali: Nam prena feci sus pdiccatis uehita est inaequalis ergo etiam pinua damni. Antecedens est apud omnes catholicin indubitatum. Et consequentia probatur.' nam ideo pae ia sensus est liue
qualis, quia peccata tum inaequalia; ita haec ratio prohat, quos paena damni si inaequalis . ergo si poena siti. suseit tuae aualis, etiam paena damni. Mitior probatur erum quia inaequalitas supplicii pesccatis iciaequalibus debita uebet attendi non suIum secuticium poenam minus
pliticipalem, sed etiam secundum poenam maximam ocprincipalem seu patia uanani est maxima & principalis ,re parua stiosus eii mimas pliticipalis '. ergo eadem ratio, quae probat paeaam sensus esse inaequalem , Ollendit elix ira poetiam damni esse inaequalem. I uni etiam 2 quia alias tanta lotet paena es amni in puel O noa haptizato , quanta ert in Jucla
sa Huic lationi respondet doctissimus Ferte in hocircaei. quaest. 8. a num. 916 earentiam viti is non esse
ponam iocinaliter , sea tantam ob e et ive, inquantu:ra
scilichi iusiit dolorem, de icillitiam, in quibus actibus
cotius iit formaliter petna damni. Potio eadem carentia vitionis potest emi aderati dupliciter, vel Leundum se, vel plout in il gitur propter plura ,&graviora peccata: primo inciso accepi a causat aequalem dolorem in Omnibus damnatis. caeterum si conlideretur ad inaequalia peccata , se causat inaequalem dolorem . quia ex maioriosio Desi init igitur gravioribus peccatis , ex quo resultat etiani gravior dolol. Prosecto aicit. quois carentia visionis in se est aequalis in omnibu , nec sustipit m is,& militas; suscipit tam 4 maris, re mititis ex praedicto capi .e inquantiam illativa triciis. Ex qua doctrina tenelut coacedere, dc delacro coacedit ouin. say quod pueri
86쪽
in limbo patiuntur aliquem dolorem ex carentia visio.
Haec evalio cum pace tanti viti plura eontinet salsa. Nanti in primis Llsum est, dolorem, qui causatur ex carentia vilicinis beatae, esse ipsam poenam damni sorma. liter, quia dolor originem ducem ex praedicta carentia est spiritualis, actusque elicitus a voluntate; sed aetus elicitus a uesuntate nequit habere lationem poenae, juxta dicta num. I ergo salsum est, quod pcena damni constrat forma litet in dolore. Pro quo videatitur dicta nu. SE E quo insertur , falsiim etiam esse , quod parua damni non consistat set maliter in ipsa carentia visiouis atae . Tum quia alioquin anima nostra , & Angelus non essent ea paces alicuius poenae sotmalis si vh sensus, sivὸ damni acum malum illatum sive pertinens ad menam sensus, sive pertinens ad plenam damni tantum ha heant ex se rationem obiecit poenae, seu doloris I & dolor
spiritualis nequeat hahere rationem poenae. Tiam erram rNam carentia gratiae, & auxiliorum iuxta perpetuam
docti inam Di. Tho m. quam amplectitur laudatus Ma gisternum Ia68. habet rationem poenae, siue sequatur doloe inop et pro et imε dicta, sive non sequatur , alias nec objecti υδ esssit poena, ut ipse satetur . ergo idem cli. cendum est de carentia vitionis beat . rim Luiqu/: Nam motabilius est, pueros in limbo eYistentes nullum habete dolorem ex carentia visionis beatificae, ut insta videbimus; & tamen omnes latentur habete poenam damni: ergo careulia visionis habet formaliter rationem poenae,& non tantum est obiectum poenae s Audeo Nam si vera est doctrina huius Magistri, & nostra tradita circa dolo. rem, quos non habet rationem paenae, sequitur necessario, quod anima in purgatorio habeat majorem pae. nam formaliter ino minimo peccato veniali , quam puer existens in limbo, eo quod ille nullam ha i sormaliter paenam; de illa habet veram, & propriam poenam sensus, cilm patiatur malum politive in sic iuum, & sentiat dolorem ex eo , hoc non potest admitti.' nam majori peccato, quale est originale, maior poena tam objecti- vh, quam formaliter debet coirespondere: ergo.
tem peccatorum stare ex parte conversonis. Et propterea suffcit, quoa detur inaequalitas in poena sensus, quae coirespondet unich eonvellioni. ADE: Nam licet detur inaequalitas eκ parte aversionis, adhue non debet correspondere desacto petna in crinalis damni: quia haec
est impossibilis, cum fit mi vatio iuram se; & aliunde
Poena major, quae graviori peccato debetur , adhuc ex parte aversonis potest compensari per poenam sensus. Sed haec evatio, ex qua parte denenat peceatis inae. qualitatem ex Mite aversonis . refellitur Tum quia non potest negati, quod maior intensive est aversio me cati mortalis personalis, quam oti 'inalis .' & propter
hoc nullus negat, dolorem causatum ex carentia vitio.
Dis, & debitum peccato originali, vel nullum esse, vel esse longε minor m , quam color ex eodem capite debitus peccato motiali personali .' ergo tota inaequa litas inccatorum noci nat pedici e ex parte conuerti nis, sed etiam ex parte aversionis. Tum etiam Nam dat ut in conversione ad D iam in qualitas intensva ratione majoris, & minoris affectus: cur ergo propter ean dem rationem noci poterit dari in auersione 1 Di o Ttim deni M.' Quia non obstante, quod peccatum ha hi tuale e sistat in privatione cratiae, & per quodlibet
p ceatum auferatur tota gratia in est entis , in cu uspri .atione potissmytelucet aversio a Deo, adhuc peocaia habitualia sunt inaequalia, iuxta dicta disp peae.
Ceu num. Ist ergo concedensa est inaqualitas in Mocatis adhuc ex parte avertionis. sellitur etiam eadem evasio, ex qua parte negat inaequalitate ra in puna damni, adhue lupposita inae qualitate in peccato ex parte aversionis . Tum quia non est credibile, quod non possiit laxari a disina omnipotentia , & iu stilia poena in qualis per se primo cle hila aversioni , eum haec sit finita ; seu poena damni est per se primo debita aversioni,& etiam est finita:
tgci si conceditur inaequalitas in peccatis ex parte aver. si nis, etiam concedenda est in poena damni secundum
id , quod per se primo dicit. Tum etiam: Nam n o O, nante, quod peccatum habituale constrat in privaticio gratiae , & quodlibet peccatum privet tota gratia quoadentitatem, adhuc assignatur caput, ex quo peccata M.
bitualia sunt inaequalia: i tem, non Ohstante quod offensa passiva peccati mortalis sit priuatio in fagus esse ratiotiis
ultimi nnis in Deo, adhuc allignatur caput, e M quo da . tur inaequalitas in osse alis palla vis peccatorum: ergo -tioli titulo debet dari caput, ex quo dein r inaequalitas in poena damni. Pater consequentia r nam ostensa est
simpliciter infinita , & poena uamni finita . solum st-perest assignate eaput , unde desumatur inaequalitas in poena damni, quod β. sequenti praestare curahimus via
ss Α Dversus seeundam, & praecipuam assertio-
quuntur Granati. Salas, Aroe, dc alii ex Societate , neC. non Ferre loco supta citato. Et arguitur primo ex D. Τhom tum supra quaest. 73. art. a. ubi docet, privationem totalem seu in flano esse non suscipere mag/ι, &miti s I seu pqna damni est pii vatici totalis de in sis 3
esse, cum totam visonem auferat quodlibet peccatum mortale: ergo iaci potest esse inaequalis . Tum etiam imari. quaest. TI. art. g. aes i. ubi uocet , carentiam visionis Don suscipere magis, & mi id ergo nequit esse inaequalis. Au hoc argument. & primum testimonium D. Tho. respondetur clii inquendo maiorem: non suscipere magis ,&
am sextensive, concedo majorem; intensive, nego ma
iorem. Et distincta minori eodem modo , negari debet consequentia. Nam lichi privatio visonis beatae ex parte formae, qua privat, non suscipiat magis, dg mim s , quo pacto tantiam significat angmentum extensuum, de quo tantum Est seritio D. Thom. potest tamen suscipere magis, & munus quoad intensonem. Ad quod non requutitur , quod praedicta carentia plus auserat in uno , quam in altero, sed sufficit, quod eae connotatione plurium,& graviorum peccatorum magis uni inhaereat , & ra. uicetur in eo I ad modum quo scientia circa eandem coliciss4onem potest magis radiori ,& augeti intensu λ. Vel suificit, quoa per plura, dc graviora peccata mamiota impedimenta ponantur ad videndum Deum, ex quihus retultat ma ot elongatio & distantia a visione bea tiscar ad modum quo qua libet caecitas est privatio vi sus in fuero es, di tamen maior censetur, quae maius impedimentum habet, juxta id quod docet Di. . Thom. a. dist. qa. quaest a. at t. s. his verbis: Matis eritis dicititur , eis ex tota erutus est oculus, quam qui ex aliquo humore odi etiam occurrente Uum amittit , qtiamvis tit/νq e tectis
st ' Per quod constat ad secundum testimoniuin . Cui addi potest, D. Thom. loqui ibi de eatentia visi is
asilicae, prout reprritur in pueris cum solo originali uecedentibus, in quibus carentia visonis ex omni capite est aequalis iam ex parte imae , qua privat , quam eκ parte causae, cum habeat eandem causam in omnibus, nempe peccatum actitate Adami , in quod omnes pueri aequalem innuatam praestiterunt, ut ex se liquet. 6 Atquitur secutiso: Quia nullum est caput ex quo desumi pol sit inaequalitas D vh intensiva, sive extensiva in paena clamni ergo est aequalis in omnibus damnatis. Antecedens probatur r nam si aliquos esset , maxim graviora mccata ad quae dicit orcliuem: in privatione
enim in facto esse , qualis est catentia vilio is heatificae nihil relinquens formae oppositae, iton est assignabile aliua caput; sed hoe est insuiliciens: nam non potest dici ma.
Hs mortuus, qui plura vulnera lethalia luscepit, quam qui unum: ergo similiter dicendum est de catentia vi sionis beatiscae . Nee prodest recursus ad maiorem distantiam ah ipsa visione ex pluribus impedimentis derivatam . Siquidem qui per viginti vulnera mortalia mortuus est, non
magis distat a vita, quam qui p-r unum . Et sisu trelinquit Div. Τhom. supra quaest 73. art. 2. in Coty. non est magis tenebrise distis, s Me/νua fit operta rare thus isti vibus , qtiam sat Gota uno soti velamine totum lumen
Propter hoe docet Ferre loco supra et lato , tam
poenam damni quam aversones peccatotum esse secumclum se indivisibiles , & in omnibus aequales . Docet ta men num. 920. h. vi fetandam Ohectionem, Quod si aver
sones considerentur in radice, sic fulcipiunt magis , de
87쪽
umitas ex malori, vel minori gravitate peccatorum, ex quibus inseruntur. Et quia poeua damni corresponset illis non tantum , prout consuerantur sicundum se, sed
etiam prout illatis ex peccatis, hinc sit , quod mera damni suscipiat igὶs, o minias. 1 7 Sed quaero a praelaudato Magistror Poena dam
ni in se & intrinsece vel crescit per connotationem ad gra. viola peccata, vel non crescit Si dicat primum: et to secundum se non est indi .isibilis e sicut nec poena sen. iti, iudi .isibilis est, eo quot intrinsece crescit, & est se-hita gravioribus peccatis. Si dicat secundum: ergo sal. cum est , quod poena damni suscipiat mos, & manus
adhue ex libi ad untiis peccatis. probat ut consequen aia. nam in tantum susciperet m. his , & mras , auxia inodum dicendi hujus Magistri, in quantum connotans graviora peccata eli obae ii vh causativa ina oris uolotis,
sed nequit esse causatiua maioris doloris; nili ia se au. Datur: sicut nec dolor causatus ex paeua seu sus potest crescite seclusa deceptione, vel talia apprehensioue) nisi crescat in se intrinsece objectum praedicii dolotis, quoaeli malum politivum: ergo plena damni non crescit prς. ci λ ex connotatione ad graviora peccata, si alias incli-υili bilis est. Adde : Nam objε tum praeuieti doloris uec
sunt peccata ;diim clamnati unt obstitiati in ipsis peccatis: neque est Duus, prout ex majori odio punit eam. natum carentia visionis , dummodo reipsa non inserat majus malum in se, ex quo capit dolorem : ergo debet esse ipsa poena damni in se,& inteulive major.
8 Respondetur ad argumentum, quod licet privatio,isonis beatificae sitia fa Desse , potest lainenio se , dcci intrinsece suscipere dimis , & -mis per coniicitati vim ad leviora, vel graviora peccata, ucut in privatici
me gratiae contingit. Saepe enim accidit, quod privatiost in se mant per appolitionem plurium impediment xum aci forniam oppolitam , propter quae subjectum distat magic a sorma. Exilium enim, quamvis sit privatio in faei, esse habitationis in civitate, nulli dubium est, quod manet in se & intrinsece magis privatus , qui
x sententia Iudicis magis elongatur ab ipsa civitate. Idemque apparet in caeco, iuxta doctrinam D Τhom num. ss. Ex quibus constat, privationes praedictas nocissum posse crescere in ensi vh, sed etiam extensive, non
quia plus auferatur emitatis formae, sed quia perappo. iionem majoris impedimenti subjectum mavet magis
Neque illa duo exempla mortis , & lucis aliquid
evincunt contra praedi Iam do trinam. Non primum quia carentia vitae potius commensuratur cum sol macadaverica, quam cum causis illius; ab his enim progi. mi ut dependet forma cadaverica, quam privatio vitae; di cum 1orma cadaverica non sit major, aut minor perco notationem au graviores , vel leviores causas, hinc
fit, quod privatio vitae non debet suscipere Metti, &
in , per connotationem ad plura, vel pauciora. suine.
ra, At causa privationis gloriae immecitata sunt pecca. ta , ideoque per connotationem au illa potest susciperemaq/s , & mutis. Paris imiter cliseurrendum est de priva. Eione lucis haec enim aeque tollitur per absentiam lucis, ae per Oppositionem alicuius impedimenti, & propte.
rea impeuimenta non conducunt ad maiorem ; vel mino.
rem privationem lucis : Poena autem damni totaliter pendet a peccatis, & non solum ex forma, qua privant, in ita ex gravioribus resultat major ptivatio tam intriti sce, quam extensive .
Quo pacto Daemones torqueantur ab igne corporeo d
ues latum est aptis omnes, daemones, & ani
mas separatas torqv ti ah igne corporeo , ot pasii in docet sacra pagina . Math. a s. dicitur: Disee-.tite a me mare lim in ignem aereν num qui paratus est diabolu , o Ariedis eicis. nempe ad cruciandum. Et Luc. io. Cru eiis in Me numma. Quibus accedunt innumera testimo.
Mi a M. PP. quae perlegi possunt in Expositoribus D Thom. Et quamvis non desint, qui praecli 'a testimonia ,
α alia similia latet pietatitur de igne metaphorico, id
tamen tanquam erroneum in fide reiiciunt eommuniter Scholastici. I aE si interdum Patres id videatur negare , aut dubitare. interpretandi sunt non reiicere ὶ de eilectu, quem causat in substantia spirituali, qui spiritualis est, aut ex eo quod dura tutus est in aeternum ab Lque pabulo ad instar rei spiritualis. Quocirca tota concertatio inter Scholasticos sita est
in m o, quo ignis corporeus potest spiritum torquere . nonnullis eti illimantibus nihil certo circa hoc polla determinari, & tantum taleiuibus cimi D. August. II.
logi communiter determinat praedictam poenam sensus. Ses in ea assignanda in varias opinionis divisi sunt. Prima docet, huiusmoai pte iam conlistere in calore igais in spritu recepto; quidquid sit de aliis eruciatibus. Haec solet tribui Henrico quodlib. 8. quaest. 3q. secue sitit, tu receptione alicujus speciei intelligibilis lepraesem tantis ipsum ignem, seu tu ipsa ignis intellectione ab ipso immediate causata in anima , seu daemonis intell- tu. Pro hac reseruntur Scotus iii q. dist. quaest. a. Egis. Richard. Gabriel, & alii. Tertia censet, spiritum torque. xi ab igne causante in illo tristitiam, i nilem ei quam
anima nolita conjuncta patitur, qua udo corpus cominbutitur. Ita scotus in dist. 3 o. at t. cui suffragantur
aliqui Recen: iores. Quarta defendit, imprimi quandam qualitatem dei aedantem , ec deformantem ipsam lata stantiam spiritus, eo modo quo gratia habitualis per Op. politum nitorem, & pulchrituuinem ei praeuat. Ita Suater ii, S. de Ang. cap. 14. abista, & Lle mi: iis
aliis minoris momenti j nullam aliam poenam agnoscit praeter alligationem. Ita communiter dilat puli D.Τhom quos referunt,& sequuntur N. Sahn. in hoc tract. disp.
s. numer. aa. Ferte, Serra, Gonet, de Dominicus ae Matinis.
o m lcendum est primo, spiritus torqueri ad igne
per hoc, quod tanquam instrumentum di vinae virtutis ubi alligat eos, itaut tanquam incat te detineantur inviti , ex quo liberari non possint, neque suas aui es valeant exercete, tibi,& quomodo volue. rint. Ira perpetuo D. Thora. praesertim quaesi. de Anima art. 23. ubi hanc conclusionem late probat, & inquit r
tam , vigit m animam tit instrum tiram a esse bis titia. Idem docet quaest. ad. di inridi art. i. his verbis: Ignas iue cor. 1 oreus , mens tit Dinamentum ἀυinae biistitiae, fucis aliquid
supra vaesarem naturae, Lucet animam detinere, ter alligare.
Hac conclusio filiam est valde consona pluribus locis factae scripturae. Nam in epist. canonica J udae Apoli.
o mi u etim in ah AE, o ctius . Quae loca dissicith velificati valerent, nisi spiritus alligationem &incarcerationem pateremur: & iuxta tritam tegulam Augustinivei ha Sacrae scripturae in seusu proptio accipienda sunt, clum ex tali seu tu nullum sequitur ahsuruum ; quoa in praesenti non sequi tum ex dicendis, tum ex lalu
rione argumentorum plane constabit.
Et probatur ratione: Nam haec det monum alligatio physica ah igue tamquam ab instrumento Dei est possibilis, estque value aflictiva illorum: ergo spiritus de-
facto hanc p*uain patiuntur. Consequentia i praeter quamquod conceditur seth ab omnibus Authotibus reis latis itum. anteced & statuentibus alias paenas , qualim dici a mna non sit sussciens liquet ex eo e quia Omnes supponunt, petuam sensus, qua spiritus torquintur .eκcedere quidquid nos iuves ligare valemus, neque e Thoc capite aliqua opiuio felicitur . sed quia υεl diminute piocedit , vel aliquid impluit hile aut leuit. Ante 4 cedens suma primam partem probatur: tum quia uς mones inferiores ligantur multoties a superioribus locis ,ed corporibus, ec detinentur ala illis , ne inde se moueant:
88쪽
ergo potiori titulo spiritus possunt alligati virtute di
vitia. Tum etiam nam nulla datur implicatio in eo, quos res corporea assumatur a Deo tanquan insitoinen. tum ad producendum aliquem effectum spiritualem in spiritu , ut nunc supponimus rer haec daemoaum alli
gallo physica ab igne tanquam ad instrumento Dei elipollibilis.
Quoad secundam partem probatur idem antecedens: nim haee alligatio eli in ordine ad locum , detinendo spiritum, ne recedat a tali loco, qui est veluti carcer, qui tanto est gravior , quanto strictior. Est etiam iaordine ad polentias, operativas imp aienuo, ne operentur, υhi vult, & prout vult: sed eo ipso est mavime as ilictiva cum opponatur naturali illius inclinationi ab sol. .endi se pro iaci libito ab omni corpore, & operans cum ampla indifferentia , di iuxta modum activitatis suc, juxta id quod docet Div. Thom in Addit quaest.
o. art. a. tibi ait: Hoe supertadditur igni cavoreo, inquan rcim est instramentum d isod justitia vinare ris: quod se de tiaet hiritam, o ita esset ιν es paratis , retardans eum aleaecuti Nee propria is vitatis , ne sciture posse es Humi , tibi
ωιid , o stetindura quod vast. Ergo haec alligatio nequittion esse aflicti ua spiritus. ει Sεd inquites primo: an hac alligatio importet ali quam formam, vel modum realem l ' Responcletur a me malis λ Nam ignis vere & physice agit ut instrumentu Dei in spiritu;sed omnis actio maxime itansiens aliquis proauiacit ergo necesse est, quot producat aliqua formam ,.vel inodum realem, a quo sol maliter proveniat praedicia al.
ig1tio. N Ex quo colligitur primo, quod praefata alligario non est praecise ipsa detentio mili va in loco, nulla
inter .eniente forma. Nam omnis effectus sermalis intrin seus realis uehet provenire ab aliqua soritia intrinseca , de reali; sed praedicta alligatio est effectu realis, ignis, de intrinsecus spiritui, alias non torqueretur ab eo: ergo im portat aliquam Armam intrinsecam. I Collinitur tecum eo, non esse ipsam actionem per modum passionis si quidem omnis actio praedicamentalis limul cum passione
cum ea quasi identificata producit terminum ad eis rea.
iter distinctum ergo non consistit in ipsa actione .&p1ssone reaedicamentali. ' Colligitur tertio, hane alli
pationem non esse ad motum, quo det mones insetiores a superioribus alligantur ah annulis, aut imaginibus .
Nam hete alligatio non est Mysca , seu moralis, scilicet
ex imperio superiorum, quibus inferiores ex propria ele.ctione, eorumque obedientiae se tradiderunt ; nec aliter fieri potest, quia unus spiritus nequit virtute propria agere in alium, ut tradidimus tract. dὰ Angelis. cla Inquites secundo: ad quod praedicamenium perisa ineat latina, cujus effectus formalis est alligare , seu spi ritum alligatum esset ' Resm ocietur esse de genere qua litatis , pertinereque ad primam speciem illius. Nam forma assiciens math subjectum pertinet directe ad prae dicamentum qualitatis , primamque speciem illius; seu praedicta forma est hujulmocli: ergo pertinet ad praedi. camentum qualitatis , & si primam speciem illius. 'Ti confirmatur. Nam Naeuicta forma non pertinet aupredicamentum substantiae , cum adveniat ei constituto in acto exilientiae e neque ad praedicamentum quantita. tis cum dεbeat esse spiritualis, utpote recepta in sub tecto spirituali, & propter eandem rationem nequit essestiis, & habitus o neque ad praedicamentum quando, quia hoc praedicamentum, sicut nec duratio eu qua resultat. nulli est noei .um, nisi supposita forma disconvenienti, cuius est duratio e neque ad praeuicamentum actionis, aut passioni , propter nuper dictae neque ad praedica. mentum vi, quia sola praesentia localis circunscriptiva fundata in quantitate pertinet ad hoc praedicamentum;& vhicatio supponit subiectionem, & se pressionem spi.
ritus ab igne . Manet erge, quod pertinet ad praedica mentum qualitatis, ad primamque illius speciem 63 Inquires tertio an praedicia qualitas non soldm recipiatur in potentiis , sed etiam in substantia imme diate 3 ' Hoe quaesitum supponit, praedictam qualita rem recipi immediath in potentiis. Et m rito: quia dce.
mon cruciatur per hoc , quod obligetur ad operandum, quos non vellat operari,& comprimatur, ne operetur
quid quia vellet operati ergo opus est, quod praedicta qualitas alli ins recipiatnr in potentiis. ' Hinc si pii mo, quod intεllectus est suriectum immediatum illius. Quantum vero Meaς ex hoc capite daemoni adveniat, Tom. III. E I. Tris. Stim.
torqueantur ab igne corporeo P Si
solus noverit ille, qui ni eausa principalis illum eraciat Vide nihilominus elegantem picturam hujus tormenti apud NN. Salmant. loco supra relato num. 65. & 67. I Fit secundo, potentiam e Eecutivam affci etiam hac qualitate. Cujus cruciatum egregiε descii hunt inaedicti DP. ibidem num 68. Aliter est discurrendum de volun rate, quae non eii capax praedictae qualitatis alligantis, sicut non est ea pax violentiae . iuxta alibi dicta . Et licet in cessatione ab omni actu aliqualem pateretur : neque fieret per aliquam formam alliganiem, sed per solaira denegationem e cursus: neque esset adeo gravis poena, qualis est, quod multa appetentes non possint adimplere sitam voluntatem. Unde solum remanet dubium circa substantiam
Ad quod respondendum est contra Ferre, & Gonet
assirmative. Et probatur ratione e Nam totum id , quod magis conducit ad torquendum spiritum , eonc denuum
est, dummodo sit possibile ; sed substantiam astici imme cliath pridie a qualitate est possibile, & alias co iducit
ad acerbius torquendum spiritum: ergodes acto recipitur immediat in ejus substantia. Minor quoad secundam partem constat I nam non potest nenati, quod poena tanto est gravior, quanto arctius constringitur & uepti mitur subjectum , re eius partes. Quoau primam vero
uenditur . nam non repugnat aliquos acciuens , quocinon ordinetur ad operari, recipi immediate in iubilan
tia, qua ratione duratio Angeli recipitur immediath in eo ; sed alligatio spiritus non tantum est ut operetur ubi noci vult . & ut non operet ut ubi vult, seu etiam est in ordine ad locum, ne recedat ab illo, cuius deleniatio in isto non petit esse formalit/r per opstrationem,
utpote passiva: ergo non repugnat talem qualitatem re
cipi immediat/ in suhstantia. Videantur, quae diximus tract. da Abigendisp. i. dub. 3. ubi solutae manent Objectio nes, quae contra hoc opponunt nobis nonnulli Thomisto positum sentieotes.
. II. M. eas natio furentiae No te. Icendum est secundo, nollum aliud tormen tu ira assignari posse , quod ad poenam sensus
pertineat. Et probatur refellendo sigillatim modos rela. os num. 39. Nam in primis nequit ignis torquere spiti. tum per impressionem caloris, ut Mentit Henricus . Tilm quia oullum accidens corporeum potest recipi in subjecto pure spirituali. Titin etiam, quia licet spiritus esset Capax caloris corporalis, non propter hoc seret capax alicuous doloris o quia calor intantum causat dolorem in nobis, in quantum uestruit proprium temperamentum
corporis, seu calor nihil corrumpere potest in spiritur ergo non est objectum doloris tu spiritu. Per quod manet impugnatus modus dicendi N. Bachonis , docentis
ignem Iorquere spiritum per calotem spiritualem in eo receptum. Tum quia calor apud omnes est determinat hcorporeus . Tum etiam, quia non esset corruptivus ali.
cujus persectionis: ergo nec potest esse objectum doloris De inue nequit torquere spiritum, quatenus immittit speciem sui repraesentativam , aut causat immediata intellectionem apprehendentem ipsum ignem, ut obiectum dissonum, & disco veniens, ut asserit secunda opitiio . Nam, ut inquit D. Thom. in dist.qq. citat. quae mari. 3. ad quaeit. non est prelabiae, qιod anima feraratae, Dei daemones, qai magna subtilitate ingemi pellene , ptisarentisnem cor eratim Mi nocere rege , s ab eo mautems grava νειαν. Nee est minus inconveniens, quos Deus non possit torquete spiritum per ignem , nis decipiendo, aut permittendo deceptionem. Ergo necesse est, quod supponatur aliquid quod veredi in te assigat,& cruciet spiritum. Maximὸ: Quia quantum ad speciem daemon habuit ab initio suae productionis species impressas ab au
thore naturae omnium rerum pertinentium ad hoc uni.
versum .' ergo superflua est productio noum illius speciei Et quantuin au intellectionem adhuc evidentius constat
esse impossibile, quod docet illa opinio e siquidem in
tellectio est adaequath actio vitalis , nequitque procederea mincipio extrinseco. Ex his impugnata manet opinio scoli, asserentis ignem torquere spiritus, quia efficit in illis tristitiam quam effectivus est in anima conjuncta corpori. Tum
89쪽
81 Tract. XII. G Peccatis. D p. LI. du rimis peccatorum .
nota daemon nequit tristari nisi de obiecto apprehenso,tit sibi nocivo; ted nequit apprehendere ignem ni sibi
nocivum, si reipsa nocivus non est ergo nequit torque
re daemones per hoe , quod in eis causat tristitiam. 'rim Etiam. Nam tristitia , qtiae est in aninis conjuticla corpori, vel en propter cruciatum immediatum ipsius animae, vel est propter cruciatum Corporis. Si dicatur primum : ergo lupponere debet chiectum, ex quo cause. or alias causaretur ex ficta apprehensione. Si uicalue cuntium : ergo non habet locum in Angelo, ut ea se
os Tand m refellitur opinio Suarii, concedentis prae ter alligationem nuper explicatam aliam qualitatem is dantem . & deturpantem spiritum. Τum , quia ideo ali.
quid sedat aliquod subiects , quia tollit ah eo aliquid pul. chritudinis; ses nulla datur qualitas in spiritu, quae aliquid
pulchtitudinis ab eo auferat : ergo non datur in eo prae
dicta qualitas deformativa , ex qua resultet aliquis doloe . Minor probatur nam in primis non tollit aliquid pul. vi titudinis naturalis, juxta id quod docet D. Dionysca αη de divinis Nomini, Naturatia dona misseruise iis detula in erra, os eia disma . Ma xime quia pulchritudo natu. talis spiritus consistit in substantia, intellicita . & uoluit.
rate; ex his autem nihil aufertur in inferno, alias tota elut persectio naturalis tolleret ut , eum consistant in in diuisibili: ergo nihil aufertur de pulchii tudine naturali.
D itidi non tollit ut aliquid pulchritudinis supernatura.
lis: quia haec provenit a gratia , quae tantum ansertur per peccatum; ideoque dicit ut , peccatum mortale ani mam maculare di ergo nulla datur qualitas in spiritu,quae
aliquid pulchritudinis auferat. Roboratur hoe : Quia nulla forma est obiectum doloris , i is sit disconveniens & nociva subiecto, & nulla forma est disconveniens subiecto, nisi tollat aliquid con veni/ns, aut impediat aliquam ejus inclinationem : sed rualitas ficta a Suario non est disconveniens priori mo O, quia nihil a spiritu tollit, ut ipse satetur: nee posse. xioti modo, quia est proptius essecius qualitatis alligan iis e ergo praedicta qualitas non datur au torquendum spi.
αα quaest. t art. 3. quae illunc. 3 ad η. ubi ait: M.
sed pes modum vitinretii ; sed s ignis esset verum insitu mentum physicum Dei mos iacentis qualita εm, media ova alligaretur spiritus, non solu in concurreret per m clum detinentis, sed etiam per modum influentis: ergo ignis non concurrit ut instrumentum Dei ad alligandum a litum. Respondetur, sensum D. Τhom non esse, quod ignis Monitis luat in animas damnatorum, cum absolute conis dat in ipsis vel his, quod agit. Solum ergra intendit, quos meta ictus insullus non est ad alterativum, aut cor rumpendum, sed praecish ad detinendum. Aiguitur secundor Nam de ratione instrumenti est elevati a canti principali per virtutem in se receptam, & habere aliquam actionem pr viam; sed ignis nequit elevari a Deo per aliquam virtutem in se rece Ptam, & exactam ad productionem praedictae qualitatis alligativae, nee assignabilis est actio praevia remo non alis rigat spiritum me modum instrumenti physei Dei. Mi nor quoad primam partem probatur: squidem virtus ele vans ad productionem qualitatis alligantis debet esse spi ritualis, cum ordinetur ad producendiam effectum spiti. Masem; sed ignis nequit recipere accidens aliquod spiti. male, sicut nec spiritiis aliquod accidens corporeum .er. go nequit elevari per aliqua uirtutem spiritualem. Quoad
tundam partem etiam ostenditur : nam ignis ex propria
natura tantum habet calefactionem et seu spiritus incapauest recipiendi talem actionem : & s versatur citra alia sit. hjecta eorporalia , est veluti si non esset in ordine ad spiti. gum, cum non disponat ad esse tum mincipalis agentis, ac proind8 deficiat in principali suo munere, quod est
uisponere ad illam ergo neque habet actionem praeviam . Ad hoe argumeriti te pondetur concedendo malo. rem; & negando minorem quoad utramque partem.
quaest. 62. art. q. ad I. his verbis: Hirrus spiritas a no
do trina cuilibet sunt in promptu plura exempla. Dic paritas autem inter subjectum corporeum per ordinem ad qualitatem spiritualem, & inter subiectum spirituale in or uine ad formam corpoream stat in eo, quod subiectum interius habet potentiam obedientialem ad hoc ut elevetur a superiori: est tamen contra naturam superioris, quod dicat obedientiam ad inserius: quod esset tale. 1i i Ormam corpoream produceret in spiritu, est alias in osse ratis essct sit petius. Ad probationem postericiis respondetur primo, non esse de ratione instrumenti; quia habeat propriam octig rosam actione in , sed lassicere quod ii beat aliquias mile actioni, uti Est in igne aptitudo, ut utilatur spiritui, & haee aptitudo en suffciens dispositio, ut ignis
agat in spitii u his Ium causae principalis. Ita NN Camis plutetis antiqui, in ph; sica clup ia. num. I. 8 Res adest ut secundo , non requiri ad rationem instrumenti, quod ita clisponat ad effiniim causae principalis , ut talistiis positio recipiatur in passo principali nam Deus par est agere aliquem εssicium ad extra media intellecticine, ut instiumento Dei . Sunicit ergo , quos habeat actionem, & effectum praevium circa aliua su hjectum, Di dicatur, quos atti optincipalis agetitis evadit moditiscata.
18 Arguitur tertio: Nam nihil est assignabile, per
quod iotellecti is v g. possit alligati ad intelligendum ea , quae voluntarie non ve let, & ad non inihiligendum ea quae vel stit: ergo paena sensus daemonum expat te saltem intelletius non coiis it in de scri pia alligatione. Antecedens probatur: nam in mi in is non aliqua species: tum quia nulla species causatur ab igne, eo quod Angelus ab initio suae creationis habet species omnium rerum spectantium ad hoc universum: tuin etiam, quia nulla spe cies ex se determinat intellectum Angeli, ut velis, nolit cognoscat obiectum per eam repraesentantum, neque determinat ad hoc , ut non possit intellig re objecta per alias species repta sentata, ut ex se liquet. D in e non est aliquis hahitus, aut dispositio . quia vel impediunt ad intelligenda quaelibet ob ecta, vel non omnino determinant ad intelliranda peculiaria ob ecta, licet juvent.
Nihil aliud est assignabile . ergo.
Consi matur prim O. Nam una & eadem qualitas non est suifciens ad praestandos euectu rivales a de diversos, ut est deierminare ad intel igendum hoe o, it tum potitit quam aliud, & immaiie, ne alia intei.
iidat . quia effectus adeo diversi , 5r quasi inter se Ops
siti exigunt format valde diversas. ergo.
Confit matur secundo I Nam praedicia qualitas alligati .a est finita & limitata I ergo non est credibile, quod excedat activitatem Angeli, proiciaeque potest ab eo vinci, & quasi rumpi.
Ad argument. respondetur negandra antecedens. Ad
cuius probationem dicendum est, quod praedicta alligatio in intellectu si media aliqua motione intrinseca degenere qualitatis a Do causata, mediante igne ut instrumento, ad instar motionis causatae a voluntate per suum
usum activum , quo movet intellectit m ad intelligendum diectum liberum . Qiis motio a Deo causata ita ligat intest εctum daemonis ad intelligeticium id, quod nollet intelligere, ut non sinat intellig-re alia, quae vellet. Neci per hoe su μ issua est praedeterminatio physica, sicut ne est superflua posita motione voluntatis, ad quam insallibiliter sEquitur actus intellectus. Et ratio hujus est: qnia
praeter motionem correspondentem causae particularοῦ opus est ad quamlibet operationem creatam motio causae
universalis. Et hinc provenit, quod causae necessariae, esto si ut omnino determinatae ex se, vel ex alio principio ad suas operationes , semper e ceditur praedeterm inatio physica Dei, ut causae universalis. Ex his constat ad primam confirmationem. Ad secundam respondetur, quod non est negabilis intra thesauros omnipotentiae aliqua qualitas . quae &si finita excedat totam activitatem Angeli . Maxime: quia emetus huius virtutis. qui est alligare, non Pendete e eo, quoi si tantae vel tantae virtutis, sed ex eo, quod
est essectus formalis illius inseparabilis a se, sicut unire
90쪽
Dub. VI. Quo pacto Damones torqueautur ab igne corporeo Θ
est eslictus Aemalis insepara hilis Boionis. Et quandiu conservatur prodicta qualitas, tantilia perseverat alliga.tio, ut liqnet in passere eonstricto siue, vel filo. Plae. dicta autem qualitas potest a Deo conservati Et ab igne continuo procluci contra totam resistentiam, Ac activi. atem clamonis, ideoque δε quit a tali effectu liberati.
enim ex nostro modo dicendi primo, quos poena sensus tam in daemonibus, ouam in animabus , sue quae exi. Iiunt in purgatolio, tivi quae motantur in inferno, sit aqualis: qnia poena alligationis est omnino eadem: cum
consistat in misentia loeali quae est indivis hils , ac proinde aequalis in omnibus.' Sequitur secundo, quod
poena sensus animarum, sive in inferno, suὸ in purga. torio non possit a quate , & multo minus excedere poenam sensus escem totum. Tum quia sicut nos adae quam in persectione eorum naeturam, ita non sunt cais paces tantae depressionis. Tum quia non est ita vehemensa clinatio animae tam in ordine ad locum, quam in Oe.dine ad suas operationes, seut ioclinatio dammis, pto. indeque non est ita violenta eius d pressio facta per alli.
alio m ; hoc antem non est eoacedendum, quia plutes omines excedent saltem aliquos daemones in gravitate peccatorum e ergo poena saltem adaeqnata sensus non con .sistit in praedicta alligatione. Adde: Nam anima separata noti potest se movete de uno loco ad alium: ergo ex hac parte poena illius nequit adaequare poenam daemonis Icum doemon hab at potentiam au se mcivendum ad quemcunque locum, & contra ejus inclinationem detineatur
vi illo loco. Sequitur tertio, quod daemones, qui sunt in hoe
aere ad nostrum exercitium . nullam patiantur poenam
seusus; cum non alligretur ah igne . vel alia poeua sen stis distincta ab alligatione eoncedenda est. Idem colli. vii ut in iis, qui permittuntur ex inserno egredi, pro indequh hi aliquod levam n , aut interpolationem in hac pcena ha hebunt. ' Sequitur quarto, & vltimo quos animae, quae in limbo existunt, aliquam pro iam paeanam sensus sustineant ; cum frit alligate ab illo loco limbi.
Ad hoc argumenti respondεtur, nnllum ex praedi. ctis incon .enientibus siqni ex non tot modo dicendi. Non primum, procedens ex falsa intelligentia Suarii putantis Panam sensus cons stete in nuda praesentia ad illum lci. com , hancque esse indivis hilem : Si quidem consistit itipraesentia ad iguem, vel alium locum spiritum violem stantem & sibi subiiciendi m eum manti , vel minori ligamine tum ad ipsum locum, tum ad om ratio es, iaquo potest esse magis, & minus, iuxta maiorem, vel minorem libertatem ad existendum in predicto loco, Aeau op randum. Quocirca ex multiplici capite potest haeepat . a suscipere mag/s, & mimis. Piimo eu majori, vel mino i perlictione substantiae: si quidem idem ratem maiaioris uolotis est causa in nobili, quam in plebeo. Secundo ex eo, quod possunt alligari magis, vel minus tenebro. sis, seu vilibus cor mittas, & pluribus, aut pauciori. hus corporibus, ut ii onus spiritus alligaretur sinuli i, gerrae , aquae, sulphnti die. & alter tantum igni. Gr. tio ex eo, quod eidem carceri foetiori, vel minus me.
ei vinculo potest spiritus alligati , de constringi , ut
contingit tu cor te. Quarto ex eo, quod potent et per. mittuntur magis, vel minus operari contra majorem. vel minorem spirituum inclinationem . Et tandem ex multis aliis capitibus nobis oecultis, quo pacto accipienda stat verba Magni Patentis August. ai. de civit Des, tibi ait I Mi is , ae in stabilFlus modis stiritas incorporeos
poena eorpora , ignis a tui. Ex quibu capitibus satis imaelligi valent loca scriptotu, quos spiritus transenni de lino tot mento in aliud, nemp/ de nimio frigore ad e, eorem nimiam: nam per hoc intelligitur, quod non con- inuatur una & eadem detentio de aligatio . sed quos aranseunt de una in aliam. Pari imiter possunt exponi loquiiones PP. dum aiunt , quod aliter erueiantur super hi, aliter avati , aliter lux utioli r quae intelligenda sunt de diversitate poenarum corporalium, quas corpora a die iudicii patientur, ex quarum apprehensione etiam animae nunc cruciantur. Vel possunt exponi de ipsi alli. gatione , quatenus ligat intellectum ad cogitanda illa pee. cata , propter quae spiritus cruciatur , quae cogitatio causat divellam dolorem juxta diversitatem maedicta.
Tom. III. P.ML Tle et Sata. Nee seeundum sequitur loco veniens. Nam licet me. na animo damnate ex aliqui bos capitibus non possit adae. quare poenam daemonum; ex aliis veto potest istam excedere adhuc in vi alligationis: vel quia qualitas alligans est intensior, & hae ratione etiam est strictior et uel quia alligatio animae fieri potest a pluri hos agentibus, quae in infinitum possunt crescere: vel ptopier alias rationes soli Deo notas . ' Ad additament. responde ut , dat quod anima separata non possit seipsam movere, superesse adhuc caput niae crucietur, & possit magis cruciari, quam daemon ratione alligationis d& quia ex sua natura tion est obligata alicui loco, & habet innatam inclinationem, ut moveat ne de uno imo in alium; &ita, s alligetur alicui loeo per quandam nece statem, nequit non pati maximam violentiam , ut d et D Tho. quaest de λαπα art ai. & quia habet non minoeem inclinationem ad intelligenda sua obiecta , quam dcmon, la quo potest magis determinari & coarctari, quim det. mos, & ex hoc capite magis cruciati. N e tertium . Nam aliud est, quod de mones existentes in hoe aere non alligentur actu igni tartareo, aliud vero quod non alligentur ab ipso igne mimsi est verum; secundum autem falsum sqnia ignis, utpot/ instrumentum Dei, potest agere in distans , & e sequenter alligare dein nes aeri , terrae , vel aque adeo lit ict/, setit sibi. iuneque non minorem mnam patiuntur, ac si essent igni alligati : qilia ubicumque sint, ligati manent ad operandum, quos non vellent ;& ad non operandum. quod vellent. Ultimum inconveniens postulat speciale examen . Ideoque inquirimus:
An pueri eum Do originali decedentes piniantur poena sensus : Et an ex poena damni Hiquem dolorem sentiam: Et an fruantur beatitudine naturati P
D Uplex genus paenae correspondet peccato originali
alterum praesentis vitae, & alterom suturae. Et licet praecipuus scopus huius controversiae sit circa pae. nam alterius vitae peccato originali debitam, opere pretium duxi non nihil dicere saltem per modum lappo. stio is circa mnas in hae vita ex eo contractas , &aliqua Neviter supponere circa Mnas alterius vitae.
o nas huius vitae esse petitam peceati origina- Iis. Ita communiter Catholici. Et probat Div. Τ m. supra maest. 83. art s. his uethis: Sistractio itistitia oria
ginatis habet rationem poena , siue etiam siserano gratiar inde etiam mora , o ommes de istis eo muretes sunt quadam petra restinatis pereati. ' Et confirmatur: Nam omis
nis emctus peccati uel est malum culpae , vel Mnae; sed praedicti desinui sunt effectus peceati originalis , iuxta illud Apost ad Roman. s. o per rectarum mora,& non sunt malum culpae, cum snt a Deo ergo sunt malum mnae. Quapropter D Τhom. quaest 3 demtari. 4. aur Se iatim fidem Olboticam tene dum est, quoa mora , o omises Mi -di defctus praesentis vite s. it ἔσω lectuli originalis. Videatur Trident. sess. s. Cau. 2.
eo , quia est transgressio divinae legis, Ied peccatum originale non in hujusmodi r nam solus actus potest esse eranπεsso divinae legis, & peceatnm originale non comsistit in actu, neque pueri ante usum rationis capaces sunt peccati actualis.' ergo nulla paena dehetur peccato originali. See M. Mors de alii uesicius natiirales sunt homini naturales, & conuenirent homini in natu nataurae purae ; sed non recth dicitur poena peccati H , ruod est hominὲ naturale r ergo praedicti desectus nomunt pona pereati originalis . v Tertia. Nam rei tapeccato ad sath, etiam remitti debet pena ei correspondens; sed per haptismnm adaequale remittitur pec-L a catum