장음표시 사용
61쪽
imitate actuali eum lege particulari j ideoque se habet
consequenter ad uisi imitare in tam actualem, qua in ha. hitualem cum lege speciali, a cujus oppositione potius, quam ab oppositione nata lata legis in communi venaniatia est ratio 1pecialis peccati originalis, & peccati habi. tualis per sena lis.
seu contra primam evasonem , quae correspondet primae probationi, arguitur sic: Nam non est, cur exa tu peceati, in quo est difformitas actualis tam pos . tiva, quam privativa, resultet difformitas pii vati .a ha. hit sali , quin tesultet dissormitas positi .a ii εm habitua
iis . quia scut actualis privativa petit ianuati in politiva actuali ita privativa halaitualis, sive phylica, sive mora. is , petit fundari in positiva habituali, sive physica , sive morali. s Coatra secundam evasionem stabit id, quod ilicemus h. sequenti , ubi probabimus, in pii vatione
gratiae relucere veram rationem culpae .
Contra thrtiam sta , quos dissotinitas privativa
metalis , & habitualis, ψεl est physica , vel est pur
moralis. Si dicas primum : ergo ex ea non resultat privatici gratiae habens rationem culpat : quia scut gratia cum ea conlatinitate generali cum lege est prima sor- a in iusto , ita ejus privario erit prima in genere culae , ac proinde in ea conlisiit peccat una originale, &ah Hle. Si dicas sicundum: ergo dicere tenetis, quod peccator habitualiter non est phylice maculatus contra Coocii & quod non fundat privationem gratiae, prouttire hahet lationem culpY: quia macula physica nocti rotest standari in maculi path morali, & se habere ad illam consequenter, sed potius Econverso . Nec priva. io glatiae ita opponitu e legi generali omnium praecep .lorum, ut non possit concipi cum diversis sermalitati. hus, ratione quarum oppociatur lεgi speciali, & consti. quat specialem malitiam peccati originalis, & cuiusli-het habitualis , constituatque diversitatem specificam
veccatorum imbitualium : quia no i constituit peccatum
habituale, ni Ii cum relatione aes actucile, & prout fundat diversas rεlaiiones ad diversa a tu alia constituit di. versa peccata habitualia , ut insea explicabimus.
1 o T, Icendum est sex th,& ultimo peccatum originale ad quath, & formaliter coasti. tui per pii vationem voluntariam justititiae originalis,
non ut aufert omnes emctus relatos num. io . sed prς cise ut tollit e tum ejus primarium, & communem
ipsi, & grati et nolitae habituali, ibi explicatum, qui est
antii ficare, & te litieare hominem in ordine ad Deum, illumque D o subiicere. Haec conclusio, de sententia est NN. Salmant & communis Theologorum , sequensque
Thom illarum, ut vidimus num io. Estque iuxta Coniscit. Amus can. 3. & Τticlent. sen. s. can. a. ubi pecca. tum originale dicitur mora anime ; sed mors animae estp iratio vitae a imitae: ergo peccatum Originale est privatio vitae animae; sed vita animae, ut in nos transsu:
cleuaa s Adamus non peccaret, rat iustitia originalis quoad suum effectum ptimatium ipsi, de gratiae nostrae , hi tuali communem: ergo peccarum originale nihil aliud est, quam privatio justitiae originalis. ' Nec resti , ii clieas cum Godoν loco citat. num. os . quodpcccaium originale dicitur mors anime causative , non
formaliter , qualenus expellit gratiam : sicut de omni peccato dicitur a Pallibus, quod est mors animae; &tamen omne se Ccatum non est mors animae, seu priva.
rici vitae sermaliter, sed tantum causati .e. ' Non inquam, restri . Tum quia vetha Concilii desumi debent iii imitu formali, dummodo non sequatur aliquod inconveniens ; sed non sequitur ex eo, quod aptum peccatum originale si sot maliter mors animae: quia pri. vatio gratiae est mors animae, & haee est de genere cul. xae h1bitualis: ergo est mors animae sermaliter ,&non
tantum causative. I Tom etiam: lichi enim omne peccatum actuale, maxime commilitonis, sit mors animael loauimur de moti ali) tantum causative, &non tor. maliter, ut docet Godoy cum omnibus Thominis , reptaecim e cum illis, qui constituunt peccatum commistionis in positivo; hoc autem de peccato habituali ue.
II. H Peccatis In particulari.
quit veri scari: quia hoc aliter est mors animae ac me. catum actuale di ergo nec de peccato originali e ergo utrumque eu formaliter mors animae , ct consistit in
Est etiam juYta mentem D. Anselmi lib. de Con
justitie delatae miratem; sed nudit is cie bitu iustitiae nihil aliud est, quam privatio justitiae originalis . ergo peccatum originale nihil aliud est quam uicta pivatio Respondet Godoν ihi primo , D. Anselmum exisplicuisse nobis a posteriori, & per essectum essentiam peccati originalis per inaecii Iam priuationem. v Secun- db: loqui de peccato originali, non in sensu formali, sed emetivo. Tertia: nuditatem iustitiae accipi ab eo, non pure privativE, sed contrarie, quatenus forma contraria potest dici nuditas formae sibi oppolitae, quia
Sed haec triplex solutio facilὸ refellitur, si uerba Anselmi tecolantur. Astitit enim, se nihil aliud intel. ligere posse per peccatum origi noti nisi nusitatem debitae justitis, seu si nuditas dehitae iustitiae originalis esset peccatum originale a eouetioli, essecti vh, aut contra ri/, peccatum originale in se formaliter aliquia alius intelligi posset,& deberet: ergo nulla ex dictis solutio.
ni bus est ad mente in S. Do i eis.
Respondent alii cum Curiele per ly Isa tia diasta intelligi tectitudinem debitam actui. v Co ira est. Nam verba Anselmi sumenda sutit in propria sua significatione; sed per ly justitia λωρὶ proprius significatur tu .stitia originalis, quam rectitudo debita actui quia sicut illa principalius suit a Deo promissa Adamo pro
stetis, ita principalius erat ei debita: ergo.
Est denique juxta mentem D. Augustini dicentis,
quod peccaram origanule est carentia origi siti iti tu, teste D. Thom quisl. 4. de Aluc ait. I. at g. II.
I i Et probatur primo ex D. Thoma tum in hac
I. a. quaest. Sa. art. 3. ubi ait: Me ergo privitio originatis ustitia, Io qtiam is tintai Aia batur Deo , est formare auseccato origarati. Idem tradit qucst. a. de Mal ait. I in corpor. his verbis In te cata origo Ili est eliquid fer. made , sciacet earentia oriarnatis jtistit,a . Idem te iniit in quaest. q. art. a. in cor p. Et ad Io. inquit: Derid rui, ς,4 restatuis emati peccetam, es ipsa inoia rario actus , nouautem carentia gratia , quae es defenu re Albe ro pecceti.
nem ericanalis percari. Qηo quid Hati ut i Videatur insu. per ibiae ira ad primum, secundum, & quartum arga. anent. quae proponit ultimo loco, & quomodo tu fiae totius artic. f. Ad ad vero exples,ὲ dicat, quod non est
tantum poena prediri privatio, sed poena , & culpi.
Tiam etiam au Romau. I. leth. 3. ubi explicans, in qbi consistat desectus, qui dicitur Ieccarum originale, ita loquitur: Ea otirem me iscius carentia originalis justitie,
que erat trivio homini λυδει tua Maura . . . tit eam sora e Lartira in tes ros tradisceret o adeo siniti mous amisionei no Ucis originatis justitie ter pecca um ad N aeras transmittit latentem in eis rationem culpa. Tum denique nam q. s. de Mat art. a. ait: In peceato ori isti non es restis G,
Ies Iesu aversa, MI ei. 3titu aversori respondens , scilicet de . si titio anime ab Atia origisciti. ni hinc concludit , quoaei Lea delo tir pana Iosia, sed stam poena damni, Icilicet
Ex quibus testimoniis se probatur conclusio. In illo prae τε consistit peccatum originale, quod est solis
male in eo, & hahet rationem culpae; sed iuxta Div. Thom. privatio justitiae orig nalis eu formale in peccato origiuali, estque mala cie genere culpae: erga ju Itala Thomam essentia peccati originalis unicὸ consistitia privatione iustitiae originalis. Confirmatur hoc: Nam iuxta sensum eommunem Theologorum, imo & ad .et sariorum , id ipsum asse. tendum est de privatione iustitiae originalis circa constitiationem peccati originalis , & circa rationem mali moralis, ac de privati e gratiae habitualis circa constitutionem peccati lethalis habitualis personalis; sed juxta D Thom. peccatum lethale hahit uale personale cono silit in pri .atione gratiae hahitualis r ergo etiam peccatum oti inale consistit in privatione iuuitiae oticinalis . Minoe probatur: n. q. dist. IS quaest. i. ait. I. quaestiunc. I. in
62쪽
Io mac tu viri uinis ahquid tositi m a; anima. Et in corix ejusdem quaestiune. primae explicat privationem, in qua conli st it, his νεrhis: I a noctila, qtiantum isse est, noupente de essentia stin is privit exem araria. Idem trauit dist.
q. quaest. a. ait. I. quaestiuac. 3. ad a. uti inquit: Peν edientum grana ad egentiam anima macuti , ρ. a xi u
hem ει dum nitoris in oraue ed suam causam , que es pec- ea n. Et art. 2 ad i. explicat praedictam privationem his vorbis: Post ea. pretati riges postivi re Aer in ali rea his dio Aia , t et bubartis.' remanet tamen essetiis Iri iatret ἡ , siseὰρ priva D eoujuvii is ad vidi m Itimes In qui
hus locis, ut constabit tiginti, loquitur Angelicus Doel cle macula ex peccato lethali perlonali telicta: ergo suu ea D. Thomam peccatum habituale lethale personale con sstit in pelvatione gratis habitualis .i a Respondebis cum Godox num 86. & 87. iv Gregorio Martiner , Div. Thomam noci tum te illud fomate pro constitutivo peccati otiginalis. su pro com plemento . Sicut de peccato commissonis ac uali assitiat . privationem se habete descit mali ad illud et & ia men ex ponit ut a nobis, &a Thomistis conc uenti huc in illo maturam postivam, non es' constitutivo formali a solvi δέ sed de complemento. v Deinde respondebis, D Thomam non loqui de precato originali, ut peccatum est , de malum motale, sed prout eli malum simplicitεe. Dcl ad .ersus istas expolitiones obstat primo, qucia DThomas ita assignat ptivatione iustitiae originalis pro for mali peccati originalis , ut neque hic, ubi explos Loova.
minat eius essεtitiam, neque alibi meminerit alteri u sor
mali cuius oppost om contingit in peccato Uuali comissionis origo quia sentit esse sci male constituit . um illius.' Secundo: D Thomas praeuinis locis explicat totum id, quod coocurrit ad constitutionem peccati originalis, per Privationem tanquam per formale , & mr alia tauqitim per materiati; sed id quint unich aphelsat materuis, nequitesso eonstitutivum sol male 'eccati originalis: est enim
concupiscentia, citrat non elt, neque potest esse forma. 8 peceati origi ualis, ut constat ex Tria sess s. n. s. ergo
idem quod prim Tum praeterea .' o Thomat in prus quωst ga. noci agit de peccato originali, prout est malum sim Niciter, seia secundum suaui essentiam , & iaratione mali moralis, At prout in hac ratio e couuenit cum aliis poccatis ,& ab eis dimit , ut ex littera patet; aliat diminui 3 processisset, quod de tanto Doctore neque cogitati debet 'ergo uxta ipsem constituitur per priva tioclem iustitiae o istinatis noci Elum inratiotie mali sim priciter, sed etiam in ratione mali moralis. Adde ptimo quod D. Thom. in aliqui e loeit etitatis docεt eupressis verbis, privationem justitia, origi
natis habere ita se rationem culpa I ergo contia D Th m agis. qui ab/o excludit rationem mali moralis. η M.:e
secundo, quod in illa quaest 3 δε Mal dicit quod in pec calci otiq.ali est tala averso consisten ia uestitutiotio anima, ά ,ostitia originali: ergo snil th exponit illum, qui eo odit in peccato originali co versionem positi. vam habitualem , & in ea collocat stam essentiam. Adda tertio, quoa praedicti ex politotes eodem modo loquuntur cle peccato ocimnali, ac de habituali per . nati relicto ex peccato mortali actuali, in quo imitantur
D Thomam: La nulla eupraelictis expositioni hus yo. ρ st adhiberi thstimoniis adductis pro peccato habituali
iti coo firmatione: ergo scut peccatum habituale perio tiale constituitur formaliter in ratione talis per privaticin m nratiae habitualis, attenta littera n Τhoma ; ita. iuxta ipsam peccatum originale constitui debet in ratio ne tatri per pei sationem iustitiae originalis Minoe in o. ha t nam dicit in primis, quod ex peccato actuali nihil remanet politi vh nisi dispositio, vel habitus, & quod p ccatum haestuale nequit in illis consistete : deinde di eit quod macula secundilm essentiam sitam non ponitniri si ivati em gratiae . denique ait, quod macula nihil
aliud est quam privatio gratii; sed istae Iminiones ne
qu- tint con Uenienter exponi de macula peccati, sumpta
secundum id quod dicit consequenter, ieia comple litie; nee de illa prout est in genere mali simpliciter, & no. iin genere mali moraliter , ut cuilibet consideranti con stabit . ergo Aude ultimo, quod Caietanus fidelisit mus interpres D. Thomae , non obstante quod agnoverit malitiam positivam tu peccato commissionis juxta men . tem D Τhomae.' illam negat in peccato originali, de ha-hiivali personali .' ergo haec est mens D. Thomae. s. IX.
Eadem e elusa ration vis ae strata .c Ecundo probatur ratione a posterio 4 , &o per ii lucti onem ,& itisufficientiam alio. ummodorum licendi. Nam in primis non apparet aliquia sitivum , per quod peccatum originale constituatur . ergo debet constitui per aliquid privativum: seu iniee privationes nulla aptior cleptehetiditur, quam privati iustitiae orinitialis secundum suum effictum primarium,& communem ipsi, & nostrat gratiae lanctificanti ergo peccatum ci: iginale formaliter & essentialiter consilite an huiusm ui privatione. Antecedens, ex quo legiti nihin rior prima consequentia , probatur referendo breviter omne positivum, de quo potest uuh: tari, & impugna vimus placetientibus ' Nam in primis non consiliit in rea in pro, imo as poenam, sive sumatur pro ueno. minati e extrinseca , cle sumpta alige divina lavante illam, sueta aior pio dignitate intriuisca ipsius peccatiaci poetiam, ut lat, probavimus 3. per tot. Deinde non consistit in p ccato actitati Adami iii non coetu ato; &ot a parvulis non retractato. tametsi cocicipiatur cum
habituali,& morali miles. iani ia in illis, ut probatum
manet t. q. Praeteri a non consuit in aliquo termino phy-sco, seu habitu inclinante politi ve parvulos ad hos umecim mutabile dic. ut consist ex uictis s. & testimoniis D. Thomae , quae adduximus L maecedenti. Deniqu8 non consistit in tetmino pure mocali politivo, ut vidimu so. Sed non apparet alitici positivum, de quo possit dubitari. ergo non conlisit in aliquo positivo. Minoe subsumpta etiam suauetur .' Nam noci cons- sit ita primi ε in catentia e formitalis aci lenem habitualis, si intelligatur distincta a privaticine gratiae ha tri .lis, ut firmatum relinquit T. contra Cutielem. D, ina inter privationes, quas paruuli contrahunt reipsa
per peccatum originale, At enumeravimus num . i s. pvlvatio institiae originali secundum sim in effectum in imarium, & communem ipti , de nostrae gratiae habituali, est radix aliarum s sicut ipsa justitia originalis secundum suum εὐctimi primatium est radix omnium per feci ionum , quae erant in stato innocentiae ,& explicatae sunt num ergo ia hac sola privatione consistit essentia peccati Originalis. Explicatur hoc: Peccatum oti inale debet esse risio genere per se unum, sicut justitia originalis est ensint se, ius cui aliud quodcunque phccarum secundam
suam essentiam es unum in x se.' et eo licui h c,& illa colastituitur essentialiter per unam tmam,& non me multarum angi gataonem , ita peccti tam Otiginale . ergo illa privatio, am quali forma erit aptior aci illud conis niti ii naum, quae es prima, Ae radicat caeteras , de te spectu cuius aliae se habent cor sequenter ;s d holus modi est
pelvatio gratiae originalis secundum suum effectum mi
maritim .' ergo constituit illud.
Ex icatur amplisis Nam in illis privationibus ,
quae acihuc remanent ablato peccato citionali, in ptimis peccatum originale nequit consistere, live adaeq rath,
Due inadaequat δ; aliis maneret forma cotistitutiva illius sne illo, quod est chim ea; de similitet aliquid clamn tionis esset in baptietatis, quod damnat Concilium Trid.
sisI. 3. can. s. ut haereticum. Unde ellentiam peccati
originalis nevit pertinere privatioe illius perfectionis,quet residebat in corpore , di readebat illud immortale , & animae subjectum. neque pii satio illius in i specialis su mi additi habiti Α & virtuti bos in appetitu sensui vote. sidentibus, rati di euius subiicietatur rationi sine rebel hone neque privatio similis modi superadditi gratiae habituati ejusdem rationis cum nostra, ratione cuius cliverso modo insor hia animam , de radicabat plures
63쪽
36 Tract. XII. H Peleatis. Disp. II. de Percatis la particulari.
Wrsectiones, quae a nostra non dimanant' quia praeditae
privatio ins remanent. remissa culpam i. ilia si pei baptis. mirm. Deinde latet privationes , quae tolluntur; illa re. missa, qualis est privatio charitatis, aliarum vir utramiti satum,& donorum, maximae gratiae substanticii , haec est rauill aliatum, sicut gratia est radix charitatis&c ergo in sola privatione gratiae habitualis sumptae se cundum sua in a uicata speeifica & communia gratiaetios tu, Christi, Adami, in satu innocentiae, Angelotum
viatorum, ili Natorum consistit peccatum originale. Nec reman/t effugium ad privationem alicosus ha.
hitus realiter distincti i gratia habituali, in quo essentiam
iustitiae originalis quitiam collocant. v Non, itiquam, remanet. Tum quia est contra communem sensum Theo Ingorum. Tum quia est coatra D. Thomam v centem
I. Dart. quaest. o. art. ad a. quos originali i' istitia non
poterat essa sine gratia gratum iaciente praestante subjectionem supernaturalem mentis ad Deum: 8c quaest. s. M Muti art r. ad 33. quod gratia gratiam s.ci .iς inclu.citur in ratione iustitiae oragitialit ire in trici. a. quaest. sa. quod priux erat in essentia animae, quam in potetit ita. m d/riqu/: Nam juxta linc ultimi in te simonium ju filia Miginalis debst constitui p-e habitum imm diate receptum in anima ἰ seu iant:us alius potest recipi prae ter gratiam habitualem, quae coasert esse supernaturale, vi ad s. naturale animae nullus habitus est necessarius ergo nora datur privatio habitu diuincti a gratia , in qua peccat iam originale conlistat. Γ Propter liaec otiam nequit misister in privatione virtutum naturalium, quamvis hae essent .deditae pueris in vi promissi viri iusti. aiae originalis, iuxta doctrinam non obscuram D. Tho
hituale hominis elevati ad liuem 1 ipsi naturalem, a quo praeci po/ per illud avertitur , non poteli coni il ere in privatione habitus natura sis. 44 Tertio probator ratione a priori Nim priυatio
justitiae originalis habet in parvulis veram rationem uec cati; non perso alis, ut patet . ergo Originalis: ergo itimi vatione iustitiae originalis essentialiter peccatum ori gmile consiliit. Mi or quae sola en dissicilis, proba tur e nam a I veram ratio rem peccati duo tantum te runt r. nemph &quod sit voluntarium per i- salt/mmo aliter, & per inodum termini, ut e I plicavimus num.. ς flet quoa temeti et re lae rationi, si ui ni: s a priva .io justitiae origi alis in parvulis hah t laaec duo: ergo hi
Ni quidquid requiritur aes veram rationem peccati. Mi tior quoati primam partem suadet urnam privatio gra.
ii quod idem est quoad prae solis de privatio e iusti riae octinalis secundum suum Effinum primatium j noti soli1m demeritorio seu etiam etfecti vh physic provenita poeeato mortali ac tiali . nam , ut docet D Thom a.
I. quaest et q. art. I . i: Corp. peccatum moi tale actualee- struit Uiaritatem non solum demeritorie , sed etiam ess ctive, in quo evidenter adscribit actui peccaminoso circa expulsionem gratiae ,& charitatis non solum instit Num effecti viam moralem , sed etiam physicum: ergo privatio gratiae est terminus physicus peccati actualis; sed hoe, di non amplius req/:ititur, ut sit voluntaria physice & mr se per modum termini. ergo privatio grat icest per se voluntaria per modum termini physici ; atqui mecatum acti ale Adami, quatenus suit nostrum, eandem causalitatem hibet circa privationem justiti et oririnali parvulos assilientem , α illud erat eis voluntarium moralitet. 'ergo privatio justitio originalis in par vulis est per se voluntaria mota liter, & per modum terimini . Quo id secrandam partem probatur eadem minore Nam avellio uoluntaria animo a Deo ultimo fide nequit non repugnare rati ni reci ς, & legi)seo privatio ocipi. nalix iusillic secundum suum fi ctum primarium est avorso uoluntaria a D o ultimo fine I ergo repugnat re rationi, & legi. Minor est orta, si uera est ma. m. quia, iat probatum est, eli sui scienter voluntariatis rationem p ccati , & aliunde est privatio pratiae hibitis alit , id est separatio a Deci ultimo fine. Ma cev ro in otiatur: nam id . quod forinaliter destrii it ta tiouem veri ultimi finis, opponitur rectet rationi. & legi, quis praedicta ratio est prima rigus a in morali x, &dinis ramnium prςceptorum , totius ille legis ; sed a verso uoluntaria animae a Deo ultimo fine est hujusmoda, ut ex se liquet: ergo te putiat rectae rationi legi . Urgetur hoc: Nam averso voluntaria animae a Deo nitimo fine ut talis, en quasi mala &uisconveniens ipsi
Deo quia secundum hunc conceptum ropugnat hono
ipsius D i destruens conversi em & subjecti em animae ipsi Dsci debitam ratione dignitatis ultimi finis , cni
uoluntas tenetur se plen8 subiicere: ergo opponitur rationi rectae legi. Patet consequentia: nam peccatnmactuale mortale ex hoe capite, praecisis aliis, en Objecti .h malum, ac uisconveniens Ue , & oppositum re
ciae rationi. & ex illo,& ex praedicta avellione voluntaria a Deo ultimo fine resultat offensa passiva pravis Dei a peccato actuali radiculi ter effecti vh rigoro18 ;
a privatione uoluntaria giatiae proxime dimanati vh. Haec ratio elucidatiar uno . vel altero testimonio D. Tno m. Nam 3. de potent. art. 6. ad ag. inquit Ma
tem , qai bis M privataonis cati a fini , vis esse peruit. Et infra quaest. 8 s. art. i. ad a. ait e Martiti nori est ahquia i si ita in anima , nec Muiscar triis io rem sistim, sed Amsae tributionem quandam n tostus scit cet gratiae ὶ anime in ordi. De ad litiam causam, aue est securum, utique actuale . In
quibus teli tinoatis hibentur perspicii ε illa duo, quae inraiioae nostra I, I iderata sunt, & si iliciunt ad vetam ratio em peccati habitualis. Ia ei enim hahetur primo, quos privatio gratiae est voluntati a Mr moaum termini,
quia peccatum actuale abstiti ε dicitur eausa illius. Ha hei ut etiam, quod sit Oppolita terrae rationi, quia dicitur machia, tru peccatum hah ale.
tque Seu pro hujus maiori suce, & ni praecaveatur
communis euaso ad vet lar totum . asserentium , quod privatio gratiae habet rationem poenae , ut seph traditU Thom. locis insta referendi . Nota primo, quod sicet repugnet quod idem si eundum idem sit culpi &ν ena, non tam n hoc repugnat secunsium di Qer .. . Unace D. Thom. quas . i. de Mai. ait. 4. ad i. sic CCnctu ait : Er se idem securatim dιὼ ina re tu cI cnfra , o Iet, a, seu non sertinacim idem. Unde cum D Thom. pluribu in locis expresse uicat, quod privatio gratiae,&junitiae originalis hah t rationεm paeaae: di in aliis pluribus relatis num . i i. astirmet, quod habet rationem culpae , oportet distinguere duo; conceptus , itant secumclum uisum sit culpa, & secundum alterum sit poma. Pro quo nota secundo, quos gratia habitualis potest clupliciter accipit vel quatenus anima per eam per fititur , fitque scirinaliter particeps naturet divinae , vi
cuius Deus trahitur ad ipsam o & sub hae ratione est na ,& conveniens animae rationali. Vel quatenus per eam anima ad Deum radica litet vettitur, illique subit ei iur tanquam ultimo fini I iv sub hae eonsueration est bona, & quas conveniens Deo. Has diras rationes, quς virtualiter distinguuntur ptopter cliversos respectus, possumus explicate aliis terminis , nenam quod secun-uum prunam Deus trahitur ad animam, & anima dicitur possidens Drum; & secundum illam respectus incipit a Deo & terminatur ad animam tanquam ad subjectum persectibile : at Geundum posteriorem anima trahitur ad D. um , illique traditur convertitor ,& hiicitur, & Drus se habet ut pnssidens animam; & s cnudum have respectus incipit ab anima, & terminatur ad Deum. Unde in privatione gratie duplex alius conceptus virtuali iit dist ioctu distiti uendus est, ut sic detur debita proportio inter formam , eius privationem . Hopradicia miratio potest primo conliderati , proni est
arentia r at Iae , ut perlicientis animam , & trahentis Deum au illam ; & secundum hunc conceptum est marila , & cli se .aveniens ipsi animae. S cundo potest consi-e rati, prout est carentia gratiae, ut convertentis , de
nitur, quia destruit con .ersionem, & subiectionem imsius anni et debitam Deo ratione dignitat is ultimi finis. E: hine fit, quod talis privatio secundo in primum C 'n-ceptum potest esse,& desacto εst a Deo,& potes lia.
here ratio rem Danae , de cuius ratione .st, quod si aD o, & st disconveniens es, cui applicatur . At sectan. cum posterum conc pium , nec est , nee pol si ciso a
Dio , quia contrariatur illi objecti δ, eique displicet; et
64쪽
s eundum hune conceptum habet rationem culpae . Et propis rea D. Tho m. in hac I. a. quaest. 8a art. q. exprimens hunc posteriorem conceptum ait r quod μι tioorgivilis juglare, peν quam vestinias stibadiatur Deo , es D mala in peccata ordinati. Idem tradit alibi saepe . s. X.
1 ε Α R uitur ptimo eum Moto. Nam peccatumax habituale tam personale, quam originale
consistit m reatu ad poenam ergo non consistit in privatione gratiae. Antecedens probatur ptimo ex D. Au.guirino, qui in pluribus iri loci , praesertim lib. de Aminens , o eonctip. cap. 26. & lib. Contra Iulianum cap. 8. &set ii de verbis Most. ait, se nihil aliud invenite in peccato originali, nisi reatum. ' Secundo: nam ita se habet actus m litotius in viline ad deputationem ad gloriam, sicut actus milus in ordine ad deputati nem au paeaam; sed, transacto actu meritori , nihil ma. net nisi deputatio ad gloriam .' ergo , transacto actu peccati, nihil alius manet nisi deputatio passiva D i ad me. nam, per quam constituitur precatum habituale, sive otiginale, sive personale.
Respondetur neetando antecedens. Ad primam pro. lationem es sumptam ex o Augult. dicendum est, lo. sin itii ra sui sse de reatu radicaliter, accepto , qui no:
distinguitur a pii vatione gratiae. Et hoc modo debuit
metque E S. Doctorem exponere & non lateri absoluth, quod August. collocabat essentiam precati origina. iis in t eatu suripto praecise pro d'pulatione extrinseca ad poenam . Adde Naira ut doc t Div. Thom. in a. uis'.
qa. quaeli. I. art. 2. Obiun io paene quodammodo est media anter am, o Ietuam ideo nomen meati transmittitis ad emeremtim , tit inferatim ipsa culpa, vel taena, HI reatus dicatur.' Ad secundam respondetur, negando minorem : quia ex actu metitorio te sultat maior gratia intrinseca in esse gratiae, & sus intrinsecum pure morale ad majus prae ratum ,& post a sequitur deputatio εκtrinseca ad illud . Si vero qua ras, cur gratia in esse gratiae augeatue
purδ moraliter ; dc prccatum habituale sit quid physi. cum t Respondetur: quia non est dispositio ph3lica, ut
gratia augeatur physice id onue tantum datur loriat adaugmonium illius in esse pure morali At denominaiio pecto toras habitantis est denominatio ph; sica iuxta CouciLTtident. quia transacto actu peccati, aut personalis , aut Adaini, aliter denominatur peccavis actualiter, ac Deccator habitualiter. Et haec eit ratio, ut p ccatum habituale,
seu originale sit quid intrinsecum, & phue acum.
i 7 Arguitur sescundo cum recentioribu Societatis . Nam peccatum originale, sicut & per sonale habitu ais, nihil aliud est nisi peccatum actuale Adami, ut nostr in ,& in nobis habitualiter moraliter perseverans , usque- eum retractetur , & condonetur: ergo non consistit ici privatione voluntaria gratiae. Antecedens probatur pri
mo nam id est peccatum habituale , sive originale, si ve personale, quo praecish intellecto, & indepenu niet
ab omni alio, homo denominatur precoror habiti,atis ; sed praecise intellecto peccato acti ali, ut moraliter perseve.
rante, quatenus non retractatur neque coena natur, de
nominatur tectator hebi tintis : qnia illo praecis/, & se in.
sus ergo peccatum habituale, live originale, sive pesrsonale, nihil aliud est, quam peccatum actuale, ut habitualiter, & moraliter perseverans , usquedum retracte. tin, & eoadocietur. Serando I Nam macula peccati ve
niali, nihil aliud est, quam hominem peccaste, & pe
catum non esse retractatum, & condonatum I ergo idem
dicendum est de peccato habituali , vel originali, vel personali. Tratio . intentio consecrandi 'sich praetetita, & motaliter habitualiter perseverans, quatenus non tetractatur, est sussciens, ut homo clicatur habitualiter Wrmanere in intentione ergo. Quarto. In humanis, ut qi, et dicatur has itiati eν essensus, sussicit, quod transierit offensa activa, tu quod detur carentia satisfactionis, &condonationis ergo eodem modo discutiendum est dep)ccato habituali. Quinto, & ultimo I Apost. ad Roman s. inquit, quod per inobedientiam ciuius hominis peceatores io' Brtiri fine misi I sentit ergo , quos per peccatum actuale Adae , ut non retractatum, neque condonatum
peccati originans consistat Z ue
rosteri eius constituuntur peccatores in genere causaeormasis. Adde. Pereatum habituale non addit supra actuale aliquam malitiam Iergo in actuali modo supradicto con sistit peccatum habituale. Antecedens prohatur nam peccato habituali non coirespondet poena diversa ab ea, quae correspondet peccato actualis sicut Draemium so .lum correspoudet actibus Pergo peccatum habituale non audit sp/cialem malitiam se pra actuale.
Ad argumentum respondetur, negando antecedenς. Quod nulla prohatio convincit. Ab Irima I Nam juxta Cuncit. Trident citatum nutri. I o. peccatum originale
omnibus ini it intrinsecὸ, estque omuibus paruulis proprium modo longe di verso, ac pqccatum actuale. Una
de in se habent aliquid physice, & init iu sech, p e quod constituuntur digni pinna, & oclio Dri, & inimiet illiu jsor maliter, & non tantium effecti vh & in praesenti tanarum est sermo de causa sormali, & ph;sica harum decio.
minationum . Me δε ηι Nan , ut alitii eκ professo ita. dimus, ex peccato actuali veniali rciuitat quaedam ira a.
cula physica habitualis. Neque tertia PQuia eκ intentio ne actuali multoties nori relinquitur aliquis effectus phy. sicus, in quo perseveret virtualiter,& habitualiter phν sice, & propterea solu m potest homo tunc cliei intendent habitualiter praecis moraliter. Sed exati a peccati Adς ἐ& consessu uater ex peccato actuali personali rasultate d-bdii aliquid physicum, per quod denominemur phy sice pecca oras, juxta dicta β η & s. Unde peccatum habituale, seu originale orini tum nequit consistere in
peccato actuali ut aio i retractato , ed non condonato .
que quaγta : Nam Otimia palliva non est quia phylleum in ostenso receptum , sed ausum ii in quia morale assiciens tantum moraliter. Quapropter si denominatio ostens sumatur moraliter, non sumitur ab offensa activa , sed a termino eias morali; licet sumpta playlice proveniat ab ostensa activa , inui cum carentia satisfactionis &condouationis, vel in recto, vel in o liquo. D .: mina. tio veto peccato ιs en physica di intrinseca , ideoque debet Irooenire non a sorma perseverante moraliter prς-cish, feci etiam physicE. Me ς--ta .' Nam Apostolus in illis verbis non loquitur de causa formali, sed ei sectiva rnt pater ex simili tuariae o uie .atiae Christi, quam ad ducit ; cum certum sit secunaum suem, quod non conia si ituimur justi sarma liter per ejus obeuientiam, sed tantum essecti. h. Ad Additamentum respondetur, distingitendo an.
tecedenso risu ecidit at quam maritiam metaphylicam , aut physicam, nego antecedens; aliquam malitiam moraialem , ratione cuius correspondeat poena diversa, concedo antecedens Licet enim peccatum habituale importet malitiam ph, scam ut Irinciam phy sice a malitia actus; utra.
que tam 3n non ponit in numero quoad poenam, & utra. que pertinet ad idem numero peccatum moraliter: quare eadeira poena eis correspondet, peccato actuali principa-l: ter , & tanquam exercitio formali peccandi , & pecicato habituali minus principalit et ,& tanquam terminoi utrinseco illius . ad eum modum quo praemium corres,ondet principalithr actui charitatis ,& minus principa. iter tet mitio eius intrins co , scilichi impulsui, iuxta dictan. 90. Cum hoc tamen discrimine, quoa , transacto actu charitatis, talis impulsus perit. Et noli rema t alius termi nut habitualis physicus, ted ad sumnaum ma Ir gratia mo. taliter, & ius morale ad maius praemium; at, transacto actu peccati, manet terminus phvsicus habitualis, cui cor. respondet poena modo praesccipio . Recolatur solutio
48 Arguitur tertio cum Gregorio Martiner . Peccatum otiginale constituitur per u liquid positivum phy-scum'. ergo non constituitur per ullam privationem. Antecedens probatur primo nonnullis testimo. uis Div. Thomae : nam in hac quaestione 3 a. at t. a. in cor p. inquit, quod est inordinata uispositio , se ut aegritudo corpora. iis: Unde sconcludit) peccettim origi re lenitior ne tire diaeitur. Ad primum, ait, quod noti es privitio pura, 1ed
habitus corruptus. Et ad secundum, comparat peccatum
originale cum actuali in eo, quoa licui hoc eii inoidi natio actus, illud eli inordinatio natura ; sed peccatum actuale importat malitiam positivam, & per eam constituitur Iergo iuxta D: Thom. Peccatum originale conis stituitur etiam per malitiam positivam. Metimus Nam juxta D. Τhom. I. a. quet si ras. art. i. omnis iustificatici
65쪽
impii est motus, prout distinguitura simplici mutatione ;
a motus, prout distiuguitur a simplici mutatione, ver satur inter terminos positivos .' ergo etiam justi Matio parvulorum a peccato originali; atqui terminus a quo ost peccatum originale: ergo hoc est aliquia positi sum. Hre probatio habetur apud G Moy num. 7s. ullae magis urgetur ex quaest. de Re in art. 5. ibi hoc expless)s tradu, vi cuius concludit ICulpa autem atquid fouit; onon solum absentiam gratia.
Tertio: Peccatum originale est eiusdem rationis cum peccato Adae: sed peccatum Adae fuit positi. um P ergo
etiam peccatum Originale . Quarta Pet peccatum origi. vile homo non soli1m est aversus a Deo, sed conrersus ad creatiaram tanquam ad ultimum finem; sed talis eoa- .essio est aliquid positivum physicum: ergo peccatum originale contrituit ut per aliquid positivum. Misor pro .hitur quia omnis aversici laqpciuit aliquam conorso.n riri; quia voluntas non avertitur ab uno fine, quin a.
vertatur ad alium, alias esset sne inelinatione habitualias aliquem suem.' ergo &c. Haec probatio adduci tuta Gruoi num. Ia- Respondetur neganio antecedens. Et ad primamvrohitionem ex D. Tho n. depromptam , dicendum est. nuod Angelic. Doct. vocat peccatum miginals habitum et a pratudinem non secundum serma:e illiu quia prout sice si mors animae, seu secundum id quod importat de materiali, aut in obliquo. Dicitur tamen habestis, &aegritudo, quia privatici gratiae habitualiter inhaeret, Ad disponit math natura ,&appetitum, quatenuet destituuntur si aeno rationis, ectendunt inordinate ad sua obtestia, inuisibus affinitatur habitui. Ad halic expolitione nos comis pellunt testimonia D.Thomae adducta num. 34 i. quae pro oostraeones usone clarissima sunt. & quia pi dieiam ex. positionem ex praesih docet ipse Angelic. Doctor in a. dist. 3o. quast. t. arti 3. ad a videatur mi. ' Nei Die comparatiopaccati oritualis cum actuali adducta a D. Thoma. Adjὸeundam aliquid convincit. Quia non intendit praeli. tam comparationem, quantum ad positivum, sed praecise quo id inordinationem , de ptae clime intendit ibi a radere discrimen inter utrumque peccatum e pro quo uocet, quod inordinatio peccati originalis est habitus modo explicato, secus vero inordinatio actus. Ad secundam te' detur, D. Thomam imprimisocia vocasse justificationem impii absoluth mortim , sed cuin aliquo addito diminuente, idest sectindum rationem mortis au significandum, non clari omnimodam simili-oi nem in ea eum motu . sed aliqualem . Datur enim et 1 oad hoe, quod se ut in motu rig roso dantur qua tuor termini, serma videlicet, quae generatur, & forma quae deperditur,& earum carentiae, At propterea est dii.
pler mutatio ; ita in justificatione impii intercedunt alii quatuor termini, nemph esse gratiae , & non υνδε gratiae; esse peccati, de nou Esse peccati, ita ut transitus sat per
duplicem mutationem . sed non servatur similitudo quo.
ad hoc, quod sciat in motu sunt in tecto & physichouo termini positivi rigorose coci iratii, ita dent ut hoc eodem modo in justi scationer satis enim est ad tuten
Eum D. Thomae, quod terminus a quo illius sit largῆ
contrarius termino ad quem, & quos inter utrumque cadat aliquod metitum, quam vis terminuet a qua in recto sit privativus: quia per hoc sussicienter distinguitur iusti,featio a simplici mutatione . quae versatur inter duo ex. item a purε contradicto ia , Ac omne medium excluden. tia, in quibus idem Omnino sunt negatio unius, .la affirmatio alterius, ut assit matio lucis, & negatio tene.
Deinde diximus, quod terminus a qu, iustificationis non est praecise precatum originale , seu habituale accepistum praecisive, secundum id quod importat in tecto, sed etiam secundum ea qnae essentialiter, v ve in obliquo My. see, sivὸ in tecto moraliteriti proprio statu importat. ad oque Trident. scis. s. cap. q. mrspicuh docet, quod justificatio eli translatio a statu peccati ad statum gratiae. Ad statum autem peccati uno politiva spectant, quae sunt actus peccati physice praeteritus, sed perse verans moralitet in privatione gratiae, & abominatione divina, praestans moraliter , quamdiu non retractatur, quoad ἐκ pulsionem gratiae, & quoad reddendam privationem ejus voluntariam, id ipsum quod praestabat, dum exi. serui ;& converso habitualis ad bonum proprium tamquam ad ultimum finem , quae licM non sit nisi emitas
ipsa, & inclinatici voluntatis con notando privationem gratiae, &haec no a pereat materialiter in esse eniti, perit tamen in esse Miti, & in ratione talis quid positivum est, & exercet rationem termini 2qώθ. Quam solutio. item expresse tradit D Thom. tum quae ih 28. de Verit. ait o. ita favorem sententiae contrariae adductus, & in q.
dist. IT. quaest. l. art. 3. quae it tunc. s. ad a. in quibus
locis eu pre E meminit termini prioris, qui est peccatum
actu .ile: tum quaest. 24. de Verit. art. I a. ubi meminit
termini posterioris. Videatur omnino in eis. Qua desiti m optime componitur , quod peccatum originale, &habituale cocili stat in sola privatione gratiae , & quod iustificatio non sit simplex mutatio, seu morus. ηο 3or. tet tamen notare, quod haec probatio nihil proficit GNuoy co astituenti3 peccatum originale in termitio politi.
vo puth morali. Quia in via D. Thom iustificatio impii
non est tantum moraliter motus, sed etiam physich, exiis gens pro termino a quo, si probatio contra nos urges,
aliquid positivum physicum. Unde juxta illam coni,
quentius procedit Gregorius Marti nex. . Ad tertiam probationem respondetur , distingurni maiorem : est ejusdem rationis moraliter loquendo, eo pro. portionali motio quo actus , qui est causa omitsonis peccaminosae, &ipsa Omilso sunt moraliter eiusdem ra. tionis, concedo maiorem; metaphysice, subdistinguo maiorem, cum peccato actuali Adae, nego maiorem; cum peccato habituali , eoae do maiorem. Solutio enclata , intellectis terminis distinctioni . Ad quartam respo: detur, negando consequentiam.
Nim illa converso nihil habet deformitatis, secundum id quod de materiali, & in εsse eηrti importat, led prς. ci e secundum id, quod deformali importatur, quoden pri .atici gratiae. I s Arguitur quarto cum Gados: El ntia peccati originalis constituit ut per aliquem terminum positivum
pure moralem: ergo non per solam privationem gratiet , Antecedens probatur primo ex D. Tuom in hac I. a. quaest. 86. art. a. ad 3. ubi ait: Actu, uetari fiscit distan t am a Deo qtiam quidem distantiam j ωιitών descius nitoris hoe modo, Aut motus locatis Deit Dealem a stantiam.
d. setis regante motu Lenti, non restitur dorauria iecat s , i a nec cessauream terenti eo litis marti . Ergo iuxta D.
Τhom. peccatum habituale, seu originale non consistit in privatione gratiae. Patet consequentia : nam desectus nitoris, seu privatio gratiae sequitur distantiam factam a peccato actuali, at in in ipsa distantia consistit. sera do p ccatum commissio iis consistit in tendentia positi.a ad obiectum legi dissonum: ergo etiam peccatum habituale. Ad hoc argument respondetur, negando anteceda Ad cuius primam. & praecipuam probationem dicimus, D Thomam loqui non dedistantia causata ab actu pec eati in genere causae essicientis fle transiti ψε, sed declis antia ab eo causata intransitive . de in genere causae
sormalis, ad quam siquitur desectus nitoris, in qu C consistit macula iuxta eundem o Th m. ibisem in cor & ad i. &art. I. eiusdem quaest. η N'e paritas motus localis tenet in omnibus: alias scut palito praecise motu contrario tollitur motus localis, ita positio praeci e motac citrario actui peccati tolleret ut macula: quod est contra D Thom. r. a. quaest. Iig & eius discipulot docentes,
quod 'ahsque infusione gratiae non potest tolli macula ex peccato mortali reli ta. Quam solutionem videturins nuare ipse D. Angelic. in ultimis verbis contra nos
adducti se ait enim quod , es ante mora Arati, non tolli tin distantia oratis ς ira nee esante a Iti precati, tortitur ina cuti, id est desectus nitoris. At intentum autem arguea tis deberet dicere. Ira nee teganti aesti precati, restitur distantia causata ab asta peccati . sed non dicit , quia non in-t ndit omnimodam paritatem in una distantia cum alia.
Et si D Thom loquitur de distantia eastita in genere causae essicientis, & non sorinalis : intelligρnclut est de distantia privatiὐa, alias esset si hi contratius. ' Ad se.
cundam , satis constat ex die is cium: prcc. ad tertiam probatioci. & as quartam. Mitto argumentum Curielis,
quia ad illud satis liquet ex dictis ν. 7. per totum s. XI.
66쪽
Dub. IV. In quo elymia perrari originalis consistat P
iso A Retumenta proposita , & enodata s. prae
ced. directh sunt in favorem aliarum Opinionum , quamvis indirecth etiam sint contra nostram affirmativam sententiam. Os it et tamen proponere separatim, & sed vere ea quae uirecth militant contra eam. Quod iam praestamus. Arguitur quinto: Ptivatio gratiae est poena: ergo nequit esse culpa. Antecedens est D. Thomae pluribus in locis. Consequentia vero probatur: nam sicut in ea dem entitate actus nequit reperiri ratio meriti, & ratio praemii, sed hae rationes distinguuntur realiter , ita in eadem privatione sine distinctione reali nequeunt reperiri ratio culpae, &ratio poenae . ergo si privatio gratiae est mena, nequit esse culpa . Adue: Quod D: s. Thomasu. clist. 33. quaest. I. art. r. ad a. determinath dicit, quod pridiario stratia non haset ratιodem e, sed eue. Ad hoc argument. satis constat exa reis num. 14s.& loco ibi citato, ubi vidimus ex D Thoma , quos
privatio gratiae veth habet rationem culpet, & quoci se cundum uiuersos conceptus est culpa , ct poena . Seu quod pr ipnh notandum est in hac re, est, quod in omnibus locis, in quibus D Thomas docet, privati nem gratie esse poenam , clicit etiam esse secundum aliam rationem culpam, ut vivere est in omnibus que nobis obiiciunt aduersarii, & fideliter reserunt NN. Salmant. in ptas num. Ias. & a puci illos potest haec reflexio videri. Sufficit nunc aciducere illud ipsum testimonium, quod ni prGipuum in argumento nobis Op nit GMoynam ille lo. us exa. Sent. truncatus est, cum post ver citata statim audat, peis a uarium ei voluntate es. 'qui.
hos verbit planE supponit, privati em gratie secundum alignam rationem effectis Ephysich procedere a volunta. te, & secuncium illam noci esse poenam, sed culpam. unde, concesso antecedenti ; neganda est consequentia, si cle privatione absolute loquatur, & secundum diver.
Ad cujus probationem , desumptam ex paritate actus meritorii . Respardetur concedendo antecedens ἔsed negando consequentiam. Pro euius disparitatis luce distinguendum omnino est inter actus ,&privationes et L citas a voluntate per se, di inter actus, & privationes vel impetatas, vel non elicitas per se a voluntate. Illos actus, & privationes dicimus elicitas persea volunta.
4e, quae non possunt nisi ab illa causario illos vero actus dicimus non elici per se a voluntate, qui eliciuntur ah alia potentia , & secundum suam substantiam pollunt existere sine aliquo insuxu illius:& quamvis possint ab ea imperari, hoc non petunt per se: Iclε intellige de privatio. Dihns. Igitur in actibus, seu privationibus primi generis,
esto nequeant coadunari ratio culpae, & ratio poenae, benheamen in actibus, & privationibus secuncti genetis, ut cicemus disp. sequent os, a. Privatio autem gratiae est hujus posterioris; quia ita est a peccatore, iuxta concessa a Gad y, quod vel secundum se totam tui si auseratur a dormiente j vel secundilm partem est a Deo, di propterea potest habere rationem poenae. Sed prout eli a via untate, nequit habere lationem poenae, seu culpae: quia est illi Ooluntaria ; & est contra rationem me. Nae, qnos sit voluntaria peccanti . & propter eandem rationem actus elicitus per se a voluntate, de privatio rectitudinis illi actisi debitae nequeunt habere rationem Poenae, quia adaequat 3 sunt voluntaria. idem resueet itiactu metitorio elicito a voluntate, quia adaequale est a voluntate; ideoque nequit habere rationem praemii, de cuius ratione est, qnou procedat ab agente extrinseco. I si sed contra hane solutionem chiicies cum G do Privatio gratiae adaequale sumpta est a De I ergo sub nullo conceptu potest esse culpa. Antecedens yr
hatur primo. nam ah eodem agente provenit esse alicuis
jus emctus, & nsa es illius; sed esse gratiae a quat Eest a Deo: ergo etiam non es illius. Se uia, e Gratia potest ausetti a dormiente, suspendente Deo suum eo .ciirsum conservativum: in qua hypothesi privatio gra. tiae quoad conceptum subjectionis debitae Deo etiam esset ab ipso Daci. Tertio : Nam ex eadem hypo. Tom. IIL P ι Therici Salmthesi sequitur, quod priuatio gratiae se nndum praedictum conceptum non sit obiecit ψε mala, adhuc voluntate peccante di ergo est a Deo. Patet consequentia rnam solum ex inaedicto rapite repugnat aliquid a Deo
Ad hane obiectionem respondetur, neganda anteis cedens . Ati ejus mimam probationem dicendum est, quod licut in actu hono nihil est,quoa a Deo n5 causetur et α tamen nou esse illius, quando procetiit a voluntate, secundum aliquem sui conceptum non est a Deo eansabiisse, quia prout sie exprimit delatinitatem moralem; itae e gnariae secundum omnem sui conceptum a Deo cauis latur, quin ex hoc insera inr, quod non se illius, quam do procesit a uoluntate, sit secundum omnem sui rationem a Deo eausabile . ' Pro cujus luce stiendum est, quod privatio gratiae , quantum ad subiectionem animet ad Deum potest asserte secum debitum ad illam sub lectionem , vel non afferre . Si assert, tantum est ab homune , quia tunc habet rationem culpae. Si non affert, ut in dormiente; tunc non est ab homine . nec a Deci
ab homine, quia sub nulla ratione est illi voluntariar nec a Deo, quia tunc nou habet rationem privationis moralis, seu negationis; & nuda negatio nullam exigit causam, ut alibi in hoc tract. diximus. Per quod patetati secundam probationem . Ad tertiam: R. spondetur , quos carentia gratiae quoad conceptum se hjectionis ani. mae ad Deum solum eii mala objecti v , quatenus resispicit ut causam sui peccatum actuale : quia sent hoc est essentialiter aversio actualis ,& voluntaria a D o vltimo fine,& hac ratione est obiective malum moraliter ἐita catentia gratiae, prout est terminus intrinsecus me. rati , est aversio voluntaria finitualis a Deo, & hac tan. tum ratione est mala objective. Unde si in aliqua h pothesi privatio gratiae careat respectu ad peccatum acat uale, & non sit voluntaria homini, tune non erit objecti vh mala; & ex hoc capite nulla erit repugnantia ad hoc, ut a Deo causeturis a Arguitur sexto: Peccatum oliginale tollitur per baptismum et sed privatio justitiae Miginalis non tollitue per baptismum: ergo peccatum originale novi consistit in pti. alioue justitiae originalis. Minor probatur: nam per iustitiam originalem appetitus sensitivus erat subditus rationi; sed post hapsis inum noti est subditus rationi , seu potius ei resistit, ut experientia patet: ergo priva. tio justitiae originalis non tollitur per baptismum . Respondetur ex dictis num. I 3 quod justitia citi. ginalis Alamo concessa in nato innocentiae non erat ha-hitus distinctus a nostra gratia habituali , ut docet nTh m. . part quaest. Ioci art. I. ad a. sed eadem gratia
quoau suojectionem supernaturalem rationis ad Deum, in quo effectu essentia utriusque consistit ;& consequenater praedicta subjectio, sicut est emctus primarius gratiae habitualis nostrae, ita erat effectus mimarius iusti. tiae originalis. Moclus vero informandi specialis, quem ipsa habebat, & ratione cujus dimanahant aliae persectio.
nes, quae modo non climanant ex dεnctu praedictim di, erat acciuentalis, & tales persectiones, quarum una erat totalis subiectio appetitus rationi, erant secundarii. Ob quam rationem peccatum originale essentialiter conis
sistit in privatione iustitiae originalis secundum praedictum effectum primati m e & haec tollitur pet haptismum media gratia sanctificante. Vetum tamen est, quod privatio subjectionis habitualis appetitus non tollitur, sicut nec aliae plures sed non propterea remanet post haptismum aliquid precati originalis, quamvis ad illuclPertineant per modum culpae : quia inlusa gratia jam
non sunt voluntariae,& tantum remanent in ratione negationis.
is 3 Arguitur ultimo ab inconvenientibus, quae viis dentur inferri εκ nostra sententia. Sequitur enim primo, quod peccata numero, dc specie dioersa non inducant maculas numero, & specie divertit: quia no est nili uescaprivatio gratiae . 'I Sequitnrisecundo, quod qui committit peccatum gravius, ct praeexistebat eum minori gra. tia , inducat minotem maculam, quam qui committit peccatum minus grave, & hahebat maiorem gratiam
uia in isto est major privatio. Sequitur tritio, quod .i Deus non promitisset nobis iustitiam originalem in Adamo, & iste constitutus fuisset Caput nostriim cito. rate , & moraliter delinqDeret, in quo casu qui non est impossibilis a nos c ita heremus peccatum iniginale,
67쪽
εο Tris. XII. Pereati; . Disp. II. de Peccatis In particulari.
hoe nos eonsisteret in privatione austitiae originalis; de consequenter, quod furtum grave ejusdem rationis in illo eatu . Et in metunt i, causaret peccata habitualia specie diversa. Hete non possunt admitti ergo pecca tum originale novi consistit in privatione gratit . Respondesne , nullum ex his inconvenienti has se qui ex nostra sententia, ut ex silutione illorum cotist hit: Ad primum enim respondetur Cum D :Thom. inissa quaest. M. art. I. ad 3. nis verbis: moti ... Animat
mitiata em que sam autoris anima tia ordine ad suam causam ,
sorte expressius a. dist. ga. quaest. I. art. I. aux&q. dist. 18. quaest. I. art. a. quaestiunc. I. ad 2.
Ex qua solutione insertor primo, quod dentur peccata habitualia specie diversa, quamvis consistant unice in recto in privatione gratiae. v Pro euitis luce scies. dum est, quod licet gratia sit unica forma, sundat tamen per modum rauicis emineotis eousormitatem addi .ersas leges, ut ad legem non Occiaetidi, non suram di &e. fundat oue divertis tectitudines actuum perlinen aio m acl divellas virtutes se excedentes in persectione essentiali . Unde per peccatum v. g. furti ita expellitue tota gratia in esse rei, ut excludatur per se praeeish ut undans legem non furandi, & tectitudinem actus justi. xiae & per accidens , & per modum negationis ponatur carentia statiς. ut sundans consormitatem ad senem nonoeeidendi & rectitudinem alterius actus justiti et &e. Et se datur loeus, ut per homicidium ponatur carentia graisaiae per modum privationis voluntariet , secundum quod undat eonformitatem ad legem non Occiuendi. Unde pallet diversitas, & inequalitas specifica peccatorum ha. Eitualium . Inserint sie nodo , qnod lic t peccatum actuale gra. vias expellat minorem gratiam in esse ratis, & minus gra. ve expellat maiorem etiam in es eatis ; non propterea ma4eula ex hoe relicta est maior, quam macula relicta ex illo; sed potius econverso: quia macula peccati habi-rualis non consistit in privatione gratiae sumptae in osse retis orae cish, & miniis sumptae secundum suam intensionem, sed in privatione voluntaria gratiae sumptae secundam suam essentiam, & prout radicat eminenter consormi. Eatem habitualem ad hanc, vel illam legem Et stare potest, quod destruatur major in esse physico, sed mi. moe voluntari δ, & in esse moris, hoc est Deundiim respectum ad maiorem conformitatem cum lege & ratiose, re ad maiorem reciitudinem. Sequitur tertio, quos etiam dentur pectata habitna.
Ita numero tantum diversa . Quos tino ex duobus modis
potest explieari: vel dicendo . qnod multiplicantur prae cisὸ in esse poth motali, & non in esse metaphysico: ad
eum prorsus modum, quo in eodem actu physico, quo quis inrecidit Occidete dum homines , non dantur onae
malitiae physicae actuales, sed praecise in esse morali, seu
in aestimatione prudentum, modo explicato num. Iga.
Nel dicendo, quod multiplicant ut non solum in esse pura morali, sed etiam metaph se/, quia privant gratia se.
Cundi)m respectom ad diversas numero consormitates
cum eadem lege, & ad diversas numero reclitudines de. hitas acti hos peccaminosis . Nam id ipsum , quod dicent Godoν. & Cntiet quoad hanc multiplicitatem peccato. rum habitualium , sive specificam , sue numericam, Q. cillimo negotio potest adaptari privationi gratiae modo explicato. Ex quibus omnibus e stat ad secundum
Catum originale, quod in illo casu contraherent filii Adae, esset diversae speciei, ac modo est: Quia in tali casu esset precatum pra esse contra finem naturalem et modo au. Rem , & quidem nequius, etiam tenuit contra finem si per naturalem. Ad modum quo in sententia Thomista. rum se e Demantium cum nostra in praesenti, pecca. eum personale . quod desicto datur, consistit in ptiva. tione gratiae; re tamen si Dctus condidisset hominem inputa natura, & ille tunc mortaliter peccaret tui posset
cootra Deum finem naturalem, mecatum habituale per. sonata inde resultans non cons stetet in privatione gratiae, nee esset contra finem supernaturalem, ut modo est,
adhuc in sententia plurium aduertitiorum, sed consiste.
ret in denominatione extrinseca desumpta ex actv pee. Cabii praeterito ut non retractator vel in privatione habi tuali rectitudinis naturalis rationis :& propterea esset ei. versae essentiae ; ac modo est peccatum nostrum habi tu ale . Nec obest contra hanc istutionem , quod precatum actuale esset tunc ejusdem speciei ;& idem medio peccatum non potest causare peccata habitualia specie diversa. v Nam ite/t peccatum Adae , ornati tantu ripto se justitia originali, eo ipso esset contra finem Q.
pernaturalem directe,& indirecte eootta finem natura. lem , vel econverso , & quolibet ex hix modis induceret maeulam in se directh contra finem supernain talem,tit modo contingit; illud veto peccatum ut nostram tan. tum esset contra finem naturalem, ut in puta natura. Et ita illod peccatum actuale ut nostrum tune esset diis
versae rationis, ac modo est: nam modo furtum est eo ita Deum ut finem tam naturalem, quam supernatu. talem ; & tune esset tantum eo tra Deum ut finem na. turalem : & peceata hujusmodi eonsiderata nequeunt nouspecie distingui. I Nee contra hoe iacit, quod pece tum Adae tune nos haheret duplicem malitiam, aliam naturalem, & aliam sui se dicamus) supernaturalem, sed unam, vel alteram. Nam in ordine ad peccatum suum habituale haberet per se determinate malitiam super totalem; di in ordine ad seipsum haberet onam directe & per se,& alteram transcendentaliter & ra. tione naturalis malitiae, quae soliam ha hetet loeum pro nobis, posset inducere peccatum originale diversum a peccato suo habituali. Nee ullum inconveniens est idieci, quod peccatum actuale praedicto modo deseriptum inducat malitias habituales specie dioetias, ni consi.
133 Respondetur seeundo, quod preeatum originale in illo casa esset ejusdem speciei, ae modo est. Nam sicut in sententia valdε probabili Doctorum, quam nos pro.
pugnabimus tract. 4. disp. I. a num. Io I. peccatum ha-hituale personale hominis eo diti in pura natura consi. steret in privati octe gratiae atque ideo esset ejusdem ta. tionis eum peccato personali habituali, quo modo est intra eannem materiam ; parisormiter peccatum originale in easu proposito esset eiusdem speciei intra eandem materiam cum Metato originali nune existente. Ratici vero cur in statu naturae purae peccatum habituale per sonale eonsisteret in privatione gratiae , non obstante
quod homo non habetet uehitum positivum ad aliquis supernaturale , est, quia haberet debitum non apponendi obicem gratiae, & ostinueret Deum ut finem superna. totalem selthm indirecte, modo susE explicando ioco citato ;& propterea incurreret post peccatum actuale de-hitum eonverteticli se ad Deum per glatiam, licti in Ddicinoa esset debitum illam conserendi.
iss D X Dictis toto hoe dubio insertur primo,pec.
T. catum originale nostrum esse eiusdem speciei eum peccato habituali Adami. Rationem tradit k op timam Godox: nam peccatum originale nostrom. & m eatum habituale Adami causantur ex eodem numero peceato actuali ipsius; sed ex eodem peccato actuali nequeunt causari peccata habitualia specie diversa, se ut nec ex eodem numero actu in esse moris possunt eausati habitus
specie distincti tergo peccatum originale nostrum, & h bituale Adami sunt ejusdem speciei. Hine liquet, quos
Omnes illae malitiae, quae erant in peccato tam actuali, quam hahituali Adae, sunt in nostro merato originali. 137 Dubitabis tamen, quasnam deformitates habu
rit peccatum actuale Adami Cui dubitationi respo,
det ut primo , hahuisse speciem superbiae atomam, hancisue suisse primam. Ita NN Salmant in praes disp. 6.utio eum pluribus patrihus, & Τheologis contra sco.
tum a. dist. a . quaest. I. asserentem primam speciem p Ceati istius suisse inordinatum amorem amicitiae, seu M.
nevolentiae erga uxorem. Nostra vero resolutio collicit rex Scriptura . nam Eces. Io dicitur: Initium amnis meratior stitisti. . Et Tob. 4 Ia ipsa fideli superbia init ut .rsu omnis triditio. Quae verta de primo Adae peccato. a quo nostrum Originale trahit originem. exponunt D. August. I de civitat. Dea cap. II. dc o Thom a. a.
68쪽
Dub. I . In quo egotia pereati ori ualis eo si is p 61
quae . I 63 a te. I. Ae alli patres. Non minus colligit ne ex ordine tentationis , quo diabolus primos parentes invasit: nam motivum prim m eis ab illo propositum
ad com enatim de ligno probi hilo fuit inordinata sui eYcellentia, juxta illnd Genes 3. E isti flevit dii: Idqoe non sc h declaravit Deos , dum ironice Adamo uixit: Ecce
uam quas uisa ei suis factu, eraeires bonum , o malum,
increpans eum expetitae similitudinis disinae sed haee est odiectum proprium superbiae specialiter dictae : ergo prima species in peccato Adae reperta suit superbia pro. mih dicta. Videatur D. Τ m. ibi. Et probat ut ratione illius fundamentali r Nam ea est prima species peccati Adae, cuius fuit primum obiectum illius; sed mimum obiectum illius Dii superbiae proprie dictae r ergo prima. AE essentialis eius species Rit super hia morte dicta. Minoe probatur: nam obiectum m .prium tu thiae specialiter dictae: est propria excellentia ahsque debita mensura ; sed objectum primum , circa Eoa Adamus deliquit, fuit hujusm ergo obiectum uperbiae fuit primum illius obiectum. M aicit supponitur
ex dictis tract. I. disp. y cluti f. tibi ex professo manet probata . Minot autem nequit probari, nisi aliqua piae.
Nota ergo prima, mimum peccatum Adae debui Dse tendere per se primo circa aliquem ultimum finem. Nam in statu innoeentia omnia in homine erant per sdhCooeclinata, ita vi unumquodque Rh suci superiori firmiter contineretur , nemph coepus suhanima, appetitus sensitivus sub ratione, re ratio infitioe sub superiori, quandiu ista sub amore Dei conservaretur . Ex quo fiebat, quos appetitus sensitivus in nullum Maectum temderet nisi ex imperio rationis, nee tatio inserior nisi iussa a superi Dei: fle hae ratione omnes motus ah ipsa tati ne superiori debebant incipere . Unde objectum primum actuit esse illod honum, ad quod talis ratio secundum si inclinatur. Hoe autem bonum s- it esso ollimus finis: tum quia ratio sep tior secundum se non assicitur ad hona sensibilia , eam hoc si proprium appetitus sensiti si . vel raiicinis prout ab eo motae . Τum etiam nam motus inordinatus non debuit incipere a praeci icto appetitu quia in se erat persecth tectificatu & nihil . i prout se mi erat asserte convenientiam, nisi ratio superior ut sibi conveniens approbaret et neque ratio superi oe sita .li quio approbat , nisi quod est iuxta ultimum filum, quem elegerit. Debuit ergo ejus inordiciatns motus in. cipere ab ultimo fine ,& versari per se primo circa ali. quos honum spirituale, in quo excellentia naturae rati
natis consistit. Nota secundo, omnia peccata, quae regniariter ver santur circa propriam excellentiam , supponere peccatum
superbiae, ii sunt aretatio, praesumptio, inanis gloria&e. Et ratio est: quia objectum superbiae est prius natu ira , cum sit propria extollentia secundum se ; & obiecta illarum com restrictione ad particularem ma eriam. Unde sit amor en pei, natura , quam deii aerium , &gandium , quia ille tenuit aci honum sietiaciam se, & ue saetium gaudium noti nis sub ratione absentis. &perseniis; smilit/r de s perbia uiscurrendum est Nota testio, Deum in imponendo praeceptum non edendi de limo vetito maeci pue intendisso specialemve pendentiam Adami a se, itaue esset mensura, sub qua clebebat appetere propriam excellentiam . quam si ob seruaret, humilis . & subjectior suti Di odedientia te
meretur. Videns tamen, propriam excellentiam impo
sitione illius praecepti cmictati, appetiit ipsam ut liti ram a praedicta subiectione , quoci erat idem ae illam
appetere sine uetata mensurar Ar in hoe consistit pec eatum superbiae proprih dictae. Hine ergo probata eva.dit minor illius hilogismi,& praecaventur aliquae odiectiones.
praeter malitiam superbiae ha it speciem ino dientiae . e golae, ut colligitur eu illis verbis Genes 3. Scio eu
disti inem uxoris etia, , o comedi si de ligno, ex quo princeperam tibi ne comederes. In quibus verbis satis exprimi. ut , deformitas inobedientiae,& gulae. Et lichi valeant exponi de inobedientia generaliter accepta. qcio pacto
transcendit per omne peccatum, ni docet D, Thom. et dist. 22. quaest. I. art. I. ad 3. &aa. quvit. Ios. art. 2
ad convenientius accipit ni de inobedientia propria,
de speetati; quia sic explicantur in sensu proprio, 1 qua
non reeedendum est, nisi sequatur aliet nod absurdum: Ad quia in hoe sensu exponit Div. Thom. a. a. quaest Iol. art. I. ad a. Colligitur etiam ex D Gleg homil.
Io in Evang. ubi ait ' A regio te enim nostra supertiendo, inobedundo , cibum loratum assavido, discessiretis . Hocque
a. ubi reddens rationem, cur peceatum mininae , cum
sit unum , aliquando uicatur pluraliter in scriptura, ait:
in precato primi Iarentis .... nerunt Ilum deformata
res , fertice siserhie, anotidientia, stiti . e e. Et probatur ratione: Nam Adamus primo inordianath appetiit excellentiam propriam, ut finem. de m tivum primarium: deinde voluit, ut medium ad eam habendam non subiici divino praecepto cle non come. dendo 1 de tandem stolavit tale praeceptum , de come
dit de ligno vetito: seu actus ille ex ptimo capite suit super hiae, euius objectum est propria excellistia sine de bita mensura: ex seeundo suit inobedientiae specialis, quae in violatione praecepti ut volita expressε consistite ex tertio fuit gulae, quae consistit in appetitu inordina. to tibi: ergo peccatum Adae praeter speciem superbiae hahoit deformitatem itio clientiae specialis. Ag gulae .lsu R spondet ut tertio, vel non habui ne aliam speciem malitiae, vel non excessisse limites peccati venialis. Et quamvis huius resolutionis non possit dati ratio efficax, non tamen de si gravis congruentia, videlicet quod scriptura , de Patres non agnoverunt alias praeter
Sed dices cum Scoto, quod in peceato Adae fuit
inordinatus amor o vocis amicitiae conjugalis, ut collugitur ex D. Aug. lib. H. de Gen. ad lit r. cap. ubi loquendo de Adamo sic ait Amicalia quadam eo si s
beneuolentia , qua Iiriumque se, ut olfrendatuν Dos , ne offendatur amactis , Ieccavit . v Adde: nam peccatum Adae fuit inordinatus amor; non et ga se, cum nco Cognovetii se primo; sed alia j se, a quoto in cognitione, idest
rerum Onuhilium, cle venit in cognitionem sui .' et
suit inordinatus amor erga uxorem non concupiscenistic ut supponimus ex clictis: ergo amicitiae, seu M.
Item plures Patres, quos resert Bellarm. lib. I de A se gratiae cap. s asserunt, Adamum perdidisse fiuem ,
alias eam au posteros traduceret. Ad quod eo ducit,
quia alii aiunt, fuisse scilicet ab Eva seductum, sicut
Eva suit a serpente, ut docet Apost. I. ad Timoth. a. Τandem in eo fuit inordinatus appetitus scientiae.
qui ad curiositatem spectat. Quae species insinuatur aD Gom. in praes quaest. 8a. ait ae ad x tibi postquam
resert tres species, enumeratas, concludit ' Et aha huis
j modι , plane concedens alias. Et quaest. A de Mulo arr. R ad i. concedit speciem surti Ad mimum respondetur, quod enm quis motu amoee alicuius frangit D i praeceptum, amor ille non habet aliam speciem peccati, praeter eam quae ex vi latione praecepti cletivatnt ut si maeceptum sit circa chati atem Dei, & amor inor uinatus amici est causas actionis illius, non habet alia, o speciem malitiae, prae. ter eam, qudi est eo tra charitatein Dei. Eil quo palam sequii ut e tra Scotum, primam speciem , Duae fuit in peccato Adae, non suisse aliam specialem disti nam ab eo umeratis. Per quoa constat aci testimorium D. Augustini, quod nullatenus est contra hanc doctrinam. additamentum res Metur . Adamum prius se cognovisse, quam peccaret: de parificatur cum peccato Evae
Ad secundum respondetur, cum eommuni sententia Theologorum, quod Adamos non perdidit Memrne dicatur. quod fit 1 aliquauclo in Eces sia defuit: aut quod mansit absque omni prorsus lamine e ducent ad si am conuersionem; quod derogat suavi provideo. tiae Dei, qui statuit illum ad se reducere. Et si Patres aliquid in oppostum videantne insinuare , exponendi sunt de vitiuae motali fidelitatis, vel de fide theologi ca ut sormata, uel de amissione illius quoad nos, juxta dicta numer. Ios. ubi diximus . Aclamum amisisse fidem pro nobis μου vi metati, licet non pro se ex spe.
ciali indulgentia ini , qua deficiente posset justὰ peroum expelli sne peceato infidelitatis in poenam sui peccat. . Cirea H, quod addit ut de seductione Evae, de Adami, aliquid dicemus infra. M tertium , de ultimum potest primo respondericum
69쪽
eum D. Thoma a. dist. 2 a. quae L r art. I. ad s. quod ptimo illo actu , quo Eua peceavit squisquid sit de alio vosteriori 3 non peccavit appetendo scientiam , quae ad apsam non pertinebat , quare primum ejus peccatum lion habuit malitiam curiositatis . Et idem dicendum est de Adamo v vel potest responderi secundo, quod eam habuit, sed non excedebat limites peccati venialis. Idem potest dici da malitia surti proptet materiae paria
vitatem . Alia ratio est de malitia gulae , cujus . mate. eiam Demidum se levem potuit Deus prohibere ut gravem , Ac ut talem defacto prohibuit, ut Colligitur ex ver his mulieris Genes. 3. Praecepit nolis Deus, ne camederemus. Adverte tamen, quod error formalis non praecessit primum peccatum Asami. Et ratio est: quia ejus orie.
eium non fuit secuncium se malum, sed res bona, licti inoldiuith dilecta, hoe est propria excellentia sine de hii a mensura & subj ctione, acl quoci sufficiebat, si
praecederet aliqua inconsideratio voluntati a praedictae mensurae: ergo non fuit necesse, quod praeceseret aliquis error sor malis. Aliunde omnis error vel est culpa, vel Poena praecedentis peccati; seu non fuit culpa, alias pri. ina sp dies sui peccati in eo cons steret: nee poena. alias supponeret alius peccatum . ergo. Idem dicendum est de ptimo peccato Evae, ut ex se liquet. Pro his vide, quae diximus rract. T. disp. g. a num. 126
isti Sed obiicies . Adamus absoluti, & simpliciter
appetiit propriam excellentiam in eminentia scientiae, bie a dependentia & subiectione , ergo iudicauit a b. solui ἡ & simplicitet esse sibi convenientem; sed non
.rat absolute & simpliciter convenient.' ergo erravit.
I Confirmatur Nam de Eva dicit Apost. I. au Timoth z. quod Ieducta est. Respondetur ad obiectionem, concesso anteced nil ;negando consequentiam, si ly M olutὸ, O smpticiter cadat supra es enientem , inspectis omnibus tune occurrentibus. Niln error non habebat locum in eo, quos P damus ah solute, & simpliciter judicaret excellentiam suam ut ina pendentem tuisse tibi convenientem . nam illam potuisset appetere hoc modo, si praecepto illo accidentali oneratus noci suisset. Solum ergo habebatroeum, si illam explesie judicaret esse hae & tunc comvenientem, ut collatam praecepto. Sed hoc modo non iudicavit. Peccavit tamen in ejus appetitia, quia non considerauit voluntarie tale peccatum quia appetiit propriam excellentiam ita independentem , ae s non L 1istit tale praeceptum. Et propterea ejus peccatum non duxit originem ex aliquo errore formali, sed ex incon. aderatione voluntaria, & desectuosa ad praecepiti m. At confirmationem respondetur cum Div. Thom. I. pari. quaest. 9 arr. q. ad i. his verbis IIu sed rismiaiiepis ... I sequuta tamen est pereatum i terna editionis.
Adde, quod lichi non praecesserit error aliquis sor. malis , qui regularet primam malitiam peccati, quae
fuit superbiae; nullum tamen inconveniens en concedere,
uos praecessit idem peccatum quoad alias malitias D. eriores I nam sicut in eodem instanti reali bene po Euerunt existere tres deformitates supra relatae , itaut malitia superbiae haberet aliquam prioritatem naturae respectu alia tnm, se illam potuit habere respectu erro. ris qui regularet alias.
Meundam raro urium, o alteritia questi euti resiliatio .
tot TNhitur secundo , Adamnm per suum pecca. I tum esse causam eiscientem peccati nos tiot; natis. Ita omnes Catholici. Et probat ut brevitertatione . nam peccatum originale debet habete aliquam
causam essicientem; sed non potest esse Deus, cui te. li innat causalitas peccati . nec ipsi parvuli eum illi nul
am peccatum propria voluntate commiserint.' nec alia,
quae non inerit caput. ergo fuit Adamus per suum me. catum actuale, quod vocamus originans . Nee obelicontra hoc , quod tale peccatum modo non existit Isod est retractatum, & remissum . Non, inquam, obest: Nam est tetractatum ut personale , non ut capitale, cum
per suum peccatum perdiderit dignitatem Capitis inordine ad retractionem, & remistionem plo oohis.162 Inquites tamen .' An Adamus suci primo peccato concurrat phylice, an solum moraliter ad pecca. tum nostrum eriginales Respondetur, non solstimem causam moralem, seu etiam physicam. Ita plures The logi, quos reserunt, & sequuntur NN. Salmant in iis tract. disp. i . dub. 3. & Gonet. disp. 7. art. 3. Et probatur ev dictis in toto hoc dubio. nam omnis esse ius physticus adhuc privativus petit eausam physicam: sed peccatum otiginale est quidam effinus physicus et si privativus .' ergo habet aliquam causam physice illud producentem, quae alia non potest esse, iuxta proxime dicta, nisi inccatum actuale Adami. Ad te. Nam causa moralis non praebet ex se sufficientem innullum, ut esse. eius physicus a parte rei producatur , sed movet alienam voluntatem, ut illum physice prouucat ; set peccatum Adae hoc modo noti concurrit ad nostrum se catum; quia non potuit movere diuinam voluntatem au illus e sciendum, nεe alia υoluntas potest eκcogiutari, quam moveat . ergo peccatum Alae non est pro prie causa motalis quae en idem, ae causa demerit
tia ) nostri peccati originalis. 6; Sed obiicies cum solo; i. a. disp. 3 s. num. 8. uia
tantum concedit influxum moralem, & determinate negat in luxum physieum in nostrum peccatum originale: dii pecca in Adae, si esset eausa physica nostri peccati Otiginalis, is habeset ex natura sua et seu hoc est falsim rergo non est eausa physica, seu tantum moralis. Maior patet: quia is non habet ex vi pacti; cum eodem modo Ie habeat peceatum Adae supposito pacto, ac non suinposito. Mitior vero mohatur: Tum quia actus, quo Adamus peccavit; suit immanens ergo nequit ex natura sua habere vim ad causandum physce nostrum peccatum Ctiginale . Tum etiam: Nam peccatum Adae physicἡ loquendo eodem modo se habet ut capitale, & ut perso. Date; sed ut personale non habebat vim ad causandum phylicὸ peccatum in alios . ergo uec ut capitale. Ttim
denque.' Adamus, quamvis multoties peccaret ut G. put, non causaret physich in nobis habitum vitiosum. ι rgo nec per primum actum potuit causat e ph sic8 id, in quo consistit peccatum originale, Patet consequentia; nam unus actus non est magis potens ad causaucium peccatum habituale, quam actus saepius te petiit ad habu
Obiicies secundo cum Godo' num. tr. Nam peccatum Adami nune non e 2 istit in se physice ; alias nec ea istit in seminer ergo nequit phylicὸ insuete in nostrum peccatum originale . Patet consequentia: nam alcausalitatem physicam requititur omnino , quod existat
physce causa vel in se, uel in alio , quando produci tute metus, & supposito quod non existat in se formas iter, non apparet aliud, in quo persistat, nis semen. Maloe etiam est cella. Et minor mobatur: nam in semine nihil physice produxit , in quo physich possit permanete : vel
Has obiectiones proposuimus, ut occasione illatum explicemus modum, quo peccatum originale procincitur physich a p ceato A clami. Quem modum Neviter , & perspicue declaravit D. Thom. in hae i. a. quaest 83.
aliisque in locis. Ex cujus recta intelligentia clare Coa.liabit inutivus physi eus, Ac solutio praedictarum Objectionum .
Ad primam enim te spondetur, concedendo sequeialam maioris; & negando minorem . Et ad eius primam probationem, dicendum est, quod actus ille, quo Ad mus primo peccavit, erat formaliter immanens, & vir. tu aliter transiens, quatenus abstulit ab eo non solum junitiam Originalem receptam in anima , sed etiam a semine sussicientem vigorem ad propagationem justitiae otiuinalis in posteros, qui originem ducebat ab ipsa H. stitia. Unde scut in semine manet physice virtualiter virtus graerativa ad generationem prosis, ita in priva. tione praedicti vigoris manet physch virtualiter pecca. tum ac uale Adae concurrens ut causi principalis physi. c a ad traducendam in nobis physe/ ptisationem tulli. tiae origiualis in qua consistit peccatum originale me. dia privatione priuicii vigoris restitinii in semine, & se habinte per modum virtutis instrumentariae. Quem in.
fluxum physicum peccati Adae in privationem jultitiae
70쪽
Dub. V. In quo essentia pereat, o Polla consi is p 5
Migiualis prout in nobis, τε lit, nolit, concedit Godoyarguens contra Curielem disp. 36. num. 6 . dc illustratri Thom. quaest. q. de Mad. , art. i. ad s. his verbis 1 Ex peccaso Dinia Iementis destituta est caro evus illa Disture, ne ex ea pa et decidi semen, per quod ον ematis Itigratia in alios ινρmgaretur. Esse in semetue defeerm 5.bus Ortalis est de .ctis merassis coracisti viso ex foe et rum est ibi mittis ad samitim imperfecti vim, scis est ibi vistus ad productionem hia.
Pro cuius maiori luce duo ante oculos haberda sunt. Primum est, quoes Adamo data fuit justitia oli tilis non iantum pro se , sed etiam pio posteris, ita ut, ii non peccaret, illa simul cum natura, de Diripsum genera tionis actum in posteros propagaretur, residente in se. mine virtute instruinentalia physica causativa illius. Un. de semen esset instrumentum non solum Dei, sed etiam Adami ad ejus propaetationem. Cum hoc tamen discrimine, quas respectu Dei esset instrumetitum physicum, seu Raami esset praeei se morater quia solus D ut potest esse caula principalis physica gratiae: sed quia Deus non ili clependent et a voluntate Adami observante pactum tribueret semini praedictum vigorem , propterea esset instrumentum motale Adami. Secundum eli, quod prodictus vigor in semine di manabat a ius ilia originali, eo proporticinali modo quci
dotes corporis gloriosa climanant ab anima gloriosa. Unde qui potens est ex natura sua causare privationem iustitiae oliginalis, etiam potest eodem modo causarepti sationem pr fati vigoris e ideoque Adamus, qui phν
lice causavit privationem iustiti et originalis, etiam ea u.
cavit ph; sic e privationem vigoris . Nec contra hoc obest, quod Adamus non causabit physich vi orem . Nam Julius per actum meritorium non causat physichaugmentum gratiet, & tamen per peccatum causat phy.sce eius privationem . Hinc que potest colliqi , quod Adamus possit causate , de desiacto causet physice privationem praefati vigoris, non tantu ra pro se , sed etiam pro pos eris , supposito tamen pacto, Ae non nisi se hallo. Nam cum in semine proprio resideret virtus in flumentaria Dei traductiva iustitie otietinalis in poste ros , que simul erat virtus instrumeniaria moralis Adimide penuenter a pacto, planum est, quod si ph; lich po
test causare privationem vigoris absolute in suci semine, etiam potest illam causare in posteris: nam valde cori. naturale est, quod semen, modo quo residet in capite,
resideat in possetis. Ee quibus omni bos liquido con. itat , quos peccatum Auae manet virtualiter phx siehin privatio e physica vigoris reiiciente in semine poste rorum , de ratione illius concurrentis instrum ni alii e physice in privaticinem justitiae originalis causat illam prine paliter phylice . Ex his etiam constat ad secun
dam pecitat iciuem. Ad tertiam te spondetur, c ocella antecedenti; ne gando consequentiam. Cuius discrimini tatio jam tacta est supra num trus. nam aliud est, quoa Alamus per suum peccatum actitate non posset causire in post εtis
aliquem terminum positivum physicum, in quo co si sat peccat Am habit te originale, vel qui sit habiti, .itiosust aliud vero est, quo 1 non posset causate phylichin illis terminum privativum. Primum ut certum in pugnavimus L s. per totum contra Ge g. Mattine et sed negamus secundum : nam eo ipso, quod ut caput gene.
tis humani possit physic/ causare privationem vigoris in semine in rici. de inde ira semine posterorum , etiam potest causare Mysice in i Ilis Itivationem iustitiae oti ginalis , quae medici vigore relidente in semine causare rus physice in illis. EE quibus patet solutio ad secun
De subiecto peccati otiinalis nihil agimus : quia satis
constat ex dictis, quia recipitur immediate in anima quoad eius effectum primatium. videantur tamen D Thomas in prae sq. St
H primaria , formalis disserentia
peccati venialis a mortali, qualis
CInnita emolia peccati originalis, enucleare intendimus distinctionem peccati venialis a mortali, de qua agit D Τhom. in praes quaest. 88. art. I. & 2. Et ad ely
mologiam utriusque yeccati declarandam, nota , minatidici, quia inclua:t privationem gratiae , quae est vita supernaturalis animae, atque ideo privatio illius est istiti, mors e veritae vero per oppostum appellati, quia non ex cludit ab anima gratiam, quae est principium remissionis, & vetita . Quod pol il esse in triplici disserentia: aliud enim est veniale ex genere, Et objecto, quia versat ut circa Ohi ctum secvnuum se leve, ut verbum otio sum: aliud est veniale ex parvitate materiae, ut surtum rei parvae: aliud tandem veniale ex desectu plenae deli-h rationis, quamvis versetur circa materiam secundum se gravem, ut motus luxuriae. Supponimus contra nonnullo haereticos, non omnia peccata ab hominibus commissa esse mortalia, sicut ne . que omnia esse venialia, ni aperte potest colligi ex ptu
rabas testimoniis sacrae paginae ; & ita uocet Concit. Titu. ses. o. cap. I i. & can. a . Et scilicEt ostendi potest ex duplici paritate, infirmitatis cocporalis, At offensae apua
homines nam intεr infirmitates corparis, quaedam sunt graves . quae vitam ausi runt: & quedam leves , quae ran.
tum est cium licin inducunt, licet ad illum disponant. Item offense apud homines, quaedam sunt graves , quae susticiu ut ad tollendam amicitia mi& quaedam leves, quae nonnihil istunt, etsi non satis sint ad tollendam a mi citiam : ergo idem dicendum est de offensis in ordine
Quos adeo verum est , ut omnes Catholic; teneant contra Gbrsonem , Rosensem & Almaiα distinctionem hanc esse ex natura sua, de non solum ex Dei miseri cordia seu in evplieanua primi, de essentiali differentia uti iusiue peccati est totalis apud Authotes. Pro cuius
lure oportet primo enucleare omnia uiscrimina , quae versant ir inter unum, fle aliud peccatum ut se expeditius a. c damus postea ad eius mimariam differentiam
I. I. Capita, quisvis peceatum veniale d mortuli dicti iactis.
M I iponendum est primo eum communi sensuo Theologorum, peccatum mortale distingui a ueniali mi hoc , et tot mortale opponitur gratiae , deestiritati, illasque uestruit; υeniale νε ro solum fervorichiritatis sine u structione illius . Ita D Thom quos 7
ligitur ex et Imologia utriusque peccati : nam , ut su- pia diximus , p ccatum sertati dicitur tale , seu morsa time, quia o struit gratiam, quet est vita illius in ordine supernaturali.& oti oppositam rationem venialedicit tir tale.
Supponendum est secundo; peccatum moetale deor. di lare voluntatem usque ad perversionem ordinis in ut timum finem , secu uero veniale Ita etiam communi t r Theologi. Et e stat ex sipposit. prec. nam sola cha ritas est. q, et ordinat voluntatem ad Deum ultimum fiu'm: ereo si peccatum mortale destruit charitat in , sciis veniale, planum est , moetale deordinare uolun ratem usque ad perversionem ordinis in ultimum finem,
de me hoe distingui a veniali , quod talem peruersio.
supponendum est tertio, peceatum mortale distingui a veniali me hoc, quot mortale est deordinatio ab ultimo fine, At veniale ab iis tantum quae sunt ad finem. Unde illi actus, qui tendoni contra finem, sunt morta lia . qui uero tendunt eootta media, sunt venialia Hoc autem discrimen male anuit scotus ina uis . ai. quaest x eo quod potest quis peccare mortaliter contra media, Di si violet castitatem, de iustitiam quet sunt media a Iultimum finem econtra potest peccare venialiter comtra tibimum finem, ut constat in odici semiplenhdelthe.
lato a iste scrop ilus oritur est sinistra intellinentias, pradicti discrimitii : nam legitimε intelligentia illi ius
stat ita eo; quod peccatum illud, quod ae ordinat umluntatem usque ad perversionem Oeditiis in ultimum finem , est peccatum mortale, de dicitur Mordinatio alvitimo me peccatum vero, quod non pertingit ad deor. clinatio em voluntatis eum Ostructione praelicti ordinis,