장음표시 사용
101쪽
monstrasset cur non simpliciter scripsisti, ea in Eucharistia reipsa praesentia esset & nihil de transsubstantiatione, de qua postea , tibi dixissem. Egone itaque vim argumenti tui non intellexerim: qui conclusionem tuam αrationem tuam ex preisi tQuin tu neque meam responsionem, neque tuam rationem i ntellexisti. De Eucharistia locutus sum : quia
μεlου Aog dc μυουσόας memini:& libenter concedo: verbaop. s. Domini apud Ioannem, quibus de carnis tuae manduca tione praecipit ad Eucharistili attinere ita tamen: at mam ducatio illa etiam extra Eucharistiam locum habeat. Aliud ergo nunc argumentum construis. Christi inquis, cirra ita vere se rea teris Eucharistiae moliris editur, sicci manna a Patribus edebatur: ergo vereor realiter issens
in Eucharastia continetur. concedo lorum, carnem Chri
sti in Eucharistia vere praesentem csse: sed nego, eam stabspecie contineri: quod concludere 1 cile videris: & ex an in Iob. t I tecedente non efficitur. Scripsi dein, te Augustini auaas t*ritate abusum esse. is enim cum Apostolo priscos illos δ ο ρ ρ Patres nobis, eorum Sacramenta nostris, ad rem signi icatam quod attinet, aequiperat: aperteque docet: coside plane, solis externis elementis exceptri,insiui S Sacramentis habuisse, quod in nostris hodie nos habemus. hoc enim est omnia illis, praeter externum clementum,nobiscum communia fuisse. quid tu, Gregori3 concedis nescius quid concedas: idcirco quod altera manu porrigis, id altera mox aufers. Eucharistiam enim signum Christi esse dicis,quod eu in praesentem contineat. quasi vero Veterum Sacramenta cum praesentem non habuerint, si omnia illis, praeter externum clementum , nobiscum . communia fuere. Sed bene. Eucharistia nostra Chri- , . stam praesentem continet: illi tum Baptismum nostrum, tum Eucharistiam nostram, habu ut : ergo & Christum
102쪽
praesentena. Sicut enim transitus per mare baptismo nostro proportione respondit: ita manna & petra illa solitudinis Eucharistiae seu Coenae Domini. Sed bellam tuam demonstrationem audiamus; quanos ipsam veritatem , cum Patres illi nudam duntaxat figuram habuerint, habere demonstras. Haec autem inquis omnia in plura contingebant istas : ergo sici licet veterum Sacramenta nudae figurae fuerunt significataeque rei verbia tem non habaerunt. O miserrimam structuram, quae huiusmodi fulcris eget. de generibus illis poenarum serismo est,qa inflicta Israelitis Apostolus scribit: ut typin bis essent, atque eorum exemplo edocti ab huiusmodi flagitiis abstineremus: ut liquet ex toto illo capite. Sed
inquis, nas, quem frangimu, nonne comminicatio corporis
Christini' & petra Cucillus erat. non potestis inquis mensae Domini participe era, semensae Demoniorum. nec illi poterant. quid vero dente soris prematur, quid intus in comde manducetur, dictam est: ac manna quidem umbram satile: Christum autem, tu in Eucharistia . tum extra eam, veritatem & rem ipsam esse,nullam apud nos dubium. virgis mentum III
TErtium Gregorii argumentum , quod itidem non ad demonstrandum, sed ad simpliciorum luntaxat oculos praestinguendos, ab eo propositum fuit, hisce retuli : Sermo Christi hoc corpus meum plani Isinus fuit.& id proprie significa iit quod verba sonant: transsu
stantiatio igitur cit. respondi consecutionem vanissimam esse: qua in meam responsionern iterum, pro suo candore & fide, reticet ist regorius. retorsi dein argumentum istius in μήουπαι & GEM M. quod neutra ρψον, verborumque retineat proprietatem.
103쪽
Dst si bulum tribuit signo : Caluinus in verbis illis Clarisi laces T covi Metonymiam agnoscit: Docet igitur Caluinus,
Hic iste Dinam vero , Fortunare, verba illa omnia esse propria tam fideliter crederes, quam tiberaburdus. fidelissime, Gregori, credo, quod libera lissime dedi, & nunc iterum do. Vtinam tandem liberalitatem hanc intelligas. Si enim, inquis, Me hoc, quod in manibus Christi erat: est eis: cor' corpus gnificat: iiiiis corpus Christinuit EDd, quod mmanibus Chrsus, ea verba disens, tenuit, itemque i ud, quod nunc in manibus tenet legitimus mi er, sec. Qua vero consequentia , Gregori sequitur, ergo quod manibus Christ us tenebat, id corpus Christi fuit. eadem est Eucharistiae nostrae ratio. an autem ista verba Christus pronum clarit, dum manibus panem tenebat, de eo post viderimus. Subjicis, odsi id oprie corpuι Christi est: non in igitur panis sub antia sed in huius locum substantia corporis
Chr* ιbpanis accidentibus, quae videntur,admirabibur si
cedit. Si asinus, Gregori, volat, pennas habet. curant cedens tu i connexi non probast num proxime praecedentibus verbis, scopis illis dissolutis, satis id te demonstraste existimast ubi in illis vox proprie 3 De constantia mea,
Gregori, nolim, te valde sollicitum esse. constantissimus enim sum : quia certissimus: singula illius enunciati, hoc est corpus meam verba propria esse etsi in attributione,qua alterum alteri attribuitur, tropus sit: nec hanc ob ca sain ab ullo fiam reprehensus: qui id ante complures anno , in Ita goge mea Logica, pluribus sum persecutus. Sed & Caluino, & mihimer, me repugnare dicis, si singula verba propria esse concedam. qui hocὶ quia uterque figuram Sr tropum agnoscit. Sed parumper bellas tuas conclusiones despiciamus. ita ratiocinaris: Metonymia est, clim rei significatae vocabulum signo tribuitur: & id circo qui Metonymiam agno it, is rei significatae voca
104쪽
Dum, in illa Christi oratione no significare proprie Christi corpus, sed lignum corporis Christi: atque ita panem dici figurate corpus,eo quod est corporis Christi signum. nonne vero tandem aliquando stertere desines, Gregori sequitur tantum, ergo Caluinus in illis verbis rei stignificatae vocabulum signo tribuit, seu tribui docet, hoc est, de pane corpus dici, quod signum sit corporis: id quod fatemur. Quod vero doceat, corpus in illo Christi enunciato non proprie Christi corpus, sed signum duntaxat illius significare id tua ratione nequaquam efficitur. nomne vero vides. miserrime, contradicentia te effutire t ais, Caluino corpus in illa oratione non proprie Christi cotipus, sed signum duntaxat illius significare: & tamen exatemplo subiicis, Caluino panem figurate Christi corpus esse, quod signum sit corporis. nonne signum veritatis sumum est si panis signum corporis est: notae vcri corporis signum estZ n uni signi signum csti per corpus itaque Caluinus veri sic pro nobis traditum Christi corpus intellexit: citi nactonymiam in enunciato posuit: quae nihil plane singulorum vocabulorum officit proprietati. Cedo nunc Gregori .demonstrationem tuam,cur ego mihi contradicam. Fori unatus scribit, Panis Euchari pag.rtiatastice Christi corpus appellatur, quod sacramentum, signum, sigillum, figura, typus, antitypon. corporis sit: irem in tota attributione tropum agnoscit: ergo verbum eis, pro significat accipit: eoque sibi contradicit: cum si gula verba propria esse docet. Iterum vanissima tua cona1ccutio est: sicut tu vani Aimus es:qui vanitate vanioribus conclusionibus nobis illudis. quae enim qiaeso consecutionis ratio est, Fortunatus panem Eucharisti cum Christi corpus dici scribit, quod Sacramentum aut signum sit corporis: ergo verbum,s, pro significat accipit, vel co pus pro sῖ corporiorquet item istius, Fort unatus in tota
105쪽
attributione tropum agnoscit: ergo, est, pro significat accipit Z Contrarium esticitur, Gregori. Fortunatus in
Meminisse itaque debes, Gregori, quod supra te docuis aliam singulorum, perte, & seorsum, considcratorum vocabulorum rationem esse: alia m, ut unum de autem dicitur, siue coniunctorum. seorsum accepta , de disparatis loquor , singula propria sunt: coniuncta tropumessiciunt.qui hoc 3quia disparata contrariaque cum sint, coniungr. sibique vicissim attribui, non possunt: quin tropus ex illa coniunctione existat: qui tamen tro-qus in nullo vocabulo seorsum, sed in tota attributione& coniunctione, quae tropi causa est, consistit. sicut enim singuIavocabula, priusquam coniungerentur . propria erant: sic in attributione quoque propria singula manet, propriaque seorsum considerata,iunt: ersi in attribui lone tropus e st: quia aliud vocabula, aliud cora' oniunctio
est & attribario: sicut aliud materia, aliud orma tum syllogismi est, tum enunciationis. exemplum : fascessimi imperium Romanum. singula propria sunt: fasces, fasces sunt: verbum substantiuumsint sunt, non signi
cat: imperium Romanum verum Romanum Imperium, non commentitium. & tamen in enunciato seu attributione tropus est: quia fasces, proprie loquendo, Romanum imperium non sunt. quae huius tropi causa3 num vel singula vocabula, vel unum aliquod ex iisξnullum omninoe quid igituri coniuncti qua talia coniunguntur,quae coniungi sine tropo non possunt. Quemadmodum ergo non vocabula, sed coniunctio & attributio tropi causa est: ita quoque tropus non in uno vocabulo seorsum. sed
in coniunctione seu attributione consistit. Qubd si quis dicat. tropum in attributo consistere. imperiumque
106쪽
Romanum pro signo imperij accipi: is nihil dicit: quia,
attributo saluo relicto, tropum in copula statuere possum. Si alius dicat, tropum in copula consistere,verbumque sunt idem esse quod, significant: is itidem nihil dicit: quia talua copula, tropum in attributo collocare possim. Manet ergo: singula propria esse: germanumque huius enunciati sensum esse: fasces sunt Romanum imperium, figurate scilicet & metonymich. Eadem plane nostri, ceterorumque id generis enumciatorum ratio est. hoc hoc, quod in manus Christus sumpsit, vetus terrae fructus est: ι est, non significat: covu corpus traditum,non signum. in attributione tropus est, qua disparatum, verum Christi corpus, disparato, vero terrae fructui, attribuitur: quae vicissim attribui non pociunt. nisi per aliquam figuram. Senius igitur est, hoc in corpus illud traditum, id est,panis est corpus Christi traditum , figurate & sacramentaliter: quod si explices, recte dicis, panis significat verum & traditum Christi co pus: est Sacramentum,signum,sigillum,figura,typus,amritypon, Veri,traditique pro nobis corporis Christi. Liquet ex his, metonymiam in uno Vocabulo consistere: si extraenunciationem spectetur , veluti fastes pro imperio: sin exsigno&re significata enunciatum conficiatur, vs faces sunt imperium,eam in totam attributio- nem ita dis di: ut reuera in nullo vocabulo sit. Cauta exposita est. Liquet etiam, uter nostrum, egone , an crassus iste Dormitio, intelligat, quid vel pro sua lententia loquatur, vel contra aduersariam. Sed negat iste, in verbis illis est corpus, praedicatio. Utrinem esse disparatorum: idque se libro primo monstrasse dicit. Cedo demonstrationem. Christus de eo quod in f, manus sum sit, dixit hoc es vin meumΘc in non lacu bji. dum rationem illam propriam di peculiarem,qua id erat V.ρ j0. e. s. .. O ij p.ias.
107쪽
panis & vinum: sed secundum rationem substantiae, tum communem, tum etiam indiuiduam vagam, ut id stilicet continebatur illis sensilibus accidentibus panis &vini: hoc est, pronomine hoc substantia quidem praesens, contenta sub illis accidentibus, demonstrata est: sed quae indifferenter tum panis fuit: tum corpus Christi: panis initio enunciationis: corpus Christi in fine illius: ergo praedicatio identica est, non disparatorum. Falsiissimum est antecedens. Primo enim falsum est, talem substantiam quae indifferenter modo panis,modo verum, idque proprie & substantialiter, Ciuisti corpus fuerit,a Christo pronomine hoc demonstratam esse: dei de vanissimum vagum istud individuum. vagum enim individuum illud dici consueuit, quod dubium quidem est, & non satis definitum: singulare tamen,& verum imdiuiduum, non genus,aut aliquid commune. Quo igitur modo, quod generale, commune, immo communissimum est, individuum fuerit3 nec est quod mihi dicas, v gum individuum te vocare, quod ita singulare est, ut i men ad unicum aliquid non penitus sit determinatum: ADGD sed indifferenter aliud & aliud en possit,i c quasi per plu- 6 8 ra vagari. quaestio enim est, non quid tu voces: sed quid veritas dicat. ex qua enim quaeso veletheologia, vel Philosophia vel Logice,vagum istud individuum habesῖ falsum itidem est, siubstantiam illam, quae sub accidentibus continetur, in fine enunciationis ipsum mei Christi co pus, per admirabilem conuersionem, fieri: quia falsa &commentitia tota illa vestra conuersio. Fallium est, enunciatum illud verum eta, cuius subiectum aliud inbtio est, aliud in fine enunciationis. falsum denique, ut alia complura mittam, pronomine hoc absolute posito. communem substantiam demonstrari. Falsissiunum igitur antecedens est
108쪽
Sed & vana consecutio. Fateris enim, idque non sine contradictione, quippe qui contrarium protulisti, cum seripsisti: Christum de eo quidem, quod in manus accepit, d --, xisse hoc est corpus &c. non tamen de eo secundum rationem illum propriam speculiarem, qua id erat panis se vinum s.f fateris, inquam, pronomine Minitio enunciationis, pa- his substantiam demonstrari: eoque de Vero pane verum Christi corpus enunciari. Disparatorum itaque praediscatio est, initii saltem habita ratione, Vanaque consecutio. Maneat ergo firm um, in verbis illis hocin corpus se, praedicationem esse disparatorum.
inartum istius argumentum ita retaei: Et tres quangelistae, & longe post Apostolus, illam Christi sententiam, seu illa verba hoc in corpus simpliciter absque ulla tropi significatione commemorant: propriε igitur intelligenda sunt. Hic isto, quasdam a me circumstantias praeteritas, queritur. quanam vero illae circumstantiae sunt, Gregori 3 nonne huc omnia redeunti
quod verba Christi plana, quod propria, quod propriet sint intelligenda 3 quod corpus & sanguis Christi prae sentia sint in hoc Sacramento quid amplius requiris, cum caput rei tibi concedam 3 cur quod praeteritum est non indicas ὶ sed ita sc tueri Blent qui armis simi destituti. Respondi duobus modis : aItero , non esse consequens, ut tropo vacet quod sine tropi indicatione pro . scrtur: altem,totum argumentum concedi: quod sing
Ia illius enunciati verba propria sint. Quid iste Z Vt alia quid dicat, priori resposioni impudentia, posteriori inχLtiam, opponit. Sic enim ad priorem, inquit ratio est
109쪽
aborum Christi ermonum, quando fere in parabol ι loquebatur, cur modifuit Ege, ego sum ostium, via &c. aba veseruoremonas, quem habuit oprie addisi pulos, cuisum quem dum internum instituens. vi fuit Age, hoc est corpus meum: quiproinde anino proprius essedebuit num vero planum cum & proprium esse negaui t concedo quoque, diuerusam diuersorum sermonum esse rationem. Sed quid tu ad meam responsionem 3 Sermo iste ego sum via, visu, ostium sine tropi indicatione abEuangelista commem ratur, & nihilosecius figuratus cst : non ergo sequitur, sermo iste hoc eis corpus sine tropi indicatione commem
ratur: ergo figuratus non est. Adal teram, cuius tamen primum vocabulum fra dulenter omisit, dicit, non posse in tota attributione tropum esse, sit singula orationis verba propria sint. disce it que, Gregori, aliud materiam, aliud formam, tum lyllogismi, tum cnunciationis esse: & sicut aliud relatio, aliud relatum, aliud subiectio, aliud subiectus, est: sic aliud attributionem,aliud attributum,&id cui attribuitur, esse. haec, si potes, distingue: & intelliges, recte& si ne omni contradictione, in attributione tropum poni: etsi singula enunciati vocabula propria statuantur. Miraris deinde , quod scripsi, corpus & sanguinem Christi vere praesentia esse in tremendo illo Coenae mysterio. inuomodo inquis et erepraesenti mi istic tremendo
non IZ num vero, cum praesentia esse dico corpus & sanguinem Christi, ea ibi esse nego Sed vis ita ratiocinari: Quod a Coena tantum abest, quantum caelum a terra. dissitum est, id in coena non est: Corpus dc sanguis Christi, siue substantia corporis oc sanguinis Christi, a coena tantum abest, quantum caelum 1 terra dissitum est: ergo non est in coena. Sophisma est,cum quod in parte dicitur:
110쪽
ut smpliciter dictum accipitur. Corpus enim Christi,
qua ad substantiam, Ganguinis eadem ratio in a coena tantum abest, quantum canum a terra, non simpliciter& absolute: sed καGeti: non qua traditum pro nobis corpus est: sed qua absolute corpus came di sanguine praeditum corpus,est.
Quare scire Capemaitae debent, corpus Christi non
absolute, qua corpus est, trina dimensione, carne, sanguine, ossibus, constans, in coena legatum esse: sed qua corpus est traditum in mortem. dicente Domino hoc eu Luceriis, meum corpus, quod o vias traddetur quibus verbis non solum doccre voluit, quid diicipulis suis legarit: sed etia, quatenus illud legarit: verum scilicet corpus at non quin
uis modo: sed quatenus traditum est pro Mundi vita. Quod cum ita sit: cumque verum Christi corpus, qua traditum est, mm I iit: idcirco fidei, quae hvpostasis est
corum quae sperantur, longeque dissita sunt non minus vere praesens est, ab eaque non minus vere percipitur in Eucharistia, quam si ore corporis, sub elementis latitans, perciperetur. Verum itaque Christi corpus, qua ad substantiam, non qua ad effectum duntaxat&gratiam, vere praescns est in Eucharistia,& a fide manducantibus vere
percipitur: quia illud Christi corpus , illa corporis s: b
stantia, quae in mortem est tradita, qua tradita est, adest,& 1 mente fideli,cinus cibus est,uere manducatur. Vides, Gregori, nos neque mentiri: neque pugnantia scribere, cum idem Christi corpus caelo nunc contineri, usque ad tempora restitutionis omnium, cum Scriptura doce
mus: & nihilosecius in Eucharistia vere & qua ad substa tiam praesens esse statuimus: quia alia ratione in cauo est: alia in coena: ibi.qua corpus est carne & sanguine praediatum, gloriosum tamen: hic, qua in mortem traditum corpus est, eoque inglorium.