장음표시 사용
251쪽
, , res . iuxta proprias conscientias ambulantes, dicentes: ubi est promissio , aut , , adventus eius, , Z Ne itaque ab iisdem se seduci patiantur, eos . ad quos scribit, ita moneta b Unum vero hoc non lateat vos, charissimi , quia u- , nus dies apud Dominum sicut mille anni, dc mille anni sicut unus dies. Nonis tardat Dominus promissionem suam , sicut quidam existimant, ted patienter ,, agit propter Vos nolens aliquos perire, sed omnes ad paenitentiam reverti A. An vero ita eos praemonere non poterat , licet excidium JemElymitanum non-dum contigisset I'rofecto quam multa sunt, quae Apostoli spiritu prophetico praevidentes nobis significariant, licet eorum multa nondum evenissent, quae praecedere debebant Θ Quid λ anne spiritus Prophetarum eventui rerum ita alliga. tus ibit , ut nisi ea praecessissent, quae praecedere debebant, futura praed lcere
non possent λ Tandem nonne etiam ipse Christus de ultimo iudieii die multa praedixit, quamvis Ieroldlynia nondum excisa esset Grotii ergo coniectura inanis eli . nulliusque momenti
COROLLARIUM.' terius epistola Sancti Petri auctoritate Dicina, atque canonica semet perspecta , ad evincendum epistolam ad Hebraeos O Sancti Paui, 'Divinam esse , ex ea novum argumentum deduci potest. Nam Sanctus Petrus in sua II. epistola cap. 3. v. t . & se . ita habet r,, Propter quod , charissimi, haec expectantes , satagite immaeulati, S invi ,, lati inveniri in pace. Et Domini nostri longanimitatem salutem arbitremi- ,, ni, sicut & charissimus frater noster Paulus iecundum datam sibi sapientiamia seripsit vobis: sicut & in omnibus epistolis loquens eis de his . Sanctum
vero Petrum non resipexiise ad hAc Verba, quae leguntur umanorum 2. v. q. Au divitias bonitatis, O patientia, longanimitatis contemnis p sed ad ea, quae habentur Hebraeorum Io. V. 3 3 . S 36., inde primo constat, quia Samctus Paulus a. vinatiorum loquitur Iudaeis Incredulis , in epistola autem ad Hebraeos iis, qui credebant , ad quos etiam Sanctus Petrias hanc tuam epill Iam misit. Verba deinde Sancti Pauli δ' manorum a. eo tendunt, ut redarguantur ii, qui abutuntur Divina misericordia . quo liberius peccent i ad Hebrus autem cap. io . hortatur Christianos , ne amittant confidentiam , quae magnam remunerationem habet. Simili ratione citam S. Petrus veros Christianos monet, ut cum patientia diem Domini expectent.
Illud quoque in dubium revocari a nemine potest, Sanctum Petrum hane alteram epistolam dedisse ad eosdem , ad quos etiam priorem dederat ; hoc est ad Electos advenas dispersionis Ponti, Galatia, Cappadociae . Asia. Mibiviae , quum dieat in altera epistola: Hanc ecce vobis, chari i, secundam scribo epistolam . Nomine autem advenarum dispersiovis Iudaei dispersi per orbem intelliguntur i nam Gentiles in his locis, quae Eommemorat Sanctus Petrus, non
erant advenae; unde & cap. a. epistolae prioris V. I a. eos ita monet; coim: sationem .estram inter Gentes habentes Mncm i ersto quum & Sanctus Paulus
se ad eos scripsisse dicat, non aliam, quam epistolam ad Hebraeas Sanctus Petrus Q Laud, cap. v. s. dc se .
252쪽
trus significare potuit a . inium vero de hae longanimitate , ad quam Sanctus Petrus in sua secunda epistola ad Hebraeos laudato capite; etiam II. O-Υ3ur. 6. V. 6. , ad Galatas S. v. 22., ad colostenses I. V. II. , Π. ad Tima. s.
V. IO. , sermonem habeat; ideo S. Petrus illud quoque superaddidit i Sicut tu omnibus epistolis loquens eis de his. PROPostTIO III. Secunda, de tertia epistola, quae Sancto Ioanni tribuum tur , illius revera , atque Divinae sunt. Prob. prop. Has ergo duas epiliolas ella eiuslem auctoris, ac priorem Ihoc est Sancti Ioannis , immo tum easdem , tum Evangelium , quod inscritur secundum Ioannem , eidem auctori tribui debere, inde primo evincitur , quia non solum eaedem phrates , idemque dicendi modus in omnibus hisce epistolis , de in Evangelio occurrit, sed etiam phrasium conlians uniformitas d Irubenditur. Tanta enim. tamque multa, atque praeclara sunt, quae Sanctusoannes tum in Evangelio, tum in suis tribus epiliolis de charitate erga D um , dc proximum iisdem pene verbis disserit, ut praeco charitatis a Deo pec liariter institutus esse videatur . Primo ergo expendamus, quae sit in epiliolis uniformitas Verborum , atque sententiarum, deinde eadem de re etiam quoad epistolas , oc Evangelium inquiremusr paucis tamen utrumque praestare conabimur, quia res per se eli manifesta. Σyi autem , inquit Sanctus Joannes epiit. I. cap. a. V. 3. , servat verbum ejus, vere in hoe charitas Dei perfecta est; epistola autem II. V. 6. Et baec est charitas, ut ambulemus secundum mandata ηus . Ita Episto. la I. cap. a. v. 7. Charismi, inquit, nou mandatum novum scribo vobis. sed mandatum Cetus, quod habuistis ab initio ; Sc epistola II. s. Mn tamquam mandatum novum scribens tibi, sed quod habuimus a de v. 6. Hoc est enim mam datum, ut quemadmotam audistis ab initio. in eo ambuletis. Similiter epilio la l. cap. s. v. ro. I i credit in sillum Dei, inquit, habet testimonium Dei in Ροῦ epiliola autem Il. v.f. Omnis, qui recedit, O non permanet tu doctrina ctrini, Deum non babet. T.indem epiliola I. cap. I. V. 6. , inquit, qnitu eo manet. non peccatr omnis, qui peccat, non vidit eum , nec cognovit eum: epiliola vero HI. v. I I. bene facit, ex Deo est; qgi male facit,
in epistola autem I. multa eorum, quae leguntur in Evangelio , iisdemia,
Pede Verbis exprella esse, unicuique ovillare poterit, si V. 3. cap. I. epist. I. Cum v. II. cap. 8. Evangelii, v. 8. cap. 2. epist. I. cum V. 3 q. cap. I I. Evangelii, V. 8. cap. 3. epi sit. l. cum v. ἡ . cap. 8. Evangelii, V. 16. cap. I. epi sitola I. Cum v. II. cap. I S. Evangelii, aliosque sane multos huius epistolae versiculos
cum aliis versiculis Evangelii Ioanni comparaverit. Ex quibus omnibus , illud consequitur, ut quoniam verba, phrases, dc dicendi modus, quae in secunda, ct tertia epistola adhibentur , cum primae epistolae verbis, sententiis , atque dicendi modo, quantum illarum brevitas serre potesit, mirifice conveniunt, tum
a Consulatur Calmetius in. cap. 3. II. epistolae S. Petri, qui praeter alia quae a fibri,
ut evincat S. petrum re exisse ad epistolam S. Pauli ad Hebraeos, hoe idem inde quoque demonstrat, quia multis de tehu ,de quibus S. Petrus in hae epistola sermonem habet, habet quoque S. Paulus in epistola ad Hebraeos. Etia in Cornelius a Lapide in laudatum caput praelata epitalae liun rMIoue, tym auctoritate eamdem sentensam tuetur. SPahemius vera in Miselianti ad Saeram Aetliquitatεm lib. aca p, a. ex laudato testi inonio Apolioli Petri solide evincit epistola in ad Hebraeos Aposto io Paulo tribui debere, unaque simul ea a omnia sibi opponit , ob quae putare quispiam ωrtasse posset, S. Petrum non respex ille ad epistolam S. Pauli ad Hebraeos, eaque nul-
253쪽
Evangelii. tum omnium trium epistola a di Sanctum Ioannem auctorem, &eamdem Divinam auctoritatem eise. Qitu in vero hae duae epiliolae posteriores ad Electam . & Gaium in Asia existentes directae fuerint , ideo in Asia primum uti Canonicae habitae fuere . Sanctus Irenaeus secundam bis laudavit; hoc est lib. I. Contra ea. Is., num. 3. , S lib. 3. cap. I 6. num. 8. Traditio Divinae auctoritatis harum epistolarum ab Asia in AEgyptum cito transmeavit: nam Ecclesiastica Hist. lib 6. cap. I . Eusebius refert, Clementem Alexandrinum eas quoque epitiolas C tbesiera, de quibus a nonnullis ambigebatur , admisiise . Et re quidem vera idem Sanctus Pater Paedagogi lib. a. cap. 7. laudat tellimonium t II. Ioararnis v. I . S. Clementem Alexander . ct Athanasius seculo sequuti fuere: ille namque apud Socratem Hs. Eccles lib. I. cap. 3. in epistola , quam
scribit ad Fratres , qui siunt ubique gentium . secundam epistolam Ioannis uti Divinam, atque Canonicam laudat , ipsique Joanni tribuit: S. Athanasius a tem in uno Sacra Scriptura ita habeti Voli viro thoe est Testamenti determinast, o Canonici sunt isti. Alios priores suo ordine recenset . ad Joannem autem deveniens ait: Dannis tres ; sepiliolae in prima quidem initium est: Qsod erat a initio deciserandae vero initium: Senior Electae Dominae Ste. Tertiis exordium t Senior Gaio dilecto Sc., , De Adoratione in Spiritu, O V ritate lib. 8. laudat S. Cyrillus secundum epiliolam Joannis, eamque A il
li Domini esse dicit. Etiam in Africa primis Ecclesiae seculis hae epistolae Divinam auctoritatem habuerunt , ut constat ex Tertulliano in lib. De Praeseriptionibra cap. I a. Si , & in libro .inversus Haereticos cap. 33. inquit At in epistola ; hoc eit Joannes , cuius mentionem supra fecit, eos maxime Antichristos vocat, qui christum negarent in earne .enisse , uti legitur II. nis v. 7. Quin etiam ab Ecclesia derosolymitana has epistolas uti Divinas receptas ruisse telli moelio Santi Cyrilli Jeros Olymitani careebesi Illuminatorumanu. 36. compertum habemus. Idem apud Syros contigisse S. Ephrem tom. I. in Paraeneticis Paraenesi q7., & apud Cyprios S. Epiphantiis Haeresi a 6. nu. as. fidem faciunt. De Phrygia autem, di Asia Patres Concilii Laodiceni idem tellantur. Tandem quoad Italiam habemus teitimonium Luciferi Episcopi Calaritani , qui in lib. De non conveniendo cre . secundam epistolam , di quidem sub nomine Ioannis, laudavita atque S. Ambrosii, qui in Comment. in Vat. 36. num. 6O. σ Ioannes ρnex , ait, coepit scribere Evangelium , vel episto ιar, qui quam resigeret Apostolum se scribere, Seniorem scripsis . od autem aliqui has duas epistolas tribuant alteri cuidam Ioan
ni , Presbytero vulgo nuncupato, curandum non est, quia sine ulla ratione is hoc faciunt , di fallo a voce πρισβυσιροι in illam opinionem abducti sunt. Harum enim epiliolarum inscriptio talis est, ut privato cuidam , etiam Epi scopo convenire non possit . Porro Ioannes Presbyter dictus filiiset: Ιωαν
Iωάννου s . At or Πρεσβυτερος solitarie sit aptus quid praecellentius significat , quod nostro Apostola maxime Gnvenit . qui erat plusquam n nagenarius, & omnibus Asiaticae Ecclesiae provinciis praesidebat . Alterurnis quidem Joannem , Prest uterum vocatum , Ephesinae Ecclesiae Episcopum ab Ap siolo ordinatum fui ila Constitution. Apostolit. Auctor lib. 7. cap. qt . tradit ;verum omnibus Ecclesiis Asiaticis ille non praefuit, & hac de caussa in cas
254쪽
habere non potuit omnem illam auctoritatem , qua Sanctus Ioannes epist. III. v. Io. se usurum minatur. Papias autem apud Eusebium Hist. Eules lib. 3. cap. 39. duos quidem Joannes eodem tempore vixit te tradit ; verum ab altero, quam ab Apollolo, has epit talas scriptas fuisse non assirmat. Neque ei i. cur quispiam opponat testimonium S. Hieronymi in cutaloga Eccisi iicorum Scriptorum in 'oanne dicentis has duas epistolas Joanni presbytero adiudicandas esse i nam hoc loci Sanctus Doctor resert opinionum aliorum; unde ii Ac iuperaddit , . Super qua re quum per ordinem ad Papiam eius audit is rem ventum merit, disseremus ., . Ita autem in Papia habet et is Hoc autem diari XimVS p pter stiperiorem opinionem , quam a plerisque retulimus traditam . ,, duas polleriores epit as Joannis , non Apolloli esse , sed Presbyteri, ,. Ipse autem horum opinionem sequutus non fuit . utpote quae , uti iam vidimus , falsis fundamento innitebatuer nam in epitrita 83. . ia Evagrium tam secundam , quam tertiam cpitiolam S. Joanni tribuit, de in Commen. in cap. I. epistolae . iaritum V. 8. ec s. is De quibus puto , inquit, & Joannem ad Gaium scribere i ca arissime et fideliter facis, quo mque operaris in fratres is . aicumque ergo tandem ii plirique fuerint, qui duas epis talas posteriores
Joannis non esse putarunt, & auctoritatem eorum Sanctus Hieronymus sequutus non fuit , di nihili faciendam esse colligitur ex iis , quae supra disseruimus rnam ab antiquissimis temporibus hae duae quoque epitritae apud multas easque forentissimas Ecelesias , uti Joannis, atque Canonicae , habitae fuerunt. Ex hisce vero omnibus facile refelluntur , quae Grotius initio Adnotationum in a. epist. Joannis opponit ; hoc ei l. has duas epitritas Joanni tribui non debere, tum quia simul extitere duo Joannes, unus Apollatus , alter Presbyter, atque discipulus illius . tum quia Auctor harum epollatarum se non ν cat Apollatum, de apud plures gentes haec epillo lae receptae non fuere . Qi odvero addit probabile non sui se , extitisse aliquem , qui Apostolo resilieret , sicuti revera Diotrephes fecit , nullius momenti elli non solum enim ceteris A. polistis. sed etiam ipsi Chri ita multi fuerunt, qui aperte contradicerunt. ae autem ultimo ex Clementinis opponit , etiam fi vera essent , nihil tamen illi
PROPOsITio. IV. Epistola , que Judae Apostolo tribuitur , illius revera ,
Prob. prop. Auctor huius Epiliolae , uti ex inscriptione eius manifestam habemus , eli Judas Apolloli Jacobi frater , sive Thaddaeus Apollatus Alphaei filius r quem enim Matth.eus, atque Marcus Thaddaeum vocant, is a Sancto Linea tum in Evangelio. tum in Actis Apollatorum Iudas Jacobi dicitur . Sua e go pia desideria Apollolo digna postqitam S. Judas exposuit , monet eos , ad quos illam dedit, ad hanc se epiliolam scribendam compullum suilla ex debi. ta sellicitudine sui Apostolici muneri si charassim; , inquit v. 3. , omnem solliaritudinem faciens scribendi vobis de communi vestra salute, Meesse tabui scribere vobis. Poliquam vero eos monuit de multis, pro sui ossicii ratione etiam
255쪽
ius epistolae apud antiquissimos Christianoram dubitari nequit.
Hanc autem epistolam uti Canonicam , de Divinam a multis reiectam es.se, licet Eusebius Ecclesiast. Hist. lib. a. ca. 23. tradat; tamen lib. 2. ca. II. haee habet: Ex iis vero. qtiae in dubium revocamur, a multis tamen eommem
rari Oidemus, est epistola . qua dicitur Iacobi, O visae . Eam ergo uti Can nicam laudavit. & Apostolo Judae tribuit S. Clemens Alexandrinus Stromatum lib. 3. num. I. , & Padagogi lib. 3. cap. 8. , in quo ita habet a , , init enim ,, non similiter peccarint , ae ii , qui puniti sunt, nunquam peccatoribus simi- , , les pinnas dederint , ut qui peccando poenam, quoque caverint. Dolo enim ., vos scire, inquit Judas , t a J quod Deus, qui semet servavit populum ex iam, , g pre o G ,, De Habitu Muliebri cap. 3. Eo accedit , inquit sertullianus,mod Enoch apud Iadam Apostolum testimonium possidet b) . orige s tom. 13. in Ioamem num. 37., non secus ac Divinum Scripturae testimonium la dat illud Iudae v. 6. Angelos vero, qui non θνvaverunt O c. & Apostolo Judae tribuit r. aomodo etiam , inquit . quod Judas Apostolus in epistola C , , tholica didit , poterit explanari r ait enim itat Angelos quoque qui non semis vaverunt suum principatum inc. . Comment. in Mati. tom. I 3. num. 27. in
quit i ., Et in Judae epistola et cc) mi sum in Deo Patre , dilectis . OV Iesais christo consolatis. edi vocatis ; plane ab Angelis custodibus M. S. Cyrillus Ierosolymitanus Catech. Is . num. Io. appellat ad testimonium Iuda v. I Haec epistola S. Judae laudata quoque legitur etiam apud S. Ephraena Surum tom. 3. De Timore Deir De Poenitentia : Adversus Hareticos et De consumatione hηus seculi. S. Epiphanius Ha reli 26. num. II. De quibus, inquit , adeo mihi commotus Cidetur in Apostolo Iuda Spiritus Sanctus ; boe est in Carbolica illius epistola r laudat deinde quae leguntur in epistola Judae v. lo. S. Isidorus Pelusiota Epist. lib. epist. 38. illud Iuda v. I 3. S/dera errantia , quibus procella tenebrarum servata est in aeternum , non secus ac fecerat in ceteris epistolis quoad alia multa Sacrae Scripturae testimonia , explicandum sibi proponit . Quamvis autem non eodem tempore ab Oee identalibus, ae ab orientalibus scriptoribus hane Judae epiliolam laudatam fuisse inveniamus; tamen etiam in occidente primis Eeclesiae temporibus illa recepta fuit. Nam si acephalum illud fragmentum , quod Caio Romano Presbytero tribuendum ella Muratorius in Antiquitatibus Italicis medii aeti tom. 3. di Isert. 43. probabiliter coniecit, huic Scriptori revera tribuatur ; tunc tertio ineunte seculo etiam a Latinis Scriptoribus huius epistolae , sicuti Iudae , atque Canonicae, mentionem factam nisi se , dicere possumus. In eo enim etiam epistola 'uda recensetur inter ceteris Scripturas Canonicas. Quaecumqtie autem hac de re Criticorum sententia sit, illud certum est, Luciferum Episcopum Calaritanum , qui iuxta S. Hieron mum anno 372. vivere desiit, in lib. De nou conveniendo eum IIa reticis hane epitiolam sub nomine Iudae gloriosi Apostoli laudasse. Idem deinde fecit S. A m-hrosius Comment. in Luca cap. 8. lib. 6. nu. qῖ. , I S. Hieronymus . qui nonsbitim epist. 17. ad Marcellam hanc epistolam canonicam appellat , sed etiam in Catalogo Scriptorum Ecclesiasticorum in Iuda tellatur silo tempore Auctori- ratem vetustate jam , O usu meruisse, oe inter Saκctas Scripturas compulatam esse . Unde inter Scripturas Canonicas eamdem computavit S. Augustinus li. a.
256쪽
De Doctrisa inrHiana num. 33. . S. Gregorius Magnus in eaput Io. Iob. lib. s. nu. 68., S ceteri deinde Ecclesiae Latinae Scriptores. Dices. Sanctus Judas quum laudet testimonium ex libro apocrypho Heis nocti, veluti propheticum argumento id esse debet , hanc epistolam revera neque illius, neque Divinam esse. Deinde huius epistolae Auctor post Ap stolos se vixisse tradit hisce verbis V. II. R I8. Vos autem, charissimi,M Memores Ilote verborum, quae praedicta sunt ab Apostolis Domini nostri Je- ,. su Chri lii, qui dicebant vobis , quoniam in novi cimo tempore venient ill ,, seres , , t ergo Sanctus Iudas non conscripsit hanc epi Itolam. R. cum S. Augustino lib. I s. De civit. Dei cap. 23. nu. q. , quod , , Scri-- pside quidem nonnulla Divina Enoch illum septimum ab Adam, negare non ,, mi sumus, quum hoc in epistola Canonica Iudas Apostolus dicat. Sed nonis frustra non si int in eo eanone Scripturarum, qui servabatur in Templo Heri braei populi succedentium diligentia Sacerdotum, nisi quia ob antiquitatem ., sui pectae fidei iudicata sunt, nec utrum haee essent, quae ille scripsi set, po- is terat inveniri, non talibus proferentibus, qui ea per seriem successionis re- , , perirentur rite servasse . Idem quoque repetit lib. I 8. De Cirit. Dei cap.
38. , in quo etiam congruentem rationem assert, cur multa eorum , quae a
sanctis viris scripta esse leguntur in Sacris litteris, vel perierint, ves Divinae auctoritatis ea esse non constetr Quid Enoch . inquit, septimus ab Adam , , nonne etiam in Canonica epistola Apostoli Judae proph etaile praedicatur pis inorum scripta ut apud Judaeos, ct apud nos in auctoritate non essent, ni- mia fecit antiquitas, propter quam videbantur habenda ei se suspecta , ne is proserrentur falsa pro veris. Nam & proferuntur quaedam , quae ipsorum se ella dicantur ab eis, qui pro sito sensii, passim quod volunt, e redunt. Sed
,, ea castitas canonis non recepit, non quod eorum hominum , qui Deo pla- ,, cuerunt, reprobetur auctoritas, sed quod illa e Ise non credantur ipsorum .
,, Nec mirum debet videri , quod suspecta habentur, quae sub tantae antiqui ,, talis nomine proferuntur: quandoquidem in ipsa his loria Regum Iuda , deo Regum Israel, quae res gellas continet, de quibtis eidem Scripturae Cano- , , nicae credimus, commemorantur plurima, quae ibi non explicantur . & in ,, libris aliis inveniri dicuntur, quos Prophetae scripserunt , re alicubi eorum
,, Quoque Prophetarum nomina non tacentur I non tamen inveniuntur in cari none, quem recepit populus Dei. Cuius rei fateor caussa me latet ; nisi is quod existimo. etiam ipses, quibus ea, quae in auctoritate religionis ei se,. deberent, Sanctus utique Spiritus revelabat, alia sicut homines historiead A ligentia, alia sicut Prophetas inspiratione Divina scribere potuisse ; atque is haec ita suilla distincta, ut illa tamquam ipsis . illa vero tamquam Deo per ,, ipsi,s loquenti iudicarentur ei se tribuenda ; ae sic illa pertinerent ad utem
., talem agnitionis, haec ad religionis auctoritatem i in qua auctoritate culi ditur canon , praeter quem si quae iam etiam sub nomine veterum Propia tarum scripta proferuntur, nec ad ipsam copiam scientiae valent, quoniam, , utrum eorum sint, quorum eue dicuntur, incertum est ι & ob hoc eis nonis habetur fictus , maxime his. in quibus etiam contra fidem librorum Canori nicosum quaedam leguntur . propter quod ea prorsus et se non apparet ib
Ex hisce veru constat praeter omnem rationem agere eos , qui a Iuda.
257쪽
hane epistolam abiudicandam inde esse arbitrantur, quia Enoch testimonium in
Qi iam vis autem sane iis Iudas simul vixerit cum Apostolis, eorum tamen epistolas laudare potuit , quia postremus ab illis sitam scripsit . Et re quidem vera nonne Sanctus Petrus in sua seeunda epitrita, quemadmodum in corol- Iario secundae propositionis huius f. demonstravimus , facit mentionem epili larum Divi Pauli, quamvis utrique simul vixerint, simulque martyrio coronati fuerint Cur ergo hoc idem etiam Sanctus Judas facere non potuit δ
Epistola Sancti Disina auctoritate semel perspecta, etiam Divi auctoritas epistolae Demita Sancti Petri magis magisque coimprobataer.
Hisce enim verbis, quae U. II. . & I8. epist. Sancti Iudae leguntur i, , Vos M autem . charissimi, memores estote verborum , quae pra dicta sunt ab Ap ,, stolis Domini nostri Jesu Christi, qui dicebant vobis, quoniam in novillimori tempore venient illuseres , secundum desideria sua ambulantes in impietati- , , bus ,, manifestum est Sanctum Apostolum appellasse ad ilia , quae Sanctus Petrus in sua se Ma epistola cap. 3. v. tradiderat a Hoc primum scientes, quod Qenient in novi mis diebus in deceptione iitiores , juxta plurias em scientias ambulantes. Utrobique enim mentio fit de iis illuserius , qui secum dum sua desideria, vel juxta proprias conscientias in impietatibus ambulaturi erant . inia vero S. Petrus de istis assirmat, quod diem adventus Domini derisuri essent, o dicentesi ubi est promissio, aue adventus ejus p Ex quo enim Patres dormierum, omnia sic perseverant ab initio creaturae ; S hac de caussa monet Fideles . oportere eos b) Esse in sanctis conversationibus , εν pietatibus, expectantes, est' properantes tu adventum diei Domini; ita etiam Sanctus Judas ita adhortatur omnes r e is Vos autem , charissimi , superaedifi- ,, cantes vosmetipsos surctissimae vestrae fidei, in Spiritu Sancto orantes, vos- ., metips, in dilectione Dei servate. expediates misericordiam Domini no- ,, ita Iesu Christi in vitam aetemam Hoc vero est, de quo etiam nostri FideIes contra Incredulas huius aetatis monendi senti nam & hi quoque ita oblateranti Dbi est promi o . aut advensus ejiu ex quo enim mora dormierunt. Omnia sie prese.erant ab initio creaturae; & quum commonstrare possint, nonnulla iam priacta sto aetate non evenisse s quae tamen non evenerunt, quia tempus a constitutum . quo evenirent, nondum advenit , aliunde vero infallibiliter futura esse ex iis , quae iam contigerunt, unicuique compertum esse debeat suis filsis rati in tioniblis plures in errorem inducere conantur. Ex iis ergo , quae lango ante
tempore praedicta iam adimpleta sunt, illorum quoque . quae sui rest , ut adi pleantur , certissimam habere rationem omnes tasecramus, atque interim Samcti Judae Apostoli verbis unumquemque in Domino monemus i ,, Charissimi, is superaedificantes vosmetips, sanctissimae vestrae fidei, in Spiritu Sancto ora is tes, vosmetipsos in dilectione Dei servate, expectantes misericordiam D ., mini nostri Iesu Christi in vitam aeteream A.
258쪽
SERO LION I. epistola S. . see da s. Petri, sera da, oe tertia s. rosmis. atque unita Saucti Iudae . non statim ubique ab omnibus, Ruri alia tau nica . recepta fuerint l, non tamen Deista propter Me . si aqaa ratione
agere velιnt, earumdem Divinam auctoritatem reiicere possvat. Primo enim non habent, cur contemnant auctaritatem tantorum virorum, qui iam a primis Christianae Religionis temporibus harum epillatarum Canonicam auctoritatem agnoverunt. Deinde omni aetate apud celeberrimas , eatque
dorentissimas, & antiquissimas Eeclesias hae vitiolae & iis, quibus nunc quoque tribuuntur, adiudicatae , & eodem in pretio, ac ceteri libri Canonici, habitae fuere. Tandem an ne se comparare possunt cum tot Sanctissimis Patmbus . praecellentissimis Doctoribus , himmis totius Ecclesiae Praesidibus, quorum communi consensione iactum deinde fuit . ut hae quoque Epitritae in Canonem
Sacrarum Scripturarum ubique reciperentur
At vero ex eo quod in Canonem Sacrarum scripturarum non statim ab omnibus receptae fuerint, duo inde e sequi contendo, quae contra Deillas πιque faciunt. Prius est; ab Eeclesiis diligentissimam curam habitam esse, ut vi-dcrent. num revera ii libri. quos Sacro Canoni adnumerabant, divinitus i spirati Brent i alterum vero ; de Divina inspiratione illorum librorum, quos subinde in Sacrum Canonem reeeperunt, omnem ab iisdem certitudinem a quisitam fuisse . Quandoquidem nulla alia ratio afferri potest, cur omnes Ecclesiae orientis, atque incidentis hisice libris eanidem auctoritatem tribue dam esse iudicaverint . ac omnibus aliis, quos primo receperant, nisi quia de eorumdem Divina inspiratione paulatim omnis dubitatio sublata fuit , atque esse eos Auctorum divinitus inspiratorum omnino constitit. Et re quidem V ra an istasse secundum iudieium omnium Ecclesiarum res erat parvi momenti . num aliquis liber in Saerum Canonem referretur Profecto quum libris divinitus inspiratis omnem fidem adhibendam esse Eeelesia semper firmissime tenuerit, proindeque S ea dogmata suscipienda, & ilis praeceptis obtempe randum , quae in iisdem continerentur ἔ fieri non potuit, quin, si aliquos subinde communi consensione in Sacrum Canonem recepit. de eorum Divin ainspiratione omnem certitudinem habuerit. Si ergo Ecclesia has epistolas , de quibus usque modo disputavimus, in Sacrum Canonem recepit , eae quoque non sec , ac aliae omnes, uti Canonicae , ac divinitus inspiratae . habendae sunt.
259쪽
lecta fueνint; tamen non est, eur quispiam inde inferat , etiam . ea io Sacrum canonem non sicus, ac epistolas ad Hebraeos, Sancti Desii, secundam sancti Petri , secundam , ω tertiam SancIi 'oannis , atque unicam
Sancti Iudae , recipi debui se .
Tolandus ergo inepte calumniatur ad epistolas ad Hebraeos , sancti Jac bi, secundam Sancti Petri, secundam , di tertiam Sancti Joannis, atque unicam Sancti Judae praeter omnem rationem in Sacriim Canonem fuisse receptas, quia easdem ab initio Ecclesiae reiecerunt i contra autem Hermae Pastorem , epistolam Sancto Barnabae vulgo tributam , epistolas Clementis. Polycarpi, &ignatii omnino immerito a Sacro Canone reiecta fuisse . quia iam ab initio in Ecclesia publice legi eonsueverunt. Quandoquidem publica lectio, quae vel Tastoris Hermae, vel epiliolarum Sanctorum Barnabae, ut inseribitur , Clememtis , Polycarpi, & Ignatii in aliquibus Ecclesiis facta fuerit, argumento tantum ei se poteli, putalla Fideles, plura in iissem ad Christianam pietatem fo-Vendam sane utilia contineri, non vero ea habui se pro libris divinitus inspiratis. Nam Veteres Patres non solum scripta Prophetarum, & Apollolominin Ecclesia legere consuevisse, quando Fideles ad Missarum Elemnia conveniebant , sed etiam Summorum Pontificum , & Episcoporum epistolas , atque potissimum eas. quas Pacificas, sive commmitatorias vocabant , testata res est Γb l . in is tamen haec quoque scripta in Sacrum Canonem referri debuiLse inde putaverit λ Esto itaque Hermae Pastorem apud quasdam Ecclesias Graeciae , ut tradit S. Hieronymus in Herma in Catalogo seriptorum Ecclesiasticorum, publice legi consuevisse, atque etiam de epistola tributa Barnabae si hoc idem factum fuisse , quispiam contendat, per me licet: nam S. Hieronymus in laudato Catalogo in Barnaba eam pertinere affirmat ad aedificationem Ecclesiarsinii liter epistolam Sancti Polycarpi in Asia conventu. eodem Hieronymo te stante in Pobcarpo , S S. Clementis . uti affirmat Eusebilis Ecelesiast. Hist. lib. 3. cap. Is . , publice in Ecclesia lectas : siciit etiam Sancti ignatii epistolas summo in honore semper habitas fuit se constet; tamen haec omnia scripta in Sacriim Canonem relerri debui me, diei non potest. Et quidem S. Irenaeum Nerniae Pastorem uti divinitus inspiratum lib. q. contra Heraesta cap. 2 . num. a. laudame, nonnullosque alios Patres primorum seculorum ab iis libris, qui a nobis dipochryphi habentur, non aliter, ac si divinitus inspirati essent. testim nia dcsumpsisse , compertum habemus. Verum ex hoc potissimum inferri debet , diligentissime semper cautum ab Ecclesia nisse , ne qui non debebant , in Sacrum Canonem libri reciperentur , ita ut non unius . aut alterius etiam se rum Doctorum, fuerit contenta testimonio , sed rem ipsam multo diligentissime expenderit. Nam in hoc peculiari Spiritus Sancti gratia semper fuisse di
sa Apud Sinexhoulium In lib. Inferio- h Consulatur Cardinalis Gna Rerum
260쪽
rectam, non est, me commemorem contra hominem, qui omnem Divinan Revelationem negat. Epiliolas autem ad Hebraeos, Sancti Iacobi, secundam Sancti Petri . secundam , & tertiam Sancti Joannis, atque unicam Sancti linde iam inde ab initio universaliter ab omnibus fuisse reiectas , impudentissimum Tolandi mendacium ell, ut constat ex iis , quae de hisce epistolis usque modo diiseruimus.
HUne quoque Sacrum librum non minus Ioannis Apostoli, quam Divinum
esse . demonstrabimus. Et sane a centesimo & amplius anno , quo hic liver scriptus fuit, neminem unum reperies, qiii vel de auctore , vel de Divina auctoritate illius serio dubitaverit. Immo Eusebius Ecelesiast. li. 3. cap. a F. poliquam inter alios Sacros libros etiam Apocalypsim recensuit, ita concludit: Et bae commmi omnium consensu recepta sint. Calus omisnium primus Ecclesiae Romanae Praesbyter, quum Cataphrygas ad millenarium aegnum adit ruendum auctoritate Apocalvpsis recte uti po se falso putaret , coeuetiis fuit, ut in disputatione contra Proclum principem horum haereticorum illius libri auctoritatem rejiceret, & sub nomine Joannis a Cerintho scriptum diceret , ut constat ex Eusebio Eccles Hist. lib. I. cap. 28. Dionysius autem Ale. xandrinus licet huitis libri Divinam auctoritatem admittat, tamen eum Ioa ni Apollolo tribuendum esse negat. Hoc autem pluribus suadere contendit, sicuti apud Eusebium legere eli Hist. Eccles. lib. 7. cap. as. Praeter recentiores,
nonnulli quoque alii antiqui haeretici fuerunt, qui Apoealypsim uti librum divinitus inspiratum non habuere, sicuti ex Tertulliano colligitur lib. q. Contra Marcionem , & ex S. Epiphanio Haeresi s I. , S I . Nos ergo quod proposuimus, contra De istas potitsimum modo propugnabimus. PRopos irio Apocalypsis & Sanctum Joannem Apostolum Auctorem habet, & est liber divinitus inspiratus. Prob. prop. ., in bac persequutione stae est Domitiani s inquit Eusebius is Eccles. Hist. lib. 3. cap. I 8. J Joannes Apostolus, idem S Evangelista , quiri etiam tum in vivis supererat, ob initimonium , quod Divino ver perhibe- ,, bat, in insulam Palmum traditur esse relegatus at hic est ille Joannes , qui Apocalypsim scripsit i A ED Joannes frater vester ita legitur iaspocalyri psis cap. i. v. s. dc particeps in tribulatione, & regno, S patientia ii ,, Christo Iesu, fui in insula, quae appellatur Patmos . propter verbum Dei, , , & testimonium Jesurit ergo. Et re quidem vera illum Joannem . de quo Eusebius lib. 3. Eccles . cap. 3 9. ex Papia mentionem fecit. α simul cum Ioanne Evangelista in Asia vix illa dicit . aliquid scripsit se, aut ob fidem exilium pallam ei se , a nemine invenimus fui se traditum memo ae posterorum .
Deinde statim huius sacri libri initio ita legimus t is Apocalypsis Iesii Chri-- sti . quam dedit illi Deus palam facere servis suis , quae oportet fieri ci- , to: Ec significavit mittens per Angelum situm servo Lo Ioanni, qui testiis monium perhibuit verbo Dei. I tvstimonium Jesu Christi quaecumque vi- ,, ditis. QPiltiam vero alius, praeter Joannem Apostolum , atque Evangelistam, sc