장음표시 사용
261쪽
se perhibuisse testimonium de verbo Dei, atque de iis omnibus, quae a Iesu Chrisis gesta esse conspexerat , cum Veritate assirmare poterat λTandem anne alius, praeter Ioannem Apostolum , ct Evangelillam. sperAsiae Ecclesias supremam praefecturam habuit λ atqui Aictor Apocalypsis ex iis , quae scribit ad plures Ecclesias Asiκ, se illis prae elle demonstrati ergo . Neque minus de huius libri Divina axe Orit te conitat. Nam Apοιaypsis resu cbristi dicitur. ab quae Ioanni facta fuit, ut servis suis eam mani Lilaret. Prophetia quoque appellatur bst , ideoque esse non potest , quin sit opus viri divinitus inspirati. Hinc Ioannes , qui scripsit verba huius prophetiae , inter Prophetas recensetur c) ; eaque, quae scripsit Ecclesiis Asiae, non veluti sua tradidit , sed eius. d qui tenet septem statis in dentera fra , qui est e Primiu, O novit Dis , qui 0 babet oculos , tamqnam flamma ignis . oe pedes eius similes aurubaleo, qui g baber septem spiritus Dei . oe septem stellas . sh' qui habet clavem Davis r qui aperit, nemo elaudit, elaudit. σnemo verit. Unde mirandum non est, ii de illa libro eamdem . qtiae Mov-ses de lege sibi a Deo tradita, Ioannes sub finem illius hisce verbis pronu cieti si is Contestor enim omni audienti verba pmphetiae libri huius i si quia is apposuerit ad haec . apponet Deus super illum plagas scriptas in libro illo. ,, Et si quis diminuerit de verbis prophetiae huius, auferet Deus partem eius is de libru vitae, de de civitate sancta, de de his, quae scripta sunt in li-bm illa , . At vero utriusque rei, quam usque modo demonstravimus 3 hoc est pus sim S Joannis Apolloli , atque Evangeliitae , di divinitus inspiratam es se. in traditione quoque Ecclesiarum perspicuum argumentum habemus . S. Cle. mens in sua l. epist. ad orinthios num. 3 appestat ad teli intonium Apoca-Idipsis a a. v. ia. S. Ii illinus Martyr in Dιalogo cum T 'one num. Si. . Disces sis testimonium usseri , & Sancto Ioanni Apollinio tribuit . Sunt vero pro pemodum infinita teitimonia . quae ex Apocalypsi depromit s. Irenaeos in suis libris Contra Haereses,, Sed di Ioannes sinauit lib. q. cap. 2 . num. ii. J Do is mini discipulus in Apocalypsi sacerdotalem, S glorios hin regni eius vidensis adventum i fra conversus sum , inquit , videre vocem , , . contra Haereses lib. I. cap. 28. numeri a. ., Cuius adventum , ais , Joannes in Apocalypsi si-- gnificavit ita i lὶ Et bestia, 'uam videram oeci. Stromatum ii. 6. nu. 6. laudat Sanctiis Clemens Alexandrinus teli imoniuna socalusis a I. v. 6., S li. q. num. a a. teitimonium Apocal psis 12. V. Ia. Tertullianus De Corona militis cap. I S., lib. q. contra Marcionem cap. F. plura teitimonia ex Apoca-hpsi depromit, lib. De Anima cap. 8. ,. Sic Joannes, inquis, in spiritu Deiis factus animas martyrum conspicit et smJ Fni in spiritu in die Dominico e re., . In Exodam homil. ii. num. i. Origenus ait et ,, sicut di in Apocalypsi scrio ptum est; in Sui autevi vicerit. dabo ei de ligno vita edici se Ia Hum ros homil. ao. num. I. Uerum quoniam Ioannes in revelatione fuat post pauca
262쪽
vero profere testimonii im Apocal ipsis a. v. I . S. CVprianus epi'. pr. la dat testimonium Apocaldipsu 3. v. ai. , De Exbortatione ad Martyrium tellia monium Apocalypsis aci. v. q. , atque alibi cepe in suis operibus idem Deit. S. Athanasius Orat. I. eontra . crianos num. I t. inquiti se Et in Apocalypsi haeeis habenturi a) 2Di est, qui erat, O qui venturus est Catechesi II. nu. aa. affert Sanctus Cyrillus serosolymitanus testimonium Apocab s 6. v. ix Sanctus Ephrae in Syrus tom. 3. De Diversis Sermones sermone q. laudat telii. monium Apocalypsis a. v. I i. S. Hilarius Tract.in nam. II 8. littera I a. nu. 3. inquit i is Stat enim ad ostium verbum Dei , di pulsat ollium animae nostrae ,
A N dicit i b) Ecce stans ad ostium . pulso i si quis aperiet mibi octium . in .is grediar ad eum, , . Comment. in Mati. cap. 2 . num. I Et hos quidem
is eosdem Prophetas duos pnaevenientes adventum eius esse intelligimus , quos
,, Apocalypsis Joannis ab Antichristo perimendos esse dicit sc . Optatus Mileuitanus lib. a. De Sebimate Donatistarum alti se Mittite illum , si pote- ilis , excludet septem Angelos , qui sunt apud sectos nostros in Asia . ad , quorum Ecclesias scribit Apostolus Ioannes ΓdJ Sanctus Basilius Adviem
Ius Eunomiam lib. a. num. a. una cum aliis testinoniis Evangelii Sancti Joamnis laudat teli imonium . vocat, s I. v. 8. Joannis Evangelistae ficta menti ne . S. Gregorius Nyssenus illud testimonium Apocaldi is r. V. 8. EF πat , o qui venturus e N. Orat. 33. laudat . S. Ambrosius Exposit. in nat. II 8.
se . a. num. a . affert testimonium ex Apocaldipsis 3. V. Is . , dc I 6., De
. Grabam lib. a. cap. 7. num. At . ita habeti , , Unde Joannes ait i ce) mari habitantibus in terra, . Hars q8. num. Io. inquit Sanctus Epiphanius isse Unde & Joannes ita in Apocalypsi loquituri G Hae revelavit Dinimu edicisS. Hieronymus . iaversus Iovinianum lib. I. num. I 8. inquit: ,, Unde S ipseM Salvator in Api calypsi Joannis i fg Ego sum, inquit, α Sc ω, Initium σis finis . Si habent aures s ait S. Augullinus epist. q3. num. 11. , alias epist. ita.J,, audiant, quid Spiritus dicat Ecclesiis. Sic enim in Apocalypsi Joan. legitur i h Ueto, inquit, Ecclesia Ephesiscribe, . Dialogorum lib. q. cap. 41. sanctus Gre- .gorius ait i , , Et Joannis vox in aestimatione illa concordat .... i Et ego,, flebam multum,. . Ita alii quoque Graeci , & Latini Patres omnium seculo. rum di non secus ae ex aliis Sacris libris, etiam ex Apocalypsi testimonia deprompsere , N illud simul innuerunt Sanctum Ioannem Apollolum ejusdem
Dices contra priorem partem. Sanctum Ioannem Evangelistam non esse Auctorem Ap alypsis inde primo conliat , quia Sanctus Joannes Evangelistatum in Evangelio , tum in epistolis nomen suum non inscripsit , scut facit Auctor Apocalypsis. seque Ioannem esse manifellati s hJ a. quia licet situm n I men indicaverit ; tamen non dixit , se Joannem illum esse . qui supra pectus Domini in eoena recubuit , & re quidem vera in Graecis Codicibus non erat titulus Joannis Evangelillae , sed Joannis Theolrii , qui alias Presbuter omninminatus est: dieendi ratio, quae in Evangelio Ioannis, atque epistolis illius deprehenditur , longe diversa est ab ea, quae adhibetur ab Auctore .socalypsis. Haec
263쪽
Haec sunt , quae a Dionysio , ut constat ex Eusebio lib. 7. Eccles III l. cap. I ., Erasmi Adnotati ibus in Apocalypsim mutuati Dcistae nobis omponere pollunt. Τelii monia autem eorum , quae Erasmus pro sua opinione obtrudit, non est, cur curare debeamus, quum auctoritate eorumdem contrarium supra evicerimus.
Ad I. respondemus dubitari non posse sanctum Joannem fuisse Prophetam , sicuti iam demonstravimus. 'apropter minandum non est , si Apocalypsi seum nomen inscripserit , quum hoc fecerint etiam ceteri Prophetae , uti legenti libros Prophetarum veteris Testamenti manifeste conitabit. Deinde cur Sanctus Ioa nes suum nomen inscripserit Apocalypsi , non vero epiliolis multae cauisae sit. besse potuerunt, quas nullo modo assequi possimus . Anne sine inscriptione sui nominis inde etiam epistolas mittere non potuit, quia notus erat eis, ad quos p culiariter scribebat ; contra vero suum nomen Apocalypsi inscribere , quia per eam omnibus indiscriminatim manifellabatur . quae sibi a Deo revelata Lerant pAd a. non est opus . ut aliquid res,andeamus , quum nonnisi Ioannem Apostolum, & Evangelistam esse eum potia de monitraverimus , qui scripsit Apocalusim. Quamvis autem in Graecis eodicibus Ioannis Theologi nomen appositum afuerit, nihil tamen contra nos inde evinci pote i . Nam praeter Joannem Apostolum, & Evangelistam nullus alius est Ioannes . in quem Theologi nomen
melius cadere possit. is enim unquam , praeter Ioannem Evangelistam, quae blimiora sunt, cognovit Hinc S. Augustinus Tract. 36. in Ioannem nu. . re cte observat, ideo Ioannem aquilae volanti fuisse comparatum , ceteros autem Evanselistas animalibus in terra gradientibus, quia isti de Chrilli humanitate scripserunt, ille autem Divinitatem peculiariter attigit. . Ad 3. res γndemus . uti alias saepe monuimus. diversam dicendi rationem. si sola sit, multa vero alia contrarium suadeant, argumento ella non polle , ut alicui non tribuatur illud opus, in quo ea deprehenditur. Hoc autem tunc potissimum attendi debet, quando pro argumenti diversitate , de qua agitur , diversam quoque dicendi rationem adhiberi convenientissimum fuit. inium erisso argumenta Evangelii, atque Epitiolarum Omnino disserant ab iis , de quibus agit Sanctus Joannes in sua Ain calypsi ; ideo non est, cur quispiam miretur, si dicendi ratio ipsius Apocalypiis cum ea non conWeniat, quae tum in Evangelio . tum in Epiliolis adhibPtur. At vero multa in Apocalypsi deprehendi contendo, ob quae unusquisque certo coniicere possit, Evangelii, Epitiolarum , atque ipsius Apocat sis unum
eumdemque auctorem elis . Nam AP cumsis cap. Ip. v. I 3. Filius Dei serbum Dei dicitur ; hoc vero nomine Dei Filius ab eodem J satine tantum vin alii rium in Evangelio cap. I. v. I., S IAE., tum in I. cpitiola cap. 3. V. 7. Quae
de infallibili testimonio Jesii Christi in Evangelio cap. 3. v. 11. 32. 33. tradit,
Apocal nis quoque cap. I. U. S., R I9. V. t I. Eadem ut scacia verborum S. Ioannes confirmat. in prima epillata cap. 3. U. 2Ο. haec leguntur: Et simus inimero Filio eius. Ille G Ccrus Deus , in vita aterna r cap. autem 3. U. 7. . potat sis ita habetur: Haec ssicit Sanctus, es Verus , cap. V. II. vocabatur Fidetis , O Verax. Sicuti autem in l. ep. cap. I. V. ult. monet omnes, ut ab
idololatria sibi caveant; ita cap. a. HocHypsis F piscopos Pergami, S Thyatirae reprehendit , quia alter non expelleret texentes doctrinam Baal, alter quia
264쪽
inret Ierab elem, quae , ut inquiebat Sanctus Joannes laudato cap. v. 2 o. st dicit propheten , docere, O seducere servos meos, fornicari, O manducare da idolotlytis. Tamlem. ut plura alia omittam, anne dicendi modus. quo Christus Joannis cap. Io. v. I., ct seq. ostium se esse affrmat , cum eo non m Venit , qui Apocal sis cap.,v. xo. adhibetur pDices contra a teram partem . Cerinthi regnum millenarium facile adstruitur ex iis, quae Apocaldi u cap. 7. V. 19. 2O. 2I. leguntur: repugnat ergo, ut liber Apocal sis sit Divinae anctoritatis. Deinde nemo dixerit in hoc libro contineri revelationem. Nam quisham unquam intellexerit , quae per septem sigilla , per teptem Angelos singulos habentes unam tubam , per bestiam e mari ascendentem , atque habentem capita septem , ac tandem per effusionem septem phialarum Ioannes significaverit λAd I. rei pondemus nihil magis a veritate alienum esse, quam ex hoc libro adii rui poisse quodcumque regnum millenarium , dg praecipue quale Cerim thus effiatiebat. Primo enim quid non contrarium Cerinthi erroribus in Apoc lypsi legitur Mundum fictum a Deo esse negabat Cerinibus t contrarium autem Sanctus Joannes in Apocal psi non semel assirmat. Ille Chri ilum resurrexiise inficiabatur , ita una cum aliis reiurrecturum contendcbat: hic autem prumogenitum ex mortuis eum vocat , atque in medio nubium venturum ad iudicandum praedicit. Deinde vero quamvis Ioannes in Apocat si tradat Sanctos cum Chri lio mille annos esse regnaturos ; tamen de cibis. α poculis, de se-stis nuptialibus , aliisque voluptatibus hujus generis, quibus hoc regnum transgendum esse Cerinthus effutiebat, ne ullum quidem verbum habet. Quare non unum idemque regnum a Sancto Ioanne, & ab ipso Cerintho designatum fuit. Qso vero sensit illi mille anni accipiendi sint . quibus Sanctos cum Christo regnaturos Beatus Joannes assirmavit, non eli, cur modo ex nendum a Dgrud. amur . ast sed paucis demoni traisu sussiciat crrores Cerinthi in Apocal)psi
Licet autem in is ea si plura sublimiora . quaeque non facile intelligi
possunt, vaticinia contineantur ; tamen nemo negaverit multa quoque Praece
ta in ea posita, quae per se mani sella sunt. de spectant ad patientiam in persequutiombus suilinendis, & ad confutationem eorum , qui sanam doctrinam depravare conantur tb . Q oad res autem spiritu prophetico praevisis , non solum in Apocalissi Joannis, led etiam in aliis libris propireticis multa obscura ad inveniuntur, quae non facile explicari possunt. Ob ea autem praedicti nes pro )heticas rutici non posse , iam supra demonii avimus, dum de propha, tia ageremus. Hinc recte Dion usius Alexandrinus apud Eusebium Eccl. Hist. Iib. 7. cap. a , . , , Ego vero, inquit, librum illuni rejicere omnino non ausim,rim. Im a Hae de re, praeter alIos , consulatur Natalis ab Alexandro in Us.Meles sce. I.
ba ,. Lt in hoe quidem libro inquitis S. Augiisti ius De c'to ιt. I r lib. 2o.ea IT. M Ktitu, nomen est Apocalypsis, obscure mul- ,, ta dicuntur , ut mentem legeniis exerceant, pauca in e sulit, ex quorum matri te. is stat one indareiatur Letera cum labore i Iis niaxiuin quia sic eadem multis modis reis
is Verum in his verbis, tibi ait : A ree
,, I 'eur omnem lacrymam ab oeulit eorum i estis mors Iam non erit, neque luctus , nequa se eum. or , sed nee viatis dolor et tanta
ri dicta sunt de ieeulo futuro , & immotis,, talitate , atque aeternitate Sanctorum tune,, enim soli im , atque ibi solum ista non e. , , runt ut nulla debeamus in litteris saetito quaerere , vel le ere manifesta , si luee p. - Laverimus obscura M.
265쪽
praesersm qimm multi ex tuatribus magni facianr .. Sed Iiuiusmodi de illo, ,, opinionem concipiens, quasi sensus mei modum cxccdat, arcanam quamdam ,, planeque admirabilem singularum renim intulligentiam latere exit imo. Nam ,, etsi ipse non intelligo. se spicor tamen altiorem quemdam 1 enlum verbis,, lihbesse . Eaque non meo ipsius iudicio. metior atque aestimo ; sed plus si- ,, dei tribuens, siublimiora esse censeo. quam ut a me percipiantur. Nec ea ndemno . quae intelligere non potui k verum inde admiror mag is , quod
Verum enim vero septem sigillis designatas fui se persequutiones Sanct rum , quae ante adventum Antichristi futurae erunt, assirmare pollumus . N ideo cap. s. liber aperiri non potuisse dicitur, nisi reseratis sigillis quia hae persequiitiones tempus Antichristi. praecedere debebantia Et re quidem vera a cap. 6. usque ad io. sigilla aperiri incipiunt, & calamitates per ca significatae. manifestarii capite autenm Io. librum antea signatum Ioannes ab Angelo accipit, simulque ei praecipitur , ut iterum prophetet , ct populis, O linguis , regibus multis , sicuti revenae secit cap. LI. ex seq. dum. multa mysteriae de Antichritio,. Elia, atque Enoch revelavit ca .., Rhaci si Angelorum Lita Sanctus Epiphanius Haeres I. nu. 32. contra logos J vobis tubae illae, quae in Apocalypst leguntur. ritu dignae viden- tur , sequitur etiam alteram illam apud Apollo tum tubam non minus et seri ridiculam i Des eudet inquit, de caelo in novissima tuba, mortui resur- ,, gent in novissimo die in .oce . erebangeli .. Postquam igitur cum Paulo A- ,, Postolo Apollotus aeque Joannes in Apocalypsi adeo mirifice consentit, quid. est , quod ab illis possit opponi λ Nonne omnis illorum error subinde dii sol is vitur , quum ab ambobus hisce sanctis suum. Deus testimonium. editum eis :voluerit, , bini De bestiae non est , cur pluribus agamus: Antichristum itaque per eam designatum fuisse dicimus c .. Tandem per septem phialas irae Dei eae plagae praefigurantur , quibus impii ante diem iudicii: affigendi erunt, quemadmodum cap. I6. explicatur ..
D Eistarum nisi tanta impudentia fuisset, ut hoc quoque in dubium revocare auderent d) , cur si ic de re disputare aggrederemur , nullus sane non mirari deberet. In eo erg, tantum nos condemnare aliquis tortasse posset, quod rem jam actam moda ageremus, quum in hoc libro qu. I. ar. a. f. I..
a Consulatur Hiieto Cardinalis in hoc ap. Apocalyps , qui plures horum sigillorum
M 'thas liuoqile dissiculiatet, quae eo irae Area bynim Alogi oppo)ebant , solvit intiae Haereti Sanctus Epiphanius . e Cometis a Lapide comment..
266쪽
prop. I. , & a. demonstraverimus , nullam sus,icionem sibesse posse , quod Apolloli, de Discipuli Christi quoad ea mentiti fuerint, quae de Christi Resu
rectione , dc Ascensione referunt , atque teliantur . At inde tamen futurum, eise nemo negaverit , ut audacia Deillarum magis magisque retundatur , dc quae viris Sanctissimis debetur, vindicetur auctoritas. His autem dc illud quoque accedit, ut in una, atque altera re, quamvis ea quidem praecipua sit ,
ct cetera omnia ab ea pendeant, Apostolos , & Discipulos Chri ili, decipere
neque voluisse . neque , etiamsi voluiisent , potuisse , palam supra fecerimus ;nunc autem quoad omnia generatim idem evincere conaturi simus , indeque de momiraturi, omnem fidem iis testimoniis adhibendam eise , quae de se quoad Divinitatem eorum , quae scripserunt, ipsos perhibere f. Praecedenti exposuimus. PROposiTio r Nihil magis a veritate abhorrere potuit, quam ut auctores librorum Novi Testamenti nos deceperint. Prob. prop. Et quidem nunc omissis praecipuis argumentis Divinae Reve Iationis , de quibus supra copiose iam egimus, habita tantum ratione ipsoriam Auctorum , rerumque gellarum , quas scripserunt, pro eorum xectitudine fidei
inloties ergo de alicuius hillariae certitudine, atque veritate .detegenda agitur, duo sunt, quae aequo iure alsequi contendimus: I. num Auctores coingnoscere potuerint, quae tradiderunt memoriae pollemnim e a. num talem presehitatem habuerint, ut fidem indubiam mereantur. De priori sblliciti sumus . ut cognoscamus , num ab aliis dccipi potuerint ; de altero autem , ut nullari decipiendi voluntatem habuisse contiet. Duodecim itaque fuerunt, quos Dominus peculiariter elegit, .ut una cum aliis eorum omnium tellus et se po:sent, quae ipse fecerat, atque dixerat, ab initio sui baptismatis usque ad tempus, quo in coelum ascendit i a) . Hi ergo cum Serva re nolim .diutius similiariter vixerunt, propriis . auribus illius Divina praecepta audiere , S conspexere oculis multa eorum , quae secit . Neque solummodo iisdem ustum fuit, ut Chri Ili, dum in hac vita degeret , familiari
consuetudine seuerentur , audirent sol loquia eius , atque facta praeclara viderent, sed etiam postquam resurrexit a mortuis, corpus illius viderunt, & palparunt, cum eo comedere, multaque illum sibi differentem audiere b . Illusioni vero sensuum quoad haec omnia nullus locus elle potuit. Nam , uti sipra monuimus dum de Resiirrectione , & Aseensione Christi ageremus, non Et per illusionem se nidum , ut ii sanentur, qui variis infirmitatibus Obnoxii iunt, videant, qui antea coeci , audiant, qui surdi erant, ambu lunt, qui se in pedes erigere non poterant, vivant, qui mortui fuerant, parys parva quantitas in maximam excruicat, & in vinum aqua vertatur; at haec omnia a Chritio facta esse Apostoli videranti ergo. Quid quod non selum quoad Apostolos. N DiscipLlos . sed etiam quoad Judaeos huiusmodi illusio senthium contingere debuisset , quum
propter minacula, quae Chri itus fecit. .atque doctrinam, quam tradidit 4 i. seum tam nefarie . impie, H crudeliter animadverterint ρ Ex quibus omnibus hanc initi tuo argumentationem . Nemo sanae mentis dixerit, ab aliquo ea non potui ise cognosci. quae longo tempore vidit, diutius probavit. omnique gene-ge argumentorum certissime perspexit; sed talia sunt, quae Apolloli, de Di-
267쪽
ωpuli Ch isti tradiderunt: ergo dubitari non potest , omnino eis comperta fuisse, quae scripserunt. Sanctus autem Paulus quoad ea dogmata falli non potuit, quae sibi a I. su revelata fiat iis profitetur. Unde quum fecundum revelationem Ierosolrmam ascendiiset, ut Evangelium , quod praedicabat Gentibus , cum Apostolis communicaret, dexteram sb) societatis ab iisdem accepit . Quum vero Sanctus Joannes di Winitus sibi revelata ea omnia cognoverit, quae in Sacra Apocalypsi tradit, illisque sint omnino consormia , quae 1e audivisse, ac propriis oculis perspexiise , alibi tellatus fuit ; ei quoque fides indubia etiam quoad ea debetur, quae sibi divinitus revelata in Apocalypsi ma- nisellavit . Lucam demum , atque Marcum quod spectat, Derunt qui putavere sui: se ambos e numero septuaginta discipulorum , se quos Dominus misit binos antis faciem suam in omnem civitatem , locum, quo erat ipse vent ire s . De eo tamen dubitari non poteli, Marcum filiise iscium itinerum S. Pctri, quae per Galatiam , Cappadociam , Asiam , atque Bithyniam habuit . Salutat enim sanctus Petrus nomine Marci illos omnes, ad quos 1liam priorem epiliolam misit id in . inde autem colligi facile potest, S. Marcum socium itinerum Sancti Petri fuisse, quae fecit per Galatiam , Cappadociam , Asiam . atque Bithyniam , quia per hanc salutationem notum tuisse eis, ad quos scribit Sanctus Petrus lupponit. Quum autem Marcus simul cum Petro Romam veniiset, non contenti Romani se Evangelium a Petro audivit se . Marcum rogarunt, ut ii lud litteris consignaret: quod sane ipse pr.estitit, & Petrus sua auctoritate confirmavit . quod scripserat Marcus, uti iam observavimus - e Troade vero Sanctiis Lucas Apostolo Paulo se socium adjunxit f) , de eum eo simu ι multis regionibus peragratis , ex Asi1 in Europam descendit. Uine Apollotus in epitrita ad Philemonem to sutini adiatorem cuni vocat, illumque tantum secum cise in II. ad Timoth. cap. q. v. m. commemorat . o Lu
, , cas s inquit Eusebius Eccles Histori lib. 3. cap. a . J in ipsb Evangelii
is sui exordio, quae sibi scribendi caulla esset, exposuit. Ait enim. multos te- , , mere, dc imprudenter aggressos Diise narrationem earum rerum , quas ipso,, exploratas haberet ; ac proinde se necessitate adductum , ut nos ab incertis se opinionibus liberaret, certissimam , ac fidelissimam narrationem earum' re- riim , quarum ipse veritatem partim ex Pauli contubernio , partim ex reis liquoriim Apollolorum sermonibus hauserat. Evangelio sito tradidiis . Sacrorum ergo Scriptorum fuit se neminem , qui non videre ea dillincte potuerit, quae litteris consignavit, pimis perspicuum est . inia opter si Tacito , aut Suetonio quoad ea credimus , quae multo ante cos tempore contigerunt quia diligenti inquisitioni eorum fidendum ei se putamus 7 profecto longe poti ri iure ut sacris Scriptoribus omnem fidem praebeamus , aequitatis ratio pollu- Iat. Qitia vero, ut inquit Sanctus Auguilinus Contra Faustum lib. II. cap.ri Ita sibi omnia in Canonica alictoritate concordant , ut tamquam uno or
dicta iustissima, di prudentissima pietate credantur, Sc serenissimo intellecta
268쪽
, inveniantur, & solertissima diligentia demonstrentur is ; ex hoe quoque ea rpite cognosci potest. Sacros Scriptores nihil non novisse , neque quasi promee
aliquem defvictum aliter retulit se , ac gestum erat . Sacris autem Scriptoribus propter probitatem. qua insignes praecellente 'ue fuerunt, certissima tu fidem deberi, tam manifellum et , quam quod maxime. andoquidem nemo eorum , qui eiciem occulte . aut aperte adversabantur ,
aliquando tam fuit impudens, ut Sanctis viris aliquid obiicere ausus fuerit , per quod fides eortimuem vel leviter suspecta reddi posset. Hoc autem eo magis admiratione dignum eii , quo plures fuerunt , qui infensum odium in illos conceptum habebant, de quae doctrinae dogmata ipsi proponebant , ceteris omnibus magis adversabantur.
Qii alia uidem multa a Chri illa palam , omnibusque videntibus , gesta esse Apolloli publice de nunciabanti ergo quum haec omnia eo tem re dum ciarent, quo eorumdem Oblivisci homines nondum potuerant, a Judaeis uti impoliores facile refelli potui ilant , praesertim quia ad eorum quoque testimonium Apostoli appellabant; sed quamvis Iudaei , qui omnium , quae Chri illasgeiserat, telles fuerant , in Apollo, s immanissimum odium conceptum haberent : licet nihil non tentaverint, ut quae ab iisdem praedicabantur, refellere possent ; etsi quavis arte, & indui tria curaverint, ne Apostoli sua praedicati ne aliquid proficerent , illos tamen hoc nunquam eis exprobralia legimus t impie ergo, di contra evidentissimam rationum agit, qui fidem Apollolis praebere
At vero quaenam tandem eorum agendi ratio fuerit, quaeque docuerint, paucis expendamus . Profect i licet cum summa alacritate , quae Iesu Chri susunt, principibus . atque potestatibus, gentibus, & nationibus , an nunciunt , quis tamen iis abiectior unquam fuit. suorumque commodorum magis negligens λ iam Evangelium praedicandi provinciam s. mel suscepere . itrenue PNassequuntur, neque aliquo labare. aut aenimna, quamvis gravissima , ab ea deterrentur. Si in carcerem recludantur; patienter ferunt: si virgis caesi sint non dolent: si ex una civitate in alteram eiiciantur ; aequo animo stultinent riupplicia demum si trahantur : gaudent pro nomine Jesu contumeliam pati.
Umnibus vero , qua ratione polunt , benefaciunt, Sc inmemores iniuriarum etiam eos hi vare omni iludio contendunt, quorum furorem experti sunt . Iis vero, quae faciunt, omnino confarinia docent. Nam Dei honorem curandum,
eiusque praeceptis diligenter obtemperandum eise , inserere in animis omnium sirinmopere curant e quae de mutua dilectione tradunt, omnino Divina , ct ecceio allata ella conitat r voluptates vero seculi aspernandas , divitias cortem. nendas quantopere commendant Z demum sicuti ipsi in omni genere virtutum Κle exercent ; ita ab omnibus virtuole semper agendum esse de nunciant. Quid vero de ea sina plicitate dicendum , qua in scribendo usi sunt 8 Nonne haec quoque una cum eorum agendi sanctissima ratione, praeesarissimis iue praeceptis , quae tradiderunt, simul coniuncta , nullam omnino mendacii si sipicionem in Sacris Scriptoribus inesse pol se fidem e videnti Tmam faciunt 3 Hinc recte Origenes contra Celium lib. I. nu. M At vide, inquit. an non hoc ipse di-- gna laude sit illa fides, quod nos ipsi credamus rerum omnium Domino, gra-
,, tias agentes illi, qui nos ad hane fidem perduxit, confitentesque illum M., ne Deo non potuisse rem tantam suscipere, A perficere, quod inseper ades jun
269쪽
se iungamus fidem iis , qui Evangelia scripserunt , ducti scilicet pietate , de
,, animi candore , quae in eorum 1 criptis elucent, quaeque nihil in eis aut spu- ,, rium, aut dolosum , aut fictilium , aut vastum suspicari sinunt . Pro certo ,, enim habemus animas, quae nunquam attingerent ea, quae apud Graecos calis A lida, multamque veri speciem , de si btilitatem adhibens lapientia , di verinis fata in iudiciis rhetorica docent, idoneas non fui. se ad res somminiscendas. ,, quae di fidem ingenerare , S ad vitam fidei consentaneam kdducere potuis- ,, sunt. Equidem crediderim talibus suae doctrinae inagii tris Iesum hac mente ,, uti voluisse , tum ut sulpi candi locus non esset, eam niti argumentis ad veriis speciem compositis ; tum ut intelligentioribus evidens fieret, sincer atem se illam Scriptorum iunctam cum multa. ut ita loquar, simplicitate , donatam ,, fuisse Divina potestate , quae n ulto plura perficeret , quam perficere posseri videntur verborum ambitus, dictionum conlpositio, di totus ille Graecanicus,, divisionum , dicendique ornamentorum apparatus A.
Sed quid λ anne de ingenuitate Apostol3rum . atque Christi Discipulorum
semper magis magisque non constat . si semel advertamus , quae .de Chrillo evulgarunt, non confusa , sed distincta , non pauca, si e multa suilla , non le- pariata, sed connexa cum aliis . non remota ab ae are hominum , sid quae omnes vidisse poterant, non supra sensus posita . sed v sibilia . eaque etiam scripsisse , ut apud omnes pervulgari , & perpetuae po teritati tradi possent Ab se fuit ergo ab his. ut ait Laetantius Divin. Institui. lib. s. cap. 3. fingendiis voluntas, S ailutia, quonan rudes fuerunt. Aut quis pol set indoctus apta, , inter se, dc cohaerentia fingere. quum Philosophorum doctissimi Plato , de , , Aristoteles, de Epicurus , de Zenon , ipsi sibi repugnantia , dc contraria di-
,, xerint. Illorum autem traditio, quia vera est, quadrat ubique, ac tota sibi
is consentit, & ideo persuadet, quia conlianti ratione 1 uisalta ei l . Non igitur ,, quaestus , de commodi gratia Religionem istam commenti sunt, quippe qui Scri praeceptis, S ipsa re eam vitam sequuti sunt, quae ct voluptatibus caret. &ri omnia. quae habentur in bonis , spernit, dc qui non tantum mortem pro fideri subierint, sed etiam morituros esse se scierint , & poItea univeribs, qui
,, eorum disciplinam sequuti e .sent, acerba , R nefanda paIsuros se. Et re quidem vera in fine suae vitae per eam mortem . quam sustinuere, adeo manifestum argumentum suae ingenuitatiς Apostoli dederunt, ut nihil cep. tias , di evidentius excogitari possit , quemadmodum etiam Origenes obser v vit i se Tanta enim cinquit contra celsum ib. a. nuin. io. , tam firma ad ,, mortem usque constantia. argumento eii Discipulos Iesu non fuisse eos, qui ., fingerent de magii tro suo, quae neutiquam erant. Apostolos autem pro ceris iis habui .se . quae scripterunt , aequis rerum aelli maioribus inde perspicuum D ell, quod tot, ac tanta pertulerint Propter eum , quem Dei Filium elle, , crCdebant ri . a
Tandem semel ac Apostolos falia retuli ise , aliolque decipere voluis admittatur , non solum impoliores nequissinii, ac stultissimi omnium, sed etiam Religionis fui illant perturbatores : nam S cunctis in re gravissima omnium non solum sine ullo sui fructu , sed etiam cum gravissimis incommodis turpiter illusit sent, δι adorandum proposuit sent, quod inaniter confinxerant ad deceptionem aliorum . iniisnam vero tam audax insanusque fuerit , ut de Sanctissimis yiris ita , vel levissime , susipicari audeat λ obie-
aJ De hoc argumenti reuere etiam Arnobius coasulatur in lib. I. Adser - .
270쪽
obiectiones , quae ex spinosae , Blountii, Hobbesii, Tolandi, Collinsit ,
atque liloni operibus peti poliunt, eo tendunt , ut suadeant , situm m gistrum ab Apostolis plus aeqhio laudari . ab eo miracula facta fuisse contingi, Lib nitore verborum occultari mendacia, ea quae contigisse tradunt , diminute reserti, iisdemque fidem adhibendam non e . quia Christi amici eranti tandem remotionem temporum impedire debere, ne ut vena habeamus , quae ipsi praedicarunt ia a1 amvis his omnibus necesse non sit, ut aliqua respondeamus , quum uni- euique per se constare possit, Gla libidine calumniandi dicta else, re uti commenta hominum insanientium habenda , Iam evicerimus ; tamen nonnulla alia nune superaddere opera: pretium esse ducimus ,. ut semper magis magisque perspicuum fiat , quae opponunt miliae noItri temporis sere omnia ab Ethnicis prioriim temporum fit illa mutuatos .. Hae vero de cauisa Eusebii testimonia Proseremus, quibus a primis iam Ecclesiae seeulis confutata fuere, quae illi nostri. Philos γphi iterum ini medium proponere non erubuerunt .. Postquam ergo Euse dius Ezangelice, Demonstrationis lib. 3. num. sia observavit, Apollolos multae tacuit se , quα existiniationem , contra aliae narra se, quae ignominiam sibi aDΚrre poterant ita recte concludit et ,. mi igitur ea , quae poterant ipsis as ferre bonam famam recusant , criminationes vero contra ipsta sempite ae,, memoriae in seriptis sitis commendant, & eorum, quae ab ipsis peccata sint, accusationes . quas miteriorum nullus unquam e gnovillat nisi de eorum, striptis didici issit, publice ab omnibus legendas proponunt , cur non ab Omni: de se ipsis opinioneia otianique mendacio merito abhorrere credantur λ itu ,, diique erga veritatem certissima argumentae praebere ρ Qui vero, tales viros, , fictionibus uises, ac mentitos putant , de tamquam i inpollores infamia prO- ,, brii lue notare conantur ; cur non ipsi potius rid:culi sunt , Sc odio invidi is que digni, tamquam omnis veritatis inimici habentur, ,
Deinde vero nullam mendacii suspicionem im iis inesse posse , quae de Chritio Aivstoli, atque Distipuli retulerunt, ita demonstrat Si enim hoc ,, illis figendi propositum nit , ut mendaciis suum praeceptorem ornarent , curis illi ea , quae modo diximus adscripserunt superius vero commemoravit, se quae Christum patium fuit se Apostoli tradiderunt 3 aut cur polieris indicarunt.& quod tristis suerit, S taedio a Cctus , & animo turbatus p aut quod ipsi il- is tum deseri ierint , atque abierint p aut quod qiii omnibus ipsis , praepositus, . fuerat Apollo ius, illius. & Discipulus Petrus. nulli& neque tormentis, neque is tyramnicis minis ter illum abiuraverit λ Haec enim et st alii dixissent in ,, ganda tamen ab iis fuere, qui nihil aliud in scribendo sibi propositiisent, nisi
ut reverentiam praeceptoris commendarent. Quod si veridici in tri ilibribus de illo narrationibus videntur , cur non in iis item ,. quae laetitiam gloriamque his ,, hent multo magis, quam sibi ipsis contrarii λ Nam quibus unum Herit pro positum mentiendi ,. ab iis , st quae ofLudi int .. ea in primis aut praeteriri oportebat silentio,. aut si id. non poterat- negatione refelli .. Quis enim apud. posteros ea, quae tacuissent, reprehendere unqnam potuiti et Sed si me in liri decreverandi eut noti illud quoque mentiti, sitiit. Judam , qui osculo ita ,- tum tradidit, simul ac proditionis signum olfendere ausus eii , eius illi de teram: aruisse λ. Caipham. Pontificem, . ProPterca quod falsis contrae illumi