장음표시 사용
311쪽
., At si generaliter quaeratur, unde fideli consteti, ea , quae fide tenet , esse se a Deo revelata , non poterit Ecclesiae auctoritatem inducere, quia unum deo revelatis est Ecclassitam errare non polis , ut I. ad Timoth. 3. cap. habetur . M Nec verus catholicus , quod nonnulli fingunt , assentitur huic ; Ecclesia est, , Verax, solum per coniecturas humanas, quibus acquisita fides innititur δε ad , quem modum di Saraceni suis praeceptoribus, di Iudaei suis Rabbinis , re,, Gentes suis Philosophis , di omnes denique suis maioribus inhaerent . Non
se sic inquam J Christiani; sed per interius lumen infusum a Spiritu Sancto,
quo firmissime, atque certissime moventur ad credendum , Ecclesiam Chri- D stianam errare non posse , Saracenorum, Judaeorum. Paganorum posse. Dein- , , de responderi posset, quod etiamsi in universiam opus esset, ut Ecclesia is ea, quae sunt credenda, proponeret, non tamen proinde colligeretur , ut ,, timam fidei reselutionem in Ecclesiae auctoritatem fieri . Non est enim Eeis clesiae auctoritas ratio per se movens ad credendum. sed caussa , sine quari non crederemus. Quippe ut nos credamus iuxta praescriptam a Paulo legem. ,, oportet, ut illa, quae credere debemus . nobis per hominem proponantur . se Providit autem Deus, ut Ecclesia esset, quae certo , ac firmo iudicio ea, , , quae vere nobis simi credenda, proponeret. Proponit enim Ecclesia ut rem ,, exempli caussa illustremus) Evangelium Matthaei esse a Deo revelatum , is nec mihi proponere nisi verum potest. Ego igitur non credo Evangelistam se dicere verum , quia Ecclesia eum dicat verum dicere , sed quia Deus reo velavit. Et tamen Ecclesia proponens est caussa , sine qua ego non admitis terem illud Evangelium esse Matthaei. Spiritu itaque Sancto Ecclesiam aD o flatam certo credo, non ut veritatem , auctoritatemve libris Canonicis tri- buat, sed ut doceat. illos. non alios esse Canonicos . Nec si nobis aditum se praebet ad huiusmodi Sacros libros cognoscendos , protinus ibi acquicscendum
is est ; sed ultra oportet progredi, & solida Dei veritate niti . , . Ex quibus omnibus manifeste constat, quam inepte hac quoque in re , sicuti in cunctis aliis , Auctor cogitationum Philosophicarum processerit, dum ad Scepticismum provocavit. Hoc quidem speciois Philosopbicarum Cogitationam nomine, quod1uo impiissimo libello apposuit, illudere imperitis ipse studuit , dum principia Christianae Religionis evertere . atque etiam prima praecepta rationis naturalis tollere conatus fuit ; verum irrito sane conatu, quum in eius libello nihil occurrat , quod , non dicam, Philosepho, sed ne sano quidem homini persuaderi possit, ut saepe iam Observavimus.
NUM LI3RI NovI TEsTAM INTI AI Inuo TEMPORE suppOSITI , VEL INTERPOLATI FUERINT.
SEmel ae Novi Testamenti libros interpolatos fuisse supponatur, aliquo tempore hoc factum esse oportet e nam in fila integritate , atque sinceritate semper perstitisse dicendum est, quod nullo unquam tempore corruptum , aut mutatum fuit. lnde vero est , ut si nullum tempus ibit . in quo Novi Testamenti libri corrupti, aut interpolati fuerint , eos non in sua integritate , atque sinceritate ad nos usque pervenisse frustra quispiam effutierit. Hoc vero est, quod ulti.
312쪽
ultimo loeo eontra Deillas probandum aggredimur, ut magis magisque shm per unicuique pateat, quam praeter omnem rationem Sacros libros corruptos uilla vociferentur . a PRoposietio. Nullum omnino tempus suit , in quo sacri libri Novi Testamenti corrupti, aut mutati fuisse dici queant.
Hic quoque antequam veritatem nostrae propositionis argumentis consi me mus, a Deillis quaerimus, ut, quoniam Sacras litteras contra consensionem omnium Christianorum corruptas esse volunt, qintin definire non possint, quiis nam fuerint, qui hoc tentare ausi sint, saltem conitituant tempus, in quo Sacrae litterae corruptae, aut mutatae fuerint; hoc est , num viventibus Apost ,lis. num ilatim a morte eorum , vel multo post tempore impiae manus in-Saeras litteras illatae suerint. Quia vero tempus corruptionis Sacrarum litterarum nunquam definierunt, neque aliquando definire poterunt, quid consequens inde sit, nemo non videt. Itaque . Prob. nos ira propositio. Nullum unquam tempus fuit , in iluo Sacrae ii terae mutari, aut interpolari potuerint r ergo nullo unquam tempore mutatae , aut interpolatae iuere. Prob. ant. Sacrae litterae semper eodem modo fuerunt
praecipitum fundamentum , cui Christiana Religio innitebatur i ergo nullum, inquam tempus fuit, in quo sacrae litterae mutari , aut interpolari potuerint . Prob. con. Quanta pro sta Religione tuenda . atque servanda Christiani omni tempore passi fuerint , nemo est, qui ignoret et ergo quum sacrae litterae Reis ligionis kndamentum sint, nullo modo ferre potuitis debuerunt , ut mutarentur, aut interpolarentur: ergo nullum unquam tempus fuit, in quo Sacrae litterae mutari, aut interpolari potuerint. Deinde semel ac Sacras litteras aliquo tempore corruptas , aut mutatas fuisse ponamus , fidem Christianorum aliam tunc , de subsequentibus temporibus
fuisse oporteret, ac erat, antequam eae corrumperentur , atque mutaremur ; sed hoc fieri non potuit i ergo nulla unquam tempore mutatae , aut corruptae fuerunt . Maior constat: uti enim alias saepe diximus,'negari a nemine potest, quum Sacrae litterae sint praecipuum. atque potissimum fidei Christianae fundamentum . consequens inde est . ut si qliae in illis mutatio facta fuit , etiam in fide Christiana fieri debuerit. Prob. mi. Eorum dogmatum, quae nunc in vera Christi Ecclesia tenemus, quaeque praecedentibus temporibus Maiores nostri professi sunt, Patrum omnium seculorum . atque aetatum testes amplissimos habemus, qui eamdem . ac nos , sdem semper habuisse nullum dubitandi locum reli quunt: b ergo fieri non potuit, ut aliquo tempore Sacrae litterae mutatae , vel
Tom. IV. M Rem jam actam not modo aoere nemo dixerit. Quamvis enim ex eo quod nullus sacras litteras interpolaris, Illud quo
que conse uatur eas omni tempore immuta
tas perstitille, tamen quum fieri etiam possit, in aliqua scripta interpolata quadam aetate fuerint , & definiri non possit , per quos hujusmodi interpolationem passa sint, ideo ad
plenioreni consutationem Dei starum optimum iactu duximus, si contra eos demonstrana dum quoque susciperemus nullo unquam tem pote eo itigille, ut Sacrae litterae later pol rentur. aut mutum M.
Patrum antiquiorum , & subsequentium aetatum . inter Christianos nonnulli quidam N vatores affirmare ausi sunt. verum Deissae inde sibi plaudete non potiant, tum quia a Theolo. gis Polem ieis isti de suo errore plenissime convicti fuere , tum quia hanc sidei vetita lem, quam Novatores se deprehendisse semis niarunt in seriptis Patrum priorum feeulorum , & sequentium aetatum , non retulere ad aliquam interpolationem , quae in Divinis seriis plutis aliquo tempore iacta fuerit, sed ad v,rlas
313쪽
eorruptae fuerint. Et re quidem vera, ut id modo non urgeamus, de quo arta praecedenti diiseruimus; hoc est, Sanctos Ecclesiae Praesules , Doctores , Magi stros. atque Clari ilianos omnes non suilla passuros, ut Sacrae litterae mutare tur, di sibi auferretur, quod divinitus inpiratum esse firmis lime tenebant ἔ qu modo fieri potuisset, ut inter tam multiplices contradictio,ies hce Iesia perduraret, de ubique, nulla adhibita vi, propagaretur , si uti Sacros eos libros reciperet, qui tales non forent λ si iis Scripturis inniteretur , quae uti apocryphae haberi deberent, atque ab impolioribus dimanassient λ si doctrina illius aliud non esset , quam inventa hominum , qui alios decipere studuissent λ quomodo
ut nemo adversius sanctitatem doctrinae illius pnae valere posset ρ ut virtus apud eam sanimo in pretio haberetur, vitia autem in contemptu essent ut tot in-sgnes sanctitate viri in illa florerent, praedicarentur, atque celebrarentur, qua-Ies nunquam per institutiones hominum , licet omnium sapientissimi fuerint . e titilla legimus p Nimis ergi, stupidum eum else oportet , qui Sacras litteras aliquo tempore aut interpolatas, aut mutatas futila putaveritia Tandem Saccae litterae mutatae , aut interpolatae fuerunt , vel dum adhuc Apostoli , atque Evangeli liae viverent , vel statim a morte eorum , vel subsequentibus temporibus ; sed hoc non contigit, neque dum Apollati, atque Evangelii lae viverent. neque statim a morte illorum , neque subsequentibus temporibus et ergo . Minor propositio quoad singula explicatur. Apostoli, atque Evangeli ilae nihil magis curae habui illa debuerunt, quam ne periret ea doctrina, quae sibi divinitus revelata erat, neve alienis, S falsis intermisceretur , neve interpolaretur, aut quavis alia ratione mutaretur: nemo enim unquam fuit, qui eiusdem Divinam Revelationem magis perspectam habuerit . Hinc vero eii , ut in confirniationem Evangelicae veritatis , quam promulgarunt, omnia mala sullinuerinr, iplamque in ortem , vel duriorem V oppetierint. Illud quoque a cedit , quod quae sibi divinitus revelata proponebant , miraculorum evidentia confirmarunt: nemo autem erat, qui talibus signis comprobare ea posset, quae adversiis Christianam doctrinam diiseminasset. Ex hoc autem consequitur . ut
non minus Apostoli, & Evangelistae obilitiise debuerint , ne doctrina sibi di .initus inspirata interpolaretur, aut corrumperetuC, quam alii omnes repugnare,
ut doctrinani Evangelicae adversantem reciperent. Unde si , absentibus Apollo lis, sub nomine eorum aliqua scripta promulgata fuissent , eisdem se nemo, non oppositiiset, quum Evangelica doctrina recenter imbuti essent, atque in . . ducti veritate miraculorum eram recepi isent. Et re quidem vera ut distina t. eorum , qui alicujus Religionis fundamenta ponunt . vel propter auctoritate nucontradicentium , vel propter doctrinae falsitatum , aut ob aliquam aliam caus fam , parumper ex memoria hominum deleatur, fieri quidem potest; at veroni. ipsius d strinae auctΛtibus viventibus . videntibus, atque contradicentibus, aliqua scripta eisdem a s sngantur, eaque omnes sine ulla auctoritate. & examine, uti potissuna fundamenta silae Reliςionis suscipiant, ct veneruntur, quamvis pauso ante tum doctrinae sanctitate . tum vi miraculorum omnino, aliter convicti essent, nemini unquam non solum non persu uri , sed ne apparenter quia
dem probabile videri poterit. Tandum illud quoque quaero, qua ratione fieri
terra Patres cum Catholicis hujus temporis quas Deistae oppugnant ..
314쪽
potuerit, ut, viventibus Apostolis , quam ab iisdem acceperant nam ut alias saepe diximus, mutatis Sacris litteris, Religionem quoque mutari oportet, quia haec iisdem innititur RHigionem omnes exuerint, aliamque susceperint per dinium , ae fallaciam invectam . quae non quidem mitior, S indulgentior esset. sed multa gravia praecepta contineret, pravis cupiditatibus resisteret, voluptati adversaretur, di pro sui defensione nihil non sullineri statueret p Profecto
ab ingenio hominum omnino alienum esse , ut alterius imposturam tueantur. id relinquere, quod miraculorum veritate convicti semel susceperiant, Sc amplecti, quoa durum, atque asperum est, vitae commodis renunciare , suorum. que nullam amplius nationem habere, aliena haec, inquam , omnia, ab hominum ingenio S natura esse ecquis non videt pNeque etiam paulo post a morte Apostolorum contingere potuit , ut Sacrae litterae interpolarentur . aut corrumperentur . originalia Apostolarunia, quoad usque perstiterint . nihil refert. Tertullianus suo adhuc tempore ea suis perfuisse tradit, uti articulo praecedenti observavimus. Illud vero certum est.
N a nemine in dubium revocari potest, in locum Apostolorum eos successisse . qui iisdem Apostolis in fidei dogmatibus educati , atque instructi , nihil magis
curae habuerunt, quam ut Christiana Religio ubique propagaretur , S ab e mribus pura . atque integra servareturi unde pro defensione eius nihil non grave , ct molestum pertulere . ae tandem ipsam quoque vitam profuderunt. is vero haec ab eis fieri potuisse existimaverit , ut illius doctrinae veritatem assererent, quae eontra Apostolicam disseminata misset, quamvis Apostolicam vel
ab Apostolis, vel a discipulis Apostolorum ipsi suscepissent λ ergo Sacrae litterae nullam statim a morte Apostolorum mutationem subierunt. a Et re quidem vera nihil magis curae fuisse viris Apostolicis . eorumque succetatibus immediatis , quam ut Sacrae litterae incorruptae servarentur, atque omnibus manifestae fierent , nimis comperta res est a ri Ilast eum tertio loco,, hoc est post Anae letum , inquit S. Irenaeus lib 3. Adversus Harmes . 3. M num. 2. ab Apostolis Episcopatum sortitur Clemens, qui ct vidit ipsos
, Apostolos , S contulit eum eis , & quum adhuc insonantem praedicationem ., Apostolorum, & Traditionem ante oculos haberet, non seius; adhuc enimis tunc multi supererant ab Apostolis docti . Sub hoc igitur Clemente dissen- ,, slane non modica inter eos, qui Corinthi essent , fratres . facta , scripsit, is quae est Romae Ecclesia potenti stimas litteras Corinthiis , ad pacem eos co ri gregans, S reparans fidem eorum , S annuncians , quam in recenti ab A - postolis acceperat , Traditionem is , Hinc vero est , ut Sanctus Pontifex in sua epiliola Corinthios S de adventu Christi in hunc mundum , ac praeceptis uius, S de gestis, atque doctrina Apostolorum, deque iis, quae ab Apo- sul:s acceperat, ac in Sacris libris expressa erant , veluti de rebus apud Cori thios jam pervulgatis , atque certissimis loquitur , & ex hisce omnibus simul Q. q a unitis
a Primis Ecelesiae seculis diligenter λῖsse servatum , ne pro Sacris ii libri habe
rentur, qui revera tales non erant . ex eo
uoque coiistat, quod I ertullianus restri in lib. I a Fam'o cap l7. hoc est quenadam Presbyterum e suo gradu dignitatis suis e dejectuin, quia nomine Pauli publica.erat telatiuuerui emun ejusdem s. Apostoli , atque S. Tectae is . Quod si quae Paulo , inquit,
is adscripta legunt, exeinplum Tectae ad li.,, centiam materum doeendi tingendique deis sendum , sciant in Asia Presbyterum , quiis eam Scripturam construxit , quasi titulori Pauli de suo cumulans, convicium, arii eis consessum id se amore Pauli fecisse, loesis decessistiis.
315쪽
vinitis ad concordiam revocandi Corinthios occasionem dueat. Tam multa ver sunt, quae Sanctus Ignatius in suis septem epistolis de hoe eodem argumentorum genere habet, quaeque de vera Ecclesia Christi dii pittat, ut ea vel aliqua
cx parte tantum annumerare velle nimis longum esset . Neque horum quoque
omnium S. Polycarpi testimonium in epiliola ad Philippenses minus perspicuum .est , uti eam legenti mani selle conii abit : o Et Polycarpus autem inquit S. Ire- naeus lib. 3. Adversm Harsa cap. 3. num. non .lum ab Apollolis
m, edoctus , ct convertatus cum multis ex eis , qui Dominum nostrum vide-
,, runt; sed etiam ab Apollolis in Asia in ea, quae est Smyrnis, Ecclusia con- ,, stitutus Episcopus . quem de nos vidimus in prima nostra aetate c multum i,, enim perseveravit , ct valde senex gloriosissime , & nobilissime martyrium faciens exivit de hae vita haec docuit semper, quae ab Apollatis didicerat. is, de Ecclesiae tradidit , N la sunt vera. Tellimonium his perhibent, quae M sunt in Asia, Ecclesiae omnes, & qui usque adhue siccesseriint Polycarpo ἔ qui vir multo majoris auctoritatis , S fidelior veritatis est testis , quam valentinus , cu Marcion , & reliqui , qui lunt perversae sententiae . . . Eil au- lm tem de epi; lota Polycarpi ad Philippenses scripta persectissima . ex qua dces, characterum fidei eius, de praedicationem veritatis , qui volunt , di cura; habent suae salutis, poliunt discure 4, - autem Apostolicorum , eadem quoque & eorum . qui ei aem immediate ii ccellerunt, diligentia fuit, ut Saerae litterae integrae servarentur , dc magis magisque omnibus manifestae fierent r. , Praeter hos f inquit Eusebius E ,, cusisssi. Histor. lib. 3. cap. 37. s antea vem de S. Ignatio. atque adn
,, to mentionem ficerat I alii quoque complures eodem tempore viguerunt, i ter Apostolorum successores principem obtinentes locum , qui utpote disciri puli tantorum virorum admirabiles plane , ac divini Ecclesiarum fundam e ,. ta. γα variis in locis Apostoli prius iecerant, additis aedificiis , extruxe- runt et p dicationem Evangelii magis ac magis promoventes , & salutaria ,, regni coelestis semina per universum terrarum orbem late spargentes . Si - quidem plerique illius temporis discipuli. quorum animos ardentioris Philo- ., ibphiae desiderio verbum Divinum incenderat, Salvatoris nostri praeceptum , , iam ante expleverant, divisis inter egentes facultatibus suis . Deinde , re- ,. licta patria, peregre proficisccntes , munus obibant Evangeli: larum iis, qui ., fidei sermonem nondum audivissent, Christum praedicare , Sacrorum E- o vangeliorum libros tradere ambitiose satagentes M. cvo autem hi viri Sanctissimi recurrerent , ut Sacras Scripturas DivinaΩque traditiones adversus impugnantes vindicarent, ex S. Irenaeo potissimum no- . vi inust si Traditionem itaque Apollolorum inquit Gutra H.erss lib. 3. ca. 3. ,, num. I. J in toto mundo manifes .itam , in omni Ecclesia adest reipicere se omnibus, qui vera velint videre: di habemus annumerare eos , qui ab A-
,, poliolis instituti sunt Episcopi in Ecclesiis , dc succelsores eorum usque vi, , nos, qui nihil tale docuerunt . neque ccgnoverunt, quale ab his deliratur. ,, Num. a. Sed quoniam valde longum est in hoc tali volumine omnium Ec- ,, clesiarum enumerare successiones ; maximae . N antiquissiniae , & omni-- bus cognitae, a gloriosissimis duobus Apostolis, Petro, & Paulo Romae fa ,, dam, de constitiitae Ecclesiae, eam, quam habet, ab Apostolis Traditionem, ,, Mannunciatam hominibus fidem per successionem Epitcoporum Pervenientem
316쪽
,, usque ad nos, indieantes , confundimus omnes eos , qui quoque modo velis per sibi placentia. vel per vanam gloriam , vel per caecitatem, S malam ,, sent tiam , praeter quam oportet, colligunt. Ad hanc enim Ecclesiam per potiorem principalitatem necesse eit omnem convenire Ecclesiam , hoc est
,, eos , qui simi undique fideles , in qua semper ab his . qui stini undiqueri conserVata est ea , quae est ab Apostolis , traditio . Fundantes igitur . N instituentes Beati Apostoli Ecclesiam Lino Episcopatum adminiis strandae Eccllasiae tradiderunt. Hujus Lini Paulus in his, quae sunt ad Timo. ., theuin , epistolis meminit . Succedit autem ei Anactetus t post eum tertio,, loco ab Apositolis Episcopatum sortitur Clemens , qui de vidit ipsos Apost ,. los, ct contulit cum eis. . . Huic autem Clementi succedit Evaristus . de ,, Evaristo Alexander, & deinde sextus ab Apositolis constitutus est Sixtus , ,, di ab hoc Telesphorus , qui etiam gloriosissime martyrum fecit: ac dein ςζp Hyginus , post Pius , post quem Anicetus . Qirum autem successiiset ,, Aniceto Soter, nunc duodecimo loco Episcopatum ab Apostolis habet Eleu- ,, therius. Hac ordinatione , & successione ea , quae est ab Apositolis , in ,, Ecclesia Traditio . di veritatis praeconatio pervenit usique ad nos . Et estis plenissima lixe ostensio, unam, di eamdem vivificatricem fidem esse , quae ,, in Ecclesia ab Apostolis usque nunc sit eoniservata, dc tradita in veritate, , . Non solum ergo viri, qui Apollolicis successere , omnem sollicitudinem habuerunt , ut eadem fides servaretur, sed etiam veram rationem adinvenere , qua temper eamdem fidem sergatam era demonistrarent.
Deinde nonne amplissimas Ecclesias Apolloli ubique terrarum , antequam e Vita excederent, iam e nitituerant , quibus omnia Chrillianae fidei praecepta tradiderant, quae tum propter etficaciam miraculorum , tum pros ter internam inspirationem Divinae gratiae tanta alacritate iusceperant . ut nihil iisdem antiquius, furetius, atque divinius habuerint λ atomodo ergo factium , ut tantum depositum , quod in Sacris libris continebatur , adulterari, atque immutari passae sue rint, prii linam doctrinam abiecerint , aliamque sulceperint , quae non selum , 'liis miraculis, nulloque genere lignorum confirmabatur , ad eamque , Divina insipirante virtute, non excitabantur, sed vel per occultos . Vel per mani sellos impositores invecta filiiset ρ Adeone Chrilitanos omnium Ecclesiarum stupidos , suique etiam immemores extitisse λ monstruolum est dicere . Quid si illud quo. que accedit, ut etiam propter multiplicitatem Ecclesiarum multitudinemque fidelium tin possibile fuerit . ut Sacrae litterae mutarentur λ Nam unius , aut aliquorum fraude occulta fieri, ut quod ubique cum summa veneratione a pluri bus omnis generis , atque conditionis veluti 'praecipuum fundamentum suae sal tis, & eius quidem aetereae , susceptum eit, mutetur , interpoletur , in memtem Lani hominis ne cadere quidem potest. Ultimum nunc demonstrandum supercil ; hoe est, non solum primis, sed neque etiam subsequentibus Ecclesiae temporibus Sacras litteras fi ιisse mutatas . Non solum autem ea omnia , de quibus usque modo disseruimus , hoe
demonstrant, verum etiam nonnullae rationes peculiares occurrunt , ob quassuri non potuisse, ut hisce temporibus Sacrae litterae mutarentur, evidenter evinciti ir. mandoquidem subsequentibus temporibus de numerum Eccbesiarum,& multitudinem Fidelium, atque Doctorum dc exemplaria versionesque Sacraiarum litteraruin aucta, di multiplicata fuit se , nimis notum est; sed haec omnia s
317쪽
via, uti Iam demonstrarimus, primis Ecclesiae temporibus Impedimento erant, ne Sacrae litterae mutari possent, e go multo magis subsequentibus temporibus Missie Coastendu 2. . Verum non est , cur in rationes inquiramus, quibus id qui Πς- I , quod contra Deillas modo contendimus, quum ex ipsius evidentia .arii per se constet. Nam tum in Apostolicis Patribus, tum in iis, qui succes fores illorum immediati fuerunt, tum in aliis, qui subsequentibus temporibus sua doctrina Ecclesiam illustrarunt, eadem testimonia Scripturarum saepius repetita , eosdem Sacros libros saepius Iaudatos . eamdemque Divinam auctoriatatem ais lem tributam adinveniemus sa J. Hoc autem si evidens argumentum non eIi, Sacras litteras semper immutatas , atque easdem peristi me , nullum sane et se potest. Verum in re tam evidenti non est, cur diutius immoremur, quin etiam longius mclasse , quam par erat, immorati fuimus. Dices. Caiani quoddam Evangelium Judae proditori tribuerunt, ut constat ex S. Iretiam lib. I. Contra Hareses cap 3I. nu. I. Ehionitae autem solum Matthaei Evangelium admittebant, rejiciebantque Apostolum Paulum uti apollatam legis sicuti ex eodem Irenaeo constat contra Hareses lib. I. cap. 26. nu. 2. V lentiniani plura habere gloriantur . quam sint ipsa Evangelia . inquit S. Ir naetis lib. I. Contra Haerem cap. II. nu. s. Marcion Lucae Evangelium mutila-hat, , . Et omnia, quae sunt de generatione Domini conscripta auferens, dideri disrina sermonis Domini multa auferens, in quibus manifestissime condi , , torem huius universitatis suum Patrem confitens Dominus conscriptus est...., Similiter autem & Apostoli Pauli epistolas abscidit, auferens quaecumque ri manifeste dicta sunt ab Apostolo de eo Deo. qui mundum fecit , uti tradit S. Irenaeus lib. I. contra Haereses cap. 27. nu. a. Ex hisce vero omnibus illud constat. a primis usque Ecclesiae temporibus plura in Sacris litteris ab aliquibus mutata fit ille , indeque etiam facile contingere potuisse, ut ad nos mutatae
R. nos non negare diversis temporibus no nnullos fuisse tam impios, atque audaces , ut iis Sacris libris , quos Evangelillae. & Apost ali scripserunt , nonnulla addere. aut ab iisdem subtrahere non dubitaverint. Verum irrito omnino conatu rem tantam alis, suilla , hoc vero est, quod modo volumus, atque contendimus. Nam antiquis Ecclesiae Patribus, Daetoribus, atque Prae sulibus cos refellere facile fuit, quum appellare possent, scuti revera secerunt, ad eas Sacras litteras , quas ab Apostolis receperant. Hinc eli, ut S. Irenaeus contra Haereses lib.I. cap. 3I. nu. I. Valentinianos inde confutet, quia Evangelium , quod ipsi confinxerant, ab Evangelio Apostolorum omnino differebat ,, . Siquidem, , , in qnit . In tantum processerunt audaciae , ut quod ab his non olim conscriptum est. ,, veritatis Evangelium titulent, in nihilo conveniens Apostolorum Evangeliis, . Quae vero de Juda Caiani impie effutiebant, deque illius Evangelio praedicabant , uti omnino absurda multis refellere sollicitus non est , sed ad consutationem eorum satis esse dicit, ut quae proponebant , in medium prosuranis
tur zdimur. Ex IIs tamen, quae maxἰmo numero omnium aetatum, atque seculorum sepra protulimus qu. a. ar. a. ρ. i. & seq., in quibus adstruximus Divinam auctoritatem sacrorum librorum ex testimoniis Sanctorum Patrum ,
lautus quoque ret veritas minifeste perspectatae potest. a Non solum eadem Sacra Serἰpta,
sed etiam eadem testimonia . quae Apostolici Patres , & primorum 1 celcsae secularum , laudarunt, etiam a Patribus sequentiunt se. culorum laudata fuisse , perspiciet quisquis tum illorum, tum istorum opera consuluerit. Hac vera de caussa, prolatis testimoniis eois in . id demonstraadum modo non aggre.
318쪽
turri, iniemadmodum sinquit nu. . eiusdem cap.) bestiae alicuius in sylva ri absconditae, & inde impetum facientis. εἰ naultos vallantis, qui segregat . , , dc denudat sylvam , N ad visionem adduxit ipsam furam . iam non Habin, , ravit ad capiendum , videntes quoniam ea sera est: ipsis enim adest vide- , , re, re cavere impetus eius, di Iaculari undique, de vulnerare. α inter ,, cere vastatricem illam belliam. Sic S nobis, quum in manifestum redeg ., rimus eorum abscondita, de apud se tacita myi ieria, Iam non erit necessi ι, rium multis deliruere eorum sententiam. Adeli enita dc tibi, de omnibus , ,, qui tecu in sunt, ad haec, quae praedicta 1unt, exerceri, de evertere nequam ,, ipiorum doctrinas, & inconditas, di apta veritati Ostendere dogmata ,, Plura vero poliquam S. Irenaeus contra eos diiseruit, qui vel plura, vel pauciora, quam Apolioli, atque Evangeliila: tradiderant, recipiebant, ita re icie concludit lib. Contra Haereses cap. II. nu. s. is His igitur sic se habenti is bus, vani omnes, & indocti, re insuper audaces . qui fruitrantur specie niis Evangelii, vel plures , quam Scta: sunt, vel rursus pauciores inferuntis perioiias Evangelii r quidam ut plus videantur, quam est veritatis. adinve- ,, nille : quidam vero ut reprobent dispositiones Dei. Etenim Marcion totum reiiciens Evangeliu in . immo vera se ipsum abscindens ab Evangelio , ,, pariter gloriatur se habere Evangelium: alii vero ut dot uni Spiritus mi- ,, ιirentUr, quod novissimis temsic ribus secundum placitum Patris effusum est inis manum genus , illam speciem non admittunt, quae est secundum Joannis ,, Evangelium . in qua Parac ictum se mi. lurum Dominus promisit, sed simulis N Evangelium . de Propheticum repellunt Spiritum . Infelices vero , qui , , Pseudo prophetae quidem et se volunt. Propheticam vero gratiam repelluntis ab Ecclesia i similia patientes his, qui propter eos, qui in hypocrisi veniunt,6, Ctiam a statrum communicatione se abdinent. Datur autem intelligi, quod is hujusinodi neque Apostolum Paulum recipiant. In ea enim epillota , quae is eit ad Corinthicis . de Propheticis charii inatibus diligenter loquutus eii, &ri scit viros, & mulieres in heclesia prophetantes. Per haec igitur omnia pe ri cantes in Spiritum Dei, in in emillibile incidunt peccatum . Hi vero , quiis sistit a Valentino, iterum existentes extra omnem timorem , suas conscri- ptionus proterentes, plura habere gloriantur, quam sint ipla Evangeli a ἀ- Siquidem in tantum procellarunt audaciae , ut qu. d ad his non olim con ,, scsiptum eli, veritatis Evangelium titulent, in nihilo conveniens Apollol ,, rum Evangeliis, ut nec Evangelium quidem sit apud eos sine blasphemia ἀ,, si enim quod ab eis profertur, veritatis est Evangelium, dissimile eli a tem hoc illis , quae ab Apo lotis nobis tradita sunt ; qui volunt, pinsunt di- , , scere, quemadmodum ex ipsis Scripturis ostenditur, iam non e .se id , quod ,, ab Apoliolis traditum eli. veritatis Evangelium. Quoniam autem: ibi a illas, Vera, dc firma, dc non capit neque plura, praeterquam praedicta sunt, ne-- que pauciora et se Evangelia, per tot, ct tanta oliendimus se. Sed α quomodo Marcionem Tertullianus consulet, modo videamus Vi-- deamus in Adversus Ma tionem lib. q. cap. s. J quod Iac a Paulo -
riniit hauserint, ad quam regulam Galatae sint recorrecti, quid legant Phi- is lippenses , Thessalonicenses, Ephesii, quid etiam Romani de proximo sta,. uent, quibus Evangelium ti Petriis, & Paulus staguine suo signatum reli- ,, querunt. Habemus ec Joannis alumnas Ecclesias. Nam si Apocalypsin eius
319쪽
, Marcion respuit , ordo tamen Episcoporum ad originem reeensus in Ioa , , nis stabit auctorem. Sic di ceterarum generositas recognoscitur . Dico it is que apud illas, nec selum Apostolicas , sed apud universas, quae illis de is societate sacramenti conscederantur , id Evangelium Lucae ab initio suae edi
, , tioni4 ilare , quod quum maxime tuemur . Marcionis vero plerisque nee n ,, tum , nullis autem notum , ut non eo damnatum, , . Tantum ergo abest, ut
Sacrae litterae interpolatae , aut mutatae sint, quia aliqui temerario ausu vel nonnullas earum reiicere , vel alias ab illis, quae communi consensione recipiebantur, intrudere conati sunt . quin potius ex hoc quoque capite conitat , quae ab Apollo lis , S Evangelistis traditae fuerant, immutatas , S incorruptas semper fuisse servatas , atque omnes Ecclesias praecipuam curam habuit se, ut
in cormptae , atque im mutatae servarentur.
Cont. Et iam eas, quae apud Christianos rectae fidei Sacrae litterae servabantur, antiquitus fui iis corruptas negari non potest. ergo. Prob. ant. Hoc eis nim est , quod veris Chrsitanis Manichaei saepe obiecerunt, quemadmodum ex Sancto Augustino novimus i. Deinde Celsus apud Origenem lib. 2. adversus eu dem nu. et . quosdam ex Fidelibus Diise assirmat i ,, i similes illis, quoa ,, eo impellit ebrietas , ut sibi manus inserant, primum Evangelii contextum ter , quater , pluries mutant, pervertuntque, ut habeant , quo res sibi ob- ., tectas inficientur is . Potiremo negari non potest, antiqua potissimum aetate non defitisse multos , qui libros aliquos , uti Sacros Venditarent, qui revera
tales non erant i id in causa fu i , cur non solum aliqui imperiti de plebe homines , sta etiam plures Ecclesiastici viri decepti fuerint , eaque uti divinitus insipirata laudaverint , quae postmodum Divina non esse declaratum fui te ergo fieri potest , ut cum Sacris libris simul permixta multa quoque huius generis ad polleros non interrupta triaditione pervenerint, nullumque huic malo reme. dium afferri amplius possit. R. ad a. S. Augullinum in refellendis Manichaeis, qui Sacras litteras coris ruptas esse effutiebant, eamdem rationem adhibuisse , ac Irenaeus , Tertullianus, aliique Patres, adhibuerant, dum Ebionitas , Marcionitas , ac Valent insanoseon tarent . Nam sicut illi ad doctrinam Ecclesiarum ab Apollolis traditam ,
atque ad ea usque tempora ubique sine ulla mutatione perseverantem recurrerunt , ita etiam S. Augustinus Contra Faustum lib. 32. cap. 16. Quisquis e-M nim , inquit , hoc primum ausus esset L hoc eli falsare Sacros codices Iis multorum codicum vetustiorum collatione confiitaretur e maxime quia . nonis una lingua, sed multis eadem Scriptura contineretur , , . Cap. 21. Contreet
Manichaos haec tradite, , Ita certum est , Manichaeum . vel Manichaeos efferi ridendos , aut etiam dolendos . qui tam fundatae auctoritati . a temporibus,, Apostolorum usque ad haec tempora certis se emonibus culloditae , atqueri perductae, audent tale aliquid dicere,, . Et lib. II. Contra Faustum cap. 3. Uides, inquit, in hac re quid Ecclesiis catholica valeat auctoritas, qua
ab ipsis fundari mis sedibus Apostolorum usque ad hodiernum diem succedentium sibimet Episcoporum serie , O tot populorum consensione firmatur. Et eap. 3. , , Quae s hoc est Divina auctoritas veteris , ct Novi Tellamenti J A-- poliolorum confirmata temporibus per successiones Episco ruiti , Sc prop2,, gationes Ecclesiarum , tamquam in sede quadam sublimiter conitituta eit,
is cui serviet omnis fidelis, A pius intellectus , . od ergo saepius observavimus,
320쪽
vimus, hic monendum rursiis esse censemus; hoc est , sere nihil-Ethn eis. aut etiam ab Haereticis , quivi contra Christianana Religionum facere quo ψigmodo videretur , fuisse productum , cui Increduli nostri temporis non adliaeserint, ct veluti novum, atque antea non auditum , nobis oppotuerint . Verum suam ignorantiam manifelle inde produnt, quamvis omnium peritissimi , atque a praejudicio opinionum immunes haberi velint , quum talia omnia prosus K-
tilia , nulliusque momenti ella ex iis . quae Apologista: Christianae Religionis
contra reposuerunt , ipsi quoque cognoscere potuerint. Celsb autem obiicienti Sacras litteras per Christianos fuit' corruptas oriagenes laudato num. ita respondet: .. Equidem non alios novi, qui Evanete lit, , contCX tum immutaverint . quam Marcionis , Valentini , fortaile N Lucani, , sectatores. Id vero criminis nostrae doctrinae imputandum non est: in culpa, M sunt, qui Evangelia depravare audent. Nam quemadmodum in I hilosopli ianitis male coferres , quae a Sophistis , Fpicureis. Peripateticis, aliisque fati e e , . cogitatae sunt opiniones; sic quia nonnulli Evangelia corruperunt, novasquct, , sectas a Jesu doctrina alienas induxerunt, non continuo in crimen Vocari oporis,4 ici verum Chri Ilianismum is . Quin immo tantum abeii , ut verus Chri itiatanis naus in crimen vocari inde possit , ut potius piis cura , diligentia , atque constantia in servanda. & tuenda puritate S icrariam litteranum magis magisque peripi cita seni per fiat. Qiuid enim λ anne iis , qui in hoc Sacrum depositun impias manus inferre ausi iunt , veri Chri iliani aperta frunte non restiterunt, eorumque audaciam omnino non represserunt λ usandoquidem Ecclesiae , atque Fideles Sacras litteras non ita quemadmodum Ebionitae , Marcionitae . a que Valentiniani impie detruncaverant, non ita , inquam , fidules recuperunt,
1 cd sicuti ab Apostolis primitus traditae , & deinde ab Fcclesiis Apollolicis ,
atque aliis , quas subsequentibus temporibus viri Evangelici crexerant , conivrvatae fuerant . uti ex operibus Patrum manifestum eii. Inde etiam veris Christianis multum laborandum non fuit, ut eorum . qui sacras litteras corrumpere ausi essent , impios conatus repellerent , quia ta ta hac quoque in re inconstantia laborabant . ut simul cum sua imperitia , atque impietate evidentibus contradictionibus implicarentur. Haec enim ex pem antiquo quodam Auctore de Theodotianis Elisebius refert Ecclesiast. Historia lib. cap. a 8. ,, His adiiciemus alia quoque eiusdem Scriptoris de itidem, , haereticis verba, quae sic habent. Sacras quidem , inquit, Scripturas alida. ,, cter adulteriaverunt i primitivae autem fidei regulam reiecerunt: Chri ilum linis stim denique ignoraverunti non inquirentes, quid Sacrae doceant Scriptu . ,, sed cuiusmodi syllogismorum figura ad confirmandam impietatem suam reis puriatur , assidue meditantes . Quod si quis aliquem Divinae Scripturae t ,, cum eis obiiciat, examinant , utrum connexum , an disiunctum ivli gismi ., genus ex eo confici possit. Relictisque , atque abiectis Sacris Dei scripturi ris , Geometriae itudent; quippe qui terreti res sint , dc loquantur terrena , , , S illum, qui de coelo advenit, ignorent.... Hi necit, quod Divinis Scriis pluris audacter manus intulerunt, eas a se emundatas ede dicentes. Atque
se id a me non falso eis objici , quisquis voluerit , facile cognoscet . Nam , , si quis exemplaria illorum undique conquisita simul inter se contulerit. in v ,, ni et profecto illa inter se plurimum dii lentire . Certe Alclepiodori exemia, , plaria non conveniunt cum illis , quae sunt Theodoti . Multa porro huius.