장음표시 사용
131쪽
M me Uin Sacramentalibus. Accipi Ecclesiae orationibus praecinctifica 424.
enda itaque verba suo Ecclesiae se tum,' ab illa institutum; alia vero cundum luppositam materiam, scili per modum obiecti ut imagine , ex. cet modo lanctificandi sibi propor hortationes, conciones, vel per m tionato. Et sicuti ex eo quod dica dum suffragii, ut orationes allorum. tu aqua benedicta nos purificares vel ex Connexione ad aliquid insti- sanctifidare, non sequitur quod nos a tutum a Christo Domino, ut audiri
mortalibus purificetin sanctificet, ita Missae oratio autem Dominica, Con- nec accipiendum est quod remittat sesso Generalis c. ex natura rei semes ipsa&ex opere operato venialia apta media ad illos motus Benedi- SSERO III. Cum communi ctio item Episcopi per illos cum non Sacramenralia consore ad remissio habeat vim ex Ecclesiae preeibus sed nem venialium inquantum condu ex precibus ipsius Episcopi non est Cunt admotus animi natos expellere quid Sacramentale rigorose. Alii
venialia. Ita in alios Lugo Di autem liberalius censent esse ins nita
Castiuo Pere E. prope Sacramentalia, accipiendo RTIO est quia si non causant hoc nomen pro quibuscunque con- remissionem veniolum ex opere ope ducenti ad motu contra venialia .
rurato edictari est si item non cau mis attinet ata remissumem venia a Diane ex opere operantis,quia jam tune lium post hanc vitam non sacramentalia, sed ipsi actus con Status quaestionis in hoc est. ferrent ad remissionem venialium , Fieri potest ut aliquis extemplo vel ergo debent hoc tertio modo causa occidatur vel moriatur,' non dore remissionem venialium leae de venialibus. Item procedere DC ES ergo Sacramentalia , potest dissicultas de martyre, vel dono plus prosunt ad remissionem baptizato immediate post moriente, quam imagines v g. tamen posset fieri ut uterque aste. RESPONDETUR. Inhoei magi ctum habeat ad veniale, immo quis ne de Sacramentalia sunt paria, quia dicat casum hunc eta hysicum' utrumque obiectum natum est ex , nunquam in praxim deductum. cim orare motus pios, sed in hoc sunt di hoc veniali non potest videreicunt. sparia quia imagininus non est pro quia nihil eo inquinatum intrabit in missa ista excitatio ut est promissa Sa regnum celorum; qui ergo eo casu cramentalibus, propter quam promis remittetur veniale quidem nona. sionem dicitur eleemosyna extingue procedit dissicultas de sola Condo- εχ re peccatum orc. Rursus Ecclesia se natione poni bilia Deo, qua Deiis re 4rs. impetrantem adjungit Sacramentatu mittat veniale, sed procedit disticul. hus, non Miungit imaginibus, licet a de remissione, vicujus ipse venti
non omnes impetrationes vel potius aliter peccans auertatur ab illo veniis
deprecationes Ecclesia sempe esse altictum sortiantur. EXPLICATI. hane dimetiDNU valet μι disia quod Aug. tria later Dicastillo. Ad prouidentiam , Ench. independenter ab excitatione Dei periinere, ne unquam talis casus motus mi tribuat orationi Dominicae permittatur, ad eum modum quo pervenialium remissionem, non inquam tinet ad ea noem non permittere, ut
valet si id objicias, nam si oratio est, aliquis adultus eum solo originali & fiat ut debet, hoe ipso dicit anne veniali decedat ex hoc mundo eoxionem motus ij. quod non determinarit Deus locum ΛDD hie ex Maeratio terra modum puniendi talem monenim quod Tinctus, orans, supponendo iret in in sernum quia hic locus est scilicet pro Oratione in Ecclesia, actuale mortale habentium; non ad Edens sint rigoros Sacramentalia, lumbum, quia non est locus ille pro
quia haec sola sunt quid permanemus, sabente culpam, idque multo magis
132쪽
A F. procedit de Martyre, qui secundum cognitio quae non est fides vel visio 3p. sensum D immediate post vitam possit esse principiu actuum superna- videt D EVM, quem qui coinquina turalium sed quidquid tu de hac do-eus videre potest, ne ergo hoc absur- rima saltim esset nouum, coniugere dum sequatur, pertinet ad prouiden visioni actum doloris. tiam Diuinam, non permittere casum EXPLICATUR II communiter. Praedictum. Hae explicatio. Quod remissio illa fiat in instanti se-
NON SATISFACIT uia certe parationis. Ita SuareZVasqueZValetia non debet reputari casus Metaphysi Coninc Dicastilio Perec Oviedocus ut aliquis vir probus subito a pople de Ium: Cont 8. n. 6. Hoc instans
xia tangaturin non retractet venia separationis aliqui clare dicut esse in-tia. Deinde. Ponamus hunc casum stans quo iam anima supponitur esse esse Metaphysicum adhuc ejus resolu separata, & hoc modo loquunturi.
tio inquiri potest qualiter scilicet Dic: Pe Ali autem illud instans' stant bus principijs fidei& phrasiCon separationis non e primunt quale sic
ciliorum, remitti possint venialia de cita Lugo cita D num 3s non apri quibus hic agitur pellat illud instans post separationem EXPLICAT II. Idem. Quod in . nec post exitum a corpore sed in ipso 418. primo instanti beatitudinis eluatur exitu SuareZetiam D. II S. 4. n. IO. 431. peccatum modis remissioni compe non dicit id fieri post instans separati-tentibus. Hae explicatis. onis animae sed in primo instant te.
NON SATISFACIT. quia in pri parationis. Jue prior modus loquen-mo instanti verum est dicere Est he di qui scilice dicit remitti peccata .atus aliasin esset primum instans beo iam separata anima. alitudinis & non esset, esset ut suppo NON SATISFACIT. quia non sanitur, non esset autem quia de illo tis se accommodat sensu comuni qui non esset verum dicere Est beatus fundatus est in Scriptura, censetqἷvidens Deum. Mupdsi verum est in quod post mortem homo sit in termis illo instanti dicere Est beatus ergo no' cadat iam nonnisi in unam par- non erit verum dicere Non est emun tem ut arbor succisa Deinde urgeri datus a culpa veniali quod ipsiurru potest dissicultas quam urget Die si Probatur quia si de beato verum esset post instans se parationis elicitur actus dicere Non est emudatus a culpa, eo retractationis ergo vel martyr vel imniali verum esset dicere Aliquid co mediate baptizatus, si sorte habeanta41'. inquinatum inerat in regnum coelo affectum ad venialia decedantq; 432, tum quod est salsum. Deinde illi dolo nonnisi post illud instans separatio . . ti tetractativo, qui fieri deberet in pri nis auferatur ab illis veniale, non vi mo instati beatitudinis, vel praelucebit debunt immediate post separationem fide , vel visio, vel alius actus superna Deum .in tamen hoc est contra sens situralis cognitionis. Non fides, qui communem,in praesumptionem fideia hane pro nullo instanti secum com lium,& contra Trid, quod in bapti κα-
patitur visio. non vi fio, quia haec non to dicit nihil remanere quod diuinis est coinquinatorum Et certe videret ab ingressu coeli remoueat.
illa visio se esse,' simul peccatum RESPONDEBIS. Trid ex sensita esse, ergo posset non esse principi uim comuni procedere ex praesuptione doloris sed permittere sui coexisten quod talis nullum habeat veniat eiam peccato veniali dicereq; steti Rursus expresse dicit S. Paulus statutum primo instant simul poterimus est omnibus hominibus semel moti ecstatem reliquis. Quodsi illi dolori post hoc iudicium, en instans interpo
dicas praelucere debere non fide non lans visione, quod non negaret ri visionem, sed aliam cognitionem suo dentinum. Contra est. Sicut licitum est pernaturalem Contra erit quia or tibi dicere quod Ecclesia praesuma
dinarhe Λuth: non agnoscunt, quod nulla illum habere venialia, ita etiam
133쪽
33.dieam Eeelesiam praesumere, nullo veniali illum pro illo instanti ligari
adeoq; quaerendum esse tempus aliud quo remittantur. Deinde quando dicit S. PAVLus, Statutum est omnibus hominibus semel moti,in post hoc iudicium is post hoc, non significat aliquid succedes ipsi Termino a Quo, sed tanquam quid complens terminum a quo, adeoq; non admittit instans, inter lans terminum ad me, dc Terminum a Qup, quam interpo-
Iauone dicta doctrina, si ut sonat acincipiatur, admittit.
Vt dissicultati satisfiat. Dici poterit, Postiua iam sunt turbata phantasmata, ante quom turbationem intelligitur habere affectum aliquis ad venia- 434. lei in ipso instanti separationis, in quo intelligibilitate verum sit dicere separatur anima & nondum intelligituri. separata esse, datur emcax gratia retractandi venialis, Deusq; alligat tu.am eondonationem si quae sit nece sesaria in hoc casu dicetur peccatum. remitti in altera vita moraliter, quia exitus ex hac vita moraliter pectat ad aliavit is non praesente, cosequenter talem, si v. g. sit martyr vel baptizatus, nihil post hanc vitam ab ingressu caeli moratur, quia immediate post hoc instans separationis incipit phy-sce alia vita ex visio Dei. Et haec responsio coincidit cum illis qui non exprimunt, quod post instans separa-43stionis vel anima iam separata, remi latur veniat Qui autem helle ludesendere responsionem Dicast diceret quod in primo instanti visionis, sit primum non esse peccati Sc desitio, cui in instanti immediate antecedente poterit praelucere fides, iamq; tunc simul erunt non quidem visio seccatum, sed visio & desitio peccati: non dicit autem scriptura, quod id quod desinit esse coinquinatum nO,I intret in regnum coelorum. Quod si nolis concedere, animam Operari in corpore humano modo, perturbatis phantasmatibus, pones smilem gratia efficacem ante ipsum instans perturbationis phantasmatu, dicetq; eo casu in altera vita morali-
ter pectata remitti nam morituri, di-436. cuntur moraliter esse iam homines M.terius vita
De Termino remissio seu de eo quod remittitur.
In hac quaestione explicabimus Quid sit illud quod remittitur, attendeturq; tam ad remissionem habitua. sis, quam ad remissionem actuali τ' peccati & quidem quod attinet ad remissionem habitualis peccati, in hoc est punctus Difficultatis. Transacto peccato si non iustificetur homo docet nos fides manere peccatu habituale restat quaerere. Quid est hoc peccatu illud habituale quod maneredicitur, non enim illud est sola praeteritio peccati, quia haec manet etiam iustificato homini, semper enim vera est hae propositio, Peccatum fuit. d. ferendum ergo est Quid sit illud peccatum habituale Plures explicaoiγnes numerat ieiicit Ovied De viiijsin peccatis, Cont 8 tota, Ariaga
ibidem D. 49 Lugo D T. Dicastillo
DIFFICULTAS Leuidsi peccatum Habituale 438. apud alios
de Iust cum Beli.Valen. Tol. 4ljjs quod peccatum habituale non aliud
si quam actuale praeteritum' praesens gratiae priuatio. Ita ut tota maluti peccati habitualis non aliud sit secundum quod imputari potest peccatori, quam ipsa malitia peccati actualis, habitualitas vero seu habitua Iis ac virtualis permanentia eiusde malitiaest priuatio gratiae inducta per pecca tum actuale&cocteruata per vim demeritoriam eiusdem, multacis adserta praecipue Esipareta inexplicationem huius
134쪽
43s huius sententiae, quae longum es o praeterito etiam si has priuation vitantcs bere, legatur ipso gratiae, posset nunc homo esse pecca- IMPUGNAT I hane ente citi tora actu praetCrit .am cit Oviedon: tum quia com RESPONDEM posset quodqu1-
misso secunda mortali tarmanet no do duo ad aliquid requiruntur etiamsivum habituale dc non datur noua pri- vnnm ab altero in aliqua denominat, uatio gratiae tam quia omnius priuatici ne pendeat,si lit illud concitatiuum, gratiae est eiusdem speciei peccatae haberi non poterit nec saluari in uno aut habituclla sunt specie distincta extremo, quia etiam ratio coenae lu-Nee sumcit esse a principus specie di mitur a vespertino tempore numas in iis,qusa principia non distim quidne iam solus vesper potest effosuunt priuationes eiusdem habitur coena trita etiam quamuis priuatio eum quia in omnibus peccatoribus est gratiae ut constituat peccatum habiae*ualis priuatio gratiae & tamen pec tuale depedeat ab actu praeterito, non cata habitualia non stini aequalia , sequetur ipsum actum praeteritum ORESPONDER potest commis solo formaligare posse peccatum ha sonouo peccato dari nouam priuario bituale cuius etia ratio potest dariexnem gratiae, hoc est nouo titulo de Espareta, quia sola actio praeterita qua 4 ciperditam, bc sicut obligati satissa latis non habet permanentiam quam 443ῆctionis quae in principij, te: sorma tamen inser peccatum habituale, ut betat habituale potest haberi nouo eum ergo distinguatur habituale a mero Id sic etiam in praesenti. Et licet priua praeterito, non stabit sola praeteritio tio gratiae sit eiusdem speciei, nihilo ne actus.
minus quia tituli illam perdendi sun IMPUGNAT aliis mediis ean.d te possunt distinctionem specim dem explicationem Lugo, sed non eo mcam adeoq; tribuere specificationem uiscum, quia vel supponunt in sola Deccatis. Et sicut id quod generatum priuatione gratiae stare peccatum ha- potest esse idem cum illo quod edu bituale excludedo actum, vel rigoro. citur a solo Deo ratione quorum ti se insistunt huic termino priuatio; tulorum differt a seipso, sic differet cum tamen siue ex peccato sequeretur illa priuatio ratione titulorum. Et it priuatio siue negatio gratiae, beneso eet principia effectiva non possim di maliZare poterit utrumq; rationem
stinguere priuariones, nam eadem erit peccati habitualis. priuatio luminus siue Angelus extin IMPUGNARI solet III.comuniter. guat candelam siue ventus, principia quia scilicet peccatu habituale in pu 'M . tame si simul vi ingredientia aliquod a natura non stat in priuatione gra a totum possent illud distinguer . tiae. Resp. potest, vel qualitatem illa actus autem attuli perdendae gratiae naturalem quam aliqui admittun diuersi specie ingrediuntur habituale, tolli, vel dici posset, nomine priuatio consequenter nec erit aequale in sim ni latiori modo accipi posse, quod gulis peccatum habituale, ratione non cunq; non esse gratiae causabile ab a
aequalium titulorum . ctionem ala, expelleret autem pecea-3MPVGN AT II Carda ligo eum gratiam si pro illo statu positum,
Quia haec priuatio gratiae erit pecca ruisset. MAD--ου hae explicatio.
tum habituale non vicitH; umpta se NON SATISFACIT I. quia tueona ex peccato actuali, hoc autem legenti patebit non videtur distincte diei non potest, quia alias habituale loqui an insista priuatione 4n etiam non staret tantum in aliouo praesenti, in actu praeterito stet peccatum. Rur-hoe est priuatione gratiae, sed etiam in sus ut legenti patebit discursus illius praeterito, hoc est actione praeterit . ostendunt bene, quid non sit pecca-Quod si illud praesens hoc est priuatio rum habituale, ut cum ostedit effectus gratiae ut sit peccatum sormaliterina positivos, priuationes extrinsecas, ait thetab aliquo extrinstco, hoc est astu etiam auqua intrinsecas non tamen explicat Dissilias by Orale
135쪽
. 4 s. explicat quid sit ipsum peccatum ha ter erit demeritiuum quam priuatio 4 gbituale. Muta multa quae adfert re gratiae. sponderi possit, inter caetera id prae oculis habendu quod qua vis omne peccatum mortale contemnat bonitate
Dei ut est in se realiter loquendo, potest tamen contemnere directe veritatem Dei prout est in se peccato videlicet infidelitatis. Et licet omnia expellant caritatem, non omnia tamen sunt nonnisi contra praeceptum&obligationem Caritatis cur ergo potius illud peccatum, quod g infidelitate stat contemnitq veritatem Dei prout est in se, non censebitur habitualiter manete potius in contemptu veritatis, quam in priuatione gratiaT.
446. prius est ratione nostra peccatum habituale quam priuatio gratiae. ergo priuatio gratiae non est deformali constituitu peccati habitualis Ant.
is superioribus ostensum est posse s
cum stare peccatu habituale &gratia. ergo habituale non est priuatio gratiae, quia priuatione gratiae, cum elle gratiae impossibile est stare. Urniatur quia veniale habituale non stat in priuatione gratiae. ergo neq; mortale.quia Vtrumq; conuenit in ratione habitu alis.&differunt in ratione talis habitu. alis quaeritur aut quodnam sit illud
genus unde concedo quod veniale non inducat maculam animae sed tam tum maculam obscurativam pulchritudinis restabit tamen quaerere quid coimune pro genere dicat habitualitas utriusq;. 44.. EXPLICATII Lugo cit am 44, cum alijs qui eum. sequinur, post alios Ouescit. p. 4. pro explicatione sup
Prob. Prius est ratione nostra pecca .ponit aliqua, sed vis tota in hoc est. tum actuale, quam sit priuatio gratiae actualis ergo etiam prius est ratione nostra pecCatu habituale, quam habitualis priuatio gratiae&certe sicut pro ratione reddi potest cur actu priuetur peccator gratia, quia actu est peccatum, ita pro ratione cur habitualiter
priuatus sit gratia, reddi poterit quia est habituale peccatu Neque valet si dicas quod priuatio gratiae sit effectus
actualis non autem habitualis peccati, nam in ptimis redit paritas. Riirlus
4r. priuatio gratiae pro primo instanti non est diuerta a priuatione pro sequenti tempore ergo si pro illo priori est poena actualis etiam pro sequenti erit poena, quia habituale peccatum non est poena actualis sed ipsum actu- Dicit quod peceatum habituale, non aliud sit quam peccatum actua Iemoraliter perseuerans in ordine ad reddendum hominem rationabiliter auersium a Deo. Fundamentum a tem huius perseuerantiae moralis est. Peccasse hominem nec satisfecisse condigne, nec Deum offensam condonasse, iam autem omnis offensa tollitur aut condonatione aut satisfactione. Addit etiam cum peccatum habituale dicat tria. Actionem praeteritam, negationem satisfactionis ne--o. gatione mci condonat imis, nihilo. minus quamuis peccatum habituale
displiceat Deo, non displicet ratione omnium quae includit, nam negatis condonationis quae est in manu ipsius ale nonnisi habitualiter durans. Qtia Dei non displicet Deo. Hac explicatio. do autem ad 4 dicet Esparet quod Privatio gratiae in quantum est a Deo puniente non sit habituale peccatum, sed quantum est ab homine illa inducente demeritorie quando inquanta hoc dicit non conuincit, quia de hoc
ipso quaeritur, Cur ita sumpta priuatio non sit effectus. Rursus peceatum sactuale supponitur prius esse demeritiuum postea subsequi priuatio gratiae. ergo& nabitu ale prius habituali.
NON SATISFACIT Quia peccatu actualein habituat non distinguutur in ratione peccati, sed non nisi in formalitatibus habitualitatis' a. ctualitatis, habet enim se ita, sicut ens productum conseruatum, quae non in ratione entis sed in ratione primo
producti conseruati differunt . quod si peccatum habitualein actuale suntidem ergo ea quae respectdactualis peccati habent rationem po
136쪽
At .sterioris pro instanti illo quo ljud est PRAE . III. pereatum Oasimasse Letiam et pectu habitualis ha et rati dicens actionem transadam non potes in nem po iterio is, quia iam etiam in alabrisistere Ratio quia de habi- alijssorinalitatinus differrent moria tantum informalitatibus actualitatis habitualitatis. Et certe pone quod V.g. decretum puniendi interno sit quid posterius peccato amaali, quomodo decretum puniendi pro habituali abdito potest diei iam non est habituale peccatum, alia vero de praeterito non potavi dici, praeteritum iam modo non est praeteritum ergo apparet quod habituale non stet sola
praeteritione peccata, quamuis eam v
ivali non erit posterius habituali se supponat, edin super peccatum habi- negatio condonationis, negati Osatisfactionis est quid posterius actuali peccato quod ipsum Prob: quia stipponitur intelligibilitate, quod
condonari Mepro quo satisfieri debeat. ergo etiam negatio condonationis negati satisfactionis erunt formali-
tates posteriores peccato habitualituale praeter illud quod praeteriit, dicit
aequivalentiam quandam moralite ad non praeterii de consequenter conseruatione quandam in statu quodam praesentis hoc ut explicctu
PRAEM IV Costruationem primo sper se conuenire nonnisi praesentiοψ.Tum
quia conteruatum else est ipsiumme
νllud primo esse cum certisco notatis. I quia primo esse in actu conuenit
IFFICULTAS pomo per se nonnisi praesentjbus, fio
ut etiam conseruari primoin perso
fit peecatum habituale in nostra sententiai
ω an si μὰ is δε- mori, tau non nisi praesentibus conueniat. Tum Massi peecatum Bav ale qui coseruationi tam passiuae quam a.
ctivae adnexa est sequela durationis , duratio autem primo Ῥςr se est praesentium Tum quia praetcrata dicuntur primo&per se con eruata, non vero
Urite aeripi posse. I. Pro taciti cuntur primoin per e conseruari ,
latiuo, derivando habituale ab habitu enim non dicetantur conseruata sed aequisit vel frequentatis actibus, vel 4onseruari hoc pio est en iam non uno intenso. Accipi potest pro praeterita sed praesentja, per hoc enim praeterito adhuc suo modo perma solum eondistingui inter se possunti, me, adeoq, quod habitum, adhuc quia scilicet praeteritum conseruaba- est quasi haberetur,4 in hos flensu ac tur, praesens con eruatur s. capitur hie Habituale peccatum . PRAEM: V. Suamuis eo eruari
per peccatum habituati huius sicunda 3- siderationis siue actione transactata, cuius ratio est,quia si conciperetur Jn ratione habituali, & tamen non conciperetur ratio transacta, de esset peccatu habituale, non esset, eo quidentia ut supponitur, non emet autem, quia non esset habitum, a quo habito dicitur habituale, quod ulterius sic explanatur. Peccatu habituale non impoditat id quod factum est ut dicis, rursus cum peccatum habituale incipit habere denominatione habitualis, tune nihil fit de nouo. ergo simpliciter non erit habituale, non enim erit unde dicatur habere rationem habitualis. primos per se competat nonnisi pra olims.
nihilominin etiam restem ypraeteritis uturi potest dari conseruatio. e.
praesentia accommodate proporti
paliter, Taltem secundum dimin tam similitudinem & sicut praesens potest supponere pro seipso, potest cutiam supponere pro praesenti in suturo, sic enim dicuntur futura cognoscit
in sua praesentialitate ad aeternitatem ponenda , ita etiam praeteritum dicitur esse quodam modo praesens, po testque accipi praesens pro praeterito, reuoluendo v. g. mentem ad illud quod transiitin pro illa differentia , cum podum intelligebatur transiisse, sed transiturum iuuta erat praeses
137쪽
4s . timc eonsiderabitur, sicut praesens rori conuenit ratione illiu iri V praeteritum in praetentialitate sta conuenire illi debet, ration ea cu'quam habuit Quod si praesem po jus sui. porro quod entibus conuere accommodari ad praeteritum, nil ratione aliccius tui supponit vel siturum, potest etiam bene accom- pro Causa, vel pro effectu e pro
PRAEMIT T. VI. Conseruatio, quae possit haher pro praeteri. to est Conscruario vi cujus id quod praeteri jt, ita se habet, ac si non praeterijsset, ita ut illius esse prae taritum, in ordine ad aliqua aequiuajeat praesunt tres modi ratione quorum aliquid est alicujus. Qitodsi illis tribus modis aliquid evadit alicujus,etjam peccatum praeternum inanen ac si esset praesens ratione alicujus si, de bit manere praesens, si ratione Causae, vel ratione et Sec iis, vel ra-
sentix Praemissum hoc aliund O tione alicujus adnexi, scilicet e a .hu non probMur, qua in in quo horum trium titulorum deriuais ductione in omnibus, quae ascuntur a in se permanentia 4 illo praedica- permanere habitualiter, ut obligatio to, quasi non praete iii '' 'Matri in talis, obligatio voti, orin PRAEMITTO VIII Comoa 4ss.sa non e conciliata humana, dccae rando inter tres iJlos modos, pec- τ
ita o bligant ac modo duce chmanere ratione alicujus adiunctrentur . in caperent obligare actu. Qitia, quodcunci adjunxn Illustrari idcin potest vastantia dedu bitur, vel erit imperi nens, ve cui ecta, ea trita parte, ubi dicitur Iusti Mirusum οὐ aiiohhi : z-'rficatos antiquos Patres, vi futurorum ipsim praeterinim potest
meritorum Christi Domini, dicimus et praeteri, Umi:
que illa merita futura, operata ais tion effectus. 4m ctus pectati Ase, ac si fuissent prientia Deo scissi priuatvi gratiae, meritum oen tecet aec eptante illa merita ad effectum anticipate ponendum, noscens praeuis merita, certo sibi ponendata fuisse a Christo Domino, illis videlicet meritis futuris ita petantibus, ac si essent praesentia. Haec Instantia ad praesens ita applicatur, qvod, v. scilicet praetexitum possit ita se habe re ac si effet praesens. PRAEM ITTO VII. Praeteritum
η ας ritum denegat iniselfficacium auxiliorum, dici similia. Et haec non possisnt esse talia, quae munipossint ad explicandana rationem peccati habitualis. Et ratio est, quia haec explicatio debet tradi per conceptum definititium, aut ad illum
maxime accedentem, conceptus au-46
tem definitivi, chin tradi rex pri
ma, effectis autem non competit ra-
non potest ita se habere,is: non aera
praecise ratione suae entitatis. Nam contradistorium est, praeteritum non praeterijsse, quod praeteritum est, ex praeteritione habere, quasi nor praeterierit,&quod quia praeter ij t est de facto, ac illud quod praeteri jt, hoc esse. ac est illud quod non praeteriit, sed id debet habere, noni si ratione alicuj sui, nam omnis denominano, aut formalitas debet cQmpetere rei, aut ratione illius ipsius, aut ratione alicuquitur Privatio gratiae, ita quod ad habituale peccatum, jam in suo esse constiturum, consequatur habitualis priuatio eratiae.
tione quarum peccatum praeteritu napotest conseruari, quasi non praeteriisset, duplicis esse principij, nempe reari, Increati Ratio est. Quia vim pra explicui, Olmensa praetepactionem offensi uana, prosectam a Perso-
jus ad illam spectantis. Si ego hiὰ hὸ π - 'φ' terito habere se, cui non tra det a:Σbet:
138쪽
as . illam actionem indignetur, quod jus ' peccatum permanens, seu habens Utar si actu exerceat, erit actualis offensa. ' se cum praeterierit, ac si non praete si autem posset exercere, monexer rijsse .eet, erit nonnisi offensa in potentia. PRAEMITTI XII. Inie simi ergo offenta duas illas perso eat habituali, quid rationem primnas dicit, ita & conteruatio offeniae iis, quid rationem posterioris habe duo illa principia importabit. a. In peccato habituali rationem PRAEMITTO Quid ex itimi, habet spia moralis permanen parte Creaturae, si causa conseruatio cita actionis praeteritae, conseruata ua peccati praeteriti, redditiva, ut i voluntate, dic enim ipsam acti peccatum quod praeterijt, sit morali nem peccaminosam, moraliterra ter praesens, adeoque quasi non prae rantem, sicut ergo in peccat actu teriisset, quid item sit, similis Causa ui rationem primi habet ipsa actio conterualloni ei uidem ex parte Dei. pee ea minosa ita in habituali, primi Ex parte creaturae, est voluntas mala rationem habebit permanentia monmoraliter, auertens a Creatore, χω ratis ejusdem. Rationem posterio- uertens ad creaturam, quae moraliter ris habet fundatio Iuris Diuini ad OG durans aversio, stat in morali disor send quae posterior quidem est acti 464.dinatione voluntatis, contracta ne peccaminosa, quia non iden asi 4 π.peccato praeterito, ad quam sequitur quid est malum primo, quia Deus negatio retractationis,& sicut volun illo offenditur, sed ideo offendituria, eas mala et it causa peccati, ita etiam invia est malum . Nihilominus', est causa conseruatim ejusdem quamuis haec landatio juris sit, quid Ex parte autem Dei conseruatiua posterius actione mala, non tamen Causa illius praeteritionis,in redditi aduenit realiter post completam raua, ut peccatum quod praeterijt, sit, citonem omnium formalitatum ad quasi non praeterierit,est morali sun peccatum requisitarum; nam etiam datio Iuris quod Deus habet ad indi in peccato esse offensam Dei, perti. gnari ob peccatum, cui morali sun ne ad completum esse peccasti, qua dationi innititur ipsa offensa, quap fundatione posita, intelligitur prissita,exit quodam modo ex dispositici mum Deus manu capiens illam fun- ne offendentis illa actio,is transi dationem, exireque in actum offen- in dilpositionem offensi, cui standa sae. Vt intelligatur cista sundatiotioni Iuris adnectit Deus negationem cluris, Tundata supra illam offensa condonationis, quam Condonati imaginari debemus, offensas crea-ινεκά nem si poneret, fundationem illius citas, in quibus prima et actio mala. 4G, Iutis eassaret, seque possessione illi Secunda sundatio luris ad irasci, taus exueret Porro hae Causi tunc tia, possessio illius undationis iactaeensentur, non iam conseruare pec ab offenso, qua possesssione interueis catum, quando voluntas quae est Cau niente, nisi ponatur satisfactio Jerita aversionis incipit se conuerter offensa ex dispositione offendenti sim oportet ad Deum, tu quando sed subest arbitrio offensi. Vbi vΙ fundatio iuris Diuini ad indignari non terius colligi potest. Negationis pro continuatur, Deo subnectente ruam cise condonationis, esse quid posterita
PRAEMITTO XI. Conserva His praemissis Explicatur jam pemtionem esse, quasi actionem condi eatum habituale Peccatum ha hi tuaiastinctam, cui debet respondere con Ie necessario dicit Actionem praeteri seruatum, ut quidam effectus, ut no tam ut dixi Praemit L QPrarnm . tum est ex natura conseruationie, sed non ita illam dicit ut ea sola hine etiam in praeisnti imaginandum formalizetur, ut dixi Praena xi hinc est eausis illis duabus conseruatiuis insuper requirit conseruationem,
peceat habitualis respondere ipsum quandam praeteriti, vi cujus se hab
139쪽
ψες. at acsi non praeteriisset, HI dixi Prae. mit 4. s. &6 quae conseruatio praeteriti, non poteli esse praecise ratione formalitatis praeteriti, ut dixi Praemit T. Sed debet esse ratione alicujus, ob quod tanquam aliquid sui dicatur conseruari peccatum, hoc autem non potet esse aliquod adjunctum peccati, nec aliquis illius esse. cturi sed non talli Causae illius conse uatiuae ut dixi Praem: . I. Causae autem hae conseruatiuae non OG sunt esse tantum ex parte offendentis, sed debent esse etiam ratione o fensi Dei, ut dixi Praem 9. Porro, hae Causae conseruatiuae sunt, voluntas di sordinata, fundatio juris ad ira-1c Diuinum moraliter permanens, a, ro. Detoque quodam modo possessiimul explicui relj quis prae millis, quibus
Causis sublatis jam non erit, ratione cujus dicatur conseruari peccatum, adeoque esse praeteritum, ac si non praeterijsset, sed destituetur sua praesentia, mereque transibit in conditionem ejus tantum quod praeteri jt, quod tunc it, quando voluntas ex conuersa ad creaturam, fit debite conuersa ad Creatorem,' quando Moralis fundatio juris ad ostendicassatur. Definitiue itaq; pecc/tum habituale Est actio peccam in Ola praeterita, habens rationem praesentis, adeoque ejus, quod quasi non praeterierit seu Est actio praeteriis . ta manens per modum praesentis, ratione principiorum suae conseruatio-
PROBATUR . Bonitas exinplicationis, quia Conuenit omni soli semper peccato habituali proce ditque per prima, Wquidem quod
conueniat domortali, leniat peccato, facile deduci potest, quod autem conueniat originali, non operose deducitur, quia non aliud est, nisi pecca um commissum in capite haben permanentiam suam mo. ratem, seu ita se habens, ad hoc v. g. individuum subjectum quasi non praeterijsset.
PROBATUR II. Quia etiam offensa humana habitualis stat in si-
milibus, quae dicta sunt de peccatoW2. habituali contra Deum commissis. PROBATUR III. Communi apprehensionein Phrasibus, quibus solet explicari peccatum hab
tuale nam dicitur habitualis peccator iaCere in peccato, obdurtiisse in maloinc dicitur Deo non reconciliatus esse is, cui Deus irascitur, quae omnia non plus, nec aliud important, quam quae nos diximus. Ex dictis colligi potest. Per nos non definiri peccatum habitualeansumendo in definitionem formalitatem peccati non retractati tum quia vere Wrigorose dat ut habitualitas peccati originalis, tamen vere rigorsese, non potest retractari tum quia haec formalitas, negati retra/γ3. clationis est formalitas negatiua , conssequenter fundari debet, in aliquo positivo priori se praecipue vero, quia ipsum peccatum habituale, in ratione habitualis, concipimus' quasi aliquid positiuum tum quia si attendattar ad conceptus nostros', prioritatesque in illis inclusias, prius apparebit peccatum habituale cori. seruari,in posterius dicere negationem retractationis, quamuis ad negationem retractationis in explicatione recurratur tanquam ad aliquid usitatius inter discurrentes non etiam assumimus in definitione peccati habitualis formalitate, quae est caretia Iustitiae, quia haec est quid realiter rocosequens ad peccatum Deniq; non definimus peccatum habituale, pernegationem condonationis Diuinae,
quia haec est nonnisi adjunctum peccati.
explicationem omnino esse eandem cum explicationibus quae traduntur pernegationes retractationis. satisfactionis, condonationis. Responsum jam est, non esse eandem, massignatae rationes, cur praedictae negationes, in definitione habitualis poni non debeant. Rursus aliorum 2 explica-
140쪽
4νs: explicationes nihil agunt de eo ra quid aliud eircumst antionat, cinne cuius dicatur conseruari pe nae, dat illi speciem extrinstea catum, recurrunt item ad morallia Vterque hie modus concurrendi ex- tes, Iudicium prudentum, ad quae primitur in hoe exemplo. Il detra- non recurris nostra. at Petrus Paulo, Causa detreactio-ΟBLII. vi latis ex plicari,qui seca dis particulatis influens In detracti dum principia adlata in no sit author nem in eandem determinans ad ex osalae habitualis peccati, cum dieam stendum est volumias Petri iam auisiliu esse causa coseruationis peccati tem quod detractio fiat Paulo, α RESPONDETUR. hane dissicut quod offendatur illa est ipsum lux
talem, in quacunque sententia, non Pauli, terminantis illam detractio.
tantum in nostra solui debere, nam nem, circumstantioriantis eum iure si negatione condonationis statina quod habet, ne illi detrahat ut deuhituale, cum negatio haec a Deo o nique specificativi extrinseci quod natur, constituatque habituale me enim illa detractio, habeat syeciem catum, cur non dicetur Deus, auctor detractionis factae non Andreae inhabitualis peccati. Rursus etianis Paulo, Paulus ipse saeit,in eo easu peccatum actuale, non haberet a solus Petrus dicitur esse auctor deer h. tionem offendi, ni si Deus haberet ius resonis, Paulus autem eum Iotea non offendi, wtamen ex hoc dicitur, illam nonnisi non recte infertur Deum esse aucto nare,in terminare, Messe prem peccati ergo neq; ex dictus re um, cui offensa maneat in rationcte inseretur, Deum esse auctorer peccati. Mu' si dicas Deum conis tanquam causam uniuersa- ωad exigentiam causarum se offensae. Cum itaq; actionem peccaminosiam, & ejus habitualirare per se causet voluntas mala pectoris, Deus habeat se, nonnisi icundarum, id etiam in praesenti dici modum circumstantionantis, fit vepoterit, quia Deus ad exigenti arma solus peceator dicatur esse auctor haa offensae in ita a creatura positae in bitualis illius malitiae, Deus autemcipit irasci, nec iram tenetur cepo tuam non nisi eircumstandionat Evicum nulla Causa secunda deo specificare. mici etiam posset dio stinguenda haec duo esse. Est cara
in actionis, quae est ossensa. rae heausa denominationis offensi, pilata
ratione formali offensae item -- β est Esse causam & principium Con Mo. seruandae actionis, quae est offense, di ea quae solum vult voluntate con esse principiu causam conservim- sequenti, & ex suppositione alicuius daedenominationis offensae, in inis antecedentis,in ita non dicitur De ne offensae, prius illud competit ma us velle absolute condemnationem turae insertque quod creatura sit au- hominis, quia illam vult nonnisi ex o peceati, posterius illud compe- suppositione peccati. MYocalix tit Deo, sed non apparet tuam ex via satisfaciendi directe eidem obie plicui instantia adlata de offensa Panctioni Causare aliquid,dupliciter ac li facta a Petro, non apparet inquam, cipi potest, inprimis influendo in es qui inferat Deum esse auctorem e sectumis determinando ut existata cati. Habet etiam loeum hic e-- determinatione, quae sit orta, an monis Phrasis , illum, qui se mere, quam a Caula particulari,&hoc cam non nisi negative, idque adhuc iit. sare est rigorosum,in absolutum Se locausae primae habet, ncm esse caU- eundo Causare, potest accipi laxo sam peccati, sed solum eum, qui se
positionem illius urgeat, retentionem autem deposcit ratio infinitae
offensae Ditecte ad hanc dissicut talem responderi possiet, ex Lugo,
ἀγγ. quod cilicet Deus, non dieatur simpliciter,ac absolute velle, inausiare,
dationcm ut accipitur, quando ali- habet positive, vel est Cresa parri