장음표시 사용
161쪽
as in statu omnes miserias excludente, adeoque posset Diuinitus stare illa visio sine voluntate retractantes, eo autem cassi quo sanctificaretur per amorem beatum, redderetur quidem sanctus sanctitate necessariae auersionis a peccato, sed non sanctitate quae emet participatio naturae Diuinae. Si autem putas te adserre implicanti, ana, quod non possit stare visio Deio peccatum habituale, dices hoc ipso determinandum illum peccatorem antecedenter ad ponendurn actim retractationis A relus ass
NOTO Eum qui sine habitu diligeret Deum, fore unum spiritum Cum eo, non per participationem naturae Diuinae adeoque non per nitatem radicalis sanctitatis, sed inrounum spiritum per affectum, habebitque talis meum in se mancntem, Ac semen Dei intra se non perparticipationem naturae Diuinae specialem, sed per affectum qui transfert amantem in amatum, diligeretquo illum Deus tanquam bene affectum suae bonitati, sed non diligeret tanquam habentem specialem participationem naturae Diuinae. Deinde di uerso respectu est potentior contritio quam fuerit peccatum originale, quia contritio sormaliter conuertit, peccatum autem originale, ut dicit VasqueZ, nonnisi virtualiter auertit aas Deo, alio tamen respectu non est potentior Contritio peccato, siue originali siue actuali, quia utrumque hoc importat infinitatem quam nonram, portat contritio intiamuis autem suo modo contritici sit potentior originali, non stide sequetur quod adserat se sola specialem participatio
t Argumentum est Dicastillo. Habitus caritatis sormaliter sanctificat hominem ergo' actus Consequentia Probatur,us habitus' caritatis sanctificat, id solum habet, quia est forma elicitiva actus carita: tis ergo idem longe magis faciet ipse
piis eorum qui habitum caritatis a M.
gratia non distinguunt, cum qui hirssentiendum est in ista sententia negabitur, ideo sanctificati hominem ab habitu Caritatis, quia est principium elicitiuum actus, sed ideo quia est intrinseca participatio eaque pecialis naturae Diuinae. Rursus in sententia non identificante gratiae habitum caritatis, dici poterit, non ideo sanctificari hominem, quia caritas est principium elicitiuum actuunta, sed quia datur gratia quae est radix ipsius habitus caritatis independenter autem ab hoc principio dici potest, lanctificare quidem actum, hoc
est ponere aliquid incompossibilo
cum peccato, sed non lanctificare inducendo seipso specialem participa ἐς.
tionem naturae Diuinae. Et sicuta actus ratiocinandi non constituit hominem in ratione hominis, sed supponit aliunde constitutum per radicem ipsius intellectus, sic etiam trita praesenti per radicem horum omni . um c instituitur homo in esse participantis naturam Diuinam, quae radix est gratia.
consistit in eo quod Deus seiplii missummum bonum agnoscatin amor. consequenter participat j ejusdem a Deitatis consistet in actuali conjunctione cum summo bono per operationes intellectus voluntatis, ipsaeque operationes exunt conjuntii M. formalis ergo dc participatio summi boni in hac vita, in operatione potius, quam in habitu consister. RESPONDETUR. Inde pendenter ab actione videndi, non potest sauuari polle isto intentionalis summi boni, sola enim viso cx gener c gnitionis Intellectualis habet possidere obiectum. si non potest sine Operatione fatuati possesso summi boni, non potest sine operatione sal uari beatitudo quae stat in II p Gsessione jam autem participatio sipecialis naturae Diumae, saluari potest imis in debet per aliquid quod non sit operatio, quia nulla Operati creata est per modum naturae 3 radicta trahentis
162쪽
s re transiactoin conuersione ad Deum ita nacta, si ponatur actualis auersito erit illa incompossibilis cum conuersione quae praeterijt ergo etiam posita conuersio ad Deum erit incompossibilis cum auersione 1
uersionis ad creaturam, quam poti, 8 1us auersionem a Deo hinc praecI-pue attendi deberet ad Conuersione ad Deu quam non dicit attritio, quod ipsum clare docet S. Aug. lib. de vera falsa poen: c. IX explicans Deo, adeoque eius de pulliva. An illa verba Quacunq. hora peccator tecedens concedunt omnes qui cen conuersus fuerit vita vivet. m-lent Amorem' odium secum non quit, Conuersum, non tantum versumst arm&quidem tenent omnes Λmo vita mere vertitura peccato, avi amrem dc odium esse secum formas in vult mictere peccatum , conuerti urcompossibile S, naturaliter. Ah po οὐ Iam tot re omnino vertitur, aut nunt esse incompossibiles etiam is Iam non tantum Aserna timet edaci bo- pernaturaliter. Consequentia pro num Deum contender sinat. Expli-batur. Ideo non potest stare curris eonversione praeterita ad Deum actualis auersio, quia peccatum est illi amori forma incompossibilis. 86. ergo i camor peccato erit forma incompossibilis, nam esse incompossibile est aliquid relatiuum, si enim homo non potest in Chimera nec Chimera polcri esse homo DenI-que hic ipsi medius ternamus sic ali. ter proponi posset Conuersiones dea uersiones tam intentionales, quam materiales hin formae incompossibiles in alijs materijs suntque sui ad inuicem depulsivae, ergo idem sentiendum erit de conuersione ad De. una' aversione ab eodem.
nostra Concliisio supponat inde pendenter a condonatione non esse satis tactivam illam conuersionem, vel calidi dem Dicast exemplo ejus cui mandatur ne sic conuertat ad Occidentem, sed ad orientem, tunc si ille conuersus ad occidentem conuertat se ad meridiem, verum crit quodio o, erit conuertus ad occidentem , falsum tamen quod sit conuersus ad orientem, sicci iam peccator conuertus ad creaturam, in uertus a Deo, attriistione auertitur a creatura, sed notia conuertitur formaliter ad curria, conuersio enim amantis est.
Deinde quod adsert Lugo de actu naturali attritione id no conuincit ex Lo etia principio. In primis, non conuincit in principijs storum, qui negat, quod actus naturalis possit si per omnia serri in Deum, sed id competere virtutibus Theologicis, quam excellentiam vocat sparet a Praelarionem super omnia sed quia hanc N. habentem vim totaliter abolendi doctrinam puto non est veram ex peccati, sed quod de se sit radix exi alio principio soluitur eadem distigatiua condonationis Diumae idq; cultas ostenditurque praeter iam diob eam assinalitatem quod adserat praedicata sormaliter opposita peccato eaque ordinis Divini.
am attritione, itemque actu naturali
tollatur auersio a Deo, tamen hi actus non sunt depulsu peccati CONTRA est ex Dica: quantumuis attritio sit utricienter auersu a creatura, non tamen est conuersiua ad cum, jam autem Contritio' amor, sunt auersi uia creatura' convcrsiua ad Deum, quod ipsum Probat. quia peccatum non tam dicit praecinam rationem con-
cta quare actus naturatis non sit depulsivus peccati, quia inprimis actus auersio ius a Deo, d conuersionis ad creaturam, dicebat boni supernatu. ratis desitionem, hoc est gratiae in i finis superexcedentis contem pium, consequenter non poterit eis sarciri nisi actu upernatura his cxcedenti, tanquam proportionato G commensurabili. Rursus quia actus supernaturalis ita dicit aversionem creatura' conuersitonem ad Deum, ut simul dicat titulo praedic ito rum formaliter oppositorum pG catis peccati, ut inquam dicat exigentiam
163쪽
. nae, nec tamen sunt formae sanctifi. cantee.
IV. Argumentum est aerati inpud me cit arguit ille ab aucturitate Trid quod Sesseo. c. r. agens de Iustificatione per communicati Ostiem metitorum Christi Domini qua-do scilicet diffunditur caritas Dei in cordibus nostris per Spiritum S addit, quod sola fidesin spes, nisi accedat charitas, non sit persecte nitiva.
de facto ipsam dilectionem tanquam Gmedium conuersionis ad ue, sed non diligit tanquam specialem participationem suae naturae. De visione supra responsium est ad alia autem aquae adsert soluenda. Notandum est quod quando homo Deum Deus amat hominem habeatur tunc amicitia hoc est dilectio, sed nonia. hetur amicitia stans in communio. ne bonorum, quam ex instituto per modum signi exercet Deus infusio
non agatur de actu caritatis, sed des ne gratiae,& hoc habetur tunc quan- habitu qui identificatur gratiae, non plus dicitur quam quod sine gratia non habeatur persecta unio cum
INSTAT Poenitentiae specialis virtutis proprius est actus intentiosatisfaciendi pro peccato ergo obie- Etum hujus intentionis debet ess aliqua forma, qua Deo satisfaciatio. mo pro macula peccati, haec autem non est habitus gratiae,quia satisfactio importat actionem, ergo debet esse actus Charitatis. RESPONDETUR. Cum pro mortali nulla creatura satisfacero
uidsissentisndum de totavi Luitate.
piendo sinctualem pro forma su- pematurali formalue depulsu pecca- possit quando illic est intentio satis ti, eontrisious amor Deisunt sanciatas
aciendi, non plus habetur quam intentio ponendi requisiti ex part creaturae ut sequatur applicatio Q. eis facti m ex vi memorum Christi Domini ela positio gratiae. V. Argumentum est eiusdem Sinon ponatur contritioni compet formam.
quae adlatae sunt pro sententia risqueE. Insuper Stat pro hac sententia locus ille Euangelij. Remittuntur ei peccata multa, quia dilexit multum ex quo loco sic Ormatur argure vis sanctificandi sormaliter, posset mentum: Quod pro ratione depulso-
Deus odio habere illum qui ipsum diligit super omnia, & posset effoheatus aliquis etiam integraliter tamen habere summam peccati miseriam. Sequela probatur, quia si amor Dei no est forma sanctificans, nulla est ratio cur non possit cur nonis peccati adferri potest, illud est forma depulsu peccati, sed contritioin amor Dei pro ratione depulsionis adferri possunt ut adferuntur in loco cit Euang. ergo contritiori camor sunt formae depulsivae peccati, Et certe Posito quod dubitaretur depeceat compo mi ipsumque pecca mente alicujus an tenuerit quod gratum cum visione o amore.
stare peceatum cum amore, quia non potest stare aversio cum conuersione absolute tamen sicut peccariamin gratia, per nos, ita Diuonitus etiam conuersi cum auersonestare secum pomenti diligitque Deustia sit ratio depulsionis pcccati, e quod sit forma depulsiva ejusdem Aitalia verba inuenirentur Relli ittuntur peccata, quia insunditur gratia, recte argueretur, illum iciat isse
quod ratio depulsionis cccui sit forma depulsiva peccati, immicri edgratia illa sit sorma depulsi ita cc V cari, Disitias by Ooste
164쪽
9r tentiae oppositae ostendit non debe. re id credi Addo ex isto credere Mon posse hicini unc firmum argumentum de sumi, sequitur en in con . tritionem non esse formam sanctifi- Cantem, casu quo quis credat solam gratiam esse ranctificantem, ne enim reddatur hic actus falsus, debet esse contratio non sanctificativa.
DICENDUM I. anctitatFformatem accipiendo pro steriali participatione natura Diuina ista non poterit
haberi ηφι 'filagratia, nec habebitura solo amore dc contritione.
Dandas phrates locutioncsque Trid.& P est necesse inuenire acceptionem lanctitatis, respectu cuius cons tritio sit per modum dispositionis, hoc utem habebitur si praedicta
satinitatem vi dei cribitur, si posse competere contritioni essetat si mctitare, re esset contritio specialis participatio naturae Diuinae: mo esset. esset ut supponitur, non esset autem .quia specialis parxicipatio naturae .uinae est specialis participatio radi. cis reliquarum omnium persectionum in ordine supernaturali nomine enim naturae venit principium motus' qui ctis, quale principium non est contritio vel amor, quia haec comparantur m ordine supernatura- . li ad statum supernaturalem, sicut Intellectio in ordine naturali ad statum naturalem quae non est natura.
ita ut Conclusio describit sumatur sanctitas iis ita sumpta tribuatur sisti gratiae, non poters saluari do,ctrina Trid quod decernit ess 6.
C: . numquemq; ii se recipere iustitiam tuam, . ibidem can a I. ana themata Zar eos qui censent non iv.
stificari nos caritatem gratia inhaerente, undaturq; in illo admonDI. Ubi dicitur vivificari nos per in habi. tantem Spiritum Dei in nobis.
ttitio est forna depulsiva peccati Ioo. partialiter nos iustis caret hoc dici non potest. Tahi quia jam ante aduentum gratiae homo vere non esset peccator. Tum quia a Trid. Contritio appellatur non nisi dispositio ad iustificationem, id autem quod est pars, non est dispositio. Tum
quia sequeretur trant acta contritione non manere physice formam integram a qua homo denomine tu
iustus, sed partim pliysice partim
moraliter,dum non retractatur, consequenter adultus non esset ramis
complete iustificatus atque in ians, qui complete iustificatur per abi.
quidem Vasque & Timianus, Con IoI. tritione de facto expelli peccatum, eo quod supponatur expulsum a
gratia de facto tamen expelli a contritione peccatum docuit Dic: d. r. num 332 quam uas cum aliqua explicatione, quia contritioni tribui solam vim formaliter satisfaciendi, vim autem expulsivam soli gratiae. Ripalda amem D. 99 num. 2 dOcet parxialiter iustificare contritionem. Et certe immerito dicit Vasque quod Contritio supponat peccatum remissum, nam contritio gratia simul sunt tempore, imo prjus natura supponitur contritio quam gratia ut dictum supra, cum autem cottitio habeat vires depulsiva pec 1 odi Cati, non apparet cur de facto ea depulsio contritioni tribui non possit. Et cum etiam eonititio sit in suo genere sanctitas deposcatq; depulsoncm peccati completam, eo quod deposcat poni a Deo condo nui nem, non apparet cur de facto non dicatur expellere cccatum. p. postum non suadent ratio nos αὐLugo, nain quod dicit sequi inde
quod ante adiicntum grata. homovere non esset peccator id non coia. uincit, quia si agatur c ante ira mreali & physico falsiim est, an limul physice ponuntur contritio R
165쪽
sos. quidem peceam in illo priori ratio necesse est ut opponatur alteri se ios.
ni quo ponti ut Onaitio, accipien cundum omnia praedicata, patet
do peccatorem proauerso a D Eo, in omnibus oppositis formis, quae sed in quantum peccator sumitve sub eodem genere continentur. De pro eo qui dicit priuationem gratiae inde eum essentia in indivisibili con- in poenam peccati commissi, runc sistat,&metaphysice loquendo, cum ante infusionem gratiae nondum in uno praedicato ablato tot essentia telligeret dicto in stnsu non esse destruatur, satis est quod forma unipeecator. In alijs autem quae ad praedicato opponatur, consequenter seri non multum est roboris, dictum contritio non partialiter iustificabit enim est supra, quo resipectu conici si iustificat, sed totum peccatum au-tio sit dispositio, quos Orma.' sicut feret. formae partiales in sententia eorum RESPONDETUR. quamuis ad qui eas tenent diuerso respectu sunt hoc ut una forma dicatur alteri op- dispositio ad animam rationalem,di posita incompostibilis non sit neverso respectu sunt sorma, ita an cesse eam alteri opponi secundum praesenti. Immerito etiam affumi omnia praedicata generica, est tamen quod omne illud eui potest tribui a ne eesse opponi omnibus praedicatis
3ο4.tio iustificantis debeat esse nonnisi differentiali sicut frigus opponitur ompermanens, quod autem dicit sequi praedicatis differentialibus caloris
exinde nullum adultum esse Com quia vero differentialiter peccatum plere iustificatum, in re non habet non tantum dicit conuersionem addimcultateni quia si complete iusti creaturam,& auersonem a Deo, sed ficatus dicitur paruulus, quia habe simul etiam dicit rationem offensae gratiam, hanc hauet etiam adultus arguitiue carentiam gratiae, fit, ut cruodsi ideo dicatur complete iusti contritio si deberet haec omnia totis scatus paruulus quia non babe iere, deberet omnibus opponi, quod actum transelintem incompossibile non habet sed cum si sanctitas p 'cum peccato, id vetum est sed quis scit a Deo condonationem, gracia propterea dicet paruulum comple etiam cum sit sanctitas poscit eante rustificatum dem 6 intuitu viri uni pro praesen- IN STAT L de Lugo. Pecca ti rerum ordine deereuit Deus sub- tum habituale includit m suo con nectere suam condonatione. Quod
ceptu actum praeteritum non condo autem adfertur essentiam in indiui.
natum, nec sufficienter retracti tum sibili consistere,ad hoc supra re omicis. ad extinguendam auersionem Dei, sum es, accipiendumque est dicta ros. Hi contritionem autem nihil horum me illud caeteris paribus, nam spρ- formaliter tollitur ergo nec tollitu natur anima non hoc ipso ponatui peccatum habituale homo, quaritumuis illius estentia in RESPONDETUR Hoe argu indivisibili consistat sic etiam Mah- mentum non esse conforme princi tumuis ponatur conuersio ad Deum pij ipsius Lugo, quia n: Izs dicebat non hoc ipso ponetur tota comple- Contritionem tollere aversionem a re iustificatio, quod ipsum ut ante di- Deo quae est constitutiva peccati clum in hoc fundatur, quod bonum Deinde nego Contritionem misit, si ex integra causa, malum autem eumstantiaiondonationis quam de ex singulis desecti hus Quia ergo posset non esse extinctivam auersio destructio peccati de constitutio ionis Diuinae,quamuis autem extra cir esse iustificati est bonum quoddam, cum stantiam condonationis non sit dehet esse ex integra causa. 44ri- extinctiva, id non obest, ut in simili tegra causa non ponatur, dicetur P repetito dictum est de gratia. ni non nisi partialis causa adeoqrie
INSTAT II Ad hocvtvn pa tialis iustificatio. Idem princisorma dicatur alteri opposita, non pium hac etiam limitatione indiget.
166쪽
xos quod histret, quantumuis verum sic iustifieationem pro esse parti ei patio. ix.
essentias in indivisibili consistero quando essentia ita est una egentia, ut dicat unam combinationem pro dicatinum, atque adeo unum constitutum Metaph per ordinenia ad nostram rationetria. Et arum si sit aggregatum ex pluribus Metaphy constitutis, debebit etiam ex pluribus indivisibilidus constare, cum ergo alia ementia sit aversionis Malia offensae, alia negationis gratiae,sit ut singulae non unum indiuisibile essentiae, sed singulae singula in indivisibilia essentiae sibi determinent. quantumvis aggregatum omniur illarum trium quali per quandamia accomm datam attributionem, c5xIo stituant unum totale, iustificatione tollendum, consequenter poterio conuersio tollere, unum indivisibile auersionis di non tollere v. g. indiuisibile offensiae &C.
. Denio dictum hoc Ennii rersiis indiuiubili eqnsistunt, non excludit vel partes Physicas, si sit essentia physiei; vel morales, si sit moralis; ted nonnisi importat, quod, ut fot- metur conceptus egentist, debeat ex utraque parte simul sumpta eonfiet, sicut v. g. animal non dieit Blar materiam, ne lolam larmam, sed Vtrumque, idemque de rationali dixi in materia de uniuersalibus. Quod si essentia in indivisibili eonsistens a d. xii mittit pluralitatem partium, hen poterit unam partem austere eo tritio, quin auferat aliam adeoq; par tialiter iustificare.
auth. Trid quod unica sit tot malis causa justificationis nostrae, sed ad hoc iam.
post Trid scripserunt, eensuem L, 4tgoeoatililoctetastu centute equo iustificatio per inlusioneri, formae depcisivae peccati. Rursus omnium trium habituum Theold n tribuatur, e nititioni vis deputa. at ergo non per infusion et cilius ' viseerati tibet illi iti fui tanquam gratia ut volunt oppositi s astia ' satisfactioni m et to gratia autemtis etiam principijs ostenditu , uni anclnam Armae ineorum ostibili hoe eausiam nostre taurem es e non potest, reuia si-
x iratanis specialis naturae Diuinae, quam a negabant Haeretici, & quam adstruere curabat Trid.
dicere, quod sit sanctitas formalis iquod est forma depulsiva peccati, vel salterniam tota quaestio deriacetur ad quaestionem de voce. An scilicet sol maliter depellere peccatum, fit, esse lanctitatem formalem. RESPONDETu R. quod sannitas formalis ut id quod est sorma depulsiva peccati non est hoe arbitrarium, immo dum inquiritur Ancotritio sit sanctitas sormalis' in hoe nonnia sensu inquiritur, v otat Rip. cit num. I. probatque auth. Trid. quod saepe se praecipue Seir o. c. describit justi Beationem per innovationem interiorem animae, quae fio In remistione peccati. E S. Dionyhe i de Diu: Om talem forma definitionem sanctitatis quae insertis expulsionem peccati, dicit enimjam ctitas es ab omni manditia hibera F
eedas contristionern esse formam g eis pulsivam peceati, neges autem esse sanctitatem formalem recedes alta. tu quaestionis, instituesque quaesti λnem de voce, quod nos non facimus, sed supposito quoὸ vox sana tas formalis siupponat pro forma deis pulsiva meeati, probamus h6cpt28icarum ictimae depuraevae peccati 11 4eompetere eontritioni. '
naturaliter, quod idem numero al-hiim primo 3c per se proeedat a du.plici albedine ergo etiam impolr-hlle est quo negatio albi primo de per sie nrmabit et procedat duplici
de expulso ne peccati quonn esse Armalem ea histificationis gratiam, Dissiliae by Orale
167쪽
yso litate ex meritis, repugnabit etiam clux, sed non nisi haec mon alia de usi duplex ejusmodi ablatio peccati terminata expelleret tenebras. Ul- RESPONDET pluribus huic a ' terius non debent dici tenebrae Ca-gumento Dicast a num 346. quod cientia alicujus lucis, quia verum est proximius ad rem iacit, est instantia, dieere etiam posita luce, negatisq; qua ostendit, per multiplicem sor tenebris, esse carentiam alicujus I mam lanctitatis pota eandem nu- eis nisi sorte ly alicujus supponeret mero maculam peccati auferri, α negando etiam unicam tantum lu- pro explicando adstri exemplum inem, non etiam debent dici tenebrae tenebrarum, quae definitive sunt οὐ carentia omnis lucis, quia alias non tentia lucis, tollunturque a pluribus toment tolli no solo lumine quod etiam gradibus lucis. Ut verum s ipsum Probatur quia somnis sum-tear haec instantia bona est, sed e tum pro iis quae importat sumitur, proponitur a Dicastillo habet suas in pro hoc, pro illo,' pro isto ludifficultates nam Inprimis non mine, &breviter pro singulis indi- explicat, quod sint futurae infinio viduis quod si ita explicetur ly tae negationes lucis in tenebris, mnis; tenebrae una candela non pinm dieantur tenebrae Carentia lucis terunt dispelli, quia una candela tol-sIs determinatae; Cum potius si tenebrae licearentiam lucis suae, sed non ali ID. sint carentia lucis collective aece as eatentias. sup si dicas' inpiae, potius sequatur infinitas effeta mnis aliter explicari debere, haec privationes lucis in tenebris, quia , Ipsa ambiguitas damnat hunc expli- potius collectio lucis est infinit eandi loquendi modum. Posset 'quam una lux determinata cujue tertium hoc Syncategorem addi. privationem dicant tenebrae quod Tenebrae sunt nulla lux. sed praeter
alio sensu illa determinatio sumatur e quod iste modus explicandi explicandum suisset Deinde non non sit usitatus, insuper adhuc estenet λαε absurdum dicere, quod te quod possit habere suas diuersa
nebrae dicant privationes infinitae 4eptiones. Commodissimum itaq; Iucis vel altem, in infinitum lucis, istit explieare tenebras sine addito, imo hoc sequitur ex docti .ua Diea uilicet quod sint Carentia lucis'. stilli, nam per illum tenebrae lunt hine iam praedicta instantia ad prae nullam habere lucem l autem nul sen applicatur. Quod sicut deter-lum ut pote signum uniuersale erit 'minata luce tollitur negati lucis,
explicabile per singula indiuidua potestdue duplici luce tolli li duplex Ixν cum ergo singula indiuidua lucis sines lux ponatur, ita si ponantur dilaeno.
infinita, etiam terminus supponens sanctitates poterunt tollere rega pro singulis individuis, pro infinitis citonem sanctitatis, quam dicit rec- supponeta nec inde sequitur fore in catum sed independenter ab PQ finitam intensionem rehebrarum, principio. nam etiam appetitus matellae ad sor REsPONDETUR eidem dissicul-mas,est adsormas infinitas,&tamen ciati Negando Consequent appetitus ille nou. dicitur infinitus par in hoe est, qui amitem effcctusti Iam ergo accedendum est, quo formalem tribuit una albedo, eon modo sit formandus coceptus tene. dem tribuitin altera, hine acturris brarum, & quidem Cothodissimum ageret, jam autem eum effecturo sotest dicere, quod tenebrae sint eaten malem quam praestat sanctitas actus, tia lucis, nam ita tacite ostenditur non praestat sanctitas gratiae, fit vo qui vel una lux tollat tenebras quia istraque possit in suo genere cori Cur tamen lux potest supponere vel pto uere ad tollendum habituale e eius determinata luce vel vage accipieri maeulam. Illa autem Instaritia ex da erit lux vage&non determina materia de Praedestinatione noritate. Ratio quia alias non quaecunq; eonvincit, quia graues D censent
168쪽
in I. quod ipsa intentio saluandi sit grat ulta, exercita tamen saluatio sit dependens a meritis, ita ut dependentia a meritis Wi gratuito, pro diuersis supponant. Sc absolute oppositum est probatum in materiad P destinatione.
OBIIC: contra II. Conclus. Non est necesse dicere, quod sanctitas sormalis supponat pro speciali
participatione naturae Diuinae e manenti in nobis, idque ideo quia peccatum Adae comparat S. Paulus ad Rom. s. Iustitiae per Christurria Peccatum autem Adae nonnisi extrinsecum est eius posteris. RESPONDETUR. Cum Trid. S. Petrus expresse memineri nothr. sanctitatis per quam consortes fimus naturae Diuinae, non immerito sanctitas formalis accipitur pro speciali participatione naturae Diuinae. dioeum S. Pauli quod attinet, ill non plus vult, quam ostedere. quod sicut peccatum originale in nosse transit, ita quoque gratia per Christum in omnes nos derivetur. In hoc etiam proportio aliqua inter peceatum Adae Justitiam per Christum Dominum salvari posset, quod licet actus ille Adam sit nobis extrinseeus, nihilominus ipsum habere peccati unicuiq; nostrum est intrin
secum, dicitque Trid peccatum originale esse in unoquoque noli rum a
proprium, ita etiam iustitia Christi Domini, qua ille se submisit Patri est nobis intrinseca, nihilominus de-het aliquid nobis esse intransiecum, idque proprium per permanentiam hoc erit ipsi gratia.
RAEMITTO I. Contriti nem interdum sum generic interdum stetifice. Contritio generice definitur a Trid. S.I4. quod sit animi dolor ae detestatio de peccato commisso, cum proposito non peccandi de caetero, licet quidem haee contritio appelletur ea quae primum locum inter alios actus obtinet, illic tamen loquitur Trid non comparative ad dolores qui de peGcato haberi possunt, sed ad alio actus ut fidei timoris, e qui non possunt appellari primus inusio nitentiae qua talis, adeoque subis
mine poenitentiae. quamuis autem
hunc motum ad iustificationem dicat esse necessarrum, non sequitur, quod hic non definierit contritionem generice, jam enim in simili suis pra dixi, vage Lindefinite secun- dona luppositam materiam locutum esse Trid praecipue vero, quia data definitio omni Omnino dolori convenit, quod ipsum signum est, generi cerae dolore loqui Trid unde etiam in serius,dividit contritionem, in illam quae est evitate perfecta, ecquae est impersecta.
Centritio stetisse accepta censu
runt aliqui sum cere ad contritionem Veram, dolere de peccat ex quo,
cunque motivo, etiamsi non sit -- lor ex motivo caritatis modo non sit praecise ex motivo timoris inserni Vel spe praemii. Haec sententia placuerat Suare ut ipse latetur, pro ipsa citant aliqui Sotum,Gabrielem, Vegam,sed tarte immerito ut videre est in Dicast d. 2. num iis habu 'itque haec sententia fundamentum a inscriptura, quae meminit saepe poenitentiae remissiuae peccati, non exprimendo motivum amoris ut vide. re est Ezech. R. v. 21. a Dauidex Reg. 2. translatum peccaturria post hune dolorem, Peccavi Domi .no ubi nulla mentio amoris. Similia verba habentur Is v. . te oppositum suadet senseu com-X munior
169쪽
umminiolfidelium Rationes autem am osseusines. Similia habet lib. 2.rio. adlatae, quamvis probabilitatem ad contra rela: c Q. Serm T. Oferant' euasionem a censiuris, m Temp lib. I 4 de Ciu c ultimo Achilominus non convincunt, quu- lib. 12. cap. χγ. Accedit auth S- non erat necesse in omnibus locis ho hie q. s. a. s. ubi ait in I exprimi motivum doloris, Cum per stificatione poni actum fidei carita se scriptura vellet significare nonni te formatum. Similia habet a. si effectum doloris, qui est remissio . II3 a 4 ad 1. RATIO III ex probabilit PRAEMITTO III. Contritio tibus. Tum quia Peccatum est auer nem Deisita acceptam dicere pro moti so a Deo, conuersio ad creatu-uo Deumsumme bonum ossensum ram ergo tolli debuit per conue R ΛTI I. uct Scripturae sonem ad Deum, auersionem a ita dicitur Lu tittuntur , crςatura. Tum quia Pecatum est pereat multa quia dilexit multum. Si summum malum ergo expelli de- milia habenturo Ioann. 3. I. ad uitiet aliquid specificatum a b Cor. 13. Rursus supposito quod in no super omnia, ut ita inter se ex- Sacra Scriptura in usu communi, pulsivum, expulsum proportio-xis fieri aliquid ex toto corde significe nentur. um quia in Iustificationeam. amoris affectum cujus illud cense infunditur Charitas ergo debuit ditur esse sedes Clarus erit locus ille positio praecedere quae sitiae Cha ex Deue 4. Cum quasim ibi Do titatis, sicut actus fidei praecedit ha-minum Deum, invenies eum,si tamenis mim fidei, quamuis non sit -- toto raris quaesieris, s tota re latio cesse ad tecuperandum habitum C ne aninis tua via lyra tamen, in stitatis, elicere actum Castitatis. n dum motivum praescribit poeni dulaminiis erit necesse elicere actumrςnxi . .. carnatis, ut alicui extra Sacr inium RATI II. est auth. Trid. quod datuchabitus Castitatis, quianonei, Se T. 4. 4 cum in genere defini cito actu castitatis habetur princ, isset c5tritionem, dividens eandem, pium recuperandi habitum castit dicit. quod hanc aliquiando charita tis, quod est ipsi gratia, quae est te perfectam esse contingat, homi radix deposcens infusos alios h nemque Deo reconciliare, ubi j bitus. aliquando, non semitur quasi sit ali. qua contritio quae tamen non si D. - Ο
contritione generice, quod scilicet ' TTillud genus aliquando continga L LIS II. esse conjunctum cum differentia
quae est caritas, ad eum modum,quo contriti debeat esse , aliquando contingit animal esse ta tional non qu contingat homi per omnis en esse rationale, sed quod id con
tingat animali, sic in praesenti Mon agitur nie de Detestatione Post Trid sequitur auth PP. pro inponenda per contritionem quae
quo puncto citat Suare d. 4. S. a. sit super omnia intensive, quasi sci. Gregorium Hor vlti in Erech cir licit ipse actus debeat habere moca finem libor Dialo e 34. gradus intensionis, ut nullus alius Raei' epist 2s aliasis I97. Ber actus debeat illi aequari circa alia nardum IIctserm. in Cantica, qui objecta, ut voluerunt Adrianus .hus adde Aug. lib. de vera d falsa Petrus de Solo, Durandus, Riςhar-poenec P. ur. Sinem remi ne dus, quamuis inter illorum opinimmo unquam gratiam invenum urni ne sit aliqua diuersitu quod a Dissilia πιν Orale
170쪽
g33 tem id non sit necessarium. Ra Impugna baxe explicationem Lugo. I3ε. tio est. Tum quia summus dolo Sed ejus impugnatio supponit ali-
intensive est impossibilis , debere qua non satis clara, comparat enim
enim esse infinitus stusd si dicas
non debere esse summum abi lute, sed lummum ratione hicin nunc talis tantae datae gratiae mon inquam
valet si id dicas, quia non apparer, Cur cum auxilio, quod te habet per modum potentiae non possit intensior, antensior actus fieri, sicut eadem potentia olim talis intensorem' intensiorem actum elicit, si illuminatiori inflammatio voluntatis non indiget esse summa, nec debebit esse summe intensia contritio. Et ccrte si eliceret aliquis actum intensum ut 6 dc haberet gra-334. tiam ira non posset per restondemtem justjficari & tamen si habereta
gratiam ut unum, haberetq; multa peccata, eliciendo actum intensum ut unum deleret omnia quod videtur arbitrarium. Tum quia mort MIe non requirit certum gradum texpellat gratiam ergo nec requiret contritio ut ab illa pellatur peccatum . Tum quia quando PP. qVuntur de Contritione non indicant talem excessiim gradualem. si qui in oppositum citantur, bene explicari possunt. quod id requiratur ad melius esse vel ly intensive, accipiunt modo latiori scilicet non pro excessit graduali, sed pro excessu sub-13s stanti .ili quomodo dicitur intensior
esse persectio rationalitas quam ruingibilitas, qua etiam ratione explicari debet S. Tho si sit alicubi oppositus.
Tota di multas in hoc est Alia Contritio debeat esse super omnia.&quid sit illam esse super omnia.
Contritionem super omnia, SuareRVasqueet, Valentia. post illos DNeai d. a. num. νεγ dicitque Comeritionem in tantum esse super omnia appretiative, in quantum oritur ex tali motivo ut non admittat assectum in voluntate ad oppositum, ne admittat fugam emcacem alte- eius mali, quod magis timeatu
motivum scientificum cum motivo detestationis, tamen nullum a surdum est moveri aliquem motiv
scientifico, tamen non esse scientificum,repugnat autem moveri actu detestationis super omnia, iso elicere actum contritionis, qui definitive est dolor super omnia hinc quamuis non eo ipso aliquis dicatur
esse scientificus, quia movetur m timvo scientifico, poterit bene dici contritus, s moueatur dolore luper omnia, qui dolor idem est cum com atritioneta. Deinde quamuis ablu
dum sit dicere,quod Creatura amans creaturam apprehendat in illa, i 3ν.
iorem excellentiam bonitatis quam in Deo, eo quod exinde sequatur omnem peccantem amittere fidem, nullum tamen est absurdum diceredesium ab excellentia motiui rati nem contritionis, quae appretiet D um super omnia, quae duo si prae ocu- Iis habeantur, poterunt intringi non incommode rationes adlatae a Lugone contra hanc responsionema. Casm ιm me explicatio.
distinguit inter summam appretiationem objectivam Mihjectivam,&tamen si haec distinctio valet qua distinguimus summam Certitudinem Subjectivam & obiectivam, cur eti-rss. am distingui non poterit eodem modo appretiatio praesens autem explicatio hae non distinguit, quia nec distinctionis huius meminit, nec datiundamentum eiusdem eruendae. EXPLICAT II. Lugo. tune voluntas sertur super omnia appretiative, quando sertur eo modo fi mitatis efficaciae, quo Intellectus fertur adhaerendo magis vel minus firme suo obiecto, semper tamen fi me, haec firma adhaefio, vocatur Certitudo. quam firmitatem non habet assensus probabilis, qui sempe
praecedit cum formidine, licet in illa sua firmitate non seruet semper aequalitatem, firmius enim adhaeret