장음표시 사용
141쪽
48I. nando, habet se negative ad pecca lati ingreditur rationem peceat ha. i. tum peccator autem positive ratio bitualis, illa sublata deberet tollita. ne.actionis peccaminois quam po bitualo.
OBIIC: III. Explieationem tumuis Causas conseruatiuas dicere datam non attendere ad significa mus eae partes habitualis habito sun-tionem vocis Habituale,nam dicitur amento, non per hoc recederetur a v. g. Habitualis intentio non valere Sententia connoratorum, quae tune ad coniecrationem, quae ipsa hab, tenenda illi cum ratio urget, quae silualitas explicatur per intentionem, non urgea non tenere connotata, non retractatam,ex nostra autem ex est potius conlequenter inferre, qu1plicatione sequeretur habitualem In recedere a Sententia. Caeteriitria tentionem valere ad consecratio Causae conseruatiuae a pereato habinem, quis enim diceret illam inten tuali importantur ut mera connot tionem non valere, quae cum prae ra, tum quia Causiae praecipue vero
ter erit, habet se ita, acsi non praete quodam modo effectivae, non sunt iijsse . partes sui effectus, sed praerequisita, RESPONDETUR L habi causae aurem quas conseruatiuae, siunt 48α.tuale interdum usurpari, nonnisi pro quasi causae essiciente ' inmmnia inges non retractato, hanc usurpatio in Offensa Pauli, jus Pauli, possessionen ad explueandum habituale non fundarionis juris ad irasci, caetera assumpsimus, sed etiam interdum ha similia non sunt pars, sed vel obje tatuale accipitur pro eo, quod cum um, Vel circumstantia offensae Sed praeterierit, habet se acsi son praete de his & de regula dignoscendi. rijsset,in ita appellatur aliquis lector Quidnam sit pars alicujus infra age. habitualis, quia scilicet legebat tur, Vbi quaeretur An peccatum sit, quamuis promun non legat, in or pis Poenitentiae Sacramenti,, actudine ad aettimationem, &c ita sema in maleci de Sacramcntis in com het, acsi nunc legeret Non est au muniorum quia rationes in oppositem mirum eandem vocem diuerse tum non conuincunt, nam etiamta aptari, si enim,quae aequivoce conuo tempus vespertinum Greator con
munt, possunt ex placito humano, cipi debent, quando concipitur Caeldem nomen habere , poterit etiam nain creatura, neque tamen tempus diuet simode accipi habitualitas vesipertinum est pars caenae, vel crea-
OBIIC IV. Ex Lugo tu creator. hinc quamuis illae Cau- 483 in illae Causae construatiuae pec sae conseruatiuae concipi debean Oings. eat habitualis vel ingrediuntur tam quando concipitur peccatum abi
quam eonnotata rationem peccati euale, non sequitur ex hoc ipso eau- habitualis vel tanquam partes si tan sis illas habere rationem partium inquam partes, recedimus a Sententia peccat habituali. Quare autem connotatorum, si autem tanquam sublata di sordinatione voluntatis, connotata. Contra erit tum quia . non hoc ipso intellisatur tolli adae- non est ratio, cur potius ingredian quate peccatum hauritate ex supratur rationem habitualis tanquatria dictis colligi potest, ubi diximus si, conncitat non tanquam paries blata disordinatione voluntatis tollitum quia peccatum habituale est to conuersitoinem precatoris ad creatu tum illud, quod homines concipium rami de aversionem a Deo, sed non ex parte objecti, cum concipium poni hoc ipso per necellariam sem- peccatum habituale. Iam autem per sequelam conuersonem Dei ad
ex parte obletali dum concipit a creariiram des convcrip.
habituales peccatum , concipiun OBIIC Tota lac extvr etiam Causae illius conserua plicatione posita, necdum eonstare, tiuae tum quia si dii ordinatio volun an uia permanentis pcccati sui o-
142쪽
talis, an Physica, nee constare quid se esset, ut supponitur, non dicat in recto, quid in obliqu'. autem remissum ut probatur. Pe 'RESPUMDIITUR. Te illam eatum, quod nec est nec fuit, non permanentiam Physico moralem, est potest dici remissum, sed peccatum aenisti Physicum id, quod creatura , in instanti, quo fit, pro eo instaquae est con uersia ad creaturam non remissium, nec est nec fuit ergo se conuerterit ad creatorem, est et, catum pro illo instanti, non pam aliquid 'rale, quia Physice illa esse remissu Marcit probatur comuconuersio ad creaturam, iam notia apprehesione terminoriquid sit D i .existit, sed subest aestimatio a pru catu remitti, quomodo enim rem 'identiim,pertinetq; ad moresin actio titur,quod non erat, ut remitteretin, nes humanas, censeturque quali non alias polse dici S. Petro remissiunc praeterierre. Ἀd aliam autem dissi qu0d occiderit Iudam Minota, o cultatis partem, ex dictus colligitur batur, quia peccatum ante illud Inu Actionem praeteritam, hoc est auer stans, quo fit, non fuit supponituisionem a Deo, dc conuersionem ad enim primo, pro illo instanti fieri, Creaturam, C. non esse con nora non etiam est in illo instanti quo sed . tum peccati, sed ipsum quod dicit in quod ipsum probatur quia condo 688. tecto peccatum, hinc etiam in recto natio, pro quo instanti est, destruitos
eandem habitualitas peccati impor peccatum, sed condonatio est Pro . labio illo instanti ergo pro illo instanti
non est peccatum. Haec omnis in
DIFFICULTAS III. hoe Sylluismo colliguntur. I 'r
quo instanti peccatum non est pro
De remiysione peccat Gualu illo instanti implicat peccatum este. '
sed pro quo instanti perficitur Itulus, duo inuoluit inprimis'. donatio pro eo instanti peccatu noli An peccatum in instanti, quo fit, est. Ergo pro illo in stati pro quope vel antequam fiat remitti possit, sed ficitur eodonatio impossibile est te ex prioris resolutione pendet rein catu M. a. Condonatio ethi Iulio posterioris, ut reflexio ostendit est factio ne sit peccatum. Ergo mNon posse peccatum in instanti qu donatio peccati, pro instanti v. ii fit remitti, docet Suare lib. . de est non esse peccati pro instanti AGratia, cap. 21. num . . Dicastillo Ergo pro illo instanti, non est pec ii Dis 1 num. F. Pere D. 9. s. s. eatum, quod habeat ratio i mosse Ago. Posse autem remitti alfirmat Lug in ergo nec pro illo instanti cond-- hic Dis r. num. Iχε tandemque in natur quia sola offensia 6ndonat
conti . pun: . cum distinctione pro tionem commodius sol a.darri, cedit,quod etiam secit Rip. Disi Vlti pellemus illud instans in quo fitae macie 29. Procedit autem quaestio, catum, quod remittitur, habetque maxime in principijs eorum,qui con tionem mensae quae remittitur, i donationem Dia nam requirunt,tan stans A. Co posito, sic sormatur is quam aliquid Speciale ad iustificatio gumentum. Si in instanti A sacranem, ea sola censent perfici pol se fuisset cynuersio ad Deum, d amr iustificationem,sine infusione gratiae sio creatura, pro illo instant ADIGENO VM est eum Suareet, non fuisset peccatum, nam illucisae Probabili scilicet esse, quod in instanti, auersione a Deo,in conuersione adtin quo si peccatum, remitti non possit, reaturam, ergo etiam si pro illo iiii in eodem pro eodem instanti. sttit ponatur condonati0, pro liqPROBATVR ὶ Peccatum instanti non potest iam fieri pecca
in instantiquo fit, pro eo instanti re tum quod remittatur, habereque t misium,in esset remissum: non es tionem offensae, liae Condonetur.
143쪽
ἀ93. Consequentia probatur, quia sicut ex parte actus conuersio ad Deum est destructiva aversionis a Deo, ita etiam ineuitabiliter tollitur olffensa, seu est factio, non esse offensae, condonatio offensi. In idem recidet, si dicas. In eo instanti in quo res 'existit, non potest in eodem nor existi re ergo nec peccatum habens rationem offensae, in eo instanti, in
quo habet rationem offensae, potest pro eodem instanti remitti Pro. batur Consequentia. Quia sicut se
habet, non existentia rei, ad existentiam rei, ita te habet condonatio peccati, ad peccatum remissum, quod ipsum Probatur, quia sicut negatio existentiae, tollit causer exi. Α 94. stentiam ita condonatio peccati, inquantum est offensa, tollit peccatum in ratione offensae, est enim condo. natio ratio formalis, vltima, propter quam ess pcccati, in ration offensis, transit in non esse offensae. Ergo si non existentia, non stat cum existentia, nec stabit cum condona. tione offensa.
PROBATUR III. Argume tomicastillo. Illud quod condonatur, vel est offensa, vel non si est, hoc non potest dici, quia offensa , condonatain remisse non potest existere, quando jam condonatur, si autem non est offensia ergo neque est condonatio culpae offensae.
modius haec omnia intelligantur, 3c obieestiones oluantur, esse necesse
condistinguere, haec duo. An in instanti, quo peccatum sit comittituriu'orsensa politi remitti de aliud. An possit fieri peccarum, quod cum fit,
careat ratione offensae Primum s
illud supponit offensam, ejusque re- milla onem poni. ccundum hoc supponit, non esse citransam, adeoq; ne remissionem rigo rosam de qua hic agimus, nam haec est nonnisi OD sensae positae. xinde etiam probatur quod haec secunda Oropositio, trabeat condistinctam di ficultatem, quia in illa est eadem ratio,in quaestio, atque in hac quae adsertur, nem-
pe, an possibile sit peccatum, quod4os.
fiat cum aduertentia ad offensania Dei, saltem, putatam, tamen
non habeat rationem Offensiae, quantum est ex parte Dei, Deo scilicet cedente iure ad irasci, quo casu illud peccatum esset offensivum, quantum est ex parte illius, sed non esset os. sensa actualis, quia noti esset, qui actu illo offenderetur, nullusq; esset. qui jus haberet ad offendi, sed potius esset tantum offensa in potentia. Comparando ergo has duas Propositiones inter se prior est salsa, deq; illa processit Conclusio, Posteriotavera, quia ad illam negandam, nulla urget implicantia, ad id defendendum prae oculis habendum esset si quod aliud sit, Deum cedere iure ad4on offendi, aliud amare, vel approbare actionem, quae quantum est ex
illa offendit ius Dei. posterius hoe repugnat Deo,in ejus Sanctitati, sed
prius non apparet, quare repugnet, praecipue vero, quia non est de m
sectione Iustitiae semper retinere ius illudque prosequi, cum iustitia, det etiam locum clementiae, imo si esset de Iustitiae ratione, semper prosequi
ius, non esset illa Iustitia Diuina liquia non compatetetur misericordiam, jam autem est de ratione sancti.
tatis semper detestari malum,' si
non pro semper detestaretur malum, hoc ipso non esset Sanctitas Dei.
ora II C: I. Probabile est 493.
assensum, dissensum, amorem odium, conuersionem ad in vi,
cum eonversione ad creaturam, peccatum cum gratia posse stare simul. Ergo etiam poterunt simul star , offensa quae remittitur, & remisso
Consequ: disp conficitur ex adlatis, quia si simul esset condonatiori OD
sensa, condonaret illa condona. tio, io condonaret, condonaret quidem ut supponitur, non condonaret autem, quia adhuc esset offfensa ut dicitur, jam autem si simul essent assensus em dissent, amor cum odio, &c nihil simile contingeret, imo
144쪽
439 Iuro haec p2ritas pro nobis est, quic tu peceatum praesens , ergo illud sor, sicut amotu odium, si Diuinitus eondonari non implicat. componerentur, pro eodem in stan ESPO NDETVR I. Conti Omnino iam dederent esse limul. cedendo Qtum, artificium autems unum, non pel teret aliud, ita et responden ii quod merito in similiam condonatio, si simul deberet es bus induci deberet)in hoc stat Con- se cum offensa, de heret non pelleo clusio est, implicare peccatum conminensiam, 'nsequeptet nec con donari pro eo instanti, pro quo fit, donare pro illo instanti. implicantia stat duobus, empo
is Si Cutini vitis quod possit hoc fieri,in quod non
'ffensa in desioeret utiqri intel possit, cum ergo argumentum Oppo ligibilitatis signo, ir posterio. sit probet id posse fieri, proba priti condonat lo mam partem assumpti Conclusi'nis, 4RESPONDETVR. pro priori si admoue concedi deberet secundam gno potius deveret poni cond*na autem partem, hoc est aliud contratio,' pro posteriori desiti, quia dictio ius extrearum. necesse est pro Causa pri' est intelligibilitate esse hare,sbjiciendo argumenta tacta inctu, condonatio autem est causa de contrarium.' Neque valet si dicas. 1oo. sitionis, sed quantumuis c*rrigas ah quod qui tuetur implicantiam con-eo
te cedens,in qnas prius, laniel ligibi tradistionis, nunquam ad n littere delitate condonationem , necdum eo beat, quod extremum aduersarii posuinees intentum, quia illa desiti sit fieri, non inquam valet, si id dicas. peccati remissi, vel erit pet vltimum lauta nquebet quidem admitti, quod esse, et per primum non esse, si per extremum aduersarii fieri possit, si ultimum eo, ers simul erit offen- snui non probes fieri illumnonius
satin unas ultimum essein condona se debet a inen admitti, quod fierit mi hq autem non potest esse, qui pqssit, s simul probes non posse fie-eondonati', est factio, ei parte os n, ut ira contradictio formetur ex
sensi, faἀhio inquam non esse osen posse fieri non posse neri. sae si autem tunc est primumnqnes ESPONDETVR II. Negandoseivsenta , ergo debuit supponere minorem; quia condonare, non est quod habuerit esse, quomqd enim cedere iuri ad puniendum pQtest primo non est, de quo non fuit,e enim Deus condonare iniuriam,m,ificatum est Ergo ulterius non non condonare jus ad puniendun . potest intelligi, quod simul sint de Rursus condonare non est nolle exi-
cos. sitio offensarin condonatio: gete satisfactionem, nam potest De eo OBIICIT II. Ripald . us dicere. Ego iudico impossibilen
te Deus videre peccatum, in hoc esse satisfacstionem hominis, nec ha- instanti existens,in pro illo instanti 'jus ad illam exigendam tanquam cedere iure suo, ad puniendum pec ponendam ab offendente, judico a catorem,in deposcend m ab ill sa mentulisibilem esse cond0nationem eis factiqnem,& non habere indigna peceati, & habemjus illjus actu p*tionem aduersus peccatorem, sed 4endae ex quo actu constat, quod cum illo se gerere plane , atque si condonatio non sit abolitio luris nunquam peccatae, nam si id potest istaecise ad satisfactjonem, plidius Deus post visum peccatum, iam prae autem haec ipsa obiecti olua lut at teritum 'ur,qn poterit, cum as: tendend ad Praenotatum quod sci- illud videt siquidem tantum aver heet aliud st cedere in e ne sit Osetit a Deo hune affectum scientia pec fensa, aliud condonare ostensam. cati praeteriti, quantum scientia pec INSTAE Idem, quaestionem eati praesentis, cum eadem iit, tum nobis formari de sola voce, idque ex parte Dei, tum eam ex part probat aliquot medijs, quod autem
145쪽
sos. pro nostra Sententia loquatur, ratio RESPONDETUR Coninimitetsi
nem dat tum quia in humanis edi ad Not: Non posse votui remittiam talis cessio iuris olet appellari antequam fiat, vel cum fit quia haec condonatio Iuris tum quia condo remissio cogitabilis esset, ex eo quod natio non est voluntas destruens exi Deus nollet acceptare votum, hoc stentiam Physicam, sed nonnisi mo autem non est remitti votum, sed im-ralem pedire ne usquam fuerit.
RESPONDETUR. Non esse de INSTARI potest l. Ex e
voce quaestione in quia non est quaestio de voce : An condonatio Diuina sit talis naturae, ut inserat non eis offensae nec est quaestio de vo .ce : A quod non est offensa possit condonari, sed dato .etiam, quod esset quaestio de voce nostram Sententiam coinmodius loqui probat id dem Posita gratia ut faciat iustum
absolute isellae peccatum, indiget
condonatione extrinseca. Ergo etiam potest Deus condonare peccatum cum actu fit.
Consequentia, quae non probatur.
INSTΛRI potest III. In pec- quod dictum est in Notato negatur cato considerari inprimis potest odin, quod qui cedit iure, ne aliquid illitas, qua ipsum peccatum est odi
s Ofisit. Jc habeat rationem injuriae, quod bile, ε qua reddit peccatotem odi mo. inquam id appelletur condonatio bilem primum illud, no potest con-
injuriae. Et quamuis condonatione donare Deus pro eo instanti, protollatur, nonn si existentia mo alie quo fir secundum autem, cur noria peccati, non sequetur id polse con potest, praecipue vero quia haec odi. donari, quod condonabile non est, ita peccatoris, praeter actionem , utpote non habens rationem os Peccaminosam, solam negationem sensae. condonationis Diuinae importat.
ORII C: III. Lugo. Potest RESPONDETVR hanc Instan-bomo, antequam ab hoste laedatur iam recedere a titulo, qui quaerio condonare illi injuriam, ergo pote de remissione peccati sed non attenti tin Deus dendo tanto ris 're, ad intentum ti- RESPONDETUR. etiam homi- tuli, necdum conuincit Instantiata. nei non possie remittere iniuriar nam propter adlatas rationes conuincitur in eodem instanti quo peccator est odibilis, non posse illum reddi non odibilem ratione ejusdem.iNSTATUR V. Peccatum est orcina reddens odibilem peccatorem, nisi prout includit partialiter negationem condonationis, irΟ- ut hane non includit , non potest hunc effectum praestare. Ergo si pro contra ipsum factam in instanti, in quo fit, sed poteritu intum apponin re circumstantias, quibus positis', onactio quae futile iniuria potuissctq; condonari, fiat am non injuria condonabilis, qliae responsio est ad mentem Oui ed in idem recidet doctrina Dic quando homo potest, damno sibi inserendo cedere cum tota ratiociniuriae sit in operando, contra , nitanti hoc, quo fit condonetur , jus alteriuri si aliquis antecedenter, non poterit hunc effectum praestare. xes pro eodem instanti cedat . id o RESPONDETUR. Hoc plumis crit proprie condonare injuriam, ut ne g. i, quod supponitur, nempeii aliquis cedat iure ad decerpendum quod pro illo instanti condonari postructus ex suo horto sed . erit ran sit. desii condonaretur, propter ratio. rum Ullere materiam iniudiae, ita ut opus quando fit non si iniuria.
Potest remitti volunt, quando actus tin antequam factum sit algoracnes adlatas, sequeretur non condo nari, quia nihil haberet, quod con-
lNSTATUR . ex eodem. C n. donari peccatum actuale, non est peccatum potest remitti, antequam illud tolli, destrui pro eo instanti.
146쪽
sit quo existit, sed impedire, ne ex exi ter Catholieos. in detur aliquire: .stentia actuali illius oriatur j ad ju certus cumulus peccatorum, post stam indignationem contra pecca quem non possint iam peccatores
sufficientem poenitentiam agere . hanc Sententiam tractat Suar. Dis
RE, PONDETUR. Seeundum nodi. quod scilicet talis impeditio per
nos concedatur, sed non conceditur, posse tunc haberi, actum condonationis ob dicta. Ouiedo citatus ostendit modum, quo ex vi destructionis exercitae in s. 2. Lugo D. 8 S. I. Dic: D. x D. l. Mart. Per D. 9. S. 2. Malij. Non dari talem cumulum communis est sententia, sed oppositum sentit Henricus, Abulensis,Catharinus, Rophe sic satis in elinat Caietanus, nar instanti antecedenti, seu in instanti illum locum to . 12. Propterea non in quo committitur peccatum, desio poterat credere, quia dixit Esaias Ex-nat esse peccatum in uastanti sequeno Caeca cor locum inquam illum inti sed illius dqctrina inuoluit aliqua 'erpretatur quod non potuerint credubia, quia inprimis non saluat con dere desectu gratiae praeuenientiis odonationem, sed potius cessionem mensus autem horum Auth. est non jure non saluat item, qui, si antici is, quod Deus adunat libertatem ads Ιχ. patiue peccatum habituale remitti conuerti,haec enim est propositio pri si possit, non possit etiam remitti actua dem Haeretica se quod illis non det te; potius itaque saluari debet re tussicientia auxilia. Sententiam m- missio peccati, ita ut salvetur desitio tam Indant in Sacra Scriptura Psi 8.elle peccati, quae necessario praesup misi eos sicundo desideria cordis e ponere debet, suum esse saltem pro rum, ibunt in adinventionibu suas. Ec- uno instanti, ante sui desitionem, cles T. Considera opera Dei quianusius
quando hic saluari non potest, non potest corrigere, quc ipse destexerit.
poterit saluari condonatio und. a. a 9. Vbi de Antiocho dicitura. peccatum habituale desinit condo Orabar scelestus Dominum, a quo non natum, desinit autem per primo non erat misericordiam consecuturus. Oesse, cum immediate ante fuerit, de . S. Paulus dicit de Esau. Non inuemlpeccato autem actuali dici non po- Paenitentia istum, licet eum ac mutest, quod cum condoliatur primo qua ysse istam. Α Haet, Ir .in paulo sup ca: 6. v. 4. Impossibile es eos, qui semel sunt i minati,stustaverum etiam donum caelese s prolapsisunt, rursuν
renouari ad poenitentiam,' postea eis non siit,in immediate ante fuit.
ihld C: Io. v. 26. Illo etiam seruit. ille locus ad Rom: 9. 0- vult m- seretur re quem et aestindurat. Uidea-OΡpositum peccati remissibilis,est tur Ecclesiastici c. . . I 4. Psal. m. peccatum irremissibile, de quo v. Is Hier. 6. v. s. V v. 9. Iosue II. duo hic attingi debent. I. An de v. o. Eo etiam clerri possunt au- tu peccatum desacto irremissibile. ctoritates PΡ. Isidotus l. 2. desuma. An sit possibile peccatum, quod o Bono c. Is . Nonnusti ita desticinatura sua exigat, ne sit remissibile. untur a Deo ut non possint mala plangere QV Ο I. Certum est o etiam svelint. AEusebius i. s. de Demnia peccata vere poenitentibus re monstra c. a. Vbi dicit Deum ex- mitti, pro quo pluum a loca Scriptu pectare aliquos usque ad certum terrae citari possent, suffecedit ille unus minum peccatorumin postea omrii- locus Ezech. I 8. Vbi poenitentiam no illos destrer Aug. in inchoata . acturo dicitur. Omnium inquit ini- expositione epistolae ad Rom. Prop. quitatum eius non recordabor am 62. dicit. Ita fuisse desertum Pha-plius. Sed potest esse difficultas, in raonem v jam impoenitentia non
147쪽
imputaretur et ad culpam sed ad poenam Bernardus Ser. de Nimia falla. cia hujus saeculi. Gregorius Morali: II. ca s. 43. crat. Fundatur ulterius in rationibus, quarum meminit Suarea. Tum quia id spectat ad rigorem iustitiae dc terrorem aliquorum. Tum quia maius eli, quod Deus vivos denterserit in inscrnum. Tum quia dantur Confirmati in gratia ut cadero non possint ergo dantur etiam it deserti ut surgere non possint. Sed in oppositum sunt Scripturae Sacrae suffecerint duae paulus loquens ad Rona a de eo qui sicc--δίιm duritiam cordi s impaenitens cor obesiurara sibi iram De imme. diate ante dicit Ignoras quia benignitas μι ad poenitentiam te adducit. Eo illud EZech. Noti mortem peccaroris sed magis se. Ex PP. suffecerit Aug. qui epistola P. ait Hotant inquit Dei, nunquam in Aro vita desiuit justitia pietatis mori.istum,in lib. de Praed. gratia cr44 sub nomme Aug. dicitur si ιὰ de Deo sentiamin etiam Ph.tra g. n non denegauit misericordiam sua .
Consulantur citati Auctores. Suare cum soluisset argumentaea in oppositum subdit tamen vir verborum parcus secti a Moraliter di-Omtur se instatu an quo non possiunt si uari. Pere cit: Se I. Occi Non. nullos valde obduratos .ci arcato in peccatis litis peruenire ad a. lem statum ut in morallic imp tentes ad agendam pinnitentiam s. Fri referri debet doctrina Lugo,quod non omnes iso pro semper peccatores habeant, post peccatum potentjam proximam ad poenitentiam consequendam Verba iunt Lugonis: Quia multi in a tu peccati venia somno vel subitanea morte intercunt, potestque id etiam ex distraction provenirc, quam potest Deus in poe-
Haec omnia tamen debent cunia moderatione accipi, inprimis propter illud principium Facienti quod in se est, Deus non denegat gratiam. Attendendum rursus post aliorum a Pontificum sancita ad Bullam Inno
centii, contra Ian senistaceonantibtusio. videlicet fideli b dari gratia. Pontifex enim damnat hanc Propositione Aliqua Deryracep a, bominibus iustis volentibis i conantib/usecundum pra-
sontes qua habent vires, uni possibilia r deest quos gratia, qua possibio μant Iliud addideram dari numerum peccatorum post quem vidc Deus se non daturum gratiam efficacemis cum qua de facto sit actu peccato cDni:ertendus Ratio, quia interrogatus Deus, quoties & post quot, quae peccatast daturus gratiam etficacem, vel quod sit ultimum 1 Sual peccatum, non responderet Nescio est enim hoc scibile objectum. Ergo datur numerus, post quem Videt Deus, non daturum se gratiam Iar.esticacem cum qua defacto sit actu peccator conuertendus. Hoc additum certum est,in si prudenter concipiatur, potest retardare multum soninem deliberantem de mortali, potest enim cogitares: An non sit hoc tale ultimum peccatum.
D s. num. 4. cum eo Rosmeri in negatiuam inclinat oui edo, de Iust: c 3 p. 8 dc Dic. d. a. num. q. pensandum est robur argumentorum aftfirmantium.
I. Arg. est Lugonis. Potuisset Deus saltem de potentia absoluta
nolle remittere peccatum hominis, etiam poenitentis, potuisset hoc sar. Decretum alicui reuelare, ita ut homo esset obligatus ad illud credendum, quo casium homo culpabiliter, nollet credcre illi reue Iationi sufficiete propositae peccaret grauiter conistra fidem, illud quidem peccatum ex suis principiis intrinsecis esset irremissibile per poenitentiam, nam si posset remitti posset esse falsa reue latio DE de non remittendo ullo peccato homini poenitenti, si enim remitteretur, falsum esset, quod nunquam esset remittendum.
peccatum, ex vi connexionis, cum
reuelatione, non posse remitti, aliud quod ex vi,' intrinsecis suis SQ princi-
148쪽
s x principiis, adeoq; ex natura sua non tia. Reuelauit Deus, alicui ex Ptopossint remitti hypnthesis adlata . phetis Filium Beati istaeae terminanis probat primam no secundam propci dum Persona Verbi vi hujus reuel sitionem, de qua sola erat dissicultas. tionis sequitur hane naturam actu Rursus distinctae hae sunt reuelatio terminandam & non possie ex adne I Reuelo me non posse remit iuncto iactu aliam terminari, sed non tere peccatum, eo quod natura sua, reuelauit illam ex natura sua,' ex non ad at tu meam remissionem intrinsecis principiis esse assumen alia est haec . Reueto, me non re dam, nee revelavit quod aliae assumi missurum peccatum. Illa prima ver non potuerint hac non assumpta.
sibitur directe, circa potentiam Dei, RESPONDERI posset III hoe
eximetque illud a vi Diuina remissi arg. multum probare, quia probaret, ira Secunda autem directe versa quoa Deus revelaret, se non dat unitur circa ipsum peccatum, cui adne concursum ad volitionem, rursu ctitur non remissio, & sicut alia est esse ex natura sua ina missibilem vi- reuelatio, quod Abel natura sua non sonem, ita ut ne per absolutam qui- possit genesare Adamum, Walia dem potentiam, vel in alio rerum, quod desecto non sit generaturus, ita ordine emet amissibilis, eo quod situ etiam in praesenti Supposito autem actus supernaturalis,& videat se aeter-nriduas esse illas reuelationes distinctas num duraturam.
Urgetur. quod non valeat argumen INSTA: I. meo revelante
tum Reuelauit Deus se non remi L peccatum non rem retendum, ultima surum peccarum ergo reuelauit is actualis determinatio actus ementia- non potuisse remittere, quod tamen litervert,est, peccatum futurum non facit dictum argumentum . . mego remittendum ergo essentialiter oe-
enim inprimis illud peccatum ex ii. et esse irremissibile nam si non essetis intrinsecis principiis esse irremissi essentialiter irremissibile, qui esse bile nego item si posset remitti, sal actualis determinatio actus ementia . iam fore reuelationem, sed tantum si liter veri quod si illud peccatum es. remitteretur actu, tunc salsa foret re se essentialiter irremimi bile, ex prin- uelatio. cipiis suis intrinsecis erit irremissibile.
Neq; valet si dicas, si actu remit RESPONDETUR. Negando
teretur peccaetum, desquo non remit Consequentiam quia potest actus entendo facta est reuelatio, eo ea iactu sentialiter veri de non remittendo fuisset falsificata reuelatio; ergo eti peccato esse complementuria, pecca- aer i. amsi possiet remitti posse fa Issificari tum actu non remittendum unquam est. reuelatio non inquam valet quia nec ad illum verificandum necesseo inprimis est inferre ex essentia ua, adeoq; in-
RESPONDERI posset, distinctas dependenter a quocimque adjunct has esse propositiones. Non potest esse illud irremissi, bile. ex suppositione remitti actu pecca INSTAB: I. Posito decretotum. alia. Non potest remitti pec de non remittendo peccato illud de catum seu quod idem est, est ex na cretum habebit ultimum sui compi
tura sua non contentum intra poten mentum, quod ex essentia sua exclutiam remissiuam priorem illam so det omne decretum condonativum tam importat reuelatio, sed non hane peccati ergo cum hoc ipsum pec- posteriorem catum sit complementum, essentiali-
RESPONDERI posset II Aliud te erit irremissibile. esse ex adjuncto aliquod peccatum RESPONSUM iam est illius de .
eximi a potentia Dei remissiua, aliud creti complementum ore peccatum ut jam dictum est ex natura sua de actu non remittendum, sed non pec-ptinei pijs suis intrinsecis non subdi catum ex natura sua subtractum po- remissioni. Mustrari potest stan rentiae Dei remissa vae, quantum quidem
149쪽
sis. dem attinet ad intrinsecam illius exi tamen dicturum arguentem, quod stigentiar . idem mundus produci non potuerit II. Arg. est Rosmer Deus potest ordinando illius productionem puro trahere hoc positiuum decretum Vo in gloriam Dei. Deinde iam responis permittere hoc peccatum ex fine sum est. Complenientum illud deno condonandi ullum omnino pec creti ordinantis non remissionem eatum, hujus decreti permissivi po peccati non plus exigere quam ne te esse ultimum complementumis remittatur peccatum, sed non exige. peccatum ergo hoc peccatum ex re ut independenter a quocunquo essentia sua erit irremissibile. raro adjuncto extrinseco seu ex natur batur Conseq. Complementa libe sua maneat irremissibile.
rorum decretorum sunt essentialiter INSTAT H. Tali peccato
connexa, cum finibus4 motivis pro posito quod sit huiusmodi complopter quae suscipiuntur mec decreta mentum, necessario, & ex principijs iam est ultimum intrinsecis hujus complementi, de-
complementum esse euentialiter ec, et sequi decretum non condonati. nex una cum decreto ex adjuncto, uum, cum sit ultima actualis deter-
peccatumque illud esse irremissibile minatio ad hoc decretum ponen-sw.ex adjuncto, sed non dicere quid dum a quo an quam a fine re ipsas33.
quam irremissibilitatis ex intrinsecis ponendo specificatur si autem pos principijs peccatio certe nio mo se condonari non equeretur necesidalis, quae etiam dicitur esse ultimum sario hoc secundum decretum ex complementum decreti Diuini vo principiis intrinsecis hujus complealentis.vns materiamin sormam, est menti, quod tamen implicat.
tale ut secluso quocunque adjuncto RESPONSUM est jam quod
3cit ita dicam indispendenter a quo illud decretum tantum import. Lactucunque decreto redderet unita, quia non ponendam condonationem, sed id habet ex naturain intrinsecis suis non inser peccatum ex natura sua,&ptincipijsin non ex solo adiuncto sectulo adjuncto irremissibile. Secerne autem a peccato,de quo hic, DICENDUM est. Nutam Ust decretum Diuinum, nunquid ne jam peccillum naturasiua irremissibila. irrc mill ibile manebit PROBATVR. Falsa est haee nuINSTAT I Actio qua pro uersalis Omne peccatum est natura
ducitur Petrus,propter Christum Do sua irremissibile. Ergo non potest minum,essentialiter est connexa cum esse peccatii aliquod natura luae et i Christo Domino, a quo non minus irrremissibile Probr. Conlequen-- pecificatur quam quilibet actus crea tia, quia si posset esse peccatum ali tus specificatura suo objecto forma quod natura sua irremissibile, etiam ii ergo cum illud peccatum stulti omne peccatum possiet esse naturamum complementum liberi decreti sua irremissi ibile ergo si omne pee. permittentis peccatum, Deo fino catum non potest esse natura sua ir formati ut non condonetur vllum remissibile, nec potest esse aliquod peccatum, erit essentisitet conne peccatum natura sua irremis it G. xum cum negatione omnis peccati quia non est mador ratio unius quam ergo ulterius dabuur tunc peccatum alius.
natura sua irremiisbile. - RESPONDERI potest. Majore RESPO NDETVR quaerendo illam uniuersalem esse veram.
An etiam entitas Petri, entitas hu CONTRA erit quia extrinse jus mundi producta propter Chri cum in degrerum naturas rerum,nsistum Dominum si essentialiter eon adsere consequenter nec facit ali- nexa cum. Christo Domino, ita ut ex quid ex illius natura irremissibilo, essentia sua non potuerit esse nisi pro quod ea sua natura non est tale. Rumpter Christum Dominum non puto sucula inum potest esse natura suas irremis Diqiligo b Corale
150쪽
s3 s. irremissibile pete atum, quia potest ri non posset. dc sicut nulla est,erea s 3
de illo uno revelan quod non sit tura, quae eximatur ab omnipo ten- remittendum. Sed potest etiam de eia, ira nullum debet esse peceatum matbusaeuelati, quia si potest Deus quod eximatura misericordia condore vel te, Iudas non saluabitur , nec nativa. Rursus in peccato vel potest illi remittetur vend tio Christimo spectari ratio praecisa offensiae, vel pomini, potest etiam de omnibus reve test spectari ratio malitiae orta ex tali lare, nec unum illis mortale remit vel tali aduertentia, ex tali vel talitatu . Opposivione ad bonum in quantum CONF Probatio. Ex esset illud peccata dicunt ratione offensae, sunt peccatum natura sua irremissibile Sc omnia in hoc aequalia, quia omnia non esset esset quidem ut supponi aeque dignam personam offendunt, tur non esset autem, tum quia quod est itremissibile nonnisi ex vi decreti Divini, non est natura sua irremissibile. Tum quia decretum Diuinum
non potest immutare naturas rerum, naturae enim rerum unt necessariae, non datur infinitum unum maius altero. Si autem secundo modo spectentur, implicat aduertentia infinita, implicat oppositio infinrta bono creato aequalis infinitati offensae ergo si intra idem genus, quod est pec-s 34. decreta autem Dei suntIibera, nec catum, potest defacto, quod est ma g. potest adferre denominationem alio ius, condonare misericordia Diuina,
am decretum, quam denormn sit j multo magis poterit condonare idnem volitiin decretati. Tum quia,
vel ante decretum Diuinum potuisset esse remissibile vel non potui uet. si potuisset esse remissibile ergo ex natura sua non est irremissibile, cum quod est finitum vel non participans ejusdem ordinis infinitatem. Deinnique implicat, ut si semel aliqnisnatura sua sitit remissibile, euadat, tura sua irremissibile quia implicat potuerit esse remissibile secluso deo ex dicente connexionem essentia.
creto. Si autem ex natura sua ante
decretum est irremissibile, cur de sensores hujus sententiae sine necessitate recurrunt ad decretum de noria condonando Rursus quia hoe est indigna restri. etio infinitae misericordiae Diuinae, pcrsectiorque posset cogitari misericordia condonativa, respectu scili. cet cujus, nihil esset quod condona. lem eum Diuina misericordia conis donativa, transire in non dicens con nexionem essentialem cum Diuina misericordia condonativa. Si autem dixem illud peccatum nunquam dixisse connexionem cum misericordia Dei remiLliva, obstant argumenta jam