장음표시 사용
191쪽
o. bite retractatum ergo cum suppo runt ex his principiis, quod licet Σεχ.
natur retractatu, non poterit dicrma non dicamus malitiam formalem
nere habitualiter. sicut is qui se seu objectivam externa prohibiti det quamvis postea stet, impossibile ne di posse, nam non dicimus est, ut non veri ficetur de illo quod quod . s. possit Deus prohibuta ne sederit cita si semel retractauit, im sua lacere, ut blasphemia sit torrita- possibile est de illo non verificari liter homicidium, sed tantum dic quod retractarit si autem retracta mus, quod blasphemia possa reddiuit, hoc pila sustulit habitualita tem ratione extrinsecae prohibitionis aequae importabat negationem retra quivalens moraliter homicidio, adctationis eum modum, quo aliquae actiones RESPONDEBIS Non implica legibus humanis possunt reddi Cri. re ut idem actus vitalis iterato re mina laesae Maiestatis , non physice producatur,in tunc rediret pecca sed moraliter. Deinde argumentatum idem in oppositum formanda probabunt,
CONTRA est quia hie nosti quod nihil Deus probibere possit quaeritur de hoc, Λn postli Deus is sub peccato quod de se non sit peccere ut eadem numero actio pecca catum. Quod autem eo casu redi- 16o. minoia redeat, sed ut redeantiee tura sint peccata aequivalenter. o. eat quamuis actu tunc non suppo R A IO est quia malitia illa nantur committi aemmialebit omnibus comissis, hiric DICENDUM III. Imagina qui coinmittet illam malitiam, P bilem esse Uum,quo omnia peccat eoo riet aliquid aequi ualens omnibus comisa, commis novisi uno, deant a iniim s. Neq; valet si dicas. Qui vel- νιυalenter, etiam quoad modum aequi let peccare peccatis Antichristi vel ualenterse habitura voluntatis aese M peccatis mille, non hoc ipso com-buit eum nondusublatafuissent eccata mitteret praedicta peccata, quomod PRMB . Posset Deus edictum ea ergo peccabitur peccato aequivalente sacere sciant omnes homines , te illis, quae in ante commissa sunt. quod quicunq; peccatum Commi Quia quod aliquis non peccet miste serit post iustificationem, sit emini Deccatis,uc peccatis Antichristi, de '. hi ita displicentem facturus, ut erant lumitur inde, quia peccatum non po- omnia cecata in ante coalmistas test esse nisi volitum, volitum autem quod tale praecepturni posssibile non est nisi cognitum. quia sup-Ρrobatur, quia non implicat. Tum ponuntur, ne peccata Antichristi, 26 I. quia sunt aliqua ideo mala quia sunt nec peccata mille reprae lentari, deo χεά prohibita, ergo etiam possunt est nec censeri poterit voluntas praedi- aliqua grauius mala, quia sunt graui cta velle casus autem in UO I
us prohibita ergo si prohibeantur cedit Conclusio, praesupponit prae- sub grauitate aequi ualentiae tribus ceptum illud prohibens peccatum
v. g. grauitatibus, habebunt maliti lub re incidentia praecognitum eis , amaequivalentiae trium grauitatum. coiitra illud niti voluntatem. In
Tum quia etiam in humanis sor hoc etiam est disparitas,'iai in no-rnantur tales prohibitiones nanis stro eas intercedit praeceptum smv. g. Actio quae non est laesua Male perioris, quod aggravare potest ma- statis appellatur crimen laesae Male litiam constituereq; in seri aequiua- statis Tom quia virecte aduertit entis moraliter pluribus, quod tria Conjnch. Potest homo per votum casu obiectionis non adsertur Gessi- aut similes modos obligare se sub cut in humanis cum vult Dalus ali- dupla culpa cut ergo idem non po quis ciuis agere ut committat Criterit facere Deus. Tum quia quae me laesae Maiestatis, non hoc ipso contra possibilitatem hujus praecepti committit illud, quia illa actio, nec opponi possent, facile solui pote in se est crimentale, nec sub tali in
192쪽
26s. term ione prohibetur ita in praesenti γPossiet adhuc inquiri. An non fit 6sibios modi remcidendi in pectata commisa,flans in boe, quodpificet Deiu probiberet alsaod peccatum seu paena
den ii milia Leertum temstu , quo ela no deberet tum primum incipere irasci Deus. Occasionem quaesiti dat Ouie- do, numero fis. Sed probabilius est tali modo non posse redire peccata.
Tum quia reditus peccatorum non debet ollendi ratione praecise real sumpti odi . Deo, vidimus enirris, Peccuum liabituale non tale in b. la aversione Diuina. Tum qui actum suum necellatium non 166 test Deus suspendere, necessario au. tem Deus odit peccatum, nccella- Iioq; auertitur a peccator nisi condonet, non intelligitur autem condonare. Nisi sotte id procedat depori a cujus executionem, potest
Deus ad tempus dit ferre. Tum quia polita illa suspensione di in tempore intercepto inter illud principium uspensionis uec inter principuum re assumendi odii, vel manet pec .eator sine macula peccati vel non manet. si manet, quomodo poste
Intelligi poterit Deus non detestari
illud peccatum si autem non manet quomodo postea redit macula,
neque enim subest imperio Diuino I . ouoad te dire ' Quod si dicas Detestari quidem Deum peccatum etiam in illo intermedio tempore, sed simul intermittere ius,it ensis, eredes a principali puncto, quod est
ostendere, illo intermedio tempore non esse illam creaturam objectum
odii Diuini de hoe enim solo puncto hic controuertitur.
In hac materia urget Κon incharg. a pari. Non repugnat dari peccatum, quod non inficiat subje- etiam donec ponatur eonditio, Iev. g. si Crearetur anima ton niretur corpori, quantum est ex vi Originalis, esset illud maculatium
animae, non tamen macularet auimam, et effvniretur corpors,nuia
tunc primum denominatur anima M1. esse ex animabus posterorum Adae ergo etiam fieri potest ut Deus reis mittat peccatum sub conditione, &tamen illud ante impletionem con ditionis non inficiat. Pluribus hoe
argumentum soluit Lugo a nu. I .
illic qi pro itaq; parte disputat. An
scilicet ilia anima dicenda esset in .secta originali ante unionem, doquidem probabile est, illam pro illo priori non infici, quia adhuc est indifferens ut sit anima postero rur Ad 2 ' Deinde Patresin Doctores
stipponunt maculari an inam dependenter ab unione ad corpus. Et quamuis verum esset dicere Quod peccauerit pcccato tigmali secundum inclusionem in volunta-269. te Adami, in qua supponitur fuisse
in cliis a. non talven uicenda est peeis calle habitualiter ante nionem scham cirrore. Sed instat Lugo. si tunc fuitIet anima creata extra corispus quando actu peccabat Adam o, verum misset dicere, nune peccant omnes poster Adae, ita verum erat dicere, nunc peccat Petrus Ioannes, tutum posteri Adae; con equentre idem vertim fuisset dicere de illa
anima quantumuis nondum nata corpora. Haec an .en Instantia noa conuincit Priari tunc creata suis.
set anima aliqua di non nil corpori visaque suisset ilenda corpora, unius ex posteris Adae, verum aro. fuisset tunc de illa dicere, qliod peccet, in voluntate Adami, sed non verum Ruset uere quod peccet habitualiter. Quare autem possiit dici illa an inia Peccans originaliter ante in susionem in corpus, monia peccans habitualiter, Ratio ex dictis colligi potes quia peccare ruginaliter illam animam, est peccasse in Adamo, cujus voluntati erat alligata illa animi, hoc autem intum est complerum ante unionem ad corrus, sed pectare habitualiter est contraxiste maculam, quae non contrahitur ex sensu S.IP. nisi unione ad corpus. Et quia tunc quamuis piae uideatur sutura anima poste
193쪽
ari. o Adae nondum de iacto est anima posteri Adae, hinc nec desacto in.
currit habituale originale peceatum filiorum Adae, nec resundi debet in animam illa macula, nisi ratione habitualis originalis, quod tuhe, dixi
nondum contrahitur. Hoc tamen argumento Koninchnon utor quia inprimis in antecedenti manet peccatum original nullo modo condonatum, hinc ipsa non condonatio est radix redeundi. cum autem in nostro casu supponatui condonarum, non apparet unde otiatur radix redeundi. Ex alio etiam principio, non utor hoc arguis mento, quia sumit difficile principi. um quod eo casu non debeat diei ra. maculata anima non est enim explicabile, quomodo hoc quod est illam peccasse in Adam. non refundatur in eandem pendctq; hoc a Dei determinatione, An scilicet illi tales animas voluerit includi indicto pacto, vel non de quo nihil
clare S S. Patres si enim Deus dixi se oolo ut includantur animae triatio pacto ante unionem ad corpus, non poterit dici ante unionem inclusa illa an in I in dicto pacto,nianereque maculata, sed si est inelusia vi concedit oninch quomodo non manet maculata. Quod .u
tem supponunt patres non macula,-ri animam, nisi dum unita est cor-1γ3'pori supponunt ex eq, quia non loquebantur in suppositionibus miraculosis, & non secundum praesentem statum cunentibus, in praesenti enim statu nuuquam anima creatur,
quin simul uniatur corpori, si auteni
non loque hin tu in sui positionibus miraculosis, non loquebantur hoc ipso decreatione a m S, qu praeerxistat suae unioni ad corpus.
DIFFICULTAS LNotantur aliqua ad fluendus
Adsoluenda Objectione Lugonis.
propositionis quod in condition teis
remisso peceato, non remittatur abisso Iute peceatu. t en irrino remittitur
absolute prolatum, duplicem sensum habere potest. I. Quod non remittatur sine conditione sed dependenter ub eadem, se in isto sensu casu dicto, non remittitur absolute peceatum. II. y non remittitur absolute, supponit quod nulla tunc intercedat condonatio, quod actu exerceatur jus ossentae vel saltem actu possideatur. & hoe falsum est evenire, quando condonatur offensa
sub conditione, siquidem non nisi illa conditi 'ne posta reassumi potest jus offensae. Hinc ulterius ne . tari debet, quod condonatione eon. ditio nata non euellatur quantuma spro praesenti radiconensae,in quod reseruet sibi Deus jus offensi actu pro praesenti possessum, cum reseruet sibi ius nonnisi in potentiain profuturo, a sit implendae conditionis. Et licet quanitim ad statum praesentem
reducatur peccator ad statum aequa.
liratis Deusque quantum ad statum praesentem eo se modo ad illumina. hebir, quo se h. ibuit priusquam pec
casset, non 'dem tamen modo se habebit relate ad futurum tempus, si ponatur poccatum sub poena rei niscidentiae prohibitum, nam ante positionem abstitutam illius peccati, quod interminabatur sub poena re. incidentiae non haberetius re astu ira. mendae ostensiae ire si praesiupponeretur aliquod peccatum, non haberet Deus petestatem prohibendi ali quid ut poena reincidentiae, cui
supponatur creaturam ante nihili.mnino cecidisse. Illustrari potest hoc Notatum, conditio nata condonatione iniuriae facta in humanis,
in qua non intelligitur homo in actu secundo habere ius ad offendi quousque non ponatur conditio. Hinc iterius. NOTO II. Ius, quod est radix exercendae offensae aliud est in actu prim Laliud in ictu secundo ius pro radice acceptum εc in actu Pri-NOT I. uilis sit sensus hujus , habet Deus ante impletam .
194쪽
αγγ. conditionem, exius in acui secun unc eo, quod Leneant naturam quae2go. do non habet Deus nisi post imple in ante peccauit assumi non polse, tam in actu secundo conditionem. Vt videre est apud Amicum, docetq; Ius autem illud in actu primo ad sparga. in liqui dicunt quod talis oriendi non impedit quominus ho humanitas cum tali condonationem dicatur iustus, quia etiam ante assum posset, expresseq; id docet omne peccatiim habet Deus jus sub Pete cit num Ia , In hac senten- conditione irascendi homini, calu tia esset necessc dicere, quod soluta quo excidat e gratia, id tamen non unione possct Deus reassum cre jus obest, quominus dicatur iustus, se ' ostensae, sed non praecise titulo di Detiam in praesenti, cum conditio solutae,nionis, ut enim supra vidi nihil ponat in rebus, non debeo mus, conditio sub qua posset Deus tunc aliquid peccator sed debebit reassumere iis offensae debet est impleta conditione. Illa autem pro peccatum prohibitum sub poenar postio quod in illo casu non amimendae offensae jam autem diI- omnino condonatum .sopitum ius, illa inquam propositio distingui debet ex dictis si enim iam alii lya 8. omnino cum exclusione cuiuscunq; conditionis, sic omnino non est sopitum, cum sit condonatum sub conditione si autem l omnino sopitum insertir praetenti non me actum secundum offensae, hoc in senti est omnino sopitum. Habet haec con. donatio similitudinem aliquam cum meritis mortificatis in hoc, quod sicut illa reum iscere possunt, ita Et Deus reassumere offensam, sed in hoc disp: est, quia ex communi sententia Theologorum cognoscitur in ipsis meritis aliqua intrinseca exigentia, ad reuiuiscere .simul jus, secundum quod deposeunt a Deo semel
illa acceptante restitui. jam autem xγQ. in ipsis peccatis, non est exigentia vi redeant. Modus hic conditio. natae condonationis Illustrari posset hae instantia ii Dcus diceret perimpossibile sciam hoc si haec fuerit co-ditio impleta, ante impletionem conis ditionis non sciret illam Deus, essetque jam non omni icitis ita etiam cum Deus dicit se velle irasci, si haec ponatur conditio, non poterit dici. quod Deus ante illius conditionis positionem irascatur.
NOTO III. Dubitari posse Annatura humana cui conditi nate remitteretur peccatum post et a Persis-na Verbi ternuthari In quo dubio triplici via incedunt Auctores, nam inprimis aliqui iacillime te expedi
solutio mera unionis non est peccarirm. Et si praecise ex vi dissolutae unionis cassumere posset Deus offeniam, videretur aliquid latere int81. ipsa creatura sundans pro praesenti ostensam, te impeditam union Quod ii quaeras, An humanitas illaia cum est terminata Persona Diuina, posset rogare Deum pro peccatis su .is ni tutis dissoluta unione, non habet specialcm difficultatem contra praesens punctum, proponi enim eadem disti cultas potest. An si poneretur uni hyp an ambilis, an in quam posset adhuc orare pro peccatis suis luturis dissoluta unione . . Est insuper modus eidem dubitationi satisfaciendi, per negationem Cosequentiae dispar aliquis assigna. rer, quia cilicet est aliqua specialis indecentia, ut humanitas Dei ficata habeat sibi interminatum odium Dei, quae indecentia non est, si purae cre. aturae remittatur sub condition is
DICES Peccatum habituale mhil aliud est quam peccatum actu, ale praeteritum a Deo non condoliatum, utem est semel a Deo condonatum, perinde implicabit elle ullus habituale redire, atque implicat peccatum actuale, quod est ac ruit condonatum, non esse condo natum , sicut implicat ut semel visum redeat ad est,non visit, ita implicat semel condonatum Iedrie .id esse non oondonati. ESPONDE IUR. Peccatum
195쪽
absolute te Iuga quacunque ton ditione remissum, im plicare, quandoque redeat, sed redite poterit lub
conditione Iemi illimi praecipue cum
aliunde non probatur impossidilitas coliticinatae remissionis Illa in statua de viso, probat tantium in undis emisissum absolute non possit non esse remissum hici lute 8 ouci remissum On1ti i nondum sub conditione non possit non esse sub conditione remitii non poli remissum tu conditione, sed non peccatum, quia licet sana ta a probat quod non possit remitti uti tuta, & de iacto posita non conditione nam 2nsis non elici mittere peccatum lubunt actus suberanditione potestati nullam scilicet protem voluntas elicere actus subcon offensam, potest tamen remittereia ditione etiam Diuina cur non ergo offensam nunc sub conditsom M periculi vitaeo vel quia intensim ara Opera a voluntas quae orem lasocium peccatum immediate completa suis
go apparet incrementum illud prae 'cise ratione temporis non sicci pl.NΟΤΟ it. Quam ut perfice unonnisi infusione gratiae con. ωeondonare sub conditione.
NOTO I. Quod quamvis dein nominationes relativae resultent etiam ex aliqua antecedente actione, quamuis item macula peccati sit de an mendae offensae. Ne i tuneus erit causa maeutae pes in simili supra dictum e
nominatio relativa, non resultabim non nisi peceatum, quia talos, stamen illa denominatio rem ciden cati supponit actualem mattis sine actione antecedente, scilicet quae tunc non habetur. . sine commissione peccati prodibitj,
ε sub poena re incidentiae. NOTOGI Supposito quod crana cedat DieastiIlo eandem numero -lire posse peccamin sam acti ne idiei deberet, quod eadem etiam maocula' redire possit, quia macula in re nihil aliud est,nili actio peccami- s. nosa. Et licet ea quae indiuiduantur a daratio ne non redemnet forma satisfactione non posse reas iter, ut dies hesterna hene anaen offensae i quia a eon digna statu. redire potest Deus ad ofundi,& ipsa tionest quae creaturae purae estum. voluntas ad aequi ualenter peccatis possibilis hextingititur inde pender,
s sua natura absoluta Neeaal te.
quod sit remisito absoluta pro hlevi nunc; Inde tamen no equitat quod pro praesenti ordine aboleat peeeata sub conditione re inciderastae. NOTO III. Positae
praeteritis pece ndum nam macula et a condonatione tua omnldi, peccati non dependet essent latitet gratia autem destruit peccatum eum aduratione,in quam so durino condonari ne quomodo stutem in nem peccatum reddatur m M hoc illa condonationeis itisita funde. est ex accidenti, nec ex principio tur postea jus remittendi lub eonum quod si tempus. Illud autem ac Lione, ex probatione Cone lusion lacidens' illud extrinsecum, ratio colligitur. Et sicut in hunianis prune cuius duratio major peccati, a te remitti debitum non sol illumia, et peceatum majus, stat in hoc, quia remitti inquam sub conditione de
intelligitur homo et illud tempus tamen non potest aeri extinctio deis plures inspiratione Spiritus S con biti sub conditione; si fiat satia lactio tempsisse, vel quia urgebat, g pra plena, sicin in praesenti. ceptum confitendi, vel annuum vel
196쪽
On est hic dilui ustas de actio.
nibus, quae in peccato mortali erant factae, haecnim cum nunquam vitam habuerint,'ilae pendet ab influxu gratiae, quae est vita nostra supernaturalis, non possunt dici reuiuiscere. Non est item di ficulta quae disputa do ualuerit, An quando meretur peccator fidelis au- exi tum habitus fidei ut et si pollea perdat fidem, an illiadaugmen-rum redeat, Censet enim e re d. 29 O. s. c. citatq; pro se Graia ado quod illud augmentum non ed. ar, sed redeunt non nisi metata gratia: gloriae. Nec item est de hoc dissicultas, An de iacto redeant merita gratiae & gloriae , communis enim est sententia de tacto redire.' quamuis Perea, SuareZ, ranado, malij, non cense .int uelle de fide, Oppositum tamen omnes censura afficiunt licet id docuerit tinnus Porro quod redeana merita ATIO est tuli. Scripturae. Ad Gal. I. v. s. . . Sic stulti estis,
inquit S. Paulus, ut cum Spiritu caeperitis, nunc carne consum memini.
Tanta palli estis line caula, si tamen dioi. sine causa que ni Iocum si interpretatur Anicimus, Sive causa passis, si in hoc errore perseueretis, non sine ausa si respiscatu Item Ambrosius Quia adierit, si tamen Heausa, ostendii sperares o se reformari eos.
haud dubie non solum ad statum stratiae, sed etiam ad prius meritum, quod perdiderandi Eodem modo hunc locum interpretantur Chryse Hiero Theophyl. Theodoretus s. Tho. I. . in c. 3 epist ad Galathis. Loca haec post Suare &Vas.
que malios reler citatus Perea. Praete auctoritaten scripturae est Auth. Triden. e. o. cap. 16 Textus capitis sic habet me igitur rauione iusificatis iamin:bm siue
acceptam gratiam perpetu conseruaue-29Σ rint, sue amissam recuperauerint,proponenda sunt Apostoli erba. Abundat in omni opere bono, scientes, quod laborifer non es in .inis in Domino, non enim iniustu es Deus, ut ob istatur veru vestri Infer obliuisceretu autem si non redirent merita suilset item hic inanis labor, Qt anusi gratia recuperatiar, recupcrabunt ull& merita ad quod postea alludio con 32. in quo Tridentinum aura. tionem meriti haec requirat ut aliquod sit opus iusti, ut fiat ex auxilio supernaturali,&it ope trans in gratia decedat utrumque autem illud prius habetur m obtenta iustification
Tota disti culcas est. An possibile irsit ut condonata culpa non reuiuiscant merita. Aliqui a Scotus. ει cam. Bona uentura, a Trinan Sed Val inea micasti l censent nec de potentia absoluta fieri posse, vin reviviscant, quoad dignitatem 4ationem meriti ut videre est apud illum d a. num s03. Lugo hac in parte habet suam specialem sententiam d. II. a. num. 3. Specialem item Ripalda. d. 0 I. utramq; sententiam breui compendio dat Perea d. I 2. S. 3. num 3. I 4. Tractat eandem materiam viedo de Perito Tra 9. Con: A. Mens horum Auth. alioriimq; sufficienter intellitae turro 4. ex ratione q am assignant, quarenam redire possint merita, non
Aliorum rationes, cur redeaηt merita non peccata
merita, quamuis post opeccatomo tificenmr,4 in seipsis non perseuerent, perleverant tamen in acceptatione Diuina , iam autem quando homo iustificatur, peccata non manent in te, nec in acceptatione Diui. na, quia eorum peraeuerantiae causa Deus esse non potest. Hae ratis
197쪽
, a. .nego meritis inesse vim ratione cu MATI III. est Ripaldaeis it293.j Meleantur acceptari a Deo tria S. 4. eiq; adreipulatur PereEcit Sectat dine ad reuiuiscendum, vel si tu . Multa praemittit Ripalda ante agnoscisis lem vim, ostende in quo quam formet rationem, Legatur in sit lita, praecipue quia id non potest fonte tandemque sic format ratio- reuocari per te in meram libertatem nem. Pristina opera ad promeren-DAI. dam collationem gratiae' gloriae RATIO II. est Lugo num I . peccato possiunt impediri in genere
Talis ei natura gratiae habitualis, causae em cientis moralis, dono in ge- quae ex se de connaturaliter est ie nere causae formalis, nam merita αmen gloriae, quare licet de potentia demerita non habent causalitatem absoluta potuisset iustificato non λrmalem, hine causant cum non condonari poena aeterna connatu existunt, quod non competit catis aeraliter tamen gratia habitualis exi formati,non possunt autem merita agit illam condonationem,quia con peccato impediri in genere causae naturaliter exigit gloriam, cum oua essicientis moralis, quia Deus sicut non potest stare poena aeterna, ita potest remittere culpanx, ita di re autem, si priuaretur augmento nitarem poenae, quae poena esset si x ε.dicto in poenam peccati, videreturq; non daretur reviviscemia. Haec ra IN. Deus contra suum promisi iam recor eio aliquantulum coincidit cum radati peccati,in punire illud. Nihi tione Lugonis. Sed praeter ani di-le minus Hae ratio. cta in stiper.
NON SATISFACIT. Tum qiii NON SATlSFACIT. Tum via
In poenam violatae Virginitatis,etiam multa supponit probanda, eut sanaessimi in coelo laureola virgini quod meritum,in demeritum sintratis carebunt, numquid ne tunc cen duo agentia contraria,&quod π.esebuntur puniri a Deo poena aeterna ritum petat reuiuiscere, cum meti- in eoelo. Rursus Potuisset Deus de tum petat sacere ne exiviscat doeetnere, si hic homo non peccarit quo ipso quaeritur unde sit ista vis venialiter dabo ei unionem hypo petendi revivit cere. Rursus si noria staticam peccet, careat unione, fal haberent merita vim ut prosequen-vetur, numquid ne punietur in aeter ii tempore causent praemium, nonnum ergo etiam saluatus, quamuis possent ad id acceptari a superiqre, illi non redeant merita non cense nec causare medio assesti lii perio-hitur illo non reditu puniri in coelo ris praemium ergo debet ostendi visaom Tummima instantia illa deducta ex ista in ipsis metitis, alias nonnisi ex hoe quod gratia, sit abolitiva poenae liberalitate Dei redιbunt,in quo auteaetetnae probat esse illam abolitivam landatur ista vis reviviscendes Tum poenae sensus vel damni Sed none quia polito, quod ineritis non con
abolitiva effectuu peccati omniu in ueniat vis meritoria in genere caulae quae non sunt poenae proprie dictae formalis moralis sed em cientis de& ita ut arguit Rip. in poenam e hoc ipso quaerituri Cur haec vis nodnialis denegantur auxilia aliqua gra restringatur ad eis cere moraliter. tiae de consequenter gloriae augmen nonnisi casu quo non incidatur intum di tamen illa denegatio rotata peccatum. Tum quia quam ut me aeternitate durabit & si hoc non, ita Parentum prosint ex se nisi Do- eas poenam nec irreuiuiscentia me ctorum filiis, restabit quaerere, Ariarita voca poenam. Tum qilia astu prosint cur ea merita, ii erant
mi haec ratio hoc ipsum, de quo posita anto peccatum Agnoici ni- quaerendum esset Cur stilicet noria hilominiis posset in actionibus The-
. . reviviseetia esset poena, io potius andricis, quamuis sublua union effectu consequens peccatum, qua peccaret illa hismanitas, posset irilis est niuatio laureotaVirginitatis quam agnosci vis Satisfactiva, rianri
198쪽
merita Theandri ea habent immerendi infinitam, illimitatam, laisnam omnise excogitabili possibili
-praemio, modo ad illud ord mentur. consequenter poterunt habere vim
gelidi, ut in quo illa humanitas' peccaret, permaneant praecipue permanente temper principio dignificatius, nempe perlbna Diuina, arris autem merita nostra non habent intinita in vim, nec illis peccato sublatis permanet quidquam de facto di- . ificativum corundem consequenter carebunt consimili vi ei, quae conueniret ii di ta suppositione The-Δndrici operibus.
Rotmer, quana etiam innuit Ber--orithoidus hic num. 63. crita anteis cc dentia retinent totam uri suam meritoriam post committam peccatum, sed impediuntur peccato hinc illo ablato t.mqtia obice reuiuiscent. Et sicut polito baptismo valido informi, Baptismus quantum est ex .se habet virtutem sum cientem'ad delendum originale,& actualia ante Baptissimum commissa tatanen si reperiat obicem, no producit gratiam, producit, sublato obice, sicin praeienti obice peccati tu aio revivit cent merita es Haec . mo.
NON S. TISFACl T. Tum quia de hoc iplo quaeritur unde retimant totam vim,in quod peccatum habe so s. at se non nisi per modum obicis ne
essectum tuum habeant metata. Tum quia porci retorquer argi mentum. Non redeunt pcccata, nec gratia est solum obex non reditus corundem, ergo etiam merita non reuiuiscent, nec peccata erunt tantum obex ne
redeant. Tum quia quod apti simus sublato obice causet gratiam referri id debet in characterem, qui est tanquam causa instrumentalis, non ostendetur autem aliquid tale
quod maneat cum committitur peecatum, ratione cuius manentis redean merita Commodius ergo.
FORMATUR ratio insundata ipsismet principi j fidei, quae supponat non esse impossibilia merita ha
bentia vim reviviscendi ex hoc luplo 4. posito sic ulterius proceditur. Datur in metatis condignitas radicatis, vi cuius petant a Deo acceptari, etiam ad reditum' revivi lcentiam . ergo reviviscere debent. Antecedens probatur. Si non daretur in illis talis condignitas, de facto non reviviscerent, quia jam nonnisi ex liberalitate Divina redirent cum ergo reviviscant, ut docet fides, hoc ipso datur in illis radicalis exigentia reviviscendi. Hic modus probandi habet se ita, atque si aliquis diceret. Habet albedo vim disgregandi visum si enim non haberet, de facto non disgregaret .sicut haec ratio innititur expςrientiae, ita prior illa, fidei. insuper principio illi nega 3Os.
rivo non implicat contradictione. Pollat hoc idem sic ulterius illustrari. Quando fiunt merita, praevisa futura peccata non possitnt sacere, ut non acceptentur si autem sunt acceptata, verificatur de illis propositio etiam quando homo est in peccato siunt acceptata quia vero simul sunt bonum quoddam extrinsecum Dei, sublata offensa ex titulo positae iam acceptationis re assumuntur a Deo. Quando autem reciditur in peccatum, cum illud sit malum Dei extrinsecum, dc Deus hoc malo cxtrinseco priuauit sese condonando, non invenit in se fundamentum re
stituendi peccata in pristinum sta 3 6. tum Non incommoda est instantia Dicast illo hic num. 1 5. Quantumvis aliqua difficilia secum trahat. Si creditor aliquis debitori suo damnum aliquod inserat, interim de biro retinere potest debiti solutionem, nempe ad compensationem damni sibi illati. Si vero creditor integre satisfaciat pro damno, vel si ipse debitor damnum remittat fratis, eo ipso redit obligatio prioris' debiti ' Deus etiam est quidem debitor praemii augmenti gratiae respondentis meritis, cam ergo quo remittantur peccata, eo ipso redit quasi debitum illud praemi per augmentum gratiae & gloriae.
199쪽
Vivncant merita necessariam esse, meritis Christi in peccatore mortifi-- ceptationem Dei, quae acceptati omnia merita in ratione meriti, adeoq; reviviscentiae complet, licet praehabito undamento radicalis
cordia Dei, an ex natura rei revivi. stant merita, actu enim reviviscunt ex misericordia sub formalitate hac, quod absolute a Deo possent no
acceptari ex natura autem rei habent radicalem exigentiam reviviscendi INFERES III. Ad totum praemium gratiae gloriae redire peccatorem posita ultificatione. Est il- Iog. latum contra Scotum, Capr. Dur. Valen. Gran. Vas. Hur.& alios qua-uis diuersimode uuam sententia misexplicantes. Pro nobis sunt Suarea Koninck, Lugo, Rip. qu. 9 I. n. I. S. Hieron non est nobis contrarius, quamuis in oppositum a Gratiano citetur quia non plus vult quar
quod post peccatum, in Ecclesiam non redeat homo ad eandem dignitatem Ecclesiasticam. De men. te S. Th: dubium est, videtur enimina. d. 3I. q. r. ar. 4. q. 3 ad 4. censere oppositum. Sed pro nostra sententia est, hicin κ9. r. c. EA-plicarici possim priora loca, quod scilicet non redeamus in pristinum so . statum, quoad multas facilitates ocatis,quam excellentiam non haherent, si gratiae meritis Christi in Sacramento collatae no reviviscerent. o BlIC I. Eaech: IX. ad. v. I. usq; ad 24 aeque comparantur inter se peccatum dc merita in ordine ad redire. Respondetur, Quamvis inibi comparentur inter se remissio occommissio peccati, non sequetur redire peccata sicut redeunt merita quia illo loco non plus vult Propheta, quam quod ita cum est aliquis in peccato nulla sunt eius merita, sicut nulla sunt demerita, cum est ingratia . OBIIC II. Non redeunt pe cata, Ergo neq; redibunt merita suRespondetur Quamuis in ordine adtollenda merita non minus sint potetia peccata quam gratia ad tollendum peccatum, immo magis; nillilominus, quia non datur vlla talis malitia in peccato quae posita condonatione, semel eaque ab Iolina ex gat redire amissa gratia, quia huius radicalis exigentiae in peccatis nullum datur a posteriori fundamentum, datur autem fundamen in talis radicalis excellentiae in meritis, quae inesse illis arguitur a posteriori ex
reviviscentia eorundem, quam dari docet fides, aut ad maximum consensus DG tolum. Hinc quamuis -- -, non redeant peccata , reviviseenter
rege: βψpς 'Rivx li quoad merita. Quod autem attinet ad ' μ
T m,concilia, P. Tum ventu potuissem reviviscere, casub , , 'l' yyyy py Vn enim quo rediturus suisset ad uitam
di et it Tum di iustificandus aliquis damnatus,
ta stret M pristina eiusdem merita redire. vietiis m. ' si , ης autem decretum de non reditu meia
adhuc potest adferri cogruitas,quod ritorum ante mortem nullum est.
l quae est quaedam excellentiarnon tia originalis. Ergo neque redeunt
200쪽
313. merita oraria ante peccatum lia. bita. Respondetur. Si intelligatur nomine gratiae originalis gratia primum dat Adamo, eum constituens in esse filii Dei adoptivi, haec est restituta Adamo' nobis similis
d.mir. li autem intelligatur nomine gratiae originalis, vis iaciendi ut obediat caro , d appetitus sensiti. vus rationi, hoc donum non redit,
pro non reditu, sed est pro reditus 16.
De essectu enitentiae qui es Sati factio pro poena.
quia vel est distriactum i gratia iustificante, vel si non est distinctum, non sequitur, quod gralia quoad
omnes suos cilcctu, pendentes praecipue a libero Dei decreto restitui debuerit. Et crte potitillet Deus ferre decretum, Volo a gratia causati xt iustifidat obediat pars inseri. 3I4.or, non obediat peccatori quia vero in praesen ri statu non datur decretum impeditivum revi uicentiae, immo datur complens illorum reviviscentiam, propterea pro praesenti statu reviviscunt metata, Praecipue cum Trid loquatur de revixi. scentia meritorum in ordine ad gradus gratiae gratum facientis' gloriae, non ero de reditu quorum. cunq; bonorum spiratu alium. instabis non redit virtus irai. nitatis si amittatur. Ergo nec redi. hi gratia ante peccat uiri habita.
RESPONDii UR. Quod attinet ad virtute a Virginitatis, dupliciter de illa dit currere possvnuis',3 Is quia vel virili nitatis virtu identi
fuatur quod probabilius est' dono casti tali non nisi cum certo respectu ad integritatem cisam materialem volt intarie non violatania,
sic redibit haec virtus, sed ob desectum marerialis, quaminia notat integritatis, redibit sine Formalitate Virginitati9. si autem uniatur Vir.emitatis donum pro condistincta qualitate, negabitur conicquentia, quia haec qualitas non potest haberisne connotata necessario materiali integritate corporis, quae seccato amissa nihil autem simile habetur ne reviviscant merita. Deinde quod non redeat Virginitas, DO ctrina est conuntinis, quae est non set Aterna in ilicet de Temporali. quidem non est difficultas de hoc An de facto dimissa culpa remittatur poena aeterna, cum enim de facto renuitatur peccatum Insu-sione gratiae habitualis, quae de facto non stat cum condignitate poe
nae aeternae, renutritur cum culpa
poena aeterna. Non est item dissicultas, quae Scholastice inualuerit, an sola opera poenalia sint satisfa-3 inclitia pro poena, de quo vide Ripat. 92. num δέ atrii mamia ratibest auth. Trid quod agens S. I 4.c 8 de Necelsitate Satis lactionis pro poena Aoquitur de illa tanquam per quam homo patitur, castigatur, Qquasi freno coercetur, quae omnia non nisi de poenalibus ut sonant intelligi possunt. Innuit idem Cath. Rom. de Sacramento poenitentiae num p . Addit nihilonia. nus, lene Ripalda. Quod de facto omne opus bonum meritorium, si etiam actis lactivum stricte pro p na, quia nulliin est quod non si aliqua ratione poenale. Non est item dii ficultas in eo, An 3I8. possit pura creatura de facto satis sacere pro poena aeterna, quia III
haec sit defacto annexa culpae mortali, sicut non potest satisfacer pro culpa, sic nec pro poena aeterinna. Caeterum ex objecto loquendo posset aceedente Dei ordinatio. ne satisfacere homo pro poena terna, idque ex condigno, quia si potest ex condigno promereri praemium vitae aeternae,eur non remisisionem poenae. Quod vero pro
nunc iustus non mereatur remissionem totius poenae temporalis, semper id provenit, quia exhauritur haec
res alio praemio, quale est augmen. tum gratiae & gloriae. Quomodo