장음표시 사용
81쪽
iis telligentis, sine ullo acti dispotitio quae de facto, inuidem in vita dan-I 3T.
que illa poterit facere, ne peccetur de tur a quia etiam vilio beatifica, datur novo ; sed cur faciet conuersum nobis in praemium meritorum Christi CONTRA II. Quia redeunt Domini & tamen majus est quid ju- Argumenta facta : quisci licet ratio stificatione, ut pote sinis ejusdem Vi- conuersi, quae est denominatio vitalis, deamus sensum de hoc argumento possit haberi, Deo contrariam disposi praedicti Auctoris. Itaquetionem inducente RESPONDET Espargari Iusti CONTRA III. Quia non appa ficationem conjunctam dispositionitet, qui saluari possit illa eminentialis peccatoris, majus esse absolute benefi- tetractatiora nam non potest aliquis cium Rationem dat quia actus di- reddi eminenter intelligens, sine ullo ponentes sunt per se boni,in perie- actu. Ergo nec poterit reddi eminen ctius, peccatoris, utrumque est donum ter conuersus, sine ullo actu. Dei, magisque manifestatii potentia III. RATIO est quam ille ε loco Dei, faciendo hominem cooperato- ponit : Iustificatio sine ulla disposi rem sibi in opcte justificationis, quam tione ponenda, seu liberans hominem faciendo eandem per se solum. Et ab onere sese disponendi, est majus rationem dat quia causa adaequata 129. Dei beneficium, quam si justificetur, alterius causaeis effectus, simul, plus a M. praeuia dispotiones repugnat autem communicat de sua persectione, quam justificatio magis benefica ex parto si caularet eundem effeci uni per se Dei, quam quae de facto datur. Tum solam atq potentia cujulque causae, quia illa,quae de facto est, est summum eo magis manifestatur, quo plus com- praemiuin meritorum Christi Domini, municat aliis de sua periectione Con- praemium autem summi ac infiniti ruit igitur magis dignitati meritorum meriti,oportet esse opus summae per Christi Domini xt illi rependatur ii sectionis. Tum quia ab Augustino stificatio adulti, conjuncta cum jus . appellatur maximum opus Dei. Ergo dem dii positione praevia, quam nos sine ulla retractatione, adeoque di ipsa ostenditurque in hoc siimma spositione peccatoris fieri posset iusti absolute ostensio potentiae Dei, ut ju-ficatio, foret illa majus Dei benefici stifidatoris. me responsio.
- Ergo talis justificatio, sine re NON SATISFACIT Q. Quia
tractatione est impossibilis quia est hic intentio arguentis est, solum quae-impoisibilis justificario, quae sit digni rere de dignitate ipsius iustificationis, orin majus Dei beneficium, pro prae & non dii positionis quae dignior es IIo sent . t. si a solo Deo produceretura sic , Hoc Argumentum in seipso spe ta ejus productionem, non Concurrenti. tum, non urget in nostris principijsci bus dii positionibus; QIic dignior est sed urget in principiis illorum qui en productio v. g. Angeli, quam formae sentel impossibilem re turam, per ignis. Ergo etiam in praesenti idcinfectiorem liis, quae de facto dantur ii dicendum, ter hoc non redderetur cet imperfectiores dari possent. Sed dignior productio Angeli, si ad illam, quicquid sit de hac doctrina ex alio per possibile, vel perimpollibile, con-
etiam capite Argumentum non con currerent aliquae dispositiones.
eludit Qui aut dictum in materia de N SATISFACIT I. Qui Incarnatione non est de facto datum destructis dispositionibus organi se
summum praemium meritis Christi dendi, major est dignitas restitutae vi- Domini, nec me ullum poss4bile, si onis, d majus circa non videnteni excepto casia, quo alia persona Trini miraculum, si producatur inde pen. eatis, assumeret naturam creatamis denter a dispositionibus. Item a. Quando autem Augustinus Iustifica jor est dignitas actionis creativae, tionem dicit esse summum praemium, quam eductivae quia illa prior pr6ce-
id intelligi debet comparative ad haec, di minus dependendo a pluribus M
82쪽
I34. uniuersaliter, quicunq; effectus a paucioribus causis dependet, & ex alia parte non dejicitur per ignobilitatem praedicatorum intrinsecorum, ille ei lectus et nobilior, ut patuit instantii ad lata de Angelo Ergo idem in praesenti dicendum.
escunque de excellent ijs res est, in iacat tendendum est ad excellentiam principalis. Sed ipsa gratia producenda,est hoc principale. Ergo ad excellentiam illius est attendendum. Majoc. autona foret illius excellentia, si sola produceretur, ut jam probaui, immediate a solo Deo. Et si attendatur, quia hic plura dignificantur meritis Chtilli Domini, nempe etiam dispositiones, haec dignitas, major tantum sforet extensiue tamen si comparetur
haec dignificatio dispositionum, de dignificatio ipsius gratiae , major haec solet solo Deo illam producente, quam quae oriretur, ex dignificatione etiam dil positionum.& sic melius est, principem esse excellentius orna sum, solum, quam illum quidem cis utcunq; formosum, minu utcunq; famulum formosum, idque uniuersalitc verum est, quoties minus principalium dignitas, non est dignificatiua mugis principalis, ut bene vestiti famuli, digni sicant Dominum Jam autem dignificatio haec dispositionum, orta attollit justificationcm , quam primo per se intendit Christus Dominus: nec attolletur dignitas Christi, quae prouenit ex dignitate a se digniscatorum; major aut erit,dignitas iustificationis, a Christo dignificatae, si exigat inde pendenter dispositionibus produci.
OBIICIES I Ad Iustificationem sustici sola Conuersio gi adho inmem. Ergo immerito ponitur icitia Conclusio.
RESPONDETUR: Ad Iustificationem adulti susticere sola Conuersione Dei ad hominem politam in suis prae- requisitis. Et sicut sufficit quidem ad esse hominis anima corpus, nihilominus ad hoc esse hominis requiritur etiam organi Zatio debita, sine qua non est nc dicitur complete homo I 36.
Item, ad esse filii adoptivi sufficit gra-nν.
tic natura Intellectualisci quia tamen haec gratia in Christo Domino, non ponitur cum debitis praerequisitis, non denominat illum filium adoptiuum Jam autem si ponatur gratia sine Conuersione peccatoris, ponatur sine debito prae requisito. Deinde, negat potest Antecedens quia si Creat
ramo conuersa ad Deum, ferct iustia sicatio fieret, ut dictum cst, manente peccato habitualis manent dilordinatione habituali voluntatis ', α quae omnia sunt contra incntem Patrum, ut vidimus supra. Denique, situ ad iustificationem non requiris conuersioncm peccatoris, o blicum non disputas quia nostra Conclusio pio .cedit contra cos, qui docent co casu reddi homi ncm conuersum ad Deum. Neque alc si dicas, nos lacere, tantum quaestionem de vocera des enim est quaestio, quaerere in denominationes vitales, pollini habe rh, sine ullo mistu denominati citem de re est quaestio ran dis ordinatio voluntatis, moraliter permanens exactu praeterit tolli possi alio, quam actu proprio c. quae quaestiones non sunt de voce.
major Conuersio Creaturae rationalis
ad Deum, quam sie jus filium, hoe autem habitur bla tufusione gratiae. RESPONDETVR Pallivam conuersioncm vi cujus Deus super muti-raliter communico sole Creaturaei v. 'rae, non pote est majorem in hac vita,& pro praesenti erum ordininquam infusa gratiaci posse tamen esse majorem activam, vi cujus pro sua pari , illa etiam , se conuertat ad De uno. Nego etiam, quod i adulto sundatur gratra non retractant peccatum,
habitualis amicitia est abio lute mlimpliciter amicitia r quae constitit in habitu amoris mutui & hic habitus, constituit amicum eum, cui cit etiar a Pro tempore, pro quo actu allic non
83쪽
24o. tiam, denominare etiam pro eo temo ius poterit dici, cui Deus infunderet. I43. pore, pro quo amraliter non exerce gratiam, illo non conuertente se actu, tur amor, si praecesserit conuersio utri poteraq; ille diei conuersus ad Deum.
usque partisci si autem sit conuersio RESPONDETUR habituali
nonnisi unius partis, nego tum foro ternoscentem vocari scientem, ratio- amicitiam mutuam ne actus scientiae qui praeterijt quod INSTAT idem . Deus o si nunquam exivit in actum, sed illi est test insundere homini dispositionem habitus aliunde intusus vocabitur sci- permanentem ad bene operandum , en potentia. Rursus est doctum, etiam meliorem, quam quae ab homi quantum ad praesens, duo dicit. No-
ne acquiri posset per suos astus. Ergo stere habitualiter,is possidere speci- fieri potest, ut fiat amicus Dei, tamet es habitumque scientiae Lillud priussi nullum prius exercuerit Actum est vitale, nec habetur sine ullo actur RESPONSUM Jam ex infusione secundum, non est vitale, potestque
illa denominandam Creaturam, ad a Deo infundi. Iam autem esse con- quam Deus conuertit; sed non de uersum, ut vidimus, est quid vitale. nominandam, quae se conuerterit ad QVAERI hic posset. An casu quo Deum. Et sicut Deus sola sua acti Deu sese eonuerteret ad CreaIuram, IAI.uitare, non potest nobis insundere di non Creatura a Deum, deberet , I 44. spositionem intellectionis, quae deno peccatorjustificatω absolute Sed id reminet intelligentem sic nec poterit otii debet proportionaliter ad hanc insundere dispositionem conuerso aliam quaestionem in si miraculo e,
nis, quae denominet conuersum conteruaretur gratia cum peccato, di-
INSTAT idem II Potentia Dei cenda foret illa creatura Deo graia potest infundere habitum, perinde in quando autem in nostra suppositione. compossibilem cum actu viiij atque ad Creaturam dicitur conuersus Deus, est incompossibilis cum eodem actus non facit hunc scnsum quod non o- virtutis, per quem proinde habitum, derit aversionem illam a peccator hom sit determinatus ad honesta non retractatam sed facit hunc sentem, non minus, quam per actum in sum quod remiseritin cassari ius adtentituim honestatis offendi, quod habuit propter quod RESPONDETVR Retorquendo rationabiliter a Deo retentum, mere. Argumentum, quod scilicet potentiata batur Creatura habere Deum auersum.
Dei perinde possit infundere habitum su Iincompossibilem cum actu non scien unc Luri L 11ncu1εια cli, atque est incompossibilis cum eo Iae. dem actu non sciendi, vel non cogno LRIIS V.
stendi actu sciendi, vel cognoscen- 'di.' tamen non potest facere, ut sit αδ-nM GIorum. aliquis intelligens sine ullo actu. Di mritCIT L Quidam. Quando ex
reet autem responderi potest Insu communi fere omnium sentenoso ne illius habitus denominandam . tia Martyr dormienti, cin peccato Creaturam eam, ad quam se Deus con ni ortali existenti, infunditur gratia si- uertit sed non denominandam eam, ne ullo actus illius vel ille adhue est ad quam se creatura conuerteratra auersus a Deo, vel non si est auersus nam haee denominatio sine ullo actu a Deo habitualiter Ergo adhuc pec- peccatoris haberi non potest cator erit habitualiter cum gratia Limo INSTAR potest II. Non sollim in aeterna Beatitudine. Hoc autem is vocatur sciens, qui actu nouitra sed est inconueniens. Sequela ostendi etiam is qui habitualiter nouit de do tur. Quia peccatum, inquantum est eius non tantum is vocatur,qui didicit malum, in ratione moris, primario sed etiam cui Deus insunderet illo no principaliter,imo intrinsece dicit aue discente habitum. Ergo etia&conuer inonem a Deo, d conuersione ad
84쪽
I 45. Creaturam quo posito, jam pecca oom. 3. in .s d 24. S. . cum posv I s. tum manet in illo artyre, quoad to isset Conclusione prima, per se requiritam suam intrinsecam malitiam Mes Contritionem Gonclusioneri ponit solum non manet quoad aliquid ex sussicere Attritionem. Conclusione trinsecum, videlicet quoad auersio 3 excusat Martyrem ab Λttrition
nem Dei a peccatore ob aduertentiam naturalem. Sed
RESPONDETVR Formabilem esse . Secundo igitur: appellat hanc , Syllogismum, cuius Majorin mota clusionem non esse certam, sed satiesint de fide, & tamen ostendant ar dubiam. Non ergo potest diei, quod
turi dormienti adulto,non infundi gra sit communiciententia, talem Marty-tiam, sine ullo actu illius qui syllogi rem Iustificandum , sine omni actu. sinus est hic. mulli adulto, sine pro Saltem enim debet habere voluntatem pri motuin actu, infunditur justifi patiendi Martyrium, quam virtualem cationis gratia est definitum in Tri Contritionem appellant Docti apud dentino de Iustificatione. Nam di eundem Suar rcitur anathema esse, qui dicit quod OBJlCIT II. Idem Quando alia
in justificationis opere, mere passive quis elicit actum Attritionis, inordine nos habeamus. Definitur nos justifi ad Sacramentum Poenitentiae vel est I4ν. cari per voluntariam susceptionem . adhuc habitualiter auet sus a Deo, vel Iso. gratiae, & donorum; docuitque Augu non si non est Lab tualiter auersus stinus in illa propositione Creare te Ergo iam non habet habituale pecca- potu sine te, siluare te non possum fine te catum t Ergo ulterius, nec Deus erit omni Martyridor enti adulto, qua auersius ab illo qui enim non est ad infunditu gratia Martyrii, insun Deo auersus nec Deus ab illo est a ditur gratia Iustificationis . tres enim uerius.consequenter justificabitur ante sunt Baptismi species, morem 1 cha absolutionem, quod est contra fidem. ritatem nemo habet se. Ergo nulli ar vel dicitur adhuc auersius y Ergo dumtyri dormienti adulto, quando insun absoluitur,4 infunditur illi gratia, additur gratia Matyrij, infunditur sim huc erit auersus a Deo, propter moris vllo actu allius. Deinde, vel proco tale quod commisit. Quod ipsum Pr dit Argumentum de actu, vel de posti batur quia stante actu Attritionis bili in de actuo nunquam infundetur ante absolutionem, est auersus a Deo.
gratia Martyrii, nisi saltem imperfecte Ergo & posita absolutione, erit a uer- conuersori quia nec gratia baptisma susci quia ablblutio, infusio gratiae, lis infunditur aliter. Si de possibili non est actus peccatoris.
x s. dico talem Martyrem, sine ullo actu RESPONDETUR Talem pecca si .
suo fore justificatum cita ut dicatur torem non esse tune habitualiter auet Deus ad illum esse conuersus, non it sum, sed imperfecte, adeoque habere te ad Deum non ergo iam haec ratio tunc adhuc habituale peccatum quia valebit, sed alia danda eri Dico malum est ex singulis defccti,' qnam possibile esse ut cum peccato illo ha 'do autem illi infunditur gratia, impetu hituali, habeat gratiam Martyrii. Dico fectio illa, in ordine ad consecuti esse possibile ut etiam cum visione ha Nem gratiae, irppletur a Deo insun-heat illud peccatum, si simul non . dente gratiam: licet hoc ipsum non amet si vero amet quamuis amo sit de fide, ut alibi notaui . moesta te necessiario , manebit iam conuer me est,in de fideis secundum Me sus quia adhuc vitaliter operans . taphysicam de fide, inquam, quod Imo ad Martyrium in eo qui peccauit actus Attri ionis non sit aequalis actui mortaliter requiri actum Contritio Amoris, quod non sit aeque perse nis docuit Palud. Alen Can. Bann. a Conuersio ad Deum. Et secundum GT Sylu post illos Ba T. V. Martyri Metaphyricam, quae docet est imp um Suffcere tamen Attritionem do stibile, ut unus actus secundum rati cui Henriq: on: Suar qui Ramen nem suam specificam transeat in alb
85쪽
um actam secundum rationem eius imperfecto in Contritio sit sublatiores.spectricam Caeterum posita Iusti fi aversionis Creaturae a Deo ad hoc Caci ne uterque sum pares, contritus non indiget acceptationes quia haec de attritus, in habere gratiam Iustifica sublatio non aliud est, nisi praedicatationis, non habere peccatum habi a clus Opposita praedicatis alius a citrituale Licet imperiectiori modo vem moraliter durantis,&ad hoc nec Con atria habendam gratiam, qui et lis tritio nec Attritio indiget acceptatio- iam attritus. Et certe, cum ex fide ne Si non indiget acceptatione constet, eme imperfectam conuersio vere erit illis conuersius peccator, &riem ad Deum, Attritionem, quod ille non dicetur tunc Deus tantum, condicet de illa, cum accedit ab lolutio, uerti, de quoterat difficultas. Rursus Idem nos. . potet considerari sublatio injuriae seu
INSTAT Quod impertinenter offensae acquisitioque doni alicujus. se ad remissionem peccati habeat a Ad hanc dico indigere acceptatione,ctus propriusa procedit id de pollibi licet diuerso modo, ut dictum in mare. lli non de eo quod modo est ria de Merito. Quia vero sublatio in. RESPONDETUR Init incipiis at juriae, aequisitio illa doni, primo guentis hoc non posse dici quia lo stat remissione a Deo, cilliu dati quitur de Attritione, quam est de fide, ne, fit, ut in illa tibiatione injuriae, M s6.no auferre de fac o peccatum mortale doni acquisitione potius Deus, quam habituale &tamen possibile fuit,eti nos agamus'. Vnde etiam dictio. am cum illa non stare licet forte non est conuersionem ad Deum, stare in nisi de congruo)peccatum habituale indrvisibili, adeqque pertici etiam At-O BLIC IT III. Idem Posito, tritione est enim oppositio praedica quod Petrus sit per actum aliquem a torum actus, praedicatis peccati. Sed .nae irrationabiliter auersus, Me in modum ejus esse, non in indivisibili
juria uerat, Ii actus Petri retractansitio consistentem, consequenter hon tan-
rem actum, non est ex se, natura tum Contritione, sed QAttrition sua talis, ut secundum rectam ratio perfici potest. nem, censeatur Petrus ad me conuer INSTΛ I. Impertines est ad sus abitute Impliciter, sed tantum remissionem peccati, actus proprius id haberet ex mea liberalitate fauo peccatoris. Te certe propter hunc actum, non RESPONDETUR. Est de fide op- censeretur Petrus ad me conuersu τ' positum invia est de fide, nos adultos absolute simpliciter, sed ego potius in negotio salutis, non habere nos in 1s4 ad illum Ergo similiter actus Λt re passive iustificarique nos voluntaris . tritionis, imo contritionis elicitus, ria susceptione gratiae.
cum pondus habeat ex liberalitate & INSTAT II. Est de fide id, so
fauore illum acceptantis Dei, ex na tum in praesenti ordine. tutar rei sit insufficiens, non potest RESPONDETVR Etiam distursus dici absolute, simpliciter vi illius oppositorum procedit de prae sient or- peccator conuersus ad DE v M, sed ine: quia procedit de Attritione non magis Deus ad illum. Et se ut qui de abolente mortale, cum in alio ordine hei millionem, offert Creditori, abolere illud posset, modo alibi ex- num obolum, si Creditor id ex fauore, plicato. Et sciat damnabilis esset haec liberalitate acceptetra non potest propositio Impertinens est, ad abla
dici talis debitor soluere debitum . Aionem culpae mortalis satis tactio Chri L in praesenti idem sti,quamuis in alio ordine potuerit au-
RESPONDETVR in praesen ferri, non sanguine Christi ita da ti duo condistinguenda sunt. Impri mnabilis est haec propositi, Imperti mi sublatio auersionis, & sublatio nens est ad remissionem peccati actus injuriae acquisistoque alicuius fauo proprius peccatoris, licet poncret quis ris,in doni ut Attriti, licet modo in alio rerum ordine posse sine ullo actu remitti peccatum. INSTAT
86쪽
ies. INSTAT III. Alia haec est pro PROBATUR . Conclusiori sine
positio Omnis homo est albus insusione gratiae, Iustificatus pecca. alii: Omnis homo contentus in hoc tor, esset intrinsece constitutus in Musaeo, est albus. Ita ut una manen esse Fili Dei, & non esset intrinsece te vera, quae est restricta altera uni constitutus esset constitutus, ut lupis uersialis sit falsa ita differunt inter se ponitur; non esset autem constitutus, Quoties peccatum non est retracta ut Probatur. Quia eme constitutum tum, toties peccatum manet. EO, intrinsece inesse iiiij Dei, est habere ra-Quoties secundum praesentem statum, tionem constitutivam, in esse iiij Dei Qquidem ordinarie peccatum nonia haec enim synon ima sunt Sed non est retractatum, toties peccatum ma infusa gratii, nemo haberet rationem' net. haec posterior est vera, prior falsa constitutivam intrinsece in esse filii RESPONDETVR Terminos Dei. ' Ergo non infusa gratia, nemo hie positos non eme eosdem, cum ter constitititur in esse fili Dei. Minotmini, positis in Prima Instantia, qui Probatur: Quia ratio constitutiva in-bus solis diximus oppositum eme de trinsece in cile filij Dei est participa- fide. Deinde, Nego, si procedat haec tio specialis naturae Diuinae. Sed haec propositio de adultis,esse illam falsam specialis participatio sine gratia in f Is9. Quoties peccatum in adulto non est a non habetur quia ista participatio isti retractatum, toties peccatum manet naturae Diuinae, vel est d, sinitiue t tia : vel aliquid essentialiter illi anne-
DIFFICULTAS II. xum, ut videre est in pluribus Tridenia
t tint,in Augustini locutionibus, funis
peccati . est habet cmectum formalem prima, rium, sine pia forma muta alias a. HVnc titulum sic ali proponunt Ucretur sine seipso cum enim effectus Λ sine infusione gratiae possit formalis, si ipsi forma, & subjectum perfici Remissio cin qua quaestion aptum, unita si haberetur effectus so diuisi sunt Auctores Affirmat Sua malis sine forma, haberetii sine se-rez, Disp. Q. Se: 4. Tann insipis do ipso. Ergo etiam impossibile est, ha- Gratia. n. 84 Koninck, Disp. a. Dub bere est constiturum intrinsece filii aso, Io oviedo de Iust Contr: .nu γγ Dei sine gratia quia gratiae effectus 16 Ripalda. De Ente supernaturali, lib. 6. formalis, ei illud constitutum. Hoc Sect: χILugo Rosmer, dc alii. Negat idem ic aliter propronitur. Nuno Vasquea, Disp. χοε cap. 2. Dicastillo de facto habetur hic effectuca gratia. Dup. 1 num Ios Espareta de rust. Ergo impoisibile st, illum liaberi ab quaest. A. Malij. alio quana a gr. ia ; sicut impossi, DICENDUM est a. Aeripiendo te est aliquid dealbari, sine albedine. remissionem peccati, Iustificationem,no i daretur albedo specie distincta a constitutione Hrinseca in se M. Ado nostrate, nihilominus deberet esse al- ρι-i,i vh uti σιβι infusione Gratia. udo, ut dealbaret; ita si punc a grais
Hanc sententiam, in rc tenet Scotus, tia habetur me fili Dei, non poterie in . Dis. I. qu. 6. . Ad Argumentum haberi nisi a gratia, quantumvis sor- ubi dicit in Iustificatione, duplicem , t illis specie distincta. eme mutationem unam priuatiuam PROBATUR . Auctoritato qua fit ex inimico non inimicus. et S. Thomae qui I. a. q. II 3. r. a. o. in
aliam positivam, qua fit cx indigno, ait Non posse intelligi remissionem culpa, dignus. Et hanc negat posse fieri, si sit non adset insumgratia quae auctori- ne infusa forma, secus sentit de priori . tas illius, si non possit intelligi in sen
87쪽
x o. impossibile namque est ut remoueatur ab aliquo caecitas, aut tenebrae, non inducto visu vel luce eademque
est ratio de quovis malo, quia omne malum consistit in priuatione boni, quae non tollitur nisi per ipsum bonum. IV. Ergo Diuina non illatio mali est essentialiter inleparabilis a collatione boni oppossiti, quaelibe autem collatio boni essentialiter est cris tus alicujus amoris Diuini conferentis illud. Ergo consequenter, suspensio odii, Mirae Diuinae, conceptae propter peccatum est remismo peccati essentialiter inseparabilis a dilectione, amore collativo boni ablati, propter peccatum.
II. loquendo, prima propolitio inmorest voluntas intentiua bom si reddat hunc sensum : Amor intendit versaturque Circa bonum, ei sub praecisa ratione boni, inhaerendoci est vera. Sed ex ea non sequitur, debere quidquam conserta amato ab amante Potest item dicta propositio hunc sensum facere quod omnis amor sit voluntas Practica, et sectiva, intendens colla. tionem boni, & ex hoc sensu sequitur: si Deus amat hominem, quod debeat illi conferre, vis bonum gratiae sed Nego hunc sensum esse legitimum. Nego omnem amorem habcre hanc intcntionem boni. Inde ulterios, nogo ex vi remissionis peccati, deber Irχ. defccndere Deum ad intentionem
collativam boni nisi forte ad colla, tiliam hujus boni negaturi, quod est, non habere Deum olfensium. Et licet impollibile sit, in ijs quae sunt secundum exigentiam naturalem, ut si
non insit bonum exigentiam, hoc ipso insit malum illi oppositum, ut pro hant illae instantiae de caecitate qamen possibile est in ijs, quae sunt bonum salicujus, sed supposito fauore alteruis, ut bonum non adsit, nec tamen inficiatur malo oppositio. Ad eum modum, quo non est malum huic vel illi, non est Regem Poloniae, qui titulus libera electione consertur; tamen non habet hoc bonum, quod est cxcestentia Regalitatis Polonae.
quod possit bene concedici non in suissa gratia, manere malum hoc, non infusae gratiae; sed nego manere a
lum hoc, quod est habere Deum o G sensum cum non probent oppositi, sine infusione gratiae, non posse Deisum reddi in offensum Creaturae. CONTRA II. Transeatime. rim prima secunda propositio isdnegatur tertia. Nam in statu purae naturae, qui possibilis suit, non fuisset
malum peccati, inquantum dicit actionem peccaminosam, quae actu priuat
gratia numquid ne pro illo statu, intelligi debuisset hoc ipso poni bonum supernaturale, infusae gratiae 3 Quod si
dicas : Gratiam non est bonum purae naturae dicam Dego non est Irs. bonum peccatoris gratiam, in statu, in quo ei Deus manet tantum non o D sensus, licet sit bonum peccatoris, inquantum intelligitur illi Deus positi-ue affectus, in antum intelligitur peccator, in esse Fili Dri adoptiui
constitutus. Rursus potest in Creatis esse alteri non offensus, neque tamen per hoc esse iam illius amicus.
potest item csse non ossensus, neque
tamen tenebit ut propterea conterre
aliquid amico. Ergo apparet, quod
esse non offensi, non inserat ex sua , rarione, esse amici aut largitoris. Item non naphca contradictionem, ut Deus spoliet iistificatum Paulum gratia subtrahatque concursum conseruati I .uum illius quo casu, non habebitio. num gratiae numquid ne jam habiturus est malum, d peccatum, quod tollit illa gratia Moncedo item Omne inatum consistere in priuatione boni, quantumvis etiam de hoc non immerito dubitetur, quia aegritudo est malum quoddam, non tamen conssistens praecise in priuatione boni, sed in exorbitantia humorum sed posito, quod omne malum consistat in priuatione boni, eo casu cui remitteret Deus offeniam, non infundere gratiam , haberet malum priuationis gratiae, sed non haberet malum Dei a se aversi. Denique posset Diius Deus 'simpliciter auferre poenas, adeoque
88쪽
x .non ponere illationem mali, nee ta CG N TR A I. est Quia si in 1go.
me per hoc ponere' conterre illi condonatione humana remittere ODhonum oppositum positiuum nam fensam non spectata condonantem, immemitas a poenis est bonum non eo quod sequeretur in eodem istanti nisi mere negativum,sicut suri non fla fieri posse, Offensaniis remissio- gellaria iudice. Et hae omnes Instan nem; ex eodem argumento dici potiae probant, quod si alicui adsit ne stet ad Deum non spectare remitteregatio boni oppositi, non hoc ipso de offensiam, quia alias posset remittere beat inesse malum,uele conuerso; nisi eandem, eo quo fit instanti. Quod nomine mali intelligas praecise nega. si Dicas Obstare. Quia in tundide-tionem illius boni heret gratia. hoc ipsum est in quaestio.
CONTRA III. Quia immeri ne petisque principium. tynegat inserius, quod quantumvis C NT II. Quia redireta
Creatura polsit esse alteri non offensa, patitas Mur in humanis posmit remit- quin sit amica Limmerito inquam ne ii obligatio ad poenam, sine mutatio-gat, idem fieri posse inter Deum ne intrinseca in cur non possit re- Creaturam cur non enim nam quod mitti offensa suando autem addunt dicit Nonnisi in offendente respe Aliqui, quod Divina condonatio rex s.ctu Dei posse eis mutationem, pec quirat sui occeptaticinem id impri. I 8 Iaquam intelligatur Deus transire ab es mi falsum est, inuantumvis verum se offensi, ad non esse offensi sed ne foret cur id fieri non posmet inde-go mutationem hanc debere fieri per pendenter ab omni infusione gratiae gratiam, in quo est punctus nego justificantis item, quod etiam in Diuinis continge CONTRA III. Quia in offen- re non possit, Cessatio odii, sine ulla a duo spectari possunt. I. uer- collatione boni oppositi nego item, si ipsius offensi. II. Malitia intrin- quod remissio Diuina, debeat semper seca actionis, quae meretur illam OD transferre nonnisi in amicum; conces fensam. Secundum istud, nec Diui soque quod odium sit indistinctum a na, nec humana condonatio abolet; voluntate intentiu malici itemquo quia semel malum, semper est ma-
amor a voluntate intcntiua boni ne lum De priori autem formalitate logo ramen, quod non detur inter haec quendo, non est ratioci Cur tam ho- medium, nempe . nec intendere ma mo quam Deus,auersonem non positnm, nec intendere bonum, sed nega sint deponere per condonationem liue se habere extrinsecam.
continuatur Trobatis ruter quod homo offensam pallius
possit in propria voluiuate, realem, ROBARI Solet II. a pari sutricientem susci' e mutationem , Quia potest offensa inter homi Deus autem non Dotest in propria .. ne deleri sola extrinseca condona Deinde quia hon o ex non offenso,tione Ergo etiam QOffensainitae si ossensus formaliter, per sui muta-
intercedit inter Deum Greaturam. sonem, seu per mentis suae auersio- poterit remitti, per condonationem nem intraneam rata e conueriti sui extrinsecam sine infusione gratiae mutatione, a 'r'aeq; mentis lim con-
RESPONDET I. Meracius uersione, fieri debet ex olfensi, io Quod condonatio inter homines non offensus. contra antem Don sicut remittat offensam, sed solum poe non mentis suae mutatione fit ex nonnam, obligationem ad illam; haec offenso offensus, sed mutatione sibi enim sola, &non illa est dependens extrinseca, offendenti intrinseca a voluntate hominis nam si offensa ita ex o inso fieri debet non offen- esset ab eius voluntate dependens , sus, non nimiis suae mutatione, sibi etiam in ipso instanti in quo offensa , intiinseca, sed mutatione offendentis.
Committetur, posi et remitti. CGN-
89쪽
CONTRA est. Tum quia sorte itivum Dei, solum ve auctoris natura-I Llis,' impeditivum dilectionis itidem
nollent hoc trans serri, quod nom. possit iustificatio peccatoris adulti fieri, sine proprio actu, cum D stensa a facta fuerit proprio actu, & tamen assumunt. Quia per mutationem intrinsecam peccatoris factus est Deus offensius, etiam reddi debere non os. sensum per intrinsecam mutationem, eamque completam infusione .glatiae. Sed quidquid sit de hoc assumpto Re sponsio intentum non euincit. Concedatur interim, quod ista mutatio debeat fieri extra Deum, sed inde non sequitura quod jam fieri non possit, sine intusione gratiae quod tamen hic principaliter intenditur. Tum quia ut ait Suare citati Sect 4. Qiijdquid I 14 potest humana voluntas recte velle, per plures actus,' mutationes en inrum, potest voluntas Diuina excellentiori modo, velle ex aeternitat , simplicissimo actu, cum respectuin determinatione libera, ad diuersa tempora, poterit ergo pro tali tempore permittere offensam, pro altero remittere sed de hoc insta. Tum a quia ostendetur inseriusci qui Deus sine infusione gratiae,transire possit abesse offensi, ad esse non offensi CONFIRMATUR Conclusio:
In statu purae naturae, potuisset Deus remittere orsensam sine infusione gratiae. Ergo etiam & pro statu gratiae, poterit idem praestare, sine infusione 18s gratis.
RESPONDET I. Espareta radnullum unquam opus, indiget Deus, pluribus, vel paucioribus, ex part sua, solum enim indiget determinatione, ex parte suae voluntatis caererum ex parte operis,in subjecti, circa quod operatur, pluribus eget, ad remouendum majus malum, quam minus, ut ad remouendam caecitatem, quam ad amouendam lippitudinem peccatum autem hominis eleuati ad finem supernaturalem est intrinsece deterius, quam peccatum exsistentis in pura natura, quia illud est contemptiuum Dei, ut auctoris supernatura-
Iis,4 impeditiuum itidem gratiae supernaturalis iistud vero, est contem naturalis opus igitur est effectu prinstantiori, pro remissione,& deletione peccati, in statu eleuationis. CONTRA L Concedo Deum, ex parte sua, numquam pluribus, aut paucioribus indigere, ad aliquid ponendum, sed non nisi ex parte operis iubiecti. Concedo interim excellentioribus,' pluribus indigere, ad iustificationem hominis, in statu gratiae; sed nego, quod haec excellentia importet positionem gratiae a potest
enim v. g. importare solam positione actus retractatiui supernaturalis, cum circumstantia decreti Divini, in serius explicandam. Rursu: potest etiam quaedam excellentia extrinseca,in ipsa Igncondonatione poni, quia excellentius bonum est, quod majus malum exinpellit, expelleret autem illa condonatio peccatum commissum, in statu gratiae, qus supponitur esse majus'.
te sponsionis sequitur non esse neceς sariam infusionem graetiae, ad saluandam trantitum a non esse offensi adesse ossensi te solium ad saluandam excellenti an remissionis. Cur ergo sine hac excellentia, quae deberet esse ratione gratiae, transire Deus non posilet ad esse non olffensi
necessaria gratia ad remissionem, quae constituat hominem in esse, statu, Migg. conditione supernaturali: Cur tamen sine eo, quod constituatur, i . hoc statu tam excellenti, remitti ei peccatum non poterit non enim amparet Mur ex parte ubjecti, pluribus indigeat condonatio peccati, pro statu gratiae remissi, si illa remisso non debeat eum ponere in statu gratiae, sed in similiti omnino statu, qualem habuisset in pura natura. Hinc paritas sic restitui potest: Peccatum commissum contra Deum ut auctorem naturae potest remitti sine ullo superaddito, quod sit aequalis ordinis statui illi
naturae. Ergo etiam peccatum commissiim contra Deum ut auctorem supernaturalium, remitti poterit pro sta
90쪽
189. tu gratiae, sine ulla infusione qualitatis supernaturalis, aequalis statui gratiae, adeoque sine inlusi ne gratiae. Et certe, quamvis hoc, quod est esse Deum amicum, pro statu naturae, de pro statu gratiae, sint omnino inaequalia tamen negatio offensae, pro viroque statu, non apparet unde debeat esse diuersa excepta diuersitate petibili ex terminis. Imo videtur peti principium in responsione assumi enim, quod sit necesse ad tollendum
peccatum contemptivum Dei, ut auis
cloris supernaturalis, poni effectum praestantiorem si enim per effectum intelligit gratiam petit principium si autem per effectum intelligit effectum impropriissime dictiim, hoc est ali-Ioo. quid positum a voluntate Diuinata,
praestantius extrinsece, quam poneretur ad remissionem peccati, pro statu purae naturae id quidem verum est. sed cur illud praestantius, non poterit esse ipsa condonatio extriniec prinstantior in ordine ad nos, quia maio-atis mali depulsiva RESPONDERI solet II. Quod
etiam in statutum naturae, danda fuisset qualitas gratificatiua Creaturae, pro illo statu, quantumvis esset ordinis naturalis.
m arbitrarie assieri ista quastitas, aegreque illius asserendae sundamentum in Classicis haberi posset.
xox. CONTRA II. Non implicative
'eam qualitatem auferat Deus a Creatura tunc quaero Illa ablata, poteritne adhuc Creatura peccarent vel non poterit si non poterit 3 Cur' immo reddetur impeccabilis desectu ejuc, quod illam deberet facere non peccatricem. Si autem illa qualitate ablata, poterit adhuc illa Creatura peccares cur a Deo non poterit reduci ad pristinum statum reddique talis, cui Deus non sit offensus quo tamen casu, non esset necesse illi insundi qualitatem gratificatiuam, cum in anto
illam non habuerit. Ergo si quidem spoliarus gratia posset peccare, etiam posset ad illum statum reduci, sine in. fusione qualitatis. Ergo ulterius in-
fusio illius qualitatis, non est de ne Ioz.scessitate, ut Deus ab esse offensi, transeat ad esse non offensi.
supponit instantia, actu non aufere n. dam qualitatem gratificativam, ponitar nen actionem, quae, quah tum est de se, illam auferret; nam eodem jure dici posset Diuinam condonationem, quantum est ex illa esse collativam .
gratiae ; licet possit illa haberi in actuali illius collatione posseq; sine illa perfici remissionem,ut sine gratiae ablatione, etiam per primum peccatum, poni potest ratio offensae. CONTRA II. Quia esse omen. sum non stat formaliter in hoc, ut Deus tollat illam qualitatem, in ordine naturali, vel gratiae ccstque quid posterius offensa. Ergo neque eun , non esse offensum stabit formaliter inpositione illius qualitatis. Ergo positio illius, in neutro statu est nec csaria ad hoc, ut Deus centeatur, ab elisse offensi, transire in statum non Lfensi iracipue, quia inserius ostendetur sufficiens mutatio ad hunc transitum. etiam sine insufione gratiae.
qua causa adiuuat aliam, tribuendo illi vires agendi, eamque consortando toties illu effectum potest ponere sola, nisi specialis repugnantia adsit, orta ex ipsa exigentia effectus, petentis nonnisi a duabus causis produci quomodo V. g. petit produci actus I944 vitalis ' quomodo petit haberi omnis effectus formalis primarius. Sed condonatio Diuina, est talis, quae nisi
adesset, nec veri .ile, nec mortale per gratiam remitteretur, ut infra probabitur. Ergo illam remissionem p terit se sola ponere condonatio Diuina Major Probatur Inductione . Nam scriptor peritus, dirigens manum imperiti, potest sormare characteres per seipsum ' Deus in aliis
materijs, potest facere per seipsum ., quod facit per causas secundas exceptis dictis limitationibus. Et ratio est quia si potest adjuvare, tribuere vim agendi alteri, supponitur continere in sua vi illum enectum: cui ergo