장음표시 사용
91쪽
xor ergo ad illum producendum non
. BIICITUR . Argumentum vicommune, quo supra, in materia de modis, si sumus. Cum a Deo peccatum remittitur, transit Deus ab offenso ad non omentum. Atqui hunc transitum fieri implicat, abl-que ulla peccatoris reali mutatione. Ergo Minor Probatur. Impli eat fieri
Ios. transitum, a contradictorio ad contradictorium, sine sufficienti mutatione,
atqui si fieret transitus, abesse offen-n, ad non esse offensi, sine peccatoris reali mutatione fieret sine sufficienti mutatione. Ergo Minor in qua est difficultas. Probatur inquisitione quae nam scilicet foret mutatio sulficien e
mentum ut sonat propositum, non
impetere Conclusionem a nobis datam; quia nostra Conclusio procedebat de eo, quod remitti polsit peccatum, sine infusione gratiae; de qua nihil agit praesens Argumentum Porro mutatio sufficiens ut illa assigne. x8 . tu Argumento paulo aliter proponihili vi cuius intelligatur transire Deinus ab eme offensi, ad non esse offensi,
est actus proprius peccatoris, detestativus peccati non utcunq; sumptus, sed in circumstantia in qua Deus decerneret se depositimari Offensam,
quotiescunque retractaret peccato ,
sicut oportet ad salutem, peccatum- Et sicut positis actionibus Sacramentalibus, ponitur gratia: idque ex videcreti Divini, uodentis illas assumere ad productionem gratiae,quantumvis illae actiones se solis non existerent producere gratiam cita posset facere decretum, de subjungenda sua condonatione, quotiescunque peccator,
quamvis illa retractatio, se sola, non ios. exigeret, poni condonationem Di
Deus non alligaret suam condonati nem, ad actum retractationis, nec per illam tanquam per mutatiotem sufficientem transire vellet ad esse non OD
sensi, posset poni alia sufficiens mutatio si scilicet reuelatione promulgaret, quod tot vel tot exactis annis aenarum, vellet desinere paenas,& simul ex misericordiae suae abyssis remitteret offensam quo casu sufficiens mutatio, ut Deus transeat abesse offensi, adesse non offensi, esset negatio poenarum,alligata certo tempori in circumstantia decreti Divini. Quod ipsum se ulterius Illustratur: Quia quidam Ioo. plicat ut dicat Deuc volo eo usquo irasci pro peccatis, quousque puniam quo casu, ab esse irati, ad non esse irati, transirit Deus actu suo, in circumstantia negationis punitoni . Et sicut, abesse non irati, adesse irati
transij positione punitionis, ita ad
non esse irati, ransire poterit negatione punitionis. Item poterit esse Iris,in non esse signum Dei placandi, nec iam punituri diluuio mundum , , transi jitque ad esse signi per decretum Diuinum, vi cujus infertur negatio diluvii. Cur etiam quantumvis ponsi esse negatio poenarum, dc non esse
negatio offensiae Diiunae, cur inquam negatio poenarum, in circumstantiaoauo. decreti Divini, non erit sufficiens mutatio, ut Deus transeat ad esse non o Dfensi' Rursus poterat esse infuso gratiae per oppostos, d non esse aboli.
tiua venialis, nisi accedat intentio abolendi veniale cur non etiam accedente intentione Diuina, remittendae offensiae si desinant poenae, cur inquam non erit suis ciens mutatio desinentia poenarum, in circumstantia illius intentionis, & decreti Diuini Hoc totum in hunc breuem disclirium colligi potest. Non implicat ut una eademque res ratione dilicis decreti& temporis, sit sufficiens mutatio, vicujus dicatur Deus, a pluribus ei; am.
Vt oportet, retractaret peccatur , contradictorijs, transirre ad alia, vi p.,
92쪽
tet instantiis adlatis, inserius deci rabitur. Quod si fieri potest ut idem
ratione diuersi decretiin temporis, sit sufficiens mutatio, poterit Deus negatione poenarum, transite is esse non punientis,in ad eme non offensi.
Responsionem tractando hanc materiam, antequam tractassem materiam de Deo, appellaueram sup-erogatoriam, eo quod per priores duas. commode satisfiat Λrgumento) Cui responsioni alacritatem quandam addere possunt verba Suarij qui caetero qui modellus Auctor, . ne nostens vim Principi hujus Modalistici, nihilominus haec formalia enunciat: Ratio illa prior de mutatione, nun-xo1. quam me multum mouere potuit , quia optime' sine dissicultate intelligo, Deum sine ulla sui mutatione posse efficere hanc formatim mutationem in homino. Subditque m- ferius inuomodo i volente id scilicet voluntate Diuina excellentiori modo. Dissicultas tantum est in explicando illo excellentiori modo.
Quod ut fiat s VPPONO L Quod actus
Diuinns liber, quantumvis respiciat aliquam circumstantiam extrinsecam, nihilominus illa circumstantia non componitur; quia alias aliquo creato componeretur increatum, rictus vitalis componeretur aliquo non vi-χo3. tali Tota itaque exigentia illius ex- . . trinseci connotati, non est in ordine ad componendum actum Diuinum liberum, sed non nisi ad circumstantionandum.
cumstantia, & illud con notatum exintrinsecum sit ad inuentum non nisi ex eo, quod nesciamus, qui saluanda sit contingentia, quae est innexa omni actui libero, est enim de ratione liberi indifferentia, adeoque posse esse, non esse. Ex alia parte cum actus Dei liber, sit Diuinus, si est Diuinus est necessarius ; quia de ratione esse Divini, est necessitas essendi ut ergo saluaretur indifferentia, & necessitas in actibus Iiberis Diuinis, .ut forma remus aliquem de iis conceptum, sial- ΣΟ uantemin necessitatem essendi, &- differentiam is dicimus, in recto χntitatiue actum Diuinum esse necessarium; ratione autem con notati, quod potat adesse & abesse, indifferentem effeci Deo fortassis ex suae Sapientiae abuta, longe alium de sua libertate formante conceptum. mine si posset alia circumstantionatio repgriri bene illam posse eonnotare, Mab illa circumstantionari actus Dei liber . . SUPPONO III. Duplices nos posse imaginari actus Diuinos liberos alios quidem efficientesin producti uos alios autem non producti- uos his qui sunt productivi pro circumstantia est necesse assignare aliquam Creaturam, quia illa non assarios. gnata, Messent productivi, monis Llent essent quia tales supponuntur esse & non essent producti ut quia nihil producerent producere enim sdeberent, in sui posita materia, aliquid creatum illis actib rei pondens. Caeteriim actibus Diuinis non producti uis, non debet respondere aliquid creatum, sed potius negatio creati, qualis respondet actui Dei libero, D . lenti millionem mundorum.
liberi tam producti ut, quam non productivi, intendum primo respiciunt important aliquid creatum, vel negationem creati ita, ut id quod circumstantionat actum liberum, primoχω. per se, sit aliquid creatum, vel negatio creati. Interdum vero illi actus, respiciun Wimportant pro imo per se, aliquid increatum connotans creaturam, ita ut id, quod primo per se circumstantionat illum actum sit aliquid increatum sic v. g. actus quo Deus vult producere mundum, primo respicitin importat mundum actu vero, quo Deus dicit : Nolo in hoc mundo tantum est praedestinatos, respicit primo per se aliquid Diuinum, nempe negationem volitionis Diuinae etficacis de calute singulorum. Item cum Deus dicit: volo decernere cre tionem mundi, propter gloriam Christi Domini hic actus primo respicit
93쪽
χor. Voluntatem Diuinam decernentem , ud distinctum realiter producto itemχIn quae connotat aliquid creatum, hoc uno non est necesse produci aliud di-
est gloriam Christio ipsum Christum stinctum realiter cita beneficio illius SVPPONO N. Quotiescunq; aequivalentiae, sine ulla pluralitate,
actus Diuinus liber, primo respicio imperfectione, potest communicari importat aliquid incrementum, hoc essentia, non communicata paterniis est, alium actum Diuinum liberum , late, quae illi identificatur realiter. tunc una eademque Entitas creata, si producta filiatione, potest non pro-ue negatio entis creati potest esse sus duci essentia, quae est illi identificataficiens mutatio plurium, ratione no realiter. Sic etiam ex infinitate perstra actuum Diui notum attendi sectionis, Diuina essentia, atqui ualet debet ad solos actus, quasi reuera plures in se essent. Illustratur hoc instan. tia certa, in sententia aliquorum oppositum sentientium iam decreta est Incarnatio, in principiis plurium ex ipsis, ob triplex motivum, hoc est:
Excellentiam mysteri intrinsecamis. Σο8. Dignitatem Capitis Bonitatem Re-dEmptoris. En voluntatem Diuinam, Machiis illos tres voluntatis Diuinae, circumstantionat eadem entitas unionis hypostaticae. Item quando Deus dicit volo non praedestinare Cainum,negatio praedcstinationis, potest esse si iis cicns mutatio, ratione cujus, ex pluribus moti uis, adeo itie per eosdem auctores pluribus etiam ratione nostra a tibus Diuinis liberis, postitillam velle voluntas Diuina respondentibus pluribus moti uis' finibus circumstantionalis ab eadem negatione salutis. Rursus eadem gratia sidetur intentione abolendi veniat ,
per Oppositos est illius abolitiua ii
2oo. non detur, non est abolitiua ubi intentionem abolcndi, vel non abolendi, circumstantiona eadem entitas gratiae. His suppost tu. Ille excellentior uolendi modus de quo innuit Sua-rez sic explicari potest. Vna eademque indivisibilis entitas Deitatis, ex infinitate suae persectionis, hoc habet ut aequi ualeat distinctis realiter, praestando hoc totum , salua identitate. quod praestant in creatis, duo distincta realiter Et ita v. g. Diuina essentia, aequivalet distinctis realiter. v. g. ei quod comunicatur, ei, quod non comunicatur ei quod producitur; et, quod non producitur. Et sicut in creatis communicato
pluribus actibus, v. actui necessario in actu libero itemque pluribus actibus necessariis, pluribus actibus liberis, vi cujus aequi ualentiae, habet hoc, ut inei la pluralitate, possit hoe praestare, quod praestarent actus distincti realiter. Quia vero si in Deo polneretur actus Dei liber distinctus re-aia. aliter, ille me ipse esset suIficiens mu . tatio, ratione cujus transiret Deus, ab eis offensi ad non esse omensi; ita beneficio illius aequi ualentiae ad actus liberos distinctos realiter, habet hoc ut sine ulla sui mutatione, pluralitat , impersectione, per solam aequi ualentiam ad actus distinctos realiter, is
per aequiti. lentiam ad- mutatione sine
mutatione transire possit ab esse oDicns ad esse non ossensi, secIusis imperfectionibus Mutatione. Quia vero impersectio est in actu libero, Contingentis illa ex clii sa, determinat sibi necessitatem essendi, seu ut ais
eius liberrat entitati uenecessarius e
contra quia est persectio, non vel l xin necessario, quod non est voli bile necessariori determinati bi infinita perfectro essendi, ut non velit necessatio, sed libere, quod nonis voli bile necessario. Rurii quia in actibus liberis, imperilactio est pluralitas, demutatiori illam excludit est Diuinum, in quo sicut est cile unum&immutabile, at woperari est numiscina mutabile e contra autem, quia est
persectio hoc possie facere, quod facerent amis distincti realiter; iter , est perserito esse sufficientem rationem transeundi, abesse offensi, ad eicse non essensi. Itona est persectio, sine ulla mutatione facere hoc, quod Vno, non est neces communicari alio faceret mutatio. Item, expcrscctio
94쪽
ara continere se sola lucenti atri actus
ratione distinctos, plane ac si reuera plures essent actus. Denique persectio est, id habere per aequi ualentiam
ad terminandum, ac si desineret esse, novusti succederet actus, cum omnino sit nec possit desinere eme, nec novus illi succedat actus eum inquam haec omnia persectio sint; fit, ut illam Perfectionem totam determinet sibi plenitudo, & infinitas essendi, iis
Hoc totum ad praesens applicando,
totum discursum in compendium redigendo; Dici potest ' Transire Deum, abesse offensi, ad eme non offensi, per actum suum aequivalentem actui novo, sine ulla nouitate. per aequi-2Iε ualentiam ad faciendum, quod faceret desinentia actus offensiae, sine ulla desinentia. Ne vero objiciatur nobis: insuetum hunc esse explicandi modum illius fundamentum haberi potest, in Ripalda, tomia de ente Sup. Dic ultima Secti χχ. nu Ios in fine:
plura vide in I parte de actu Dei li
potest, quod possit esse entitas Diuina non habere aequi ualentiam v. g. adesse non offensi, sed potius ad esse OD
sensi per quid ergo transibit ad esse
non offensia Ad quod ut respondeatur prae oculis habendum est, quod, sicut datur aequivalentia, in ordine addit olures actus ita datur aequivalentia, sine ulla pluralitate, impersectioni, mutatione, ad ipsum transitum, pro hac potius qui ualentiae parte, quam In alia aequivalentiae parte. Et sicut, Deus per aliquid distinctum realiter, transiret ad esse aequi ualentis non offenso,sufficiens tunc haberetur nau. tatio cita sine ulla musatione transita non esse aequivalentis offenso ad esse aequivalentis offenso pertransitum aequivalentem, seu per aequivalentiam
ad mutationem, sine mutatione ita
ut admittatur,4 aequivalentia ad plures actus,' aequi ualentia ad ipsium
transitum,' mutationem, sine imperfectione transitus mutationis.
Deus dicat. Non ot Tendor Creaturae. 2I6. consurgit formalitas in Creatura,quas a posteriori,& effectus prioris, quod jam sit ea, cui Deus non offenditur.
Quod si quaeras : Unde consurgat Responderi potem vi actus Diuini, quo Deiis dica se non offendi Creaturae. Quod quaerasci Per quid Deus veniat ad hunc actum Responderi potest i quia actus, quo dicit se
non offendi, terminatur ad negationem prioris actus, cujus negatio, non
est quidem realiter, sed in ordine ad
terminandum sequentem hunc, ratione nostra actum, Walligatum posteriori disterentiae temporis ita se habet
plane, ac si vere desijsset. Quod si
ulterius quaeras : unde hoc fa ad duo attendi debet. Imprimis ad ti--.tulum libertatis, cui liberum est remittere suam offensam. Deinde ad titulum aequivalentiae explicatae, idque ita, quia quamuis ab aeterno Deinus habuerit aequi ualentiam ad esso non offensi, non tamen de nomina. tu Lest semper non offensus, sed tran. sj ad denominandum in tempor per aequivalentiam ad actus elicitos nonnisi in tempore. Et sicut si haberet actus nonnisi in tempore, nonnisi in tempore denominaretur non offensus rata ob aequi ualentiam ad actu is ii nisi in tempore, itans adesse habentis denominationem non offensi, transit inquam nonnisi in tempore. Ig.
actus Dei liber, respicit aliquid creatum positivum, toties debet illi respondere pro circumstantia aliquid positivum creatum ut colligi potest ex Supp. 3. 4. Item : Quotiescunque actus Dei liber respicit aliqua iri
negationem Creaturae, actus ille circumstantionari debet a negatione Ut
colligi debet ex dictis suppositi sis nec
recurri in explicatione actus liberi ad solam praecise aequi ualentiam hactenus delineatam, sed ad illam recurri debet nonnisi tunc, cum actus Dei liber primo per se respicit alnim actum tiberum. Prohari autem debet bonitas hujus explicationis, duobur princi
95쪽
Σ 19 principiis Vtroque negativo Imprimi . quia contra hanc explicationem
nullum in conueniens objici potest. Deinde , quia omnis persectio quae non implicat contradictionem, estque melior ipsa, quam non ipsa Deo tribui debet jam autem aequi ualentia, vi cujus Deus sortiri pollis denominationem, quae alias sine mutatione haberi non potest, est quaedam persectio non. implicans, tribui ergo Deo debebit.
Punctum Dissicultatis IIa D Solu tur Inflantiae, pro eadem obiectione, sat .
alius, si objectum prorsus fit invaria-
test esse actus liber, cui non rei pon. deat ex parte Creaturae aliqua muta-Lio, proportionata decreto Dei. Ergo idem dicendum, eum ex ossenso Deus transit, in non ostentum haec autem mutatio non potest esse alia, nisi gratia in sua . . RESPONDETUR. Anteceden esse verum, cum actus liber primo per se respicit aliquid creatum sed esse falsum, si actus liber respiciat primo
per se aliquid increatum. Concesso, quod actui libero in Creatura respondere deberet mutatioci haec independenter ab infusione taliae ostendi posset, in positione actus liberi, vel desitione poenarum, alterutri horum, alligante Deo decretum condonandi.
INSTAT II. Aliquis. nempe P. Martinus Olcte wski, Sac Theolo. giae Doctor, Vir solidisssime doctus, in impugnando rara excellentia in- senis tam possibile est voluntatem .
Diuinam nunc offendi, nunc non OG sendi, nulla in objecto facta mutationea cum enim in Deo, quicunq; actus liber, sit in re necessarius,in non potest esse alius&alius, nisi ratione ali-usin alius obiecti seu termini, consequenter ne qujdem concipi potest
RESPONDI M. Variationem ratione objecti ore ratione actus detestativi, vel negationis poenarum, si his Deus alligaret decretum condonandae ostensae. Conformiter autem
ad phrasim surpatam dici posset: Impossibile esse Diuinam voluntatem snunc offendi, nunc non offendia nul
Ia m objecto facta mutatione, & non supposita aequi ualentia ad actus di-
stlitat O realiter,' aequi ualentia ad praestandum sine mutatione, quod praestaret mutatio possibile tamen .
hoc erit, supposta qui ualentia adactus distinctos realiter, e aequi ualentia, ad praestandum sine mutatione , quod praestaret mutatio. Sicut ergo, si essent in Deo noui actus realiter, nulla in objecto facta mutatione, posset Deus reddi nunc offensus, nunc non offensus cita sine ulla mutatione, per solam aequivalentiam adactus distinctos realiter,in per aequi ualentiam, ad mutationem, em praestari poterit. Vel die ac iam Dei liberum primo per se respicientem aliquid Creatum, non posse esse alium nisi ratione allusin alius objecti creara ,secus tamensi actus Dei liber primo per se respiciat aliquid increatum Nolo offendi respicit negationem actus Diuini, quo offendebatur creaturae, iuxta dicta luperuis.
modo Theologice percipitur : Quor
modo Deus in primo rationis signo indisserens ad velle,& non velle hunc quem de facto voluit mundum, transierit ad velle eundem nisi Diuina volitio intelligatur terminata ad mundi futuritionem adeo hue nisi intelligatur terminata ad mundum aliter se ex parte sua habentem, quam haberet in primo signo rationis, in quo adforein non ore, indisserens erat. Ergo etiam nullo modo percipi potest, quomodo Deus, qui Petro in ante fuito mensus, iam nunc non Offendatur
nisi Divina volitio intelligatur terminata ad Petrum, aliter se ex parte su habentem. Et sicut Deus non alio transiuit
96쪽
221. transsuit ab indit Terentia volendinis .idum, ad determinationem vole id mundum, quam prorsus eo aem&immutabili necessariae voluntatis' a nil terminiit ad objectum aliten.
alii aliter se habens, itain tu praesenti idem dicendum.
Mutationem in objecto, ratione .ctus retractativi, vel negationis poenarum, si alterutri horum, Deus decreuisset adnectere suam condonationem. Hoc est, formando tale decretum quando condonabo culpam , nemo punietur. Consormiter autem ad responsionem tertiam, Negaturi,
Conequentia. Disparixas est, quia prior ille actus Diuinus est producti-2rs Vus , respiciensque primo per se ali- 'quid creatum, consequenter illi respo .idere debet esse productum sccreatum, ut ita respicienti, id quod
respicitur, proportionetur. Et cum
iliud productum, illudque creatum sit formalis mutationis capax, debuit in ilio poni mutato sed in praesentitu Diuinus, quo dicit: Nolo offen. di primo per se, non respicit earu-ram, sed negationem actus ostentae respicitque aliquid in se hoc est,i sitionem astus, quo dicat se non ODIendi,qiuamuis postea hic actus impo te aliquid creatum, ut dixi addito secundo consequenter hic respiciente uno actu libero alium actum liberum, non erit necesse, ut aliquid formaliter in objecto creato mutetur, excepto hoc, quod lubjectum reddendum sit non inuisum sed sustici et aequivalentia terminandi talis, qualis daretur si de facto mutaretur Deus. Potest hoc illustrari exemplo a creatis deducto; in quibus interdum est necesse, sequi mutationem immediate extra volentem, interdum non est necesse sequi; nam eum dicit Petrus emaciter volo Paulo dare centum, impossibile est velle id efficaciter, qui respondea centum quod est extra volentem; &tamen potest diceres volo condonare offensam, quin ponaturaliquid ex ἀν tra condonantem sic etiam in prae-lanti non potest Deus dicerea volo producere mundum, non responden R. te immediate mundo, qui est extra . Devinci potest tamen diceres volo condonare ostensam, qui respondeat immediate aliquid extra Deum, qui per aequi ualentiam ad mutationem a sine mutatione , id praestare potest, quod piae staret, si intrinsece mutare-rur per actum, qui sit volitio condo.
Eadem disparitas sic aliter proponi
potest invia si voluntati Diuinae, olenti libere producere mundum non responderet mundus pro diruus, cesset illa voluntas producindi In uno di, non esset esset, ut supponitur ἔnon esset autem, quia illi non responderet mundus quoad produci ci an vero Deo volente condonare osse n. p. sam responderet condonatio, quae esset ipsemet actus Diuin's responderet autem titulo aequivalentiae, vi cuius habeat hoc, ut sine ulla mutatione
inceptione id incipiat condonare, incerta differentia temporis, quod ut ncondonaitit ante; plane ac si tunc M. inum,in de nouo dc cum mutatimae sui condomaret desinciperet esse.
ex Responsionibus dati quod vo.
Iunias Diuina in idem voli bile, quantumvis ex parte sua prortus in V ura tum, aliter, atque aliter, teratur hoc
autem dici non potest, quia Diuiniis Intellectus,in idem intelligibile nriatum, ex parte sua non potest al: tera. αδ aliter terri, nunc cificet nitenti endo nuia dissentiendo. Et sciat
esset deseruis in Diuino intelligere si de eodem intelligibili prbrius in ari .
to nunc haberet assensum, nuti si sensum. Ergo erit etiam delectit ii voluntate, si nunc ponatu on lasse, nunc non ponatur, invariato mancii
te objecto; dc sicut a rectissimo Intellectu, omne v. g. itfirmabile, si sit invariatum, semper affirmari debet, ita in rectissima voluntate sena petr debet odio haberi, quod semel odio habitum est, si sit in variatum cibi cstum, libertasqtie voluntatis Dulinae, non in hoc stabit, quod posti idem invariatum objectum, nunc amar
97쪽
mine odisseri sed in eo , quod possit tentiae mina scilicet Intellectus non a s.
Oblectum non amabile, pro libitu a. potest adsciscere aliunde scibilitatem mare, faciendo illud amabile. objecto invariato, nec potest ad icto
RESPONDI Jam, quod osten ieere aliunde albedinem & dicere audatur illic obiectum variatum, ratio bum, quod nota est album jam a uinne retractationis, vel negationis poc te voluntas aliunde quaesita hone. narum in circumstaritia decreti Duu state, in acti ponendo, sibique praeoni sed conformiter ad phrasim tur sentata, potet serti in objectum impatam Negatur Consequentia. Di se invariatum. sparitas an equam adseratur. Retor Quod autem additur : In eo fuisque ri potest Argumentum. Cur Intel te libertatem Diuinam quod possuta lectus creatus, eidem invariato oble facere bonum quod antea erat maincto, non possit nunc assentiri, nunc tum id quidem verum est, edio dissentiri,& tamen manente invariata in hoc solo stat libertas Dei; cum piata
suo inimico potest voluntas rena, sit stare etiam in gratuit c Nd Da II
nunc illi offendi, nunc non offendi, ne posta, vel in circumstantia muta etiam rationabilem offeniam, propter tionum explicatarum, vetiitula aequb dictamina Euangeli deponendo imi ualentiae in nihil ominus absque intuo 233. paritas autem directe haec assignatur: si ne gratiae liuia cognitione quae sit assensus, vel INSTAT V. Idem, praeeipue distensus, est nec elle vel conjungere contra responsionem secundaretis et cum objecto, vel disjungere praedicatu Temporis mutatio est generalis rimab obtesto si ergo nihil est variatum differens circumstantia, tam ad ella disjunxitque Intellectus Vere praedi ingrati, quam ad elle grati debet et ἔcatum ab objecto, non poterit illud esse continuus Z quovis contradita conjungere assentiendo, quia non po- rio in aliud fluxus. sicut est continua test conjungere nisi praedicatum quod in tempore fluentia. inest, reuera autem non inest sicut RESPONDETUR. Temporis quuante. si inesset illud praedicatum, dem mutationem secundum siespect
Cum non insuerit ante reuera varia iam, elle generalem, S ui illa lota praeis
tum esset objectum. Quodsi non sit ei se foret mensura transitus ad con-
Intellectio assensusin dissensus, sed tradictoria, de heret e Te perpetuus fluis simplex apprehensio, idem sequitur xus a contradictoriis ad contradicto. quia bonum Intellectiti est verum: ve ria,quam tum vis spectata haec circum-rum autem dicit consormitatem cum stantia temporis, cum alligatione ad 23 objecto si ergo objectum eodem mo certum illius terminum alligationedo se habet quo ante qui aliter appre inquam decreti Divini, non erit jam hendetur vere, aliter inquam quam a generalis circumstantia, sicut non estantes Cum autem voluntas possit generalis circumstantia, cum a non non respicere bonitatem in oblecto, essedatisfacientis plene,in purgatorio, neque illa moueri, sed aliunde quae si ad esse satisfacientis plene, Iranii an, ta praesentata sibi bonitate, hinc a per negationem poenarum, qua manente etiam obiecto in vanato, ali rum durationem alligauit Deus certo unde quaesita bonitate ore allic tempori cita in praetentia voluntas ad illud amandum quod an INSTAT VI idem, Non ma te non amauit, non quod velit ama jorem esse mutationem, quae sit ratiore malum, quod est malum, inuo ne mutationis in tempore, ut aliquis antea, quia malum est noluit amare; transeat a non eme grati, ad este gratii sed quod respiciat potius ad praesenta atque est passeris extra scholam saltam,in aliunde quaesitam bonitatem, ratio.
Ochonestatem, inponendo actu. TO RESPONDETVR. Non solata itaque breuiter disparitas desumi hic temporis circumstantia ponuur, tu ex modo tendendi striusque po sed cum alligatione decreti Diuini ad
98쪽
eandem, ni eum negatione paena actuum Diui noriminam alligatio derum. Et sicut percussionem Regie creti, respicit aliquid creatum ponen- Syriae alligarat Deus percussioni te e dum non posset autem ostendi quid gaeu sie etiam poterat alligaue decre poneremi determinate jam auten suae voluntatis impletionem, cer voluntas condonandi, non est decretae differentiae temporis, ut alligata rum productivum, transferreque ad Condonationem poenarum Purgato creaturas similem aequivalentiam a. iij. ctuum, qualem concellimus in Diui. INSTAT VII. Dieastillo Homo nis est inuehere immutabilirarem in ex peccato praeterito non dicitur m a Creaturis rationem actus puri, ierculatus, Sc dignus poena pro rati rem paritatem arguendi, etiam mysterium pore, sed absolute pro omni neque Trinitatis in creatis. per voluntatem Dei,sed absolute ante
omnem Dei voluntatem. Ergo non Uram Hii DNA Hl-Potest Deus lapsu temporis, aeeesi a L ou M voluntatis, talem maculam tollere erit e u lu
veluti non potest tollere denomina a A1A. tiones ex forma aliqua intri eca, vel
aso.extrinseca, non potest inquam tollere Obiectio res rest Resoluuntur. 242.
sola sua voluntate, dapsu temporis. RESPONDETUR. Haec dissicut e BIICIT II. Vasquer, appeltas intentum non convincit Nam latolite argumentum evidentem imprimis procedit contra principia ratiocinationem. ad illam suppo-VasqueΣ, cui ille adhaeret i nam si nil praeter obligationem poenae, dari quid probat, probat etiam Obligatio adhuc maculam peccati nam opinnem ad poenam, cum tempore remit positum est indoctrina Baii in Prop. ei non posse pro omni cnim tempΟ- 3. damnata. Rursus macula etiam, Re ex natura rerum meretur mortalo dignitas seu meritum poenae distin Poenam aeternam. Docet item Vas guuntur non enim homo ideo diciisqueE, ad arbitrium Dei, sine insusio tu esse maculatus, quod sit digniteri gratiae remitti originale irecto poena, sed potius, ex ea quia macula. autem ad punctum Dimultatis dici tus est, censetur esse dignus poena. eurra quod in potestate peccantis vel unde docet sola condonatione posse Ipsius Dei non sit, ut id quod malum remitti obligationem ad poenam sed est, malum non situr adeoque sola sua sola condonatione non posse re- 14 ex voluntate id tollere non potest est mitti maculam, sic Probat. Aut ho 24 . autem in potestate condonantis Dei, o praeterita iam actione peccati s vel Creaturae, auferre offensam suam mel commissi manet maeulatus, i gratuito,in liberaliter eondonando iustus & dignus en aeterna, ex nais eandem unde soluitur etiam pari tura peccati, aut ex lola leges imistas, desumpta a formis imam deno luntate Dei, imputantis peccatum minationes oriundae a formis intrin sed non ex imputatione Dei. Ergo secis vel extrinsecis, dum sunt, non ex natura ipsusmet peccati. Proba- subsunt voluntati Diuinae vel huma tur Minor: Quia non ideo dicitur maianae, nam nec Deus potest facere, ut culatus, & dignus poena, quia Deus non sit nigrum, dum est nigrum, quod vult ipsum ita manere, sed quia ipso est nigrum Liam aurem est in potesta peccauit, nec explicari potest innie eoffensi remittere suam offensam homo, ex sola imputatione Dei, conADDO Ex stipposita doctrina stitui possit peccator non sequi di quod a non esse uniet, ad ESPONDETUR. Duae illae foro esse niti a non esse agentis, adesse malitates peceati, quae sunt macula agentis transiri possit, sine ulla moda dignitas ad poenam, vel possitnt spe- Iitate, aut per solam aequivalentiam stari secundum malitiam objectivam, avel Diqilige by Orale
99쪽
vel possitnt spectari secundum moralem permanentiam, Mi aliquo lui spectantur secundum malitiam objectivamin in se, inquantum dicunt Di D
aionem amoris cum objecto odibili, vel connexionem odi cum objecto amabili, sub palliatis rationibus . . Postunt illae duae formalitates spectari in sui morali permanentia dc in aliquo lui, hoc est, in effectus causiano enim auersionem Dei, faciunt illum olfendi &α formalitates illae secundum malitiam obiectivam spectatae, non subsunt libertati condonationis Diuinae, non tantum independenter ab infusione gratiae, sed etiam posita infusione gratiae; nam nec gratia po- se. te facere, ut objective malum non sit objective malum, quia impossibile est idem lse,in non e illa; consequenter impoli ibile et L ut quod est peccatum, non sit peccatum Quod si illae formalitates spectentur in aliquo sui, hoc est, in permanentia morali, Minhoe effectu qui est reddere Deum a. uersum insensum i reddere item De .um proxime potentem responder poena ad dignitatem poenae sic sumpta maculari dignitas tolli possunt quidem dupliciter vel constitutione poenitentis etiam in gradu fit ij adoptiui hocque fieri non poterit sine in fusione gratiae. Vel pura remissione offensae in hoc poterit fieri sola ex. 246. trinseca condonatione , qualem hic de sendimus,&qualem non posse dari, Argumentum VasqueZ non euincto. valet si dic-: Eligendas esse opiniones quae maxime distant ab hae reticis magis autem distabitura se n. tentia haeretica, quae justificationem reser in imputatam justitiam nihil inquam valet si dicasci quia debemus eligere opiniones magis ab Haereticis distantes, si caetera sint paria tene , enim aduertit Ripalda, magis distaremus ab Haereticis si diceremus implicare ut in Eucharistia sit simul panis corpus Christi,in tamen hoc nemo
tenet magis item distaremus a se mi Pelagianis, si negaremus dari scientiam conditio natorum; item si negare-
mus pomi bilem esse Creaturam abae a4γ. terno, magis distaremus ab rianis;& tamen utrumque hoc posterius viri docti tenent. Veritas autem fidei non indiget sulciri falsis abest aute longe
haec sententia Suarij, ah illa mpli tallois
ne haeretica, quia error illorum in hoc stat, quod etiam de facto noluerint concedere justificari nos per infusionem gratiae. Deinde quia defacto dicebant nos semper post peccatum esse maculatos, manere dignos poena
aeterna, quod in nobis maneat lemper peccatum, Deus ramen, inquiunt,
illud non punit, cita se gerit cum homine, ac peccatum in illo non esset, imputando nobis ustitiar Christi. De hoc puncto fuse Suare et citat plusquam per pagin zm, ara Io.
OBICIT II l. sparZaci Iniuria homini ab homine illata , nequitremitti absque mutatione offendentis, uel offensi. Ergo injuria Deo il- Iata ab homine, non potest remitti absique mutatione alterutrius sed hae e impossibilis est ex parte ei. Ergo Deinde effectus praecipuus peccati, quod est iniuria erga Deum est priua Ilo gratiae, Volun ras autem sola hominis, non potest impedire hunc effectum, nec compensare ad aequalitatem injuriam Dei grauem Ergo nece Gfaria erit voluntas impeditiva privationis gratiae, quod non aliter fieri potest quam per inlusionem gratiae, quae
sola mutat peccatorem, ut allone u 24yanecessaria ad deletionem peccati. RESPONDI iam Mutationem posse intercedere ratione actus super. naturalis retractatiui, qui actus non tollet quidem e flectum qui est negatio gratiae, tollet tamen moralem per. manentiam, quae tunc beneficio re. tractationis auferetur, Deo praecipue, retractatione posita, a cluna condonationis exhibente. Et licet retractatio, non compenset ad aequalitatem, id non obstat nam sussicit accedere tunc condonationem Diuinam; et metiam infusa gratia non latis is ad ae. qualitatem, tamen perficitur remis. si peccati, accedente condonatione Diuina Coniormiter autem ad usu
100쪽
aso patam phrasim diei potest Inter ueni
reminc in Deo aliquid aequi ualenter praestans,quod praestaret mutatio; quae aequi ualentia cum non possiit haberi in Creatis, imo, ut dixi, debet non haberi;
rotest autem haberi in Diuinis, adeoq;
abetur. minc ratione ejus saluatur quomodo Deus remittat offensam. INSTAT idem. Nequit remittie deleri peccatum, manente malo, quod induxit vel ipsum peccatums, vel odium, quod habet Deus in F Q- Catum, alias nullum bonum foret illare millio, aut valde contemnendum cum tamen debeat injuriae remissio multum aestimari, si fiat a persona insigni mala autem quae sunt inducta .
Per peccatum vel odium Dei in illud. II sunt plura, nec apparet qui tollantur sine infusione gratiae quale malum est aversio a Deo offensa ad verius'
eundem inimicitia cum eodem, vilitas peccatoris Item priuatio gratiae, duris ad gloriam χαRESPONDETVR quod sine infusione gratiae aliqua mala non tollantur, inter alia negatio constitutionis in esse fili adoptiui consequenter illa remissio sine infusione gratiae, non esset perlec ain absoluta & licet non foret digna tanta gratitudin , quanta remissio simul cum filiatione,
tamen mereretur magnam gratitudinem, sicut reus laesae Majestatis ipsam condonationem multum aestimata, as . quantumuis non addatur illi euectio in dignitates mala autem, quae tollit extrinseca condonatio est aversio Dei, quae tollitur per illam conue sonem Dei tollitur offensa per remissionem. 6 cum ante male illi voluerit Deus, ueritque peccatori offensu , tollitur lio malum, dum redditur Deus non offensius. Ad plura autem quae ex eodem adferri possent soluenda habeatur praemulis. I. Amare positive seu amore stante in communicatione bonoru, manifestata ad inuicem, est velle alicui bonum; potest autem aliquis amaria Deo non nisi negatiue, quia scilicet rei est illi non otmensius. Et tali non e it nec elle, ut Deus conserat ali
quod positivum bonimi praeter Uexe .
bonum, quod est ipsamet condonatio. l. Licet repugnet duos in qualiter positiue dilectos, non ello inaequales in bonis, possunt tame duo inaequaliter amari negatiue, nec tamen alteruter plus donorum habere sicut etiam in creatis possunt aliqui inaequaliter amari, quin unus plus prae alio recipiat bonorum v. g. pecu-n ae. III. Sufficere, ut tales quos Deus diligit, ex consequenti sint maea quales, hoc autem consequensu
test dici, quod sit formalitas non inuis si Deo, ec formalitas objecti Deo non ingrati. Illa autem propositio Nullum est D i donum distinctum ab omni forma justificante, quod ratione suae bonitatis non si conseribit ις peccatori ulla inquam propositio supponit talem esse gratiam, quod dubium est. Et posito etiam, quod gratia
emet incompossibilis cum peccato, verum id esset, quod nullum Dei donum
intrinsecum sit incompossibile tunia peccato, excepta gratia a falsiim tamen esset quod non esset possibile donum extrinsecum, incompossibilo cum peccato, qualem incompossibilitatem dicit condonatio extrinsecata.
Sed adhuc PNST A Vasque si semel admittatur possibilis remissio peccati extrinseca, numquam iam fieri poterit illa per infusionem gratiae, praecedet enim pro priori condonatio, quae rea smittet peccatum, jamque ad remissionem iustificationem peccatotic, non nisi concomjtanter se habebit .susio gratiae.
RESPONDETUR. Pro priori naturae, prius intelligitur Deus non offensus. postea amicus ; sicut pro priori intelligitur, prius Paulus non offendus Ioanni in pro posteriori positiue micus, si antea fuit inimicus Caeleorum tamen, quia iustificatio absoluista, dicit constitutionem in esse filii Dei, ad hanc non nisi per gratiam, tanquam per formam peruenitur fit ut ad si e sumptum genus justificatio. nis, non se habeat gratia mere con