뜻

1. 무언의, 묵음의, 침묵하는, 조용한
2. (신 라틴어) 학명으로 쓰임

1. mute, dumb, silent
2. (New Latin) Used as a species epithet.

예문

• Multas per gentes et multa per aequora vectus advenio has miseras, frater, ad inferias, ut te postremo donarem munere mortis et mutam nequiquam adloquerer cinerem, quandoquidem fortuna mihi tete abstulit ipsum, heu miser indigne frater adempte mihi. (C. Valerius Catullus, Carmina, Elegies , Poem 101 39:1)

  (가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, , 39:1)

• licet alii mutam artem tactum venae velint, alii 'mutas artes' musicae comparatione. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM DVODECIMVM COMMENTARIVS., commline 396 258:4)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 258:4)

• Quo mi inquit mutam speciem, si vincor sono? (Phaedrus, Fabulae Aesopiae, Liber Tertius, Pavo ad Iunonem de voce sua. 19:6)

  (파이드루스, 이솝 우화, , 19:6)

• "cui vox fragosa, clamor est inconditus, probabo mutam nil sonare stridulum." (Prudentius, Peristephanon Liber, Sancti Romani Martyris contra Gentiles Dicta.1 10:415)

  (프루덴티우스, , 10:415)

• sed ne se, qui cognoverint ista, si cetera negligant, perfectos protinus atque consummatos putent et, nisi in ceteris, quae mox praecipienda sunt, elaboraverint, mutam quandam scientiam consecutos intelligant. (Quintilian, Institutio Oratoria, Liber V 213:2)

  (퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, 213:2)