뜻

1. 위로자, 위로하는 사람

1. one who consoles, comforter

예문

• TETH. Sordes eius in fimbriis eius, nec recordata est finis sui; deposita est vehementer, non habens consolatorem. " Vide, Domine, afflictionem meam, quoniam erectus est inimicus! ". (Biblia Sacra Vulgata, Lamentationes, 1 1:9)

  부정이 옷자락에 묻어 있어도 제 종말을 생각하지 않더니 기막히게 몰락하였건만 위로해 주는 이 아무도 없다. "주님, 제 고통을 보소서, 원수가 의기양양해합니다." (불가타 성경, 애가, 1장 1:9)

• Et erit: omnis, qui viderit te, resiliet a te et dicet: "Vastata est Nineve! Quis dolebit super eam? Unde quaeram consolatorem tibi?". (Biblia Sacra Vulgata, Prophetia Nahum, 3 3:7)

  (불가타 성경, 나훔서, 3장 3:7)

• etsi me ipsum consolatorem tuum non tantum litterae, quibus semper studui, quantum longinquitas temporis mitigavit. (M. Tullius Cicero, Epistulae ad Familiares, LIBER SEXTVS: AD A. TORQVATVM ET CETEROS, letter 4 5:5)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 친구들에게 보낸 편지들, , 5:5)

• recens dolor libenter ad se consolatorem inducit, inveteratusvero deridetur, nec inmerito: (ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER IV 78:11)

  (, , 78:11)

• Nulla res citius in odium venit quam dolor, qui recens consolatorem invenit et aliquos ad se adducit, inveteratus vero deridetur, nec inmerito. (Seneca, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 7, letter 63 13:4)

  (세네카, , , 13:4)