고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
형태분석: obstinātiōn(어간) + em(어미)
기본형: obstinātiō, obstinātiōnis
단수 | 복수 | |
---|---|---|
주격 | obstinātiō 의지가 | obstinātiōnēs 의지들이 |
속격 | obstinātiōnis 의지의 | obstinātiōnum 의지들의 |
여격 | obstinātiōnī 의지에게 | obstinātiōnibus 의지들에게 |
대격 | obstinātiōnem 의지를 | obstinātiōnēs 의지들을 |
탈격 | obstinātiōne 의지로 | obstinātiōnibus 의지들로 |
호격 | obstinātiō 의지야 | obstinātiōnēs 의지들아 |
Neque enim dubitabam, qualecumque esset quod faterentur, pertinaciam certe et inflexibilem obstinationem debere puniri. (Pliny the Younger, Letters, book 10, letter 96 3:4)
(소 플리니우스, 편지들, 10권, 3:4)
in dolore pro remedio futuram obstinationem animi, qui levius sibi facit, quicquid contumaciter passus est. (Seneca, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 15, letter 94 7:5)
(세네카, , , 7:5)
Sunt qui existimant Christianos, ex- peditum morti genus, ad hanc obstinationem abdicatione voluptatium erudiri, quo facilius vitam contemnant amputatis quasi retinaculis eius nec desiderent, quam iam supervacuam sibi fecerunt, ut hoc consilio potius et humano prospectu, non divino praescripto definitum existimetur. (Tertullian, De Spectaculis, chapter 1 2:1)
(테르툴리아누스, , 1장 2:1)
Plinius enim Secundus cum provinciam regeret, damnatis quibusdam Christianis, quibusdam gradu pulsis, ipsa tamen multitudine perturbatus, quid de cetero ageret, consuluit tunc Traianum imperatorem, adlegans praeter obstinationem non sacrificandi nihil aliud se de sacramentis eorum conperisse quam coetus antelucanos ad canendum Christo et 1 deo, et ad confoederandam disciplinam, homicidium, adulterium,fraudem,perfidiam et cetera scelera prohibentes. (Tertullian, Apologeticum, chapter 2 6:2)
(테르툴리아누스, , 2장 6:2)
Sed quidam dementiam existimant, quod, cum possimus et sacrificare in praesenti et inlaesi abire manente apud animum proposito, obstinationem saluti praeferamus. (Tertullian, Apologeticum, chapter 27 2:1)
(테르툴리아누스, , 27장 2:1)
1. Pervicacia and perseverantia denote adherence to what is once resolved upon as a virtue; pervicacia (from vincere? vigere?) has its foundation in natural energy of disposition; perseverantia, in earnestness of character, formed by cultivation; whereas pertinacia and contumacia as a fault; pertinacia has its foundation in a stiff-necked adherence to what is once resolved upon, like obstinacy and stubbornness, in opp. to condescension; contumacia (from temere, contemnere) in a haughty maintenance of one’s free-will, even against proper and legitimate superiority, like insolence and refractoriness, in opp. to complaisance, obsequium. Tac. Ann. iv. 20. Hist. iv. 74. Accius apud Non. Tu pertinacem esse, Antiloche, hanc prædicas, ego pervicaciam esse aio et a me uti volo, etc. Cic. inv. ii. 54. Unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut pertinacia, quæ finitima perseverantiæ est: comp. with Balb. 27. Marc. 10. 2. Pervicacia, etc. denote persisting in a resolution once made; destinatio and obstinatio are more immediately connected with the making of the resolution; destinatio, the making of an unalterable resolution, decidedness; obstinatio, adhering to it in spite of insurmountable obstacles and reasonable remonstrances, obstinacy. (iv. 176.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0006%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용