뜻

1. 극한의, 극도의, 끝의
2. 마지막의, 최후의
3. 극단적인, 극심한

1. situated at the end, edge, or tip
2. occurring at the end (of a period of time), last
3. extreme in degree

예문

• "Es extrema sustinere, si quid est tamen novissimo extremius, qui voluptatem veneriam et scortum scorteum Lari et liberis praetulisti." (Apuleius, Metamorphoses, book 1 8:3)

  (아풀레이우스, 변신, 1권 8:3)

• Haec eo enarrante, veteris fortunae et illius beati Lucii praesentisque aerumnae et infelicis asini facta comparatione medullitus ingemebam, subiitque me non de nihilo veteris priscaeque doctrinae viros finxisse ac pronuntiasse caecam et prorsus exoculatam esse Fortunam, quae semper suas opes ad malos et indignos conferat, nec unquam iudicio quemquam mortalium eligat, immo vero cum iis potissimum dei versetur, quos procul si videret, fugere deberet, quodque cunctis est extremius, varias opiniones, immo contrarias nobis attribuat, ut et malus boni viri fama glorietur et innocentissimus contra noxio rumore plectatur. (Apuleius, Metamorphoses, book 7 2:1)

  (아풀레이우스, 변신, 7권 2:1)

• ut det mihi speluncam Machpela, quam habet in extrema parte agri sui. Pecunia digna tradat eam mihi coram vobis in possessionem sepulcri". (Biblia Sacra Vulgata, Liber Genesis, 23 23:9)

  그가 자기의 밭머리에 있는 막펠라 동굴을 나에게 양도하게 해 주십시오. 값은 드릴 만큼 다 드릴 터이니, 여러분 앞에서 그것을 나에게 묘지로 양도하게 해 주십시오.” (불가타 성경, 창세기, 23장 23:9)

• Accessit quoque Lia cum liberis suis et, cum similiter adorassent, extremi Ioseph et Rachel adoraverunt. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Genesis, 33 33:7)

  레아와 그의 아이들도 앞으로 나와 큰절을 하고, 마지막으로 요셉과 라헬이 앞으로 나와 큰절을 하였다. (불가타 성경, 창세기, 33장 33:7)

• et cunctos populos eius redegit ei in servitutem, a novissimis terminis Aegypti usque ad extremos fines eius. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Genesis, 47 47:21)

  그는 이집트 국경 끝에서 끝까지 백성들을 모두 종으로 만들었다. (불가타 성경, 창세기, 47장 47:21)

유의어 사전

Extremus and ultimus denote the last in a continuous magnitude, in a space; extremus, the outermost part of a space, or of a surface, in opp. to intimus and medius, Cic. N. D. ii. 27, 54. Cluent. 65, like ἔσχατος; ultimus (superl. from ollus), the outermost point of a line, in opp. to citimus and proximus. Cic. Somn. 3. Prov. cons. 18. Liv. v. 38, 41, like λοῖσθος. Whereas postremus and novissimus denote the last in a discrete quantity, or magnitude consisting of separate parts, in a row of progressive numbers; postremus, the last in a row that is completed, in which it occupies the last place, in opp. to those that precede it, primus, princeps, tertius, like ὕστατος; whereas novissimus denotes the last in a row that is not complete, in which, as the last comer, it occupies the last place, in opp. to that which has none to follow it, but is last of all, like νέατος.

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein