뜻

1. 극한의, 극도의, 끝의
2. 마지막의, 최후의
3. 극단적인, 극심한

1. situated at the end, edge, or tip
2. occurring at the end (of a period of time), last
3. extreme in degree

예문

• Latius se proinde iactans, additaque spe quicquid aggredi posset adipiscendi, interceptis castellis aliis vilioribus, Virtam adoriri disposuit, munimentum valde vetustum, ut aedificatum a Macedone credatur Alexandro, in extreme quidem Mesopotamiae situm, sed muris velut sinuosis circumdatum et cornutis, instructioneque varia inaccessum. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XX , chapter 7 17:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 7장 17:1)

• Id etiam dicere haut piget, quod idem illi quos supra nominavi litteris mandaverint, Scipionem hunc Africanum solitavisse noctis extreme, priusquam dilucularet, in Capitolium ventitare ac iubere aperiri cellam atque ibi solum diu demorari, quasi consultantem de republica cum Iove, aeditumosque eius templi saepe esse demiratos, quod solum id temporis in Capitolium ingredientem canes semper in alios saevientes neque latrarent eum neque incurrerent. (Aulus Gellius, Attic Nights, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Sextus, I 7:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 7:1)

• Boethius in Porphyrium a Victorino translatum dialogo II extreme p. 45 exemplarium Basiliensium: (Petronius, Satyricon, Fragmenta, and Poems, FRAGMENTA, Vb 6:1)

  (페트로니우스, 사티리콘, , 6:1)

• Minime vero dubitare quin fines extreme occidentales et orientales Angliae in tam iusta caussa concursuri sint, quidquie universa ista (si quis recte rem intelligeret) pro regis servitio et bono facerent. (FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SEPTIMUM 29:3)

  (, , 29:3)

• nam due consonantes extreme non sunt de sillaba precedente, et licet propriam vocalem non habeant, virtutem sillabe non tamen ammictunt; (Dantes Aligherius, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 61:2)

  (단테 알리기에리, , 61:2)

유의어 사전

Extremus and ultimus denote the last in a continuous magnitude, in a space; extremus, the outermost part of a space, or of a surface, in opp. to intimus and medius, Cic. N. D. ii. 27, 54. Cluent. 65, like ἔσχατος; ultimus (superl. from ollus), the outermost point of a line, in opp. to citimus and proximus. Cic. Somn. 3. Prov. cons. 18. Liv. v. 38, 41, like λοῖσθος. Whereas postremus and novissimus denote the last in a discrete quantity, or magnitude consisting of separate parts, in a row of progressive numbers; postremus, the last in a row that is completed, in which it occupies the last place, in opp. to those that precede it, primus, princeps, tertius, like ὕστατος; whereas novissimus denotes the last in a row that is not complete, in which, as the last comer, it occupies the last place, in opp. to that which has none to follow it, but is last of all, like νέατος.

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein