뜻

1. 금지령, 금지, 금지 영장

1. prohibition (a legal order issued by a praetor (or, in the provinces, a proconsul) at the request of a claimant and addressed to another person, imposing a requirement either to do something or to abstain from doing something)

예문

• Quibus ita est interdictum, hi numero impiorum ac sceleratorum habentur, his omnes decedunt, aditum sermonemque defugiunt, ne quid ex contagione incommodi accipiant, neque his petentibus ius redditur neque honos ullus communicatur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, SEXTVS, XIII 13:7)

  (카이사르, 갈리아 전기, 6권, 13장 13:7)

• Namque etiam illud vulgare incursionis hostium signum, quod incendiis aedificiorum intellegi consuevit, Caesaris erat interdicto sublatum, ne aut copia pabuli frumentique, si longius progredi vellet, deficeretur, aut hostes incendiis terrerentur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, OCTAVVS, IV 4:2)

  (카이사르, 갈리아 전기, 8권, 4장 4:2)

• interdicto huic omne adimat iuspraetor et ad sanos abeat tutela propinquos. (SERMONVM Q. HORATI FLACCI, SECVNDVS, 03 3:151)

  (호라티우스의 풍자, 2권, 03장 3:151)

• Qui interdicti, metuentes auctoritatem, nusquam deinde sunt progressi. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XVII, chapter 10 2:3)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 10장 2:3)

• Confestim itaque missis ad Limigantes duobus tribunis cum interpretibus singulis, explorabat modestius percunctando, quam ob rem relictis laribus post pacem et foedera petentibus attributa, ita palarentur per varia, limitesque contra interdicta pulsarent. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, LIBER XIX, chapter 11 5:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 11장 5:1)