뜻

1. 금지령, 금지, 금지 영장

1. prohibition (a legal order issued by a praetor (or, in the provinces, a proconsul) at the request of a claimant and addressed to another person, imposing a requirement either to do something or to abstain from doing something)

예문

• Quibus ita est interdictum, hi numero impiorum ac sceleratorum habentur, his omnes decedunt, aditum sermonemque defugiunt, ne quid ex contagione incommodi accipiant, neque his petentibus ius redditur neque honos ullus communicatur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, SEXTVS, XIII 13:7)

  (카이사르, 갈리아 전기, 6권, 13장 13:7)

• Ex quo etiam Pythagoreis interdictum putatur ne faba vescerentur, quae res habet inflationem magnam, tranquillitatem mentis quaerentibus contrariam. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Quartus, XI 4:3)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 4:3)

• nullo nobis saeculo interdictum est, in omnia admittimur et, si magnitudine animi egredi humanae imbecil- litatis angustias libet, multum, per quod spatiemur, temporis est. (Seneca, De Brevitate Vitae, Liber X, ad Pavlinvm: de brevitate vitae 84:7)

  (세네카, , 84:7)

• igitur aqua et igni interdictum reo, adpositumque ut teneretur insula neque Macedoniae neque Thraeciae opportuna. (Cornelius Tacitus, Annales, LIBER III, chapter 38 38:4)

  (코르넬리우스 타키투스, 연대기, , 38장 38:4)

• qui nullo pavore diem natalem celebrans raptus in curiam pariterque damnatus interfectusque, et sorori eius Sanciae aqua atque igni interdictum accusante Q. Pomponio. (Cornelius Tacitus, Annales, book 6, chapter 18 18:2)

  (코르넬리우스 타키투스, 연대기, 6권, 18장 18:2)