뜻

1. 금지령, 금지, 금지 영장

1. prohibition (a legal order issued by a praetor (or, in the provinces, a proconsul) at the request of a claimant and addressed to another person, imposing a requirement either to do something or to abstain from doing something)

예문

• Qui interdicti, metuentes auctoritatem, nusquam deinde sunt progressi. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XVII, chapter 10 2:3)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 10장 2:3)

• Illi vero omni iure atque honestate interdicti, ego neque aqua neque igni careo et summa gloria fruniscor. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Septimus Decimus, II 8:2)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 8:2)

• tota mihi causa pro Caecina de verbis interdicti fuit: (M. Tullius Cicero, ORATOR AD M. BRVTVM, chapter 29 2:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, , 29장 2:1)

• Quibus ita est interdictum, hi numero impiorum ac sceleratorum habentur, his omnes decedunt, aditum sermonemque defugiunt, ne quid ex contagione incommodi accipiant, neque his petentibus ius redditur neque honos ullus communicatur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, SEXTVS, XIII 13:7)

  (카이사르, 갈리아 전기, 6권, 13장 13:7)

• Namque etiam illud vulgare incursionis hostium signum, quod incendiis aedificiorum intellegi consuevit, Caesaris erat interdicto sublatum, ne aut copia pabuli frumentique, si longius progredi vellet, deficeretur, aut hostes incendiis terrerentur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, OCTAVVS, IV 4:2)

  (카이사르, 갈리아 전기, 8권, 4장 4:2)