뜻

1. 금지령, 금지, 금지 영장

1. prohibition (a legal order issued by a praetor (or, in the provinces, a proconsul) at the request of a claimant and addressed to another person, imposing a requirement either to do something or to abstain from doing something)

예문

• Namque etiam illud vulgare incursionis hostium signum, quod incendiis aedificiorum intellegi consuevit, Caesaris erat interdicto sublatum, ne aut copia pabuli frumentique, si longius progredi vellet, deficeretur, aut hostes incendiis terrerentur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, OCTAVVS, IV 4:2)

  (카이사르, 갈리아 전기, 8권, 4장 4:2)

• interdicto huic omne adimat iuspraetor et ad sanos abeat tutela propinquos. (SERMONVM Q. HORATI FLACCI, SECVNDVS, 03 3:151)

  (호라티우스의 풍자, 2권, 03장 3:151)

• Ab hoc Tito Manlio, cuius hanc pugnam Quadrigarius descripsit, imperia et aspera et immitia dicta sunt, quoniam postea bello adversum Latinos cum esset consul, filium suum securi percussit, qui speculatum ab eo missus, . . interdicto, hostem, a quo provocatus fuerat, occiderat. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Nonus, XIII 21:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 21:1)

• atque illic eadem actitando recentia veteraque odia advertit, bonisque exutus, interdicto igni atque aqua, saxo Seripho consenuit. (Cornelius Tacitus, Annales, LIBER IV, chapter 21 21:9)

  (코르넬리우스 타키투스, 연대기, , 21장 21:9)

• nam multum interest, utrumne de furto aut formula et interdicto dicendum habeas, an de ambitu comitiorum, expilatis sociis et civibus trucidatis. (Cornelius Tacitus, Dialogus de Oratoribus, chapter 37 4:2)

  (코르넬리우스 타키투스, 대화, 37장 4:2)