뜻

1. 금지령, 금지, 금지 영장

1. prohibition (a legal order issued by a praetor (or, in the provinces, a proconsul) at the request of a claimant and addressed to another person, imposing a requirement either to do something or to abstain from doing something)

예문

• Nanctus enim copiam nominandi, sine fortunarum distantia, quos voluisset, ut artibus interdictis imbutos, ita ut ferarum occulta vestigia doctus observare venator, multos intra casses lugubres includebat, quosdam veneficiorum notitia pollutos, alios ut appetitoribus imminuendae conscios maiestatis. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXIX, chapter 2 2:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 2장 2:1)

• nec interdictis minacibus subiectorum cervicem ad id, quod ipse coluit, inclinabat, sed intemeratas reliquit has partes ut repperit. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXX, chapter 9 5:2)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 9장 5:2)

• urbanitatis possessionem, amabo, quibusvis interdictis defendamus; (M. Tullius Cicero, Epistulae ad Familiares, LIBER SEPTIMVS: AD M. MARIVM ET CETEROS, letter 32 2:5)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 친구들에게 보낸 편지들, , 2:5)

• Sic interdictis imminet aeger aquis. (P. Ovidius Naso, Amores, Liber tertius, poem 4 4:16)

  (푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, , 4:16)

• his tribus narrandi virtutibus adiiciunt quidam magnificentiam, quam μεγαλοπρέπειαν vocant, quae neque in omnes causas cadit (nam quid in plerisque iudiciis privatis, de certa credita, locato et conducto, interdictis habere loci potest supra modum se tollens oratio? (Quintilian, Institutio Oratoria, Liber IV 150:1)

  (퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, 150:1)