뜻

1. 충분히, 적절히, 알맞게

1. adequately, sufficiently

예문

• sin autem in loco suo macula steterit non satis clara, tumor combustionis est, et idcirco mundabit eum, quia cicatrix est combusturae. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Leviticus, 13 13:28)

  그러나 얼룩이 한 곳에 머물러 살갗에 더 번지지 않고 수그러졌으면, 그것은 화상에서 생긴 부스럼이다. 그것은 화상 자국이므로 사제는 그를 정결한 이로 선언한다. (불가타 성경, 레위기, 13장 13:28)

• aliī hīc mānsērunt, agrīs prīvātī, vītam miseram in paupertāte agentēs, sīcut ego, quī nōn dīves eram sed satis habēbam; (Oxford Latin Course III, Quīntus Venusiam revīsit 39:15)

  (옥스포드 라틴 코스 3권, 39:15)

• Quīntus iam satis pecūniae accipiēbat ut modicē vīveret; (Oxford Latin Course III, Quīntus carmina facit 41:1)

  (옥스포드 라틴 코스 3권, 41:1)

• satis ōtiō fruēbātur ut carmina compōneret. (Oxford Latin Course III, Quīntus carmina facit 41:2)

  (옥스포드 라틴 코스 3권, 41:2)

• Flaccus ‘nōn satis argentī habēmus,’ inquit, ‘nec possum tē Horātiamque sōlās relinquere.’ (Oxford Latin Course II, Quīntus domō discēdit 18:9)

  플라쿠스는 말했다. '우리는 돈이 충분히 없어요. 그리고 또 나는 호라티아 당신 혼자만을 두고 갈 수 없어요.' (옥스포드 라틴 코스 2권, 18:9)

유의어 사전

1. Satis (from ἄση) denotes, like ἱκανῶς, a sufficient measure, without any accessory reference; whereas affatim and abunde with the accessory notion of rather too much than too little; abunde, like ἅλις, with an objective and absolute reference; whereas affatim, like ἀφθόνως, in a subjective and relative sense. A person may have worked affatim, according to his own opinion, and yet not satis. Cic. Att. ii. 16. Puto enim me Dicæarcho affatim satis fecisse. And, xvi. 1. Satis est et affatim prorsus. Liv. iv. 22. Frumentum non necessitati satis, sed copiæ quoque abunde ex ante confecto sufficiebat. 2. Satiare denotes satisfying, as the appeasing of a want generally, of hunger, of a longing, etc.; whereas saturare, as the appeasing of an unnatural craving, of an over-eager longing, or a voracious hunger, of hatred, of the thirst for blood. (i. 109.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein