뜻

1. 호명하다, 부르다

1. I address as, call by name

예문

• in qua primum de sensibus ipsis quaedam dixit nova, quos iunctos esse censuit e quadam quasi impulsione oblata extrinsecus, quam ille φαντασίαν, nos visum appellemus licet, et teramus hoc quidem verbum, erit enim utendum in reliquo sermone saepius - sed ad haec quae visa sunt et quasi accepta sensibus assensionem adiungit animorum, quam esse vult in nobis positam et voluntariam. (M. Tullius Cicero, Academica, LIBER PRIMUS 51:2)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 아카데미카, 51:2)

• Itaque, ut eandem nos modestiam appellemus, sic definitur a Stoicis, ut modestia sit scientia rerum earum, quae agentur aut dicentur, loco suo collocandarum. (M. Tullius Cicero, De Officiis, LIBER PRIMUS 183:3)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, 183:3)

• rerum autem cognitiones, quas vel comprehensiones vel perceptiones vel, si haec verba aut minus placent aut minus intelleguntur, καταλήψεισ appellemus licet, eas igitur ipsas propter se adsciscendas arbitramur, quod habeant quiddam in se quasi complexum et continens veritatem. (M. Tullius Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, LIBER TERTIUS 22:4)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 최선과 최악에 관하여, 22:4)

• Aestimabile esse dicunt - sic enim, ut opinor, appellemus - id, quod aut ipsum secundum naturam sit aut tale quid efficiat, ut selectione dignum propterea sit, quod aliquod pondus habeat dignum aestimatione, quam illi ἀξίαν vocant, contraque inaestimabile, quod sit superiori contrarium. (M. Tullius Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, LIBER TERTIUS 26:3)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 최선과 최악에 관하여, 26:3)

• simul autem cepit intellegentiam vel notionem potius, quam appellant ἔννοιαν illi, viditque rerum agendarum ordinem et, ut ita dicam, concordiam, multo eam pluris aestimavit quam omnia illa, quae prima dilexerat, atque ita cognitione et ratione collegit, ut statueret in eo collocatum summum illud hominis per se laudandum et expetendum bonum, quod cum positum sit in eo, quod ὁμολογίαν Stoici, nos appellemus convenientiam, si placet, - cum igitur in eo sit id bonum, quo omnia referenda sint, honeste facta ipsumque honestum, quod solum in bonis ducitur, quamquam post oritur, tamen id solum vi sua et dignitate expetendum est; (M. Tullius Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, LIBER TERTIUS 27:2)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 최선과 최악에 관하여, 27:2)

유의어 사전

Alloqui denotes accosting, as addressing the first word, a salutation, and so forth, to a person with whom one is not unacquainted; appellare (from an old Gothic substantive, spellan), when one wishes to draw a person into conversation, and direct to him serious, or, at any rate, not insignificant words; affari denotes addressing from the impulse of a feeling; through peculiar friendliness or with solemnity. Cic. Cluent. 61. Quum nemo recipere tecto, nemo audire, nemo alloqui, nemo respicere vellet: compare with Phil. xiii. 2. Salutabunt benigne, comiter appellabunt unumquemque nostrum; and Brut. 3. Salutatio libri, quo me hic affatus quasi jacentem excitavit. (v. 107.)

Nominare and nuncupare mean, to call anybody by his name; nominare, to call him by the name which he already possesses; nuncupare, to give a name to an object that has hitherto been without a name; whereas appellare and vocare mean to designate a person by any name, title, or appellation belonging to him. (v. 105.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein