뜻

2. 적, 원수

1. public enemy
2. enemy (in time of war)

예문

• Interrogantique ei, qui esset, responsum est praesidalem esse Theodotum Hierapolitanum, qui profectum a civitate sua Constantium inter honoratos deducens, adulando deformiter, tamquam futurum sine dubietate victorem, orabat, lacrimas fingens et gemitum, ut Iuliani ad eos mitteret caput, perduellis ingrati, specie illa, qua Magnenti circumlatum meminerat membrum. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXII: Julianus, chapter 14 4:3)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 14장 4:3)

• His cognitis Valentinianus eodem Aequitio aucto magisterii dignitate, repedare ad Illyricum destinabat, ne persultatis Thraciis perduellis iam formidatus, invaderet hostili excursu Pannonias. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXVI, chapter 5 11:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 5장 11:1)

• Hac inopina sequendi confidentia territus perduellis, servis comitantibus paucis, digressu celeri consulturus saluti, nequo praepediretur obstaculo, abiecit pretiosarum sarcinas specierum, quas avexerat secum. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXIX, chapter 5 36:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 5장 36:1)

• Per quem (ut rogaverat) missum, clandestinis colloquiis monuit, ducem suopte ingenio pertinacem, ut ad praebendam sibi copiam agendi quae vellet, popularibus suis acriter immineret, eosque assiduitate pugnandi mutaret in metum, promptos quidem ad perduellis favorem sed iacturis multiplicibus fessos. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXIX, chapter 5 52:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 5장 52:1)

• Equidem etiam illud animadverto, quod, qui proprio nomine perduellis esset, is hostis vocaretur, lenitate verbi rei tristitiam mitigatam. (M. Tullius Cicero, De Officiis, LIBER PRIMUS 50:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, 50:1)