뜻

2. 적, 원수

1. public enemy
2. enemy (in time of war)

예문

• Dum haec ita aguntur, atrocitate nuntii Valens perculsus iamque revertens per Gallograeciam, auditis apud Constantinopolim gestis, diffidenter incedebat et trepide, ac repentino pavore vias providendi turbante, eo usque desponderat animum, ut augustos amictus abicere tamquam gravem sarcinam cogitaret, fecissetque profecto, ni vetantibus proximis, detractus a deformi proposito, firmatusque meliorum sententiis, agmina duo praeire iussisset, quibus nomina sunt Iovii atque Victores, castra perduellium irrupturos. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXVI, chapter 7 13:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 7장 13:1)

• Huic perduellium prosperitati alia laetior accessit. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXVI, chapter 8 8:3)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 8장 8:3)

• nam pirata non est ex perduellium nurnero definitus, sed communis hostis omnium; (M. Tullius Cicero, De Officiis, LIBER TERTIUS 138:5)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, 138:5)

• haruspices in bonum versurum id prodigium, prolationemque finium et interitum perduellium portendi responderunt, quod ex hostibus spolia fuissent ea rostra, quae tempestas disiecisset. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XLII 208:2)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 208:2)

• cumque Sabini per portam patentem irrupturi essent, fertur ex aede Iani per hanc portam magnam vim torrentium undis scatentibus erupisse, multasque perduellium catervas aut exustas ferventi aqua aut devoratas rapida voragine deperisse. (Macrobii Saturnalia, Liber I, IX. 18:2)

  (, , 18:2)