뜻

1. 확고함, 불변, 영구
2. 지속, 보존

1. steadfastness, constancy
2. persistence, perseverance

예문

• quem cum quattuor collegae inspectante populo Romano orarent ne imperatorem suum innoxium, in quo nihil praeter fortunam reprehendi posset, vexaret, aegre Hortensius pati, temptationem eam credens esse perseverantiae suae nec precibus tribunorum, quae in speciem modo iactentur, sed auxilio confidere reum. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber IV 449:2)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 449:2)

• Ex quo et merito major dicitur tam dignitate perseverantiae, quam remunerationis debito; (Petrus Abaelardus, Theologia scholarium, Liber primus 2:17)

  (피에르 아벨라르, , 2:17)

• Hic enim pristinis temporibus seditionis iudicium pertulerat Iudaismi corpusque et animam pro Iudaismo tradiderat cum omni perseverantia. (Biblia Sacra Vulgata, Liber II Maccabaeorum, 14 14:38)

  (불가타 성경, 마카베오기 하권, 14장 14:38)

• Neque vero ille ob eam causam conatu desistebat, sed labore et perseverantia nautarum etiam vim tempestatis superari posse sperabat praetervectosque Dyrrachium magna vi venti nihilo secius sequebatur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, TERTIVS 26:4)

  (카이사르, 내란기, 3권 26:4)

• Inter hos aestus meos gravemque maerorem et nullius consilii respirationem, ecce repente atque inopinate sanctus filius noster Pinianus mittit ad me servum dei, qui mihi diceret eum se velle populo iurare quod, si esset ordinatus invitus, ex Africa discederet omnino, credo, existimans eos, quando quidem peierare non posset, non iam ulterius infructuosa perseverantia clamaturos ad expellendum hinc hominem, quem saltem deberemus habere vicinum. (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 33. (A. D. 411 Epist. CXXVI) Dominae Sanctae Ac Venerabili Famulae Dei Albinae Augustinus In Domino salutem 3:1)

  (아우구스티누스, 편지들, 3:1)

유의어 사전

1. Pervicacia and perseverantia denote adherence to what is once resolved upon as a virtue; pervicacia (from vincere? vigere?) has its foundation in natural energy of disposition; perseverantia, in earnestness of character, formed by cultivation; whereas pertinacia and contumacia as a fault; pertinacia has its foundation in a stiff-necked adherence to what is once resolved upon, like obstinacy and stubbornness, in opp. to condescension; contumacia (from temere, contemnere) in a haughty maintenance of one’s free-will, even against proper and legitimate superiority, like insolence and refractoriness, in opp. to complaisance, obsequium. Tac. Ann. iv. 20. Hist. iv. 74. Accius apud Non. Tu pertinacem esse, Antiloche, hanc prædicas, ego pervicaciam esse aio et a me uti volo, etc. Cic. inv. ii. 54. Unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut pertinacia, quæ finitima perseverantiæ est: comp. with Balb. 27. Marc. 10. 2. Pervicacia, etc. denote persisting in a resolution once made; destinatio and obstinatio are more immediately connected with the making of the resolution; destinatio, the making of an unalterable resolution, decidedness; obstinatio, adhering to it in spite of insurmountable obstacles and reasonable remonstrances, obstinacy. (iv. 176.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein