고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: soleō, solēre, solitus sum
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | soleō (나는) ~에 익숙한다 |
solēs (너는) ~에 익숙한다 |
solet (그는) ~에 익숙한다 |
복수 | solēmus (우리는) ~에 익숙한다 |
solētis (너희는) ~에 익숙한다 |
solent (그들은) ~에 익숙한다 |
|
과거 | 단수 | solēbam (나는) ~에 익숙하고 있었다 |
solēbās (너는) ~에 익숙하고 있었다 |
solēbat (그는) ~에 익숙하고 있었다 |
복수 | solēbāmus (우리는) ~에 익숙하고 있었다 |
solēbātis (너희는) ~에 익숙하고 있었다 |
solēbant (그들은) ~에 익숙하고 있었다 |
|
완료 | 단수 | solitus sum (나는) ~에 익숙했다 |
solitus es (너는) ~에 익숙했다 |
solitus est (그는) ~에 익숙했다 |
복수 | solitī sumus (우리는) ~에 익숙했다 |
solitī estis (너희는) ~에 익숙했다 |
solitī sunt (그들은) ~에 익숙했다 |
|
과거완료 | 단수 | solitus eram (나는) ~에 익숙했었다 |
solitus erās (너는) ~에 익숙했었다 |
solitus erat (그는) ~에 익숙했었다 |
복수 | solitī erāmus (우리는) ~에 익숙했었다 |
solitī erātis (너희는) ~에 익숙했었다 |
solitī erant (그들은) ~에 익숙했었다 |
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | soleam (나는) ~에 익숙하자 |
soleās (너는) ~에 익숙하자 |
soleat (그는) ~에 익숙하자 |
복수 | soleāmus (우리는) ~에 익숙하자 |
soleātis (너희는) ~에 익숙하자 |
soleant (그들은) ~에 익숙하자 |
|
과거 | 단수 | solērem (나는) ~에 익숙하고 있었다 |
solērēs (너는) ~에 익숙하고 있었다 |
solēret (그는) ~에 익숙하고 있었다 |
복수 | solērēmus (우리는) ~에 익숙하고 있었다 |
solērētis (너희는) ~에 익숙하고 있었다 |
solērent (그들은) ~에 익숙하고 있었다 |
|
완료 | 단수 | solitus sim (나는) ~에 익숙했다 |
solitus sīs (너는) ~에 익숙했다 |
solitus sit (그는) ~에 익숙했다 |
복수 | solitī sīmus (우리는) ~에 익숙했다 |
solitī sītis (너희는) ~에 익숙했다 |
solitī sint (그들은) ~에 익숙했다 |
|
과거완료 | 단수 | solitus essem (나는) ~에 익숙했었다 |
solitus essēs (너는) ~에 익숙했었다 |
solitus esset (그는) ~에 익숙했었다 |
복수 | solitī essēmus (우리는) ~에 익숙했었다 |
solitī essētis (너희는) ~에 익숙했었다 |
solitī essent (그들은) ~에 익숙했었다 |
현재 | 완료 | 미래 | |
---|---|---|---|
능동태 | solēre ~에 익숙함 |
solitus esse ~에 익숙했음 |
Primum enim, ut stante re publica facere solebamus, in agendo plus quam in scribendo operae poneremus, deinde ipsis scriptis non ea, quae nunc, sed actiones nostras mandaremus, ut saepe fecimus. (M. Tullius Cicero, De Officiis, Liber Secundus 4:2)
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, 4:2)
Quos tum, ut pueri, refutare domesticis testibus patre et C. Aculeone propinquo nostro et L. Cicerone patruo solebamus, quod de Crasso pater et Aculeo, quocum erat nostra matertera, quem Crassus dilexit ex omnibus plurimum, et patruus, qui cum Antonio in Ciliciam profectus una decesserat, multa nobis de eius studio et doctrina saepe narravit; (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER SECUNDUS 2:1)
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 2:1)
unam enim partem et consuetudinem earum epistularum, quibus secundis rebus uti solebamus, tempus eripuerat, perfeceratque fortuna, ne quid tale scribere possem aut omnino cogitare. (M. Tullius Cicero, Epistulae ad Familiares, LIBER QVARTVS: AD SER. SVLPICIVM ET CETEROS, letter 13 1:2)
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 친구들에게 보낸 편지들, , 1:2)
nempe quam in senatu quoque, ubi perpeti necesse erat, gravari tamen vel puncto temporis solebamus, eandem nunc et qui recitare et qui audire triduo velint inveniuntur, non quia eloquentius quam prius, sed quia liberius ideoque etiam libentius scribitur. (Pliny the Younger, Letters, book 3, letter 18 6:2)
(소 플리니우스, 편지들, 3권, 6:2)
utque solebamus consumere longa loquendo tempora, sermoni deficiente die, sic ferat ac referat tacitas nunc littera voces, et peragant linguae charta manusque vices, quod fore ne nimium videar diffidere, sitque versibus hoc paucis admonuisse satis, accipe quo semper finitur epistula verbo atque meis distent ut tua fata! (P. Ovidius Naso, Tristia, book 5, poem 13 13:13)
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, 13:13)
1. Solere (from ἑλεῖν) is used of events and of actions, like φιλεῖν, to be used; whereas consuevisse only of an action, with reference to a person, like εἰωθέναι, to be wont. In Liv. xxxviii. 17, Hæc quibus insolita atque insueta sunt Græci timeant!—the word insolitus refers to the frequency of their appearance; insuetus, to the connection of their appearance with the individuality of the subject acting or suffering. 2. Solet is used indifferently; assolet involves praise, and may be resolved into recte or rite solet. (v. 73.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0668%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용